Welon, kwiatek, może toczek? Do naszych ślubów już mniej niż roczek! PM 2013 cz.25

[wiecznie_pod_wiatr]

Napisane przez burlesque90

A co myślicie o czymś takim?

sukienka sama w sobie jest ładna . Ale te wzory przy pasie już nie

[burlesque90]

Napisane przez perfuzja

Kroj ładny, ale ten pas z kulkami kojarzy mi się z winogronami

Myślałam o ewentualnym skasowaniu kulek

Napisane przez panacea

dla mnie super, ciekawe jak wygląda na osobie

Też jestem ciekawa

[panacea]

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

[Antilia]

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

Eee... nie bardzo :P

[burlesque90]

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

Nie podoba mi się

[perfuzja]

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

Zdecydowanie nie planuje druhen, ale pomysł nie jest zły. Chociaż zamiast pierścionka wolałabym np. bransoletkę

[klempaa]

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

Ale.... po co?
No i jeśli już - to wg mnie pierścionek to słaby pomysl....

[wiecznie_pod_wiatr]

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg

co myślicie o prezencie dla druhen?

też jakoś za mną to nie przemawia

[burlesque90]

Idę sobie, ale nie na długo mam nadzieję
Pa

[Nadia90]

Cześć dziewczyny! Dziękuję za miłe przyjęcie. Opowiem Wam całą historię, ze względu na to, abyście wiele zrozumiały, ale ostrzegam, ze może być długaśnie

Mojego byłego narzeczonego znałam od zawsze. Jest starszy o 6 lat, i kiedy ja miałam lat kilka, on wraz z moim bratem mnie bronili na podwórku Zawsze byliśmy razem, ale parą jako tako zaczęliśmy być kiedy poszłam do gimnazjum, wtedy były pierwsze pocałunki itp. Nasz związek był bardzo mocny, i wydawało mi się, że idealny. Mieszkaliśmy w jednym bloku, cały czas się widywaliśmy, nasi rodzice znali się bardzo dobrze, byliśmy wszyscy jak jedna wielka rodzina, wszyscy byli bardzo szczęśliwi, że tak się życie układa, no, myślałam, że to niemożliwe, że jest aż tak IDEALNIE. Na prawdę, poświęcaliśmy sobie maksymalnie dużo czasu, co nie oznacza, że nie było osobnych imprez,ale baaaardzo rzadko. On pracował, ja byłam w liceum, widywaliśmy się każdego dnia wieczorem, z wyjątkiem kilku dni, kiedy miał dużo pracy i jakieś drobne wyjazdy (taka praca). Ogólnie woleliśmy swoje towarzystwo niż towarzystwo kogoś innego. Decyzja o ślubie zapadła w liceum, a miał się odbyć w czerwcu 2010 roku, kiedy skończę już szkołę. Przygotowaniami zajmowałam się głównie ja, ale także moja mama i przyszła-niedoszła teściowa, które były bardzo szczęśliwe i wzruszone. Bardzo zaangażowały się w przygotowania, podobnie jak ojcowie, dla których też było to bardzo ważne. Jako,że ja i mój były (M) mamy baardzo duże rodziny, zaproszonych zostało blisko 250 osób, potwierdzonych było 140 osób. Wiadomo, jak to jest z przygotowaniami, byłam bardziej zabiegana, więc nieco się od siebie oddaliliśmy, ale nie jakoś szczególnie, po prostu nie spędzaliśmy razem aż tak dużo czasu. M pracował więcej, co wydawało się wszystkim logiczne, gdyż planował kupić nam domek, nasz własny, jak najszybciej po ślubie. Jakoś w marcu, dostałam pierwszy głuchy telefon. Numer zastrzeżony-odbieram a tam cisza, a później śmiech i koniec. Myślałam, że ktoś robi sobie jaja, więc nawet nie mówiłam o tym M. Ale kilka dni później, późno w nocy, gdy M był u mnie, również zadzwonił telefon. I znów to samo. Wtedy mu powiedziałam, a on tylko się zaśmiał. Po tym dniu telefony ucichły zupełnie. I był zupełny spokój. Pod koniec marca, gdy poszłam na przymiarkę sukni, okazało się, że mojej sukni nie ma, bo podobno miała być jakaś przeróbka. Nie chciałam żadnej przeróbki, więc zarówno ja, jak i panie w salonie uznały to za straszliwą pomyłkę, przeprosiły i ok. suknia naprawiona, wszystko wyjaśnione.
Kwiecień zaczął się spokojnie, byłam bardzo szczęśliwa, dobrze przygotowana do matury dopinałam ważniejsze sprawy, ale nad wszystkim czuwały nasze mamuśki, więc byłam pewna, że wszystko będzie dobrze. Pod koniec kwietnia dzwoni telefon. Odbieram. Mówi kobieta, że szuka mojego M, bo on nie odbiera. Odpowiadam zgodnie z prawdą, że powinien być w pracy o tej porze, ale może coś przekazać? Nic. Rozłączyła się. Od razu zadzwoniłam do M, rzeczywiście nie odbierał komórki, więc zadzwoniłam do pracy. Okazało się, że musiał wyjść na chwilę. Od tego dnia coraz bardziej zastanawiałam się, co się dzieje, bo spędzaliśmy ze sobą bardzo mało czasu mimo tego, że mieszkaliśmy tak blisko siebie. Spokój trwał aż do końca maja, wszystko super się układało, z M już było ok, więcej czasu dla siebie, i generalnie było dobrze. Ale do czasu, kiedy nie zostały trzy tygodnie do ślubu. Wszystko pozapinane, aż tu nagle dzwoni do mnie telefon. Jakaś kobieta z płaczem w głosie mówi, że ja nie mogę jej zabrać M rozłączyłam się zdziwiona, i dzwonię do M, pytam, co jest? On odpowiada, że nic, zapewnia, że to jakaś wariatka, albo ktoś sobie jaja robi. Uwierzyłam. Ale kilka dni później, załatwiając rzeczy na mój wieczór panieński, będąc pod firmą M, zauważyłam, że rozmawia z jakąś kobietą która jest wyraźnie zdenerwowana. Zainteresowana i zaniepokojona podeszłam, ale na mój widok kobieta po prostu uciekła. Moje pytania, i krótka odpowiedź M, że to klientka z pretensjami. Jakoś nie mogłam uwierzyć, ale uwierzyłam?

