Jak kogoś poznać? samotność itp itp

[vaginadentata]

Moje Drogie, mam taki problem. Otóż jestem już dość stara (nie patologicznie, ale już mi bliżej do 30, niż 20) no i nie mam chłopaka, partnera ani nawet żadnego amanta. Generalnie problem jest taki, że nigdy nawet w jakeś krótkie romansiki się nie wdawałam. Nigdy to nie było fajne, ale też reszta mojego życia jest udana, więc aż tak mnie nie to nie gryzło.

[201610310857]

Hej!
może zarejestruj się na jakiś portalach randkowych?:d
wyjdź z przyjaciółkami na impreze do klubu!


Ja swojego TŻ poznałam na necie, zupełnie przypadkiem, wiem tez że na żywo nigdy byśmy się nigdzie nie spotkali przypadkiem

[vaginadentata]

klub to jest mysl (choc nie przepadam z animi), a co do internetu to mialam kiedys konto na sympatii i spotkalam sie z 1 chlopakiem. I koooszmarnie sie zniechecilam i jakos nie mam juz ochoty probowac. a poza tym obecnie jestem (i bede) za granica, wiec tutaj ogarniac internetu na razie nie chce

[MissChievousTess]

Miłość sama nie przyjdzie.Właśnie próbuje to wytłumaczyć pewnie nieco młodszej od Ciebie wizażance. Cóż, przegapiłaś nieco moment, w którym ludzie w Twoim wieku łączą się w pary. Ja tego nie zrobiłam i bardzo się z tego cieszę.
W pracy ciężko poznać drugą połowę i chyba lepiej nawet tam nie szukać bo jak związek nie wypali to potem może być niezły kwas w miejscu pracy.
Masz jakieś hobby? Może taniec? Siłownia? Są kluby dla singli, wakacje dla singli- może tak? Ja obecnego TŻ poznałam w klubie studenckim, na tańcach ale upatrzyłam go sobie na zajęciach. Innych facetów poznawałam bardzo różnie, zawsze to ja ich zaczepiałam i nigdy tego nie żałowałam- w pociągu, w bibliotece, na koncercie, w klubie, bardzo różnie. Nie wiem kogo szukasz więc trudno mi poradzić konkretniej ale generalnie musisz wyjść z domu, zacząć spotykać ludzi. Portali randkowych jakoś szczególnie nie polecam bo więcej tam chętnych do zdrad niż do zawarcia nowego związku ale możesz próbować.
Faceci lubią sport i warto takich wysportowanych poznawać- bo zdrowsi, nie palą, nie piją, mają pasję, niezłą kondycję więc może warto zacząć uprawiać jakiś sport?
Jak faceta tam nie znajdziesz to przynajmniej wypiękniejesz przy okazji a wtedy może jakiś sam Cię zauważy?
Czemu tak kurna jest? No tak już kurna jest,że są dziewczyny śmiałe i bardziej towarzyskie i bardziej niedostępne. Ty pewnie z tych drugich, ja z tych pierwszych- całe życie nigdy naprawdę samotna nie byłam (jak do tej pory) choć na randki też za dużo nie chodziłam. Spotykałam się tylko z tymi, którzy mnie naprawdę interesowali, nigdy nie szukałam igły w stogu siana, jakoś mnie to nie bawiło.Ot rozglądałam się zawsze dobrze po moim otoczeniu i zawsze się jakiś ciekawy facet trafiał.
Może popracuj nad swoją nieśmiałością/towarzyskością?
Pewność siebie, otwartość, inicjatywa, uśmiech- to ma znaczenie.
Co do wyglądu- tu naprawdę ile facetów tyle różnych gustów więc niezależnie od tego jak wyglądasz na pewno jesteś w czyimś guście. Zawsze można popracować i wyglądać atrakcyjniej ale to że jesteś sama to na pewno nie jest kwestia wyglądu, raczej Twojego charakteru, może trybu życia(? błędne koło praca-dom i nic poza tym?) i podejścia do ludzi.

