Jak przestać ciągle płakać?

[Kombinatorkaa]

Leczę się u psychologa i psychiatry na ED. Podczas pierwszych spotkań (kolejne dopiero przede mną) opowiadając o chorobie mam łzy w oczach, a za chwilę płaczę. Zawsze tak jest, gdy sprawa dotyczy rzeczy osobistych. Jak się opanować?

[jeanne92]

A dlaczego chcesz się opanować? Czujesz się źle z powodu tego, że płaczesz?

Pamiętaj, że zarówno psycholog, jak i psychiatra, są przygotowani na to, że łzy się pojawią. I łzy to dobry objaw Łzy mają działanie oczyszczające. Jeżeli przeszkadza ci to, że płaczesz, warto o tym porozmawiać z psychologiem, powiedz mu o swoich obawach.

[Vrenth]

Nie masz się czym przejmować, to taki zawód, że muszą inwestować w chusteczki dla pacjentów ;-) No, chyba że płaczesz tak intensywnie, że długo się nie możesz "pozbierać". Ja kiedyś płakałam dużo i intensywnie a obecnie nawet za mało. Za mało, bo czasem masz sytuacje, że chciałoby się wyrzucić z siebie emocje, wypłakać i mieć "z głowy" - ja nie umiem.

Zajęło mi to parę lat. Jeśli mówię o czymś, co mnie wzrusza tak, że zaraz mogę płakać, to robię przerwę. Kilka długich spokojnych oddechów wiele może zrobić, zwłaszcza jak zaczniesz się skupiać na tym, żeby nabrać powoli dużo powietrza i powoli je wypuszczać. Jak już zaczniesz płakać - pamiętaj, że jesteś w bezpiecznym miejscu, gdzie możesz płakać. Nie dokładaj sobie problemów obwiniając się za to, że płaczesz. Staraj się pomyśleć o czymś innym - nie musi to być wspomnienie śmiesznych kotów, ale czasem paradoksalnie jak usłyszę coś śmiesznego, to się uspakajam. Ale wystarczy, żeby było pozytywne, albo neutralne - tak, żebyś nie pogłębiała aktualnego płaczu.

[Kombinatorkaa]

Napisane przez Vrenth

Nie masz się czym przejmować, to taki zawód, że muszą inwestować w chusteczki dla pacjentów ;-) No, chyba że płaczesz tak intensywnie, że długo się nie możesz "pozbierać". Ja kiedyś płakałam dużo i intensywnie a obecnie nawet za mało. Za mało, bo czasem masz sytuacje, że chciałoby się wyrzucić z siebie emocje, wypłakać i mieć "z głowy" - ja nie umiem.

Zajęło mi to parę lat. Jeśli mówię o czymś, co mnie wzrusza tak, że zaraz mogę płakać, to robię przerwę. Kilka długich spokojnych oddechów wiele może zrobić, zwłaszcza jak zaczniesz się skupiać na tym, żeby nabrać powoli dużo powietrza i powoli je wypuszczać. Jak już zaczniesz płakać - pamiętaj, że jesteś w bezpiecznym miejscu, gdzie możesz płakać. Nie dokładaj sobie problemów obwiniając się za to, że płaczesz. Staraj się pomyśleć o czymś innym - nie musi to być wspomnienie śmiesznych kotów, ale czasem paradoksalnie jak usłyszę coś śmiesznego, to się uspakajam. Ale wystarczy, żeby było pozytywne, albo neutralne - tak, żebyś nie pogłębiała aktualnego płaczu.

Tak, ale mi to przeszkadza w mówieniu, czasem jak w towarzystwie mówię o czymś osobistym to mam wrażenie że jestem płaczką...

[0f4d7eb2e6c93082f74e89ef7f138a13b7c455c0]

Treść usunięta