Choroby psychiczne i upośledzenia w rodzinie – tż nie chce dzieci

[JossStone]

Zawsze chciałam mieć dzieci, nie koniecznie teraz i już, ale mój tż od początku wiedział, że chcę mieć dzieci. Tak samo on chciał mieć dzieci, też nie teraz, ale w przyszłości. W sumie takie rozmowy pojawiały się na początku naszego związku.
Teraz tż doszedł do wniosku, że nie chce mieć dzieci, bo w mojej rodzinie jest wiele przypadków upośledzeń i chorób psychicznych (np. moja ciocia, mój dziadek, jego matka, rodzeństwo mojej babci, jej matka – rodzina ze strony mojego ojca), a jak sam on mówi, nie chciałby, aby jego dziecko mogło takie być i nie chce on ryzykować, bo jego zdaniem prawdopodobieństwo jest bardzo wysokie.
Wiem, ze go nie zmuszę ani nie zgwałcę, chociaż jest to dla mnie bolesne, że do takich wniosków doszedł teraz… Po prostu chciałam się wyżalić i dowiedzieć, czy może któraś z was była w podobnej sytuacji?

Jesteśmy razem ponad 4 lata, ja mam 21 lat, on 25, mieszkamy razem prawie od początku, ponad rok jesteśmy małżeństwem.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez JossStone

Zawsze chciałam mieć dzieci, nie koniecznie teraz i już, ale mój tż od początku wiedział, że chcę mieć dzieci. Tak samo on chciał mieć dzieci, też nie teraz, ale w przyszłości. W sumie takie rozmowy pojawiały się na początku naszego związku.
Teraz tż doszedł do wniosku, że nie chce mieć dzieci, bo w mojej rodzinie jest wiele przypadków upośledzeń i chorób psychicznych (np. moja ciocia, mój dziadek, jego matka, rodzeństwo mojej babci, jej matka – rodzina ze strony mojego ojca), a jak sam on mówi, nie chciałby, aby jego dziecko mogło takie być i nie chce on ryzykować, bo jego zdaniem prawdopodobieństwo jest bardzo wysokie.
Wiem, ze go nie zmuszę ani nie zgwałcę, chociaż jest to dla mnie bolesne, że do takich wniosków doszedł teraz… Po prostu chciałam się wyżalić i dowiedzieć, czy może któraś z was była w podobnej sytuacji?

Jesteśmy razem ponad 4 lata, ja mam 21 lat, on 25, mieszkamy razem prawie od początku, ponad rok jesteśmy małżeństwem.

Co to za choroby i uposledzenia?
Jesli choroby genetyczne to mozna zrobic badania DNA.

Mowiac szczerze jak doczytalam, ze jestescie po slubie to mi kopara opadla. Czemu wczesniej ci nie powiedzial prawdy?!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[JossStone]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Co to za choroby i uposledzenia?
Jesli choroby genetyczne to mozna zrobic badania DNA.

Mowiac szczerze jak doczytalam, ze jestescie po slubie to mi kopara opadla. Czemu wczesniej ci nie powiedzial prawdy?!

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Szczerze, to nie wiem, bo z dalszą rodziną mojego taty, nie mam kontaktów, a moi dziadkowie z ciocią, mimo, że mieszkają bardzo blisko, to wszystko jest owiane tajemnicą i w sumie niby nikt nic nie wie i wszyscy są zdrowi na umyśle...

Po prostu powiedział mi, że dopiero teraz doszedł do takich wniosków. Wcześniej jakoś nad tym nie rozmyślał/ nie zdał sobie sprawy, że to może być genetyczne.

[201605300922]

Napisane przez JossStone

Szczerze, to nie wiem, bo z dalszą rodziną mojego taty, nie mam kontaktów, a moi dziadkowie z ciocią, mimo, że mieszkają bardzo blisko, to wszystko jest owiane tajemnicą i w sumie niby nikt nic nie wie i wszyscy są zdrowi na umyśle...

Po prostu powiedział mi, że dopiero teraz doszedł do takich wniosków. Wcześniej jakoś nad tym nie rozmyślał/ nie zdał sobie sprawy, że to może być genetyczne.

