w jakim wieku Twoja mama przeszła ma emeryturę?

[201710120930]

tytuł jak tytuł ...ale to tez mozecie napisać
czy chciała pracować dalej czy cieszyła się na emeryturę ?

chciałam tak ogólnie pogadać o -realnych-propozycjach wydłuzenia wieku emerytalnego - 67 lat
ja wszystko rozumiem-gospodarka ,ZUS ,inne kraje...
ale ja sobie tego naprawdę nie wyobrażam
wiem wiem ze dla znakomitej większości tutaj zgromadzonych taki temat (i wiek) to abstrakacja ,dla mnie tez ,żeby nie było
ale
napiszcie konkretnie ,z życia -ile znacie kobiet (tak -kobiet ) jakby nie było przed 70-tką które Waszym zdaniem chcą i nadają sie do pracy
i do jakiej pracy ?
bo wiadomo jest praca i praca
ja nie wiele
ale moze ja
np moja teściówka ( trochę po 60-tce!) naprawdę wykszatłacona i żywotna kobieta -ma pasje -fotografia i ..komputer, ale zauwazam ze coraz więcej jej się miesza ,jakieś drobnostki- imiona itp ,no i kręgosłup daje we znaki
w mojej firmie pracuje tez kobieta -wiek 67-71 (dokładnie nie wiem) ,i prawda jest taka ze szefowa ją 'trzyma' z litosci skaracając juz etat do minimum ,a chętnie to by ją juz zwolniła.wiem to
hm
już widze te tłumy pracodawców ustwiające się po pracownice po 60-tce .bez jaj

[20160901857]

Jeżeli nic się z nie zmieni w tym wspaniałym pomyśle, będzie pracować do 61 lat. Jak sama mówi nie wyobraża sobie tego. Ma bardzo odpowiedzialną pracę (pielęgniarka), zależy od niej nawet ludzkie życie, a wiadomo jak to jest- pamięć coraz słabsza, więc można zapomnieć podać leku, wzrok już nie ten, więc zastrzyk też może być ciężko zrobić, zwłaszcza że jest dalekowidzem i z bliska już teraz słabo widzi. Nie wspominając o takich rzeczach jak sadzanie pacjentów na wózki czy mycie, które to czynności wymagają niemałej sprawności fizycznej. Mama nie jest jakąś zapuszczoną siwą babcią, ale wiem, że do 67 by nie dociągnęła. Zresztą, ja nie znam takich osób, które uważam, że mogłyby tyle pracować. Może w naszym pokoleniu, które wiadomo, że jest już trochę inne, będzie to możliwe, ale teraz nie.

[Mustique]

moja mama była pielęgniarką. pracowała do 56 roku życia. ale już wtedy narzekała na ciężkość pracy. pracowąła w szpitalu na oddziale neurologicznym, gdzie pacjenci są jak roslinki (praktycznie więskzość)- i trzeba było, umyć, przebrać, przewracać- kilkakrotnie w ciągu dyżuru!

sama jestem pielęgniarką i też nie wyobrażam sobie że będę pracować po 65 roku życia w takich warunkach i na takich zasadach.

ps. ile znamy kobiet.. ja malutko, a jak już chcą praciwać i pracują to nie fizycznie.

u mnie moja była oddziałowa w szpitalu- kobieta mająca lat 69- zrezygnowała z emerytury- bo jej jakaś tam przysługiwała - w dalej pracowała.. choć tego pracą nie można nazwać- bo z szacunkiem do wszystkich oddziałowych w szpitalach, ale ona przychodziła do pracy, tutaj kawka, tam ciasteczko, jakieś zebranie.. i praktycznie nic uciążliwego nie robiła! ale czy tak jest wszędzie.. nie wiem!

