problem z podziałem obowiązków w opiece nad 93 letnią babcią

[skazana_na_bluesa]

powiem szczerze - błędem twojego życia jest zrezygnowanie z pracy zawodowej. milion razy lepiej byłoby, żebyś poszła do pracy i zdobywała doświadczenie, nawet jeśli spora część kasy szłaby na opiekunkę. zresztą - obie rodziny powinny złożyć się na taką opiekę. masz 25 lat, jak babcia pożyje jeszcze kilka to będziesz miała taką dziurę w cv, że nie znajdziesz pracy. tym bardziej, że będziesz dalej w takim wieku, że pracodawcy będą się bać twojej ciąży.
zorientujcie się też, czy jest opcja, żeby przychodziła jakaś opiekunka z mopsu.

no i tak na zaś - jeśli dom jest babci to namówcie ją na przepisanie na was za stała opiekę, żebyście nie musieli później walczyć z tamtymi o spadek.

[2016070953]

hmm, kiedyś rozmawiałam z koleżanką na taki temat i ona powiedziała że byłaby skłonna rzucić pracę żeby się opiekować schorowaną babcią/dziadkiem, a jak jej zapytała z czego będzie żyć, to powiedziała, że to nie jest najważniejsze bo ona za rodziną w ogień pójdzie

[201803290936]

Napisane przez hardgirl123

hmm, kiedyś rozmawiałam z koleżanką na taki temat i ona powiedziała że byłaby skłonna rzucić pracę żeby się opiekować schorowaną babcią/dziadkiem, a jak jej zapytała z czego będzie żyć, to powiedziała, że to nie jest najważniejsze bo ona za rodziną w ogień pójdzie

Gadanie bez pomyślunku i świadomości jak wygląda codzienna opieka nad kimś starszym (często marudnym) i schorowanym.

[zakonna]

Tak. To się tak fajnie gada dopóki to sama teoria. Rzeczywistość jest okropna i oznacza wyniszczenie emocjonalne i fizyczne takiego opiekuna

[2016070953]

No jest to prawda, dlatego też uważam że dobrym rozwiązaniem jest wynajęcie opieki albo oddanie do domu opieki. Bo jak jest jeden chory to w efekcie cała rodzina jest chora.

[ThinkingAboutUs]

Może nawet rodzina nie wie, że Tobie to poniekąd nie pasuje?
'A bo i tak w domu siedzi, pracy nie ma, to niech się zajmuje'. Moim zdaniem powinnaś się bardziej skupić na sobie, na tym co Ty chciałabyś robić i poszukać pracy/praktyk, czegoś co pozwoli Ci na Twój rozwój, a z tego też wyniknie i rozmowa, co kto robi i czym się zajmuje. Poniekąd stawianie pod murem, ale też i czas na otrzeźwienie.
Zastanów się też jak wygląda sprawa spadkowa i testamentu? Życzymy babci wiele lat, ale często gęsto jest i tak, że jest to zaniedbanie, a ci co się najwięcej zajmowali zostają z ręką w nocniku podczas kiedy majątek spada na kogoś innego. W tym wypadku najwyraźniej ciotka wszystko dostanie, a to dopiero będzie gorzkie dla Ciebie...

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez Karena 73

Z jednej strony masz rację, tylko gdyby babcia tak kiedyś pomyślała? Ona swoje dzieci wychowała i wcale nie musiała zajmować się wnuczkami. Mogła powiedzieć ojcu autorki: nie poradzisz sobie sam, a mi się nie chce, bo mam prawo do własnego życia, oddajmy dziewczynki do domu dziecka.

U nas w Polsce jest tak zakorzenione, że babcie i dziadkowie pomagają swoim wnukom, by własnym dzieciom dopomóż. A ta babcia autorki przecież miała też innych wnuczków, którymi też się zajmowała. Prawnymi opiekunami Twojej babci jest Twój tata i Twoja ciocia tak naprawdę. I też się zgodzę, że to jest tylko dobra Twoja wola, aby się nią zajmować przez cały czas.

[201604191001]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

U nas w Polsce jest tak zakorzenione, że babcie i dziadkowie pomagają swoim wnukom, by własnym dzieciom dopomóż. A ta babcia autorki przecież miała też innych wnuczków, którymi też się zajmowała. Prawnymi opiekunami Twojej babci jest Twój tata i Twoja ciocia tak naprawdę. I też się zgodzę, że to jest tylko dobra Twoja wola, aby się nią zajmować przez cały czas.

