Rodzice, zakaz wyjazdu do chłopaka

[Iza1203]

Dzień dobry wszystkim
Zapewne takich wątków było tu już kilka, ale mam nadzieję, że pomożecie
Mam 18 lat, jestem z chłopakiem 2 lata na odległość (450km) na początku było ciężko teraz też wcale łatwo nie jest. Nie dość, że odległość to jeszcze rodzice. Po wielkich walkach, próbach i błaganiach pozwolili nam się widywać co 3 tygodnie, od piątku od ok 22 do niedzieli do 18, jak widzicie wcale tak dużo czasu nie mamy, ale oni twierdzą, że wystarczająco, ale ten kto tęsknił tak dlugo ( kilka razy nie widzieliśmy się miesiąc) ten wie jak to jest i doskonale nas rozumie. Jestem już pełnoletnia, nie chce tego wykorzystywać na picie, palenie, imprezowanie, bo taka nie jestem. Chce tylko jechać do niego raz na jakiś czas żebyśmy się widywali częściej. Rozmawiałam z nimi o tym, mama oczywiście histeria, krzyk, płacz. Zawsze była nadopiekuńcza a do tego nerwowa. Poza tym nie akceptuje mojego chłopaka tylko dlatego, że jest niewierzący i poznałam go przez internet i mu nie ufa. Pieniądze na wyjazdy mam swoje. Nie chce się wyprowadzać bo mimo wszystko kocham rodziców, ale też chce widywać się z chłopakiem częściej, pochodzić z nim po pięknym Wrocławiu a nie po wsi zabitej dechami. Doradzicie co począć ?

[Barbarella05]

Studiować u chłopaka w mieście ?....
Nie wiem, związek na odległość to dla mnie abstrakcja, nigdy w życiu bym w coś takiego nie wchodziła, no ale jak kto woli.
Ile macie lat? Znaczy się, że Ty masz 18 to już wiemy, a On?

[Iza1203]

On 21, studia tak ale to za rok

[Albi Lupin]

Wlasnie,wyjazd na studia...
No nie wiem, ja bym tego nie ciagnela..
Zwiazek na odleglosc - moze tak,jesli najpierw dobrze kogos poznalam.
Nie dziwie sie Twoim rodzicom, pewnie mialabym podobne podejscie. Po prostu sie martwia. Czy oni czesto go widywali jak byl u Ciebie?

[Iza1203]

Napisane przez Albi Lupin

Wlasnie,wyjazd na studia...
No nie wiem, ja bym tego nie ciagnela..
Zwiazek na odleglosc - moze tak,jesli najpierw dobrze kogos poznalam.
Nie dziwie sie Twoim rodzicom, pewnie mialabym podobne podejscie. Po prostu sie martwia. Czy oni czesto go widywali jak byl u Ciebie?

Nie ciągnęła gdyż ? Bo jest to związek na odległość ? Związek jak związek. Ludzie w takim związku też się kochają, serio. A tęsknota za drugą osobą i przezwyciężanie razem wszytskiego tą miłość jeszcze potęguje Zerwać z osobą którą się kocha, bo rodzice... dobre. Tak zawsze gdy przyjeżdża

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Zostaw rodzicom kartkę, albo po prostu się spakuj i powiedz im, że się do niego wybierasz i po prostu jedź. Jesteś pełnoletnia, jedziesz za swoje pieniądze, nie widzę problemu.

[Śniegowa]

Napisane przez Iza1203

Nie ciągnęła gdyż ? Bo jest to związek na odległość ? Związek jak związek. Ludzie w takim związku też się kochają, serio. A tęsknota za drugą osobą i przezwyciężanie razem wszytskiego tą miłość jeszcze potęguje Zerwać z osobą którą się kocha, bo rodzice... dobre. Tak zawsze gdy przyjeżdża

Odpowiem Ci z punktu widzenia mamy 18 latki.

Jeśli to związek na odległość, a facet za chwilę zaczyna studia, to nie chciałabym, by moja córka angażowała się w coś takiego.
Prawdopodobieństwo, że w takich warunkach związek przetrwa, jest niewielkie.
Leczyłam już 2 razy złamane serce. Raz po krótkim związku na odległość, gdy zdawało się że świata poza sobą nie widzą. Chłopak wrócił do domu, przestał się odzywać a potem stwierdził, że kogoś w domu ma...

