Czy mam prawo żądać deklaracji?

[syklamen1]

Chciałabym poradzić się w sprawach związku.
Z Tż jestem od 3 lat, prawie rok mieszkamy razem. Ja-26lat, on 27.
Niby oboje deklarowaliśmy, że chcemy być ze sobą, ułożyć życie - to były luźne rozmowy.
Gdy zamieszkaliśmy razem ja chciałam traktować to jako wspólne życie,on mam wrażenie, że nie do końca tak poważnie jak ja. Choć twierdzi inaczej.

Ostatnio analizowałam swoje życie no i cóż czas leci szybko....nie chcę x lat być w nieformalnym związku, później może coś nie wyjdzie i po 30-tce szukać nowego partnera. Chcę wiedzieć na czym stoję.
Dlatego chciałabym porozmawiać z Tż jakie ma zdanie na temat zaręczyn, ślubu, kiedy chce by to nastąpiło (dodam, że jakiś czas temu powiedziałam, że nie będę żyć n - lat na kocią łapę). Chciałabym też by poznał moje poglądy na temat małżeństwa. I oboje powinniśmy zweryfikować czy jesteśmy w stanie dogadać się. (chociaż już na samym początku mówiłam, że nie akceptuję przechodzonych związków i dla mnie to max. 4 lata ze sobą a później ślub. Słuchał, słuchał, przytakiwał. Jeśli zdecydował się na związek ze mną to chyba pasowało? )
Chcę prosto zapytać czy myśli o zaręczynach/ślubie, w jakim odstępstwie czasu.

Jak to powiedzieć by nie wyjść na zdesperowaną? (taką nie jestem) Chcę jedynie wiedzieć na czym stoję. Wóz albo przewóz. Mam 26 lat, w miarę dobrą pracę, możliwości rozwoju i jestem na tyle dojrzała by myśleć o ślubie.
Nie mówię,że to ma być teraz! już! Ale chcę konkretów np. tak myślę o zaręczynach, tak samo jak Ty, uważam, że nie chcę być w nieformalnym związku 7 czy 8 lat itp...

Mam prawo coś takiego wymagać?
Nie chcę dopuścić do tej sytuacji by facet mieszkając ze mną nie będzie dążył do sformalizowania związku. Zamieszkałam z nim, bo chciałam przekonać się jak będzie nam się żyło, jak poradzimy sobie z problemami ale dla mnie to max rok, 1,5 roku wspólnego mieszkania a później poważne deklaracje. Inaczej szkoda mojego życia, jego też.....

Dziwne? czy nie? Też byście tak zrobiły?

Ps. Dodam, ze to mnie trochę stopuje. Gdybym wiedziała, że chce ślubu to moglibyśmy wspólnie zainwestować w dom czy biznes (mam własne mieszkanie i oszczędności z pracy za granicą ale nie zrobię z tym NIC żyjąc z kimś bez ślubu. Wiem, że on chce mieć dom, podwórko, garaż, ja też już mam dość życia w bloku, chcę tak jak kiedyś w domu rodzinnym.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Jak nie wyjdzie Wam w związku małżeńskim, to też musiałabyś szukać sobie nowego partnera, ja różnicy nie widzę. W dzisiejszych czasach rozwód nie jest niczym szokującym, więc argumenty typu "jak masz męża, to bardziej walczysz o związek niż jak masz partnera" do mnie nie przemawiają.

Możesz go podpytać jak to widzi dalej, za jaki czas chciałby wziąć ślub. Nie wiem jak dyskretnie można to zrobić.

[Asji]

Napisane przez syklamen1

Chciałabym poradzić się w sprawach związku.
Z Tż jestem od 3 lat, prawie rok mieszkamy razem. Ja-26lat, on 27.
Niby oboje deklarowaliśmy, że chcemy być ze sobą, ułożyć życie - to były luźne rozmowy.
Gdy zamieszkaliśmy razem ja chciałam traktować to jako wspólne życie,on mam wrażenie, że nie do końca tak poważnie jak ja. Choć twierdzi inaczej.

