Ludzie z nerwicą oraz depresją- Grupa wsparcia.

[Mandziaa86]

Serekha nie jesteś sama. Jeśli mnóstwo ludzi z problemami tylko nie kazdy o nich mówi. Poza tym ktoś kto przez to nie przeszedł nie ma pojęcia jak się czujemy więc trudno od nich wymagać zrozumienia. Skadbwiesz,ze masz depresje? Masz postawiona diagnoze? Przyjmujesz leki?

[Serekha]

Tak mam postawioną diagnozę, zaczełam przyjmowac leki. Na razie leki tłumią nerwy, zle myśli ale nie usuwa smutku który często się pojawia w nocy. Ale dopiero od paru tygodni je biorę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Disnejova]

Uwielbiam swojego psychiatrę! zmienić miasto zmienić faceta wyprowadzić sie z domu i co jeszcze płeć zmienię ! ...

---------- Dopisano o 13:17 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Napisane przez Serekha

Tak mam postawioną diagnozę, zaczełam przyjmowac leki. Na razie leki tłumią nerwy, zle myśli ale nie usuwa smutku który często się pojawia w nocy. Ale dopiero od paru tygodni je biorę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mi tak samo było na początku a teraz od września się lecze zwiekszona dawka .. :| jakby organizm się uodpornił .

[zakonna]

Lekarz ma rację. U Ciebie zmiany są niezbędne

wysłane telepatycznie

[emmenems]

Siedze i myśle. Jestem śmieciem. Bez pracy. Bez zdolności. Bez przyjaciol. Po raz kolejny bezrobotna. Kolejny samotna. Bez pomysłu na siebie.
Nie widze sensu w tym wszystkim. Jeszcze za dnia to zniose a przychodzi wieczór i nie jestem w stanie sobie z tym poradzic.
Zazdrosze Wam, macie prace, z tego co czytam wiekszosc z was ma już dobrze ugruntowaną pozycje. A ja mimo 31 wciąż jestem zerem.I nie mam sił ani pomysłu jak to zmienić.
Leki mnie otumaniają, mam problemy żołądkowe, słabo mi jak chodze i czesto zasypiam popołudniu. Psychiatra mówiła, że sie to ustabilizuje ale we mnie coś się piekli. Cały czas mam w sobie korek. Korek jak w winie który wcisnięto do szyjki i albo jakimś cudem wydostanie się go na zewnatrz albo sam wpadnie do wina.

[AgataBm180]

Napisane przez emmenems

Siedze i myśle. Jestem śmieciem. Bez pracy. Bez zdolności. Bez przyjaciol. Po raz kolejny bezrobotna. Kolejny samotna. Bez pomysłu na siebie.
Nie widze sensu w tym wszystkim. Jeszcze za dnia to zniose a przychodzi wieczór i nie jestem w stanie sobie z tym poradzic.
Zazdrosze Wam, macie prace, z tego co czytam wiekszosc z was ma już dobrze ugruntowaną pozycje. A ja mimo 31 wciąż jestem zerem.I nie mam sił ani pomysłu jak to zmienić.
Leki mnie otumaniają, mam problemy żołądkowe, słabo mi jak chodze i czesto zasypiam popołudniu. Psychiatra mówiła, że sie to ustabilizuje ale we mnie coś się piekli. Cały czas mam w sobie korek. Korek jak w winie który wcisnięto do szyjki i albo jakimś cudem wydostanie się go na zewnatrz albo sam wpadnie do wina.

Kochana, z najbardziej ugruntowanej pozycji zawodowej można spaść na łeb, na szyję. Życie bywa przewrotne, krzyżujące plany i myślenie na przód.
Ja np. Też jestem samotna, po wyprowadzce już w ogóle będę samotna. Ale lękom muszę się przeciwstawić, jakoś je ogarnąć. Niby mam znajomych, ale widuje ich rzadko. Nie mam partnera, mam dziwny charakter i samoocenę sięgającą dna.
Nic nie jest takie kolorowe, jak się może wydawać z góry

Życzę powodzenia w leczeniu, pewnie masz kryzysowy moment, taką czarną dziurę, którą musisz przeczekać. My, ludzie mamy zdolność dzwigania się z najgorszego bagna w życiu, jeszcze nie raz nas wzniesie i rozłoży na kości.