[dudipopka]

moja mama na emeryturę przeszła w wieku bodajże 57 letnim(dokładnie nie pamiętam bo to daawno było)
z tym że pracowała od 16 roku życia i jest urodzona w 1939 r,praca w handlu pani ekspedientka(chociaż dorabiała jako malarz pokojowy) cały czas na nogach dzwiganie towarów, porcjowanie mięsa(kierownik sklepu mięsnego)
po przejściu na emeryturę nadal dorabiała ,mieliśmy małą działalność usługowo handlową,po śmierci taty mimo zwyrodnienie kręgosłupa mama była opiekunką całodobową u starszych ,najczęściej cięzko chorych osób
ostani raz zajmowała sie 94 letnią staruszką niestety musiała zrezygnować bo nie dawała rady ,chyba ją ta praca już przerosła

nie wyobrażam sobie pracować do 60tki też jestem sprzedawcą jak mama i nie widze sie jeszcze prawie 20 lat za ladą

[agabil1]

moja jeszcze nie przeszła

[Kretka666]

Napisane przez ŁAJKA

napiszcie konkretnie ,z życia -ile znacie kobiet (tak -kobiet ) jakby nie było przed 70-tką które Waszym zdaniem chcą i nadają sie do pracy

Moja babcia ma 67 lat, jest na emeryturze i pracuje nadal, chce to robić - jest pediatrą w poradni (nawet dwóch, bo z nudów na dwa etaty pracuje - w jednej 2 razy w tygodniu kilka godzin, w drugiej normalnie). Wiem, że dopóki będzie mogła pracować, to nie rzuci pracy A że czuje się dobrze... Nadaje się do pracy znakomicie.

Moja mama do emerytury ma 27 lat jeszcze

[abraxas2871]

mojej mamie zostało jeszcze z 10 lat - ale twierdzi, że chce pracować do końca życia (a przynajmniej do czasu kiedy będzie umysłowo sprawna). Jest terapeutką, więc raczej jej się to uda - póki będzie w stanie się przemieszczać do gabinetu i spowrotem (zważając, że kondycję i figurę ma lepszą niż ja to nie ma problemu). Generalnie - ma własną "praktykę" więc uważam, że to super pomysł - lubi swoją pracę, jest w niej dobra, zarabia...

Natomiast - nie do końca rozumiem trzymanie w pracy państwowej ludzi, którzy są już w wieku poemerytalnym (w sensie: mają te wymagane 60 lat żeby iść na emeryturę)... Jeszcze w przypadku jakiegoś super rzadkiego specjalisty w swojej dziedzinie to ok... ale przecież jest tyle młodych ludzi, którzy powinni móc "wskoczyć" na miejsca zwalniane przez starych...

[ciri15]

Zgadzam się z wami dziewczyny, moja mama też na tym stanowisku pracuje i nie wyobrażam sobie jej jako 67-latki w robocie. Choć sądzę, że są zawody, w których można sprawnie wykonywać swoją pracę w tym wieku.

[tarji]

Napisane przez agabil1

moja jeszcze nie przeszła

Moja też nie, ale biorąc pod uwagę temat wątku, uważam, że 67 lat to zdecydowanie za dużo. Nie wyobrażam sobie np. mojego taty, który ma pracować do tego wieku. Dodam, że jest kierowcą, a to jednak nie takie hop-siup, prawie całe dnie nie ma go w domu, a jest już nieco po 50.

Zdecydowanie uważam, że zamiast przedłużać wiek emerytalny, mogliby go wręcz odrobinę skrócić i zmniejszyć bezrobocie młodych, a nie! Zostaną tacy dziadkowie, a absolwenci nie mają pracy.

