Długotrwały związek.On kocha,ja chce odejść...

[Yrmina]

Napisane przez dorazmora

Ja właśnie przezywam to samo. Mogłabym Yrmino podpisać sie pod Twoją wypowiedzią. Ale myślę, że musimy być konsekwentne i stałe w swojej decyzji. Bo jestem przekonana, że Pierwszy cierpi ( a ja razem z nim jak to widzę ) ale to tez dla jego dobra. Bo on ma teraz szansę na spotkanie kobiety, która go będzie kochać i pożądać tak jak na to zasługuje. Mój "problem" ciągnie się juz od 2 lat. Raz już podjęłam decyzję - zostaję. Ale było mi tak bardzo źle, że prawie codziennie płakałam. A jesli nie płakałam, to zachowywałam sie jak maszyna. Ale Drugi czeka na mnie. Teraz podjęłam próbę nr 2. Formalnie trochę gorzej - czeka mnie rozwód. No i muszę jeszcze Drugiego ukrywać przed światem. Ale nadzieja na szczęście daje mi siły. Tylko żeby Pierwszy znalazł swoje szczęście.....ehh

A mieszkasz razem z mężem, czy już osobno?
Powiedziałaś mu dlaczego chcesz się rozstac? Jak zareagował?

My póki co mieszkamy razem, ale to już chyba kwestia paru dni. Ja powiedziałam, że poznałam kogoś innego i że możliwe że chciałabym spróbowac z tym innym. Mój wieloletni partner stwierdził, że ta swiadomośc, że zainteresowałam się kimś innym odrobinkę odrobineczkę mu pomaga. Chociaż pomaga to może zbyt mocne określenie.

[Yrmina]

Napisane przez ROZ-ter-KA

Moim zdaniem należało to zrobic wcześniej, zanim znalazłaś nowego mężczyznę, bo przeciez juz wczesniej wiedzialaś, że ciebie nie pociąga, że jestescie zbyt różni, że nie jesteś szczęśliwa. Było Ci po prostu wygodnie. To było egoistyczne.
Ty odchodzisz do szczęścia, on nie ma nic.

Rozterko, to nie jest tak, że coś jest czarne albo białe.
Gdy się poznaliśmy obydwoje mieliśmy dośc nieudanych związków i rostań za sobą. Chcieliśmy partnerskiego układu, związku na stałe. I obydwoje się cieszyliśmy, że się znaleźliśmy. Może to był błąd z mojej strony, że postawiłam na rozsądek, ale to nie było tak, że go nie kochałam. Kochałam... tylko qrcze nie było tego pożądania i namiętności. I przyzwyczailiśmy się obydwoje tak życ i stworzyliśmy bezproblemową "otoczkę", tylko chyba zabrakło środka... Ale jak widac na dłuższą metę się nie da...

Zastanawiam się tylko dlaczego tak mnie boli... Może jednak to jest miłośc i może bez namiętności też da rady życ...

Mam same ???

[ROZ-ter-KA]

Napisane przez Yrmina

Rozterko, to nie jest tak, że coś jest czarne albo białe.
Gdy się poznaliśmy obydwoje mieliśmy dośc nieudanych związków i rostań za sobą. Chcieliśmy partnerskiego układu, związku na stałe. I obydwoje się cieszyliśmy, że się znaleźliśmy. Może to był błąd z mojej strony, że postawiłam na rozsądek, ale to nie było tak, że go nie kochałam. Kochałam... tylko qrcze nie było tego pożądania i namiętności. I przyzwyczailiśmy się obydwoje tak życ i stworzyliśmy bezproblemową "otoczkę", tylko chyba zabrakło środka... Ale jak widac na dłuższą metę się nie da...

Zastanawiam się tylko dlaczego tak mnie boli... Może jednak to jest miłośc i może bez namiętności też da rady życ...

Mam same ???

Szukaliście poczucia bezpieczeństwa, ale Tobie nie daje ono szczescia.
Da rady żyć bez namietności, nawet bez miłości, nawet w nienawiści , tylko jaki w tym jest sens.
Właśnie obserwuję rozpad takiej pary , gdzie małżonka ciągle potrzebowała dodatkowej podniety, skoków adrenalizny, energetycznych zachowań , a on cichy , zgodny kochający, kanapowy, znosił humory, pretensje, awantury, flirty.
Życie w związku nie odpowiadającym jej osobowości doprowadziło ją do głebokiej depresji . Ma kłopoty w pracy.
On ucieka w pracę.
A miało być tak bezpiecznie, wygodnie, rozsądnie .
Szkoda tylko dziecka.