Mówisz: mam 18 lat, co sugeruje jak byś chciała powiedzieć: jestem dorosła.
Pytanie brzmi: czy jesteś samodzielna i samowystarczalna? Jeśli nie, to z całym szacunkiem, jesteś zależna od rodziców i powinnaś brać ich zdanie pod uwagę.

Rozwiązaniem mogą być studia w innym mieście, ale wtedy także musisz brać pod uwagę, że nie jesteś samowystarczalna- za mieszkanie będą płacić rodzice. Mogą nie zgodzić się na takie rozwiązanie.

Ja prawdopodobnie, nie zgodziłabym się, gdyby jedynym argumentem był facet.

[Iza1203]

Napisane przez Śniegowa

Odpowiem Ci z punktu widzenia mamy 18 latki.

Jeśli to związek na odległość, a facet za chwilę zaczyna studia, to nie chciałabym, by moja córka angażowała się w coś takiego.
Prawdopodobieństwo, że w takich warunkach związek przetrwa, jest niewielkie.
Leczyłam już 2 razy złamane serce. Raz po krótkim związku na odległość, gdy zdawało się że świata poza sobą nie widzą. Chłopak wrócił do domu, przestał się odzywać a potem stwierdził, że kogoś w domu ma...

Mówisz: mam 18 lat, co sugeruje jak byś chciała powiedzieć: jestem dorosła.
Pytanie brzmi: czy jesteś samodzielna i samowystarczalna? Jeśli nie, to z całym szacunkiem, jesteś zależna od rodziców i powinnaś brać ich zdanie pod uwagę.

Rozwiązaniem mogą być studia w innym mieście, ale wtedy także musisz brać pod uwagę, że nie jesteś samowystarczalna- za mieszkanie będą płacić rodzice. Mogą nie zgodzić się na takie rozwiązanie.

Ja prawdopodobnie, nie zgodziłabym się, gdyby jedynym argumentem był facet.

To, że napisałam że mam 18 lat nie oznacza, że uważam się za super dorosłą. Jestem odpowiedzialna, ale nie samodzielna, nigdzie tak nie napisałam. Poza tym dodałam, że nie chce tego jakoś wykorzystywać, że doszłam do tego wieku "dorosłości".
A co do tego czy związek przetrwa to jest to wyłącznie moja sprawa. Przykro mi, że leczyła Pani złamane serce ale nie zawsze tak musi sie to kończyć i ja nie mam takiego podejścia, uważam, ale nie wkładam wszytsich do jednego worka

[elvegirl]

Napisane przez Śniegowa

Jeśli to związek na odległość, a facet za chwilę zaczyna studia, to nie chciałabym, by moja córka angażowała się w coś takiego.
Prawdopodobieństwo, że w takich warunkach związek przetrwa, jest niewielkie.
Leczyłam już 2 razy złamane serce.

Są ze sobą już dwa lata, to jednak kawał czasu w tym wieku, mogliby rodzice trochę zbastować z panikowaniem. Przed złamanym sercem się dziecka nie uchroni, nawet jeśli będzie miało partnera 100m od domu.

Autorko, jeśli nie dało się z rodzicami porozmawiać, to pewnie pozostaje przeczekać niestety...

[cranberry juice]

Tzn. poznałaś chłopaka przez internet i spotkaliście się tylko kilka razy na weekend? To ja nie dziwię się rodzicom, że nie popierają takiego związku swojego dziecka.

Pewnie inaczej by to wyglądało, gdyby to był np. Twój chłopak ze szkoły, którego miałaś okazję dobrze poznać, a związek został związkiem na odległość, bo chłopak zwyczajnie wyjechał na studia.

Związek internetowy i wyłącznie na odległość - inna sprawa.

Zgadzam się ze Śniegową, że 18 lat, z całym szacunkiem, to żadna dorosłość. Może to była dorosłość w latach czterdziestych, kiedy osiemnastolatki brały ślub, miały dzieci, pracowąły i prowadziły normalne dorosłe życie. Osiemnastka w liceum, na utrzymaniu rodziców, w dzisiejszych czasach - z całym szacunkiem, to dla mnie takie samo dziecko jak piętnastolatka.