[leleczka]

Nie szukaj, sama Cię znajdzie w najmniej oczekiwanym momencie

[_chocolate]

Porozmawiaj o tym przy dobrym winie z przyjaciółkami, z kolegami też - może jest w Twoim zachowaniu coś odpychającego, jeśli sytuacja wygląda tak jak wygląda. Może faceci czują od Ciebie desperację.
Najłatwiej jest poznać kogoś na imprezach, spotkaniach ze znajomymi znajomych, itp. Poza tym - internet.

[agniesikk]

Hmmm, moja siostra też tak mówi zawsze, że ci co jej się podobają, nie zwracają na nią uwagi, ale prawda jest taka, że dziewczyna oczekuje, że pod jej drzwi przyjedzie książę na białym koniu i ją porwać w krainę miłości, zamiast samej zrobić pierwszy krok- ja do mojego faceta pierwsza napisałam po roku nie utrzymywania kontaktu. Może Ty podobnie postrzegasz poznawanie facetów? Że to do nich należy pierwszy ruch?

[manuchao]

Napisane przez leleczka

Nie szukaj, sama Cię znajdzie w najmniej oczekiwanym momencie

mówisz tak bo Ciebie pewnie już znalazła

[krolowazimy]

Napisane przez MissChievousTess

Miłość sama nie przyjdzie.Właśnie próbuje to wytłumaczyć pewnie nieco młodszej od Ciebie wizażance. Cóż, przegapiłaś nieco moment, w którym ludzie w Twoim wieku łączą się w pary. Ja tego nie zrobiłam i bardzo się z tego cieszę.
W pracy ciężko poznać drugą połowę i chyba lepiej nawet tam nie szukać bo jak związek nie wypali to potem może być niezły kwas w miejscu pracy.

Masz jakieś hobby? Może taniec? Siłownia? Są kluby dla singli, wakacje dla singli- może tak?

Czemu tak kurna jest? No tak już kurna jest,że są dziewczyny śmiałe i bardziej towarzyskie i bardziej niedostępne. Może popracuj nad swoją nieśmiałością/towarzyskością?

Nie zgodzę się z pierwszą częścią postu.

Nie sądzę, że istnieje X moment, w którym należy się pozbierać i koniecznie znaleźć partnera. To jest sprawa indywidualna, każdy inaczej układa sobie życie. Jedna osoba będzie dążyć do trwałej relacji po liceum, druga po studiach, trzecia po osiągnięciu stabilizacji finansowej i satysfakcjonującej pracy, czwarta po nieudanym małżeństwie, piątej zaś ktoś "sam się nawinie" i zwiąże się z kimś niezależnie od etapu swojego życia.

Jeśli chodzi o pracę - również się nie zgodzę. Wiele par poznaje się właśnie tu.


Podpiszę się natomiast pod poradami MissChievousTess.
Dobrze jest "wkręcać się" w nowe towarzystwo, czy to na siłowni, kursach, kółkach zainteresowań. Z pomocą przychodzi też internet; prócz portali randkowych pełno w sieci miejsc, gdzie można poznać nowe osoby

Zgadzam się również co do pracy nad sobą. Może przeanalizuj Autorko swoje dotychczasowe zachowanie, wychwyć błędy i staraj się je pomału naprawiać.

Ważne jest też, żeby czuć się dobrze we własnej skórze. Rób to, co sprawia Ci przyjemność, rozwijaj zainteresowania, rozpieszczaj się, bądź szczęśliwa.

Powodzenia!

[MissChievousTess]

Napisane przez krolowazimy

Nie zgodzę się z pierwszą częścią postu.

Nie sądzę, że istnieje X moment, w którym należy się pozbierać i koniecznie znaleźć partnera. To jest sprawa indywidualna, każdy inaczej układa sobie życie.

