czy walczyć o męża

[Enigmatyczna_Maestria]

Napisane przez kalincia

O co ty chcesz walczyć? O kawał sk...syna, co to z niego od lat ani mąż, ani ojciec? I jeszcze ciebie oskarża, pomiata, nie szanuje, że o miłości nie wspomnę. Dla stabilizacji materialnej i jego kontakt, chcesz do końca życia robić za szmatę? Rozwód, alimenty i zerwanie kontaktów osobistych. Zobaczysz, czy zatęskni za dzieckiem choćby tyle, żeby się na Gwiazdkę spotkać. Ja obstawiam, że nie. Dziewczyno! O co ty pytasz?

Podpisuję się pod tym.

---------- Dopisano o 22:03 ---------- Poprzedni post napisano o 21:51 ----------

Napisane przez CarycaKatarzynaI

b) ważne jest też gdzie się mieszka. Bo jeśli ktoś wprowadza się do partnera i jego rodziców to musi się jakoś dostosować do panujących tam zasadach i nie powinien robić awantur oto, że u nich w domu tak się funkcjonuje.

Ja na to zwrócę uwagę. Oczywiście, nie można wtrącać się do rodziców partnera, ale chyba do samego partnera można czasem mieć pretensje? Jak coś w tym rodzinnym domu robi -nie ok? Rozwiń swoją wypowiedź, do czego trzeba się dostosowywać i o jakie np funkcjonowanie Ci chodzi? Czyli jednym słowem, mieszkam tam ale nie mam nic do powiedzenia?

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez Enigmatyczna_Maestria

Ja na to zwrócę uwagę. Oczywiście, nie można wtrącać się do rodziców partnera, ale chyba do samego partnera można czasem mieć pretensje? Jak coś w tym rodzinnym domu robi -nie ok? Rozwiń swoją wypowiedź, do czego trzeba się dostosowywać i o jakie np funkcjonowanie Ci chodzi? Czyli jednym słowem, mieszkam tam ale nie mam nic do powiedzenia?

Oczywiście, że do samego partnera można mieć pretensje. Chodziło mi bardziej o to, że w takim domu są już jakieś ustalone zasady i trzeba się jakoś podporządkować. A we własnym mieszkaniu Ty + Twój partner robicie to od 'fundamentów', to Wy ustalacie te zasady, to Wy tworzycie ten związek, dom i relacje. I wydaję mi się, że mieszkanie we dwójkę daje więcej swobody i obowiązków, trzeba samemu zrobić obiad, mama już nie pomoże, bo z nami już nie mieszka. O coś takiego mi chodziło

[Elfir]

Takich porąbanych historii to nawet na Polsacie w serialach typu "dlaczego ja?" nie wymyślą.

[paulinika]

Jestem pod takim wrazeniem ze tyle wytrzymalas ze az nie wiem co napisac.

[Dotka90]

Ja nie mogę uwierzyć w to, że zmarnowałaś sobie 15 lat życia, z.. własnej głupoty. Bo jak tu inaczej nazwać to, że tolerowałaś to, że jako MAŁŻEŃSTWO mieszkacie osobno? Potem Ty w ciąży, on znów osobno. Ty z małym dzieckiem - jego dzieckiem! którego on niby tak bardzo chciał! - on znów osobno. Wychowanie dziecka, choroby, problemy, opieka, wszystko na Twojej głowie.

On się wyprowadza po 2 tygodniach, bo się nie wysypia i źle czuje, spoko. Zamiast wynająć mieszkanie i mieszkać razem jak normalna rodzina, to najlepiej się wyprowadzić.

A Ty ciągle ślepa i głucha na jego idiotyczne wymówki, szok.

I nie, nie pakuj się w związek z Samirem, bo zaraz sobie zmarnujesz kolejne 15 lat życia, może tylko z innych powodów.

Idź na terapię i zacznij walczyć, ale o SIEBIE.

