Problematyczne podejście do seksu.

[201607110949]

Napisane przez interpretacja1

Zróbcie sobie romantyczną kolację, wypijcie razem wino (to na pewno pomoże Ci się zrelaksować (i jemu, bo podejrzewam, że też pewnie jest podenerwowany i to może też nie pozwala Ci się zrelaksować i rozluźnić). Poproś go, żeby był czuły i spokojny, bo się stresujesz, niech Cie pogłaszcze, przytuli, poczeka tyle ile trzeba i niech próbuje tyle ile trzeba, nie rezygnujcie jeżeli członek nie wejdzie od razu, bo to najgorsze co możecie zrobić. Nie bój się, postaraj się przemóc. Przy moim pierwszym razie chłopak też przez jakiś czas wykonywał ruchy zanim członek we mnie wszedł. A kiedy już to się stanie, zobaczysz, że nie est tak strasznie Tylko pozwól sobie i bądź cierpliwa, NIE REZYGNUJ .Kup sobie żel, mnie moja pani ginekolog poleciła żel Feminum do nawilżenia pochwy. Członek nie będzie miał takiego oporu i łatwiej wejdzie do pochwy i nie będzie tak bolało. Spróbuj!

autorka ma pochwicę, gdybyś nie doczytała

[bleuclair]

Pochwica pochwicą, ale i tak coś trzeba robić. Bo Autorka ma już lęk psychiczny przed seksem, więc może chociaż jakieś pieszczoty żeby przekonała się,że nie jest to takie straszne...

[rzapek]

Napisane przez SALIX

autorka ma pochwicę, gdybyś nie doczytała

a mi sie wydaje, ze to mogloby pomoc w tej dolegliwosci sama autorka pisala, ze podczas gry wstępnej jej TŻ podstawia jej członka do twarzy i jest dziki - mi się wydaję, że taka bardzo powolna gra wstępna, która w zadnym momencie nie zaskoczy autorki moze dac jej spokoj i poczucie bezpieczenstwa

nie wiem czy gdzies przeoczylam - jak sie zabezpieczacie?

[201803290936]

Napisane przez rzapek

a mi sie wydaje, ze to mogloby pomoc w tej dolegliwosci sama autorka pisala, ze podczas gry wstępnej jej TŻ podstawia jej członka do twarzy i jest dziki - mi się wydaję, że taka bardzo powolna gra wstępna, która w zadnym momencie nie zaskoczy autorki moze dac jej spokoj i poczucie bezpieczenstwa

nie wiem czy gdzies przeoczylam - jak sie zabezpieczacie?

Tak, tylko w seksie chodzi też o spełnienie, a nie tylko wieczną grę wstępna. Ta ich "gra wstępna" trwa już 2 lata, więc jeżeli do tej pory niczego nie wymyślili (no chyba, że nie rozmawiali o tym, nie są wobec siebie szczerzy), to co to da? Brzydko mówiąc na miejscu faceta chciałabym konkretów, a nie jakiegoś miziania się jak nastolatkowie. Tu już nie pomogą kolacje (to trzeba było robić w pierwszych tygodniach, gdy problem się pojawił), ale solidna terapia, rozmowa ze specjalistą.

[interpretacja1]

Napisane przez SALIX

autorka ma pochwicę, gdybyś nie doczytała

Może Ty nie doczytałaś nawet tytułu tego wątku? "Problematyczne PODEJŚCIE do seksu" i że problem nie dotyczy tylko pochwicy, ale jest głębszy, że dziewczyna nie ma ochoty na seks, że z niego rezygnuje kiedy ma do czegoś dojść i że przeraża ją zachowanie męża ? Więc sama najpierw czytaj uważniej. Pozdrawiam

[kalincia]

Napisane przez Sunrise_23

To nie wiem w jakim mieście takie herezje głoszą.
Ale z pewnością ważniejsze od zdania "niektórych księży" czy wiernych" jest zdanie Jana Pawła II, który nieraz o seksualności człowieka wyrażał się, że jest piękna, jest wielkim darem i szczęściem człowieka. I ma zbliżać małżonków, również dawać im przyjemność, a nie absolutnie tylko prowadzić do prokreacji.

Jasne, jasne JP2, te sprawy. Posłuchałabyś podejścia do "tych spraw" (słowo seks nie przechodzi im przez gardło), katechetek szkolnych i księży z małych miasteczek i wsi. A prosty lud kupuje to, co sprzedają.
A autorka ma typowy problem "wierzących" - wyrzuty sumienia, bo pieściła się z chłopakiem, czekanie na noc poślubną, brudny, wyuzdany seks, w jej oczach, dualizm moralny - to, co przyjemne, jest brudne...co się dziwić, ze nabawiła się choroby. Wiele osób się nabawia.

