Chcę mieć dzidziusia - dziwne?

[nopreservative]

Napisane przez _ema_

Ja chciałam kulturalnie zaznaczyć, iż jak idiotkę będę traktować każdą pannę, która wyleci mi z przemową 'ej, dzidzie to takie słodziuśkie, tak bym chciała, mama by mi wychowywała, w mieszkalibyśmy u brata, toć nas z domu nie wyrzucą, wychowają nam', niezależnie od tego, czy będzie miała 17, czy 37 lat.

Dziękuję za uwagę

Nie obchodzi mnie w tym momencie co chciałaś zaznaczyć. Źle czytasz ze zrozumieniem ALBO w ogóle nie czytasz moich odpowiedzi, polecam czytanie ze zrozumieniem, super sprawa bo tak jak napisałaś wyżej nie napisałam. )
Również dziękuje za uwagę i proszę żebyś już nie pisała w moim wątku.

[_ema_]

Napisane przez nopreservative

Nie obchodzi mnie w tym momencie co chciałaś zaznaczyć. Źle czytasz ze zrozumieniem ALBO w ogóle nie czytasz moich odpowiedzi, polecam czytanie ze zrozumieniem, super sprawa bo tak jak napisałaś wyżej nie napisałam. )
Również dziękuje za uwagę i proszę żebyś już nie pisała w moim wątku.

Niestety, ale obawiam się, że jesteśmy na forum dyskusyjnym i jedynie administracja forum może mi czegokolwiek zabraniać

W ogóle nie rozumiem Twojej odpowiedzi - odnosiłam się do słów osób, które twierdziły, że nie traktujemy Cię poważnie z powodu wieku - napisałam, że wiek nie ma znaczenia. Nie odpowiadałam nawet na Twoje słowa

[Naomi21]

Ja uważam, że to normalne. Zawsze zresztą myślałam, że to taki etap. Jako 18-latka kupowałam gazetę "Dziecko", całymi dniami siedziałam na forach dla mam a swoją idealną przyszłość widziałam jako kura domowa i matka trójki dzieci. Później przeszło... na jakieś 10 lat, w trakcie których uważałam, że w ogóle nigdy nie chcę mieć dzieci. Dopiero teraz powoli budzi się we mnie taki dojrzały instynkt macierzyński, mało związany z tym "ale będzie fajnie, będę miała śliczne maleństwa, takie słodkie i kochane, będzie jak w reklamie" Porównując ten "pęd" do dziecka z czasów nastoletnich z tym, co czuję teraz, widzę ogromną różnicę. Wiem, że byłabym strasznie nieszczęśliwa, gdybym wtedy się jednak zdecydowała na dziecko.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez nopreservative

Nie obchodzi mnie w tym momencie co chciałaś zaznaczyć. Źle czytasz ze zrozumieniem ALBO w ogóle nie czytasz moich odpowiedzi, polecam czytanie ze zrozumieniem, super sprawa bo tak jak napisałaś wyżej nie napisałam. )
Również dziękuje za uwagę i proszę żebyś już nie pisała w moim wątku.

Pisanie, że rodzice Cię utrzymają i wychowają gdybyś miała teraz dzidzie jest po prostu chamskie więc się nie dziw reakcji _ema_

[ancooora]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Pisanie, że rodzice Cię utrzymają i wychowają gdybyś miała teraz dzidzie jest po prostu chamskie więc się nie dziw reakcji _ema_

A co tam! Najwyżej darmozjadzik będzie żył z naszych podatków Do chrzanu z nią!

[nopreservative]

Darujcie sobie już, na prawde już powiedzialiście wszyscy swoje. starczy.

[SnowBlue]

Większość dziewczyn w twoim wieku nie ma tak silnych instynktów, ale nie jesteś żadnym wyjątkiem. Znam jeden taki przypadek jak twój. Jeśli cię to uspokoi, opiszę.
Koleżanka w wieku kilkunastu lat zupełnie poważnie czuła potrzebę posiadania dziecka. Mało tego, mimo wczesnego wieku była w stanie zrozumieć, że dziecko to nie tylko wesołe zabawy i ładne śpioszki, ale też wstawanie w środku nocy, zmienianie pampersów, problemy z wychowaniem... Czytała czasopisma, poradniki, fora internetowe. Poznawała najróżniejsze trudności związane z posiadaniem dziecka, ale nie zniechęcało jej to. Ot, potrzeba opiekowania się kimś.
Minęło dobre kilka lat, a ona nadal pragnie mieć dziecko. Oczywiście najpierw musi dokończyć studia, ustabilizować się finansowo, móc spędzać więcej czasu w domu... Trochę czasu minie. Cały czas czeka na odpowiedni moment, bo chce, żeby dziecko wychowywało się w dobrych warunkach. A zapał, zamiast minąć, jest coraz większy.
Taka krótka historyjka, dowód na to, że młoda dziewczyna jest w stanie myśleć o dziecku poważnie.