[Enigmatyczna_Maestria]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Oczywiście, że do samego partnera można mieć pretensje. Chodziło mi bardziej o to, że w takim domu są już jakieś ustalone zasady i trzeba się jakoś podporządkować. A we własnym mieszkaniu Ty + Twój partner robicie to od 'fundamentów', to Wy ustalacie te zasady, to Wy tworzycie ten związek, dom i relacje. I wydaję mi się, że mieszkanie we dwójkę daje więcej swobody i obowiązków, trzeba samemu zrobić obiad, mama już nie pomoże, bo z nami już nie mieszka. O coś takiego mi chodziło

Wiesz, bo ja mieszkam ze swoim, ale to ja gotuję. Po prostu to lubię i od razu gotuję dla wszystkich. Ale np jak mi nie odpowiada zachowanie mojego to chyba mogę mieć coś do powiedzenia? Np oni wszyscy siedzą przed tv, a jak on siedzi za duzo to czasem mu coś mówię albo sie wkurzam i staram się go zachęcić do czegoś bardziej kreatywnego w weekend niż cały dzień przed tv, to chyba w tej sprawie moge mieć coś do powiedzenia? Czy mam się nie wtrącać do ich wspólnego oglądania? Dodam jeszcze że tylko mojego staram się trochę odciągnąć od tv, reszta mnie nie obchodzi, niech robią co im pasuje. Podaj mi jakiś taki luźny przykład do czego np trzeba się dostosowywać.

[ef54e0a2a1d8c328bd9581b7d386552d742cc4ca]

Treść usunięta

[gidran]

Obrzydliwy typ ten Twój monsz. A z Ciebie swoją drogą też niezłe ziółko. Po co Ci to było? Żeby mieć papier i obrączkę? Jak można zastanawiać się w ogóle nad podtrzymywaniem relacji z kimś, kto Ci powiedział, że cię nienawidzi, brzydzi się Tobą i tak dalej, z kimś, kto chyba nawet Cię nie lubił, skoro wolał wracać wieczorami do patologicznych rodziców? Swoją drogą też mi pomysł, żeby nie wyjaśniwszy spraw z owym monszem łapać się kolejnej gałęzi i snuć plany sprowadzenia kolejnego kandydata, w dodatku z dość trudną przeszłością, praktycznie w ciemno, bo fajnie się z nim gada na fb... Dorośnij wreszcie.

[Gardiner]

Jezu...dziewczyny jesteście straszne. Tyle jadu i wredoty nie widziałam dawno. Kobieta prosiła o radę. Takie rzeczy (mówię o waszych postach) da się powiedzieć normalnie. Naprawdę. I nie chodzi o głaskanie po głowie ale dobijanie kogoś ciągłym utyskiwaniem i dopiepr*aniem jest po prostu podłe. Wstyd mi po prostu, że istnieje tyle ludzi, którzy czerpią przyjemność chyba z dobijania kogoś.

Moją jedyną radą jest rozwód i rozwinięcie skrzydeł jako samodzielna osoba. Później można myśleć o nowym parterze.

[linaya]

O matko...nie wierzę w to, co czytam... kobieto, od zarania waszego związku walczyłaś o niego, o ten związek - o zamieszkanie, o ślub, o to, byście byli rodziną. I naprawdę nic wcześniej nie dało ci do myślenia? Nic a nic? Przecież od od początku nie chciał, był burakiem pastewnym do entej potęgi. A teraz...nad czym właściwie się zastanawiasz? Jedynym sensownym rozwiązaniem jest rozwód.

Co do nowego związku, przyhamuj. Poukładaj sobie najpierw życie, a potem wchodź w kolejną relację. I nie rzucaj się w nią na ślepo, poznaj dobrze tego drugiego faceta, nie tylko przez facebooka.

[QueenBlair]

Mąż jest zaburzony. Nie warto z nim być. Skoro nie chce terapii, Ciebie traktuje jak największego wroga, należy go sobie odpuścić dla własnego dobra.

Co do Samira: nie znasz go. Rozmowy przez telefon, słodkie słowa i chęci rzucenia wszystkiego i przyjazdu z miłości są wspaniałe dla ucha.
Ale to tylko słowa.
Jeśli Samira aż tak poraziła strzała amora, kocha, tęskni ubóstwia, to znajdzie sposób aby przyjechać. Ale uwaga, uwaga :nie zwali Ci się na głowę, licząc, że do czasu aż się tutaj ogarnie, wszystko będzie na Twoich barkach.