[ever-dream]

Moja mama jeszcze nie przeszła na emeryturę, jest nauczycielką, uczy już 27 lat. Nie wyobrażam sobie, że mogłaby tak długo pracować, jak zaczynała pracę, nauczyciele mieli prawo do wcześniejszej emerytury, ale odebrano im ten przywilej (niech ktoś mi wytłumaczy, jak to jest, że policjantom nie odebrano, bo to prawo nabyte i dopiero nowozatrudnieni będą pracowali dłużej, a tutaj tak nie jest? ). Moja mama zawsze była (i jest) nauczycielem, który bardzo dużo z siebie daje i bardzo się angażuje, ale nie raz przyznaje, że nie ma już tyle siły do dzieci i coraz trudniej się z nimi dogadać, bo jednak dystans rośnie, mimo, że bardzo się stara.

[żurawinka]

chyba miała 54 lata wiem że doliczali jej lata spędzone na gospodarstwie rolnym u rodziców, zawsze pracowała ciężko fizycznie, psując sobie stawy ( reumatyzm) , niemal nigdy nie brała wolnego ( poważnie! ) Rok przed emeryturą jej zakład upadł, mogła jednak przejść na wcześniejszą emeryturę.

Nie wyobrazam sobie żeby nadal tak mogła zasuwać chociaz usiedzieć też nie potrafi.

Dziwię się że Tusk który startując na prezydenta był przeciwko podniesieniu wieku emerytalnego nagle zmienił zdanie.

Szansę na przeżycie w naszym kraju godziwej starości też są bardzo małe.

[cava]

Moja mama ma 67 lat, tato 66.
Pracują.
Prowadzą sklepy. Mama i tato pracują właściwie od dziecka i większym problemem jest dla nich że już powinni myśleć o zaprzestaniu pracy niż że pracują.
Moi kuzyni - ciocie ze strony ojca i mamy też wokolicach 60-70 roku życiawszyscy pracują.
W większości są to ludzie, którzy jak moi rodzice zaczynali na państwowych marniutkich posadach by z czasem przejść na swoje i ciężką, często fizyczną pracą zbudować własne firmy.

Pewnie że w tym wieku nie mają kondycji 20 latka i tu im strzyka, kręgosłup boli, itp, ale ogólnie odnoszę wrażenie że osoby które zbudowały sobie swoje firmy, zatrudniają innych, lub wykształceniem i wiedzą zbudowały sobie duży prestiż z własnej woli pracują dłużej niż muszą i nie śpieszą się do emerytury.
Nasz prawnik ma po 60 tce, nie wygląda na chętnego do porzucenia praktyki. Mój kolega lekarz 45 latek doucza sie u swoich 60- 70 letnich kolegów po fachu i też im się nie śpieszy na emerytury.
Mój stryj po 60 z przyczyn losowych sprzedał firmę i zamiast siedzieć na emeryturze założył nową i buduje ją od zera.
Bo jak mówi"osiwieć idzie" od siedzenia na kanapie, dom wyremontował, ogródek dokończył i emerytura mu się po roku znudziła.

[201710120930]

no własnie
być szefem we własnej firmie...
nie kazdy ma takie mozliwosci

rozumiem ze mogą się podniesc głosy ze 'bycie na swoim' to wcale nie taki latwy kawałek chleba
ale ja jednak widze róznicę- to do Ciebie muszą się dostosować ,nawet jak szef będzie miał + 100





przeciez ci sami tzw 'prywaciarze'
przy zatrudnianiu stawiają b. wysokie poprzeczki m.in wiekowe

niestety w 'zwykłych' zakładach bywa ze starsi pracownicy maja pod górkę

[kobietasukcesu]

Napisane przez cava

Bo jak mówi"osiwieć idzie" od siedzenia na kanapie, dom wyremontował, ogródek dokończył i emerytura mu się po roku znudziła.

Moja ciocia jest nauczycielką, lat ma 50 parę, nie pamiętam ile dokładnie, mogła iść na emeryturę ale nogami i rękami się zapiera przed tym
Mówi, że chyba by zwariowała siedząc w domu.

A druga (nauczycielska mam rodzinę co poradzę) znowu jest z tego powodu zadowolona.