Ostatnio analizowałam swoje życie no i cóż czas leci szybko....nie chcę x lat być w nieformalnym związku, później może coś nie wyjdzie i po 30-tce szukać nowego partnera. Chcę wiedzieć na czym stoję.
Dlatego chciałabym porozmawiać z Tż jakie ma zdanie na temat zaręczyn, ślubu, kiedy chce by to nastąpiło (dodam, że jakiś czas temu powiedziałam, że nie będę żyć n - lat na kocią łapę). Chciałabym też by poznał moje poglądy na temat małżeństwa. I oboje powinniśmy zweryfikować czy jesteśmy w stanie dogadać się. (chociaż już na samym początku mówiłam, że nie akceptuję przechodzonych związków i dla mnie to max. 4 lata ze sobą a później ślub. Słuchał, słuchał, przytakiwał. Jeśli zdecydował się na związek ze mną to chyba pasowało? )
Chcę prosto zapytać czy myśli o zaręczynach/ślubie, w jakim odstępstwie czasu.

Jak to powiedzieć by nie wyjść na zdesperowaną? (taką nie jestem) Chcę jedynie wiedzieć na czym stoję. Wóz albo przewóz. Mam 26 lat, w miarę dobrą pracę, możliwości rozwoju i jestem na tyle dojrzała by myśleć o ślubie.
Nie mówię,że to ma być teraz! już! Ale chcę konkretów np. tak myślę o zaręczynach, nie chcę być w nieformalnym związku 7 czy 8 lat itp...

Mam prawo coś takiego wymagać?
Nie chcę dopuścić do tej sytuacji by facet mieszkając ze mną nie będzie dążył do sformalizowania związku. Zamieszkałam z nim, bo chciałam przekonać się jak będzie nam się żyło, jak poradzimy sobie z problemami ale dla mnie to max rok, 1,5 roku a później poważne deklaracje. Inaczej szkoda mojego życia, jego też.....

Dziwne? czy nie? Też byście tak zrobiły?

Dla mnie to trochę dziwne, że jesteście razem 3 lata, mieszkacie razem i jeszcze o tym nie gadaliście. Bo skoro nie wiesz na czym stoisz to znaczy, że takiej naprawdę poważnej rozmowy nie było, najwyżej luźne gadki.

Jak powiedzieć? Normalnie. Wybierasz jakiś spokojny moment, mówisz, że chcesz pogadać o wspólnej przyszłości i wykładasz co i jak Tylko się najpierw zastanów dokładnie czego sama chcesz, bo z Twojego postu nie wynika nic jednoznacznego: z jednej strony piszesz, że nie chcesz być w nieformalnym związku 7-8 lat, z drugiej, że nie chcesz naciskać, no ale skoro dla Ciebie wspólne mieszkanie bez zaręczyć to max. 1,5 roku to jednak oczekujesz, że się oświadczy w ciągu najbliższych miesięcy..?
Poukładaj sobie to wcześniej i powiedz mu jasno i konkretnie o co chodzi. I tak samo konkretnej odpowiedzi oczekuj. Przecież to normalna rozmowa ludzi w związku...


edit
aaa teraz czytam, że chyba źle zrozumiałam z tymi 7-8 latami. W każdym razie pogadaj z nim otwarcie, serio, nie widzę potrzeby wyszukiwania jakiegoś specjalnie dyskretnego sposobu podpytywania o tak zwykłą rzecz jak ślub w kilkuletnim związku.

[syklamen1]

Wiesz, ja już mam dość podchodów i dyskretnego pytania. Chcę prostych, klarownych odpowiedzi i nazwania rzeczy po imieniu.

Wiem, ze w dzisiejszych czasach rozwód to normalka ale jestem z tych osób, które jak już kochają to pielęgnują i walczą a nie z byle gówna rozstają się.
Myślę, że wystarczająco dobrze poznaliśmy swoje charaktery i możemy ocenić czy ze sobą wytrzymamy. Jestem w tych sprawach może poniekąd staroświecka ale muszę żyć w sformalizowanym związku. Być żoną w imieniu prawa a on moim mężem.

