Chłopak zabrania mi iść na studia..

[furia88]

Autorko, a ja Ci opowiem swoją historię. Poznałam faceta, no cud miód, bez nałogów, ułożony, grzeczny i poważnie myślący o życiu. Ja się (wtedy tak myślałam) zakochałam i złapałam Pana Boga za nogi (tak myślałam). Po jakimś czasie wyszłam za niego i dopiero wtedy zaczęło się piekło.
Owszem już w okresie narzeczeństwa pokazywał różki, ale ja byłam tak przesiąknięta nim, że puszczałam te zachowania płazem.

Kazał mi siedzieć w domu, kazał sobie gotować, piec chleb domowy (bo on tego gówna z marketu jadł nie będzie), kanapki były za mało wyszukane i urozmaicone, obiady za małe/za duże/za tłuste/a po co tyle ziemniaków/mięsa/warzyw. Ja byłam głupia i nic nie warta, na porządku dziennym były teksty "ruszaj się grubasie" (nie jestem gruba...). Gdy odniosłam jakiś sukces, on nawet nie mrugnął, nigdy nie usłyszałam dobrego słowa, pochwały czy zwykłego "wierzę w ciebie". Zawsze byłam zła, głupia, durna, moje koleżanki to szmaty (???) i ja tez na pewno będę taka jak one. Nie pozwalał mi się z nimi spotykać (spotykałam się pomimo wszystko, a potem w domu miałam ciche dni), zapisałam się do szkoły - ciche dni i pretensje o wszystko. Doszło do tego, ze nie mogłam wyjść do osiedlowego sklepu po przysłowiową mąkę, bo pewnie ktoś mnie poderwie, albo nie daj Boże z kimś porozmawiam po drodze. Miałam 25 lat, a wyglądałam i czułam się jakbym miała 55. Kłótnie były codziennie, o bzdury nawet. W końcu sama zaczęłam myślec o sobie, ze rzeczywiście jestem beznadziejna i tylko do garów się nadaje.

W końcu wylądowałam w szpitalu na operacji (która była zaplanowana), a mąż nie odwiedzał mnie i nie interesował sie mną. W końcu przyjechał i po 2óch godz pojechał mówiąc, że mu śmierdzi i się nudzi w tym szpitalu.

W tym czasie podjęłam najlepszą decyzję w moim życiu - kazałam mu się spakować i wynieść i czekać na pozew. Oczywiście po drodze były smsy z wyzwiskami, że jestem taka i owaka i mam chorą głowę, bo "normalny człowiek tak nie robi".

Dziś mija rok od rozwodu, a ja nigdy nie czułam się lepiej.

Przemyśl to.

[201604250941]

Weź wyjdz na chwile z tej Polski Z do Polski A, bo chyba zyjesz w swiecie chłopaków do wziecia. Od razu sie obraz rozjasni, ze masz robic wlasna kase a za pomysly z tamponami rzuca sie niezaleznie od innych spraw.

[Mileva_]

Uważaj, żeby ci nie utrudnił przygotowania się do matury. Postaraj się ją zdać jak najlepiej (coś mi się wydaje, że spotkania z typkiem odbywają się kosztem czasu, jaki poświęciłabyś na naukę).

Resztę tematu przedmówczynie już wyczerpały.

A przed najbliższą miesiączką przejdź się po duże opakowanie tamponów. Albo kilka.

[201609102148]

I uważaj zeby z nim nie wpasc, bo będziesz ugotowana

[furia88]

Dodam jeszcze, że zabraniał mi słuchać muzyki i czytać książek. Bo to co mi się podoba jest beznadziejne.

Także autorko... uciekaj jak najszybciej. Ja po rozstaniu poczułam jak 10kg zeszło z pleców.

[201803290936]

Napisane przez furia88

(...)
na porządku dziennym były teksty "ruszaj się grubasie" (nie jestem gruba...).
(...)

To wytłumaczenie nie było potrzebne, bo gdybyś była gruba, to również by nie miał prawa tak do Ciebie mówić.

[kalincia]

Mądre słowa. Weź je do serca, autorko.

[201607040940]

Autorko, życie z kotem może być dobre i piękne. Nie będzie Cię obrażał tylko zamruczy i się przytuli, ucieszy się na Twój widok, nie będzie wymawiał ile dla Ciebie zrobił.... Jedyne zło jaki zrobi to nasikanie obok kuwety. Nie zastanawiaj się. Kot jest 100 razy lepszy od takiego faceta jakiego opisałaś.

Mam wrażenie że Twój facet jest dużo starszy od Ciebie. Ile lat (bo nie doczytałam).