[Śniegowa]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50700985]Zostaw rodzicom kartkę, albo po prostu się spakuj i powiedz im, że się do niego wybierasz i po prostu jedź. Jesteś pełnoletnia, jedziesz za swoje pieniądze, nie widzę problemu.[/QUOTE]

Nie zgadzam się z Tobą.
To że ma się 18 lat i parę groszy które dostało się od rodziców w ramach kieszonkowego czy w prezencie na urodziny, nie oznacza jeszcze, że jest się dorosłym. I można robić co się chce.
Całe szczęście że moja córka też tak uważa, i nie "zostawiłaby kartki i po prostu pojechała". Doskonale zdaje sobie sprawę, ze troska o rodzinę działa w dwie strony. My niepokoimy się o nią a ona o nas. Gdy wyjeżdża z domu daje nam krótko znać "żyję".

---------- Dopisano o 09:27 ---------- Poprzedni post napisano o 09:21 ----------

Napisane przez Iza1203

To, że napisałam że mam 18 lat nie oznacza, że uważam się za super dorosłą. Jestem odpowiedzialna, ale nie samodzielna, nigdzie tak nie napisałam. Poza tym dodałam, że nie chce tego jakoś wykorzystywać, że doszłam do tego wieku "dorosłości".
A co do tego czy związek przetrwa to jest to wyłącznie moja sprawa. Przykro mi, że leczyła Pani złamane serce ale nie zawsze tak musi sie to kończyć i ja nie mam takiego podejścia, uważam, ale nie wkładam wszytsich do jednego worka

Po 1 nie "paniaj" proszę. Nawet w realu tego nie lubię

Dobrze, że nie uważasz się za super dorosłą Czasem nawet 30 latek nie jest super dorosły

Może pogadaj w drugą stronę? Aby On przyjechał do Ciebie? To jakiś kompromis- tak właśnie to możesz im przedstawić. Nie wyjedziesz, a sie spotkacie.
Ciekawe co by powiedzieli rodzice?

Napisane przez elvegirl

Są ze sobą już dwa lata, to jednak kawał czasu w tym wieku, mogliby rodzice trochę zbastować z panikowaniem. Przed złamanym sercem się dziecka nie uchroni, nawet jeśli będzie miało partnera 100m od domu.

Autorko, jeśli nie dało się z rodzicami porozmawiać, to pewnie pozostaje przeczekać niestety...

Jest to trochę czasu, jak na tak młode osoby to nawet bardzo długi kawał.


To fakt. Może być ciężko.
Iza powiedziała, że rodzice nie akceptują bo jest niewierzący... To może być spory problem, dla jak dobrze rozumiem, dość wierzących rodziców.

[Kolor Bzu]

Napisane przez cranberry juice

Tzn. poznałaś chłopaka przez internet i spotkaliście się tylko kilka razy na weekend? To ja nie dziwię się rodzicom, że nie popierają takiego związku swojego dziecka.

Pewnie inaczej by to wyglądało, gdyby to był np. Twój chłopak ze szkoły, którego miałaś okazję dobrze poznać, a związek został związkiem na odległość, bo chłopak zwyczajnie wyjechał na studia.

Związek internetowy i wyłącznie na odległość - inna sprawa.

Zgadzam się ze Śniegową, że 18 lat, z całym szacunkiem, to żadna dorosłość. Może to była dorosłość w latach czterdziestych, kiedy osiemnastolatki brały ślub, miały dzieci, pracowąły i prowadziły normalne dorosłe życie. Osiemnastka w liceum, na utrzymaniu rodziców, w dzisiejszych czasach - z całym szacunkiem, to dla mnie takie samo dziecko jak piętnastolatka.

Są zakochani, chcą ze sobą być, pomimo odległości wytrzymali już 2 lata w związku. Kiedy mają się poznać? Jak, skoro rodzina zabrania spotkań, wyjazdów?

Mówisz, że 18 lat to dziecko, ale to dziecko ma swoje uczucia, ma prawo mieć chłopaka, widywać się z nim. W świetle prawa jest pełnoletnia, nie robi żadnej głupoty, nie jedzie do faceta któego nie zna, tylko swojego chłoapka z którym jest już szmat czasu.

Jak rodzice tak się boją, to niech zaproszą go do siebie, poznają, a nie robią jazdy. Może i wiek autorki to nie jest szał dorosłości ale nie można istoty emocjonalnej i seksualnej trzymać pod kloszem bo jeszcze "szczyl". To krzywdzące, bo zabiera możlwiość zdobycia cennego doświadcze4nia i cieszenia się młodością.

