Co Was irytuje w Was samych?

[mabi27]

Jestem uparta jak osioł aż do przesady. Czasem brak mi elastyczności.
Z trudem idę na kompromisy.
Coraz mniej lubię ludzi.
Czepiam się drobiazgów i lubię mieć wszystko pod kontrolą, co drażni bliskie mi osoby.

Ogólne jednak uważam, że na przestrzeni lat zmieniłam się na plus.

[cava]

Najbardziej mi ciąży moja dwojaka natura.
Jestem smoczycą w owczej skórze.
I nawet to nie byłoby problemem, jakby było chociaż trochę przewidywalne. Jakbym sama miała jakieś pojęcia choć ogólne, co spowoduje zapłon.
Niestety jest to kompletnie nieprzewidywalne nawet dla mnie. Nigdy nie wiem czy jakaś sytuacja powtarzająca się 500 razy będzie jak zwykle obojętna czy będzie kroplą która wywoła tsunami.
Mam na koncie parę afer z którymi sama się nie pogodziłam i żyje w strachu, że będzie kolejna.

I moja zajadłość. jestem mułem po prostu.
Nie potrafię odpuścić jak się za coś złapię, do tego stopnia że nawet widząc, że robię sobie krzywdę, będę metodycznie robić to dalej. To jest chyba jakiś rodzaj autodestrukcji, albo autoagresji może.
Najgorzej to wychodzi w sporcie. Dlatego nie ćwiczę sama, bo zawsze się to kończy przeciążeniem, kontuzją, urazem.
Brak mi jakichś bezpieczników w mózgu chyba.

No, i moja porażająca beztroska. Jak stwierdzę że coś zrobię, nie ma refleksji.
Wezmę się z motyką na słońce, bez cienia zastanowienia się z czym do czego. :/
Jakby mnie dobrze podjudzić, wmówić że to fajne, albo sama tak wymyślę, to będę sitem wodę z morza nosić.

A, oczywiście w sytuacjach 2 i 3, siedzę potem i się zastanawiam, co miałam na myśli jak robiłam.
A odpowiedz jest prosta: nic.
I w tym najgorszy problem. :/

[zakonna]

Moja niestabilność. Czyli żyję bardzo ostrożnie i rozsądnie. I nagle pod wpływem impulsu robię coś totalnie niebezpiecznego i głupiego. Tak mnie coś pcha w takich momentach do robienia idiotyzmów.
Moja uległość i brak asertywności. Masakra.
Rozrzutność. Ile ja pieniędzy przewaliłam w życiu na głupoty to wstyd się przyznać.

Ja się zmieniłam na plus z biegiem lat, w sensie, że dla mnie to było dobre. Niekoniecznie dla otoczenia.
Ale to nie była zmiana sama z siebie, tylko pod wpływem psychoterapii. Z wiekiem coraz więcej spraw z gatunku "co ludzie pomyślą" olewam totalnie.

[201803090921]

Napisane przez jaksy

Najbardziej mnie denerwuje moje wyprzedzanie myślami tego co ma się zdarzyć, ciągłe zmartwianie się, dręczące myśli - nie umiem tego zwalczyć.

Aspołeczność po części też, bo choć zaakceptowałam w większości mój introwertyczny charakter (co zajęło mi lata), wciąż zdarza mi się mieć wyrzuty sumienia, że kogoś zaniedbuję.

Co do braku zdecydowania, mozolnie, udało mi się częściowo je zwalczyć.
Wiec sądzę, że przy odpowiednim nakładzie pracy można - do pewnego stopnia - zmienić w sobie pewne cechy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A nie, to ja nie mam żadnych wyrzutów sumienia; raczej chodzi tu o zapobiegliwość na przyszłość - ludzie albo znajomości z nimi przydają się czasem w życiu, o czym zdołałam się już przekonać. Oprócz bardzo wąskiego kręgu postrzegam ludzi w kategoriach hmm..użytkowych (wiem jak to źle brzmi, ale trudno), więc jeśli widzę, że mogą być mi potrzebni w przyszłości, to jestem urocza i podtrzymuję znajomość, choć wewnętrznie cierpię.

[Cola_Ola]

Wkurza mnie moja wrażliwość, bo często jestem kopana w pupę za dobre serce. Chciałabym być bardziej asertywna i twarda. Jestem też chorobliwie punktualna i wszystko muszę robić na tip top. Jeśli ktoś nie postępuje według mojego założonego planu to bywam nieznośna.

[201803120844]

Napisane przez Cola_Ola

Wkurza mnie moja wrażliwość, bo często jestem kopana w pupę za dobre serce.