Coś ten facet w Jugosławii robi tak? Czymś się zajmuje?
Niech odkłada pieniądze, poszuka dodatkowej fuchy , i wtedy przyjeżdża tutaj, wynajmuje coś i rozgląda się za pracą.
Tzn tak zrobiłby na prawdę zakochany facet, a nie ktoś kto szuka "łosia", na którym może się oprzeć.

[pam5]

Dziękuję dziewczyny za rady i obiektywną ocenę sytuacji. Dziecko chciałam też ja. Mam cudowną córkę, która jest moim oczkiem w głowie. Jest dla mnie najważniejsza. To prawda, byłam tępa, zaślepiona i naiwna bo liczyłam, że się facet zmieni bo jednak może kocha.... Szczyt tępoty i naiwności z mojej strony. Ale mam nadzieję, że starczy mi sił i odejdę teraz na dobre od gnojka. Już nawet nie dla mnie, ale zrobię to dla dziecka.Jeszcze raz dziękuję, nawet za słowa ostrej krytyki.Czasem są bardzo potrzebne, żeby otworzyć oczy i wziąść się w garść.

[madana]

Napisane przez pam5

Dziękuję dziewczyny za rady i obiektywną ocenę sytuacji. Dziecko chciałam też ja. Mam cudowną córkę, która jest moim oczkiem w głowie. Jest dla mnie najważniejsza. To prawda, byłam tępa, zaślepiona i naiwna bo liczyłam, że się facet zmieni bo jednak może kocha.... Szczyt tępoty i naiwności z mojej strony. Ale mam nadzieję, że starczy mi sił i odejdę teraz na dobre od gnojka. Już nawet nie dla mnie, ale zrobię to dla dziecka.Jeszcze raz dziękuję, nawet za słowa ostrej krytyki.Czasem są bardzo potrzebne, żeby otworzyć oczy i wziąść się w garść.

- wiesz, powtarzaj to sobie wiele razy, gdy najdzie Cię myślenie typu "on się jeszcze zmieni"- nie, Twój mąż (a raczej pseudo mąż) nie zmieni się, bo to już 15 lat go znasz. I Twoja córka nie zasłużyła na życie z tak niszczącym facetem.

- a jeśli chodzi o nowego pana, to jak chcesz przekonać się z czasem, czy to ma sens, posłuchaj tego, co doradziła Ci QueenBlair :

Jeśli Samira aż tak poraziła strzała amora, kocha, tęskni ubóstwia, to znajdzie sposób aby przyjechać. Ale uwaga, uwaga :nie zwali Ci się na głowę, licząc, że do czasu aż się tutaj ogarnie, wszystko będzie na Twoich barkach.

Coś ten facet w Jugosławii robi tak? Czymś się zajmuje?
Niech odkłada pieniądze, poszuka dodatkowej fuchy , i wtedy przyjeżdża tutaj, wynajmuje coś i rozgląda się za pracą.
Tzn tak zrobiłby na prawdę zakochany facet, a nie ktoś kto szuka "łosia", na którym może się oprzeć.

.

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez Enigmatyczna_Maestria

Wiesz, bo ja mieszkam ze swoim, ale to ja gotuję. Po prostu to lubię i od razu gotuję dla wszystkich. Ale np jak mi nie odpowiada zachowanie mojego to chyba mogę mieć coś do powiedzenia? Np oni wszyscy siedzą przed tv, a jak on siedzi za duzo to czasem mu coś mówię albo sie wkurzam i staram się go zachęcić do czegoś bardziej kreatywnego w weekend niż cały dzień przed tv, to chyba w tej sprawie moge mieć coś do powiedzenia? Czy mam się nie wtrącać do ich wspólnego oglądania? Dodam jeszcze że tylko mojego staram się trochę odciągnąć od tv, reszta mnie nie obchodzi, niech robią co im pasuje. Podaj mi jakiś taki luźny przykład do czego np trzeba się dostosowywać.

Mieszkasz ze swoimi rodzicami czy z jego?