Myślac o tym w jakim wieku się bedzie przechodzić na emeryturę, aż się odechciewa płacić składek. No bo co? 40-40parę lat płacenia składek w niemałych kwotach, żeby parę lat dostawać po 600 zł czy ile tam? (o ile zus na amen nie padnie)
Interes jak nie wiem

[cava]

Napisane przez ŁAJKA

no własnie
być szefem we własnej firmie...
nie kazdy ma takie mozliwosci

rozumiem ze mogą się podniesc głosy ze 'bycie na swoim' to wcale nie taki latwy kawałek chleba
ale ja jednak widze róznicę- to do Ciebie muszą się dostosować ,nawet jak szef będzie miał + 100





przeciez ci sami tzw 'prywaciarze'
przy zatrudnianiu stawiają b. wysokie poprzeczki m.in wiekowe

niestety w 'zwykłych' zakładach bywa ze starsi pracownicy maja pod górkę

Akurat moi rodzice nikogo nie zatrudniają, wszystko robią sami, od zaopatrzenia, przez stanie 8 godzin w sklepach po sprzątanie w nich. A zaopatrzenie to około 4-5 godzin 3- 4 razy w tygodniu dodatkowej pracy.

I nikt z moich kuzynów których opisałam nie prowadzi firmy w której praca polega na siedzeniu w prezesowskim fotelu, c cygarem w dłoni i co najwyżej podpisywaniu czeków.

[hathayoga]

Moja nie miała jeszcze skończonych 60 lat, gdy przeszła na wcześniejszą emeryturę. Ale przepracowała w sumie ponad 40 lat. Na początku było jej ciężko, teraz jest zadowoloną z życia i wolnego czasu emerytką I chwała jej za to, bo nie wyobrażam sobie mojej mamy teraz w pracy. Bywa mocno rozkojarzona (w domu jest to nawet urocze - w pracy nie wytrzymałabym nerwowo z taką osobą), z pamięcią bywa różnie, działa trochę mechanicznie, bywa że gubi się w prostych, zdawałoby się rzeczach.
Generalnie rozumiem ludzi starszych, którzy nie potrafią żyć bez pracy, bo daje ona jakieś tam wrażenie poukładania w życiu i mniej jest czasu na zastanawianie się "czy już jestem stara", "czy już się do niczego nie nadaje". Ale niestety spotykam wiele wiekowych pracowników różnych firm i instytucji i zastanawia mnie, czy pracują z własnej woli / lubią to, czy zmusza ich do tego sytuacja finansowa, czy nie potrafią inaczej.

W jakim wieku powinniśmy w końcu odpocząć i skupić się na sobie?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Po 30 latach pracy (mogła po 25, dom dziecka i szkoła specjalna, i ze wzgl. na specjalną mogła), mając 54 lata. Ale chciała te 5 lat dodatkowo, ze wzgl. na kasę za 30lecie pracy a że wtedy jeszcze to się inaczej emerytury liczyło, czyli średnia z 5 ostatnich lat w pracy, to się opłacało. No i praca była 3min. od domu pieszo

Teraz ma 66 lat i nie nadaje się do pracy absolutnie. Niestety, różne choroby, choćby takie z pozoru "błache" żylaki. Albo zdecydowanie słabsza odporność. A pracowała z niepełnosprawnymi, tu trzeba mieć naprawdę sporo siły, i psychicznej, i nieraz fizycznej. Ja też pracuję z niepełnosprawnymi, i mając np. ucznia na wózku teraz nierjednokrotnie jest mi ciężko, bo on do lekkich nie należy (nie kwestia otyłości, ale nastolatek, duży chłopak, jest po prostu ciężki i już - a tu jeszcze waga wózka), a tu i wieźć po szkole trzeba (czasem prowadzić, bo sam też co nieco idzie), albo jakieś wycieczki, wyjścia - daję radę teraz, z małymi wyjątkami. Ale nie wyobrażam sobie, że mając 67 lat dałabym radę. A i tak mam łatwo, bo są dzieci, które w ogóle się same nie poruszają, a nie są cewnikowane, i trzeba np. iść do toalety i wysadzić - normalna rzecz, na co dzień mamy panią tym się zajmującą, ale gdy pani jest np. chora, to nauczyciele idą z dzieckiem i już. Młoda osoba da radę, starsza - nie.

