Rodziny wielodzietne - co sądzicie? Czy chcecie taką mieć?

[Debrah]

Pewnie tak i zapewne wiele robią by "mieć spokój" (komp, tv)

[sanetka]

Napisane przez lemoorka

Vixen, Młodyma zdiagnozowane ORM - na tym etapie rozwoju mowy jest rok do tyłu. Na chwile obecną wedug terapeuty nie nadaje się do przedszkola- bo :
- mowa nie jest w stopniu komunikatywnym
- to co wypracowaliśmy może ostać zniekształcone przez źle mówiące 3 latki
- może zostać wyalienowany z grupy i nie będzie mógł wyrazic werbalnie w domu tego co sieje się w przedszkolu- a, co też mu dużo pomaga.lienacje zacynamy już orzechodzić naplacach zabaw
Młody dostał się do państwowego przedszkola, ale myślimy nad prywatną placówką, gdie jest dużo zajęc plastyczno-muzycznych


Sanetka jak u CIebie z mową, o włansie musze wskoczyć na wątek..

Przybyło trochę sylab których nie potrafi w zrozumiałe słowa połączyć, może z 5 słów na krzyż. Czyli słabiutko ale w p-kolu mimo tego daje radę.

[_vixen_]

Ja bym spróbowała synka chociaż na 4h dziennie dać do przedszkola.

[wika82]

Napisane przez boska latynoska

Ja lubię sobię popisać, ponarzekać na forum co nie znaczy, że w realu jest podobnie.

Z moich obserwacji wynika, że przeważnie rodziców można zakwalifikować do dwóch grup:

1. ''Jakie to ja mam straszne dziecko''- licytowanie się kto ma gorzej, narzekanie na wszystko

2. '' Moje dziecko jest najcudowniejsze''- idealistyczne podejście do własnego dziecka, które jest naj w każdej dziedzinie, wszystko robi szybciej i lepiej od innych

Musi być jeszcze trzecia grupa, jakaś umiarkowana..


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

---------- Dopisano o 11:42 ---------- Poprzedni post napisano o 11:36 ----------

Napisane przez lemoorka

Vixen ja nie jestem mama, która chroni moje dziecko przed swiatem i słodki pitoli nad nim domu. Jedynie co nas ogranicza to brak mowy. Młody jest już duży gabarytowo i brak mowy zaczyna dziwić otoczenie, z tego powodu spotyka nas już przykrość-kilka dni temu w warzywniaku zostałąm zapytana czy moje dziecko jest upośledzone, bo nie mówi...

Skandal.
Trzeba było powiedzieć, że synek nie lubi gadać z idiotami.



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Luba]

Napisane przez wika82

Musi być jeszcze trzecia grupa, jakaś umiarkowana..

no to ja chyba nie kwalifikuję się do żadnej grupy, nawet nie do tej trzeciej
Bo owszem mam podejście do swoich dzieci takie "moje dzieci są cudowne" Ale nie porównuję jednocześnie do innych "bo robią coś szybciej, lepiej od innych". Po prostu mam świetne dzieciaki, narzekać na nich nie muszę, owszem czasem są denerwujące, czasem popyskują, ale ja też, każdemu się zdarza.
no są fajni, co ja na to poradzę

[NibyNic]

Napisane przez Luba

no to ja chyba nie kwalifikuję się do żadnej grupy, nawet nie do tej trzeciej
Bo owszem mam podejście do swoich dzieci takie "moje dzieci są cudowne" Ale nie porównuję jednocześnie do innych "bo robią coś szybciej, lepiej od innych". Po prostu mam świetne dzieciaki, narzekać na nich nie muszę, owszem czasem są denerwujące, czasem popyskują, ale ja też, każdemu się zdarza.
no są fajni, co ja na to poradzę

no to ja podobnie mam wobec mojego dziecka, tak zwyczajnie po prostu lubię go (że kocham to oczywiste) nie wiem jak to nawet wyjaśnic, po prostu pasuje mi taki jaki jest, z jego humorami i fochami,
oczywiście, że mnie wkurza czasami, tak samo jak mąż czy moja mama, ja jego też pewnie czasami wkurzam
po prostu pasuje do mnie, nie jest ani idealny ani taki "ostatni"
nie narzekam na niego, ani też nie chwalę się nim
to jest moje dziecko - kocham je nad życie - a inni wyrobią sobie opinię o nim gdy go poznają

[boska latynoska]

Napisane przez wika82

Musi być jeszcze trzecia grupa, jakaś umiarkowana..