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez Śniegowa

Nie zgadzam się z Tobą.
To że ma się 18 lat i parę groszy które dostało się od rodziców w ramach kieszonkowego czy w prezencie na urodziny, nie oznacza jeszcze, że jest się dorosłym. I można robić co się chce.
Całe szczęście że moja córka też tak uważa, i nie "zostawiłaby kartki i po prostu pojechała". Doskonale zdaje sobie sprawę, ze troska o rodzinę działa w dwie strony. My niepokoimy się o nią a ona o nas. Gdy wyjeżdża z domu daje nam krótko znać "żyję".

Może z kartką to przesadziłam, po prostu chodziło mi o to, że powinna ich postawić przed faktem dokonanym. Czy ja mówię, że ona ma kompletnie rodziców olać i nie dać znaku życia? Nie, to przecież oczywiste, że powinna w trakcie wyjazdu zadzwonić do rodziców, powiedzieć, że wszystko okej, pogadać, nigdzie nie sugerowałam czegoś innego i podobne zachowanie uważam w większości sytuacji za szczeniackie, więc nie wmawiaj mi czegoś, czego nie napisałam Ale oni są ze sobą dwa lata, rodzice znają tego chłopaka, to nie jest osoba obca, a mimo to odstawiają jakąś dziwną panikę i pełnoletniemu dziecku nie pozwalają na kilka dni pojechać za jej zaoszczędzone pieniądze do faceta, to nie jest fajne.

[witamina1]

A jak do tej pory się spotykaliście ?

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez Kolor Bzu

Są zakochani, chcą ze sobą być, pomimo odległości wytrzymali już 2 lata w związku. Kiedy mają się poznać? Jak, skoro rodzina zabrania spotkań, wyjazdów?

Mówisz, że 18 lat to dziecko, ale to dziecko ma swoje uczucia, ma prawo mieć chłopaka, widywać się z nim. W świetle prawa jest pełnoletnia, nie robi żadnej głupoty, nie jedzie do faceta któego nie zna, tylko swojego chłoapka z którym jest już szmat czasu.

Jak rodzice tak się boją, to niech zaproszą go do siebie, poznają, a nie robią jazdy. Może i wiek autorki to nie jest szał dorosłości ale nie można istoty emocjonalnej i seksualnej trzymać pod kloszem bo jeszcze "szczyl". To krzywdzące, bo zabiera możlwiość zdobycia cennego doświadczenia i cieszenia się młodością.

Dokładnie

---------- Dopisano o 09:34 ---------- Poprzedni post napisano o 09:33 ----------

Napisane przez witamina1

A jak do tej pory się spotykaliście ?

Autorka napisała, że on do niej przyjeżdżał co trzy tygodnie, czasem co miesiąc, na weekend, bo częściej rodzice nie pozwalali

[cranberry juice]

Napisane przez Kolor Bzu

Są zakochani, chcą ze sobą być, pomimo odległości wytrzymali już 2 lata w związku. Kiedy mają się poznać? Jak, skoro rodzina zabrania spotkań, wyjazdów?

Może ja jestem stara baba i się nie znam na internetach, ale jak można być zakochanym i dwa lata w związku, jeżeli, jak piszesz, nie było okazji się poznać?

Moim zdaniem rodzice po prostu nie postrzegają jej chłopaka jako faceta, którego zna i z którym jest szmat czasu, tylko właśnie jako faceta, którego ona zwyczajnie nie zna, bo gada z nim tylko przez internet.

[Śniegowa]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50701372]Może z kartką to przesadziłam, po prostu chodziło mi o to, że powinna ich postawić przed faktem dokonanym. Czy ja mówię, że ona ma kompletnie rodziców olać i nie dać znaku życia? Nie, to przecież oczywiste, że powinna w trakcie wyjazdu zadzwonić do rodziców, powiedzieć, że wszystko okej, pogadać, nigdzie nie sugerowałam czegoś innego i podobne zachowanie uważam w większości sytuacji za szczeniackie, więc nie wmawiaj mi czegoś, czego nie napisałam Ale oni są ze sobą dwa lata, rodzice znają tego chłopaka, to nie jest osoba obca, a mimo to odstawiają jakąś dziwną panikę i pełnoletniemu dziecku nie pozwalają na kilka dni pojechać za jej zaoszczędzone pieniądze do faceta, to nie jest fajne.[/QUOTE]
No troszkę przesadziłaś

Zastanawiam się czy tu ogólnie nie jest problem z zaufaniem i rozmawianiem między rodzicami a autorką...