[Individualist]

Wg mnie takie myśli są normalne. Budzi się instynkt macierzyński (masz młodszą siostrę którą się opiekujesz to budzą się pewne instynkty, jesteś szczęśliwa w związku). Na ciuszki i kobiety ze swoimi dziećmi w wózkach też tak reaguje, ale myślę że to ma większość kobiet.
Kwestia tego że masz dopiero to 18lat i myślę że nawet na bycie młodą mamą możesz jeszcze poczekać.

[Kolor Bzu]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Pisanie, że rodzice Cię utrzymają i wychowają gdybyś miała teraz dzidzie jest po prostu chamskie więc się nie dziw reakcji _ema_

Dlaczego jest chamskie? Możesz rozwinąć tę myśl?

[verumka]

Napisane przez Kolor Bzu

Dlaczego jest chamskie? Możesz rozwinąć tę myśl?

Chamskie może nie, ale na pewno nie w porządku.

Dziecko mają wychowywać rodzice, a nie dziadkowie. Owszem, dziadkowie mogą pomóc, jeśli chcą, zarówno finansowo, jak i w opiece nad wnukiem i najczęściej tak jest. Ale nie można tego od nich wymagać, oczekiwać. To jest ich dobra wola. Utrzymanie i wychowanie dziecka jest obowiązkiem rodzica i należy się z tym liczyć. Moja mama często kupuje mojemu siostrzeńcowi ubrania, zabawki itp. bo mojej siostrze i jej mężowi jakoś zbytnio się nie przelewa, choć oboje pracują. Ale to nie jest na zasadzie, że musi. Moja siostra nie mówi jej: "Mamo, młody wyrósł już ze wszystkich spodni, musisz mu kupić nowe." Nie, tak nie jest. Moja mama wie, że siostra i jej mąż średnio zarabiają i że czasem trzeba im pomóc, tym bardziej, że młody choruje i trzeba mu co miesiąc kupować leki. Ale nikt jej do tej pomocy nie zmusza, nikt tego z góry nie oczekuje, nie wymaga. Robi to sama z siebie. Bo chce.

A co do opieki nad dzieckiem - rodzice autorki są jeszcze zapewne ludźmi młodymi, pewnie pracują, mają swoje życie, mogą zwyczajnie nie mieć tyle czasu na wnuka, co dziadkowie-emeryci.

[Naomi21]

Napisane przez verumka

A co do opieki nad dzieckiem - rodzice autorki są jeszcze zapewne ludźmi młodymi, pewnie pracują, mają swoje życie, mogą zwyczajnie nie mieć tyle czasu na wnuka, co dziadkowie-emeryci.

Z tego co widzę, to jej mama jest tylko kilka lat starsza ode mnie. Wątpię, żeby miała ochotę bawić wnuki

[verumka]

Napisane przez Naomi21

Z tego co widzę, to jej mama jest tylko kilka lat starsza ode mnie. Wątpię, żeby miała ochotę bawić wnuki

No tak, przypomniałam sobie, że mama bardzo wcześnie urodziła autorkę

[leniwca]

Napisane przez Naomi21

Z tego co widzę, to jej mama jest tylko kilka lat starsza ode mnie. Wątpię, żeby miała ochotę bawić wnuki

Mama mojej psiapsiółki też urodziła ja wcześnie, jak miała 16-17 lat. I gdy koleżanka była w tym wieku, to jej matka sama zaczynała temat mówiąc, że pobawiła by wnuka, bo bezrobotna, a tak to by miała z kim na spacery wychodzić. No i koleżanka wpadła, urodziła po 18stce. A młodej babci szybko się znudziło, bo przecież ona swoją młodość przesiedziała w pieluchach, więc teraz chce się wybawić, a nie kolejnego dzieciaka bawić. Koleżanka może pomarzyć o spontanicznej wycieczce z facetem czy wypadzie do kina. Głównie tylko szkoła-dom i dziecko.
Jak dla mnie to za młody wiek na takie zobowiązania i wyrzeczenia. Ale niektórym pasuje.
Ja tam wśród koleżanek czuję się jak odludek, bo nie mam dziecka i w najbliższym czasie nie planuję. Nawet ostatnio wywiązała się dyskusja i dziewczyny stwierdziły, że okolice 30stki (tak od 26-27rż wzwyż) to za późno, bo one nie chcą chodzić na wywiadówki jako staruszki (tak, staruszki w wieku 35-40lat...).
Ja nie mam mieszkania, studiuję, dorabiam w mcdonaldzie. TŻ nawet nie pracuje. Wolę nie myśleć, co by było, gdybym wpadła i dla mnie trochę abstrakcyjne będąc w takiej sytuacji życiowej planować dziecko tak bardziej konkretnie. Gdybym miała do wyboru dziecko teraz albo nigdy, to wolałabym adoptować w bardziej odpowiednim momencie. Nie podoba mi się to ciśnienie, że dziecko powinno być teraz, jak najszybciej, i standardowe- 'jakoś sobie poradzimy, rodzice pomogą'.
Nie wiem, może jestem zbyt samodzielna, zbyt dumna, żeby tak poważne życiowe decyzje opierać na innych ludziach i ich pomocy.