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

---------- Dopisano o 11:42 ---------- Poprzedni post napisano o 11:36 ----------








Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Jasne, ja mam nadzieję się właśnie w niej znaleźć.

Napisałam to z przymrużeniem oka

Chociaż niestety mam wrażenie, że niektórzy rodzice, jak i niestety dziadkowie tracą rozum i nie potrrafią realnie spojrzeć na umiejętności swoich dzieci, wnuków.

Moi teściowie szaleją na punkcie swojego wnuka, który jest młodszy od mojej córy pół roku. Non stop przez tel. wysluchuję np. ile on już mówi, a kiedy spotykam go w realu okazuje się, że mówi dwa słowa na krzyż.
Nie potrafię tego pojąć, jak dorosła kobieta może mówić mi, że dziecko woła ją '' babciu JAdziu'', podczas gdy on mówi coś w stylu '' baba jojo''.

Napisane przez Luba

no to ja chyba nie kwalifikuję się do żadnej grupy, nawet nie do tej trzeciej
Bo owszem mam podejście do swoich dzieci takie "moje dzieci są cudowne" Ale nie porównuję jednocześnie do innych "bo robią coś szybciej, lepiej od innych". Po prostu mam świetne dzieciaki, narzekać na nich nie muszę, owszem czasem są denerwujące, czasem popyskują, ale ja też, każdemu się zdarza.
no są fajni, co ja na to poradzę

Mamy wizażowe w większości są idealne, to wiadomo nie od dziś

[MeredithGrey]

Napisane przez boska latynoska

Nie potrafię tego pojąć, jak dorosła kobieta może mówić mi, że dziecko woła ją '' babciu JAdziu'', podczas gdy on mówi coś w stylu '' baba jojo''.



ś

rozśmieszyło mnie to

[_vixen_]

Sporo ludzi nakrylam juz na tym jak chwała się, ze ich dzieci świetnie mówią, a w rzeczywistości bida z tym mowieniem była.

[Luba]

Napisane przez boska latynoska

Jasne, ja mam nadzieję się właśnie w niej znaleźć.

Napisałam to z przymrużeniem oka

Chociaż niestety mam wrażenie, że niektórzy rodzice, jak i niestety dziadkowie tracą rozum i nie potrrafią realnie spojrzeć na umiejętności swoich dzieci, wnuków.

Moi teściowie szaleją na punkcie swojego wnuka, który jest młodszy od mojej córy pół roku. Non stop przez tel. wysluchuję np. ile on już mówi, a kiedy spotykam go w realu okazuje się, że mówi dwa słowa na krzyż.
Nie potrafię tego pojąć, jak dorosła kobieta może mówić mi, że dziecko woła ją '' babciu JAdziu'', podczas gdy on mówi coś w stylu '' baba jojo''.

Od razu trzeba było mówić co Cie boli

Napisane przez _vixen_

Sporo ludzi nakrylam juz na tym jak chwała się, ze ich dzieci świetnie mówią, a w rzeczywistości bida z tym mowieniem była.

Prędzej czy pózniej każde zdrowe zacznie gadać, nie ma się co spieszyć.
Moje np powiedziało przed chwilą "nie mów mi co mam robić"

[a79790139dd0658ebd8b23ce8e3846ca00e1de31_65bd8201a8975]

Mój kuzyn też bardzo długo nie mówił. Później jak mu przeszło to od razu zaczął z grubej rury, wszystkie trudne wyrazy zaczynające się na R. Nawet na mojego brata mówił Rusek zamiast Mariuszek, a zamiast otwarte rotwarte.