Babcia raczej nie jest ubezwlasnowolniona, wiec o jakich prawnych opiekunach mowisz? I co do tego ma tata autorki, ktory jest zieciem babci, a nie jej synem?

Wyslane z dziadowskiego telefonu, wybaczcie.

[Anja1106]

po pierwsze nie piszcie, ze mój tata, bo mój tata to jej zięć, przecież nie będzie przebierał teściowej albo jej mył. Robi zakupy, coś załatwi i ma ją na oku jak nas nie ma, to wystarczy. Sprawa spadkowa jest jasna- dom w którym mieszkam kiedyś był babci, otrzymała go moja mama, a że zmarła spadkobiercami są: ja, siostra i ojciec. Równocześnie babcia łożyła na budowę domu ciotki, żeby było sprawiedliwie, i to są prawy załatwione, nigdy nie było o to halo, bo nikt nie był w żadnym stopni pokrzywdzony, ze dostał mniej. Babcia wiele lat wspierała finansowo ciotkę, bo jej się nie przelewało, więc argument, że my mieszkamy w domu po niej wogole nie ma racji bytu. O pieniądze chodzi w tej sprawie w stopni najmniejszym, chodzi o mentalną odpowiedzialność za starość babci- że nie jest tylko to nasza sprawa, ale także ich. O to był zawsze problem. Jasne, że skoro babcia mieszkała z nami to na nas spoczywa w jakimś stopni większa odpowiedzialność, ale to przerosło w granice absurdu bo oni wtedy nie robili nic, a myśmy byli kozłami ofiarnymi. Myślę, że jak ktoś tu napisał, zabrakło konsekwencji w naszym działaniu i może rzeczywiście muszę postawić ich przed faktem dokonanym i postawić na swoje życie, bo w chwili obecnej tkwię w martwym punkcie. Może było i tak, jak ktoś tu tez napisał, pomyśleli sobie- i tak siedzi w domu to niech się zajmuje, nie wiem, powtórzę tylko, że oni strasznie ciężcy są w dogadywaniu się w różnych sprawach... myślałam, ze dorośli do zrozumienia tego, ale te telefony, że już z babcią nie da się wytrzymać, utwierdziły mnie w przekonaniu, że jeszcze daleko mają do tego, żeby to zrozumieć. Po tych telefonach ciotki uświadomiłam ją, zresztą nie tylko ja bo siostra też, że ciotka sie ośmieszyła i to konkretnie. Na moje słowa nie odpowiedziała mi nic tylko spuściła wzrok. Ustaliliśmy, że najlepszym rozwiązaniem będzie znalezienie pacy i postawienie ich przed faktem dokonanym, tak jak ktoś tu z was napisał.. mam nadzieje, że poskutkuje. Na szczęście od mojej obrony minęło na razie 9 miesięcy więc aż tak w tyle nie jestem...

[ThinkingAboutUs]

Jak to mówią, z rodziną najlepiej wychodzi się tylko na zdjęciu. Wspomniałam o spadku, bo kiedy dochodzi do spraw dużych pieniędzy i podziału majątku, potrafi to podzielić niejedną rodzinę, mimo dawnych obietnic, mimo tego kto komu dawał i wychowywał, 'na gębę' nie powinno nic być załatwiane, bo można się srogo przejechać.
Znajdujesz pracę, oznajmiasz: idę do pracy, pracuję tak i tak, to jak się dzielimy opieką nad babcią? Przecież chyba Ci nie powiedzą: nie idź do pracy? Pewnie, że będą niezadowoleni, pewnie, że będą marudzić, bo jeleń który robił robić więcej nie będzie, ale będzie jakieś działanie. Wytrącisz ewentualny argument nic nie robienia z ręki, masz prawo do swojego życia. Powodzenia.

[skazana_na_bluesa]

a masz jakieś doświadczenie zawodowe czy puste cv?

[201610310857]

Potrafie sobie wyobrazic sytuacje, bo pracuje w placowce.
Moze skoro ciotka nie chce sie babcia zajmowac, postrasz ja, ze babcia w takim razie pojdzie do DPS, bo Ty chcesz isc do pracy i miec dzieci i nie masz juz sily zajmowac sie babcia?

Ciotka sie pewnie przestraszy "Co ludzie powiedza" i zacznie sie wlasna mama interesowac.