I nastały nasze wieczory panieńskie i kawalerskie. Robiliśmy je na 9 dni przed ślubem. M z kumplami wyjechali do Zakopanego, a ja z przyjaciółkami zostałam w mieście i bawiłyśmy się jak nigdy. M przyjechał po trzech dniach, wyraźnie nie swój. I wiedziałam, że coś się wydarzyło. Nawet byłam pewna, że przespał się z jakąś kobietą, ale prawda okazała się o wiele gorsza dla mnie. M bardzo unikał rozmów, mówił, że nic się nie stało, tylko musi pobyć sam. A ja się bardzo bałam. Na drugi dzień, będąc na mieście podeszła do mnie znajoma mi już kobieta. ładna, szczupła ale starsza ode mnie na pewno o kilka lat. I do mnie z tekstem tak podłym, że nie da się tego opisać. To było coś jak "Idziemy gdzieś w ustronne miejsce, czy mam cię upokorzyć przy tych wszystkich ludziach?"(centrum) Poszłyśmy do pobliskiej kawiarenki, bo ja już wszystko wiedziałam (tak mi się wydawało). Oto, co dowiedziałam się od tej kobiety:
-poznali się z M na spotkaniu w pracy, cztery lata wstecz
-ona jest rok młodsza od M
- zaczęli się spotykać po kilku miesiącach znajomości.
-sypiali ze sobą bardzo często
-M obiecywał jej wspólne życie, i zapewniał, że do ślubu nie dojdzie
-mówił, że mnie nie kocha
wisienka na torcie- mają trzyletnią córeczkę, którą miałam okazję widzieć, gdyż w połowie naszej rozmowy, owa pani zadzwoniła do swojej matki, aby po nią przyjechała. Jak zobaczyłam małą, nie miałam wątpliwości, gdyż ma znamię na policzku, takie jak M...