Nie da się budować związku , gdzie brak nie tyle namiętności, co poczucia szczęścia. Bo taki związek jest bez sensu.

Moim zdaniem nie ma miłości między kobietą a mezczyzną beż pożądania , to że z czasem ono słabnie i nie dostarcza już tak wielkich emocji to inna sprawa.

[dorazmora]

Napisane przez Yrmina

A mieszkasz razem z mężem, czy już osobno?
Powiedziałaś mu dlaczego chcesz się rozstac? Jak zareagował?

Jeszcze mieszkamy razem, ale inne mieszkanie czeka juz na niego. Poszukał - z własnej inicjatywy. Tylko, że on się ociąga z wyprowadzką. Ja nie umiem powiedzieć "wyprowadź się". O Drugim nic nie wie. Nie powiem. Myślę, że to by go zraniło najbardziej. Ale jest tyle innych rzeczy które - brzydko napiszę - wystarczą do rozstania. I nawet gdyby Drugiego nie było, to i tak bym się zdecydowała na rozstanie. Z resztą to była nasza wspólna decyzja, z tym że Pierwszy chce wszystko odkręcić. A ja nie. Nie kocham go. Nie pragnę ( a wręcz przeciwnie ). Jego obecność mnie drazni. Czuję jedynie litość. Wiem, to strasznie. Czasem tez wyrzuty sumienia, ale wtedy staram sobie przypomnieć jak było źle.. A nie było dobrze Bo mój pierwszy troche ma za uszami. Głównie alkohol i kumple. I takie tam...

[Yrmina]

Wczoraj widzieliśmy się oficjalnie jako para po raz ostatni...

Chciałabym coś napisać więcej, ale tak fatalnie się czuję, że teraz nie mogę... Poza tym muszę pracowac...

Chcę mi się wymiotować z tego wszystkiego, a rano myślałam że nie wyjdę z łóżka...

Po prostu trzymajcie za mnie kciuki drogie wizażanki, a jak ktoś jest wierzący to proszę o modlitwę, bo sama nie mam sił..

BOLI

[Yrmina]

Nie wiem czy kogos to jeszcze interesuje, ale piszę... Dlatego między innymi, że to trochę pomaga.
Już chyba jestem pewna swojej decyzji. Z moim pierwszym znowu się zobaczyliśmy, przyjechał do mnie, bo nie mógł juz wytrzymać i musiał jeszcze coś załatwić. Jesteśmy razem jeszcze na chwilę, ale juz wiem, że On nie jest tym z kim chcę być, że nie chcę z nim dłużej być. Wszystko we mnie wyrywa się do tego drugiego, gdy jestem z nim i patrzę na niego wszystko we mnie krzyczy "kocham Cię"... Gdy patrzę na tego pierwszego czuję jedynie ciepełko w sercu i głowie, czuję... nie wiem czy to można nazwać miłością, jeśli tak, to na pewno nie taką która pozwala budować coś wspólnego....
Rozterka ma rację. Można żyć bez namiętności i miłości, bez szczęścia, tylko po co? Trzymam się tego. Prawdziwa miłość uskrzydlia, daję niesamowitą siłę i radość i właśnie szczęście. Ja chcę być szczęśliwa i mam nadzieję, że będę... Chociaż ciężko holernie i ma się kaca moralnego i wyrzuty sumienia... Ale wierzę w lepsze jutro dla siebie i dla mojego dotychczasowego partnera...

[dorinka30]

Napisane przez Yrmina

Nie wiem czy kogos to jeszcze interesuje, ale piszę... Dlatego między innymi, że to trochę pomaga.
Już chyba jestem pewna swojej decyzji. Z moim pierwszym znowu się zobaczyliśmy, przyjechał do mnie, bo nie mógł juz wytrzymać i musiał jeszcze coś załatwić. Jesteśmy razem jeszcze na chwilę, ale juz wiem, że On nie jest tym z kim chcę być, że nie chcę z nim dłużej być. Wszystko we mnie wyrywa się do tego drugiego, gdy jestem z nim i patrzę na niego wszystko we mnie krzyczy "kocham Cię"... Gdy patrzę na tego pierwszego czuję jedynie ciepełko w sercu i głowie, czuję... nie wiem czy to można nazwać miłością, jeśli tak, to na pewno nie taką która pozwala budować coś wspólnego....
Rozterka ma rację. Można żyć bez namiętności i miłości, bez szczęścia, tylko po co? Trzymam się tego. Prawdziwa miłość uskrzydlia, daję niesamowitą siłę i radość i właśnie szczęście. Ja chcę być szczęśliwa i mam nadzieję, że będę... Chociaż ciężko holernie i ma się kaca moralnego i wyrzuty sumienia... Ale wierzę w lepsze jutro dla siebie i dla mojego dotychczasowego partnera...