Ktoś chyba zapomniał, że wiele jest prac FIZYCZNYCH, gdzie w wieku 67lat człowiek zwyczajnie nie podoła. Pomijam, że nauczyciel w klasach 1-3 czy przedszkolu w takim wieku to nieporozumienie całkowite

Albo wyobraźcie sobie pielęgniarkę w domu opieki, która ma do obsłużenia ludzi leżących tylko. Czy, bo ja wiem? panią stopkę na ulicy. Cały dzień na zimnie, na przykład. Albo górnika, gliniarza na ulicy...

Obawiam się, że to będzie kolejny martwy przepis, w sensie, że po prostu ludzie będą zwalniani na rzecz młodszych.

A ile znam? moja teściowa, 55 (?) lat jakoś, nadaje się do pracy. I pracuje.

[6610e975c85461a73511d7b83bf3e01cd5d91d24_6487a38504e0b]

Moja mama już by chciała - jest po 50-tce.

Moim zdaniem, jest sprawna umysłowo i fizycznie na tyle, aby pracować w biurze. Moim zdaniem, siedzenie w domu źle działa na wielu ludzi...

[201710120930]

Napisane przez cava

Akurat moi rodzice nikogo nie zatrudniają, wszystko robią sami, od zaopatrzenia, przez stanie 8 godzin w sklepach po sprzątanie w nich. A zaopatrzenie to około 4-5 godzin 3- 4 razy w tygodniu dodatkowej pracy.

I nikt z moich kuzynów których opisałam nie prowadzi firmy w której praca polega na siedzeniu w prezesowskim fotelu, c cygarem w dłoni i co najwyżej podpisywaniu czeków.

Tak
Fizyczność to jedna sprawa ( zresztą pracując u kogoś pewnie wykonywali by to samo)lecz b.ważną sprawą (jak nie wazniejszą) jest tzw luz psychiczny -nikt mnie zwolni /nie ma tabuna młodych na na moje miejsce i ...nikomu nie zabieram miejsca pracy

Moja znajoma ma cięzką pracę -na targu .
Ma swoje stanowisko .Jest minus ileś tam na termometrze to nie idzie .Jest wywaidówka /chore dziecko nie idzie Wakacje tez planuje w mierę mozliwości 'pod siebie' itp itd
Poza tym owszem ma mnóstwo dodatk.pracy której nie mają ci na etacie
Ale sama twierdzi ze ten luz psych. dla niej jest najwazniejszy -ze nie musi znosić fochów szefa ..a wiesz z wiekiem jest coraz gorzej ..szczególnie ja ci dają szefa szczyla

[abraxas2871]

Napisane przez ŁAJKA

Tak
Fizyczność to jedna sprawa ( zresztą pracując u kogoś pewnie wykonywali by to samo)lecz b.ważną sprawą (jak nie wazniejszą) jest tzw luz psychiczny -nikt mnie zwolni /nie ma tabuna młodych na na moje miejsce i ...nikomu nie zabieram miejsca pracy

Moja znajoma ma cięzką pracę -na targu .
Ma swoje stanowisko .Jest minus ileś tam na termometrze to nie idzie .Jest wywaidówka /chore dziecko nie idzie Wakacje tez planuje w mierę mozliwości 'pod siebie' itp itd
Poza tym owszem ma mnóstwo dodatk.pracy której nie mają ci na etacie Ale sama twierdzi ze ten luz psych. dla niej jest najwazniejszy -ze nie musi znosić fochów szefa ..a wiesz z wiekiem jest coraz gorzej ..szczególnie ja ci dają szefa szczyla