Z tego, co mi wiadomo, choroby psychiczne nie są chorobami genetycznymi, natomiast można mówić o dziedziczeniu pewnych predyspozycji do tych chorób. O tym świadczy np. występowanie schizofrenii u bliźniąt jednojajowych - gdy jedno z bliźniąt choruje, prawdopodobieństwo, że drugie też będzie chore wynosi wg różnych źródeł od ok 40% do 60%. Chyba, że mowa o chorobach genetycznych, przy których jednym z objawów są zaburzenia umysłowe lub upośledzenie.

Może pójdźcie do lekarza (psychiatry, genetyka) i z nim na ten temat porozmawiajcie. I warto byłoby jednak, żebyś się dowiedziała, jakie choroby występują w Twojej rodzinie, bo to jest podstawowa informacja, jaką powinno się posiadać.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Jeśli tak jest, to małżeństwo można unieważnić. Tzn. jeśli jemu teraz się odwidziało nagle.

[skazana_na_bluesa]

Skoro nie wiadomo, na co choruja to nie wiadomo czy to choroba genetyczna, wiec jego rozkminy sa bez sensu. W sumie nie wiem, co ci doradzic poza dowiedzieniem sie, co to za choroby (niektore psychiczne moga sie pojawiac w rodzinie, ale watpie, zeby nie mozna bylo sobie z tym poradzic. I nie na 100% wystapi dana choroba) + wykonaniem ew. badan.
Ja czulabym sie oszukana, ale tez pytanie czy on nie chce miec w ogole dzieci? A gdybyscie mieli adoptowac?

Nie chce byc zla wrozka, ale jesli on nie chce definitywnie dzieci to wasze malzenstwo sie moze rozpasc.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[dr_ka]

Napisane przez JossStone

Po prostu powiedział mi, że dopiero teraz doszedł do takich wniosków. Wcześniej jakoś nad tym nie rozmyślał/ nie zdał sobie sprawy, że to może być genetyczne.

Czy wiesz, że w razie czego bez specjalnych problemów dostalibyście "rozwód kościelny" (tzn. unieważnienie małżeństwa). Mam na myśli zatajenie przez jednego z małżonków planów prokreacyjnych.

Napisz co to za choroby. Upośledzenie umysłowe jest najczęściej wynikiem współdziałania pewnych czynników w ciaży/okołoporodowych. Nie martw się niepotrzebnie.

[grubella]

Jak dla mnie to ty autorko jakoś tak niefrasobliwie traktujesz te informacje o chorobach w twojej rodzinie.
Powinnaś dokładnie wypytać w swojej rodzinie bo zignorowanie takich informacji może mieć poważne konsekwencje w waszym życiu.
Zastanawiałaś się co będzie jeśliby urodziło się wam dziecko z taką chorobą czy upośledzeniem?
Dacie sobie radę jeśli trzeba by było nieprzerwanie zajmować się dzieckiem, zrezygnować z pracy?

Fajnie jest mieć dzidziusia , patrzeć jak rośnie , cieszyć się jego pierwszymi kroczkami,sukcesami itd.

Ale jeśli jest cień wątpliwości czy dziecko przypadkiem nie odziedziczy choroby to wypadałoby się zastanowić czy należy powoływać je na ten świat, czy będzie w życiu szczęśliwe z taką chorobą.

[JossStone]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;42941406]Jeśli tak jest, to małżeństwo można unieważnić. Tzn. jeśli jemu teraz się odwidziało nagle.[/QUOTE]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Skoro nie wiadomo, na co choruja to nie wiadomo czy to choroba genetyczna, wiec jego rozkminy sa bez sensu. W sumie nie wiem, co ci doradzic poza dowiedzieniem sie, co to za choroby (niektore psychiczne moga sie pojawiac w rodzinie, ale watpie, zeby nie mozna bylo sobie z tym poradzic. I nie na 100% wystapi dana choroba) + wykonaniem ew. badan.
Ja czulabym sie oszukana, ale tez pytanie czy on nie chce miec w ogole dzieci? A gdybyscie mieli adoptowac?