Yrmina oczywiście , że interesuje nas Twój los.

Powiem szczerze, że Twoja historia mnie wzrusza. Nie jesteś sama z takim dylematem, przeżyłam w życiu podobną historię. Poszłam w tym kierunku do którego Ty podążasz
Nie żałuję, chociaż zobaczysz że z perspektywy czasu będziesz miała różne przemyślenia, rozpamiętywania.... Ale ja sobie tłumaczyłam, że to normalne, że nie da się części swojego życia oddzielić grubą krechą i zapomnieć. Będziesz pamiętała tylko miłe chwile z poprzedniego związku i zalety byłego partnera a nie wady.
Z czasem to minie. Przynajmniej u mnie tak było.
Obecnie jestem w szczęśliwym związku, choć nie idealnym, bo w takie nie wierzę. Ale znalazłam to czego szukałam, czuję się spełniona. Lepiej późno niż wcale.
Życzę Ci tego samego, będzie dobrze zobaczysz

[Lewek]

Yrmino, ja myślę że Wy byliście bardzo dobrymi przyjaciółmi, tylko że on był dla Ciebie TYLKO (w tym przypadku tylko) przyjacielem, a Ty dla niego kimś więcej. Teraz cierpicie oboje - choć kochacie się nawzajem, tylko trochę inną miłością. Trzymaj się, wiem jak CI ciężko

[ROZ-ter-KA]

Napisane przez Lewek

Yrmino, ja myślę że Wy byliście bardzo dobrymi przyjaciółmi, tylko że on był dla Ciebie TYLKO (w tym przypadku tylko) przyjacielem, a Ty dla niego kimś więcej. Teraz cierpicie oboje - choć kochacie się nawzajem, tylko trochę inną miłością. Trzymaj się, wiem jak CI ciężko

Jezeli przyjaźń nazwiemy miłością bez namiętnośći , to owszem ona go kocha , tylko ja wolę uzywac słowa przyjaźń - jest czytelniejsze i jednoznaczne.

[homotwist32]

jestem w podobnej sytuacji jak Ty. Musiałam załozyc nowe konto,żeby Ci odpisac. Jestem ciekawa , co z Twoja sytuacja teraz.Bardzo chetnie porozmawiałabym z Toba, ale nie na forum...Jesli mozesz, napisz do mnie na moje konto: homotwist32@go2.pl Jestem w wielkiej rozterce, tez nie wiem, co robic....Ciekawa jestem czy podjęłas jakąs decyzje. Mamy wspólne doswiadczenia, moze razem cos wymyslimy.Nikt, kto nie był w takiej sytuacji, nie zrozumie jej koszmaru. Miałam odpisac juz dawno, ale ciagle mialam problemy z rejestracja. pozdrawiam Cie i czekam na wiadomosc.

[homotwist32]

teraz dopiero doczytałam dalszy ciag wypowiedzi...przepraszam. Twoja historia bardzo mnie porusza, bo jest jakby moja. Nie wiem, co robic dalej...Nie wiem czy zdecyduje sie na taki krok jak Ty, ale podziawiam go.Tez wymiotuję, nie mogejesc ani spac, bo wszystko we mnie krzyczy. Mój obecny partner jest wspaniałym człowiekiem, dobrym , wiernym, solidnym, ciepłym i kochajacym...Wiem, że to co robię, bardzo by go dotknęło...ale nie mogę przestac. Gdy myślę o tamtym, wszystko we mnie drzy, tesknię, płaczę i nie wiem co dalej!!!!!Moze i mnie ktos cos powie. Dobrze, ze tu trafiłam, bo przynajmniej wiem, że nie jestem sama z tym wszystkim