Bo skoro nie wiesz na czym stoisz to znaczy, że takiej naprawdę poważnej rozmowy nie było, najwyżej luźne gadki.

Tak, masz rację to były tylko luźne rozmowy. Nigdy nie odbyliśmy poważnej rozmowy. Chociaż tak jak pisałam jasno mówiłam o swoich poglądach. On mniej....raczej słuchał.

Masz rację powinnam jeszcze raz przeanalizować czy chcę konkretnych dat czy też zapewnienia iż w najbliższej przyszłości mam zamiar oczekiwać oświadczyn.

Dla mnie rozmowa o takich sprawach jest naprawdę trudna. Nie wiem dlaczego :/

[Lirriel]

Po pierwsze, jesteś zdesperowana, trzy lata to nie jest tak znowu dużo.
Po drugie, myślisz, że ślub to jakaś recepta na udane życie? Że będziesz szczęśliwsza z papierem niż bez niego? Najpierw się upewnij, że ten związek ma jakieś PODSTAWY, wykraczające poza "luźne rozmowy", a potem się bierz za poważne kroki.
Po trzecie, jakby wobec mnie facet stosował przymus, szantaż, sugestie delikatne jak słoń w składzie porcelany czy cokolwiek podobnego - zwiałabym. Jeśli nie czuję się gotowa, to pod presją ani nie stanę się bardziej gotowa, ani szczęśliwa. I gdzie w tym sens?

Ja mam takie pytanie ogólne - czy ślub i małżeństwo naprawdę są takie cool, że należy do nich desperacko dążyć i zmuszać do nich drugą stronę?

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez Lirriel

Po pierwsze, jesteś zdesperowana, trzy lata to nie jest tak znowu dużo.
Po drugie, myślisz, że ślub to jakaś recepta na udane życie? Że będziesz szczęśliwsza z papierem niż bez niego? Najpierw się upewnij, że ten związek ma jakieś PODSTAWY, wykraczające poza "luźne rozmowy", a potem się bierz za poważne kroki.
Po trzecie, jakby wobec mnie facet stosował przymus, szantaż, sugestie delikatne jak słoń w składzie porcelany czy cokolwiek podobnego - zwiałabym. Jeśli nie czuję się gotowa, to pod presją ani nie stanę się bardziej gotowa, ani szczęśliwa. I gdzie w tym sens?

Ja mam takie pytanie ogólne - czy ślub i małżeństwo naprawdę są takie cool, że należy do nich desperacko dążyć i zmuszać do nich drugą stronę?

A kto powiedzial, ze musza byc cool? Po prostu niektorzy ludzie chca wziac slub, wiec dobrze by bylo miec partnera o takich samych pogladach na te kwestie. Juz bez przesady, zeby wmawiac dziewczynie desperacje, przeciez podkreslila, ze nie chce nic na przymus, tylko chce zbadac grunt i nie ma co jej sie dziwic.

[201611090905]

A według mnie powinnaś spytać go tak po prostu,w czasie rozmowy o waszej przyszłości Zapytaj go,jakie ma plany, czy widzi was w swojej przyszłości razem i po krzyku

[Lemmy is God]

Napisane przez Lirriel

Po pierwsze, jesteś zdesperowana, trzy lata to nie jest tak znowu dużo.
Po drugie, myślisz, że ślub to jakaś recepta na udane życie? Że będziesz szczęśliwsza z papierem niż bez niego? Najpierw się upewnij, że ten związek ma jakieś PODSTAWY, wykraczające poza "luźne rozmowy", a potem się bierz za poważne kroki.
Po trzecie, jakby wobec mnie facet stosował przymus, szantaż, sugestie delikatne jak słoń w składzie porcelany czy cokolwiek podobnego - zwiałabym. Jeśli nie czuję się gotowa, to pod presją ani nie stanę się bardziej gotowa, ani szczęśliwa. I gdzie w tym sens?

Ja mam takie pytanie ogólne - czy ślub i małżeństwo naprawdę są takie cool, że należy do nich desperacko dążyć i zmuszać do nich drugą stronę?

A czy bycie konkubiną jest takie cool i trendy by tkwić w tym stanie mimo własnej niechęci?