Nie chce byc zla wrozka, ale jesli on nie chce definitywnie dzieci to wasze malzenstwo sie moze rozpasc.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Nie chcę się z nim rozwodzić czy unieważniać małżeństwo.
To nie jest też tak, że on dzieci w ogóle nie chce, bo dzisiaj np. rozmawialiśmy na temat remontu i przyjazdu jego ojca do nas (ma przyjechać na kilka miesięcy, mieszka za granicą, wybiera się na emeryturę i prawdopodobnie, chce do nas przyjeżdzać na 2 – 3 miesiące, potem wyjechać na ten sam czas i znowu wrócić, głównie aby pomóc tżtowi w pracy). No i tż powiedział, że będziemy musieli zrobić jeszcze jeden pokój, a ja powiedziałam, ze nie musimy, bo może on spać w sypialni, a my i tak śpimy w salonie nawet teraz. No i on powiedział „Ale co jak będziemy mieli dziecko?”, a jak powiedziałam, że sam twierdzi, że nie chce ze mną mieć dzieci to odpowiedział „No dobra, ale jak się trafi, to będziemy je mieli.” Tak, więc to nie jest tak, ze jak bym była ewnetualnie w ciąży to by naciskał na aborcję czy cokolwiek – ale przecież ja nie chcę przedziurawiac prezerwatyw, żeby uszczęśliwić siebie.

Myślę, że nie ma sposobu abym dowiedziała się co to za choroby, bo nikt mi tego nie powie po prostu Jedyne co wiem, to jakie jest zachowanie mojej chorej cioci, z tego co wiem od mojej mamy to część rodzseństwa mojej babci ma ten sam problem, wiem, ze rodzice moich dziadków popełnili samobójstwa. Poza tym mało wiem - mój dziadek np. twierdził zawsze, ze jest jedynakiem a okało się, że ma rodzeństwo - po prostu od strony mojego ojca dużo spraw jest ukrytych.

---------- Dopisano o 21:40 ---------- Poprzedni post napisano o 21:38 ----------

Napisane przez dr_ka

Czy wiesz, że w razie czego bez specjalnych problemów dostalibyście "rozwód kościelny" (tzn. unieważnienie małżeństwa). Mam na myśli zatajenie przez jednego z małżonków planów prokreacyjnych.

Napisz co to za choroby. Upośledzenie umysłowe jest najczęściej wynikiem współdziałania pewnych czynników w ciaży/okołoporodowych. Nie martw się niepotrzebnie.

Nie mamy ślubu kościelnego, tylko cywilny, tak więc rozwód to najmniejszy problem.

Jak już mówiłam - nie mam pojęcia co to za choroby i pewnie nigdy się tego nie dowiem

[Hibiku]

Przeraża mnie jak bardzo wszystkie poszłyście na hurra za dziewczyną. Z tego co pisze, sprawa jest bardzo niejasna i raczej nie wszedł w związek z założeniem "całą rodzina jest chora" tylko poszczególne przypadki odkrył w czasie. Zwłaszcza jak to rodzina z którą mają niewielki kontakt, więc temat nie jest codzienny, przegadany, po prostu konkluzja o zagrożeniu chorobą wynikła w którymś momencie.
Dowiedz się co to za choroby, idźcie razem po konsultacje do lekarza z historią chorób rodziny i dowiedzcie się czy faktycznie zagrożenie jest duże (i czy w ogóle jest) i jak wygląda cała sprawa od strony medycyny, poszukajcie informacji o tych chorobach, o ludziach którzy z nimi mieli do czynienia. Zły stan niektórych członków rodziny może wynikać z zaniedbania, braku wiedzy na temat schorzenia, które w rzeczywistości od początku opanowane może być czymś niegroźnym.

Osobiście, gdybym miała świadomość, że jest spore ryzyko choroby, bałabym się ryzykować. On też ma prawo się bać i ma prawo podjąć taką decyzję na podstawie konkretnych informacji.
Jeśli zależy Ci na dziecku, nie zmuszaj go do tego, tylko razem zanalizujcie temat i zobaczcie jak sprawa wygląda, może sam zmieni zdanie i przekona się, że to nie takie groźne jak mu się wydawało.