[Klarissa]

Napisane przez _vixen_

Sporo ludzi nakrylam juz na tym jak chwała się, ze ich dzieci świetnie mówią, a w rzeczywistości bida z tym mowieniem była.

Ja się pochwalę, mój syn świetnie mówi. Mówi "tata = tata", mówi "ta to = co to (jest)", mówi "taaaaaa = tak" i mówi jeszcze "ta ta = pa pa". Ha, niby tylko jedna sylaba a wszystko skubany potrafi przekazać a jak jest na nie, to po prostu kręci głową, a jak się wysłowić nie może, bo żadne z jego ta-ta nie pasuje do sytuacji to włącza taką syrenę alarmową, że zawsze się połapię w 3s o co mu chodzi I po co mówić słowa ja się pytam?

[boska latynoska]

Napisane przez Luba

Od razu trzeba było mówić co Cie boli

Nic mnie już nie boli Pogodzilam sie z tym. Owszem , na początku było mi ciężko słuchać tych ciągłych porównań, oczywiście na niekorzyść mojej córki. Teraz mnie to już tylko śmieszy..

Tak to chyba już jest, że dzieci córki są bliższe dziadkom niż dzieci syna.

[meta_morfoza]

ja się zawsze od kolezanki (mama równiesnika mojego dziecka) nasłucham, jak jej dziecko już mówi, że wszystko powtarza itp a jak się spotkamy, to się nagle okazuje, że jakoś niebardzo to się ma do rzeczywistości. Nie wiem po co takie rzeczy opowiadac, chyba żeby się poczuć lepiej.
Lemoorka mój syn jest też spory na swój wiek, ma 2 lata niespełna i też widze te spojrzenia "to on nie mówi?!!" :/

[niut80]

.

[Luba]

Napisane przez boska latynoska

Nic mnie już nie boli Pogodzilam sie z tym. Owszem , na początku było mi ciężko słuchać tych ciągłych porównań, oczywiście na niekorzyść mojej córki. Teraz mnie to już tylko śmieszy..

Tak to chyba już jest, że dzieci córki są bliższe dziadkom niż dzieci syna.

Tak serio, to domyslam się, że to nerwi. I to bardzo.


Wiesz, nie wiem do konca jak to jest, bo wnuków jeszcze nie mam.
Ale myślę, że może tu chodzi też o to, że z córką jako matką jest lepszy kontakt niż z synową. Tak przeważnie, nie mówię ze zawsze. no ogólnie z córką chyba jest lepszy kontakt, przynajmniej przez pierwsze lata małżenstwa syna, dopóki synowa się nie stanie "znajoma" jak córka. ja nie wiem, ale Ty chyba też masz lepszy kontakt ze swoją mamą niż z teściową?

[ajah]

Napisane przez meta_morfoza

ja się zawsze od kolezanki (mama równiesnika mojego dziecka) nasłucham, jak jej dziecko już mówi, że wszystko powtarza itp a jak się spotkamy, to się nagle okazuje, że jakoś niebardzo to się ma do rzeczywistości. Nie wiem po co takie rzeczy opowiadac, chyba żeby się poczuć lepiej.
Lemoorka mój syn jest też spory na swój wiek, ma 2 lata niespełna i też widze te spojrzenia "to on nie mówi?!!" :/

Myślę, że bywa i tak, że mama, która przebywa z dzieckiem prawie cały czas rozumie więce zmowy dziecka, niż ktos kto je widzi raz na jakiś czas. WIęc się zachwyca tym bogatym słownikiem, który głownie ona rozumie.
Inna sprawa, że dzieci nie zawsze są tak sao gadatliwe w obcym towarzystwie jak w domu.
Moje dziecko ówi w domu o wiele więcej (nie w sensie ilości a jakości) niż gdy jesteśmy razem poza domem.

[Klarissa]

Napisane przez Luba

Tak serio, to domyslam się, że to nerwi. I to bardzo.


Wiesz, nie wiem do konca jak to jest, bo wnuków jeszcze nie mam.
Ale myślę, że może tu chodzi też o to, że z córką jako matką jest lepszy kontakt niż z synową. Tak przeważnie, nie mówię ze zawsze. no ogólnie z córką chyba jest lepszy kontakt, przynajmniej przez pierwsze lata małżenstwa syna, dopóki synowa się nie stanie "znajoma" jak córka. ja nie wiem, ale Ty chyba też masz lepszy kontakt ze swoją mamą niż z teściową?