Więcej nie musiałam wiedzieć. Po powrocie do domu, poszłam do M, i zapytałam, czy nie uważa, że powinien mi coś powiedzieć. Nawet nie udawał debila. Po prostu powiedział, że dobrze, że już wiem

Żal i smutek, jaki wtedy czułam, był nie do opisania. Ale wiecie, co było naj, naj, najgorsze? Mówienie wszystkim, że ślubu nie będzie, mówienie, co się stało, i cała chora sytuacja. Dlatego też, już w lipcu byłam w Anglii.
Jestem do dziś, tutaj poznałam mojego narzeczonego, a decyzja o ślubie została podjęta w styczniu, zaraz po zaręczynach. A ślub w przyszłym roku, bo te wspaniałe "13" muszą przynieść mi szczęście.
Kocham mojego D, kocham nad życie, to zupełnie inne uczucie od poprzedniego, i mam nadzieję, ze to właśnie ta miłość do grobowej deski.
Przepraszam, że tak dłuuuugo, ale nie umiałam tego inaczej napisać, tak długoletniej historii nie da się napisać w dwóch zdaniach...

[panacea]

Napisane przez Nadia90

Cześć dziewczyny! Dziękuję za miłe przyjęcie. Opowiem Wam całą historię, ze względu na to, abyście wiele zrozumiały, ale ostrzegam, ze może być długaśnie
........

Żal i smutek, jaki wtedy czułam, był nie do opisania. Ale wiecie, co było naj, naj, najgorsze? Mówienie wszystkim, że ślubu nie będzie, mówienie, co się stało, i cała chora sytuacja. Dlatego też, już w lipcu byłam w Anglii.
Jestem do dziś, tutaj poznałam mojego narzeczonego, a decyzja o ślubie została podjęta w styczniu, zaraz po zaręczynach. A ślub w przyszłym roku, bo te wspaniałe "13" muszą przynieść mi szczęście.
Kocham mojego D, kocham nad życie, to zupełnie inne uczucie od poprzedniego, i mam nadzieję, ze to właśnie ta miłość do grobowej deski.
Przepraszam, że tak dłuuuugo, ale nie umiałam tego inaczej napisać, tak długoletniej historii nie da się napisać w dwóch zdaniach...

jestem z Ciebie mega dumna!

[perfuzja]

Napisane przez Nadia90

Cześć dziewczyny! Dziękuję za miłe przyjęcie. Opowiem Wam całą historię, ze względu na to, abyście wiele zrozumiały, ale ostrzegam, ze może być długaśnie

O rany, straszni Ci wspołczuje Jak pisalaś o odwolanym slubie, to myślałam, że to historia z cyklu "i wtedy zrozumiałam, że to nie jest związek na całe życie" a tu takie coś. Aż trudno uwierzyć, że ktoś bliski może zrobić takie świństwo

Całe szczęście, że się szybko pozbierałaś i spotkałaś prawdziwą miłość swojego życia

[Viollet87]

Napisane przez asia_28w

No to już nie ma odwrotuJeszcze się za 2 dni zważę, nie robiłam tego z 3 miesiące i aż się bojęNo i proszę o mobilizowanie mnie!

Dasz sobie radę! Pamiętaj, że tylko Ty sama stoisz sobie na przeszkodzie do celu

Napisane przez Xiezniczka89

że też ja nie umiem się taj zmobilizować Wystarczy, że jestem w pracy i już myślę, co zjeść. A jeszcze w sklepie obok są same niezdrowe rzeczy! A w domu na ogół albo nie wiem co zrobić na tzw prowiant, albo mi się nie chce :P albo nie mam odpowiednich składników

Dlatego dieta / racjonalne żywienie nie ma racji bytu bez PLANOWANIA (zarówno zakupów jak i menu) i przygotowywania posiłków na następny dzień do pracy. Bez tego ani rusz - inaczej zawsze kończy się jakimś śmieciowym / tuczącym jedzeniem.

Napisane przez asia_28w

Dziękuję !


Możemy mobilizować się razemJa też jestem łakomczuchem i uwielbiam jeść niezdrowo, a poza tym jestem czekoladoholikiem Ale wystarczy, że sobie mocno postanowię, ustalę datę i potrafię się tego trzymać. Schudłam kiedyś w ten sposób ok. 8 kg. A jak już odstawię grzeszki, między innymi czekoladę to naprawdę po 2-3 tyg wcale mnie do niej nie ciągnie, jakoś organizm się odzwyczaja.