Serio mając świadomość sporego ryzyka poważniejszych komplikacji tak na hurrra! wszystkie decydowałybyście się na ciążę?

[201708160922]

To bardzo nie fair ze strony Twojej rodziny ukrywać takie rzeczy. Ja wiem, że to żaden powód do dumy, ale takie tajemnice to zło.

A facetowi się dziwię. Tzn.ogólnie jego obawy, jego postawa mnie nie dziwi, ale fakt, że na taki "pomysł" wpadł po ślubie mnie bardzo dziwi. A takie "jak się trafi, to będziemy mieli dziecko" to już w ogóle trudno skomentować.

Jesteś w bardzo niefajnej sytuacji.

[aiden81]

Napisane przez Hibiku

Przeraża mnie jak bardzo wszystkie poszłyście na hurra za dziewczyną. Z tego co pisze, sprawa jest bardzo niejasna i raczej nie wszedł w związek z założeniem "całą rodzina jest chora" tylko poszczególne przypadki odkrył w czasie. Zwłaszcza jak to rodzina z którą mają niewielki kontakt, więc temat nie jest codzienny, przegadany, po prostu konkluzja o zagrożeniu chorobą wynikła w którymś momencie.
Dowiedz się co to za choroby, idźcie razem po konsultacje do lekarza z historią chorób rodziny i dowiedzcie się czy faktycznie zagrożenie jest duże (i czy w ogóle jest) i jak wygląda cała sprawa od strony medycyny, poszukajcie informacji o tych chorobach, o ludziach którzy z nimi mieli do czynienia. Zły stan niektórych członków rodziny może wynikać z zaniedbania, braku wiedzy na temat schorzenia, które w rzeczywistości od początku opanowane może być czymś niegroźnym.

Osobiście, gdybym miała świadomość, że jest spore ryzyko choroby, bałabym się ryzykować. On też ma prawo się bać i ma prawo podjąć taką decyzję na podstawie konkretnych informacji.
Jeśli zależy Ci na dziecku, nie zmuszaj go do tego, tylko razem zanalizujcie temat i zobaczcie jak sprawa wygląda, może sam zmieni zdanie i przekona się, że to nie takie groźne jak mu się wydawało.


Serio mając świadomość sporego ryzyka poważniejszych komplikacji tak na hurrra! wszystkie decydowałybyście się na ciążę?

Dokładnie.Nie rozumiem najazdu na faceta i propozycje rozwodu.Wychodzi ile małżenstwo dla Was znaczy.Przez zmiane zdania nie trzeba brac rozwodu.A facet naprawde dobrze mysli.Może wiele osób sie obruszy na to co napiszę,ale gdyby wiele ludzi tak myslało,nie było by tyle chorych dzieci w tych wszystkich fundacjach.
Przykład z zeszłego roku,który mnie w sumie zbulwersował.Małżenswto z chorymi blizniakami-wada genetyczna odziedziczona po dziadkach.I co?Rodzice funduja sobie nastepne dziecko,chociaz lekarze im odradzali,bo istnieje 99% szansy zachorowania.Dziecko urodziło sie chore.i co teraz lataja po fundacjach i telewizjach po pomoc.Żal dzieci.

[kamilek2607]

Mnie się wydaje, że facet jest jeszcze nie gotowy na ojcowstwo, a żonka zagadywała na temat dziecka, i tyle. Ona 21, on 25 lat, ludzie bawcie się, nacieszcie sobą (dopiero rok po ślubie), jeszcze macie czas na rozważania na temat dziecka i obowiązków związanych z wychowaniem....

[vouvray]

A ja trochę rozumiem obawy Twojego chłopaka. Nawet jakby u mnie była 5% szansa na chore dziecko, nie zdecydowałabym się. Mam w rodzinie chore dziecko, czasem to serca pęka...

