Nieplanowana ciąża - co robić?

[favianna]

Autorko nie umiem dać Ci jasnej podpowiedzi.

Pierwsze co moim zdaniem powinnaś zrobić to zbadać płód genetycznie. Masz u siebie możliwość zrobienia testu NIFTY (bodajże od 14 tyg). Jeśli będziesz pewna że nie trafił się pechowy los na loterii w postaci którejkolwiek trisomnii to wtedy wiesz ze możesz ciążę kontynuować lub nie.
Nie wiem do kiedy możesz u siebie przeprowadzić aborcję, ale potrzebujesz zrobić sobie spis wszystkich terminów (kiedy badania, do kiedy aborcja itd), to da ci wiedzę ile dokładnie masz czasu na decyzję.

Co do sedna to bardzo trudno tu coś poradzić. Ja np zawsze myślałam że wcale nie jest tak łatwo zajść w ciążę, jestem pod 40ke i jestem w planowanej ciąży. Starania zabraly nam miesiąc.

Jeśli piszesz ze zabezpieczając się i mając pco zaszlas w ciążę to wcale nie musi być najgorzej z twoją płodnościa. Ale też nigdy nie wiadomo jak to będzie się zmieniać z latami.

Kolejna duża niewiadoma to to jak będziesz się czuć w ciąży. Ja np prawie nie mam typowych objawów, ale już moja koleżanka miała mdłości i wymioty bite 3 miesiące i to nie tylko rano, ale non stop.
No i pierwsze 3 miesiące jest duży spadek energii, potem jest lepiej, w 2 trymestrze jest to okienko kiedy możesz ogarnąć dużo spraw związanych z dzieckiem i tym co będzie potrzebowalo, a 3 trymestr znowu jest już sporo obciążający.
ALE jesteś młoda, w tym wieku ma się znacznie więcej energii niż np ja mam więc też to znacznie lepszy czas na dziecko.

Kolejna rzecz to na ile możesz liczyć na swojego pracodawcę oraz jaka masz pracę, czy możesz być przeniesiona w razie czego na lzejsze stanowisko itp. Wiem że na wyspach (ja jestem na tej zielonej) ogólnie przyjmuje się że kobieta w ciąży pracuje praktycznie do samego rozwiązania.

Ostatnia sprawa to czy ułożysz sobie życie na tyle wcześnie żebyś mogła mieć planowane dziecko. Wiem że w Irlandii i w UK jest sporo tzw późnych mam, ale też warto pamiętać że im później ma się dzieci tym później się one usamodzielnia, a człowiek nie robi się młodszy.

Tak czy inaczej, biorąc pod uwagę że chcesz mieć dzieci w ogóle, warto myśleć o tym że to olbrzymi pochłaniacz energii i finansów. Jeśli wsparcie państwa jest tak jak piszesz dobre, to nie musisz mieć partnera. Natomiast tego wsparcia od państwa na pewno nie dostaniesz w Polsce. Więc musiałabyś zostać tam gdzie jesteś i mieć wsparcie finansowe, ale nie mieć wsparcia rodziny.

---------- Dopisano o 10:12 ---------- Poprzedni post napisano o 10:04 ----------

Acha, zakladajac że musiałabyś zostać, zorientuje się ile kosztują żłobki i czy masz jakąś pomoc od państwa, bo np u mnie pomoc jest, ale mała, a ceny są koszmarne. No i ile urlopu macierzyńskiego ci przysługuje.
Jeśli zdecydujesz się na dziecko to to będzie duży wysiłek, ale możesz tak czy inaczej być z "nim" szczęśliwa

[aleks_90]

Napisane przez _Tinkerbell

ale autorka tamtego postu uważa chyba, że gumki są do ozdoby

a tabletki to sie łyka zamiast landrynek

[dorris23]

Napisane przez _Tinkerbell

Moja mama na dwójkę, jest za aborcją na życzenie

---------- Dopisano o 06:19 ---------- Poprzedni post napisano o 06:13 ----------


Nie, jak się zabezpieczam to po to, żeby nie zajść. Inaczej seks uprawialiby ludzie około 40

Odnosiłam się do watku, nie do Twojej mamy.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

Napisane przez HealthOne

Te wszystkie które piszą ''usunęłabym'' - na KAŻDEJ dyskusji mają tylko to jedno do powiedzenia i w każdej dyskusji na temat posiadania dzieci deklarują ze same nigdy być matkami nie chcą. I ich święte prawo ale w tej sytuacji- moim zdaniem takie komentarze są totalnie o d.upę rozbić.

