Singielki 25+ część XII

[5287fbd816f6100f127b74ceb000e25853ab3de7_5f7a53f2a8770]

Napisane przez Classic

Daj znać jak dostaniesz odpowiedź

Oczywiście ale to i tak najprędzej w poniedziałek mi odpiszą pewnie.

Polecicie jakiś film na wieczór? Jakiś dramat albo coś?

[Atavish]

Napisane przez Shawtty

Pizza wygląda megasmacznie

W sumie nie wiem, czemu martwię się opinią rodziny na temat terapii, przecież to powinno nie mieć znaczenia. Na terapię w końcu mam iść ja, nie oni i nie muszę ich informować. W sensie nie sądzę, żeby mi robili jakieś pretensje z tego powodu, ale nie czułabym się komfortowo, gdyby wiedzieli dokładnie, co przeżywam i że potrzebuje terapii.

Ja swojej rodzinie nie powiedziałam że w ogóle chodziłam. Przyjaciółce jednej i drugiej, partnerowi i tyle. Z rodzicami nie czułam potrzeby dzielenia się tym. Było to dla mnie zbyt intymne.
Więc ja jestem team "nie mów jak nie chcesz". Oraz - to się też może zmienić w trakcie trwania terapii i może np zechcesz im powiedzieć. Różnie bywa

Napisane przez Shawtty

U mnie też niestety są tematy tabu. Choć teraz i tak jest lepiej.

Jejku, ja z rodzicami o wielu rzeczach nie rozmawiam. O niczym co jest dla mnie ważne tak naprawdę. I tak jest odkąd pamiętam. W sumie aktualny partner jest pierwszym którego poznali

Jak myślę o terapii to nawet nie potrafię sobie poukładać w głowie o czym miałabym tam powiedzieć, jakoś tak czuję, że o wszystkim i o niczym :/

Nie wiem czy to zawsze tak wygląda, ale moja terapeutka potrafiła sama nakierować rozmowę i odpowiednio dopytać. Więc nawet jak przychodziłam z kompletnym chaosem w głowie, to potrafiłam skończyć sesję z jakimś konkretem, bo ona wiedziała jak mnie pytać

A w ogóle to pozdrawiam z winem

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

[Classic]

[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82438191]Oczywiście ale to i tak najprędzej w poniedziałek mi odpiszą pewnie.

Polecicie jakiś film na wieczór? Jakiś dramat albo coś?[/QUOTE]
"Morderstwo pierwszego stopnia"

Napisane przez Atavish

Ja swojej rodzinie nie powiedziałam że w ogóle chodziłam. Przyjaciółce jednej i drugiej, partnerowi i tyle. Z rodzicami nie czułam potrzeby dzielenia się tym. Było to dla mnie zbyt intymne.
Więc ja jestem team "nie mów jak nie chcesz". Oraz - to się też może zmienić w trakcie trwania terapii i może np zechcesz im powiedzieć. Różnie bywa


Jejku, ja z rodzicami o wielu rzeczach nie rozmawiam. O niczym co jest dla mnie ważne tak naprawdę. I tak jest odkąd pamiętam. W sumie aktualny partner jest pierwszym którego poznali



Nie wiem czy to zawsze tak wygląda, ale moja terapeutka potrafiła sama nakierować rozmowę i odpowiednio dopytać. Więc nawet jak przychodziłam z kompletnym chaosem w głowie, to potrafiłam skończyć sesję z jakimś konkretem, bo ona wiedziała jak mnie pytać

A w ogóle to pozdrawiam z winem

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

Ja właściwie nie mam kontaktu z rodzicami. Mało o mnie wiedzą, rzadko ich widzę. Jedyną osobą z rodziny, z którą mam regularny kontakt to mój brat i jak jadę do rodzinnej miejscowości to właśnie do niego.

To co piszesz o terapii i nakierowaniu rozmowy to prawda. Ile razy miałam tak, że jak szłam to myślałam, że w sumie po co i nie wiem co mówić, a wychodziłam z czymś mega dla mnie istotnym. Tak nawet ostatnio było.

[Shawtty]

Jakieś 7 lat temu zdarzyło mi się być u 2 psychologów, w ramach takiego projektu, po prostu musiałam kilka godzin pochodzić. Źle to wspominam. Jedna babka non stop na mnie wymuszała coś pytaniem - jaki masz problem, mów, musisz jakiś mieć (serio), a druga powiedziała, że trudny ze mnie przypadek do pracy i ktoś powinien napisać o mnie doktorat (serio).