Nie warto być za dobrym i podawać serce na talerzu. W życiu społecznym, zawodowym najlepiej nauczyć się dobrej miny, tylko grać dobrego.

[jaksy]

Napisane przez Sziket

A nie, to ja nie mam żadnych wyrzutów sumienia; raczej chodzi tu o zapobiegliwość na przyszłość - ludzie albo znajomości z nimi przydają się czasem w życiu, o czym zdołałam się już przekonać. Oprócz bardzo wąskiego kręgu postrzegam ludzi w kategoriach hmm..użytkowych (wiem jak to źle brzmi, ale trudno), więc jeśli widzę, że mogą być mi potrzebni w przyszłości, to jestem urocza i podtrzymuję znajomość, choć wewnętrznie cierpię.

No to ja znowu odwrotnie. Nie zalezy mi na zabezpieczaniu się na przyszłość, a jeśli chodzi o "interesy" to niestety nie zacieśniam relacji, przy większej ilości osób przerasta mnie to i wymieniam się tylko kontaktem. Mam bliskie grono, część osób "czuje klimat" i się nie focha gdy się nie odzywam przez miesiąc. Mój Tż za to jest bardzo społeczny i skuma się absolutnie z każdym.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

No, i moja porażająca beztroska. Jak stwierdzę że coś zrobię, nie ma refleksji.
Wezmę się z motyką na słońce, bez cienia zastanowienia się z czym do czego. :/
Jakby mnie dobrze podjudzić, wmówić że to fajne, albo sama tak wymyślę, to będę sitem wodę z

Też tak mam. Raz na jakiś czas wbiję coś sobie do łba i muszę to zrobić, nie ma przebacz. Bez względu na wszystko.
Choćby to było skrajnie głupie, niebezpieczne, nieodpowiedzialne i miało na to iść w uj kasy.



Wysłane z mojego HUAWEI LUA-L21 przy użyciu Tapatalka

[efflorescence]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;76117086]Mnie najbardziej irytuje to, że nagle od kilku cykli pojawił mi się pms, którego nie miałam nigdy. W sensie jakaś drażliwość, fochy o byle ówno, płacz. Nie ogarniam tego. To raczej powinno się dziać w wieku nastoletnim a mi się wyolbrzymiło teraz. [/QUOTE]
Nie, nie, to właśnie z wiekiem narasta. Ja też w młodości nie miałam, a teraz z roku na rok coraz dłużej to trwa i coraz większą ulgą jest okres.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez efflorescence

Nie, nie, to właśnie z wiekiem narasta. Ja też w młodości nie miałam, a teraz z roku na rok coraz dłużej to trwa i coraz większą ulgą jest okres.

Ło matko, to z wiekiem będzie jeszcze gorzej?

[Vivienne]

Nerwowość, nadmierna emocjonalność i wrażliwość.

[cojarobietu_uu]

- Nieumiejętność podejmowania decyzji w błahych sprawach, jak np. wybór pizzy (najlepsze, że w pracy dobrze radzę sobie z podejmowaniem szybko bardzo ważnych decyzji).
- Spóźnialstwo, wynikające głównie z późnego wstawania, co znowu bierze się z późnego chodzenia spać - ciężko zmienić rytm dobowy, ale rozsądny człowiek powinien umieć się ogarnąć...
- Nadmierne przeżywanie strat materialnych typu zarysowanie jakiegoś sprzętu, obtłuczenie czegoś - coś co nie upośledza jego funkcji, nie daje dużych strat, a ja się przejmuję.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

- czasami zbyt olewczo podchodze do pewnych spraw. Inni przezywaja a ja mam to po prostu gdzies.

- zlosliwosc. Pracuje nad tym.
- zbytnia gadatliwosc.Czasami tyle nadaje ze zameczam ludzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 20:51 ---------- Poprzedni post napisano o 20:41 ----------

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;76146291]- czasami zbyt olewczo podchodze do pewnych spraw. Inni przezywaja a ja mam to po prostu gdzies.

- zlosliwosc. Pracuje nad tym.
- zbytnia gadatliwosc.Czasami tyle nadaje ze zameczam ludzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Od 3 lat codziennie obiecuje sobie ze zaczne sie odchudzac od jutra i dupa

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Kiedy staram się dobrze wypaść, ale zamiast inteligencji, czaru i uroku osobistego wychodzi ze mnie małe, zabiedzone, zahukane i przerażone stworzonko

[ZamyslonaRoztargniona]

Mnie charakter zmienił się już kilka razy w ciągu całego zycia.
Więc się da siebie zmienić; )

Na mnie wpłynęły sytuację w życiu w których się znalazłam, wydarzenia w których brałam udział. Plus zmiana otoczenia. Najbardziej wpłynęła na mnie ostatnia zmiana pracy. Moj mąż twierdzi że jestem inna osoba niż wcześniej.