I dla mnie trzy lata w tym wieku, to jest czas w którym można się zdeklarować co do wspólnej przyszłości.

[201607040940]

Napisane przez syklamen1

Wiesz, ja już mam dość podchodów i dyskretnego pytania. Chcę prostych, klarownych odpowiedzi i nazwania rzeczy po imieniu.

Wiem, ze w dzisiejszych czasach rozwód to normalka ale jestem z tych osób, które jak już kochają to pielęgnują i walczą a nie z byle gówna rozstają się.
Myślę, że wystarczająco dobrze poznaliśmy swoje charaktery i możemy ocenić czy ze sobą wytrzymamy. Jestem w tych sprawach może poniekąd staroświecka ale muszę żyć w sformalizowanym związku. Być żoną w imieniu prawa a on moim mężem.
Tak, masz rację to były tylko luźne rozmowy. Nigdy nie odbyliśmy poważnej rozmowy. Chociaż tak jak pisałam jasno mówiłam o swoich poglądach. On mniej....raczej słuchał.
Masz rację powinnam jeszcze raz przeanalizować czy chcę konkretnych dat czy też zapewnienia iż w najbliższej przyszłości mam zamiar oczekiwać oświadczyn.
Dla mnie rozmowa o takich sprawach jest naprawdę trudna. Nie wiem dlaczego :/

Już kilkakrotnie wspomniałaś mu o swoich poglądach. To może być pkt wyjścia. Jak będzie spokojna chwila, z kieliszkiem wina, miłą atmosferą. Powiedz że chciałabyś poznać jego poglądy na Wasze dalsze życie, czy zaręczyny, ślub, dziecko, czy życie na kocią łapę. Nie odnoś sie do swoich poglądów, pozwól mu się wypowiedzieć. Jeżeli będzie się wykręcał że jeszcze nie wie to zdziw się że po 3 latach znajomości i roku wspólnego zamieszkanie jeszcze nie wie.
Masz prawo wiedzieć na czym stoisz, i jeżeli Wasze oczekiwania się rozmijają musisz to wiedzieć.

[Asji]

Napisane przez syklamen1

Wiesz, ja już mam dość podchodów i dyskretnego pytania. Chcę prostych, klarownych odpowiedzi i nazwania rzeczy po imieniu.

Wiem, ze w dzisiejszych czasach rozwód to normalka ale jestem z tych osób, które jak już kochają to pielęgnują i walczą a nie z byle gówna rozstają się.
Myślę, że wystarczająco dobrze poznaliśmy swoje charaktery i możemy ocenić czy ze sobą wytrzymamy. Jestem w tych sprawach może poniekąd staroświecka ale muszę żyć w sformalizowanym związku. Być żoną w imieniu prawa a on moim mężem.
Tak, masz rację to były tylko luźne rozmowy. Nigdy nie odbyliśmy poważnej rozmowy. Chociaż tak jak pisałam jasno mówiłam o swoich poglądach. On mniej....raczej słuchał.

Masz rację powinnam jeszcze raz przeanalizować czy chcę konkretnych dat czy też zapewnienia iż w najbliższej przyszłości mam zamiar oczekiwać oświadczyn.

Dla mnie rozmowa o takich sprawach jest naprawdę trudna. Nie wiem dlaczego :/

Ja też nie wiem dlaczego, ale jeśli tak jest to przed ślubem dobrze byłoby nad tym popracować, bo umiejętność rozmowy na każdy (a szczególnie związany z Wami) temat to w związku podstawa podstaw.
Tajniaczysz się tak, bo widzisz jego postawę i pewnie wyczuwasz, że jego poglądy mogą wcale nie pokrywać się z Twoimi w tej sprawie (ja bym tak przypuszczała jeśli facet znałby moje poglądy na ślub i wiedziałby, że mi na nim zależy, a sam zupełnie nie poruszałby tego tematu), ale im szybciej to zweryfikujesz tym lepiej.

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Napisane przez Lemmy is God

A czy bycie konkubiną jest takie cool i trendy by tkwić w tym stanie mimo własnej niechęci?