...

[Classic]

Napisane przez Shawtty

Jakieś 7 lat temu zdarzyło mi się być u 2 psychologów, w ramach takiego projektu, po prostu musiałam kilka godzin pochodzić. Źle to wspominam. Jedna babka non stop na mnie wymuszała coś pytaniem - jaki masz problem, mów, musisz jakiś mieć (serio), a druga powiedziała, że trudny ze mnie przypadek do pracy i ktoś powinien napisać o mnie doktorat (serio).

...

Niestety ja też źle wspominam moje 2 pierwsze psycholog. Jedną w liceum, drugą na poczatku studiów. Dopiero po studiach trafiłam do tej poradni. Najlepiej szukać nie psychologa ale psychoterapeutę. I sprawdzić opinie o tej osobie.

[Zorzoli]

Napisane przez Dagunia

Na początku Wydaje mi się, że na początku każdy facet "dobrze się zapowiada"

Na początku to raczej wszyscy są ślepi

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Dagunia]

Napisane przez Shawtty

W sensie, że on jest aż zbytnio (dla Ciebie) zapalony na poważne deklaracje i plany?

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

[aszin]

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

Daga, super! Jeszcze się zakochasz potrzebujesz takiego wariata, bo sama taka jestes

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Classic]

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

Szaleństwo, ale jakie miłe

[Shawtty]

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

Cudownie!

[czekoladowoo]

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

Wow ekstra


To ja musze powiedzieć ze mam świetny kontakt z rodzicami i sa dla mnie niesamowitym wsparciem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[5287fbd816f6100f127b74ceb000e25853ab3de7_5f7a53f2a8770]

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

Dagunia super! Ciesz się tym i nie patrz czy to szaleństwo czy nie


Dziewczyny,
dostałam odpowiedź odnośnie terapii, dostałam ankietę do wypełnienia i później zostanę zaproszona na spotkanie konsultacyjne. Jestem przerażona, ale mam poczucie, że dobrze robię.

[Classic]

[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82445876]Dagunia super! Ciesz się tym i nie patrz czy to szaleństwo czy nie


Dziewczyny,
dostałam odpowiedź odnośnie terapii, dostałam ankietę do wypełnienia i później zostanę zaproszona na spotkanie konsultacyjne. Jestem przerażona, ale mam poczucie, że dobrze robię.[/QUOTE]

Karcia to super wiasomość. Pierwszy krok za Tobą

[5287fbd816f6100f127b74ceb000e25853ab3de7_5f7a53f2a8770]

Napisane przez Classic

Karcia to super wiasomość. Pierwszy krok za Tobą

Dzięki Classic już we wtorek mam konsultacje i już jestem mega przerażona.

[9cf1d31d279bad27b001c12cbf2de6a056fa95f2_6583802d27f04]

[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82446816]Dzięki Classic już we wtorek mam konsultacje i już jestem mega przerażona.[/QUOTE]Najtrudniejsze już zrobiłaś

Wysłane z mojego LG-K500n przy użyciu Tapatalka

[Classic]

[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82446816]Dzięki Classic już we wtorek mam konsultacje i już jestem mega przerażona.[/QUOTE]

Fajnie, że to tak idzie za ciosem i już we wtorek konsultacja. Stres i lęk jak najbardziej rozumiem.

[Shawtty]

Karciu, powodzenia

__
Ja mam dziś okropny dzień
Minął tydzień od tej fatalnej akcji i jakoś znów zaczynam to przeżywać, boli mnie brzuch i mnie mdli

I jeszcze męczy mnie poczucie winy, niech mi ktoś przetłumaczy, że skoro nikt mi nie powiedział, że jestem w związku to nie musiałam się stosować do norm przyjętych w związku na ogół i dopiero teraz, gdy coś jest jakoś ustalone, mogę być dopiero lepsza?

[Classic]

Napisane przez Shawtty

Karciu, powodzenia

__
Ja mam dziś okropny dzień
Minął tydzień od tej fatalnej akcji i jakoś znów zaczynam to przeżywać, boli mnie brzuch i mnie mdli

I jeszcze męczy mnie poczucie winy, niech mi ktoś przetłumaczy, że skoro nikt mi nie powiedział, że jestem w związku to nie musiałam się stosować do norm przyjętych w związku na ogół i dopiero teraz, gdy coś jest jakoś ustalone, mogę być dopiero lepsza?