Nie wiem jak tam u Was jest i się nie wtrącam. Ale znam swoich rodziców i mimo to, ze bardzo są w porządku to mieszkanie z nimi + TŻ byłoby klapą. Chociażby dlatego, ze moja matka uważa, że kuchnia jest jej i wszystkie moje potrawy poprawia. Mój tata zna się na wszystkim najlepiej, wszystko najlepiej naprawi, bo tylko on wszystko umie zrobić. I wiem, że zacząłby mojemu TŻ robić codziennie wykłady, że to działa tak, a to tak, a to jest to można naprawić tak, a tamto tak. Bo jak przychodzimy do moich rodziców na obiadki to mój tato bierze TŻ do garażu i mu wszystko tłumaczy. A w głębi ducha wiem, że mój TŻ ma tego już dość, tego ględzenia, ale nie zwróci mu przecież uwagi.
Rodzice mojego TŻ też są spoko, ale nie wyobrażam sobie mieszkać z nimi w jednym mieszkaniu. Są do tego bardzo religijni (gdzie ja nie jestem) i krzywo by patrzeli na mnie jakbym z nimi do kościoła co niedziele nie chodziła, a spowiedź to już byłabym chyba skazana. A tak to w naszym mieszkaniu to my decydujemy czy pójdziemy do tego kościoła czy nie. Druga sprawa rodzice mojego TŻ weekendowo rano czas wstają i robią wielkie sprzątanie. My po całym tygodniu pracy mamy ochotę się wyspać i wstać chociaż o tej 10. Ale jak jesteśmy u nich to głupio tak spać i leniuchować, wiedząc, że oni zabrali się za porządki. Wypadałoby przecież pomóc.
A tak to w naszym mieszkaniu to ja jestem Główną Panią Domu, to ja decyduje, kiedy chce sprzątać, kiedy nie. To ja gotuje i nikt mi się nie wtrąca do tego. Mój TŻ musi sam wszystko naprawić, bądź załatwić. Nie może liczyć, że: 'o teściu zobaczy usterkę i naprawi'. Wszystko jest na naszej głowie, to nasze życie i nasze zasady. Jak nie umyjemy naczyń w tym samym dniu, to się nic nie stanie. A tak to moja matka/jego matka by już gderały pod nosem, że jestem złą gospodynią.
A no i uwielbiam chodzić nago po mieszkaniu i możemy się z TŻ kochać gdzie i o której nam się podoba. Ten argument wygrywa wszystko

[Mick]

Napisane przez pam5

Dziękuję dziewczyny za rady i obiektywną ocenę sytuacji. Dziecko chciałam też ja. Mam cudowną córkę, która jest moim oczkiem w głowie. Jest dla mnie najważniejsza. To prawda, byłam tępa, zaślepiona i naiwna bo liczyłam, że się facet zmieni bo jednak może kocha.... Szczyt tępoty i naiwności z mojej strony. Ale mam nadzieję, że starczy mi sił i odejdę teraz na dobre od gnojka. Już nawet nie dla mnie, ale zrobię to dla dziecka.Jeszcze raz dziękuję, nawet za słowa ostrej krytyki.Czasem są bardzo potrzebne, żeby otworzyć oczy i wziąść się w garść.

Jeszcze dopowiem, że jeśli masz w otoczeniu ludzi, którzy przekonują Cię do "walki o miłość" - odetnij się od nich. Jeżeli słyszysz, że rozwód to wstyd i już nikt Cię nie zechce - nie słuchaj! To nie są Twoi sprzymierzeńcy.

[Enigmatyczna_Maestria]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Mieszkasz ze swoimi rodzicami czy z jego?