Trzymam kciuki

[zakonna]

Prawda. Kryzysy w leczeniu to norma. Ja w zeszłym tygodniu miałam ochotę zniknąć. A teraz już jest znowu dobrze.
Co do pozycji zawodowej to naprawdę akurat u mnie nie ma czego zazdrościć. 😎


wysłane telepatycznie

[rabbithearted]

Cześć, mogę dołączyć? Już tu bywałam, przeczytałam wiele stron tego wątku... Bardzo chciałabym Wam (nam) pomóc.



Po kilku miesiącach względnego spokoju znowu dopadły mnie depresyjne myśli. Od paru miesięcy chodzę na terapię poznawczo-behawioralną (zajmujemy się tam też zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi), dawała efekty, ale ostatnio poczułam, że wróciłam do punktu wyjścia i zwątpiłam w wyleczenie. Wracam do leku, który kiedyś lekkomyślnie za szybko odstawiłam. Psychiatra mówi, że on znowu zadziała (po co miałby zapisywać coś, co nie pomoże?), ale i tak mam to typowe dla depresji uczucie, że "nigdy nie będzie lepiej".



Serakha, chciałam do Ciebie napisać prywatną wiadomość, ale nie mogę. Napisałabyś do mnie?

[just_wlosy]

A ja jakoś żyje. Biorę leki około pół roku. Pozwolił mi podnieść się, gdy ugrzezłam, ale im dłużej je biorę to odczuwam, że to nie wystarcza. I choć codziennie wstaję rano i podejmuje nowe wyzwania, to bywają chwilę, że mam doła, martwię się i tracę wiarę w siebie, swoje możliwości. Tak jak dziś przykładowo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Beerenika]

Leczę się od listopada, w ostatnim czasie było już tak dobrze, a teraz czuję jakby to wszystko wracało. Znowu budzi mnie stres, niepokój. Boję się, nie chcę znowu przez to przechodzić

[just_wlosy]

Napisane przez Beerenika

Leczę się od listopada, w ostatnim czasie było już tak dobrze, a teraz czuję jakby to wszystko wracało. Znowu budzi mnie stres, niepokój. Boję się, nie chcę znowu przez to przechodzić

Witaj w klubie 😊

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ruddington]

Hej dziewczyny. Jestem tu nowa.


Potrzebuje sie wyzalic. Czuje, ze nikt mnie nie rozumie.


Pojechalam z narzeczonym do Grecji na wakacje (23.05) w 4 dzien poszlismy na quady. Od tamtej pory nie jestem soba. Mialam duzy stres zwiazany z tym, ze mnie przewieje I bede chora (wiem jak to brzmi, ale naprawde sie stresowalam), nie potrafilam sie skupic na niczym innym. W nocy po wycieczce wymiotowalam, dostalam drgawek - nie spalam cala noc. Kolejne dnie oraz noce kojaza mi sie tylko ze strachem, drgawkami - ogolnie masakra. Wrocilam do domu, poszlam do lekarza, on stwierdzil, ze to vertigo - zawroty glowy, zmiana cisnienia, klimatu itd. przepisal mi tabletki (prochorperazyne) - zawroty glowy ustaly, lek i drgawki zostaly. Minelo juz 1,5 tygodnia a ja nadal czuje sie paskudnie.


Leki ktore mi przepisal mialy mi zmniejszyc wymioty. (wymiotowalam tylko raz 1 nocy). Czytalam, ze biora je osoby chore na schizofrenie - o zgrozo!. Podczas gdy czuje sie lepiej mam ich nie brac(gdy nie chce mi sie wymiotowac, a nie chce mi sie wcale). Super, ale kwestia jest taka ze one mi pomagaja troche sie ogarnac - mam na mysli psychicznie. Drgawki nie sa takie uciazliwe. Czuje sie jakbym zyla w zwolnionym tepie jak wezme tabletki. Do pracy chodzic trzeba, musze rowniez tez sie uczyc.