Aktualnie nie lubię w sobie lęku przed nowością (np. Nowe sytuacje, nowe miejsca) i mojego pani karstwa z tym związanego.
I tego, że mIMO że moja pewność siebie wzrosła w ostatnich miesiącach kolosalnie, to za i tak są sytuacje gdzie tej pewności mi brak.

Nie lubię też w sobie tego, że jestem zbyt zachowawcza, za mało ryzykuje.

[kwiatek_roza]

Mnie denerwuje we mnie to że, gdy z kimś rozmawiam ,zaraz na twarzy robię się czerwona i z tego powodu bardzo się denerwuje i robię się jeszcze bardziej czerwona... tragedia

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;76146291]Od 3 lat codziennie obiecuje sobie ze zaczne sie odchudzac od jutra i dupa

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Nie zaczynaj od jutra, tylko od poniedziałku, wtedy porażek będzie 7 razy mniej

[ridja devojka]

Strasznie w sobie nie lubię mojej niestabilności i impulsywności. Marzę o spokoju w życiu.
Kolejna rzecz to problem z podejmowaniem decyzji i wieczna niepewność wszystkiego. Rzadko kiedy jestem w życiu czegoś pewna, wiecznie się zastanawiam, rozkminiam, analizuję, sama nie wiem czy czegoś chcę czy nie. Całe studia chciałam iść na doktorat, byłam zaangażowana, miałam dobre oceny, i po prostu nie umiałam podjąć decyzji, musiałabym się zdecydować czym się zajmę, i nic z tego nie wyszło. Skończyłam te studia w 2013 i nic.
Ale najgorsza jest taka niepewność siebie, brak przebojowości i strach, czy coś zrobię dobrze, źle, czy się uda. Paraliżuje mnie to przed działaniem, boję się cokolwiek przedsięwziąć. Obawiam się, że nic w życiu przez to nie osiągnę.

[tekila901]

Napisane przez jaksy

Aspołeczność po części też, bo choć zaakceptowałam w większości mój introwertyczny charakter (co zajęło mi lata), wciąż zdarza mi się mieć wyrzuty sumienia, że kogoś zaniedbuję.

Również się pod tym podpisuję. Najbardziej szkoda mi mojej rodziny, bo też często mam wyrzuty sumienia...

Napisane przez Ironia89

Ja nie lubię tego że wszystko muszę zrobić na już. Nie umiem usiąść z kawą gdy w mieszkaniu jest bałagan, nie zasnę zanim nie pozmywam, inaczej leżę i myślę że zlew zawalony i że rano będę miała więcej do zrobienia.

Też tak mam. Muszę wszystko zrobić już, teraz! Jeśli nie, to czuję, że zawaliłam i nie moge się zrelaksować. Obowiązki najpierw, potem przyjemności. Co w zasadzie nie zawsze jest takie dobre...

To, że nie potrafię ukryć swoich emocji. Jak kogoś nie znoszę, to ta osoba wyczyta to z mojej twarzy, z moich wypowiedzi...

Wszystko jest dla mnie czarno białe - albo jestem najszczęśliwszą osobą na świecie, albo najsmutniejszą... Nie ma niczego pomiędzy.

[I am Rock]

Niechęć do zmian. A jeśli już podejmę decyzję, to mam tyle koncepcji, że wracam do punktu wyjścia. I nic nie robię.

Zakupoholizm.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez I am Rock

Niechęć do zmian. A jeśli już podejmę decyzję, to mam tyle koncepcji, że wracam do punktu wyjścia. I nic nie robię.

Widzę, że ten problem też się często przewija. U mnie jest to nie tyle niechęć do czegoś nowego, bo to jest ekscytujące i pozytywne, ale idąca za tym konieczność porzucenia tego co znane jest czymś czego nie mogę przeskoczyć. Spieprzę sobie przez to życie na własne życzenie, a nie wiem jak się z tego wyzwolić.

[janiewracam]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;7609824 1]Krótko mówiąc Wasze zachowania, cechy charakteru, które Was irytują, albo wręcz sprawiają że czasem same ze sobą nie możecie wytrzymać. Chcę się pocieszyć, że może nie tylko ja tak czasem mam

A co ważniejsze, i w tej chwili to dla mnie dość poważny osobisty problem, czy uważacie, że 'w pewnym wieku' można się jeszcze zmienić? Przy czym mam tu na myśli raczej cechy charakteru niż np. rzucenie palenia.