I dla mnie trzy lata w tym wieku, to jest czas w którym można się zdeklarować co do wspólnej przyszłości.

Mam identyczne zdanie. Odnosze wrazenie, ze niektorzy na sile wychwalaja zwiazki niezarejestrowane, a malzenstwo gnoja do potegi n. Tak trudno zrozumiec, ze kazdy ma prawo zyc jak chce i ze w zwiazku poglady na tak priorytetowe kwestie jak malzenstwo, dzieci musza grac.

[201607040940]

Napisane przez Lirriel

Po pierwsze, jesteś zdesperowana, trzy lata to nie jest tak znowu dużo.
Po drugie, myślisz, że ślub to jakaś recepta na udane życie? Że będziesz szczęśliwsza z papierem niż bez niego? Najpierw się upewnij, że ten związek ma jakieś PODSTAWY, wykraczające poza "luźne rozmowy", a potem się bierz za poważne kroki.
Po trzecie, jakby wobec mnie facet stosował przymus, szantaż, sugestie delikatne jak słoń w składzie porcelany czy cokolwiek podobnego - zwiałabym. Jeśli nie czuję się gotowa, to pod presją ani nie stanę się bardziej gotowa, ani szczęśliwa. I gdzie w tym sens?
Ja mam takie pytanie ogólne - czy ślub i małżeństwo naprawdę są takie cool, że należy do nich desperacko dążyć i zmuszać do nich drugą stronę?

jeżeli ktoś pragnie małżeństwa to jak najbardziej jest to cool. Autorka TŻwi mówiła jakie ma poglądy. Więc jak mu nie pasuje to niech spada a nie kradnie dziewczynie czas.
Mój narzeczony od początku znajomości mówił jakie ma plany, był szczery, nie ukrywał swoich zamiarów. Nie przymuszał mnie, nie szantażował, nie sugerował, mówił wprost. Tak robią dorośli ludzie.

[paula78]

Troche nie rozumiem, a co da ci rozmowa i deklaracja, która może sie jutro zmienic?
Nie czujesz pewności z tym facetem, że chce byc z toba i nie oglada sie na boki, nie szuka czegoś lepszego/innego?

Gadanie, podobnie jak ślub nie daja żadnej gwarancji pewności, stałości. Czyny też w sumie nie bo mogą się zwrócić w inną stronę- generalnie pewności, że to do konca życia nie daje nic, w koncu i ty mozesz odejść.

[201607040940]

[1=b82ed09e83d6cc96f3cec4b 39c6008ed9e8c5acd_5dd3308 25eb9e;46145249]Mam identyczne zdanie. Odnosze wrazenie, ze niektorzy na sile wychwalaja zwiazki niezarejestrowane, a malzenstwo gnoja do potegi n. Tak trudno zrozumiec, ze kazdy ma prawo zyc jak chce i ze w zwiazku poglady na tak priorytetowe kwestie jak malzenstwo, dzieci musza grac.[/QUOTE]

też uważam, że każdy ma prawo przeżyć życie po swojemu. Czy w małżeństwie, czy w konkubinacie czy z kieliszkiem szampana w jednym ręku i czekoladą w drugiej .

[_basia]

Ja uważam, że jesteście juz w takim wieku w którym mysli sie o takich rzeczach.
Na Twoim miejscu porozmawiałabym z partnerem jak on widzi wasz zwiazek i czy w ogole mysli o poważnych krokach



Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[syklamen1]

Napisane przez Lirriel

Po pierwsze, jesteś zdesperowana, trzy lata to nie jest tak znowu dużo.
Po drugie, myślisz, że ślub to jakaś recepta na udane życie? Że będziesz szczęśliwsza z papierem niż bez niego? Najpierw się upewnij, że ten związek ma jakieś PODSTAWY, wykraczające poza "luźne rozmowy", a potem się bierz za poważne kroki.
Po trzecie, jakby wobec mnie facet stosował przymus, szantaż, sugestie delikatne jak słoń w składzie porcelany czy cokolwiek podobnego - zwiałabym. Jeśli nie czuję się gotowa, to pod presją ani nie stanę się bardziej gotowa, ani szczęśliwa. I gdzie w tym sens?

