Mocne zawahanie w związku

[Ninja88]

już sama nie wiem co zrobić a nikt inny nie chce mi pomóc tłumacząc, że nie chcą się wtrącać do mojego życia. Może zacznę od samego początku. Od zawsze chciałam wyjechać na stałę do Urugwaju. Nie wiem dlaczgo, taki wewnętrzny głos mi o tym mówił od kiedy byłam dzieckiem. Nawet jak jeszcze nie wiedziałam dokładnie gdzie leży ten kraj już mnie fascynowała sama nazwa. Powiedziałam sobie, że nic i nikt mnie nigdy nie zatrzyma i wyjadę jak tylko będę miała możliwość. Tylko, że strasznie chcę jechać sama, jakby zaczynając nowe życie.
Od mniej więcej roku jestem w związku. Kocham Go, wiem i czuję że On mnie też. Widzę po Nim, że chce mi się oświadczyć. A ja , chociaż bardzo Go kocham, czuję że to nie ten. Nie mam z Nim takiej wewnętrznej telepatycznej więzi. Do tego On za żadne skarby nie chce wyjeżdżać. Tłumaczy, że przecież najważniejsze żyć razem, i wszędzie może nam być dobrze. Nie musimy od razu jechać na drugi koniec świata. I teraz ja sobie od kilku miesięcy zadaję pytanie czy zostać przy Nim - chociaż czuję, że za rok dwa popadnę w depresję - czy zostawić Go i realizować to co we mnie siedzi od zawsze. Gdybym Go tak nie kochała nie miałabym problemu. Ale jak widzę jaki On jest przy mnie szczęśliwy, jak bardzo mnie kocha nie mam serca Go zostawiać. Boję się, ze sobie coś zrobi jak odejdę.
Nienawidzę się za to, że nie potrafię być z jednym mężczyzną długi czas. Jak tylko widzę, że partner zaczyna bardzo poważnie o nas myśleć uciekam. Jak najdalej, zeby tylko nic mnie tutaj nie zatrzymało. Nie wiem czy z moim podejściem zostać do końca życia sama, czy odpuścić marzenia i nie słuchać wewnętrznego głosu tylko zacząć życ jak każdy inny człowiek. Rodzina, dzieci, dobra praca... Chociaż przyznam, że mnie takie życie przeraża. Swoja drogą czuję, że osoba która jest mi przeznaczona jest bardzo daleko. Wiem, ze to może dziwnie brzmi ale od zawsze miałam wyraźne głosy w mojej głowie, które mi wskazywały drogę, mówiły co mam robić. A od zawsze mam wewnętrzne przekonanie, że będę szczęsliwa dopiero jak wyjadę i tam poznam mężczyznę zycia. Z którym z chęcią założę rodzinę.
Tylko najgorsze co miałabym Mu powiedzieć. "kochanie, czuje od srodka że nie będę z tobą szczęśliwa. Że mi jest ktos inny pisany i muszę odejść, żeby nie blokować Ci życia. Żebyś mógł sobie jeszcze kogoś poznać i ułożyć wszystko na nowo". Brzmi to trochę, jakbym była niezrównoważona psychicznie

Bardo Was proszę, co byście zrobiły na moim miejscu?

[falling_rain]