Jeżeli chodzi o mnie najbardziej szlag mnie trafia na mój brak zdecydowania, czy może bardziej jakiś brak woli, niezdolność do działania.

Kto następny w kolejce do spowiedzi? [/QUOTE]

Nie mam czegoś takiego, generalnie nic mi w sobie nie przeszkadza, gorzej, że inni mogą mieć odmienne zdanie Wydaje mi się natomiast, że jak bym była trochę mniejszym samotnikiem niż jestem, to moje życie było by łatwiejsze. Nie mam problemu z nawiązywaniem kontaktów i znajomości, ale i tak wolę bardziej własne towarzystwo.

[one1direction]

Mnie najbardziej denerwuje w sobie ze nie potrafię słuchać innych osób. Za każdym razem gdy jestem w jakiejś grupce lub nawet większej grupie znanych mi mniej lub więcej osób tylko czekam aż ktoś skończy swój wywód nawiasem mówiąc nawet słabo słuchając aż będę mogła przejść do swojej kwestii. Staram się nad tym jakoś zapanować ale niestety jest to silniejsze ode mnie. Macie coś takiego jestem Bardzo tego ciekawa. Jakoś z tym walczycie

[khloe]

Napisane przez one1direction

Mnie najbardziej denerwuje w sobie ze nie potrafię słuchać innych osób. Za każdym razem gdy jestem w jakiejś grupce lub nawet większej grupie znanych mi mniej lub więcej osób tylko czekam aż ktoś skończy swój wywód nawiasem mówiąc nawet słabo słuchając aż będę mogła przejść do swojej kwestii. Staram się nad tym jakoś zapanować ale niestety jest to silniejsze ode mnie. Macie coś takiego jestem Bardzo tego ciekawa. Jakoś z tym walczycie

Ja mam odwrotnie. Zawsze jak coś w towarzystwie mowie to mam wrażenie ze inni myślą "Boże jak ona gada od rzeczy".. ale ja z tych co wola słuchać niż mówić....

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cavvythecat]

Napisane przez rukolka

Jak ja bym chciała taka być...

Ja też raczej z tych, którzy planują wstać rano, tyyyyle zrobić, a potem śpię do późna i cały dzień rozwalony.

Rozrzutność. Nie wiem jak to jest, że inni ludzie zawsze jakieś oszczędności mają, a ja ZAWSZE na coś wydam i w sumie nie wiem na co.
Nie umiem pracować w grupie, zawsze wolę zrobić wszystko sama, bo inni zrobią źle. A potem marudzę, że wszystko muszę robić sama.
To, że tyle żrę, normalnie jak studnia bez dna. Kurde, chyba właśnie odkryłam gdzie znikają moje pieniądze
Nie umiem prowadzić rozmowy. Czasem mi podejdzie temat i jakoś się to toczy, ale na dłuższą metę wychodzi ze mnie milczek. W sumie mi to nie przeszkadza, tylko jest niezręczne dla innych

[6610e975c85461a73511d7b83bf3e01cd5d91d24_6487a38504e0b]

Najbardziej przeszkadza mi syndrom oszusta, głównie na polu zawodowym.

[aniusia82]

Napisane przez Ironia89

Ja nie lubię tego że wszystko muszę zrobić na już. Nie umiem usiąść z kawą gdy w mieszkaniu jest bałagan, nie zasnę zanim nie pozmywam, inaczej leżę i myślę że zlew zawalony i że rano będę miała więcej do zrobienia.

Gdy muszę zrobić większe zakupy na weekend ( najczęściej w sobotę) nie umiem spać np do 9 zebrać się i iść. Wstaje 7 pije kawę i idę na zakupy.

Gdy muszę wyjść np o 8 wstaje o 6 żeby spokojnie wypic kawę i powoli się szykować.


A i nie lubie tego, że po nocach oglądam seriale a rano wstaje jak zombie. Zawsze obiecuję sobie, że położę się wcześniej i nic z tego nie wychodzi a jednocześnie nawet gdy rano mogę dłużej pospać to i tak wstaje wcześnie bo mam poczucie, że inaczej zmarnuje dzień.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wypisz wymaluj o mnie mowa Dodatkowo martwię się na zapas i boję się wiecznie o moich bliskich . Kiedy syn jest na wycieczce szkolnej lub z babcią/dziadkiem nie potrafię skupić się na pracy , tylko myślę o dziecku, czy wszystko z nim ok a na dzwięk telefonu serce chce mi wyskoczyć