Jezeli chodzi o moj stan to nie moge sie na niczym skupic, nie moge zrobic prania, ugotowac obiadu. Czuje, ze cierpie I nie moge sobie z tym pomoc. Czuje nieustajacy niepokoj, moje cialo cale chodzi, nogi mi drza, nie moge jesc, schudlam juz 3kg. W nocy - istny koszmar nie przespalam pare nocy. Po tych tabletkach spie, ale rano czuje sie jak flak.


Drogie wizazanki, czy to mozliwe ze to nerwica ? Taki maly bodziec jest w stanie zrujnowac psychicznie ? Ja juz mam dosc. Narzeczony kaze czekac jeszcze pare dni, ale dla mnie kazdy kolejny to zycie w mece. Chce isc do psychiatry, zeby mi przepisal cos, bo zwiariuje. Jak wyglada zdiagnozowanie nerwicy ? bede musiala robic badania ?

[zakonna]

Idź najpierw do lekarza pierwszego kontaktu i zrób podstawowe badania. Ciśnienie, mocz, morfologia, tarczyca, jonogram, keratynina. Chyba, że ewidentnie czujesz, że twój stan jest związany z psychika. Wtedy psychiatra. Nie bardzo rozumiem twój post szczerze mówiąc. Quady wywołały u ciebie atak paniki? Miałaś juz kiedyś takie objawy/problemy?

[ruddington]

Ja sama nie rozumiem co sie ze mna dzieje. Wszystko zaczelo sie 1.5 tyg temu kiedy wsiadlam.na quada. Od tamtej pory cos mi soe przestawilo i mam ataki.paniki czuje lek, mam drgawki, nie moge jesc. Przyszlam dzisiaj do pracy i jest tragedia. Zamowilam taksowke i jade na izbe przyjesc. Jestem tak roztrzesiona ze nie moge nawet pisac.

[Beerenika]

Dobrze Cię rozumiem. U mnie pierwszy atak był wywołany zatruciem pokarmowym. Pamiętam, że miałam zaraz wychodzić, poczulam się źle - jak to przy zatruciu i nagle dostałam ataku. Również miałam dziwne objawy, utrzymywały się aż nie dostałam odpowiednich leków od drugiego psychiatry. Byłam i na pogotowiu, i u lekarza rodzinnego by zrobić badania, ale wszystko było w normie. 2 tygodnie męki dosłownie. Bardzo Ci współczuję, bo miałam podobnie. Irracjonalny powód wywołał atak, oczywiście jakieś tam objawy pojawiały się wcześniej, ale nawet nie pomyślałam o nerwicy.

[AgataBm180]

Napisane przez Beerenika

Dobrze Cię rozumiem. U mnie pierwszy atak był wywołany zatruciem pokarmowym. Pamiętam, że miałam zaraz wychodzić, poczulam się źle - jak to przy zatruciu i nagle dostałam ataku. Również miałam dziwne objawy, utrzymywały się aż nie dostałam odpowiednich leków od drugiego psychiatry. Byłam i na pogotowiu, i u lekarza rodzinnego by zrobić badania, ale wszystko było w normie. 2 tygodnie męki dosłownie. Bardzo Ci współczuję, bo miałam podobnie. Irracjonalny powód wywołał atak, oczywiście jakieś tam objawy pojawiały się wcześniej, ale nawet nie pomyślałam o nerwicy.

Ja dostałam kilka lat temu ataku paniki w czasie zatrucia (miałam lęk przed wymiotami) Zacisły mi się mięśnie i praktycznie kilka chwil mnie dzieliło od uduszenia się. Na szczęście udało mi się wziąć oddech, ale na samo wspomnienie przechodzą mnie ciary. Od tej pory biorę na luz gdy się zatruje czymkolwiek...