[longmark]

ja za podobną historię zostałem zmieszany z błotem,
te same dziewczyny na moim forum pisały calkiem coś innego
naprawdę żal to cytować
węszę tu babską solidarność.
PAMIĘTAJ NIE ZBUDUJESZ SZCZĘŚCIA NA CZYIMŚ NIESZCZĘŚCIU
polecam forum na intymne

[ROZ-ter-KA]

Napisane przez homotwist32

teraz dopiero doczytałam dalszy ciag wypowiedzi...przepraszam. Twoja historia bardzo mnie porusza, bo jest jakby moja. Nie wiem, co robic dalej...Nie wiem czy zdecyduje sie na taki krok jak Ty, ale podziawiam go.Tez wymiotuję, nie mogejesc ani spac, bo wszystko we mnie krzyczy. Mój obecny partner jest wspaniałym człowiekiem, dobrym , wiernym, solidnym, ciepłym i kochajacym...Wiem, że to co robię, bardzo by go dotknęło...ale nie mogę przestac. Gdy myślę o tamtym, wszystko we mnie drzy, tesknię, płaczę i nie wiem co dalej!!!!!Moze i mnie ktos cos powie. Dobrze, ze tu trafiłam, bo przynajmniej wiem, że nie jestem sama z tym wszystkim

Jesteś sama. Z tym problemem każdy jest sam i sam musi podjąć decyzję .
Po pierwsze , odpowiedz sobie na pytanie czego naprawdę chcesz.
A potem : dokonaj wyboru i przestań oszukiwać.

Napisane przez longmark

ja za podobną historię zostałem zmieszany z błotem,(...)
PAMIĘTAJ NIE ZBUDUJESZ SZCZĘŚCIA NA CZYIMŚ NIESZCZĘŚCIU
polecam forum na intymne

Longmark zmieszany z błotem zostałes za swoją postawę odnośnie zdrady. Kobiety , ktore tutaj przyznały się do zdrady cierpią. Również dlatego , że zadały komuś ból , że kogoś oszukują , że skrzywdzą człowieka niewinnego, który sobie na to nie zasłużył. Ty nie zastanawiałeś się nad cierpieniem swojej żony , ono cię nie bolało , tylko nad tym myślałeś czy uda się jeszcze cos odkręcić aby było jak dawniej. Ba , wydawałeś się jakby oburzony ,że z racji 18-letniej wierności nie wybaczono ci tej zdrady z marszu.
A poza tym , skoro to było " jednorazowe spięcie" to może trzeba było samemu się uporać z wyrzutami sumienia , a nie " oczyszczać go" przyznając się do zdrady żonie. Nie żal sercu ....
Żona pewnie wie ,że nie ma mowy o jakiejś miłości do tamtej kobiety.Tylko czy jest mowa jeszcze o miłości do niej , skoro doszło do zdrady ? Myśłę ,że to pytanie zaprząta jej myśłi. I o tym powinieneś ją przekonać. I nie da się tego zrobic w kilku rozmowach , na to trzeba czasu , duzo czasu i cierpliwości .Twojej. Spokoju, oddania, okazywania uczuć i żalu za swoje postępowanie.
Więc zapytaj sam siebie czy cię na to stać i czy masz na to siły., bo rana po zdradzie goi się bradzo długo.
Zapytaj żony czy jest coś co możesz zrobić aby uwierzyła, że jest jedyna.

Czasem jest tak ,że kolejna zdrada mężczyzny to efekt długotrwałego braku zaufania, podejrzliwości , chłodu zdradzonej żony. Więc jezeli nie masz siły w sobie, może daruj sobie odbudowywanie tego związku.

Może opisana przez ciebie sytuacja , to tylko prowokacja, a może nie . Nie wazne może te słowa komuś sie przydadzą.

[longmark]

Longmark zmieszany z błotem zostałes za swoją postawę odnośnie zdrady. Kobiety , ktore tutaj przyznały się do zdrady cierpią.

CIERPIĄ! one cierpią ja nie . pewnie
a może tak tylko mówią , bo im tak wygodnie

[longmark]

[QUOTE=ROZ-ter-KA;4103251]J



Również dlatego , że zadały komuś ból , że kogoś oszukują , że skrzywdzą człowieka niewinnego, który sobie na to nie zasłużył. Ty nie zastanawiałeś się nad cierpieniem swojej żony , ono cię nie bolało , tylko nad tym myślałeś czy uda się jeszcze cos odkręcić aby było jak dawniej. .

ja się nie zastanawiałem nad cierpieniem sojej żony? a może jednak.
posty zawarte na forum ( niektore) uswiadomiły mi jeszcze bardziej
jak wielkie to cierpienie.
ono cie nie bolało. ŚMIESZNE! BOLI I TO BARDZO.
widzisz łatwiej tobie jest zrozumieć kobiete bo nią jesteś.

krzywdzić człowieka niewinnego który sobie na to nie zasłużył.
TO JEST TŁUMACZENIE?