Ja mam takie pytanie ogólne - czy ślub i małżeństwo naprawdę są takie cool, że należy do nich desperacko dążyć i zmuszać do nich drugą stronę?

Przymus, szantaż - o czym Ty mówisz? Ja chcę tylko wiedzieć czy ten człowiek ma zbliżone poglądy do moich i czy rzeczywiście widzi mnie w swoim życiu.
Nikogo nie zamierzam na siłę trzymać a już tym bardziej tkwić w związku, który mi nie odpowiada.
Gdybym miała 20 lat to mogłabym nie myśleć o tym ale mam 26 lat i tak jak pisałam- dojrzałam do tego. Kwestia czy partner też a jeśli nie to kiedy i czy jestem w stanie czekać. Ot normalne porozumienie się.
Chciałam jedynie dowiedzieć się czy taka postawa jest ok, dodać sobie odwagi itp...

Cool ? Ja tego nie robię na pokaz. Robię to dla siebie. Jeśli ktoś żyje w związku partnerskim bez ślubu to ok. Nic do tego nie mam. Nie zaglądam do cudzych związków. I nie będę tłumaczyć dlaczego małżeństwo jest dla mnie ważna sprawą. Każdy z nas jest inny, najważniejsze by odpowiednio się dobrać i tworzyć szczęśliwy związek - obojętnie małżeński czy nieformalny.

Troche nie rozumiem, a co da ci rozmowa i deklaracja, która może sie jutro zmienic?
Nie czujesz pewności z tym facetem, że chce byc z toba i nie oglada sie na boki, nie szuka czegoś lepszego/innego?

Gadanie, podobnie jak ślub nie daja żadnej gwarancji pewności, stałości. Czyny też w sumie nie bo mogą się zwrócić w inną stronę- generalnie pewności, że to do konca życia nie daje nic, w koncu i ty mozesz odejść.

To nie o to chodzi. Nie chcę tracić swojego życia na bycie z kimś to np. nie traktuje mnie poważnie czy np. okaże się, że Tż nie chce ślubu albo powie ''nooo może za 10 lat''.
Po co? Jak mam szansę znaleźć partnera bardziej podobnego do mnie?

Temu służy rozmowa. By wiele lat nie tkwić w związkach a później rozstawać się. Łatwiej jest zakończyć coś po 3 latach niż 10....
Lubię jasne sytuacje, samej często brakuje mi odwagi w poważnych rozmowach związkowych ale chciałabym to zmienić. Czuć, że nie tracę chwil na bycie z kimś niewłaściwym. Życie jest krótkie. Nie wiem jak Wam ale dla mnie czas biegnie nieubłaganie. Jeszcze niedawno zaczynałam studia a teraz już niedługo 30-tka na karku, praca, dorosłe życie

[201607040940]

Jeszcze raz przeczytałam Twoje pytanie. Moim zdaniem masz prawo poznać jego zdanie na temat Waszej dalszej przyszłości ale nie możesz ŻĄDAĆ deklaracji. Jeżeli on nie chce się z Tobą ożenić to nie zmusisz go, co najwyżej wymusisz zaręczyny i nic więcej.

własnie zaktualizowało stronę i doczytałam Twoją odpowiedź.

Porozmawiaj z nim na spokojnie, sama się w trakcie tej rozmowy nie deklarując,

[201604220918]

Napisane przez syklamen1

Chciałabym poradzić się w sprawach związku.
Z Tż jestem od 3 lat, prawie rok mieszkamy razem. Ja-26lat, on 27.
Niby oboje deklarowaliśmy, że chcemy być ze sobą, ułożyć życie - to były luźne rozmowy.
Gdy zamieszkaliśmy razem ja chciałam traktować to jako wspólne życie,on mam wrażenie, że nie do końca tak poważnie jak ja. Choć twierdzi inaczej.