Viollet a polecasz picie czerwonej herbaty? Kiedyś piłam przy diecie i wydawało mi się, że działa, czy może to złudne?

Czekoladę nadal możesz jeść - najlepiej gorzką, kostka lub dwie dziennie źródło magnezu

Czerwona herbata działa jeśli lubisz to pij. Ja nie lubię więc się nie zmuszam.

Nadia, to straszne co napisałaś... Tyle wspólnych lat, tyle przeżyć, takie zaufanie, a on tak Cię oszukiwał i to przez tyle czasu... Ale! Grunt, że to już za Tobą, że teraz jesteś szczęśliwa

[ajasiaga]

Napisane przez myszkakinia

Cześć Dziewczynki!

podczytuję Was, ale żadko się odzywam bo jakoś nie mam weny na pisanie

Ostatnio oglądałam sporo sukni ślubnych, wklejam Wam moje obecne faworytki

http://slubne.pl/pl/viewitem/741,catid_12,shopid_1.html

http://slubne.pl/pl/viewitem/440,catid_12,shopid_2.html

są w innym stylu, ale jakoś nie mogę się zdecydować, czy chcę całkiem klasyczną, czy trochę zwariowaną

2 piękna

Napisane przez panacea

http://cdn.greenweddingshoes.com/wp-...wedding-06.jpg
co myślicie o prezencie dla druhen?

Nie podoba mi się ten pomysł

Napisane przez Nadia90

Cześć dziewczyny! Dziękuję za miłe przyjęcie. Opowiem Wam całą historię, ze względu na to, abyście wiele zrozumiały, ale ostrzegam, ze może być długaśnie

Po pierwsze współczuje, że musiałaś przechodzić takie ciężkie chwile w życiu Twarda kobietka z Ciebie, podziwiam Ja nie wiem jak zareagowałabym A swoją drogą niezły ten twój były Tż tyle czasu Cię okłamywał, Ci nie którzy faceci to niezłe dranie są!!! Dobrze że zaczęłaś nowy rozdział w życiu

[panacea]

Napisane przez Antilia

Eee... nie bardzo :P

Napisane przez burlesque90

Nie podoba mi się

Napisane przez klempaa

Ale.... po co?
No i jeśli już - to wg mnie pierścionek to słaby pomysl....

zły pomysł, ale starszej/druhnom zawsze się daje prezent. przynajmniej u mnei jest taka tradycja.. teraz tylko pytanie. Co dać?

[perfuzja]

Napisane przez panacea

zły pomysł, ale starszej/druhnom zawsze się daje prezent. przynajmniej u mnei jest taka tradycja.. teraz tylko pytanie. Co dać?

Coś co by chciała, a sobie nie kupi. Ty ją znasz najlepiej

[zytka26]

Napisane przez panacea

zły pomysł, ale starszej/druhnom zawsze się daje prezent. przynajmniej u mnei jest taka tradycja.. teraz tylko pytanie. Co dać?

pierwsze słyszę żeby druhnie dawało sie prezent u mnie nie ma takiej tradycji

[perfuzja]

Coraz bardziej podobają mi się buty Rainbow Club. Czy wiecie, czy w ogole dostać/zamowić do Polski?
Jestem pewna, że kiedyś na ich stronie widziałam napis "UK delivery only" teraz tego nie ma, ale jestem kompletnie zagubiona.

[dahna1990]

Nadia90 o matko historia jak z filmu, nawet sobie nie wyobrażam co musiałaś wtedy czuć

Witam się

[kasia_kuku]

Napisane przez zytka26

pierwsze słyszę żeby druhnie dawało sie prezent u mnie nie ma takiej tradycji

a to musi być tradycja żeby swojej przyjaciółce/siostrze podziękować za pomoc w tym dniu? Ja swojej kupię lilou

[melleczka]