[SmerfetkaGdynia]

Napisane przez furia88

Autorko, a ja Ci opowiem swoją historię. Poznałam faceta, no cud miód, bez nałogów, ułożony, grzeczny i poważnie myślący o życiu. Ja się (wtedy tak myślałam) zakochałam i złapałam Pana Boga za nogi (tak myślałam). Po jakimś czasie wyszłam za niego i dopiero wtedy zaczęło się piekło.
Owszem już w okresie narzeczeństwa pokazywał różki, ale ja byłam tak przesiąknięta nim, że puszczałam te zachowania płazem.

Kazał mi siedzieć w domu, kazał sobie gotować, piec chleb domowy (bo on tego gówna z marketu jadł nie będzie), kanapki były za mało wyszukane i urozmaicone, obiady za małe/za duże/za tłuste/a po co tyle ziemniaków/mięsa/warzyw. Ja byłam głupia i nic nie warta, na porządku dziennym były teksty "ruszaj się grubasie" (nie jestem gruba...). Gdy odniosłam jakiś sukces, on nawet nie mrugnął, nigdy nie usłyszałam dobrego słowa, pochwały czy zwykłego "wierzę w ciebie". Zawsze byłam zła, głupia, durna, moje koleżanki to szmaty (???) i ja tez na pewno będę taka jak one. Nie pozwalał mi się z nimi spotykać (spotykałam się pomimo wszystko, a potem w domu miałam ciche dni), zapisałam się do szkoły - ciche dni i pretensje o wszystko. Doszło do tego, ze nie mogłam wyjść do osiedlowego sklepu po przysłowiową mąkę, bo pewnie ktoś mnie poderwie, albo nie daj Boże z kimś porozmawiam po drodze. Miałam 25 lat, a wyglądałam i czułam się jakbym miała 55. Kłótnie były codziennie, o bzdury nawet. W końcu sama zaczęłam myślec o sobie, ze rzeczywiście jestem beznadziejna i tylko do garów się nadaje.

W końcu wylądowałam w szpitalu na operacji (która była zaplanowana), a mąż nie odwiedzał mnie i nie interesował sie mną. W końcu przyjechał i po 2óch godz pojechał mówiąc, że mu śmierdzi i się nudzi w tym szpitalu.

W tym czasie podjęłam najlepszą decyzję w moim życiu - kazałam mu się spakować i wynieść i czekać na pozew. Oczywiście po drodze były smsy z wyzwiskami, że jestem taka i owaka i mam chorą głowę, bo "normalny człowiek tak nie robi".

Matko jedyna. Powiedz,że to nieprawda, bo nie dowierzam,że można być takim gnojem.

[Martecza]

Jak nie odejdziesz od niego to za jakiś czas będziesz już na skraju samobójstwa. To straszliwie niebezpieczne. Gość pustoszy cię wewnętrznie, miażdży twoją osobowość, obrzuca cię g@wnem i traktuje jak nic niewartego śmiecia.

A prawda jest taka, że masz w sobie ogromną wartość. I jego zachowanie, traktowanie cię, świadczy o nim, że jest bardzo złym człowiekiem. Złym człowiekiem o wręcz niesamowicie złej woli. Musisz uciec od niego, inaczej zginiesz (najpierw psychicznie a potem nawet fizycznie).

I nie myśl za dużo. Po prostu zniknij z jego życia. Dzisiaj.

[sentymentalna]

Bardzo dziekuje drogie wizazanki za tak duzy i szybki odzew. Jest mi biezmiernie milo, ze w ogole wykazałyscie zainteresowanie watkiem. Tz jest starszy 3 lata. Powoli bede ograniczac kontakt, zapisalam sie dzisiaj do psychiatry, moze dostane skierowanie na terapie. I po maturach jedno ciecie, wyjaze bez slowa, bez tlumaczen, zmiana miejsca zamieszkania, numeru, maila, wszystko. I zycie od nowa.

[furia88]

Napisane przez SmerfetkaGdynia

Matko jedyna. Powiedz,że to nieprawda, bo nie dowierzam,że można być takim gnojem.

Prawda, najprawdziwsza prawda. Teraz jestem mądrzejsza i nie pozwoliłabym na takie traktowanie. Ale z drugiej strony trzeba się bardzo pilnować , bo psychole techniki manipulacji mają w małym palcu...

[sentymentalna]

Dokladnie... Oni wiedza jak zakrecic ofiara..

[Cherry Blossom Girl]

Pewna osoba w mojej rodzinie mawiała: "tylko wykształcenia możesz być pewna". Idź na studia.