Shawtty czemu się tak obwiniasz i ranisz?
To już było. Nie byłaś świadoma. Po prostu.
To wszystko raczej wynikało z tego Waszego wspólnego nieokreślenia, niepewności, niewiadomej niż Twojej winy.

[czekoladowoo]

Napisane przez Shawtty

Karciu, powodzenia

__
Ja mam dziś okropny dzień
Minął tydzień od tej fatalnej akcji i jakoś znów zaczynam to przeżywać, boli mnie brzuch i mnie mdli

I jeszcze męczy mnie poczucie winy, niech mi ktoś przetłumaczy, że skoro nikt mi nie powiedział, że jestem w związku to nie musiałam się stosować do norm przyjętych w związku na ogół i dopiero teraz, gdy coś jest jakoś ustalone, mogę być dopiero lepsza?

Problem jest w tym, że powinniście dawno o tym pogadać. Sorry Shawtty ale to od dawna wygląda jak związek. I nim jest. Nie trzeba czegoś nazywać żeby nim było. To nie jest Twoja wina, tylko Wasza. Oboje doprowadziliście do tej sytuacji. Tylko może właśnie dobrze że tak się stało, może teraz będzie już tylko lepiej bo wiecie już oboje że musicie rozmawiać, że nie możecie opierać się na domysłach i wątpliwościach. Pamiętaj ze nic nie dzieje się bez przyczyny. Nie rozstaliście się przecież, nie płacz, nie panikuj, wyciągnij wnioski

[Shawtty]

Napisane przez Classic

Shawtty czemu się tak obwiniasz i ranisz?
To już było. Nie byłaś świadoma. Po prostu.
To wszystko raczej wynikało z tego Waszego wspólnego nieokreślenia, niepewności, niewiadomej niż Twojej winy.

Nie wiem, mam okropne poczucie winy i wyrzuty sumienia, bo skoro wyszło nagle, że przecież byliśmy razem to moje zachowanie i postępowanie było najzwyczajniej niefair, nieuczciwe, po prostu złe, sama bym ze sobą zerwała. Ale ja cały czas postrzegałam to jako spotykanie się, nie związek, czekałam na jego inicjatywę, bo już mnie przecież odrzucił, gdy stricte związek dwa razy proponowałam. W sumie nie wiem, co ja sobie myślałam, co on sobie myślał, czego ode mnie wymagał i czego ja w ogóle wymagam teraz od siebie, skoro czasu nie cofnę i przecież ja nie byłam w związku i nie muszę się spowiadać z tego, co robiłam

Żeby nie było, z W. jest dobrze, on też nie robi mi żadnych pretensji i nie wraca do tych spraw, ja sobie po prostu jakoś sama nie mogę z tym poradzić, przetrawić tego.

[260c4d4fdb0e7f4840fc70476d5f7e46d82a0f3e]

[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82445876]Dagunia super! Ciesz się tym i nie patrz czy to szaleństwo czy nie


Dziewczyny,
dostałam odpowiedź odnośnie terapii, dostałam ankietę do wypełnienia i później zostanę zaproszona na spotkanie konsultacyjne. Jestem przerażona, ale mam poczucie, że dobrze robię.[/QUOTE]

Świetna wiadomość, powodzenia!

Napisane przez Shawtty

Karciu, powodzenia

__
Ja mam dziś okropny dzień
Minął tydzień od tej fatalnej akcji i jakoś znów zaczynam to przeżywać, boli mnie brzuch i mnie mdli

I jeszcze męczy mnie poczucie winy, niech mi ktoś przetłumaczy, że skoro nikt mi nie powiedział, że jestem w związku to nie musiałam się stosować do norm przyjętych w związku na ogół i dopiero teraz, gdy coś jest jakoś ustalone, mogę być dopiero lepsza?

Shawtty, w niczym nie zawiniłaś, Ty już dawno chciałaś się określić, to W. unikał deklaracji. Poza tym pytanie o "pozwolenie" na spotkanie ze znajomymi nawet w związku nie jest żadną normą.