Mnie denerwuje z kolei jak moja mama wiecznie podkreśla jakie to moje dzieci są wspaniałe a jakie to dzieci mojego brata mają przywary - nie wiem z czego to wynika, bo pierwszą synową bardzo lubi po dziś dzień, więc na pewno nie wynika to z niechęci do matki dziecka, a drugiej co prawda nie lubi, ale ma mały kontakt z wnukiem więc tak na prawdę pole do porównań nikłe. Zaczynam wierzyć w teorie, że rzeczywiście dzieci córki to te "lepsze" wnuki. Chociaż w przypadku moich babć się nie sprawdzało, najlepszymi wnukami były rzecz jasna te, które za rodziców miały ulubione dzieci. Z drugiej strony rozumiem to - to w sumie normalne, że jedne osoby podchodzą nam bardziej, a inne mniej, nawet w przypadku najbliższej rodziny.

Napisane przez ajah

Myślę, że bywa i tak, że mama, która przebywa z dzieckiem prawie cały czas rozumie więce zmowy dziecka, niż ktos kto je widzi raz na jakiś czas. WIęc się zachwyca tym bogatym słownikiem, który głownie ona rozumie.
Inna sprawa, że dzieci nie zawsze są tak sao gadatliwe w obcym towarzystwie jak w domu.
Moje dziecko ówi w domu o wiele więcej (nie w sensie ilości a jakości) niż gdy jesteśmy razem poza domem.

Ano właśnie Mam takich znajomych, których córka wstydzi się obcych i milczy lub odpowiada półsłówkami a podobno jak jest sama z mamą to buzia się jej nie zamyka. Jestem skłonna w to uwierzyć, bo moje dzieci przy obcych też jakoś tak milkną

[Luba]

Napisane przez Klarissa

Mnie denerwuje z kolei jak moja mama wiecznie podkreśla jakie to moje dzieci są wspaniałe a jakie to dzieci mojego brata mają przywary - nie wiem z czego to wynika, bo pierwszą synową bardzo lubi po dziś dzień, więc na pewno nie wynika to z niechęci do matki dziecka, a drugiej co prawda nie lubi, ale ma mały kontakt z wnukiem więc tak na prawdę pole do porównań nikłe. Zaczynam wierzyć w teorie, że rzeczywiście dzieci córki to te "lepsze" wnuki. Chociaż w przypadku moich babć się nie sprawdzało, najlepszymi wnukami były rzecz jasna te, które za rodziców miały ulubione dzieci. Z drugiej strony rozumiem to - to w sumie normalne, że jedne osoby podchodzą nam bardziej, a inne mniej, nawet w przypadku najbliższej rodziny.

Ano właśnie Mam takich znajomych, których córka wstydzi się obcych i milczy lub odpowiada półsłówkami a podobno jak jest sama z mamą to buzia się jej nie zamyka. Jestem skłonna w to uwierzyć, bo moje dzieci przy obcych też jakoś tak milkną

Tu już nawet nie chodzi o to czy lubi czy nie, po prostu do córki masz inny stosunek niż do synowej. Jasne, synowe się lubi czasem mocno, ale (zwykle) "bliżej" ci do swojego dziecka niż do synowej.
Tak samo jak synowa ma inny stosunek do swojej mamy a inny do lubianej teściowej, teściowa to jednak zawsze ta trochę bardziej obca.

Jasne, że w stosunku do wnuków to nie powinno mieć miejsca, bo dziecku obojętne czy mama jest babci synową czy córką. I nie będzie się nad tym babci problemem pochylało z troską

[marsi11]

Napisane przez boska latynoska

Tak to chyba już jest, że dzieci córki są bliższe dziadkom niż dzieci syna.

w naszym przypadku jest odwrotnie ale to może dlatego, że żyjemy bliże niż siostra TZ ,raczej nie ma reguły

Mnie porównywanie nie boli, jedynie wnerwia mnie kiedy o moim najstraszym mowi się rozpieszczony- w ich jezyku oznacza "ze nigdy w dupe nie dostał", to samo słowo oznacza status majątkowy rodziców
kompletnie tego nie kumam

[lemoorka]

Napisane przez _vixen_

Ja bym spróbowała synka chociaż na 4h dziennie dać do przedszkola.