Nie wiem jak tam u Was jest i się nie wtrącam. Ale znam swoich rodziców i mimo to, ze bardzo są w porządku to mieszkanie z nimi + TŻ byłoby klapą. Chociażby dlatego, ze moja matka uważa, że kuchnia jest jej i wszystkie moje potrawy poprawia. Mój tata zna się na wszystkim najlepiej, wszystko najlepiej naprawi, bo tylko on wszystko umie zrobić. I wiem, że zacząłby mojemu TŻ robić codziennie wykłady, że to działa tak, a to tak, a to jest to można naprawić tak, a tamto tak. Bo jak przychodzimy do moich rodziców na obiadki to mój tato bierze TŻ do garażu i mu wszystko tłumaczy. A w głębi ducha wiem, że mój TŻ ma tego już dość, tego ględzenia, ale nie zwróci mu przecież uwagi.
Rodzice mojego TŻ też są spoko, ale nie wyobrażam sobie mieszkać z nimi w jednym mieszkaniu. Są do tego bardzo religijni (gdzie ja nie jestem) i krzywo by patrzeli na mnie jakbym z nimi do kościoła co niedziele nie chodziła, a spowiedź to już byłabym chyba skazana. A tak to w naszym mieszkaniu to my decydujemy czy pójdziemy do tego kościoła czy nie. Druga sprawa rodzice mojego TŻ weekendowo rano czas wstają i robią wielkie sprzątanie. My po całym tygodniu pracy mamy ochotę się wyspać i wstać chociaż o tej 10. Ale jak jesteśmy u nich to głupio tak spać i leniuchować, wiedząc, że oni zabrali się za porządki. Wypadałoby przecież pomóc.
A tak to w naszym mieszkaniu to ja jestem Główną Panią Domu, to ja decyduje, kiedy chce sprzątać, kiedy nie. To ja gotuje i nikt mi się nie wtrąca do tego. Mój TŻ musi sam wszystko naprawić, bądź załatwić. Nie może liczyć, że: 'o teściu zobaczy usterkę i naprawi'. Wszystko jest na naszej głowie, to nasze życie i nasze zasady. Jak nie umyjemy naczyń w tym samym dniu, to się nic nie stanie. A tak to moja matka/jego matka by już gderały pod nosem, że jestem złą gospodynią.
A no i uwielbiam chodzić nago po mieszkaniu i możemy się z TŻ kochać gdzie i o której nam się podoba. Ten argument wygrywa wszystko

Na razie mieszkamy u jego rodziców. Mieszkanie wspólne jest już w planach. Nosem niby nie kręcą więc na razie ok. Ale właśnie nie jest tak że jak np oni chodzą dokościoła to i my musimy. Trzeba mieć własne zdanie i w tej sprawie bym się nie podporządkowała, bo ,,teściowa krzywo na mnie spojrzy", nie chcę tracić własnego ja ani zadowalać kogoś na siłę, więc tego nie robię. Oczyiście porządek jak najbardziej leży w mojej naturze i zawsze po sobie sprzątam a nawet im często w czymś pomagam. Gotuję, bo lubię, nikt mnie nie zmusza ani mi nie broni, oczywiscie też nie focham się za uwagi typu: za dużo pieprzu, raczej biorę sobie do serca by następnym razem doprawić ok. Nie jestem taka obrażalska. Może ktoś myśli że gotuje lepiej, ale jakoś zawsze jedzą, więc . Ale tak jak wspomniałam,jak tż zbyt się zasiedzi z bratem przy tv to wtrącę się by zwrócić mu uwagę, czy namówić go na spacer, albo coś innego, przecież nie może być tak że nie mam nic do powiedzenia. Mnie raczej o to chodziło, jak oni razem siedzą to czy mogę tak, czy jest to przeszkadzanie?

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez Enigmatyczna_Maestria

Na razie mieszkamy u jego rodziców. Mieszkanie wspólne jest już w planach. Nosem niby nie kręcą więc na razie ok. Ale właśnie nie jest tak że jak np oni chodzą dokościoła to i my musimy. Trzeba mieć własne zdanie i w tej sprawie bym się nie podporządkowała, bo ,,teściowa krzywo na mnie spojrzy", nie chcę tracić własnego ja ani zadowalać kogoś na siłę, więc tego nie robię. Oczyiście porządek jak najbardziej leży w mojej naturze i zawsze po sobie sprzątam a nawet im często w czymś pomagam. Gotuję, bo lubię, nikt mnie nie zmusza ani mi nie broni, oczywiscie też nie focham się za uwagi typu: za dużo pieprzu, raczej biorę sobie do serca by następnym razem doprawić ok. Nie jestem taka obrażalska. Może ktoś myśli że gotuje lepiej, ale jakoś zawsze jedzą, więc . Ale tak jak wspomniałam,jak tż zbyt się zasiedzi z bratem przy tv to wtrącę się by zwrócić mu uwagę, czy namówić go na spacer, albo coś innego, przecież nie może być tak że nie mam nic do powiedzenia. Mnie raczej o to chodziło, jak oni razem siedzą to czy mogę tak, czy jest to przeszkadzanie?