[Shawtty]

Napisane przez czekoladowoo

Problem jest w tym, że powinniście dawno o tym pogadać. Sorry Shawtty ale to od dawna wygląda jak związek. I nim jest. Nie trzeba czegoś nazywać żeby nim było. To nie jest Twoja wina, tylko Wasza. Oboje doprowadziliście do tej sytuacji. Tylko może właśnie dobrze że tak się stało, może teraz będzie już tylko lepiej bo wiecie już oboje że musicie rozmawiać, że nie możecie opierać się na domysłach i wątpliwościach. Pamiętaj ze nic nie dzieje się bez przyczyny. Nie rozstaliście się przecież, nie płacz, nie panikuj, wyciągnij wnioski

[1=260c4d4fdb0e7f4840fc704 76d5f7e46d82a0f3e;8245024 1]
Shawtty, w niczym nie zawiniłaś, Ty już dawno chciałaś się określić, to W. unikał deklaracji. Poza tym pytanie o "pozwolenie" na spotkanie ze znajomymi nawet w związku nie jest żadną normą.[/QUOTE]

Dziękuję

[CarycaKatarzynaI]

Hej

Nie mam czasu czytać Was na bieżąco. Mam tyle na głowie, że ledwo ogarniam. Prawie zawsze po pracy muszę coś załatwić. Bardzo rzadko zdarza się, że wracam do domu i mogę sobie pozwolić na wieczór na kanapie przed tv. Takie to życie samotnej singielki

Weekend mi nawet przyjemnie minął. Stwierdziłam, ze jest to mój jedyny czas na relaks i z nikim się nie umawiałam. Chciałam ten czas spędzić sama. W piątek obejrzałam sobie film, sobota sprzątanie + zakupy (przy okazji jeszcze kartki świąteczne wysłałam). Dziś pojechałam do galerii na zakupy, ale tych rzeczy, których potrzebowałam nie było. Muszę jutro po pracy jechać do innej galerii. Chciałam zrobić fit placuszki, ale mi nie wyszły i cała masa poszła do śmieci

Dziś w ogóle jechałam autobusem i siedziała koło mnie dziewczyna, która rozmawiała przez telefon. Zaczęła tłumaczyć mamie, ze dopiero na święta będzie w sobotę, bo ma studia i pracę, no i nie da rady przyjechać wcześniej. Jej mama zaczęła się na nią drzeć, że ona jej w domu nie pomaga, że na gotowe przyjeżdża. A ta dziewczyna cały czas jej tłumaczyła, ze nie może zrezygnować z zajęć na uczelni czy z dyżuru. Chcąc nie chcąc całą tę rozmowę słyszałam. Jeszcze ta mama zasugerowała jej, że ona nie ma rodziny, więc może w każdej chwili do domu przyjeżdżać. Dziewczyna w końcu z tych wszystkich nerwów się rozłączyła, popłakała się cała. Tak mi się jej szkoda zrobiło, chciałam ją jakoś pocieszyć. Ale wysiadła przy najbliższym przystanku. Naprawdę przykro się na to patrzyło

W ogóle od jakiegoś czasu zaczynam myśleć na operacją plastyczną. Moje powieki górne są bardzo opadające. Czasami ta fałdka skóry, aż leży mi na rzęsach. Wyglądam jakbym cały czas przysypiała. Pierwsze co poszłam na konsultacje do salonu kosmetycznego, ale Pan specjalista powiedział, że tylko chirurgicznie można to zrobić i jest już to operacja do końca życia. I ogólnie ten zabieg nie jest mega drogi, spokojnie mam odłożone tyle kasy. Mam zamiar umówić się do lekarza chirurga na konsultacje. Ale trochę się waham. Jak ktoś mi spieprzy oczy to takie mi zostaną na wieki No, ale z drugiej strony oko mi się otworzy i będę mieć ładne świeże spojrzenie

I zastanawiam się nad kolejnym kursem tańca, teraz nad swingiem. Napisałam do jednej szkółki tańca czy są wolne miejsca dla dziewczyn. Kurs rusza zaraz po świętach. Może się uda

[pseudofeministka]

Napisane przez czekoladowoo

Problem jest w tym, że powinniście dawno o tym pogadać. Sorry Shawtty ale to od dawna wygląda jak związek. I nim jest. Nie trzeba czegoś nazywać żeby nim było. To nie jest Twoja wina, tylko Wasza. Oboje doprowadziliście do tej sytuacji. Tylko może właśnie dobrze że tak się stało, może teraz będzie już tylko lepiej bo wiecie już oboje że musicie rozmawiać, że nie możecie opierać się na domysłach i wątpliwościach. Pamiętaj ze nic nie dzieje się bez przyczyny. Nie rozstaliście się przecież, nie płacz, nie panikuj, wyciągnij wnioski

Dokladnie Brak komunikacji zawinil i tyle

---------- Dopisano o 20:53 ---------- Poprzedni post napisano o 20:44 ----------

[1=260c4d4fdb0e7f4840fc704 76d5f7e46d82a0f3e;8245024 1]Świetna wiadomość, powodzenia!