[JossStone]

Napisane przez kamilek2607

Mnie się wydaje, że facet jest jeszcze nie gotowy na ojcowstwo, a żonka zagadywała na temat dziecka, i tyle. Ona 21, on 25 lat, ludzie bawcie się, nacieszcie sobą (dopiero rok po ślubie), jeszcze macie czas na rozważania na temat dziecka i obowiązków związanych z wychowaniem....

no tak, jak misiaczek nie jest gotowy, to żonka szpilką w prezerwatywie załatwi sprawę

Mieszkam z nim od kiedy miałam 17 lat i już wtedy o tym rozmawialiśmy, bo moim zdaniem ważne jest, znaleźć kogoś, kto dzieli mój światopogląd. Nie jesteśmy obydwoje gotowi na dziecko, nie chcę go teraz, ale w przyszłości tak - a skoro on teraz zmienił zdanie i nie chce dziecka ze mną, to nawet za 10 lat go nie będzie chciał, wybawienie się i cieszenie sobą nie ma nic do rzeczy.

[Mijanou]

Joss, podajesz trochę za malo danych. To prawda, że predyspozycje do niektórych chorób psychicznych się dziedziczy ale nie w każdym przypadku i nie zawsze. Przeprowadź wywiad w rodzinie, dowiedz się, co to za obciążenia są a potem trzeba iść do lekarza, który określi prawdopodobieństwo przejęcia chorób przez Twoje potomstwo. I wtedy podejmijcie decyzję.

[eyo]

a mi się wydaje, że powód jest inny

masz osoby chore w rodzinie - w sumie nie wiadomo na co, nie wiadomo czy to genetyczne itd. Gdyby mu zależało naciskałby na to żeby sprawę prześledzić, zrobić jakieś badania, dopytać lekarzy czy to może mieć wpływ na dziecko. Gdyby mu tylko zależało...

Inna sprawa - z Twojej relacji rozumiem, że to nie są osoby zamknięte w zakładkach leczniczy a żyjące normalnie na łonie społeczeństwa, skoro znasz je chociaż tyle o ile to najwyraźniej nie są to żadne z chorób mocno rzucających się w oczy... Także nie rozumiem obaw? Wielu ludzi jest na coś tam chorych ale to nie znaczy, że nie powinni żyć czy cokolwiek. Jasne - są choroby, którymi bym nie chciała najgorszego wroga obarczać no ale skoro Ci ludzie normalnie funkcjonują w społeczeństwie i bez wnikliwej analizy i uzyskania informacji od stron zaintesowanych nawet nie masz szans na domyślenie się co i jak to ja nie rozumiem o co jest aż tak gigantyczne halo (nie żeby uważała takie sprawy za mało poważne - po prostu wydają mi się to być sprawy które nie decydują o tym czy być czy nie).

A adopcja? Inna sprawa - in vitro. Przecież też można z lekarzami porozmawiać pod kątem chorób genetycznych.

Moim zdaniem jak człowiek CHCE mieć dzieci to będzie kombinował na wszystkie sposoby żeby te dzieci mieć i mieć je zdrowe albo żeby chociaż się upewnić w 100% że to nie jest możliwe (a wy nawet nie wiecie na czym stoicie)...

Ja bym poszukała drugiego dna.

[Candy_lips]

Napisane przez vouvray

A ja trochę rozumiem obawy Twojego chłopaka. Nawet jakby u mnie była 5% szansa na chore dziecko, nie zdecydowałabym się. Mam w rodzinie chore dziecko, czasem to serca pęka...

A ja bym się zdecydowała, nawet jeśli prawdopodobieństwo choroby byłoby dużo większe. No, ale prawda, to indywidualna decyzja osoby. Moja koleżanka ma 5 rodzeństwa, w sumie wszyscy prawdopodobnie mają coś genetycznego i często chorują, ich rodzice o tym wiedzieli zakładając rodzinę, ale po prostu nie przejmowali się tym. No i mimo wszystko dają sobie radę Ja mam podobną postawę, tzn aż tylu dzieci bym nie chciała, chcę najlepiej dwoje lub troje, ale też nie przejmowałabym się za bardzo tym ryzykiem, które jest prawie zawsze, a w przypadku właśnie chorób psychicznych to nie jest jakieś ogromne, nie rezygnowałbym więc z rodzicielstwa absolutnie.