[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50701381]

Autorka napisała, że on do niej przyjeżdżał co trzy tygodnie, czasem co miesiąc, na weekend, bo częściej rodzice nie pozwalali [/QUOTE]
Widywali sie.
Iza nie napisała, że on bywał u niej, z tego co zrozumiałam.

Może w drugą stronę, postawienie przed faktem będzie miało nieco większy sens?
Wyrzucą jej gościa z domu na noc?

Pewnie spanie w 1 pokoju by było nie do pomyślenia (jakby to miało cokolwiek zmienić...), ale mogliby się spotkać.

---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:39 ----------

Napisane przez cranberry juice

Może ja jestem stara baba i się nie znam na internetach, ale jak można być zakochanym i dwa lata w związku, jeżeli, jak piszesz, nie było okazji się poznać?

Moim zdaniem rodzice po prostu nie postrzegają jej chłopaka jako faceta, którego zna i z którym jest szmat czasu, tylko właśnie jako faceta, którego ona zwyczajnie nie zna, bo gada z nim tylko przez internet.

A przecież w ten sposób można o wiele więcej przegadać niż w realu...

[Kolor Bzu]

Napisane przez cranberry juice

Może ja jestem stara baba i się nie znam na internetach, ale jak można być zakochanym i dwa lata w związku, jeżeli, jak piszesz, nie było okazji się poznać?

Moim zdaniem rodzice po prostu nie postrzegają jej chłopaka jako faceta, którego zna i z którym jest szmat czasu, tylko właśnie jako faceta, którego ona zwyczajnie nie zna, bo gada z nim tylko przez internet.

Autorka wyraźnie napisała, że widywali się tak raz na mieisąc na kilka dni- sokojnie można się zakochać - w końcu się widzieli jedank kilka razy.
A jak sa daleko to jasne że przez internet rozmawiają, w końcu jakoś się musza kontaktować, rozmawiać.

Mój przyjaciel w wieku 14 lat poznał dziewczynę- on z Warszawy, ona z Trójmiasta. Też rodzice byli przeciwni, że jak to tacy młodzi, tak daleko. Widywali się w wakacje, ferie i czasami jak uszczknęli trochę czasu dla siebie. Na studiach ze sobą zamieszkali- są ze sobą po dziś dzień.

[Śniegowa]

Napisane przez Kolor Bzu

Autorka wyraźnie napisała, że widywali się tak raz na mieisąc na kilka dni- sokojnie można się zakochać - w końcu się widzieli jedank kilka razy.
A jak sa daleko to jasne że przez internet rozmawiają, w końcu jakoś się musza kontaktować, rozmawiać.

Mój przyjaciel w wieku 14 lat poznał dziewczynę- on z Warszawy, ona z Trójmiasta. Też rodzice byli przeciwni, że jak to tacy młodzi, tak daleko. Widywali się w wakacje, ferie i czasami jak uszczknęli trochę czasu dla siebie. Na studiach ze sobą zamieszkali- są ze sobą po dziś dzień.

Zakochać i nie tylko

Miałam 17 gdy poznałam Szczęście. Jesteśmy małżeństwem 19 lat.
Nie mieszkaliśmy daleko, ale na początku związku on poszedł do wojska na 1,5 roku.
Także wierzę, ze związek młodych osób może przetrwać długo

[elvegirl]

Zawsze mnie w takich wątkach kładą na łopatki dwie kwestie:
- podejście "za młoda jest" - no jest, jest, ale to co, ma do ćwierćwiecza odpuścić sobie związki, żeby się potem dowiedzieć, że jest podejrzane, że nie ma żadnych doświadczeń damsko-męskich na koncie?
- podejście "związek na odległość to na pewno się nie znają i na pewno się rozpadnie" - no tak jakby nie było żadnego udanego związku na odległość na świecie i jakby jedyną opcją na poznanie drugiej osoby były rozmowy w realu. Jakby partner na miejscu gwarantował happy end


I serio, rozumiem niezadowolenie i stres rodziców na początku takiej znajomości ich dziecka. Ale po dwóch latach?