Zrobiłam próbne zaproszenie Wyszło super Ale muszę dopracować jeszcze takie szczegóły jak marginesy, interlinia, odstępy między wierszami, wielkość papieru Najbardziej pracochłonne jest robienie kokardek Ale dojdę do wprawy Je będę robić najpierw Dopiero potem docinać zaproszenia Dziś zamówiłam koperty i całą resztę.
Wpisałam potwierdzenie przybycia do 15 czerwca... Myślę, że 3 tygodnie wcześniej jest ok

[kasia_kuku]

Napisane przez perfuzja

Coraz bardziej podobają mi się buty Rainbow Club. Czy wiecie, czy w ogole dostać/zamowić do Polski?
Jestem pewna, że kiedyś na ich stronie widziałam napis "UK delivery only" teraz tego nie ma, ale jestem kompletnie zagubiona.

Jak nie zapomne to zapytam mojej pmki przy oddawaniu zdjęć

Nadia: Najważniejsze, że odnalazłaś swoją miłość

[perfuzja]

Napisane przez melleczka

Zrobiłam próbne zaproszenie Wyszło super Ale muszę dopracować jeszcze takie szczegóły jak marginesy, interlinia, odstępy między wierszami, wielkość papieru Najbardziej pracochłonne jest robienie kokardek Ale dojdę do wprawy Je będę robić najpierw Dopiero potem docinać zaproszenia Dziś zamówiłam koperty i całą resztę.
Wpisałam potwierdzenie przybycia do 15 czerwca... Myślę, że 3 tygodnie wcześniej jest ok

Ja planuje wpisać miesiąc przed

---------- Dopisano o 19:38 ---------- Poprzedni post napisano o 19:37 ----------

Napisane przez kasia_kuku

Jak nie zapomne to zapytam mojej pmki przy oddawaniu zdjęć

Dzięki
Coraz bardziej upewniam się w przekonaniu, że jestem skłonna wydać sporo na buty nawet jeśli mają być na jeden raz.

[melleczka]

Napisane przez perfuzja

Ja planuje wpisać miesiąc przed

Początkowo wpisałam 8 czerwca, czyli 4 tygodnie przed, ale i tak mi nikt w tym terminie nie potwierdzi... Sądzę, że mało kto potwierdzi nawet te 3 tygodnie przed. Zapewne będę musiała dzwonić do ludzi tydzień przed weselem.

[Yavanna84]

Napisane przez kasia_kuku

a to musi być tradycja żeby swojej przyjaciółce/siostrze podziękować za pomoc w tym dniu? Ja swojej kupię lilou

Też celuję w Lilou.

[zytka26]

Napisane przez kasia_kuku

a to musi być tradycja żeby swojej przyjaciółce/siostrze podziękować za pomoc w tym dniu? Ja swojej kupię lilou

Nie spotkałam się nigdy z podziękowaniami dla starszych więc u nas nie będzie.

[FlightlessBird]

Napisane przez melleczka

Początkowo wpisałam 8 czerwca, czyli 4 tygodnie przed, ale i tak mi nikt w tym terminie nie potwierdzi... Sądzę, że mało kto potwierdzi nawet te 3 tygodnie przed. Zapewne będę musiała dzwonić do ludzi tydzień przed weselem.

Dlatego ja zrobiłam 5 tygodni przed Wiem, że mało kto zadzwoni, dlatego jak minie data z zaproszenia to sama będę dzwonić. Chciałabym wiedzieć odpowiednio wcześniej żeby zaprosić znajomych. Teraz ze względu na ograniczenia nie wszystkich możemy zaprosić. A wiem, że conajmniej 4 osoby odmówia nam przyjścia.

[kasia_kuku]

Napisane przez zytka26

Nie spotkałam się nigdy z podziękowaniami dla starszych więc u nas nie będzie.

Ja też, ale ja swojej kupie bo chce jej podziękować za pomoc.

[zytka26]

BTW to ja nie wiem nawet co to Lilou

[FlightlessBird]

Napisane przez kasia_kuku

Ja też, ale ja swojej kupie bo chce jej podziękować za pomoc.

Dla niektórych z nas po prostu dziwnym jest, żeby każdemu dziękować. Gościom za przybycie, świadkom za pomoc itd. Kiedyś dziękowało się tylko rodzicom, a wkrótce dojdzie do tego, że będziemy płacić gościom w podziękowaniu za przybycie