Myślę, że to właśnie kwestia naszej psychiki- czy my sobie damy z tym radę. No bo dziecko nawet będąc mocno chore może być szczęśliwe, więc nie można przesadzać. A medycyna poszła do przodu, nawet kobiety z HIV, mogą przy pomocy odpowiednich leków z dużym (chyba nawet 99 %) prawdopodobieństwem urodzić zdrowe dziecko, więc takie przechodzenie genetyczne dziś to nie jest duży problem).

Radzę, jak dziewczyny, pójść do lekarza i on powie jakie jest ryzyko, pewnie uspokoi Twojego męża, bo w przypadku chorób psychicznych to wręcz nie można mówić o dziedziczeniu ich, tylko o jakiejś skłonności i też nie zawsze, a upośledzenie umyślowe też nie musi być wielkim ryzykiem. Mąż mówił, że chce dzieci, więc faktycznie, tutaj nieładnie postępuje. No, ale pewnie da się to wyklarować

eyo, zgadzam się, dlatego piszę, że facet postąpił nieładnie. Ja bardzo chcę mieć dzieci, dlatego właśnie zrobiłabym wiele, by mieć i nie robiła 'halo' z tych chorób, zwłaszcza, że nie są to choroby, które nie wiem sprawiają, że ktoś żyje jak roślina. Co innego jak ktoś dzieci nie chce, wtedy kombinuje i zawsze znajdzie powód.

[201708160922]

Napisane przez aiden81

Dokładnie.Nie rozumiem najazdu na faceta i propozycje rozwodu.Wychodzi ile małżenstwo dla Was znaczy.Przez zmiane zdania nie trzeba brac rozwodu.A facet naprawde dobrze mysli.Może wiele osób sie obruszy na to co napiszę,ale gdyby wiele ludzi tak myslało,nie było by tyle chorych dzieci w tych wszystkich fundacjach.
Przykład z zeszłego roku,który mnie w sumie zbulwersował.Małżenswto z chorymi blizniakami-wada genetyczna odziedziczona po dziadkach.I co?Rodzice funduja sobie nastepne dziecko,chociaz lekarze im odradzali,bo istnieje 99% szansy zachorowania.Dziecko urodziło sie chore.i co teraz lataja po fundacjach i telewizjach po pomoc.Żal dzieci.

Przecież autorka ani słowa nie pisała o tym, że chce brać rozwód Czytaj uważnie, to wtedy Twoje wpisy będą miały sens.

Napisane przez kamilek2607

Mnie się wydaje, że facet jest jeszcze nie gotowy na ojcowstwo, a żonka zagadywała na temat dziecka, i tyle. Ona 21, on 25 lat, ludzie bawcie się, nacieszcie sobą (dopiero rok po ślubie), jeszcze macie czas na rozważania na temat dziecka i obowiązków związanych z wychowaniem....

Nie. Prawdę powiedziawszy, czas na takie rozmowy jest przed ślubem.

[201605300922]

Napisane przez vouvray

A ja trochę rozumiem obawy Twojego chłopaka. Nawet jakby u mnie była 5% szansa na chore dziecko, nie zdecydowałabym się. Mam w rodzinie chore dziecko, czasem to serca pęka...

Szansa (a raczej - ryzyko) na urodzenie chorego dziecka zawsze jest. Nawet, gdy ciąża, wszystko inne przebiega prawidłowo, wystarczy niedotlenienie podczas porodu i jest tragedia. Teraz niestety nie umiem dotrzeć do konkretnych danych, ale pamiętam, że kiedyś zaskoczyła mnie częstość występowania u noworodków chorób genetycznych (wliczając w to ZD, fenyloketonurię, mukowiscydozę i wszelkie inne etc.) i takie ryzyko wcale nie jest bardzo niewielkie.