Napisane przez Ninja88

już sama nie wiem co zrobić a nikt inny nie chce mi pomóc tłumacząc, że nie chcą się wtrącać do mojego życia. Może zacznę od samego początku. Od zawsze chciałam wyjechać na stałę do Urugwaju. Nie wiem dlaczgo, taki wewnętrzny głos mi o tym mówił od kiedy byłam dzieckiem. Nawet jak jeszcze nie wiedziałam dokładnie gdzie leży ten kraj już mnie fascynowała sama nazwa. Powiedziałam sobie, że nic i nikt mnie nigdy nie zatrzyma i wyjadę jak tylko będę miała możliwość. Tylko, że strasznie chcę jechać sama, jakby zaczynając nowe życie.
Od mniej więcej roku jestem w związku. Kocham Go, wiem i czuję że On mnie też. Widzę po Nim, że chce mi się oświadczyć. A ja , chociaż bardzo Go kocham, czuję że to nie ten. Nie mam z Nim takiej wewnętrznej telepatycznej więzi. Do tego On za żadne skarby nie chce wyjeżdżać. Tłumaczy, że przecież najważniejsze żyć razem, i wszędzie może nam być dobrze. Nie musimy od razu jechać na drugi koniec świata. I teraz ja sobie od kilku miesięcy zadaję pytanie czy zostać przy Nim - chociaż czuję, że za rok dwa popadnę w depresję - czy zostawić Go i realizować to co we mnie siedzi od zawsze. Gdybym Go tak nie kochała nie miałabym problemu. Ale jak widzę jaki On jest przy mnie szczęśliwy, jak bardzo mnie kocha nie mam serca Go zostawiać. Boję się, ze sobie coś zrobi jak odejdę.
Nienawidzę się za to, że nie potrafię być z jednym mężczyzną długi czas. Jak tylko widzę, że partner zaczyna bardzo poważnie o nas myśleć uciekam. Jak najdalej, zeby tylko nic mnie tutaj nie zatrzymało. Nie wiem czy z moim podejściem zostać do końca życia sama, czy odpuścić marzenia i nie słuchać wewnętrznego głosu tylko zacząć życ jak każdy inny człowiek. Rodzina, dzieci, dobra praca... Chociaż przyznam, że mnie takie życie przeraża. Swoja drogą czuję, że osoba która jest mi przeznaczona jest bardzo daleko. Wiem, ze to może dziwnie brzmi ale od zawsze miałam wyraźne głosy w mojej głowie, które mi wskazywały drogę, mówiły co mam robić. A od zawsze mam wewnętrzne przekonanie, że będę szczęsliwa dopiero jak wyjadę i tam poznam mężczyznę zycia. Z którym z chęcią założę rodzinę.
Tylko najgorsze co miałabym Mu powiedzieć. "kochanie, czuje od srodka że nie będę z tobą szczęśliwa. Że mi jest ktos inny pisany i muszę odejść, żeby nie blokować Ci życia. Żebyś mógł sobie jeszcze kogoś poznać i ułożyć wszystko na nowo". Brzmi to trochę, jakbym była niezrównoważona psychicznie

Bardo Was proszę, co byście zrobiły na moim miejscu?

hej, ale moim zdaniem to nie z Tobą jest coś nie tak (chyba że np. boisz się zaangażowania, odpowiedzialności samych w sobie), tylko po prostu wybierasz nie tych facetów
piszesz, że "kochasz", ale zaraz po tym dodajesz, że jednak nie do końca jesteś szczęśliwa, że czegoś brakuje. i o ile mozesz znieść taki stan w "zwykłym" związku, tak myśl o związaniu się z tym mężczyzną na stałe już Cię przeraża- bo po prostu jest Wam nie po drodze. ani to Twoja wina, ani faceta.
ja np. ślubu nie chcę brać na obecną chwilę, ale wyobrażam sobie, że spędzam moje zycie własnie z obecnym chłopakiem. jest "wewnętrzna telepatia", jest wszystko- czyli cos takiego naprawdę istnieje, trzeba po prostu odpowiednio trafić
a na Twoim miejscu chyba jeszcze raz przemyślałabym, przeanalizowała związek (czy to naprawdę niedopasowanie, czy może chwilowy kryzys, albo coś jeszcze innego- bo cięzko mi wyrokować sprzed monitora, nie będąc Tobą i nie znając całej sytuacji), i jeśli wciąż będę mieć pewnośc, że to nie to- zerwałabym. ale nie z powodu niemożności wyjazdu, ale po prostu niedopasowania. a potem bym jechała tam, gdzie mnie ciągnie
życzę powodzenia i trafnej decyzji!

[Mick]