[daf502bc9430c04b8cbdbd94f51a8624bed02f84_61e0bd2ac4d4e]

Napisane przez Śniegowa

Zastanawiam się czy tu ogólnie nie jest problem z zaufaniem i rozmawianiem między rodzicami a autorką...

Widywali sie.
Iza nie napisała, że on bywał u niej, z tego co zrozumiałam.

Może w drugą stronę, postawienie przed faktem będzie miało nieco większy sens?
Wyrzucą jej gościa z domu na noc?

Pewnie spanie w 1 pokoju by było nie do pomyślenia (jakby to miało cokolwiek zmienić...), ale mogliby się spotkać.

No na pewno jest i widać go na kilometr, inna sprawa z czyjej winy, bo ja dość się naoglądałam w liceum rodziców znajomych trzymających dzieci na smyczy i odstawiających dziwne maniany, żeby myśleć, że to głównie się dzieje z winy dziecka...

Ale jak on przyjeżdżał na te trzy dni tyle kilometrów to gdzie w takim razie spał? W hotelu? Mi się wydaje, że najpewniej jednak u autorki na jakiejś kanapie

Mnie zawsze trochę rozbraja to bycie anty do spania w jednym pokoju, jakby seks można było uprawiać tylko śpiąc w jednym łóżku i tylko w nocy

[Śniegowa]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50701731]No na pewno jest i widać go na kilometr, inna sprawa z czyjej winy, bo ja dość się naoglądałam w liceum rodziców znajomych trzymających dzieci na smyczy i odstawiających dziwne maniany, żeby myśleć, że to głównie się dzieje z winy dziecka...

Ale jak on przyjeżdżał na te trzy dni tyle kilometrów to gdzie w takim razie spał? W hotelu? Mi się wydaje, że najpewniej jednak u autorki na jakiejś kanapie

Mnie zawsze trochę rozbraja to bycie anty do spania w jednym pokoju, jakby seks można było uprawiać tylko śpiąc w jednym łóżku i tylko w nocy [/QUOTE]

Oj tak... Rodzicom się potem zdaje, ze ich "kwiatuszek" to święty, a potem rosną takie kwiatki jak pod Spodkiem...

Wróć... na odwrót miało być. Zrozumiełam, ze to ONA bywała u niego.
Brak kawy...


hehe. Mnie także.
Dlatego z Młodą takich cyrków nie uskuteczniam, gdy jej chłopak nocuje.

[elvegirl]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50701731]
Mnie zawsze trochę rozbraja to bycie anty do spania w jednym pokoju, jakby seks można było uprawiać tylko śpiąc w jednym łóżku i tylko w nocy [/QUOTE]
Spokój sumienia, że oficjalnego przyzwolenia rodziców na to nie było.

[Iza1203]

Napisane przez witamina1

A jak do tej pory się spotykaliście ?

Na początku w wakacje na polu po 6 h tak jechał tyle do mnie by spędzić ze mną chociaż te kilka godzin. Później w mieszkaniu gdy mieszkałam z koleżankami kilka miesięcy, a później co 3 tygodnie u mnie w domu rodzinnym

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:22 ----------

Napisane przez cranberry juice

Może ja jestem stara baba i się nie znam na internetach, ale jak można być zakochanym i dwa lata w związku, jeżeli, jak piszesz, nie było okazji się poznać?

Moim zdaniem rodzice po prostu nie postrzegają jej chłopaka jako faceta, którego zna i z którym jest szmat czasu, tylko właśnie jako faceta, którego ona zwyczajnie nie zna, bo gada z nim tylko przez internet.