[dorazmora]

Marku napisz po prostu, że chciałeś zaspokoić swoje żądze. Nie napisałeś tego jasno, ale pewnie tak jest. A dziewczyny w tym wątku ( w tym ja) - fakt - przyznały sie do zdrady, ale..... No właśnie. Te "ale" całkowicie odróznia twoje pobudki od naszych. Z resztą w "Twoim " wątku tak też napisałam - że gdyby powodem zdrady była miłość do tej drugiej - to ja bym zrozumiała. Nie mówię, że jestesmy lepsze, jednak jesli człowieka dopada wszechogarniająca miłość ( o sile, jakiej żadna dotąd nie miała ) to myslę, że mozna jej się poddać. Budować szczęście na nieszczęściu innego? Myślę, że gdybym została z pierwszym - nieszczęśliwe by były trzy osoby. A może lepiej by było, gdybyście się z żoną rozstali.... ty byś mógł spokojnie szukać tego, co szukałeś u tej drugiej, a Twoja żona może spotkałaby wiernego mężczynę, któremu by mogła całkowicie zaufać....... Bo Tobie RACZEJ już nie..... Ale to tylko takie moje gdybanie.

[longmark]

Napisane przez dorazmora

Marku napisz po prostu, że chciałeś zaspokoić swoje żądze. Nie napisałeś tego jasno, ale pewnie tak jest. A dziewczyny w tym wątku ( w tym ja) - fakt - przyznały sie do zdrady, ale..... No właśnie. Te "ale" całkowicie odróznia twoje pobudki od naszych. Z resztą w "Twoim " wątku tak też napisałam - że gdyby powodem zdrady była miłość do tej drugiej - to ja bym zrozumiała. Nie mówię, że jestesmy lepsze, jednak jesli człowieka dopada wszechogarniająca miłość ( o sile, jakiej żadna dotąd nie miała ) to myslę, że mozna jej się poddać. Budować szczęście na nieszczęściu innego? Myślę, że gdybym została z pierwszym - nieszczęśliwe by były trzy osoby. A może lepiej by było, gdybyście się z żoną rozstali.... ty byś mógł spokojnie szukać tego, co szukałeś u tej drugiej, a Twoja żona może spotkałaby wiernego mężczynę, któremu by mogła całkowicie zaufać....... Bo Tobie RACZEJ już nie..... Ale to tylko takie moje gdybanie.

Pisząc "wszechogarniająca miłość...." czyż to nie jest żądza
pożądanie, bycie z kimś kogo się kocha .
Myślę , ze nie zrozumiałabyś gdybym napisał coś w tym stylu
Zdradziłem zone bo kocham inną.....
Wtedy pojawiają się komentarze w stylu ; wszyscy tacy sami jesteście,
wiążecie sie a póżniej zostawiacie dla innej.
Zgadzam się z jednym - zdrady nic nie tłumaczy.

PISZESZ miłości się można poddac
uważam ze słabością też się można poddać
Jestem świadomy jednego . To ja poniosę konsekwencje .

[longmark]

Napisane przez dorazmora

Jeszcze mieszkamy razem, ale inne mieszkanie czeka juz na niego. Poszukał - z własnej inicjatywy. Tylko, że on się ociąga z wyprowadzką. Ja nie umiem powiedzieć "wyprowadź się". O Drugim nic nie wie. Nie powiem. Myślę, że to by go zraniło najbardziej. Ale jest tyle innych rzeczy które - brzydko napiszę - wystarczą do rozstania. I nawet gdyby Drugiego nie było, to i tak bym się zdecydowała na rozstanie. Z resztą to była nasza wspólna decyzja, z tym że Pierwszy chce wszystko odkręcić. A ja nie. Nie kocham go. Nie pragnę ( a wręcz przeciwnie ). Jego obecność mnie drazni. Czuję jedynie litość. Wiem, to strasznie. Czasem tez wyrzuty sumienia, ale wtedy staram sobie przypomnieć jak było źle.. A nie było dobrze Bo mój pierwszy troche ma za uszami. Głównie alkohol i kumple. I takie tam...