Ja napisalam, ze usunelabym bedac w sytuacji autorki, chociaz sama jestem teraz w nieplanowanej ciazy. Moja sytuacja jest inna, latwiejsza, wiec zdecydowalam sie urodzic, jednak wiedzac z jakimi problemami sie to wiaze, dodajac niestabilna sytuacje opisana w watku bedac w sytuacji autorki usunelabym.

[dobrarada]

(Biorąc pod uwagę wyłącznie posty Autorki wątku) - Kochana, będąc na Twoim miejscu i bazując na tym, co tu napisałaś, nie usunęłabym ciąży na pewno. Powinnaś chyba porozmawiać z ojcem dziecka (na spokojnie i wtedy, gdy będziesz w miarę gotowa na taką rozmowę). Powodzenia Trzymam kciuki za Ciebie.

[TheOnly]

Postanowiłam podzielić się z Wami decyzją. Otóż zdecydowałam się ciążę donosić i urodzić. Usiadłam na spokojnie z ołówkiem, rozpisałam wszystkie spodziewane koszty. Nawet bez niczyjej pomocy byłabym w stanie związać koniec z końcem. Na styk, ale jednak. W kraju, gdzie mieszkam samotne matki mogą liczyć na mieszkanie socjalne i to w dość krótkim czasie. To pozwoliłoby mi zaoszczędzić naprawdę dużo, bo w tym momencie czynsz pochłania połowę mojej wypłaty. Mam koleżankę, która ma tutaj dziecko jako samotna matka, widzę jak sobie radzi. Troszkę naciągając system, radzi sobie nieźle. Na pewno nie będę mogła sobie pozwolić na dotychczasowe luksusy i mój standard życia się pogorszy, ale jak widać nie można mieć wszystkiego. Myślę, że w tej sytuacji to najlepsze dla mnie wyjście. Jestem pewna, że jak dziecko się już pojawi nie będę żałować swojej decyzji. Zdaję sobie sprawę, że kobiecie z dzieckiem trudniej jest znaleźć sensownego partnera. Mówiąc szczerze nigdy nie byłam dobra w te klocki, popularna ani podrywana przez tabuny facetów. Może być niewiele gorzej. Kiedyś brałam taką opcję pod uwagę, żeby w którymś momencie życia zajść w ciążę i nie czekać na faceta, który może nigdy nie nadejść. Co do ojca dziecka, jak na razie się zapalił, obiecuje cuda wianki. Odniosłam się do jego propozycji, żeby oddać dziecko jego rodzicom. Beznadziejne rozwiązanie, równie dobrze mogłabym oddać w szpitalu. Wykluczyłam go ze swoich kalkulacji całkowicie. Zgodziłam się na test DNA, bo właściwie czemu nie. To oznacza, że jakieś alimenty zostaną mi przyznane. Będę to traktować jako dodatkową kasę, a nie źródło utrzymania. Wg niego finanse w ogóle nie są sfera, o którą powinnam się martwić. Zobaczymy. Ogólnie schowałam dumę do kieszeni i przyjmę każdą jego pomoc. Przede mną jeszcze badania czy z płodem wszystko w porządku, o ile dziecko jest zdrowe to je urodzę. Jeśli chodzi o pracę, poczekam z przekwalifikowaniem się, zawsze będzie na to czas. Nie jadę na frazie "jakoś to będzie", bo w ogólnym rozrachunku wychodzi, że dam sobie radę, przynajmniej od organizacyjno-finansowej strony. Jestem optymistką i jeszcze nie znalazłam się w życiu w sytuacji, kiedy rzeczywiście nie dałam rady, zawsze jest jakieś wyjście. Zawsze mi się wydawało, że mam obojętny stosunek do aborcji, ale teraz myslę, że wyszłabym z tego zbyt pocharatana psychicznie.

Dziekuję za wsparcie

[GdyKochamy]

Myślę, że podjęłaś dobrą decyzję.

Trzymam kciuki

[favianna]