Tylko, że bycie własnym szefem jest moim zdaniem bardziej stresujące niż szef-szczyl (mówię moim zdaniem, bo mam to szczęście, że jeszcze w życiu nie pracowałam - ale obserwuję rodziców i ich reakcje). U mnie jest tak, że oboje rodziców pracuje na stanowisku państwowym + mają własne firmy. Czyli - kończą o 15 (chociaż mama ma nieregularne godziny, więc to przysłowiowa "15" i do 21 nie ma ich w domu bo idą do drugiej pracy). No i o ile szef-szczyl może wkurzyć to jednak daje pewne poczucie bezpieczeństwa - to nie ty musisz się martwić o opłacenie rachunków za lokal, o to, że jeśli w danym miesiącu nie zarobisz wystarczająco to będziesz musiał dołożyć z "odłożonych" pieniędzy... między innymi dlatego moi rodzice nigdy nie zdecydowali się, żeby całkowicie odejść z budżetówki - przynajmniej tam mają popłacone składki (chociaż np. zdrowotne płacą podwójnie) i nie muszą się martwić, że w przypadku jakiegoś mniej dochodowego miesiąca nie starczy im na opłaty... wszystko ma swoje plusy i minusy

[evela28]

moja teściowa z radością przeszła na emeryturę w wieku 52 lat, miała cieżką i uciążliwą pracę
wszystkie znane mi panie pracujące mimo iż należy im się już emerytura to panie pracujące w biurze

jeszcze dwa zdania o moim tacie, on przeszedł na emeryturę w wieku 60 lat i dopiero teraz czuję że żyje, jest wypoczęty i cieszy się wnukami, szkoda że tak nie było jak ja byłam dzieckiem wtedy tata zawsze cieżko pracował i w pracy i po godzinach

nie wyobrażam sobie kobiet pracujących do 67 lat, chyba tylko w takiej pracy jak pisałam wyżej, wstawić pieczątkę a resztę robią młodsze

[Wredonisia]

Napisane przez hathayoga

Moja nie miała jeszcze skończonych 60 lat, gdy przeszła na wcześniejszą emeryturę. Ale przepracowała w sumie ponad 40 lat. Na początku było jej ciężko, teraz jest zadowoloną z życia i wolnego czasu emerytką I chwała jej za to, bo nie wyobrażam sobie mojej mamy teraz w pracy. Bywa mocno rozkojarzona (w domu jest to nawet urocze - w pracy nie wytrzymałabym nerwowo z taką osobą), z pamięcią bywa różnie, działa trochę mechanicznie, bywa że gubi się w prostych, zdawałoby się rzeczach.

A moja mama właśnie przeszła na emeryturę, w sierpniu kończy 60 lat i z jakiś tam powodów dogadała się i już poszła. Pracowała 40 lat, wiec odpoczynek słusznie się jej należy.
Na razie jest zadowolona, odpoczywa sobie, załatwia sprawy etc., ale sądzę że niedługo się jej to znudzi, bo nie jest fanką telewizji czy komputera, a co innego (poza czytaniem) można robić w mieście w domu. Na szczęście mamy dom na wsi i na wiosnę tam pojedzie

Ale są też ludzie, którzy kurczowo trzymają się pracy, zajęcia, żeby nie siedzieć bezczynnie w domu. Z jednej strony fajnie być aktywnym, ale umysł 70 latka, nawet wykształconego i aktywnego, to nie to samo co u 30latka

[Candy_lips]

Moja mama chorowała poważnie i przeszła na rentę w wieku 41 lat. Teraz ma prawie 43 lata.
Za to babcia np przeszła na emeryturę w wieku 58 lat bodajże, ale teraz ma 65 lat, ale jeszcze dorabia, bo emerytura skromna.
Pracę w wieku 67 lat, w sensie przymusu uważam za nieporozumienie. Gdyż jeden w tym wieku będzie miał siły do pracy, inny nie będzie już zbyt sprawny. No i przede wszystkim to może być wybór, że ktoś pracuje w tym wieku, ale nie przymus. No i dużo zależy od wykonywanego zawodu.