Dlatego myślimy na czyms od września

Napisane przez _vixen_

Sporo ludzi nakrylam juz na tym jak chwała się, ze ich dzieci świetnie mówią, a w rzeczywistości bida z tym mowieniem była.

Wiele dzieci nie chce mówić przy obcych. Ja logopedzie spisuje na kartce co mówi. Kobieta mi wierzy, mimo,że Młody za grosz nie chce powiedzieć przy niej np "banan", co w domu już wychodzi.

Napisane przez boska latynoska

Nic mnie już nie boli Pogodzilam sie z tym. Owszem , na początku było mi ciężko słuchać tych ciągłych porównań, oczywiście na niekorzyść mojej córki. Teraz mnie to już tylko śmieszy..

Tak to chyba już jest, że dzieci córki są bliższe dziadkom niż dzieci syna.

Ja bym powiedziała,że Babci. Moj teść szaleje za wnukiem, a sceptycznie podchodzi do wnuka, który ma mu urodzić córka.

Napisane przez Luba

Wiesz, nie wiem do konca jak to jest, bo wnuków jeszcze nie mam.
Ale myślę, że może tu chodzi też o to, że z córką jako matką jest lepszy kontakt niż z synową. Tak przeważnie, nie mówię ze zawsze. no ogólnie z córką chyba jest lepszy kontakt, przynajmniej przez pierwsze lata małżenstwa syna, dopóki synowa się nie stanie "znajoma" jak córka. ja nie wiem, ale Ty chyba też masz lepszy kontakt ze swoją mamą niż z teściową?

U mnie po kilku latach jest status quo..

Napisane przez Klarissa

Mnie denerwuje z kolei jak moja mama wiecznie podkreśla jakie to moje dzieci są wspaniałe a jakie to dzieci mojego brata mają przywary - nie wiem z czego to wynika, bo pierwszą synową bardzo lubi po dziś dzień, więc na pewno nie wynika to z niechęci do matki dziecka, a drugiej co prawda nie lubi, ale ma mały kontakt z wnukiem więc tak na prawdę pole do porównań nikłe. Zaczynam wierzyć w teorie, że rzeczywiście dzieci córki to te "lepsze" wnuki. Chociaż w przypadku moich babć się nie sprawdzało, najlepszymi wnukami były rzecz jasna te, które za rodziców miały ulubione dzieci. Z drugiej strony rozumiem to - to w sumie normalne, że jedne osoby podchodzą nam bardziej, a inne mniej, nawet w przypadku najbliższej rodziny.

A wiesz co ja kiedyś usłyszałam,żę dzieci syna są obce, bo je obca baba urodziła....

[Luba]

Napisane przez lemoorka

Ja bym powiedziała,że Babci. Moj teść szaleje za wnukiem, a sceptycznie podchodzi do wnuka, który ma mu urodzić córka.

Znaczy, jeszcze się nie urodził?
To ja bym nie wyrokowała. Sceptyczny jest teraz a potem się zobaczy.

Napisane przez lemoorka

U mnie po kilku latach jest status quo..

Trzeba pamiętać, że to też zależy od nastawienia obu stron i generalnie od tego czy się kogos "da radę" lubić czy nie

Napisane przez lemoorka

A wiesz co ja kiedyś usłyszałam,żę dzieci syna są obce, bo je obca baba urodziła....