[sledziczeek]

Skąd sie tyle tych psycholi bierze???

Bądź silna Autorko...

[zielonkava]

Też byłam z facetem, który uważał, że studia nie są mi potrzebne, bo... przecież faceta już mam, to po co mi te studia? Bo chcę się kur..wić. Nawet z koleżankami zabraniał mi się spotykać, bo pewnie będziemy o chłopakach plotkować. Też było trudno odejść, uzależnił mnie w pewnym sensie od siebie. Wiesz co mi pomogło? Właśnie wyjazd. Wiedziałam, że to pomoże mi się zdystansować i faktycznie pomogło. Wyjechałam na 2 miesiące nad morze do rodziny. Po pierwszej awanturze, która odbyła się tego samego dnia, którego dojechałam, bo kuzyn miał urodziny i zaprosił mnie na grila, usłyszałam, że na pewno będę się tam puszczać, po prostu wyjęłam kartę z telefonu i ją połamałam. Poszłam na tego grila, upiłam się, zabalowałam, pobawiłam ze znajomymi, nareszcie poczułam, że żyję, jestem wolna, mogę robić co chcę i nikt mi nie zrobi ze mnie prostytutki, bo wymieniłam dwa zdania z osobnikiem płci męskiej.

Nie myśl, że on się zmieni, nie wyobrażaj sobie was w miłej atmosferze. Zacznij myśleć o sobie, co zrobisz, jak już się uwolnisz. Pójdziesz na studia, rozwiniesz się, będziesz wychodziła ze znajomymi i świetnie się bawiła, bez strachu, że czeka cię awantura, poznasz nowych, wartościowych ludzi, znajdziesz hobby- no co tylko zechcesz. Zacznij planować sobie w głowie, co możesz dla siebie zrobić- bez niego. Wyrzuć go ze swojej głowy. Pomyśl, nad wyjazdem za granicę albo do polskiej typowo turystycznej miejscowości, będziesz miała długie wakacje, zarobisz, usamodzielnisz się, poznasz trochę świata, będziesz miała czas, żeby się od niego odzwyczaić. Zmień numer, wykasuj konta na profilach społecznościowych, odetnij się na te kilkanaście tygodni, zobaczysz, że bez takiego śmiecia da się żyć. Trzymam za ciebie kciuki. Będzie trudno, ale jeśli chcesz być wolna, dasz radę.

[SmerfetkaGdynia]

Napisane przez furia88

Prawda, najprawdziwsza prawda. Teraz jestem mądrzejsza i nie pozwoliłabym na takie traktowanie. Ale z drugiej strony trzeba się bardzo pilnować , bo psychole techniki manipulacji mają w małym palcu...

Dobrze,że miałaś na tyle rozumu aby odejść i nie tkwić w tym ''małżeństwie''.

[furia88]

Z zamiarem odejscia nosiłam się już pół roku przed faktycznym rozstaniem. Wszystko powoli dojrzewało we mnie, kiełkowało, zbierałam siły i w momencie gdy ja potrzebowałam najwiecej uwagi i pomocy (operacja, która była sprawą życia i smierci) zdecydowałam się na radykalny krok i usunęłam go z mojego życia. Siedzieliśmy w szpitalnym parku na ławce, pamiętam swoje słowa jak dziś "nie kocham cię, wyprowadź się i nigdy więcej nie chcę cię widzieć". Szczerze, myśłałam że odwinie i mnie uderzy z tej wściekłości, bo wpadł w szał. A mi nawet powieka nie zadrgała. Trzeba na to dużo siły, ale warto. Dla siebie i dla normalnego życia. A nie życia w stresie i zastraszeniu.

Odcięcie się od debila pomaga, mi pomógł pobyt w szpitalu, dość długi zresztą. Spędzałam czas bez niego i mogłam wiele rzeczy przemyśleć.

[Mimbla88]

Dziewczyny mają rację - autorko uciekaj, gdzie pieprz rośnie! Jesteś młoda, znajdziesz sobie kogoś normalnego, prawdziwego partnera.

[madana]

Napisane przez sentymentalna

Bardzo dziekuje drogie wizazanki za tak duzy i szybki odzew. Jest mi biezmiernie milo, ze w ogole wykazałyscie zainteresowanie watkiem. Tz jest starszy 3 lata. Powoli bede ograniczac kontakt, zapisalam sie dzisiaj do psychiatry, moze dostane skierowanie na terapie. I po maturach jedno ciecie, wyjaze bez slowa, bez tlumaczen, zmiana miejsca zamieszkania, numeru, maila, wszystko. I zycie od nowa.