Nie twierdzę,że istnieje jeden jedynie słuszny moment dla wszystkich ale mówię o pewnym momencie w którym z czysto demograficznego punktu widzenia ludzie wiążą się w pierwsze, poważne stałe związki.
Gdyby tak nie było nie było by takich zjawisk jak ludzie z tzw. "drugiego obiegu" na tak to nazwijmy "rynku matrymonialnym."
Mnie się to słownictwo nie podoba bo nie lubię tak myśleć o relacjach międzyludzkich ale trzeba przyznać,że także jeśli chodzi o szukanie partnera mamy do czynienia z relacją popyt/podaż bo w końcu fajny partner czy partnerka to dobro rzadkie.
Pewnie,że z punktu widzenia indywidualnej biografii szczęście osobiste znajduje się różnie i na różnych etapach życia ale z punktu widzenia populacji widać jednak pewne istotne tendencje i kluczowe wydarzenia które mają największą częstotliwość w pewnym wieku.
We współczesnej Polsce kobieta ma największy wybór potencjalnych, wolnych partnerów na etapie średniej i wyższej edukacji. Następny taki moment nadchodzi około 40-tki kiedy rozpadają się niektóre związki zawarte około 20-tego- 30-tego roku życia. Oczywiście zawsze można iść pod prąd, odbijać zajętych/żonatych, emigrować, być kochanką, mieć młodszego utrzymanka- alternatyw jest mnóstwo. Co nie zmienia faktu,że jest coś takiego jak pewien średni wiek zawierania małżeństw, zawierania pierwszych stałych związków, średniego przeciętnego czasu trwania małżeństw, konkubinatów itp.
Co do związków zawieranych w pracy- znam bardzo różne przypadki, pozytywne też (bodajże 3, w każdym przypadku po ślubie jedna osoba zmieniała miejsce pracy na inne) ale i wiele nieprzyjemnych więc nie jestem ich entuzjastką. Moi rodzice nie poznali się w miejscu pracy ale długo razem pracowali i nie wpływało to dobrze na ich małżeństwo i dlatego też innym ludziom tego nie polecam. Tym bardziej,że polityka niektórych firm nieprzychylnie odnosi się do małżeństw współpracowników. Ja osobiście nie pchałabym się w związek z kolegą z pracy.
Jeśli nie sport to może jakieś studia podyplomowe? Na uczelniach zawsze można poznać wielu nowych ludzi.

[krolowazimy]

Napisane przez MissChievousTess

Co nie zmienia faktu,że jest coś takiego jak pewien średni wiek zawierania małżeństw, zawierania pierwszych stałych związków, średniego przeciętnego czasu trwania małżeństw, konkubinatów itp.

Na pewno.

Sęk jednak w tym, że w wątek dotyczy jednej osoby, której losów, życiowego credo i planów nie znamy.

Stwierdzenie, że Autorka przegapiła swój moment, jest trochę na wyrost.

Uśredniania zaś, jako motoru naszych poczyniań na gruncie relacji międzyludzkich, odradzałabym. Niejedna tragedia lub życiowe niezadowolenie ma swoje źródło w myśli: "Jeżu, Kasia, Zosia i Aneta, a nawet Maryla są już w związku. Ja też muszę, póki jest w czym przebierać."

[potwor_z_jeziora]

Napisane przez vaginadentata

I moje pytanie brzmi: no jak to jest? Dlaczego niektóre dziewczyny mają branie, ciągle ktoś się kręci wokół nich, a inne latami czekają na niewiadomoco? Czemu kurna tak jest? Wiem, że wygląd ma spore znaczenie, ale nie jest kluczowy, bo w przekroju moich kolezanek sa i ladniejsze i brzydsze i na pewno nie ma korelacji dodatniej brzydota/nieatrakcyjnosc itp itp---> samotnosc (ale dodam, że patrząc realistycznie, to nie onieśmielam wyglądem, to nie jest ten problem ;D). No więc - jak to jest? Jakoś trzeba kurcze specjalnie zagadywać? Widzę, że radzicie tutaj w wielu wielu różnych sprawach, więc może potraficie mi coś powiedzieć? (oprócz tego, że warto czekać - to robię od dawna )

Zasadniczo samo z siebie nic nie przychodzi.
Możesz być najlepsza na świecie, ale jak nie wykażesz sama jakiejś inicjatywy to nic Ci z tego nie przyjdzie.

