jak odzyskać dawną miłość?

[vivian]

Witam.
Nie wiem do kogo zwrócic się z tym problemem. Swojego byłego chłopaka poznałam przez współnego kolegę. Pamiętam jak zaprowadził mnie do X ( tak bede oznaczac moją utracona miłość). Było wspaniale, graliśmy na gitarze, spiewaliśmy. Zakochałam się w nim. Nie obchodził mnie cały swiat, potrafiłam nasypac sól do herbaty, wsadzic pilota do lodówki taka byłam zakochana i zakręcona. świat stał się piękny i kolorowy, ale...
zachorowałam i to dość poważnie...
X nie rozumiał mnie, lecz próbował pocieszać, próbował jakoś pomóc. Zostawiłam go, bo nie radziłam sobie z samą sobą i moja przypadłością. świat nagle legł w gruzach. Zostałam sama, z wyboru... nie chciałam żeby patrzył na mnie jak słaniam się po domu, nie mając na nic siły, nie chciałam go wyzywać, złościć się na niego dlatego wolałam odejść. Chciałam mu po prostu oszczędzić przykrych scen.
Zostaliśmy przyjaciółmi, takimi naprawde dobrymi. Kochałam go i kochac nie przestałam. Minęło 2,5 roku. Kilka razy widzieliśmy się... ostatnio zaczynam wychodzic na prostą, jestem po kolejnym ataku choroby. Chciałam z nim porozmawiac na nasz temat, jakoś to naprawić. Nie zgodził się spotkać, powiedział, że coś czuje, ale się boi i być może będzie tego żałował... nie zmuszałam...
ale ciągle o nim myślę, naprawde go kocham...

[tamonita]

Moim zdaniem postaw na szczerą rozmowe, wyjaśnij mu, ze kiedyś bylo inaczej, ze stalo się jak się stało przez chorobe, że nie chciałaś tego... powinnaś walczyć. skoro on twierdzi, ze jeszcze coś czuje to jest to dobry i pozytywny znak. Walcz !

[vivian]

Próbowałam sie tłumaczyć, ale to nic nie dało

[helenska]

Napisane przez vivian

Witam.
Nie wiem do kogo zwrócic się z tym problemem. Swojego byłego chłopaka poznałam przez współnego kolegę. Pamiętam jak zaprowadził mnie do X ( tak bede oznaczac moją utracona miłość). Było wspaniale, graliśmy na gitarze, spiewaliśmy. Zakochałam się w nim. Nie obchodził mnie cały swiat, potrafiłam nasypac sól do herbaty, wsadzic pilota do lodówki taka byłam zakochana i zakręcona. świat stał się piękny i kolorowy, ale...
zachorowałam i to dość poważnie...
X nie rozumiał mnie, lecz próbował pocieszać, próbował jakoś pomóc. Zostawiłam go, bo nie radziłam sobie z samą sobą i moja przypadłością. świat nagle legł w gruzach. Zostałam sama, z wyboru... nie chciałam żeby patrzył na mnie jak słaniam się po domu, nie mając na nic siły, nie chciałam go wyzywać, złościć się na niego dlatego wolałam odejść. Chciałam mu po prostu oszczędzić przykrych scen.
Zostaliśmy przyjaciółmi, takimi naprawde dobrymi. Kochałam go i kochac nie przestałam. Minęło 2,5 roku. Kilka razy widzieliśmy się... ostatnio zaczynam wychodzic na prostą, jestem po kolejnym ataku choroby. Chciałam z nim porozmawiac na nasz temat, jakoś to naprawić. Nie zgodził się spotkać, powiedział, że coś czuje, ale się boi i być może będzie tego żałował... nie zmuszałam...
ale ciągle o nim myślę, naprawde go kocham...

trudno mi pisać, bo nie znam dokładnie sytuacji, ale może X bardzo przeżył Wasze poprzednie rozstanie. I obecnie blokada jest lęk przed ponownym zaangażowaniem?
Zastanów się czy nie warto namówić co go niezobowiązujące spotkanie, spacer, rozmowę?
Jeżeli- jak sam mówi- wciąż coś do Ciebie czuje to, na pewno na spotkaniu magia między Wami powróci

[moooniaaaa]

On pewnie boi się zaangażować bo myśli, że możesz znowu go zostawić.
Również jestem za spotkaniem, wybierzcie się na spacer (może w jakieś "Wasze" miejsce,żeby wspomnienia do niego wróciły )

[pani_smith]

jeśli nie chce spotkania, spróbuj napisać list lub choćby maila.
nie naciskaj, daj mu chwilę czasu, jeśli z jesto strony są jakieś bolesne wspomnienia minionych czasów, to będzie potrzebował nieco o tym pomyśleć.
przede wszystkim wyjaśnij mu co i jak, spróbuj dać znać, że tobie zależy, ale nie zbyt bezpośrednio.

[Martini Bianco]

Też kiedyś chciałam kogoś odzyskac...napisałam list...długi.siedziałam do 2 w nocy,zapakowałam w kopertę,nakleiłam znaczek...wysłałam.Tylko, że ja ze strachu,że nie dam rady powiedzieć mu tego co chcę w oczy i że sie bedę motać.Wolałam tak...Powodzenia!

[Elfir]

Wiecie, to jest świnstwo robione partnerowi - ukrywanie swoich słabosci.
W końcu jak sie z kims jest to na dobre i złe a nie tylko kiedy jest sie uczesanym, umalowanym i ubranym w "randkowe" ciuchy. Taki brak zaufania może bardzo skrzywdzić partnera.
Autorka watku pokazała, że nie chce dzielić z chłopakiem swoich problemów - nie liczac sie z jego odczuciami po prostu go zostawiła, nie dając możliwości by wykazał się opiekuńczoscią, zaradnoscią i wogóle by mógl sie sprawidzć w związku jako odpowiedzialny partner.
Jak on moze jej teraz zaufać? Jaka ma pewnośc, że znów nie stanie się coś przyziemnego, prozaicznego, co sie autorce bedzie kłócić z idealnym wzorcem zakochanej pary i znów go nie zostawi na lodzie aby samej radzić sobie z kłopotami?

Myślę, ze szczery list - obszernie wyjaśniający powody podjęcia przez autorkę takiej a nie innej decyzji w dramatycznym okresie swojego zycia byłby dobrym rozwiązaniem.