- życzę Ci, naprawdę życzę Ci, aby to się udało i abyś przerobiła dokładnie to, co ten niedobry związek zrobił niedobrego z Tobą. Przerób to po to, abyś pewnych błędów nie powtórzyła- a przede wszystkim: daj sobie czas na ułożenie samej siebie.

[spaghettii]

Ja tez kiedys bylam w bardzo zlym zwiazku, trwal on 2 lata. I w koncu nie wytrzymalam. Skonczylo sie tak, ze powiedzialam, ze dluzej tak nie dam rady zyc i zamowilam bilety do Polski na jakies 2 tygodnie. Podczas wyjazdu doznalam takiej ulgi, uwolnienia. Moglam ubierac sie tak jak chce, spotykac sie z kolezankami, isc na impreze itp. Pozniej ex chcial zebym do niego wrocila, ale ten wyjazd mnie zmienil jakos, ze wytrzymalam z nim juz tylko kilka dni i zakonczylam to raz na zawsze. Tobie tez, tak jak inne dziewczyny, radze wyjechac. Nawet na kilka dni. Taki wyjazd moze duzo zmienic, inaczej na wszystko spojrzysz i poczujesz wolnosc.

[Yennefer92]

Również tkwiłam w toksycznym związku, w moim przypadku trwało to 4 lata. Byłam z nim później właśnie, bo już tyyyle lat byliśmy razem, tyyyyle przeżyliśmy, wmawiałam sobie, że nagłe "napady" jego dobrego humoru, to przecież tak wiele, przecież tak fajnie <3. Przecież to z nim chodziłam na studniówki, znał tyyyle mojej rodziny, tak dobrze rozumiałam się z jego mamą, zaczęliśmy kolegować się z jego sąsiadami (do dzisiaj ciężko mi odżałować tej straty), to z nim straciłam dziewictwo, a o życiu po ślubie gadało się już, jakby to było oczywiste. I wiele tego typu dupereli. Nie mówi mi, że mnie kocha, bo dzięki temu, jak powie mi raz na pół roku, to ja to wtedy tak docenię i misio o to dba. Również miałam różnego rodzaju zakazy (choć nie tak absurdalne, jak zakaz używania tamponów ) - nie mogłam wychodzić do znajomych, przez niego zmarnowałam i straciłam wiele fajnych znajomości. Przełomem było moje pójście na studia i jego pozostanie w domu (bo przecież PRZEZE MNIE źle zdał maturę). Ja zobaczyłam, że naprawdę można inaczej żyć, a bycie singlem niosło ze sobą tyle obietnic . I po roku jeszcze takiego obijania się o siebie rozstaliśmy się, chociaż to była głównie moja decyzja.
I wiesz co robię teraz? Od dwóch lat układam sobie życie z chodzącym ideałem i facetem z moich marzeń. W tym roku zamieszkaliśmy razem i wierzę, że jesteśmy w stanie razem pokonać naprawdę wiele. Wspominając tamto zerwanie z byłym, wiem, że nie ma niczego żałować i że tak naprawdę nigdy nie żałowałam i nigdy nie będę.
Weź nie marnuj sobie życia z takim despotą. Wyobraź sobie swoje życie za 10-20 lat, mając świadomość, że Twój misio nigdy się nie zmieni. Czy właśnie tego chcesz dla siebie?

---------- Dopisano o 02:28 ---------- Poprzedni post napisano o 02:26 ----------

Napisane przez furia88

Dodam jeszcze, że zabraniał mi słuchać muzyki i czytać książek. Bo to co mi się podoba jest beznadziejne.

Także autorko... uciekaj jak najszybciej. Ja po rozstaniu poczułam jak 10kg zeszło z pleców.

Bożeno kochana, miałam to samo!

[Antilia]

Napisane przez sentymentalna

Bardzo dziekuje drogie wizazanki za tak duzy i szybki odzew. Jest mi biezmiernie milo, ze w ogole wykazałyscie zainteresowanie watkiem. Tz jest starszy 3 lata. Powoli bede ograniczac kontakt, zapisalam sie dzisiaj do psychiatry, moze dostane skierowanie na terapie. I po maturach jedno ciecie, wyjaze bez slowa, bez tlumaczen, zmiana miejsca zamieszkania, numeru, maila, wszystko. I zycie od nowa.

Ale masz zamiar być z nim do matury?