Napisane przez Ninja88

już sama nie wiem co zrobić a nikt inny nie chce mi pomóc tłumacząc, że nie chcą się wtrącać do mojego życia. Może zacznę od samego początku. Od zawsze chciałam wyjechać na stałę do Urugwaju. Nie wiem dlaczgo, taki wewnętrzny głos mi o tym mówił od kiedy byłam dzieckiem. Nawet jak jeszcze nie wiedziałam dokładnie gdzie leży ten kraj już mnie fascynowała sama nazwa. Powiedziałam sobie, że nic i nikt mnie nigdy nie zatrzyma i wyjadę jak tylko będę miała możliwość. Tylko, że strasznie chcę jechać sama, jakby zaczynając nowe życie.
Od mniej więcej roku jestem w związku. Kocham Go, wiem i czuję że On mnie też. Widzę po Nim, że chce mi się oświadczyć. A ja , chociaż bardzo Go kocham, czuję że to nie ten. Nie mam z Nim takiej wewnętrznej telepatycznej więzi. Do tego On za żadne skarby nie chce wyjeżdżać. Tłumaczy, że przecież najważniejsze żyć razem, i wszędzie może nam być dobrze. Nie musimy od razu jechać na drugi koniec świata. I teraz ja sobie od kilku miesięcy zadaję pytanie czy zostać przy Nim - chociaż czuję, że za rok dwa popadnę w depresję - czy zostawić Go i realizować to co we mnie siedzi od zawsze. Gdybym Go tak nie kochała nie miałabym problemu. Ale jak widzę jaki On jest przy mnie szczęśliwy, jak bardzo mnie kocha nie mam serca Go zostawiać. Boję się, ze sobie coś zrobi jak odejdę.
Nienawidzę się za to, że nie potrafię być z jednym mężczyzną długi czas. Jak tylko widzę, że partner zaczyna bardzo poważnie o nas myśleć uciekam. Jak najdalej, zeby tylko nic mnie tutaj nie zatrzymało. Nie wiem czy z moim podejściem zostać do końca życia sama, czy odpuścić marzenia i nie słuchać wewnętrznego głosu tylko zacząć życ jak każdy inny człowiek. Rodzina, dzieci, dobra praca... Chociaż przyznam, że mnie takie życie przeraża. Swoja drogą czuję, że osoba która jest mi przeznaczona jest bardzo daleko. Wiem, ze to może dziwnie brzmi ale od zawsze miałam wyraźne głosy w mojej głowie, które mi wskazywały drogę, mówiły co mam robić. A od zawsze mam wewnętrzne przekonanie, że będę szczęsliwa dopiero jak wyjadę i tam poznam mężczyznę zycia. Z którym z chęcią założę rodzinę.
Tylko najgorsze co miałabym Mu powiedzieć. "kochanie, czuje od srodka że nie będę z tobą szczęśliwa. Że mi jest ktos inny pisany i muszę odejść, żeby nie blokować Ci życia. Żebyś mógł sobie jeszcze kogoś poznać i ułożyć wszystko na nowo". Brzmi to trochę, jakbym była niezrównoważona psychicznie

Bardo Was proszę, co byście zrobiły na moim miejscu?

Facet nie jest Bogiem - nie muszisz pisać z wielkiej litery mu, nim, go itd.

Jakie są realne szanse, że spełnisz marzenie o Urugwaju? Podjęłaś jakieś kroki w tym kierunku?

[Ninja88]

języka sie juz nauczyłam na takim poziomie że dam na spokojnie rade, pieniądze odłozone mam, kontakt do zakwaterowania na poczatek tez juz mam. I kontakt stały z ambasadą tez. takze chyba bardzo realne

[Mick]

Napisane przez Ninja88

języka sie juz nauczyłam na takim poziomie że dam na spokojnie rade, pieniądze odłozone mam, kontakt do zakwaterowania na poczatek tez juz mam. I kontakt stały z ambasadą tez. takze chyba bardzo realne

A co chciałabyś tam robić? Studia, praca?

[Ninja88]

Praca, mieszkanie. Normalne przeniesienie się z polski w inne miejsce.

[Mick]

Napisane przez Ninja88

Praca, mieszkanie. Normalne przeniesienie się z polski w inne miejsce.

W takim razie jedź i nie oglądaj się za siebie Całe życie przed Tobą.

[Ninja88]

dzięki za pomoc, serio opinia z boku dużo daje.

[emma8]

Czujesz że to nie ten facet, masz realną szansę żeby spełnić swoje marzenie- jedź, tylko radziłabym Ci żebyś trochę odczekała po rozstaniu żebyś już w 100 % doszła do siebie i zaczynała nowe życie z czystą kartą. Jeżeli pojedziesz tam bezpośrednio po rozstaniu, pewnie nie będziesz się tym tak cieszyła, może jeszcze złapią Cię jakieś wątpliwości-i po co. Długo na to czekałaś, przygotuj się psychicznie w 100 % i spełniaj marzenia.

[Karolina Maria]

Napisane przez emma8

Czujesz że to nie ten facet, masz realną szansę żeby spełnić swoje marzenie- jedź, tylko radziłabym Ci żebyś trochę odczekała po rozstaniu żebyś już w 100 % doszła do siebie i zaczynała nowe życie z czystą kartą. Jeżeli pojedziesz tam bezpośrednio po rozstaniu, pewnie nie będziesz się tym tak cieszyła, może jeszcze złapią Cię jakieś wątpliwości-i po co. Długo na to czekałaś, przygotuj się psychicznie w 100 % i spełniaj marzenia.

Bardzo mądrze powiedziane! Daj sobie chwilę, żeby nie tęsknić, czy nie wpadać na pomysł, żeby wracać itp i zacznij od nowa. Jak masz wątpliwości co do związku to, na pewno nie jest to ta osobą, a będziesz kiedyś załowała, że nie zrobiłaś tego co Ci się marzyło.