Coś w tym jest, biorąc pod uwagę to, że statystycznie co któres tam dziecko nie jest dzieckiem oficjalnego partnera. To przynajmniej przy córce wiadomo, że wnuki są "nasze"

[żurawinka]

Super tak wnuki/dzieci faworyzować, zawsze któreś to gorsze
U mnie teściowa tak uwielbia dzieci że wszystkie chwali, zagłaskałaby każde i nosiła non stop na rękach Złota kobieta. A najlepsze że w domu swoim rodzinnym był podział i była chyba uważana za najgorszą - "każde" z dzieci i potem wnuków mogło liczyć na wsparcie finansowe a ta która mieszkała z nią nie. Swoje dzieci stara się traktować równo i wnusie to kochane jak ciągle słyszę

[201711281320]

Moi teściowie niestety faworyzują moją córkę. Syna jakoś nigdy nie mają ochoty wziąć na weekend czy na basen za to wnuczkę do oporu Sami mieli dwóch synów i teraz sobie odbijają. Ponadto oni są jeszcze zapalonymi rowerzystami i narciarzami, a mój syn jeżeli chodzi o wszelkie sprawności fizyczne jest nieco ciapowaty i leniwy, więc już w ogóle nie do przyjęcia

[Klarissa]

Napisane przez Luba

Tu już nawet nie chodzi o to czy lubi czy nie, po prostu do córki masz inny stosunek niż do synowej. Jasne, synowe się lubi czasem mocno, ale (zwykle) "bliżej" ci do swojego dziecka niż do synowej.
Tak samo jak synowa ma inny stosunek do swojej mamy a inny do lubianej teściowej, teściowa to jednak zawsze ta trochę bardziej obca.

Jasne, że w stosunku do wnuków to nie powinno mieć miejsca, bo dziecku obojętne czy mama jest babci synową czy córką. I nie będzie się nad tym babci problemem pochylało z troską

Ja tego na sobie nie odczuwam, bo moje dzieci są jedynymi wnukami moich teściów, więc siłą rzeczy są najukochańsze dla nich Jedyne różnice widzę tylko w podejściu moich rodziców. Aczkolwiek zauważyłam, że teściowie wolą moją córkę niż synka, też nie wiem z czego to wynika, może dlatego, że jest starsza i spędzali z nią dużo czasu dawniej. Zobaczymy jak to będzie szło z biegiem lat...
Było by mi przykro gdyby dzieci doświadczały podziałów, bo moje obie babcie takie były, że faworyzowały niektóre wnuki i dało się to niestety odczuć, jako dzieciom było nam przykro np. moje kuzynki były wręcz nielubiane przez naszą babcię, a innemu ukochanemu wnuczkowi podarowała wszystko co posiadała Tak samo druga babcia - miała wnuki lepsze i gorsze

[ajah]

Napisane przez żurawinka

Super tak wnuki/dzieci faworyzować, zawsze któreś to gorsze
U mnie teściowa tak uwielbia dzieci że wszystkie chwali, zagłaskałaby każde i nosiła non stop na rękach Złota kobieta. A najlepsze że w domu swoim rodzinnym był podział i była chyba uważana za najgorszą - "każde" z dzieci i potem wnuków mogło liczyć na wsparcie finansowe a ta która mieszkała z nią nie. Swoje dzieci stara się traktować równo i wnusie to kochane jak ciągle słyszę

Ja byłam tą gorszą wnuczką mojej babci
Okropne uczucie. To co babcia wyczyniała to ludzkie pojęcie przechodzi.

Moje dzieci mają kontakt tylko z moimi rodzicami, którzy je uwielbiają i innych wnuków nie mają.
Co ciekawe moja okrona babcia ma z moimi dziećmi dobry kontakt: lubi je, one lubią ją i kiedy mogą spędzają razem czas.

[żurawinka]

To zastanawiające czemu tak jest, i czy sobie te babcie/dziadki zdają z tego sprawy że jest to widoczne/odczuwalne

[boska latynoska]

Napisane przez Luba

Tak serio, to domyslam się, że to nerwi. I to bardzo.


Wiesz, nie wiem do konca jak to jest, bo wnuków jeszcze nie mam.
Ale myślę, że może tu chodzi też o to, że z córką jako matką jest lepszy kontakt niż z synową. Tak przeważnie, nie mówię ze zawsze. no ogólnie z córką chyba jest lepszy kontakt, przynajmniej przez pierwsze lata małżenstwa syna, dopóki synowa się nie stanie "znajoma" jak córka. ja nie wiem, ale Ty chyba też masz lepszy kontakt ze swoją mamą niż z teściową?