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez _Judith_

Babcia raczej nie jest ubezwlasnowolniona, wiec o jakich prawnych opiekunach mowisz? I co do tego ma tata autorki, ktory jest zieciem babci, a nie jej synem?

Mówię tu o opiekunach prawnych, tylko ciocia jest.
Mój błąd, myślałam, ze tata autorki to syn babci, a nie zięć.

[201604191001]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Mówię tu o opiekunach prawnych, tylko ciocia jest.
Mój błąd, myślałam, ze tata autorki to syn babci, a nie zięć.

Jakich opiekunach prawnych? Babcia jest ubezwłasnowolniona?

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez _Judith_

Jakich opiekunach prawnych? Babcia jest ubezwłasnowolniona?

Z tego co autorka napisała zajmuje się babcią całymi dniami, więc dochodzę do wniosku, że babcia sama nie potrafi załatwić swoich interesów np odebrać korespondencji na poczcie. Opiekunem prawnym automatycznie tej babci jest jej córka, czyli ciocia autorki.

[plumss]

Moja babcia rowniez ma 93 lata, jednak mieszka w innym miescie niz moja rodzina. Codziennie odwiedza ja opiekunka ze szpitala, robi jedzenie, myje, porozmawia, posiedzi, zalatwi lekarza. Nie zastanawialas sie nad zalatwieniem opiekunki ktora np. wpadalaby na kilka godzin dziennie?
To chyba rozwiazaloby wiele problemow.

[Hultaj]

Ja nie napisalam ze autorka ma wylacznie opiekowac sie babcia,tylko ze rozumiem ciotke

ciotkę i jej rodzinę zrozumieć banalnie łatwo - lenistwo i to, że całe życie ktoś odwalał czy raczej teraz odwala robotę za nich pachnie.

ja wiem, że pewnie dużo czytających nie potrafi zrozumieć takiej sytuacji, bo może w takim stopni z dziadkami i opieka nad nimi, styczności nie mieli, ci co mieli to wiedzą o co mi chodzi.

to wygląda jak wymówki; postępujesz ścieżką wyuczonej bezradności, łatwiej Ci siedzieć w domu i zajmować się babcią niż wziąć się w garść i iść do pracy; tak Ci może minąć kawał życia, db, że chcesz zajmować się babcią, ale robisz to niszcząc siebie, a w końcu małżeństwo, bo Twojemu mężowi w końcu się znudzi Twoja męczeńska postawa.
Dziwię się, że Twój tata pozwala, aby jego córka marnowała swoją przyszłość i siedziała w 4 ścianach jako dama do towarzystwa emerytowanej kobiety,bo mniemam, że nie w tym kierunku planowałaś swoją karierę i studia; zamiast huknąć na rodzinę, skoro Ty nie potrafisz, a mężowi tym bardziej głupio.
Co do problemu ogólnie to to jest problem globalny, społeczeństwa się starzeją, a młodzi ludzie muszą pracować.

[201604191001]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

Z tego co autorka napisała zajmuje się babcią całymi dniami, więc dochodzę do wniosku, że babcia sama nie potrafi załatwić swoich interesów np odebrać korespondencji na poczcie. Opiekunem prawnym automatycznie tej babci jest jej córka, czyli ciocia autorki.

A czy przypadkiem nie jest tak, że opiekuna prawnego musi ustanowić/wyznaczyć sąd? Nic nie dzieje się tak automatycznie.

[CarycaKatarzynaI]

Napisane przez _Judith_

A czy przypadkiem nie jest tak, że opiekuna prawnego musi ustanowić/wyznaczyć sąd? Nic nie dzieje się tak automatycznie.

U mnie jest taka sytuacja, ze moją prababcią opiekuję się ja i moja mama (czyli dla niej wnuczka i prawnuczka). Mieszka sobie u nas i my się nią zajmujemy. Jej opiekunem prawnym jest jej syn, czyli mój dziadek. Sytuacja wygląda tak, ze ja z mamą zajmujemy się nią na co dzień, ale sytuacje urzędowe już nie jesteśmy w stanie załatwić i robi to mój dziadek (np w ZUS-ie jak chciałam się zapytać o sprawy mojej prababci to nie udzielą mi takiej informacji). Pewnie w drodze sądowej moja mama czy ja mogłybyśmy starać się o opiekę prawną. Ale taka sytuacja na ten moment nie jest dla nas problemem.