[201607110949]

Napisane przez interpretacja1

Może Ty nie doczytałaś nawet tytułu tego wątku? "Problematyczne PODEJŚCIE do seksu" i że problem nie dotyczy tylko pochwicy, ale jest głębszy, że dziewczyna nie ma ochoty na seks, że z niego rezygnuje kiedy ma do czegoś dojść i że przeraża ją zachowanie męża ? Więc sama najpierw czytaj uważniej. Pozdrawiam

i co, myślisz, że przez 2 lata nie wpadli na romantyczne kolacje, wino i głaskanie? I co to znaczy, że ma się "przemóc"? Nie rozumiesz, że to leży w psychice, jest mimowolne, uniemożliwia stosunek i żadna silna wola i chęci nie pomogą (typu: zaciskam zęby i jakoś to będzie, za Anglię!)? Ochoty na seks nie ma bo po długich próbach się skutecznie zraziła i nie napisała też nic, że mąż ją PRZERAŻA. Przesadziłaś trochę z interpretacją, mam wrażenie.

[LatteLady]

jej to na prawdę poważna sprawa lekarz musi rozwiązać problem w psychice a co do męża autorki coż to po prostu samiec który zapomniał gdzie są pewne granice i w jego głowie po każdym pocałunku pojawia się myśl "teraz będzie sseks, teraz juz się uda"

[201803290936]

Napisane przez LatteLady

jej to na prawdę poważna sprawa lekarz musi rozwiązać problem w psychice a co do męża autorki coż to po prostu samiec który zapomniał gdzie są pewne granice i w jego głowie po każdym pocałunku pojawia się myśl "teraz będzie sseks, teraz juz się uda"

Jakim "samcem"? Może go jeszcze mianem "zwierzęcia" określisz? Facet wziął ślub i myślał, że z własną żoną będzie m.in. uprawiał seks. Głodnemu chleb na myśli - większość ludzi, niezależnie od płci, miałaby seks na tapecie, gdyby nie mogła realizować tej ważnej sfery z własnym partnerem. Może nieudolnie, ale próbuje ją jakoś zachęcić, możliwe, że czasami jest już napastliwy, ale myślę, że wielu by było po 2 latach. Co do lekarza, to masz rację - czas na leczenie, ale czy to się da wyleczyć, czy wyleczy się na czas? Czekać też się nie da w nieskończoność. Współczuję sytuacji, ale z drugiej strony zastanawiam się jak można było tak bardzo zaniedbać ten problem?

[LatteLady]

nazwałam męża samcem i nie widzę w tym nic obrażliwego w sumie...

Pewnie żę musi wariować wcalę się nie dziwię nawet

[lazy day]

W Wysokich obcasach jest artykuł o pochwicy: http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-...as=1&startsz=x.

"- Pochwica to niezależny od woli skurcz jednej trzeciej mięśni pochwy uniemożliwiający odbycie stosunku - mówi Monika Łukasiewicz, ginekolog-położnik.

Jak wyjaśnia, są różne stopnie pochwicy. Jeden mimo skurczu umożliwia włożenie do pochwy tamponu czy palca. W innym pacjentki mają nawet problem, żeby się umyć. Każde dotknięcie narządów płciowych jest dla nich odrażające. "

"- Ciało niektórych pacjentek reaguje normalnie, dopóki nie ma prób wprowadzenia członka do pochwy - opowiada Anna Golan, psycholożka, terapeutka i seksuolożka kliniczna. - Mogą nawet osiągać orgazm w wyniku pieszczot. Jednak niektóre kobiety mają skurcze na samą myśl o seksie. Czasem tak silne, że w udach robią się zakwasy."

"Skąd się bierze ta choroba? Wiele pochwiczanek zostało wychowanych w bardzo konserwatywnych i religijnych domach. Uczono je, że seks to coś złego, prymitywnego, a w najlepszym wypadku strata czasu.

- Wszystkie pacjentki mają zwiększony poziom lęku, a 80 proc. osobowość neurotyczną - mówi dr Tomasz Leonowicz. Kobiety boją się przede wszystkim bólu i ciąży. I to nawet te, które mówią, że chcą dziecka. - One często podświadomie obawiają się ciąży, porodu, a także odpowiedzialności związanej z wychowaniem - mówi Leonowicz.

Do tego dochodzi strach przed uszkodzeniem ciała w czasie stosunku. - Pacjentki przypisują bardzo duże znaczenie błonie dziewiczej. Przy pierwszym stosunku oczekują krwi i wielkiego bólu - mówi Anna Golan. - Miałam pacjentkę, którą mama straszyła seksem. Opowiadała, że w trakcie stosunku będą działy się straszne rzeczy. W ten sposób chciała ochronić córkę przed trudnościami, które sama przeżyła, kiedy zaszła w ciążę w młodym wieku i nie mogła liczyć na ojca dziecka - opowiada Anna Golan.

Przyczynami pochwicy często są również urazy psychoseksualne: gwałt, molestowanie lub uraz podczas pierwszych kontaktów seksualnych.

- Zdarzają się, i wcale nie są to rzadkie sytuacje, że za pochwicą stoi ukryty homoseksualizm. Taka kobieta nieświadomie broni się przed kontaktami z mężczyzną - mówi dr Tomasz Leonowicz. "

Ale pochwicę można w 100% wyleczyć, potrzebna jest terapia i odpowiednie ćwiczenia, co może zająć kilka miesięcy. Na miejscu autorki wątku potraktowałabym terapię jako absolutny priorytet i zrobiła wszystko, żeby problem jak najszybciej pokonać.