Napisane przez TheOnly

Postanowiłam podzielić się z Wami decyzją. Otóż zdecydowałam się ciążę donosić i urodzić. Usiadłam na spokojnie z ołówkiem, rozpisałam wszystkie spodziewane koszty. Nawet bez niczyjej pomocy byłabym w stanie związać koniec z końcem. Na styk, ale jednak. W kraju, gdzie mieszkam samotne matki mogą liczyć na mieszkanie socjalne i to w dość krótkim czasie. To pozwoliłoby mi zaoszczędzić naprawdę dużo, bo w tym momencie czynsz pochłania połowę mojej wypłaty. Mam koleżankę, która ma tutaj dziecko jako samotna matka, widzę jak sobie radzi. Troszkę naciągając system, radzi sobie nieźle. Na pewno nie będę mogła sobie pozwolić na dotychczasowe luksusy i mój standard życia się pogorszy, ale jak widać nie można mieć wszystkiego. Myślę, że w tej sytuacji to najlepsze dla mnie wyjście. Jestem pewna, że jak dziecko się już pojawi nie będę żałować swojej decyzji. Zdaję sobie sprawę, że kobiecie z dzieckiem trudniej jest znaleźć sensownego partnera. Mówiąc szczerze nigdy nie byłam dobra w te klocki, popularna ani podrywana przez tabuny facetów. Może być niewiele gorzej. Kiedyś brałam taką opcję pod uwagę, żeby w którymś momencie życia zajść w ciążę i nie czekać na faceta, który może nigdy nie nadejść. Co do ojca dziecka, jak na razie się zapalił, obiecuje cuda wianki. Odniosłam się do jego propozycji, żeby oddać dziecko jego rodzicom. Beznadziejne rozwiązanie, równie dobrze mogłabym oddać w szpitalu. Wykluczyłam go ze swoich kalkulacji całkowicie. Zgodziłam się na test DNA, bo właściwie czemu nie. To oznacza, że jakieś alimenty zostaną mi przyznane. Będę to traktować jako dodatkową kasę, a nie źródło utrzymania. Wg niego finanse w ogóle nie są sfera, o którą powinnam się martwić. Zobaczymy. Ogólnie schowałam dumę do kieszeni i przyjmę każdą jego pomoc. Przede mną jeszcze badania czy z płodem wszystko w porządku, o ile dziecko jest zdrowe to je urodzę. Jeśli chodzi o pracę, poczekam z przekwalifikowaniem się, zawsze będzie na to czas. Nie jadę na frazie "jakoś to będzie", bo w ogólnym rozrachunku wychodzi, że dam sobie radę, przynajmniej od organizacyjno-finansowej strony. Jestem optymistką i jeszcze nie znalazłam się w życiu w sytuacji, kiedy rzeczywiście nie dałam rady, zawsze jest jakieś wyjście. Zawsze mi się wydawało, że mam obojętny stosunek do aborcji, ale teraz myslę, że wyszłabym z tego zbyt pocharatana psychicznie.

Dziekuję za wsparcie

najważniejsze że robisz wszystko w zgodzie ze sobą powodzenia!

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

zycze zdrowego dziecka i powodzenia

[thirky]

Super, trzymam kciuki żeby wszystko się ułożyło dużo szczęścia

[HealthOne]

sensownie wszystko sobie ułożyłaś i przemyślałaś i to co napisałaś ''myślę że jak już urodzę to nie będę żałować'' tak właśnie będzie a nawet lepiej. Trzymaj się zdrowo i powodzenia! może to frazes ale- będzie dobrze!

[kennedy]

Wyglada na to ze podjelas dobra decyzje. Faceta pros o pomoc i dzielcie sie po polowie bedzie dobrze)

[201803111829]

Fajnie, życzę zdrowia dla ciebie i dziecka

Wysłane z mojego ALE-L21 przy użyciu Tapatalka

[HealthOne]

Napisane przez kennedy

Wyglada na to ze podjelas dobra decyzje. Faceta pros o pomoc i dzielcie sie po polowie bedzie dobrze)

jeszcze bym wtrąciła że to właściwie nawet nie będzie prośba o pomoc tylko jego zwykły obowiązek przy jego dziecku którego przecież chciał. TheOnly nie powinna czuć się źle że do niego o tą ''pomoc'' uderza. Dla mnie to taka oczywista oczywistość że on ma połowę wszystkiego na siebie brać.

[Mia Donna]

Super, życzę Wam wszystkiego dobrego Cieszę się, że tak zdecydowałaś. I dobrze, że przyszły tata jest chętny do wsparcia Ciebie i dziecka.

[celka2000]

Powodzenia.

[elvegirl]

Wszystkiego dobrego Autorko

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

dobrze, że podjęłaś przemyślaną decyzję! Powodzenia dla Waszej dwójki

[kennedy]

Napisane przez HealthOne

jeszcze bym wtrąciła że to właściwie nawet nie będzie prośba o pomoc tylko jego zwykły obowiązek przy jego dziecku którego przecież chciał. TheOnly nie powinna czuć się źle że do niego o tą ''pomoc'' uderza. Dla mnie to taka oczywista oczywistość że on ma połowę wszystkiego na siebie brać.

Chodzi mi o pomoc kiedy nie ma jeszcze dziecka .

[397c2675f3cdfd9a8d969495a6edd4aafb32f2d2_655aa1f83943f]

Powodzenia.