[201604191001]

Napisane przez CarycaKatarzynaI

U mnie jest taka sytuacja, ze moją prababcią opiekuję się ja i moja mama (czyli dla niej wnuczka i prawnuczka). Mieszka sobie u nas i my się nią zajmujemy. Jej opiekunem prawnym jest jej syn, czyli mój dziadek. Sytuacja wygląda tak, ze ja z mamą zajmujemy się nią na co dzień, ale sytuacje urzędowe już nie jesteśmy w stanie załatwić i robi to mój dziadek (np w ZUS-ie jak chciałam się zapytać o sprawy mojej prababci to nie udzielą mi takiej informacji). Pewnie w drodze sądowej moja mama czy ja mogłybyśmy starać się o opiekę prawną. Ale taka sytuacja na ten moment nie jest dla nas problemem.

Ale tu jest mowa o babci autorki, która nie ma opiekuna prawnego. Inna sytuacja. Nie taka sama.

[overmind]

Autorko, przybrałaś rolę ofiary. Skoro konsekwentnie na wszystko potulnie się zgadzaliście, ustępowaliście, aby był spokój, to są tego skutki. Musisz być twardsza - jak ciocia wydzwania to odbierz telefon RAZ i powiedz, że dalej remontujecie etc. i nie masz warunków, żeby babcię przyjąć, a dwa napomknij: ciociu, to przecież twoja mama. Jak się umówicie na jakiś termin to nie wymiękaj po jakimś jednym telefonie. Po prostu nie odbieraj tych połączeń i już.

Jesteś młoda, po studiach. Co skończyłaś? Masz jakieś doświadczenie? Znasz języki? Zdajesz sobie sprawę jak ciężko o pracę, zwłaszcza dobrą? Wiesz jaka jest konkurencja? Nie po to studiowałaś, aby się na początku kariery wpędzić a taką sytuację, że w zasadzie ileś tam lat studiów jest potrzebny do niczego. Niestety - studia to nie wszystko. To bardzo często tylko papier, który na niektórych stanowiskach jest wymagany. Liczą się umiejętności i predyspozycje. Jeśli teraz nie wejdziesz na rynek pracy to będziesz całe życie żałowała. Minął 2-3 lata tak jak teraz, będziesz chciała dziecka, pracy zaczniesz szukać koło 30 i okaże się, że możesz iść w słabo opłacane miejsca, o ile nie wygryzą Cię nowi studenci. Zacznij szukać pracy - zacznij od tego. Jak znajdziesz to oznajmij ciotce, że szukasz opiekunki dziennej do babci, bo zaczynasz pracę, i żeby w razie "w" przygotowała się na to, że też będzie musiała się dołożyć do tej opiekunki, w przypadku, gdyby emerytura babci nie wystarczyła. Na prawdę, taka opiekunka to nic złego. A przynajmniej zaczniesz żyć jak młody człowiek.

[Grzegorz25]

Napisane przez Doris1981

Gadanie bez pomyślunku i świadomości jak wygląda codzienna opieka nad kimś starszym (często marudnym) i schorowanym.

Ty też kiedyś będziesz taką starą i schorowaną staruszką , biologia nikogo nie minie i co wtedy? , jakbyś zareagowała gdybyś to Ty była przedmiotem dyskusji? , raczej nikomu przyjemnie nie byłoby być potraktowanym u schyłku życia jak zużyty , nikomu nie potrzebny mebel

dopóki jest się młodym i ma się rodziców silnych i zdrowych to się łatwo mówi , ale przychodzi czas kiedy z tych sił opadną i wtedy trzeba będzie podjąć decyzję .

wszyscy wiemy jakiej jakości są domy starości i jak człowiek na starość tetryczeje , no ale każdego z nas to czeka , bez wyjątku

[bulhakowa8891]

Hej, jestem w analogicznej sytuacji. Moim zdaniem ciotka nigdy opieki się nie podejmie. Wszystko przez to, że to TY (z tatą) mieszkaliście i dalej mieszkacie w domu po babci. U mnie jest to samo. Czysta spychologia.
Posłuchaj dziewczyn, idź do pracy, nadrób stracony czas.

[201803290936]

Napisane przez Grzegorz25

Ty też kiedyś będziesz taką starą i schorowaną staruszką , biologia nikogo nie minie i co wtedy? , jakbyś zareagowała gdybyś to Ty była przedmiotem dyskusji?
(...)