[verumka]

Napisane przez leniwca

Nawet ostatnio wywiązała się dyskusja i dziewczyny stwierdziły, że okolice 30stki (tak od 26-27rż wzwyż) to za późno, bo one nie chcą chodzić na wywiadówki jako staruszki (tak, staruszki w wieku 35-40lat...).

Słucham?!
To w takim razie moja mama mnie URODZIŁA jako staruszka - miała 37 lat. Masakra, jak w ogóle można tak sądzić?

Nie podoba mi się to ciśnienie, że dziecko powinno być teraz, jak najszybciej

Też mi się to nie podoba - jestem półtorej roku po ślubie i już od jakiegoś czasu zaczęły się docinki: kiedy dziecko? A najgorzej, że niedawno brat TŻ (młodszy) został ojcem. Tzn. nie zrozumcie mnie źle, mała jest kochana, słodziutka, ale nie mogę jej normalnie wziąć na ręce, bo zaraz słyszę: "Popatrz, jaka fajna, zapatrzylibyście się, żeby miała kuzynostwo..."
A najlepsze to to, co usłyszałam kiedyś od jednej osoby: małżeństwo bez dziecka jest bez sensu. Normalnie zagotowało się we mnie. Nie, małżeństwo bez dziecka nie jest mniej wartościowe. To też jest rodzina, tylko mniejsza. Stanowię z moim mężem rodzinę, od dnia naszego ślubu i będziemy nią zawsze bez względu na to, czy będziemy mieć dzieci czy nie.

Nie znoszę tego ciśnienia, parcia na jak najszybsze rodzicielstwo. Uwielbiam dzieci, chcę być mamą, ale uważam, że rodzicem powinno się zostać się wtedy, kiedy się tego NAPRAWDĘ pragnie, a nie wtedy, gdy nakłania do tego np. rodzina.

[leniwca]

Napisane przez verumka

Słucham?!
To w takim razie moja mama mnie URODZIŁA jako staruszka - miała 37 lat. Masakra, jak w ogóle można tak sądzić?

Wiesz, moja mama urodziła brata mając 39, teraz ma 45 i wcale nie wygląda na staruszkę, dobrze się trzyma, fajnie ubiera, nigdy nawet nie pomyślałam, że jest za stara na dziecko, choć faktycznie późno urodziła, no ale bez przesady, to jeszcze młoda kobieta, całkiem na chodzie - nie wiem, może koleżanki mają inne wzorce

Też mi się to nie podoba - jestem półtorej roku po ślubie i już od jakiegoś czasu zaczęły się docinki: kiedy dziecko? A najgorzej, że niedawno brat TŻ (młodszy) został ojcem. Tzn. nie zrozumcie mnie źle, mała jest kochana, słodziutka, ale nie mogę jej normalnie wziąć na ręce, bo zaraz słyszę: "Popatrz, jaka fajna, zapatrzylibyście się, żeby miała kuzynostwo..."
A najlepsze to to, co usłyszałam kiedyś od jednej osoby: małżeństwo bez dziecka jest bez sensu. Normalnie zagotowało się we mnie. Nie, małżeństwo bez dziecka nie jest mniej wartościowe. To też jest rodzina, tylko mniejsza. Stanowię z moim mężem rodzinę, od dnia naszego ślubu i będziemy nią zawsze bez względu na to, czy będziemy mieć dzieci czy nie.

Nie znoszę tego ciśnienia, parcia na jak najszybsze rodzicielstwo. Uwielbiam dzieci, chcę być mamą, ale uważam, że rodzicem powinno się zostać się wtedy, kiedy się tego NAPRAWDĘ pragnie, a nie wtedy, gdy nakłania do tego np. rodzina.

Dokładnie, zgadzam się z tobą.
Ja rozumiem, że ktoś się cieszy, ze swojego ślubu, dziecka, emanuje szczęściem i nie życzy komuś źle wypytując o te rzeczy, ale serio, wystarczy zachować trochę zdrowego rozsądku i otwartości na inne poglądy. Mnie też zaczynają irytować pytania, kiedy nasza kolej. Szczerze powoli mnie to wkurza. Mam ochotę spytać, czy przygarną nas pod swój dach, bo u moich rodziców nie ma miejsca, na wynajem nas nie stać, czy zasponsorują wesele, bo my nie mamy pieniędzy, czy będą bawić dziecko, bo my mamy studia do skończenia i chcemy nacieszyć się sobą, życiem, a nie w pieluchach siedzieć.
Tym bardziej, że rodzina, koleżanki wiedzą, jaką mamy sytuację. Można by powiedzieć, że ja i TŻ mamy ok.400 zł (tylko ja pracuję, a raczej dorabiam)po odliczeniu czesnego na moje studia, biletów, doładowań itp, no jak mamy z tą kasą zacząć samodzielne życie? A co dopiero dzieci i ślub planować? No kto w takiej sytuacji by się nie irytował pytaniami o ślub i dziecko... Tym bardziej, że mamy ledwo po 22 lata, nie każdy w tym wieku myśli o zakładaniu rodziny i nie wiem, co w tym dziwnego. Geniuszem nie trzeba być, żeby na to wpaść.