Oczywiście, że mam lepszy kontakt z mamą, ciężko to w ogóle porównywać.
Ja lubię moją teściową, wiem że ona mnie też, mamy normalne relacje. Jakiś czas temu sporo myślałam na ten temat i w sumie to nawet jest to dla mnie zrozumiałe. Nie mam do nich pretensji itd.
Myślę, że tu nie chodzi o to że kochają wnuka bardziej niż moją córkę, po prostu on jest taki '' ich'', widać to w gestach, spojrzeniach.

Na taką sytuację składa się wiele czynników:
1. My mieszkamy w innym mieście, widują wnuczkę raz na kilka tygodniu, wnuka mają na co dzień, babcia zajmuje się nim codziennie kiedy rodzice są w pracy.

2. Tak jak pisałaś z córką mają inny kontakt niż ze mną.
Babcia przemyca tam dużo swoich metod wychowawczych. Wiem , że nie do końca odpowiada im nasz styl życia.

3. Wnuczek to był taki słodki okrąglutki niemowlaczek, zawsze uśmiechnięty, wyciągający rączki do wszystkich. Moja córka jest charakterna, jako niemowlę sporo marudziła, do 2 roku życia była uwieszona na mnie.

[Wieszczka]

Ja jestem jedynaczką i kiedy byłam młodsza myślałam, że to fajnie w przyszłości byłoby mieć np 4 dzieci. Teraz jestem dorosła i nie mam nic z tamtego myślenia. W moim otoczeniu wśród młodych małżeństw są tylko takie z 2-ką małych dzieci. Szczerze? Wg mnie to o jedno dziecko za dużo. Ludzie często myślą, że to dobrze dwoje na raz, bo się razem będą bawić. Ani u jednych znajomych nie widziałam, żeby maluchy razem się bawiły. Brat z siostrą - biją się. W innym domu starszy brat usiłował pozbyć się tego młodszego w dość okrutny sposób (za każdym razem udaremniony), w innym starsze dziecko zanosi do przedszkola agresję, bo za mało ma uwagi w domu, gdzie rodzice pochłonięci są przewijaniem niemowlaka. Patrzę na to z boku i myślę - tych wszystkich problemów udałoby się uniknąć, gdyby te osoby nie posiadały dwójki dzieci na raz. Ile to razy słyszałam - ach jestem wykończona, "bo córka chce się bawić, a ja muszę nakarmić małego", albo "nie mam czasu się umyć, jak jedno śpi, to drugie zrobiło kupę". Generalnie zrozumieć mogę jeśli drugie dziecko nie było planowane, ale nie, nic bardziej mylnego - "ach nie, my chcieliśmy mieć dwójkę rok po rok"
A teraz wyobraźcie sobie, że macie tych dzieci 4, 5, a może i 10.
Ja zaplanowałam rodzinę tak, że najpierw chcę mieć jedno dziecko, a dopiero gdy (minimum) pójdzie do szkoły podstawowej to wtedy decyzja o drugim - czyli ok 7 lat różnicy. Nigdy na raz.

[Chatul]

Napisane przez Wieszczka

Ludzie często myślą, że to dobrze dwoje na raz, bo się razem będą bawić.

I niestety, często na takim myśleniu poprzestają. A dzieci wcale nie muszą od razu siebie uwielbiać. Zwłaszcza starsze dziecko może być niezadowolone z obecności nowego dziecka, które jest głośne i skupia na sobie uwagę rodziców.
To na rodzicach ciąży obowiązek przygotowania starszego dziecka na przybycie młodszego. To rodzice powinni pomagać dzieciom nawiązywać prawidłowe relacje, jeśli same mają z tym problem.
Niestety, wielu ludzi uważa, że dzieci to dzieci. Jak jedno to dziecko i drugie to dziecko, to na pewno chcą się razem bawić i na pewno jest im ze sobą świetnie. A tak przecież nie jest…