Skończyłam studia i co dalej?

[frensic]

Mija już rok od kiedy obroniłam moją pracę magisterską. Ah, to był okres. Kontakt z ludźmi z uczelni, ciekawe zajęcia, uczenie się tego co sprawiało przyjemność. Straciłam już całkiem kontakt ze „światkiem” studenckim. Myślicie, że jest jakaś szansą utrzymać go poza uczelnią?

[Fara25]

Przecież trzymać się z ludźmi ze studiów to żaden problem, przecież są telefony itp.

[Sonata_ona]

albo iść na kolejne studia, jakieś podyplomówki ;]

[frensic]

Bardziej miałam na myśli kontakt ze środowiskiem naukowym niż koleżankami
Kolejne studia to całkiem dobry pomysł, ale przecież trzeba też zarabiac

[Amazoniak]

doktorat = praca + kontakt z nauką

[frensic]

Doktorat to niby jakaś opcja jest, ale jednak pieniądze z zostania na uczelni bardzo marne... Szkoda, wykładowcy zawsze uważali oceniając moje prace, że byłby ze mnie niezły pracownik naukowy

[Martika_]

Przykre, ale studia to studia i nic co po nich nie będzie już takie samo Sama mam jeszcze rok przed sobą, ale już teraz wiem, że jak będę kończyła mimo wszystko będzie mi baaardzo żal... Tyle narzekania, tyle nauki, tyle rozkmin, że może gdzieś indziej byłoby mi lepiej, ale tak czy siak był to cudowny czas. I nie chodzi o to, że siedziałam na tyłku i nic nie robiłam - i pracowałam, i praktykowałam, i ogólnie mam dość trudne studia, ale mimo to wyprowadzka do innego miasta, nowe życie, pierwsze kroki w dorosłości... bezcenne. Naprawdę, wydaje mi się, że po studiach nic nie będzie takie samo

Autorko, niestety nie ma magicznego sposobu, by wrócić do tych chwil. Teraz jesteś już starsza, musisz zarabiać, chodzić do pracy, studia skończyłaś i nawet doktorat to już inna atmosfera...

[karafka85]

Trzeba poszukać miejsca gdzie siedzą ludzie z takimi problemami jak ty wiadomo, każdy dobrze wspomina okres szkoły wyższej, mi zostały po nim tylko tony kserówek, oddanych prac zaliczeniowych, książek, notatek… szkoda, że to wszystko leży w pudłach

[794f4f7fd0b0868ccd574eb97c8ebd94d2e43545_60bea4f1edd75]

.

[wrobelek87]

Dziewczyny, zamiast narzekac, ze nic z czasów studiow Wam nie zostalo zainwestujcie troszkę w siebie. Wystarczy troszke poszukac a juz mozna cos znalezc. Dajmy na to ja wpadłam na cos co się nazywa TexterBooks. Zamiast trzymac swoje materialy gdzieś na dysku mozecie podzielic się nimi z innymi. To na poczatek w ramach kontaktow ze studiami w sam raz

[vogelek]

Napisane przez wrobelek87

Dziewczyny, zamiast narzekac, ze nic z czasów studiow Wam nie zostalo zainwestujcie troszkę w siebie. Wystarczy troszke poszukac a juz mozna cos znalezc. Dajmy na to ja wpadłam na cos co się nazywa TexterBooks. Zamiast trzymac swoje materialy gdzieś na dysku mozecie podzielic się nimi z innymi. To na poczatek w ramach kontaktow ze studiami w sam raz

Czemu na wizażu coraz częściej pojawia się texterbooks? W życiu nie opublikowałabym mojej pracy na takim serwisie.

A co do powrotu do czasu życia studenckiego i trzymania kontaktu ze środowiskiem naukowym. Zawsze przecież nadal możesz przychodzić na spotkania koła naukowego, jeździć na konferencje naukowe itd

[karafka85]

vogelek - Masz przekonanie, że wszystko co w Internecie to złe i oparte na machlojkach? Przejrzałam i nie widzę tam nic niezgodnego z prawem, prędzej trzeba uważać na wstawianie zdjęć na naszejklasie z imprez studenckich, to dopiero "pamiątka" po studiach

[znasz_mnie]

drugie studia są fajną opcją. a ja wybrałam jedną z opcji, jakie tutaj koleżanka przedstawiła - mam znajomych z młodszych lat

[Switezianka_23]

Czy mogłabyś rozwinąc o jaki kontakt ze środowiskiem naukowym Tobie chodzi, bo w zależności od kierunku i tego co chcesz wyjścia są różne. W przypadku nauk biologicznych i medycznych aby utrzymac się na bieżąco trzeba niestety siedziec w tym przez cały czas: czytac publikacje, jeździc na konferencje, dokształcac się i robic kursy (typowy syndrom czerwonej królowej, te nauki rozwijają się tak szybko, że naprawdę trzeba się nabiegac coby chociażby zostac w miejscu). Wyobrażam sobie że w naukach humanistycznych jest odrobinę inaczej. Bardziej liczy się tu uczestnictwo w spotkaniach i dyskusje.

Napewno robienie doktoratu jest najlepszym wyjściem coby pozostac w środowisku naukowym. No i nie musi byc takie złe pod względem finansowym jeżeli zdecydujesz się na doktorat za granicą (ma to oczywiście inne złe strony). Poza tym tworzy się coraz więcej doktoratów zamawianych finansowanych albo przez firmy zlecające badania albo z funduszy unijnych i one również są dużo lepiej płatne. Jest się za czym rozejżec.