DORAZMORA Wiem Tobie się nie udało. kochasz innego.
nie wiem czy tak naprawde go krzywdzisz. rozumiem twoją radę powyżej.
Dlaczego nie powiesz mu prawdy ,nie zasługuje na to?

[bess]

Longmark a dzis tez zamierzasz sie nad soba rozczulac na forum i nic nie robic dla zony??

[longmark]

Napisane przez bess

Longmark a dzis tez zamierzasz sie nad soba rozczulac na forum i nic nie robic dla zony??

NIE ROZCZULAM SIĘ NAD SOBĄ
ŚWIĘTA SPĘDZILIŚMY OSOBNO.
MAM NADZIEJĘ ZE DZISIAJ WROCI.
CZY ABY TO NIE JEST ZŁOŚLIWOŚĆ?

[bess]

to jest stwierdzenie faktu i nie pisz mi capsem bo nie mam problemu ze wzrokiem
Zrobiles cos ze liczysz na powrót?czy po prostu wroci po rzeczy ,bo idzie do pracy

[dorazmora]

Napisane przez longmark

Pisząc "wszechogarniająca miłość...." czyż to nie jest żądza
pożądanie, bycie z kimś kogo się kocha .
Myślę , ze nie zrozumiałabyś gdybym napisał coś w tym stylu
Zdradziłem zone bo kocham inną.....
Wtedy pojawiają się komentarze w stylu ; wszyscy tacy sami jesteście,
wiążecie sie a póżniej zostawiacie dla innej.

Można pożądać i nie kochać, można pożądać i kochać - tu widzę różnicę.

Piszę po raz trzeci - zrozumiałabym i nie komentowała w sposób jaki sugerujesz.

[dorazmora]

Napisane przez longmark

DORAZMORA Wiem Tobie się nie udało. kochasz innego.
nie wiem czy tak naprawde go krzywdzisz. rozumiem twoją radę powyżej.
Dlaczego nie powiesz mu prawdy ,nie zasługuje na to?

Nie udał mi sie pierwszy związek. I było żle na długo przed tym, jak poznałam Drugiego. Udało mi się - bo poznałam Drugiego. Zależy jak patrzeć.....
Piszę po raz drugi - wyznaję zasadę " czego oczy nie wiedzą...". Co zmieni fakt, że powiem Pierwszemu? Jemu raczej nie ulży. A czy Ty Marku żałujesz teraz, że się przyznałeś?

[longmark]

Napisane przez dorazmora

Nie udał mi sie pierwszy związek. I było żle na długo przed tym, jak poznałam Drugiego. Udało mi się - bo poznałam Drugiego. Zależy jak patrzeć.....
Piszę po raz drugi - wyznaję zasadę " czego oczy nie wiedzą...". Co zmieni fakt, że powiem Pierwszemu? Jemu raczej nie ulży. A czy Ty Marku żałujesz teraz, że się przyznałeś?

Wedle twojej zasady powinienem żałować.
Ale tak naprawdę to sam nie wiem.
Myślę , że to nie ja zadecyduje o dalszych losach naszego związku,
nie chcę szukać nikogo Drugiego.
Jesteśmy w odmiennych sytuacjach, ty odchodzisz ja chcę wrocić.
(choć tak naprawdę nigdzie nie odszedlem tylko oddalilem)

[dorazmora]

Napisane przez longmark

Wedle twojej zasady powinienem żałować.
Ale tak naprawdę to sam nie wiem.
Myślę , że to nie ja zadecyduje o dalszych losach naszego związku,
nie chcę szukać nikogo Drugiego.
Jesteśmy w odmiennych sytuacjach, ty odchodzisz ja chcę wrocić.
(choć tak naprawdę nigdzie nie odszedlem tylko oddalilem)

Żałować, że się przyznałeś? O to chodzi? Ja też nie wiem czy kiedyś nie będę żałować, że nie byłam szczera do bólu, albo - jeśli powiem - żałować, że powiedziałam. Przydałaby się wróżka.

Myślę, że jednak możesz mieć wpływ na losy Twojego związku. Może mały, ale jednak. Wszystko zależy od Twojej teraz postawy.

Ja nie szukałam Drugiego. Stało się. Może jedynie przez to, że w moim ówczesnym związku było źle - byłam "podatniejsza" na miłość...