[irenka78]

Witajcie, jestem tu nowa ale tematy tu przez Was poruszane są mi bardzo bliskie. Niestety męczę się z nerwicą lękową i napadami paniki. Po prawie 7 latach spokoju znowu nerwica dała o sobie znać. Biorę o d 1,5 tyg leki ale na razie wchodzę na dawki docelowe pomału, aby nie mieć silnych skutków ubocznych. Czekam na pozytywne efekty bo kiedyś te leki bardzo mi pom0gły.

[ruddington]

To jest straszne. Czlowiek zyje normalnie, jest szczesliwy, nie ma problemow, wszystko uklada sie jak nalezy, a tu zycie wywraca sie do gory nogami niewiadomo czemu wspolczuje Wam wszystkim, ktore musialy i musza przez to przejsc.

Rano mialam atak paniki. Teraz siedze w kolejce i czekam na przyjecie i poki co jest ok. Przerazaja mnie te wszystkie leki ktore trzeba brac. Wlasnie przeczytalam ze dzialaja po 3 tygodniach. Nie wiem jak ja to wytrzymam.

[zakonna]

Wytrzymasz. Zanim zaczną działać te długofalowe to lekarz powinien zapisać coś doraźnego. Bierzesz i po kilku minutach jest lepiej.

wysłane telepatycznie

[niv_]

Napisane przez emmenems

Siedze i myśle. Jestem śmieciem. Bez pracy. Bez zdolności. Bez przyjaciol. Po raz kolejny bezrobotna. Kolejny samotna. Bez pomysłu na siebie.
Nie widze sensu w tym wszystkim. Jeszcze za dnia to zniose a przychodzi wieczór i nie jestem w stanie sobie z tym poradzic.
Zazdrosze Wam, macie prace, z tego co czytam wiekszosc z was ma już dobrze ugruntowaną pozycje. A ja mimo 31 wciąż jestem zerem.I nie mam sił ani pomysłu jak to zmienić.
Leki mnie otumaniają, mam problemy żołądkowe, słabo mi jak chodze i czesto zasypiam popołudniu. Psychiatra mówiła, że sie to ustabilizuje ale we mnie coś się piekli. Cały czas mam w sobie korek. Korek jak w winie który wcisnięto do szyjki i albo jakimś cudem wydostanie się go na zewnatrz albo sam wpadnie do wina.

Też powoli zaczynam szukać pracy, samo szukanie mnie przeraża, ale staram się nie poddawać złym myślom choć czasami jest ciężko Fajnie jest mieć więcej czasu dla siebie, ale tęsknię już za uregulowanym trybem życie, przypuszczam też, że pracy nie znajdę raz dwa, trochę to potrwa.

Nie mam też nawrotu, ale dłuższe siedzenie na bezrobociu mi chyba na dobre nie wyjdzie.

Niekiedy mam skoki samooceny, czuję się czasami jak zero, zwłaszcza jak przeglądam oferty, jakiegoś super pomysłu na siebie również nie mam jednak mimo tego wszystkiego i słabszych momentów staram się wierzyć, że będzie dobrze i ciągle nad sobą pracuję.

Za ostro się oceniasz, na pewno nie jest tak źle jak piszesz, nie biczuj się, czasami jest bardzo ciężko, ale trzeba o siebie walczyć, nikt inny za nas tego nie zrobi.

[Disnejova]

Wciąż parogen czy nie można zwiększyć dawki mam 40 mg, a doktor że wynik trzeba wykonać, większej nie ma szans

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 15:08 ---------- Poprzedni post napisano o 15:06 ----------

Od września się lecze jednak terapia terapia i to mam chodzić na dzienna a jednak na staż idę i muszę poczekać i of stycznia moja lekarz się cieszy ze są postepy ale leku nie chce zmienić każe czekać nie wiem na co ale mi dziś podniosła ciśnienie nie wiem poco jechałam do Gdańska na wizytę


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Emilcia96]

A ja dziś miałam zaliczać rysunek techniczny, ale stwierdziłam, że jednak tego nie umiem i pójdę kiedy indziej. TŻ mi powiedział, że mam iść, chociaż twierdziłam, ze to głupi pomysł. I miałam rację, nie zdałam. Każda porażka mnie dobija a on tego nie rozumie jak bardzo mnie to boli. Pokłóciłam się z nim, bo to de facto przez niego tam poszłam. ;(

Umówiłam się na korki, ale boję się, że znowu stwierdzi, ze to zły pomysł, bo mogę się tego sama nauczyć. Łatwo mu mówić. Zamiast mnie wspierać w decyzjach to on je neguje. Boli jak cholera, ale jak próbuję z nim o tym rozmawiać, to mi ciśnienie skacze, wyzywam go i tyle z tej rozmowy...