[frensic]

Niestety, nie mam szans na drugie studia. Ale faktycznie, posiadanie młodszych koleżanek to dobra opcja, miło poplotkować o studenckim życiu. Chociaż chyba te rzeczy co mi po nich zostały już tylko do puszczenia w internet się nadaja, bo ich używać nie będe

[Artemida1989]

Witajcie,
Złośliwi mówią ,że studia to przedłużenie sobie dzieciństwa i osobiście po zgadzam się z tym stwierdzeniem. Jestem na studiach magisterskich i mimo to ,że czasami było naprawdę trudno na zaliczyć jakiś egzamin to te trudności i sposoby radzenia sobie ze stresem oraz w pewnych sytuacjach wiele dają. Przede wszystkim pobudzają wyobraźnie i zmuszają do znalezienia czasami niestety nieuczciwego znalezienia sposoby na rozwiązanie danego problemu. W sumie to studia to super okres pod względem towarzyskim ,ponieważ spotyka się ludzi ,którzy nie są już tacy stronniczy i niedojrzali jak w gimnazjum czy nawet w liceum! Z pewnością wiele wspomnień zachowam z okresu studiów ,chociaż mam jeszcze przed sobą trzy semestry nauki a pewnych "agentów" zawsze będę wspominać z sentymentem nawet jeżeli nie będziemy mięli już sposobności spotkać się.

Co po studiach? Początek życia w którym już nie będzie tak łatwo. To znaczy Ci co wybrali przyszłościowi kierunek nie będą mięli problemu z pracą ,ale Ci co poszli urodzili się humanistami niestety tak. Mam nadzieje ,że magisterka coś mi da ,ale na razie z licencjatem nie zawojowałam jeszcze świata i w najbliższym czasie nie nie zapowiada się to Kuźwa jak słyszę od pracodawcy (np. w Ikei) ,że mam za wysokie wykształcenie to zastanawiam się po jakiego kija wydałam tyle tysięcy na naukę jak teraz mi pracodawcy wytykają?! Później jednak jak emocje już opadną to wiem ,że wykształcenie wyższe może się przyznać aczkolwiek nie musi. Gdyby w Polsce były dobra technika ,które ostatnio są likwidowane i można byłoby w cztery lata mieć jakiś konkretny zawód to z pewnością nie poszłabym na studia ( może zdecydowałabym się na nie ,gdyby pracodawca tego oczekiwał albo dla samej siebie jeżeli byłoby mnie na stać na opłacenie czesnego ).

Mam wyższe wykształcenie a moje szanse na rynku pracy wcale nie zwiększyły się ,ponieważ w naszych czasach mgr. przed imieniem oraz znajomość języka angielskiego to podstawa na którą mało kto zwraca uwagę! Eh...gdybym mogła cofnąć się w czasie o cztery lat to z pewnością nie zdecydowałabym się na kierunek humanistyczny tylko kierunek bardziej wymagający ,ale bardziej przyszłościowy po którym miałabym pracę...Mądry Polak po szkodzie he he

---------- Dopisano o 20:43 ---------- Poprzedni post napisano o 20:43 ----------

[haniasrania]

Wiem, że może jest milion takich wątków, ale najbardziej lubię to forum i liczę na pomoc.
Otóż nie wiem co chcę robić w życiu, pewnie jak większość studentów...
Najpierw byłam przez niecały rok na politechnice i mi się podobało, ale zrezygnowałam, bo chciałam zmienić miasto studenckie i zanim nie zaczął się nowy rok akademicki nagle zapałałam miłością do prawa, pierwszy rok minął w miarę bezproblemowo ( nadmienię, iż na prawie jestem zaocznym, bo nie chciałam już tracić czasu na studia i zacząć pracę - zresztą od 15 roku życia pracuję ) teraz jestem na 2 roku i jest gorzej - musiałam 3 razy w tym roku akademickim zmieniać pracę, zmieniałam mieszkanie, w szkole mamy za mało godzin, miało nie być sesji zimowej, bo rozliczenie jest roczne, nagle wyskakuje mi 6 egzaminów w najgorszym momencie... nie mam już siły, nie mam motywacji, nie widzę sensu, jestem przemęczona, mam niecałe 22 lata i widzę beznadzieję studiów, moi znajomi nie mają studiów, albo studiują i mają wylane na studia i jakos im idzie, a ja - perfekcjonistka - ak sama po sobie widzę, że nie uczę się, lub zaczynam to olewać, bo już nie mam siły, albo widzę jak marnie prowadzone są zajęcia - w szczególności dla zaocznych, którzy płacą kupę kasy i jeszcze nie mają możliwości, by w tygodniu szwędać się po bibliotekach, to jestem na siebie zła i strasznie mnie to irytuje...
jest półrocze 2 roku i jestem w kropce - z chęcią bym to przerwała, ale będę miała już 3 lata do tyłu, trochę się obawiam reakcji rodziców - choć jestem już niezależna finansowo, do czego dążyłam, ale jednak ich zdanie jakoś na mnie wpływa. Nie do końca wiem co robić, nie mam kogo się poradzić...
Mam nadzieję, że ktoś tu odpowie i bez żartów proszę.
Z góry wielkie dzięki