To wszystko co tu piszę na forum to fakty z mojego zycia i moje przemyslenia. Pewnie w wielu sprawach nie mam racji, ale życie to zweryfikuje .
Nie chcę ci narzucać tego, jak masz teraz postępować a tym bardziej co czuć np. żal. Tylko się pytam co czujesz. Z ciekawości. Bo takie ze mnie ciekawe babsko

[longmark]

Napisane przez dorazmora

Żałować, że się przyznałeś? O to chodzi? Ja też nie wiem czy kiedyś nie będę żałować, że nie byłam szczera do bólu, albo - jeśli powiem - żałować, że powiedziałam. Przydałaby się wróżka.

Myślę, że jednak możesz mieć wpływ na losy Twojego związku. Może mały, ale jednak. Wszystko zależy od Twojej teraz postawy.

Ja nie szukałam Drugiego. Stało się. Może jedynie przez to, że w moim ówczesnym związku było źle - byłam "podatniejsza" na miłość...

To wszystko co tu piszę na forum to fakty z mojego zycia i moje przemyslenia. Pewnie w wielu sprawach nie mam racji, ale życie to zweryfikuje .
Nie chcę ci narzucać tego, jak masz teraz postępować a tym bardziej co czuć np. żal. Tylko się pytam co czujesz. Z ciekawości. Bo takie ze mnie ciekawe babsko

Czuję się kiepsko. A co czuje. Trudno opisać.
Najbardziej chyba wstyd, brzydzę się sobą.
Gdybym mógł cofnąć czas.

[dorazmora]

Przeczytałam chyba wszystkie Twoje wypowiedzi, Marku. Wygląda na to, ze szczerze żałujesz. Powiedz żonie to wszystko co tu napisałeś. A może jej pokaż...albo raczej nie, bo się może wkurzyc, że tak na forum poruszasz wasze sprawy. Ale poproś żeby cię wysłuchała.
I tak sobie myślę, że wyjazd jest dobrym pomysłem. Któraś z wizażanek o tym pisała. Ale nie juz - na łapu capu. I nie z zaskoczenia. Ona ma juz dośc "niespodzianek". Za parę tygodni, jak emocje troszke opadną.
Daj znac jak sie wam ułożyło. Wystarczy jedno zdanie. Tyle jesteś nam winien...ufff...ale zamieszanie

ps. Ale czy to na pewno nie prowokacja? Nawet gdyby, to udana...

[ROZ-ter-KA]

Napisane przez longmark

krzywdzić człowieka niewinnego który sobie na to nie zasłużył.
TO JEST TŁUMACZENIE?

a czy ja gdzies twierdziłam ,że to jest jakies wytłumaczenie? Stwierdziłam pewien fakt.

Napisane przez dorazmora

Można pożądać i nie kochać, można pożądać i kochać - tu widzę różnicę.

Bardzi trafne spostrzeżenie.

Napisane przez longmark

Czuję się kiepsko. A co czuje. Trudno opisać.
Najbardziej chyba wstyd, brzydzę się sobą.
Gdybym mógł cofnąć czas.

Ale nie możesz.
Będzisz wysiadywał na necie zamiast coś zrobić ? Przyszło Ci do głowy ,że może ona jednak czeka na jakiś ruch?
Nawet jak reakcja na ten ruch , będzie dla Ciebie mało przyjazna?

[doveee]

Droga Yrminko..jesli jeszcze tu zajrzysz..chcialam Ci napisac..żebyś trzyumała się dzielnie..to wszystko minie...Twoja historia..jest po czesci i moja historią..Znam ten ból..ból który się czuje mówiąc drugiej osobie że to koniec...gdy można powiedzieć kończysz wszystko co było juz poukładane..coś do czego juz wszyscy sie tak przyzwyczaili...na domiar złego gdzy wszyscy wkoło ze zdziwieniem pytają..o co chodzi??czego Ty chcesz??(przecież zawsze bylo tak dobrze..to taki dobry chlopak..)..co gorsze..Ty tez sie czasem zastanawiasz o co Ci chodzi??gdzy sama zadajesz sobie pytnia..czy to ten nowy jest mi przeznaczony??czy moze jednak tamten to Milosc mojego zycia??...a moze bede juz zawsze sama?moze nikt juz mnie tak nie pokocha??...tak wiele pytan..bólu..i najgorsze..ze to Ty sama musisz sobie na nie odpowiedziec..i i sama podjąc decyzje...
u mnie jeszcze w tym wszystkim Byl powrot..ale to juz bylo tak na dobitke wszystkiego.Jedyne co w tym wszystkim dobrego..to 3 kg w 2 dni...ale mimo wszystko nie zycze nikomu takiej diety cud