Wiesz jakbyśmy my też do tego kościoła nie poszli, to tez by się nic nie stało. Ale ja bym się głupio czuła, kiedy oni wszyscy szykują się odświętnie, idą się pomodlić albo jest msza w intencji kogoś bliskiego, a ja siedzę w domu. I tak jest za każdą niedzielę. Ja nie mam potrzeby chodzić do kościoła, co chwila. Ale głupio tak siedzieć w domu wiedząc, ze Twoja cała rodzina jest w kościele.
Jakbyśmy np mieszkali z moimi rodzicami to kuchni w ogóle bym na oczy nie widziała. Taka jest prawda. Dlatego zdecydowaliśmy się mieszkać osobno, mamy spokój. Nasza relację tworzę tylko ja + TŻ, a nie ja + TŻ + teście + ciotka stryjeczna + babcia Jadzia etc. I mamy swoje zasady i o nic nie musimy się martwić
To może zapytaj się swojego TŻ czy mu to przeszkadza jak go odciągasz od tv. Bo jeśli sobie tak siedzi przy tv i zabija czas to wydaję mi się ok, ale np jeśli ogląda wyczekiwany mecz z bratem to mogłoby podlegać pod przeszkadzanie.

[Enigmatyczna_Maestria]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Wiesz jakbyśmy my też do tego kościoła nie poszli, to tez by się nic nie stało. Ale ja bym się głupio czuła, kiedy oni wszyscy szykują się odświętnie, idą się pomodlić albo jest msza w intencji kogoś bliskiego, a ja siedzę w domu. I tak jest za każdą niedzielę. Ja nie mam potrzeby chodzić do kościoła, co chwila. Ale głupio tak siedzieć w domu wiedząc, ze Twoja cała rodzina jest w kościele.
Jakbyśmy np mieszkali z moimi rodzicami to kuchni w ogóle bym na oczy nie widziała. Taka jest prawda. Dlatego zdecydowaliśmy się mieszkać osobno, mamy spokój. Nasza relację tworzę tylko ja + TŻ, a nie ja + TŻ + teście + ciotka stryjeczna + babcia Jadzia etc. I mamy swoje zasady i o nic nie musimy się martwić
To może zapytaj się swojego TŻ czy mu to przeszkadza jak go odciągasz od tv. Bo jeśli sobie tak siedzi przy tv i zabija czas to wydaję mi się ok, ale np jeśli ogląda wyczekiwany mecz z bratem to mogłoby podlegać pod przeszkadzanie.

U nas nie ma tego problemu więc ok, ale wiadomo że w przyszłości chciałabym zamieszkać tylko z nim, by właśnie ta relacja była nasza a nie jego, moja i jeszcze rodzina na dokładkę. Przed tv zabija czas, bo mało kiedy się zdarzy by wtedy rozmawiali. Meczy nie ogląda, bo nie lubi a szkoda, bo mało sie sportem interesuje, lepiej by było jakby sport oglądal niz niektóre durnoty, no ale coż, dlatego go zachęcam do spędzania aktywniej wolnego czasu, bo sam to ciężko by się podniósł niestety...

[WhySoSerious]

czy walczyć o męża?
jakiego męża?
Ty nigdy nie małaś męża, tylko kolegę, który czasem mógł sobie poruchać, a mężem był na papierze.

[CandyKennedy]

Zmarnował Ci 15 lat, chcesz aby marnowal kolejne? Nie potrafię Cie zrozumieć.
Ten człowiek jest skrajnie nieodpowiedzialn. Traktował Cie jak dziewczynę, nie jak kobietę lub partnerkę. Chciał to wpadł, chciał ślubu to był ślub, chciał dziecko to jest dziecko.
Uwierz w końcu w siebie kobieto. Nie możesz godzić się na to, żeby z kimś być tylko z powodu jakiś wewnętrznych obaw (przed byciem samej a teraz bycie samotną matka, choć masz rodziców wiec to nie tak do końca). Nie pozwól, żeby TWOJE życie układał ktoś kto nie powinien tego robić. Ty musisz brać za siebie i dziecko Odpowiedzialność.
To nie jest żadne małżeństwo. łączy Was tylko dokument, który trzeba unieważnić. Czy chcesz, życ z kimś kto Cię ignoruje? Kto Cię nienawidzi? Nie rozumiem dlaczego on pała do Ciebie tak złymi uczuciami, przecież Ty tylko chciałaś być szczęśliwa w związku, mieć rodzinę...
Skończ to.
A do kolegi z fb... Uważaj.