Z tego co widzę masz już te tzw. demograficzne arcywarunki pt. szkoła średnia, studia za sobą, także sprawa jest utrudniona.
Ja mam w sumie podobnie - 3 dychy na karku i nic poważnego nawet na horyzoncie.
Niemniej jednak w ogóle nie żałuję, że moje znajomości z minionych okresów nie skończyły się czymś poważniejszym, ponieważ było by to na zasadzie "biorę co jest, a nie to co na prawdę chcę".
Znam ludzi, którzy są w tego typu relacjach i nie zazdroszczę im.

Jedyna opcja aby poznać kogoś wartościowego to po prostu "wyjść do ludzi". Możliwości jest sporo np. przez znajomych, gdzieś przypadkiem w mieście itp. lub wyjście do klubu, co by o tym nie mówić jest to miejsce pełne wolnych ludzi ( jedna wskazówka co do podrywania facetów w klubie - lepiej poczekaj aż się impreza rozwinie, aby ci co przyszli schlać się w trupa zdążyli to zrobić ).
Internet, w sensie portale randkowe to już chyba niezły hazard - z jednej strony kontakt mniej krępujący itd, ale z drugiej łatwo się przedstawiać w ulepszonej wersji nie mającej wiele wspólnego z rzeczywistością.

[vaginadentata]

Moje kochane, dziękuję Wam bardzo za odpowiedzi. Generalnie byłoby trochę prościej, gdyby moje psty nie czekały w nieskończoność na akceptację

Na początku wyraziłam się nieprecyzyjnie. Za co przepraszam. Blizej mi do 30, ale tak naprawdę niewiele. W tym roku skończę dopiero 26r.z. i to po koniec. I wlasnie kluczowe jest to, że tak naprawdę to jeszcze nie przegrapiłam tych arcywarunków One właśnie są teraz - jeszcze studiuję(ok, większość osób na studiach jest troszkę młodsza ode mnie, ale idzies ię przyzwyczaić , teraz właśnie pracuje na praktykach za granicą, gdzie jest multum młodych ludzi z całej Europy. Więc w sumie to nie jest tak, że praca-dom-praca, czy wszyscy już sparowani czy coś jeszcze. Ale w sumie pomimo tych uberwarunków , ja wciaż jestem sama (a nie chcę, co warto podkreślić .

Wiem, że to może brzmieć trochę, że robię problem z niczego, ale generalnie moje studia od początku byyły baarwne, mieszkałam w paru akademikach, poznałam mnóstwo osób (bo studiowałam na kilku kierunkach), działam w różnych organizacjach. Ale nikogo nie poznałam. I boję się że właśnie końcówkę tego okresu, kiedy można kogoś poznać, przegapię.


PS.
poblemem jest tez troche to, że nie mam pojęcia jak to odróżnić: wykaż inicjatywę/nie bądź desperatką. generalnie bardzo staram sie nie wyjść na desperatkę (może za bardzo?).

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Napisane przez MissChievousTess

Miłość sama nie przyjdzie.Właśnie próbuje to wytłumaczyć pewnie nieco młodszej od Ciebie wizażance. Cóż, przegapiłaś nieco moment, w którym ludzie w Twoim wieku łączą się w pary. Ja tego nie zrobiłam i bardzo się z tego cieszę.

Również zupełnie się nie zgadzam, nie ma czegoś takiego jak jedyny słuszny wiek, w którym ludzie łączą się w pary a potem niby za późno... Obserwuje się zwiększone natężenie tego, że ludzie łączą się w pary w okresie młodości i studiow, a to ze względu właśnie na młodość, wiele imprez, wyjazdów, możliwość do poznawania wielu młodych ludzi i przede wszystkim dużo wolnego czasu. Dlatego natężenie jest większe ale ZDECYDOWANIE nie ma czegoś takiego, że po określonym wieku jest za późno i coś się przegapiło...

Moim zdaniem autorko nie ma się co martwić i nie ma też co szukać na siłę, może na tego jedynego musisz po prostu trochę poczekać. Moja ciocia znalazła mężczyznę swojego życia kilka lat przed 40-stką... Wcześniej też była w związku, ale to nie było TO. Dlatego na szczesscie nie zdecydowała się na poślubienie go Uwazam, że nie można mówić, że dla kogoś jest już za późno. Druga połówka może się odnaleźć wszędzie a niek0oniecznie akurat wtedy gdy jesteśmy np na studiach.