Shawtty, w niczym nie zawiniłaś, Ty już dawno chciałaś się określić, to W. unikał deklaracji. Poza tym pytanie o "pozwolenie" na spotkanie ze znajomymi nawet w związku nie jest żadną normą.[/QUOTE]

Co do norm - tez tak uwazam.Spowiadanie sie z tego co sie robi, gdzie sie jest nie jest zadna norma, tylko moze wynikac bardziej ....z checi. Jezeli to jest jakis mus zeby dbac o komfrot psychiczny partner to dla mnie jest to juz bardziej chec kontroli niz troski.

Ja np. mam tak, ze mowie mojemu facetowi ze gdzies wychodze jak sie mnie zapyta, ale rzadko kiedy mam tak, zebym sama z siebie mowila, ze gdzies ide. Po prostu ide i tyle.Ewentualnie jak wracam to mowie, ze wrocilam. A np. on ma tak, ze jak jedzie do kolegi, gdzies wychodzi, wraca to o wszystkim mnie informuje, choc absolutnie takich oczekiwan nie mam, ale jest to dla mnie mile. Natomiast ja takiej potrzeby spowiadania sie nie mam.

[Shawtty]

Niezupełnie miałam tutaj na myśli spowiadanie się ze wszystkiego jako normę, ale już nie chcę wchodzić w głębokie szczegóły. Po prostu DLA MNIE to wiele zmienia, gdy oficjalnie wiem, że to ma być związek, w moim podejściu, postępowaniu, w postrzeganiu znajomości i relacji z innymi, w tym żeby nie przekraczać granicy, którą tworzy związek i wynikająca z niego wierność na wielu płaszczyznach życia; no niestety, ale to też było niemądre nie zadeklarować NICZEGO, a wymagać wiele. I ja od niego, i on ode mnie.

Mam nadzieję, że będzie już lepiej, że może się uda. Ale nie wiem. Przecież my jesteśmy powaleni.

W każdym razie macie rację, skoro cokolwiek już w końcu ustaliliśmy to można wyciągnąć wnioski z tego szarpania się, niezdecydowania i niezdefiniowania z naszej przeszłości i iść dalej bez zadręczania się.

I sama sobie, dla siebie, wcale nie dla niego, obiecałam po prostu podejmować mniej pochopne decyzje, żyć trochę spokojniej, wiecie, jak to u mnie bywało, jak zdarzało mi się imprezować, jakich dziwnych znajomych miałam (no o tym to już bardzo dobrze wiecie). Żałuję teraz tego wszystkiego, bo nic dobrego mi z tego nie przyszło. Głupi okres.

edit. Mam nadzieję, że zrozumiecie, co piszę, bo jakoś dziwnie to napisałam

[pseudofeministka]

Napisane przez Shawtty

Niezupełnie miałam tutaj na myśli spowiadanie się ze wszystkiego jako normę, ale już nie chcę wchodzić w głębokie szczegóły. Po prostu DLA MNIE to wiele zmienia, gdy oficjalnie wiem, że to ma być związek, w moim podejściu, postępowaniu, w postrzeganiu znajomości i relacji z innymi, w tym żeby nie przekraczać granicy, którą tworzy związek i wynikająca z niego wierność na wielu płaszczyznach życia; no niestety, ale to też było niemądre nie zadeklarować NICZEGO, a wymagać wiele. I ja od niego, i on ode mnie.

Mam nadzieję, że będzie już lepiej, że może się uda. Ale nie wiem. Przecież my jesteśmy powaleni.

W każdym razie macie rację, skoro cokolwiek już w końcu ustaliliśmy to można wyciągnąć wnioski z tego szarpania się, niezdecydowania i niezdefiniowania z naszej przeszłości i iść dalej bez zadręczania się.