[AgataBm180]

Napisane przez Emilcia96

A ja dziś miałam zaliczać rysunek techniczny, ale stwierdziłam, że jednak tego nie umiem i pójdę kiedy indziej. TŻ mi powiedział, że mam iść, chociaż twierdziłam, ze to głupi pomysł. I miałam rację, nie zdałam. Każda porażka mnie dobija a on tego nie rozumie jak bardzo mnie to boli. Pokłóciłam się z nim, bo to de facto przez niego tam poszłam. ;(

Umówiłam się na korki, ale boję się, że znowu stwierdzi, ze to zły pomysł, bo mogę się tego sama nauczyć. Łatwo mu mówić. Zamiast mnie wspierać w decyzjach to on je neguje. Boli jak cholera, ale jak próbuję z nim o tym rozmawiać, to mi ciśnienie skacze, wyzywam go i tyle z tej rozmowy...

Takie rzeczy jak korki, czy pójście na egzamin to właściwie tylko Twój interes. Nie jego zaliczenie, nie jego stres. Jeżeli nie masz w tej kwestii od niego wparcia, nie konsultuj z nim tego. On może sobie twierdzić, ty możesz zrobić właściwie. Działaj w zgodzie ze swoim sumieniem. Pomarudzi sobie jak zechce, ale w końcu da temu spokój

[irenka78]

Dziewczyny jakie bierzecie leki, jak długo? Pamiętacie po jakim czasie było lepiej?

[zakonna]

Poprawa jest stosunkowo szybko. Natomiast stałe efekty były dopiero po półtora roku

[Amarantus_]

Napisane przez irenka78

Dziewczyny jakie bierzecie leki, jak długo? Pamiętacie po jakim czasie było lepiej?

U mnie po kilku dniach była poprawa, ale nie jest super non stop. Miewam gorsze dni. Nie cierpię ich, bo mam takie przeświadczenie, że skoro borę leki to cały czas powinno być dobrze.
Biorę od sierpnia zeszłego roku.

[niemanicka]

wydaje mi się, że tak musi być. każdy ma gorsze dni, i ten chory i zdrowy. jakby było tak, że tabletki dają codziennie szczęście, to każdy by je brał wtedy, więc wydaje mi się że to normalne że są i te gorsze dni czasami.

[zakonna]

Napisane przez niemanicka

wydaje mi się, że tak musi być. każdy ma gorsze dni, i ten chory i zdrowy. jakby było tak, że tabletki dają codziennie szczęście, to każdy by je brał wtedy, więc wydaje mi się że to normalne że są i te gorsze dni czasami.

Oczywiście ze tak.
Często zapominamy, że gorsze dni są normalne. Ludzie zdrowi tez nie są zawsze i codziennie w szczytowej formie.

[Amarantus_]

Tak, zdroworozsądkowo to rozumiem, że każdy miewa gorsze dni, ale jednak my z nerwicą inaczej to przeżywamy. Kiedyś kiedy jeszcze nie wiedziałam co to nerwica, jakiś tam zły dzień, czy moment, nie robiły na mnie większego wrażenia, przychodził i odchodził, nie przejmowałam się tym. A teraz zupełnie inaczej do tego podchodzę, o wiele bardziej emocjonalnie. Jak tylko poczuję, że coś się dzieje to od razu panikuję, od razu mam gorszy nastrój, od razu inaczej funkcjonuję, od razu zastanawiam się jak to długo potrwa i jak szybko z tego wyjść. Teraz po prostu boję się takich dni i nie znoszę ich.

[Disnejova]

Czy ktoś stosuje Pragabolin 75 mg?
I jak się po nim czuje