[201803080934]

Napisane przez _ema_

Nie, autorka rozpoczęła analize tego, że matka jej się zajmie dzieckiem jak będzie szła do szkoły, że będą mieszkać na kupie z rodziną brata i że jej nikt nie wyrzuci z domu, bo jej matka była młoda jak wpadła.
To nie jest pytanie pt.' Czuję instynkt macierzyński w młodym wieku, czy to naturalne?'. Ona ciążę planuje i mam wrażenie, że wystarczy jej iż uzyska poparcie w internecie i zacznie wcielać ten swój idiotyczny plan w życie.

W zasadzie to nie autorka zaczęła tę całą idiotyczną dyskusję, tylko wy ona napisała jakie ma odczucia, a wy zaczęłyście pytać o jej szkołę, pracę, zarobki, dom, o rodziców, faceta, jego pracę i całą resztę głupawych rzeczy, które nie są właściwe ważne bo autorka tylko sobie głośno myśli.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[maggie_grace]

Napisane przez Naomi21

Ja uważam, że to normalne. Zawsze zresztą myślałam, że to taki etap. Jako 18-latka kupowałam gazetę "Dziecko", całymi dniami siedziałam na forach dla mam a swoją idealną przyszłość widziałam jako kura domowa i matka trójki dzieci. Później przeszło... na jakieś 10 lat, w trakcie których uważałam, że w ogóle nigdy nie chcę mieć dzieci. Dopiero teraz powoli budzi się we mnie taki dojrzały instynkt macierzyński, mało związany z tym "ale będzie fajnie, będę miała śliczne maleństwa, takie słodkie i kochane, będzie jak w reklamie" Porównując ten "pęd" do dziecka z czasów nastoletnich z tym, co czuję teraz, widzę ogromną różnicę. Wiem, że byłabym strasznie nieszczęśliwa, gdybym wtedy się jednak zdecydowała na dziecko.

Ja jestem na tym etapie, nie kupuje gazet, ale przeglądam fora dla mam i czytam o porodach, i aż się dziwie, że jeszcze się nie zraziłam (a niektóre historie jak z horroru) Na szczęście nie jestem aż tak zakręcona, że się już o to dziecko staram, tylko sobie marzę ;P Zresztą u mnie to wygląda tak: jednego dnia chciałabym już teraz bo takie dziecko cudowne i w ogóle, a następnego dociera do mnie, że takie dziecko aniołkiem zawsze nie będzie, ja będę nie wyspana (a uwielbiam spać ), nerwowa i ogólnie, że rzeczywiście lepiej uważać żeby przypadkiem się to dziecko nie pojawiło

Moim zdanie to normalne w tym wieku i albo za jakiś czas przejdzie albo jeszcze bardziej będzie narastać potrzeba posiadania dziecka.

[sistermorphine]

chcieć to jedno, a zapewnić mu dobre warunki - drugie. fajnie, że lubisz dzieci i już wyobrażasz siebie w roli matki, ale odłóż tę decyzję na jakiś czas. najpierw sensowna praca i mieszkanie, a potem zakładanie rodziny.

[_ema_]

Napisane przez Grin

W zasadzie to nie autorka zaczęła tę całą idiotyczną dyskusję, tylko wy ona napisała jakie ma odczucia, a wy zaczęłyście pytać o jej szkołę, pracę, zarobki, dom, o rodziców, faceta, jego pracę i całą resztę głupawych rzeczy, które nie są właściwe ważne bo autorka tylko sobie głośno myśli.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Ale co to zmienia?
W dalszym ciągu są to JEJ przemyślenia, JEJ plan, JEJ niedojrzałe poglądy pt. jak będzie dzidziuś to nam wychowają. Nie wiem co ma za znaczenie, kto ją o to zapytał? Ważniejsze chyba, co jej w głowie siedzi.

[rousse]

Napisane przez nopreservative

Witam drogie Wizażanki, jestem w związku prawie rok, ale z TŻ znam się od dziecka. Od pewnego czasu myślę jak cudownie mieć dziecko, mimo że za pół roku będę miała dopiero 18 lat. Mam dziwne odruchy jak zobaczę kobietę idącą z wózkiem wkuwam wzrok w nią z uśmiechem, jak zobaczę małe ciuszki i skarpetki takie malutkie. Myślę że fajnie byłoby być młodą mamą. Oczywiście wiem że dziecko to nie zachcianka i jak się znudzi to odstawie na półkę, wiem ponieważ mam małą siostrę która ma teraz 3 latka i bardzo lubiłam i lubię się nią zajmować i często wyobrażałam sobie że to moja córeczka, wspaniałe uczucie. Bardzo lubię małe dzieci ale czy normalne że w tym wieku chciałabym już dzidziusia ?