I sama sobie, dla siebie, wcale nie dla niego, obiecałam po prostu podejmować mniej pochopne decyzje, żyć trochę spokojniej, wiecie, jak to u mnie bywało, jak zdarzało mi się imprezować, jakich dziwnych znajomych miałam (no o tym to już bardzo dobrze wiecie). Żałuję teraz tego wszystkiego, bo nic dobrego mi z tego nie przyszło. Głupi okres.

edit. Mam nadzieję, że zrozumiecie, co piszę, bo jakoś dziwnie to napisałam

Nikt nie jest idealny i kazdy popelnia bledy Nie musisz siebie teraz biczowac za to co bylo KIEDYS. To bylo, minelo i tyle. Skoro jestes tego wszystkiego swiadoma, to wystarczy wyciagnac wnioski i nie powielac tych bledow.

Moze po prostu ustal z W., zeby to co bylo odciac gruba krecha, zaczac z nowa czysta karta (skoro juz wiecie co i jak z Wami)? I po prostu starac sie, czynami pokazac sobie, ze jest inaczej.

[Dinulka]

Napisane przez Shawtty

Oni się zawsze na początku dobrze zapowiadają



W sensie, że on jest aż zbytnio (dla Ciebie) zapalony na poważne deklaracje i plany?



O której wstałaś?

U mnie też niestety są tematy tabu. Choć teraz i tak jest lepiej.



Cieszę się, że terapia miała na Ciebie taki pozytywny wpływ

Jak myślę o terapii to nawet nie potrafię sobie poukładać w głowie o czym miałabym tam powiedzieć, jakoś tak czuję, że o wszystkim i o niczym :/



Nie piję wina, ale też bym nie zostawiła, jakbym już miała



Karciu, skoro tak Cię to krępuje, może jednak inny szpital?

---------- Dopisano o 20:03 ---------- Poprzedni post napisano o 20:01 ----------



Brzmi to intrygująco

Jesteś dorosła i podejmujesz swoje decyzje, a skoro uważasz, że ta jest dobra - tym lepiej.

przed 14

Napisane przez Dagunia

W sensie, że nie ma problemu mówić wprost o tym co czuje/czego oczekuje. Powiedział mi już, że zależy mu na mnie, że chce ze mną spróbować. Mimo, że ja go zniechęcałam i to bardzo.

Wiedziałam, że jest szalony ale to co teraz zrobił...
W południe pisaliśmy, że mam gorszy humor, słabszy dzień itp. a on ? Wsiadł w samochód i przyjechał... 600 km... Właśnie pojechał do rodziców wziąć prysznic i przyjeżdża po mnie... Szaleństwo

super, urocze
[1=5287fbd816f6100f127b74c eb000e25853ab3de7_5f7a53f 2a8770;82445876]Dagunia super! Ciesz się tym i nie patrz czy to szaleństwo czy nie


Dziewczyny,
dostałam odpowiedź odnośnie terapii, dostałam ankietę do wypełnienia i później zostanę zaproszona na spotkanie konsultacyjne. Jestem przerażona, ale mam poczucie, że dobrze robię.[/QUOTE]
gratuluję

Napisane przez Shawtty

Nie wiem, mam okropne poczucie winy i wyrzuty sumienia, bo skoro wyszło nagle, że przecież byliśmy razem to moje zachowanie i postępowanie było najzwyczajniej niefair, nieuczciwe, po prostu złe, sama bym ze sobą zerwała. Ale ja cały czas postrzegałam to jako spotykanie się, nie związek, czekałam na jego inicjatywę, bo już mnie przecież odrzucił, gdy stricte związek dwa razy proponowałam. W sumie nie wiem, co ja sobie myślałam, co on sobie myślał, czego ode mnie wymagał i czego ja w ogóle wymagam teraz od siebie, skoro czasu nie cofnę i przecież ja nie byłam w związku i nie muszę się spowiadać z tego, co robiłam

Żeby nie było, z W. jest dobrze, on też nie robi mi żadnych pretensji i nie wraca do tych spraw, ja sobie po prostu jakoś sama nie mogę z tym poradzić, przetrawić tego.

Ja uważam, że to jego wina, a nie Twoja. Każdy, kto usłyszał już parę razy od faceta, że nie jest gotowy na związek, nic nie obiecuje itp mialby dystans, a nie domyślał się, że nagle mu się odmieniło i od teraz jesteście parą.