[Mojwa]

Napisane przez sentymentalna

Bardzo dziekuje drogie wizazanki za tak duzy i szybki odzew. Jest mi biezmiernie milo, ze w ogole wykazałyscie zainteresowanie watkiem. Tz jest starszy 3 lata. Powoli bede ograniczac kontakt, zapisalam sie dzisiaj do psychiatry, moze dostane skierowanie na terapie. I po maturach jedno ciecie, wyjaze bez slowa, bez tlumaczen, zmiana miejsca zamieszkania, numeru, maila, wszystko. I zycie od nowa.

Masz za co utrzymac sie na studiach? Żebys z jednego bagna nie wpadla w drugie.
I moim zdaniem powinnas zerwac TERAZ dopoki jestes tego pewna. Jak on poczuje, ze sie odsuwasz - zacznie Cie urabiac, pokazywac "ze sie zmienia" wszystko po to, aby utrzymac Cię przy sobie. Zwlekaniem mozesz wpedzic sie w pulapke.

[201607111040]

Tylko uwazaj zeby nie wpasc. Tacy debile czesto lubia zrobic dziecko kobiecie zeby ja od siebie uzaleznic. Jesli zabezpieczacie sie prezerwatywami to idz do gina po tabsy.

[201605170931]

Napisane przez LusiaPlotkara

Tylko uwazaj zeby nie wpasc. Tacy debile czesto lubia zrobic dziecko kobiecie zeby ja od siebie uzaleznic. Jesli zabezpieczacie sie prezerwatywami to idz do gina po tabsy.

Chyba raczej niech przestanie z nim sypiać

[Bum95]

To przerażające co tu piszesz! Twój chłopak uważa Cie za swoja własność i nie dopuszcza mysli że możesz mu się sprzeciwić. Z Twojej opowieści można wywnioskować że go kochasz jeśli az tak bardzo bierzesz pod uwagę jego zdanie... ale czy On kocha Cie wystarczająco żeby dać Ci troszkę własnej przestrzeni..? Nie ufa Ci, to jest pewne. Nie wiem jak wytrzymujesz te wszystkie ograniczenia. Najgorsze jest to, gdy odcinasz sie od całego świata dla partnera. A gdy go już nie będzie zostaniesz całkiem sama..

Nie mogę powiedzieć że miałam identyczna sytuacje, ale w moim związku również był spór o wyjazd na studnia. Mój chłopak tez próbował mnie zatrzymać na wiele sposobów. Ale nigdy nie usłyszałam od niego: albo studia albo ja. Oczywiście wyjechałam. Przez to bardziej doceniamy że sie mamy i na pewno mój chłopak się przez to zmienił. NA LEPSZE.

Może i Twój wyjazd sporo zmieni w waszym życiu.. Najważniejsze żeby zaczął Ci ufać.

[201607111040]

Napisane przez sophistgirl

Chyba raczej niech przestanie z nim sypiać

To byloby najlepsze, ale skoro chce poczekac z rozstaniem to watpie ze w tym czasie nie beda uprawiac seksu.

[sentymentalna]

Odkopuje watek. Zostawil mnie. Albo raczej ja zostawilam jego,bo poszlam do pracy i pojde na studua. Uslyszalam,ze juz jutro zacznie szukac kogos innego bo nie chce byc sam a ja bede zalowac swojej decyzji i wyborow. Jesten w proszku,zupeknie w proszku. Rodzice wyrzucili mnie z donu,zaraz matura. Po maturach chce isc na dzienny oddzial psychiatryczny. Nie radze sobie z tyn sama. Czuje sie osamotniona,czuje sie jak najgorsse g@wno.Doradzcie jakos..

[201803290936]

Napisane przez sentymentalna

Odkopuje watek. Zostawil mnie. Albo raczej ja zostawilam jego,bo poszlam do pracy i pojde na studua. Uslyszalam,ze juz jutro zacznie szukac kogos innego bo nie chce byc sam a ja bede zalowac swojej decyzji i wyborow. Jesten w proszku,zupeknie w proszku. Rodzice wyrzucili mnie z donu,zaraz matura. Po maturach chce isc na dzienny oddzial psychiatryczny. Nie radze sobie z tyn sama. Czuje sie osamotniona,czuje sie jak najgorsse g@wno.Doradzcie jakos..

Rozstanie trzeba przeboleć, odchorować, przecież to normalne, że czujesz się osamotniona, ale i takie uczucia i doznania są ważne, trzeba je przeżyć. Czas, czas i jeszcze raz czas. A potem wyciągnięcie wniosków na przyszłość, aby w kolejnym związku nie popełnić takich błędów.

Facet Ci zrobił przysługę zostawiając Cię. Skorzystaj z tego i nie próbuj jakichś głupich powrotów. Chyba, że serio chcesz sobie całą młodość zmarnować.