Ostatnio analizowałam swoje życie no i cóż czas leci szybko....nie chcę x lat być w nieformalnym związku, później może coś nie wyjdzie i po 30-tce szukać nowego partnera. Chcę wiedzieć na czym stoję.
Dlatego chciałabym porozmawiać z Tż jakie ma zdanie na temat zaręczyn, ślubu, kiedy chce by to nastąpiło (dodam, że jakiś czas temu powiedziałam, że nie będę żyć n - lat na kocią łapę). Chciałabym też by poznał moje poglądy na temat małżeństwa. I oboje powinniśmy zweryfikować czy jesteśmy w stanie dogadać się. (chociaż już na samym początku mówiłam, że nie akceptuję przechodzonych związków i dla mnie to max. 4 lata ze sobą a później ślub. Słuchał, słuchał, przytakiwał. Jeśli zdecydował się na związek ze mną to chyba pasowało? )
Chcę prosto zapytać czy myśli o zaręczynach/ślubie, w jakim odstępstwie czasu.

Jak to powiedzieć by nie wyjść na zdesperowaną? (taką nie jestem) Chcę jedynie wiedzieć na czym stoję. Wóz albo przewóz. Mam 26 lat, w miarę dobrą pracę, możliwości rozwoju i jestem na tyle dojrzała by myśleć o ślubie.
Nie mówię,że to ma być teraz! już! Ale chcę konkretów np. tak myślę o zaręczynach, tak samo jak Ty, uważam, że nie chcę być w nieformalnym związku 7 czy 8 lat itp...

Mam prawo coś takiego wymagać?
Nie chcę dopuścić do tej sytuacji by facet mieszkając ze mną nie będzie dążył do sformalizowania związku. Zamieszkałam z nim, bo chciałam przekonać się jak będzie nam się żyło, jak poradzimy sobie z problemami ale dla mnie to max rok, 1,5 roku wspólnego mieszkania a później poważne deklaracje. Inaczej szkoda mojego życia, jego też.....

Dziwne? czy nie? Też byście tak zrobiły?

Ps. Dodam, ze to mnie trochę stopuje. Gdybym wiedziała, że chce ślubu to moglibyśmy wspólnie zainwestować w dom czy biznes (mam własne mieszkanie i oszczędności z pracy za granicą ale nie zrobię z tym NIC żyjąc z kimś bez ślubu. Wiem, że on chce mieć dom, podwórko, garaż, ja też już mam dość życia w bloku, chcę tak jak kiedyś w domu rodzinnym.

A wiesz cokolwiek na temat tego, co twój partner myśli o małżeństwie, poza ogólnikami typu domek z ogródkiem?

O czym wyście rozmawiali przez te trzy lata? O pogodzie?
Trochę to dziwne, że ty musisz jakieś podchody robić, trochę już jesteście razem, nawet razem mieszkacie, a ty nic nie wiesz.

Normalnie zacznij temat, w końcu to twój facet, nie masz się chyba czego obawiać.

[skazana_na_bluesa]

3 lata razem, a ty nie wiesz, jakie podejście ma twój chłopak?

3 lata razem, a ty nie potrafisz pogadać wprost ze swoim partnerem?

nie, serio, ja wysiadam. i nie ogarniam. wychodzi na to, że związki gimnazjalne wiedzą o sobie więcej niż dorośli ludzie.

---------- Dopisano o 19:01 ---------- Poprzedni post napisano o 18:59 ----------

co do gotówki i inwestycji - przecież możesz kupić dom, który będzie tylko twój. także po ewentualnym rozwodzie.

[Chatul]

Syklamen1, po prostu porozmawiaj o tym ze swoim partnerem
Przemyśl, dlaczego chciałabyś brać ślub i ogólnie ustal, czego oczekujesz, a potem powiedz to swojemu facetowi

[chwast]

No pogadaj z nim po prostu.... co wy robicie w tym związku skoro jeszcze do tego nie doszło

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

dziwię się, ze jeszcze do tej rozmowy nie doszło. trzeba było pogadać o tym wcześniej, zanim w ogóle z nim zamieszkałaś. jemu jest wygodnie tak jak jest, żyje z Tobą jak mąż z żoną, a w razie czego może się spakować i nie oglądać za siebie więc jemu do zmiany takiego układu spieszno nie będzie. i co dalej? rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa, jak najbardziej masz prawo żądać deklaracji, maz prawo rozmawiać i mówić otwarcie, czego oczekujesz.