Nawet przez słowo "dzidziuś" przemawia twój infantylizm... Choć mówisz, że zdajesz sobie sprawę, że to nie zabwka, to mówisz jak o lalce... No i to, że tak lekko przekreślasz swoje wykształcenie, to świadczy o twojej niedojrzałości. Zarabiasz i stać Cię żeby dziecko utrzymać? Bez matury (i z dzieckiem na głowie- to w niektórych pracach się liczy) gdzie chcesz pracować? No to masz odpowiedź . Po drugie, w takim wieku możliwe, że jeszcze Ci się kilka razy odwidzi.

[leniwca]

Napisane przez _ema_

Ale co to zmienia?
W dalszym ciągu są to JEJ przemyślenia, JEJ plan, JEJ niedojrzałe poglądy pt. jak będzie dzidziuś to nam wychowają. Nie wiem co ma za znaczenie, kto ją o to zapytał? Ważniejsze chyba, co jej w głowie siedzi.

Wiele osób wie, że może liczyć na pomoc rodziców w razie wpadki czy trudnej sytuacji materialnej itp. To nie znaczy, że taki mają plan na życie, szaleć, a potem jakoś się ułoży. Gdybać sobie można, przemyśleć różne alternatywy tak samo, nic niedojrzałego w tym nie widzę. Przecież autorka nie ma planu machnąć se tego dziecka, bo rodzice pomogą. Przecież pisze wyraźnie, że skończyć szkołę, znaleźć pracę i sama móc stworzyć odpowiednie warunki dla dziecka.
Jak dla mnie bezpodstawnie atakujesz dziewczynę.
Faktycznie, głupio to wygląda, jak się snuje plany, zamieszkamy u brata, rodzice wesprą finansowo i popilnują, a ja w tym czasie skończę szkołę, popołudniami i weekendami sama się zajmę swoim dzieckiem. Ale to są tylko gdybania, co w razie wpadki, a nie jej faktyczne plany na życie. Wyraźnie napisała, że jednak oczekuje czegoś innego, że chce sama być w stanie zapewnić dziecku, co najlepsze, dlatego czeka na odpowiedni moment, a do tego czasu dba o antykoncepcję. Więc nie rób z niej niedojrzałego dzieciaka, który za wszelką cenę musi mieć dzidziusia do kochania i wożenia w wózeczku. Ważniejsze jest, co faktycznie robi i do czego dąży, a nie wymyślony szczegółowy plan, co zrobić z dzieckiem i sobą będąc 17latką. Głupia by była, gdyby jednak poszła na żywioł i zrealizowała ten swój genialny plan awaryjny, no ale jednak myśli rozsądnie i trzyma się tej bardziej odpowiedzialnej części planu. Nie ma co się tak spinać i cisnąć po niej.

[paulinika]

Napisane przez verumka

Też mi się to nie podoba - jestem półtorej roku po ślubie i już od jakiegoś czasu zaczęły się docinki: kiedy dziecko? A najgorzej, że niedawno brat TŻ (młodszy) został ojcem. Tzn. nie zrozumcie mnie źle, mała jest kochana, słodziutka, ale nie mogę jej normalnie wziąć na ręce, bo zaraz słyszę: "Popatrz, jaka fajna, zapatrzylibyście się, żeby miała kuzynostwo..."
A najlepsze to to, co usłyszałam kiedyś od jednej osoby: małżeństwo bez dziecka jest bez sensu. Normalnie zagotowało się we mnie. Nie, małżeństwo bez dziecka nie jest mniej wartościowe. To też jest rodzina, tylko mniejsza. Stanowię z moim mężem rodzinę, od dnia naszego ślubu i będziemy nią zawsze bez względu na to, czy będziemy mieć dzieci czy nie.

Nie znoszę tego ciśnienia, parcia na jak najszybsze rodzicielstwo. Uwielbiam dzieci, chcę być mamą, ale uważam, że rodzicem powinno się zostać się wtedy, kiedy się tego NAPRAWDĘ pragnie, a nie wtedy, gdy nakłania do tego np. rodzina.

Skąd ja to znam Na ślubie wszyscy się nas pytali kiedy drugie bo mała taka samotna bedzie, jaka ze mnie matka ze nie chce drugiego Szlag mnie trafia i gotuje się we mnie...

[mm444]

Treść usunięta

[ancooora]