[Rena]

Moja jako nauczycielka przechodzila na przyspieszona emeryture nie pamietam dokladnie ale chyba przed 60tka. nie kojarze szczegolow bo ona pozniej i tak pracowala na pol etatu czy iles tam godzin wiec trudno mowic o jakims ostrym odcieciu od pracy. a przeszla bo emerytura to pewna kasa a z godzinami roznie bywa wiec mniejszy stres jakby co.

[yoona]

Napisane przez nouvelle90

Jeżeli nic się z nie zmieni w tym wspaniałym pomyśle, będzie pracować do 61 lat. Jak sama mówi nie wyobraża sobie tego. Ma bardzo odpowiedzialną pracę (pielęgniarka), zależy od niej nawet ludzkie życie, a wiadomo jak to jest- pamięć coraz słabsza, więc można zapomnieć podać leku, wzrok już nie ten, więc zastrzyk też może być ciężko zrobić, zwłaszcza że jest dalekowidzem i z bliska już teraz słabo widzi. Nie wspominając o takich rzeczach jak sadzanie pacjentów na wózki czy mycie, które to czynności wymagają niemałej sprawności fizycznej. Mama nie jest jakąś zapuszczoną siwą babcią, ale wiem, że do 67 by nie dociągnęła. Zresztą, ja nie znam takich osób, które uważam, że mogłyby tyle pracować. Może w naszym pokoleniu, które wiadomo, że jest już trochę inne, będzie to możliwe, ale teraz nie.

u mojej mamy podobnie. aktualnie ma 58 lat, pracuje jako pielegniarka, reforma wydluzy jej pojscie na emeryture o kilka miesiecy. poroniony pomysl.

[Impersona]

Wszystko zależy od osoby. Są ludzie energiczni, którzy mimo wieku emerytalnego chcą żyć normalnie.
Babcia mojego TŻ ma jakoś 74 lata, pracuje i kocha swoją pracę, a w pracy nie wyobrażają sobie, że mogłaby nie pracować. Fakt faktem jest to praca dość specyficzna, bo pracuje wtedy, gdy ją wezwą. Bywają dni, że jest cały tydzień w pracy po kilka godzin, a czasem potrzebują jej na godzinkę raz w tygodniu. Widać jednak, że ta praca sprawia, że jest wciąż młoda duchem, rozwija się, ciągle uczy, poznaje nowych ludzi. Łatwiej jej też np. było pogodzić się ze śmiercią męża Nie miała kiedy usiąść i się załamać.
Moja babcia jako 74-latka była już staruszką, z którą dało się pogadać tylko o kościele i ziołach i nie wyobrażam sobie, że mogłaby gdzieś pracować.
Moja mama ma prawie 60 lat i od wielu lat nie pracuje już, a mogłaby, ma dużo energii, kocha pomagać ludziom. Myślę, że byłaby np. idealną przedszkolanką, czy opiekunką osób starszych. Ma nadzieję, że jeszcze uda jej się pójść gdzieś do pracy, chociaż mój tata się na to nie chce zgodzić (tego nie będziemy komentować, bo nie tego dotyczy wątek )

[fankapsychiatrii]

dokładnie w wieku 60 lat czyli gdy osiągnęła wiek emerytalny

[wika82]

Moja mama ma 56 lat i myślę, że w jej przypadku pójście na emeryturę w wieku 60 lat było by idealne.
Jest księgową i pracuje w bardzo przyjaznym miejscu pracy, do tego obsługuje działalność gospodarczą taty. Z racji zawodu jest na bieżąco z komputerem, programami księgowymi i ogólnie z całą techniką. Myślę, że przejście na emeryturę za 4 lata dało by jej trochę więcej luzu, możliwość chociażby wyspania się, ale na pewno nie straci kontaktu z zawodem w postaci ćwierci etatu.
Tata ma specyficzną działalność, sam sobie szefem, co ceni ogromnie, aczkolwiek ma ciężki zawód uzależniony w dużej mierze od pogody. Myślę, że 65 lat w jego przypadku to o 5 za dużo.