Co do internetu: są osoby, które tak się poznają, a co potem wyniknie z tego związku to już zależy od nich związek jest jak każdy inny. Jednak w sieci i tych portalach randkowych większość osób jest niepoważna albo szuka tylko przygód albo jest naprawdę dziwna... Wiem to z tego co słyszałam. Dlatego nie należy się zniechęcać, że za 1-szym razem nie wyszło z poznanym w sieci facetem, można jeszcze popróbować...

Ludzie najczęściej się jednak parują dzięki wspólnym znajomym albo dzięki wspólnemu otoczeniu: ta sama uczelnia albo jakaś grupa, np chór. Ileż to znajomych znalazło drugą połówkę w tym samym chórze albo na uczelni

[findsomething]

Nigdzie nie jest powiedziane że każdy musi być w związku i że każdemu jest to dane... niestety.

Ale - może to znak że powinnaś trochę zwolnić, wyluzować w tej kwestii, żyć chwilą, cieszyć się z drobnostek, po prostu być sobą i wtedy poznasz osobę która zainteresuje się również Tobą.

[MissChievousTess]

Napisane przez vaginadentata

poblemem jest tez troche to, że nie mam pojęcia jak to odróżnić: wykaż inicjatywę/nie bądź desperatką. generalnie bardzo staram sie nie wyjść na desperatkę (może za bardzo?).

Fakt, możliwe,że za bardzo boisz się wyjść na desperatkę.Wyluzuj i nie bój się dawać facetom do zrozumienia, że jesteś zainteresowana jeśli jesteś. Masz teraz najlepszy czas na poznanie kogoś sensownego.

[rapunzel8]

Miłość nie przychodzi wcale sama- nawet jak ktoś jest super atrakcyjny. Owszem bywa, że można poznać księcia w drodze do śmietnika, ale generalnie, to trzeba się namęczyć, prowadzić życie towarzyskie, pójść na milion randek - z czego niestety większość będzie w towarzystwie skończonych pacanów..

[201703081551]

Trzeba mieć szczęście i tyle...
Takie samo jak w przypadku urodzenia się niskim/wysokim, chory,/zdrowym, w bogatej/biednej rodzinie- no na to wpływu nie mamy, niestety.
Na miłość również, nie zmusimy nikogo by nas pokochał.

Co przyjdzie z inicjatywy, jak facet nie okaże zainteresowania?

ps. i sama nie wiem, jak odróżnić desperacje od robienia pierwszego kroku?

[69love69]

Napisane przez leleczka

Nie szukaj, sama Cię znajdzie w najmniej oczekiwanym momencie

Taaa, ale ile można czekać ;p

Ja jestem trochę młodsza od Ciebie, mam 22 lata, ale czuję to samo. Nigdy nie miałam faceta, nie chodziłam na randki, nie byłam adorowana przez facetów. Za to dookoła mnie większość dziewczyn kogoś ma na stałe, jak nie na stałe, to co chwilę z kimś kręcą, ktoś się nimi interesuje. Ja nigdy tak nie miałam

Może nie jestem super pewna siebie, nie uważam siebie za specjalnie atrakcyjną, ale staram się być otwarta, uśmiechać, gadać z ludźmi. Dbam o siebie, o to jak wylądam. Ale i tak jeśli pojawi się jakiś facet to zawsze jego uwaga skieruje się na inną dziewczynę, nie na mnie.

Nie wiem od czego to zalezy, naprawde.. I nie, nie czekam na księcia na białym rumaku.


Ten wątek idealnie się wpisuje w mój dzisiejszy nastrój.

[vaginadentata]

Napisane przez 69love69

Może nie jestem super pewna siebie, nie uważam siebie za specjalnie atrakcyjną, ale staram się być otwarta, uśmiechać, gadać z ludźmi. Dbam o siebie, o to jak wylądam. Ale i tak jeśli pojawi się jakiś facet to zawsze jego uwaga skieruje się na inną dziewczynę, nie na mnie.

.

to jest dokladnie to! I zeby nie bylo, wylaze z domu, dbam o siebie, staram sie ukrywac co gorszy pms itp.