Napisane przez leniwca

Mama mojej psiapsiółki też urodziła ja wcześnie, jak miała 16-17 lat. I gdy koleżanka była w tym wieku, to jej matka sama zaczynała temat mówiąc, że pobawiła by wnuka, bo bezrobotna, a tak to by miała z kim na spacery wychodzić. No i koleżanka wpadła, urodziła po 18stce. A młodej babci szybko się znudziło, bo przecież ona swoją młodość przesiedziała w pieluchach, więc teraz chce się wybawić, a nie kolejnego dzieciaka bawić. Koleżanka może pomarzyć o spontanicznej wycieczce z facetem czy wypadzie do kina. Głównie tylko szkoła-dom i dziecko.
Jak dla mnie to za młody wiek na takie zobowiązania i wyrzeczenia. Ale niektórym pasuje.
Ja tam wśród koleżanek czuję się jak odludek, bo nie mam dziecka i w najbliższym czasie nie planuję. Nawet ostatnio wywiązała się dyskusja i dziewczyny stwierdziły, że okolice 30stki (tak od 26-27rż wzwyż) to za późno, bo one nie chcą chodzić na wywiadówki jako staruszki (tak, staruszki w wieku 35-40lat...).
Ja nie mam mieszkania, studiuję, dorabiam w mcdonaldzie. TŻ nawet nie pracuje. Wolę nie myśleć, co by było, gdybym wpadła i dla mnie trochę abstrakcyjne będąc w takiej sytuacji życiowej planować dziecko tak bardziej konkretnie. Gdybym miała do wyboru dziecko teraz albo nigdy, to wolałabym adoptować w bardziej odpowiednim momencie. Nie podoba mi się to ciśnienie, że dziecko powinno być teraz, jak najszybciej, i standardowe- 'jakoś sobie poradzimy, rodzice pomogą'.
Nie wiem, może jestem zbyt samodzielna, zbyt dumna, żeby tak poważne życiowe decyzje opierać na innych ludziach i ich pomocy.

---------- Dopisano o 18:19 ---------- Poprzedni post napisano o 18:13 ----------

Napisane przez Grin

W zasadzie to nie autorka zaczęła tę całą idiotyczną dyskusję, tylko wy ona napisała jakie ma odczucia, a wy zaczęłyście pytać o jej szkołę, pracę, zarobki, dom, o rodziców, faceta, jego pracę i całą resztę głupawych rzeczy, które nie są właściwe ważne bo autorka tylko sobie głośno myśli.

No to logiczne jest przecież Dla mnie to priorytet, aby mieć dziecko trzeba mieć warunki mieszkalne, mieć pracę (przynajmniej facet) itp.

Potem się słyszy, że rodzice porzucają dzieci lub co gorsza... bo nie stać ich było, lub nie radzili sobie Chyba lepiej ją wypytać o jej życie i o warunki jakie ma.. Napiszemy jej na przykład"Taaa super, musisz mieć dziecko, jeśli tego chcesz" a okaże się, że laska nie ma perspektyw do życia, gdzie w domu tylko alkohol itp. Tak by było lepiej? Chociaż kto tam wie, czy pisze prawdę o sobie

[nopreservative]

Napisane przez rousse

Nawet przez słowo "dzidziuś" przemawia twój infantylizm... Choć mówisz, że zdajesz sobie sprawę, że to nie zabwka, to mówisz jak o lalce... No i to, że tak lekko przekreślasz swoje wykształcenie, to świadczy o twojej niedojrzałości. Zarabiasz i stać Cię żeby dziecko utrzymać? Bez matury (i z dzieckiem na głowie- to w niektórych pracach się liczy) gdzie chcesz pracować? No to masz odpowiedź . Po drugie, w takim wieku możliwe, że jeszcze Ci się kilka razy odwidzi.

Ty w ogóle czytasz ze zrozumieniem ? przecież napisałam że wiem że dziecko to nie zachcianka a odpowiedzialność.. I najpierw przeczytaj wszystko co pisałam w tym wątku potem odpisuj.
Możliwe że tak, dużo razy pisałam już że myślę o dziecku a nie planuje póki co, i że najpierw prace chciałabym znaleźć.

---------- Dopisano o 18:35 ---------- Poprzedni post napisano o 18:26 ----------

[QUOTE=ancooora;43397575]

---------- Dopisano o 18:19 ---------- Poprzedni post napisano o 18:13 ----------

Napisane przez Grin

W zasadzie to nie autorka zaczęła tę całą idiotyczną dyskusję, tylko wy ona napisała jakie ma odczucia, a wy zaczęłyście pytać o jej szkołę, pracę, zarobki, dom, o rodziców, faceta, jego pracę i całą resztę głupawych rzeczy, które nie są właściwe ważne bo autorka tylko sobie głośno myśli.

No to logiczne jest przecież Dla mnie to priorytet, aby mieć dziecko trzeba mieć warunki mieszkalne, mieć pracę (przynajmniej facet) itp.

Potem się słyszy, że rodzice porzucają dzieci lub co gorsza... bo nie stać ich było, lub nie radzili sobie Chyba lepiej ją wypytać o jej życie i o warunki jakie ma.. Napiszemy jej na przykład"Taaa super, musisz mieć dziecko, jeśli tego chcesz" a okaże się, że laska nie ma perspektyw do życia, gdzie w domu tylko alkohol itp. Tak by było lepiej? Chociaż kto tam wie, czy pisze prawdę o sobie

Pisząc to że rodzice by pomogli i miałabym gdzie mieszkać było tylko gdybaniem co by było w razie wpadki(chociaż jej nie będzie) zrozumcie.
Wypytać się mnie OK, ale nie naskakiwać że to że tamto i że knuje jakiś plan. Nie, chce zdobyć pracę etc jak już pisałam a potem dziecko.
To raz, a dwa dlaczego miałabym pisać nie prawdę o sobie przepraszam bardzo? Gdybyś czytała moje odpowiedzi wiedziałabyś że mam perspektywy na życie i nie było żadnego alkoholu w moim domu, nie mieszkam w patologicznym domu.