Ja chłopaka o tyle rozumiem, że macie szczątkowe informacje. I rozumiem go o tyle, że w rodzinie mojego chłopaka od strony matki było kilka przypadków SM, o którym to też jest mowa o predyspozycjach genetycznych. Póki co jednak rodziny nie zakładamy, więc o tym nie myślę. Przypuszczam jednak, że medycyna prędzej czy później pójdzie do przodu i będzie to choroba przynajmniej częściowo wyleczalna, podobnie może być też z chorobami psychicznymi.

[JossStone]

eyo - nie wiem czy są zamknięte czy nie, moja ciocia np. moim zdaniem powinna być, ale z tego co wiem to mój dziadek się nie zgadza (no bo przecież ona nic nie ma), ale sama pamiętam z dzieciństwa jak dostawała ataku, to wszystkim rzucała, biła ludzi itp. teraz jest lepiej, tylko czasami ma jakieś małe ataki, wiem, że moi dziadkowie podają jej codziennie w tajemnicy przed nią jakieś lekarstwa do herbaty, wiem bo kiedyś musieli wyjechać i moja mama musiała jej to podawać.

[madana]

Opieka nad chorym dzieckiem to heroizm- po prostu: ciężka i trudna praca rodziców + świadomość, ze ta opieka może być na zawsze, stąd do heroizmu nie można zmuszać. Dlatego chłopakowi i jego brakowi entuzjazmu , aby dziecko - być może chore- mieć, nie dziwię się, tyle że na to był czas (jak i o chorobach w rodzinie) mówić PRZED ślubem.
Dzieci mam, zawsze chciałam mieć, ale świadomie na poczęcie chorego dziecka lub z dużym prawdopodobieństwem choroby- nie zdecydowałabym się.

[201605300922]

Napisane przez JossStone

eyo - nie wiem czy są zamknięte czy nie, moja ciocia np. moim zdaniem powinna być, ale z tego co wiem to mój dziadek się nie zgadza (no bo przecież ona nic nie ma), ale sama pamiętam z dzieciństwa jak dostawała ataku, to wszystkim rzucała, biła ludzi itp. teraz jest lepiej, tylko czasami ma jakieś małe ataki, wiem, że moi dziadkowie podają jej codziennie w tajemnicy przed nią jakieś lekarstwa do herbaty, wiem bo kiedyś musieli wyjechać i moja mama musiała jej to podawać.

I co, Twoja mama podawała leki własnej siostrze nie wiedząc na co, nie mając żadnych informacji o jej stanie zdrowia? To wystarczy ulotkę wziąć przecież i przeczytać... A gdyby np. ciotka wymagała hospitalizacji, miałaby wypadek, to też by nie wiedziała, co jej własnej siostrze (która, z tego co opisujesz, jest ubezwłasnowolniona) dolega?

[Hibiku]

Po co szukać drugiego dna, jak dziewczyna najwyraźniej nie chce nawet podrążyć w swojej własnej rodzinie czym są te choroby?
Znowu chłopak zły, bo uznał że jak dziecko się pojawi, to przewiduje je w swoim życiu... Lepiej żeby ją poinformował, że ewentualną wpadkę od razu ma poddać aborcji? Jest na tyle dojrzały, że ma świadomość ewentualnych konsekwencji seksu i woli być na nie przygotowany, choć boi się zagrożenia choroby.

Jest wiele problemów, które niekoniecznie oznaczają pełną hospitalizację, ale są i tak bardzo trudne w życiu. Miałam okazję spotkać się z kilkoma osobami z problemami, spędziłam trochę czasu w szpitalu psychiatrycznym i osobiście 10 razy bym pomyślała zanim świadomie wepchnęłabym się w takie bagno.

[JossStone]

Napisane przez Nadis

I co, Twoja mama podawała leki własnej siostrze nie wiedząc na co, nie mając żadnych informacji o jej stanie zdrowia? To wystarczy ulotkę wziąć przecież i przeczytać... A gdyby np. ciotka wymagała hospitalizacji, miałaby wypadek, to też by nie wiedziała, co jej własnej siostrze (która, z tego co opisujesz, jest ubezwłasnowolniona) dolega?