Teraz to juz historia..i patrze na to z innej strony..I ciesze sie ze szlam za głosem serca..
a tamte wydarzenia..traktuje jako etap przejsciowy..do odnalezienia mojego przeznaczenia...:rolleyes : ..nigdy wczesbniej tak wiele sie nie nauczylam o sobie..o zyciu..

także ściskam ..i zycze sily... i pamietaj..ze po kazdej burzy nastaje dzienjesli tylko chcemy w to wierzyc

[Yrmina]

No dobra, minął kolejny miesiąć...
Zastanawiam sie jak mocno niezdecydowaną i zagubioną osobą jestem... Jak bardzo nie umiem być sama i jak ciężko mi się trzymać swojej decyzji.

Dziewczyny, macie rację mam mnóstwo przemyśleń, pytań i ciężko mi bardzo, że kogoś kto był moją opoką, twierdzą, skałą po prostu już nie ma w moim życiu. Przypominąją sie wszystkie nasze wspólne chwile, tyle razem przezyliśmy, On nigdy mnie nie zawiódł, zawsze był przy mnie, zawsze pomagał, po prostu był i ja wiedziałam, że nie zniknie. Zniknął z mojego wyboru a swiadomość, że straciłam najbardziej kochającą i wierną mi osobę jest chwilami nie do zniesienia. "M..., będziesz miała najbardziej kochającego męża na świecie, bo Ty jesteś tą jedyną którą dostałem od Boga..." - te jego słowa sprzed lat od kilku dni siedzą mi w mózgu. I pytanie co ja zrobiłam i czy słusznie....A jak boli, to już nie mówię. Ciągle płaczę, trzesą mi się ręcę i cięzko mi siebie opanować. I tak jestem osobą bardzo wrażliwą, a teraz to już w ogóle, doprowadzić mnie do łez może byle błachostka. Prześladują mnie wspomnienia... milion rzeczy mi się kojarzy... milion, co ja mam z tym zrobić???

Rozterka dobrze napisała, to nie brak namiętności, tylko brak poczucia szczęścia spowodował, że nasz związek się nie sprawdził. I za ten brak jestem odpowiedzialna ja. Ja się skoncentrowałam na problemie nie umiałam go naprawić, ale chyba jednak bardziej nie chciałam. A poza tym ten związek był idealny i holernie mi tego brakuje, chwilam chcę po prostu "wrócić do domu". Chociaż może ta chęć to tylko wynik mojego złego samopoczucia w tej całej sytuacji, a tak naprawdę wcale tego nie chcę. NIE WIEM...

Z tym nowym podjęliśmy decyzję o wspólnym zamieszkaniu. Tez nie wiem czy słuszną...czas pokaze. Dobrze nam razem i dlatego zdecydowalismy sprawdzić. Za miesiąc przeprowadzam się do niego, wyjeżdżam 200 km stąd, złożyłam wypowiedzenie z pracy, przewoźimy już powoli rzeczy. Boję się, on trochę też. Boję się, że te nasze obawy spowodują, że utracimy te radość bycia ze sobą, te bezgraniczne szczęście, boję się, że na tych obawach i wątpliwościach się skupimy i coś popsujemy. Rozmawialiśmy o tym ,ale jakoś rozmowa hyba nic nie zmieniła. Jesteśmy razem w każdy weekend, gdy jesteśmy razem nie mamy wątpliwości, albo może mamy, ale wiemy, że wszystko będzie dobrze. Natomiast gdy jesteśmy na odległość... Spinamy się i dlatego się boję, żebyśmy czegoś nie popsuli, i dlategoi chcę żeby już było po wszystkim - po mojej przeprowadze, po odejściu z pracy, po zakończeniu rozdziału poprzedniej szczęśliwej-nieszczęśliwej miłości. Bo to chyba jednak była miłość, z mojej strony też, tylko ja to posułam...

A na domiar złego moja rodzina jest tak daleko i nawet nie moge sobie przytulić się do mamy , nawet im jeszcze nie powiedziałam, bo poznali mojego byłego mężyznę i go pokochali, z wzajemnością.....

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi, Dorinka, Doveee, zazdroszę wam, że już macie to wszystko za sobą...