[Shawtty]

Napisane przez pseudofeministka

Nikt nie jest idealny i kazdy popelnia bledy Nie musisz siebie teraz biczowac za to co bylo KIEDYS. To bylo, minelo i tyle. Skoro jestes tego wszystkiego swiadoma, to wystarczy wyciagnac wnioski i nie powielac tych bledow.

Moze po prostu ustal z W., zeby to co bylo odciac gruba krecha, zaczac z nowa czysta karta (skoro juz wiecie co i jak z Wami)? I po prostu starac sie, czynami pokazac sobie, ze jest inaczej.

Tak, jestem 100% świadoma, dlatego tak mnie to wszystko boli teraz. Prawdą jest, że W. do ideału tak daleko jak Ziemi do Marsa, ale najważniejsze, że chciałabym sama ze sobą czuć się okej, a żeby tak było muszę sobie wybaczyć wszystkie błędy i głupie decyzje.

Co do ustaleń z W. - właśnie takie zrobiliśmy. Żeby już tego nie rozgrzebywać i postawić na czyny, nie słowa. W sensie nie stawiać na górnolotne obietnice, że 'przysięgam, że więcej się tak nie zachowam' tylko się tak po prostu nie zachowywać.

No nie jest to wszystko jednak łatwe, a szkoda.

Ale tak jak napisała Czeko - może dobrze, że tak to wszystko wyszło ostatecznie. Dramatycznie to dramatycznie, dla mnie trochę traumatycznie, ale przynajmniej zrobiliśmy jakiś krok.

---------- Dopisano o 21:41 ---------- Poprzedni post napisano o 21:36 ----------

Napisane przez Dinulka

Ja uważam, że to jego wina, a nie Twoja. Każdy, kto usłyszał już parę razy od faceta, że nie jest gotowy na związek, nic nie obiecuje itp mialby dystans, a nie domyślał się, że nagle mu się odmieniło i od teraz jesteście parą.

Dlatego taki mindfuck mam

[pseudofeministka]

Napisane przez Shawtty

Tak, jestem 100% świadoma, dlatego tak mnie to wszystko boli teraz. Prawdą jest, że W. do ideału tak daleko jak Ziemi do Marsa, ale najważniejsze, że chciałabym sama ze sobą czuć się okej, a żeby tak było muszę sobie wybaczyć wszystkie błędy i głupie decyzje.

Co do ustaleń z W. - właśnie takie zrobiliśmy. Żeby już tego nie rozgrzebywać i postawić na czyny, nie słowa. W sensie nie stawiać na górnolotne obietnice, że 'przysięgam, że więcej się tak nie zachowam' tylko się tak po prostu nie zachowywać.

No nie jest to wszystko jednak łatwe, a szkoda.

Ale tak jak napisała Czeko - może dobrze, że tak to wszystko wyszło ostatecznie. Dramatycznie to dramatycznie, dla mnie trochę traumatycznie, ale przynajmniej zrobiliśmy jakiś krok.

Wydaje mi sie, ze musisz po prostu przetrawic te emocje a pozniej juz bedzie tylko lepiej.

Ja tez uwazam, ze dobrze, ze tak wyszlo. Wydaje mi sie, ze ta sytuacja byla potrzebna , zeby to wszystko "peklo" i albo w prawo albo w lewo.

Wiesz w zwiazku nie chodzi o to by byc idealnym, bo czegos takiego nie ma. Ludzie sa ulomni w swojej naturze i nie sa i nie byli idealni. Ja te znie jestem idealna, moj facet tez nie. Ale jak dochodza emocje to tez ciezko funkcjonowac z soba.

[Classic]

Napisane przez pseudofeministka

Wydaje mi sie, ze musisz po prostu przetrawic te emocje a pozniej juz bedzie tylko lepiej.

Ja tez uwazam, ze dobrze, ze tak wyszlo. Wydaje mi sie, ze ta sytuacja byla potrzebna , zeby to wszystko "peklo" i albo w prawo albo w lewo.

Wiesz w zwiazku nie chodzi o to by byc idealnym, bo czegos takiego nie ma. Ludzie sa ulomni w swojej naturze i nie sa i nie byli idealni. Ja te znie jestem idealna, moj facet tez nie. Ale jak dochodza emocje to tez ciezko funkcjonowac z soba.

Zgadzam się. I też myślę, że ta kryzysowa sytuacja przyniosła ostatecznie sporo dobrego, wyklarowała sytuację