Nie, nie gadam z nim tylko przez internet

---------- Dopisano o 10:34 ---------- Poprzedni post napisano o 10:24 ----------

Prostujac wszystko to on przyjeżdża do mnie od jakiegoś półtora roku, do mnie do domu i śpimy osobno oczywiście. Fakt nie mogę się dogadać z rodzicami, szczególnie z mamą
Zawsze byłam bardzo spokojna, ułożona, robiłam wszystko to co oni chcieli, bardzo dobrze się uczyłam i nadal tak jest. Mama ma takie podejście starodawne i to bardzo. Rodzice są dla mnie dobrzy, niczego mi nie brakowało i jestem im za to wdzięczna ale mama uważa, że to, że się buntuje oznacza, że jestem niewdzieczna

[Śniegowa]

Napisane przez Iza1203

Na początku w wakacje na polu po 6 h tak jechał tyle do mnie by spędzić ze mną chociaż te kilka godzin. Później w mieszkaniu gdy mieszkałam z koleżankami kilka miesięcy, a później co 3 tygodnie u mnie w domu rodzinnym

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:22 ----------


Nie, nie gadam z nim tylko przez internet

---------- Dopisano o 10:34 ---------- Poprzedni post napisano o 10:24 ----------

Prostujac wszystko to on przyjeżdża do mnie od jakiegoś półtora roku, do mnie do domu i śpimy osobno oczywiście. Fakt nie mogę się dogadać z rodzicami, szczególnie z mamą
Zawsze byłam bardzo spokojna, ułożona, robiłam wszystko to co oni chcieli, bardzo dobrze się uczyłam i nadal tak jest. Mama ma takie podejście starodawne i to bardzo. Rodzice są dla mnie dobrzy, niczego mi nie brakowało i jestem im za to wdzięczna ale mama uważa, że to, że się buntuje oznacza, że jestem niewdzieczna

To obawiam się, ze musisz troszkę zagryźć poliki, i spotykać się z Nim u siebie...

Sądzę, że "wiercenie dziury w brzuchu" mamie na niewiele się tu zda.
Ma pewnie w głowie apokaliptyczne wizje tego co się stanie gdy pojedziesz na drugi koniec kraju.

[skazana_na_bluesa]

ja bym zaczęła od przekonania rodziców do chłopaka - krótko mówiąc, żeby częściej do ciebie przyjeżdżał (np. co 2 tygodnie) i dał się lepiej poznać. jeśli chłopak faktycznie jest fajny, rodzice powinni dać sobie trochę na wstrzymanie i może mama będzie mniej panikować. przecierpicie siedzenie z dziurze zabitej dechami, a w perspektywie jest szansa, że ty będziesz mogła częściej do niego jeździć.

[201604181004]

[1=daf502bc9430c04b8cbdbd9 4f51a8624bed02f84_61e0bd2 ac4d4e;50700985]Zostaw rodzicom kartkę, albo po prostu się spakuj i powiedz im, że się do niego wybierasz i po prostu jedź. Jesteś pełnoletnia, jedziesz za swoje pieniądze, nie widzę problemu.[/QUOTE]

ehe a jak wróci to zastanie kopertę z 500 zł z napisem "alimenty" i wymienione zamki

szczerze to rozważałabym zrobienie tego mojemu dziecku w wieku licealnym które co tydzień by się urywało 500 km od domu

[elvegirl]

Drabineczka, a to "co tydzień" to gdzie wyczytałaś?

[201604181004]

z postów buntowniczej tassarinian

niezaleznie czy rodzice sa be i fe to troche slabo po prostu 500 km sobie jechać i ich z tym zostawić
to tylko rok tak naprawde bo on zaraz jak rozumiem konczy licencjat?

[Mick]

Napisane przez elvegirl

Zawsze mnie w takich wątkach kładą na łopatki dwie kwestie:
- podejście "za młoda jest" - no jest, jest, ale to co, ma do ćwierćwiecza odpuścić sobie związki, żeby się potem dowiedzieć, że jest podejrzane, że nie ma żadnych doświadczeń damsko-męskich na koncie?
- podejście "związek na odległość to na pewno się nie znają i na pewno się rozpadnie" - no tak jakby nie było żadnego udanego związku na odległość na świecie i jakby jedyną opcją na poznanie drugiej osoby były rozmowy w realu. Jakby partner na miejscu gwarantował happy end


I serio, rozumiem niezadowolenie i stres rodziców na początku takiej znajomości ich dziecka. Ale po dwóch latach?

Mam podobne odczucia.

Jeszcze rozumiałabym, gdyby rodzice byli zupełnie na nie, ale tutaj nie mają nic przeciwko spotkaniom, byle nie za często... No ludzie.

Autorko, czy nie chodzi o to, że Twoi rodzice są wierzący i zwyczajnie uważają, że panience nie wypada jeździć do chłopa?