Ja sobie o pewne rzeczy odpowiednio wcześniej zadbam. Nie chcę być przedmiotem takich dyskusji. Nie zamierzam mieć również dzieci, a jakbym miała to na pewno nie chciałabym aby się mną zajmowały "na starość". Opieka nad osobą starszą to ogromne obciążenie, w tym psychiczne.

[Dotka90]

Napisane przez Doris1981

Ja sobie o pewne rzeczy odpowiednio wcześniej zadbam. Nie chcę być przedmiotem takich dyskusji. Nie zamierzam mieć również dzieci, a jakbym miała to na pewno nie chciałabym aby się mną zajmowały "na starość". Opieka nad osobą starszą to ogromne obciążenie, w tym psychiczne.

Dokładnie
Ja jestem zdania, że wolę żeby moje dzieci umieściły mnie w DOBRYM, sprawdzonym DPSie niż żeby się mną opiekowały. Dopóki będę sprawna, to okej, ale później nie chcę być dla nikogo ciężarem.

Moja mama też już teraz mówi, że ona na starość chce, żeby do DPSu ją oddać.

[Hultaj]

Ty też kiedyś będziesz taką starą i schorowaną staruszką , biologia nikogo nie minie i co wtedy? , jakbyś zareagowała gdybyś to Ty była przedmiotem dyskusji? , raczej nikomu przyjemnie nie byłoby być potraktowanym u schyłku życia jak zużyty , nikomu nie potrzebny mebel

dopóki jest się młodym i ma się rodziców silnych i zdrowych to się łatwo mówi , ale przychodzi czas kiedy z tych sił opadną i wtedy trzeba będzie podjąć decyzję .

wszyscy wiemy jakiej jakości są domy starości i jak człowiek na starość tetryczeje , no ale każdego z nas to czeka , bez wyjątku

o co tu się obrażać, młodośc nie chce podcierać tylka starości bo to niewdzięczne zadanie i za kilkadziesiąt lat to się nie zmieni, lepiej zrobisz jak zadbasz o opiekę dla siebie, ale bez konieczności przymuszania do niej własnej wnuczki.

[201803111829]

Zaraz, jak to było... Miej dzieci, bo kto się tobą na starość zajmie. Coś takiego.

[Grzegorz25]

Napisane przez Doris1981

Ja sobie o pewne rzeczy odpowiednio wcześniej zadbam. Nie chcę być przedmiotem takich dyskusji. Nie zamierzam mieć również dzieci, a jakbym miała to na pewno nie chciałabym aby się mną zajmowały "na starość". Opieka nad osobą starszą to ogromne obciążenie, w tym psychiczne.

ja też o pewne rzeczy sobie zadbam , ale mam też świadomość że póki co to czyste teoretyzowanie , niekoniecznie może się to ułożyć jak chcemy

Polska bedzie raczej dociskać starych ludzi a nie poprawiać im los , to nie Skandynawia

Rodzice też mogą mówić że nie chcą być ciężarem itd...ale prawda jest taka że nikt na stare lata nie chce być samotnym wśród obcych ludzi , ja moim w życiu nie oddam , ale każdy robi jak uważa za słuszne

to cut long story short : starość nie radość

[pasterska]

Starsi ludzie są z reguły bardzo uparci, chcą koniecznie postawić na swoim. Musisz patrzeć jednak na siebie, na swoją rodzinę i to, żeby mieć dla niej czas. Ja mam o tyle trudną sytuację, że gdybym miała opiekować się osobą starszą, na przykład niedołężną, musiałabym szukać jakiegoś domu opieki, ponieważ i ja i mąż nie możemy dźwigać ciężarów (on po operacji przepukliny, ja po neurologicznej). Dla nas wyzwaniem jest podnieść 10 kilo.

[201604191001]

Napisane przez pasterska

Starsi ludzie są z reguły bardzo uparci, chcą koniecznie postawić na swoim. Musisz patrzeć jednak na siebie, na swoją rodzinę i to, żeby mieć dla niej czas. Ja mam o tyle trudną sytuację, że gdybym miała opiekować się osobą starszą, na przykład niedołężną, musiałabym szukać jakiegoś domu opieki, ponieważ i ja i mąż nie możemy dźwigać ciężarów (on po operacji przepukliny, ja po neurologicznej). Dla nas wyzwaniem jest podnieść 10 kilo.

To mile, ze odkopujesz watek z lipca, autorka pewnie to doceni <3

Send from my mind using the Force.