A ogólnie moi rodzice są młodzi duchem, odkąd "odchowali" mnie i siostrę, mają więcej czasu na wyjazdy, weekendy poza domem, sport, komputer, etc.

[Heledore]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;32070613]P

Obawiam się, że to będzie kolejny martwy przepis, w sensie, że po prostu ludzie będą zwalniani na rzecz młodszych.
[/QUOTE]
bardzo możliwe, tylko pojawia sie pytanie z czego ci ludzie będą żyć... eh

Moi rodzice mjaą do emerytury jeszcze około 15lat... szmat czasu. Prawde mówiąc ciężko mi wyobrazić sobie mojego ojca pracującego tak jak teraz i mającego obecny wiek emerytalny tj. niezależnie od pogody na zewnątrz, wspinającego się po słupach, dachach itd. A co dopiero 67lat...

W ogóle nie wyobrażam sobie naszego pokolenia pracujacego tak długo! Nasi rodzice pracowali za czasów poprzedniego ustroju. każdy wie jak to wygladało. Ciastko, kawusia, ploteczki... czy sie stoi, czy sie leży wypłata się należy
Dziś wiele z nas pracuje dużo ciężej - bardziej nerwowo, w większym stresie, na wyższych obrotach. Większość pracuje do 17.0 lub dłużej (nie jak kiedyś do 15) - co za tym idzie brak czasu na wypoczynek, przygotowanie porządnych posiłków itd. Moim zdaniem, nasze pokolenie bedzie bardziej schorowane niż obecni 45+, a co za tym idzie uważam że przeciąganie wieku emerytalnego to czysta bezmyślność .

[Impersona]

Napisane przez Heledore

Nasi rodzice pracowali za czasów poprzedniego ustroju. każdy wie jak to wygladało. Ciastko, kawusia, ploteczki... czy sie stoi, czy sie leży wypłata się należy
Dziś wiele z nas pracuje dużo ciężej - bardziej nerwowo, w większym stresie, na wyższych obrotach. Większość pracuje do 17.0 lub dłużej (nie jak kiedyś do 15) - co za tym idzie brak czasu na wypoczynek, przygotowanie porządnych posiłków itd. Moim zdaniem, nasze pokolenie bedzie bardziej schorowane niż obecni 45+, a co za tym idzie uważam że przeciąganie wieku emerytalnego to czysta bezmyślność .

Zupełnie się nie zgadzam. Nie można tak uogólniać. Owszem, w wielu miejscach tak było, pamiętam panie z działu mojego taty, które wiecznie piły kawę i plotkowały, ale np. moja mama bardzo ciężko pracowała. Mimo, że miała pracę niby biurową, to nie miała chwili spokoju. Klienci nie dawali nawet iść siku. Pracowała od 8 do 20 z przerwą godzinną w środku dnia. Do tego raz w tygodniu musiała jechać 90 km z 3 ciężkimi torbami zwykle zapełnionym autobusem, gdzie nie dość, że musiała z tym stać, to ledwo można było oddychać, a i nie raz autobus psuł się na środku drogi. Moim zdaniem w dzisiejszych czasach wiele osób już by poszło do sądu pracy. Oczywiście nie mówię, że i dziś się tak nie pracuje, ale jednak dziś pracownicy mają większe prawa, łatwiej kontrolować też pracodawców.