[201803111829]

Napisane przez nopreservative

Ale w takich momentach myślę że świat jest bardzo niesprawiedliwy, jedne zachodzą w ciążę na dyskotekach usuwają, robią wszelkie rzeczy żeby poronić biorą jakieś tabletki a TE który marzą o dziecku po prostu nie mogą.. Jeszcze raz gratuluje maleństwa.

Jaki ten świat niesprawiedliwy, gwiazdy w jeden dzień zarabiają tyle, co Kowalski w ciągu 3 miesięcy

takie gadanie to zostaw dla siebie dziewczyno, nie dla każdego dzidziuś to pasmo szczęścia, dla niektórych to nieszczęście, nie pragną dziecka, nie chcą dziecka i tak dalej. Np. dla mnie. i mówienie o dziewczynach które dokonały bądź chcą dokonać aborcji w razie ewentualnej wpadki, że są "gorsze" to czyste chamstwo.

[_ema_]

Napisane przez leniwca

Wiele osób wie, że może liczyć na pomoc rodziców w razie wpadki czy trudnej sytuacji materialnej itp. To nie znaczy, że taki mają plan na życie, szaleć, a potem jakoś się ułoży. Gdybać sobie można, przemyśleć różne alternatywy tak samo, nic niedojrzałego w tym nie widzę. Przecież autorka nie ma planu machnąć se tego dziecka, bo rodzice pomogą. Przecież pisze wyraźnie, że skończyć szkołę, znaleźć pracę i sama móc stworzyć odpowiednie warunki dla dziecka.
Jak dla mnie bezpodstawnie atakujesz dziewczynę.
Faktycznie, głupio to wygląda, jak się snuje plany, zamieszkamy u brata, rodzice wesprą finansowo i popilnują, a ja w tym czasie skończę szkołę, popołudniami i weekendami sama się zajmę swoim dzieckiem. Ale to są tylko gdybania, co w razie wpadki, a nie jej faktyczne plany na życie. Wyraźnie napisała, że jednak oczekuje czegoś innego, że chce sama być w stanie zapewnić dziecku, co najlepsze, dlatego czeka na odpowiedni moment, a do tego czasu dba o antykoncepcję. Więc nie rób z niej niedojrzałego dzieciaka, który za wszelką cenę musi mieć dzidziusia do kochania i wożenia w wózeczku. Ważniejsze jest, co faktycznie robi i do czego dąży, a nie wymyślony szczegółowy plan, co zrobić z dzieckiem i sobą będąc 17latką. Głupia by była, gdyby jednak poszła na żywioł i zrealizowała ten swój genialny plan awaryjny, no ale jednak myśli rozsądnie i trzyma się tej bardziej odpowiedzialnej części planu. Nie ma co się tak spinać i cisnąć po niej.

A ja myślę, że to Ty się niepotrzebnie spinasz
Pokaż mi gdzie 'jadę po autorce'. Nawet brzydkie słowa 'traktować jak idiotę' użyłam jako parafrazę cudzej wypowiedzi. Mam święte prawo uważać jej poglądy za głupie i o tym mówić.
I wybacz, ale dla mnie dojrzały plan to jest ' w razie wpadki pójdę do wieczorowej, chłopak już będzie mógł pracować, a ja umiem to i tamto to dorobię, wynajmiemy kawalerkę i damy radę' a nie 'ktoś za nas zrobi'. Póki plan jest 'ktoś za nas zrobi' to nie jest to dobry plan i po prostu wtedy się seksu nie uprawia.

No ale może skonćzmy już tą dyskusję - ja mam prawo do swojego zdania i wybacz, ale go nie zmienię.

[nopreservative]

Napisane przez _Tinkerbell

Jaki ten świat niesprawiedliwy, gwiazdy w jeden dzień zarabiają tyle, co Kowalski w ciągu 3 miesięcy

takie gadanie to zostaw dla siebie dziewczyno, nie dla każdego dzidziuś to pasmo szczęścia, dla niektórych to nieszczęście, nie pragną dziecka, nie chcą dziecka i tak dalej. Np. dla mnie. i mówienie o dziewczynach które dokonały bądź chcą dokonać aborcji w razie ewentualnej wpadki, że są "gorsze" to czyste chamstwo.

Ale nie będę zostawiać nic dla siebie jeśli Ci nie pasuje to wyjdź.

[ancooora]

Napisane przez nopreservative

Pisząc to że rodzice by pomogli i miałabym gdzie mieszkać było tylko gdybaniem co by było w razie wpadki(chociaż jej nie będzie) zrozumcie.