[I am Rock]

Przedstaw facetowi pozytywy waszego związku i zapytaj, czy nie uważa, że moglibyście zacząć myśleć o ślubie. Jakieś stanowisko będzie musiał zająć.

[syklamen1]

Jakoś tak wcześniej wystarczyły mi ogólnikowe stwierdzenia mojego faceta na temat wspólnej przyszłości. Może dlatego, że powoli angażowałam się w związek, nie naciskałam ani siebie ani jego. Miałam też studia, praca za granicą na wakacje - to było trochę inne życie.
A jednak decydując się na zamieszkanie razem w moim mniemaniu jesteśmy w bardzo poważnym związku. Nigdy z nikim nie zaszłam tak daleko...
Teraz jednak jestem coraz starsza, mam może trochę inne poglądy niż wcześniej i pragnę nie żyć już z dnia na dzień lecz mieć jakiś zarys sytuacji.

Przemyślę to wszystko raz jeszcze. Akurat mam trochę czasu, Tż jest w delegacji, więc gdy przyjedzie mam nadzieje, że znajdę spokojną chwilę na rozmowę.

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

nikt nie neguje, ze jesteście w bardzo poważnym związku, ale potrzeba stabilizacji, założenia rodziny jest jak najbardziej naturalna, a nie ma się co oszukiwać, pewniej będziesz się czuła jako żona niż jako konkubina.

[201703061208]

powodzenia, możliwe że Twój partner myśli podobnie jak Ty i wszystko pięknie się ułoży nie wiem czemu wcześniej nie pytałaś, chyba on nie gryzie a jeżeli gryzie to nie człowiek więc nie ma głębszych przemyśleń

[syklamen1]

Napisane przez aisha21

powodzenia, możliwe że Twój partner myśli podobnie jak Ty i wszystko pięknie się ułoży nie wiem czemu wcześniej nie pytałaś, chyba on nie gryzie a jeżeli gryzie to nie człowiek więc nie ma głębszych przemyśleń

Myślę, że sporo nieporozumień bierze się z tego, że ciężko jest mi mówić wprost, przymierzam się do czegoś czasami dniami:/
To nie tylko z partnerem ale też z rodzicami. Ale jeśli chodzi o przyjaciół jestem otwarta, powiem wprost, czasami nawet zbyt dosadnie.
Nie wiem skąd wynika taki kontrast.

[201703061208]

no cóż, powiedzmy że coś o tym wiem
jedyna porada to więcej odwagi mniej wahań i naprawdę zacznie Ci się układać w życiu po Twojej myśli.

[natka07]

No jasne że powinnaś z nim pogadać. Nie widzę w tym żadnej desperacji z Twojej strony, zwłaszcza że na początku wspominałaś mu o swoich wyobrażeniach dotyczących związku.

[MissChievousTess]

Chcesz to wymagaj. Prawo do stawiania wymagań czy formułowania oczekiwań masz. Co wcale nie znaczy, że on jest już na to gotowy albo , że poczuje się gotowy zaraz po tym jak mu wprost zakomunikujesz, czego oczekujesz i kiedy.
Mam za sobą obecnie 11 lat związku nieformalnego. I jestem szczęśliwa, związek trwa, możliwe, że go wkrótce sformalizujemy. Choć wiele aspektów związanych z samym procesem formalizacji, które już poznaliśmy od kuchni na podstawie doświadczeń krewnych i znajomych,nieco nas odstrasza.
Z drugiej strony mam obecnie okazję śledzić losy krewnych i znajomych- stosunkowo niedawno zawarte śluby, około 3 lata po ślubie i obecnie rozwody w toku. Moim zdaniem oczywiście można dążyć do jak najszybszej formalizacji, ale jeśli obie osoby do niej jeszcze nie dojrzały to ślub może być raczej przepisem na szybką katastrofę niż gwarancją trwałości i udanego związku.