To nie jest jej siostra, a jej szwagierka, po śmierci mojego ojca, dziadkowie wszelkimi sposobami starają się pozbyć mojej mamy z jej domu (a ich dom, też jest jej, więc np. nie przekazują jej podatków do zapłaty itp, aby miała ona potem problemy)... lekarstwo jej przyniosła babcia, w małej buteleczce bez napisu i powiedziała, że ma jej dawać chyba 3 kropelki do szklanki napoju.
Nie jest ubezwłasnowolniona prawnie, ale w rzeczywistości sama nie jest w stanie nic zrobić, nic załatwić.

[Clemence]

No fajnie ze nagle stwierdzil iz nie chce miec dzieci.No milo ;]

Tylko wy jestescie teraz jednoscia i podejmujecie decyzje razem.Ja nie wierze w taki egoizm bo wlasnie przez to powestaja takie watki na wizazu...

Tez nie wiem jakie kto ma zdanie,mi sie wydaje ze ok to jest duzy ciezar miec chore dziecko aole nie miec go wcale?
kochalabym tak samo kazde dziecko BO JEST MOJE.I strasznie krzywdzi opinia- a bo bedzie chore to lepiej nie. . Co za wygodnictwo ...

[_ema_]

A moim zdaniem nie chodzi o choroby, tylko o to, że on nie chce dzieci i ma genialną wymówkę.

[vouvray]

Napisane przez Candy_lips

A ja bym się zdecydowała, nawet jeśli prawdopodobieństwo choroby byłoby dużo większe. No, ale prawda, to indywidualna decyzja osoby. Moja koleżanka ma 5 rodzeństwa, w sumie wszyscy prawdopodobnie mają coś genetycznego i często chorują, ich rodzice o tym wiedzieli zakładając rodzinę, ale po prostu nie przejmowali się tym. No i mimo wszystko dają sobie radę Ja mam podobną postawę, tzn aż tylu dzieci bym nie chciała, chcę najlepiej dwoje lub troje, ale też nie przejmowałabym się za bardzo tym ryzykiem, które jest prawie zawsze, a w przypadku właśnie chorób psychicznych to nie jest jakieś ogromne, nie rezygnowałbym więc z rodzicielstwa absolutnie.

Ale ja też bym się zdecydowała na dziecko, gdyby to była choroba mało kłopotliwa (sama mam taką). Autorka napisała w tytule upośledzenie to zrozumiałam, że tutaj chodzi o upośledzenie psychicznie. Nie wiem czemu, ale tak z góry założyłam, może błędnie.
Bardziej mi chodziło o chorobę, która zmienia życie całej rodziny, ponieważ taka osoba wymaga opieki i nadzoru do końca życia.
Ale w sumie to nie wiem, jakiego rodzaju zaburzenia występują w rodzinie autorki.

[201708160922]

Napisane przez JossStone

To nie jest jej siostra, a jej szwagierka, po śmierci mojego ojca, dziadkowie wszelkimi sposobami starają się pozbyć mojej mamy z jej domu (a ich dom, też jest jej, więc np. nie przekazują jej podatków do zapłaty itp, aby miała ona potem problemy)... lekarstwo jej przyniosła babcia, w małej buteleczce bez napisu i powiedziała, że ma jej dawać chyba 3 kropelki do szklanki napoju.
Nie jest ubezwłasnowolniona prawnie, ale w rzeczywistości sama nie jest w stanie nic zrobić, nic załatwić.

To jest chore.

[201605300922]

Napisane przez CzasKomety

To jest chore.

Dokładnie. A przede wszystkim, na miejscu Twojej mamy, Autorko, bałabym się podawać komukolwiek lek, którego nie znam nawet nazwy, nie wiem, jakie ma działania uboczne, jak reaguje z innymi lekami. To jest po prostu brak wyobraźni. Równie dobrze Twoja babcia mogła jej dać truciznę i w ten sposób pięknie Twoją mamę wkopać (wiadomo, że przykład jak z durnego kryminału, ale skoro ich relacje nie są różowe, to ja bym się w takie bagno nie pakowała).