Kurczę a Ty nadal w to wierzysz? Mnie uczyli w szkole, że żadna antykoncepcja NIE DAJE 100% pewności! Ponoć nawet "wykastrowanie" czasami zawodzi
Nie chcę robić za złego proroka, czy psychologa, ale uważam, że po prostu nie otrzymałaś w dzieciństwie wystarczającej uwagi czy czułości i stąd te twoje fanaberie i baby boom.. Pomyśl o tym.

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 19:03 ----------

Napisane przez nopreservative

To raz, a dwa dlaczego miałabym pisać nie prawdę o sobie przepraszam bardzo? Gdybyś czytała moje odpowiedzi wiedziałabyś że mam perspektywy na życie i nie było żadnego alkoholu w moim domu, nie mieszkam w patologicznym domu.

Czytam i to chyba za dokładnie Wiem, wiem o czym pisałaś, że masz duży dom, małą sis itp. ale to jest tylko internet i większość rzeczy biorę do siebie na wpół serio

---------- Dopisano o 19:10 ---------- Poprzedni post napisano o 19:06 ----------

Napisane przez _ema_

A ja myślę, że to Ty się niepotrzebnie spinasz
Pokaż mi gdzie 'jadę po autorce'. Nawet brzydkie słowa 'traktować jak idiotę' użyłam jako parafrazę cudzej wypowiedzi. Mam święte prawo uważać jej poglądy za głupie i o tym mówić.
I wybacz, ale dla mnie dojrzały plan to jest ' w razie wpadki pójdę do wieczorowej, chłopak już będzie mógł pracować, a ja umiem to i tamto to dorobię, wynajmiemy kawalerkę i damy radę' a nie 'ktoś za nas zrobi'. Póki plan jest 'ktoś za nas zrobi' to nie jest to dobry plan i po prostu wtedy się seksu nie uprawia.

No ale może skonćzmy już tą dyskusję - ja mam prawo do swojego zdania i wybacz, ale go nie zmienię.

za te słowa. Jak dla mnie autorka po prostu potrzebuje krzyżyka na drogę i hulaj dusza.. Właśnie, ona ma aż za dobre perspektywy do urodzenia dziecka i w tym jest problem Gdyby pochodziła z patologicznej rodziny to na pewno nie napisałabym wątku jak bardzo pragnie mieć dziecko bo by wiedziała, że nie dałabym rady go wychować. Tutaj poniekąt sytuacja jest inna.

[leniwca]

Napisane przez _ema_

A ja myślę, że to Ty się niepotrzebnie spinasz
Pokaż mi gdzie 'jadę po autorce'. Nawet brzydkie słowa 'traktować jak idiotę' użyłam jako parafrazę cudzej wypowiedzi. Mam święte prawo uważać jej poglądy za głupie i o tym mówić.
I wybacz, ale dla mnie dojrzały plan to jest ' w razie wpadki pójdę do wieczorowej, chłopak już będzie mógł pracować, a ja umiem to i tamto to dorobię, wynajmiemy kawalerkę i damy radę' a nie 'ktoś za nas zrobi'. Póki plan jest 'ktoś za nas zrobi' to nie jest to dobry plan i po prostu wtedy się seksu nie uprawia.

No ale może skonćzmy już tą dyskusję - ja mam prawo do swojego zdania i wybacz, ale go nie zmienię.

Plan autorki jest taki, że najpierw szkoła, praca i stabilizacja, a potem dziecko.
I nigdzie nie twierdzę, że oczekiwanie na pomoc innych i planowanie z takim zamysłem dziecka jest dojrzałe, bo tu się z tobą zgadzam.
Zresztą oczekiwanie pomocy od bliskich nie wyklucza tego, że jak autorka się pogodzi z sytuacją będzie szukała innych wyjść, żeby się jak najbardziej usamodzielnić. Mam wrażenie, że nie czytasz wszystkich wypowiedzi autorki albo nie bierzesz ich w ogóle pod uwagę przy ocenie jej zachowania, no ale skoro uważasz, że to mało istotne, to ok.
Ale widać, że autorka jednak zdaje sobie sprawę, że ciąża w nastoletnim wieku i zwalanie się innym na głowę to nie jest szczyt jej marzeń i ambicji i robi co może, żeby do tego nie dopuścić, dlatego moim zdaniem wyolbrzymiasz. Ale jak słusznie zauważyłaś, masz do tego prawo

A ty autorko, przestań się skupiać na tych, które cię krytykują Chciałaś pogadać, to odpowiadaj na jakieś konkretne posty, a nie wdajesz się w pyskówki i z fochem wyganiasz z wątku. Ja rozumiem, że to wkurzające tłumaczyć się ciągle z tego samego, ale nie daj się prowokować.

Kurczę a Ty nadal w to wierzysz? Mnie uczyli w szkole, że żadna antykoncepcja NIE DAJE 100% pewności! Ponoć nawet "wykastrowanie" czasami zawodzi

A weź daj spokój. Ryzyko wpadki przy prawidłowym stosowaniu antykoncepcji jest bliskie zeru, już chyba większa szansa, że zginiesz wychodząc do sklepu po bułki. Więc przy każdym wyjściu z domu też tak panikujesz?