utrzymywanie matki przez faceta

[Majkusiowa]

Ja bym tak zrobiła zamiast pakować się w chory układ Bo po ślubie to ta matka dopiero pokaże ile dla niej znaczy synowa i wnuki... a skoro dorosły facet nipotrafi postawić się matce tylko grzecznie daje jej kasę to o czym my wogóle mówimy

[GrumpyCat]

Napisane przez Majkusiowa

Ja bym tak zrobiła zamiast pakować się w chory układ Bo po ślubie to ta matka dopiero pokaże ile dla niej znaczy synowa i wnuki... a skoro dorosły facet nipotrafi postawić się matce tylko grzecznie daje jej kasę to o czym my wogóle mówimy

Ja serio nie mam nic przeciwko pomocy rodzicom, ale chyba bym zdziczała gdyby prawie 30 letni facet powiedział że nie możemy sobie pozwolić na ślub/dzieci/jakiś wyjazd bo jego MATKA powiedziała że mają duże wydatki:rolleyes :

[Majkusiowa]

Widocznie tak ją nauczył, że synek zrobi, synek zapłaci, synek da. A jak na horyzoncie pokazała się potencjalna synowa to normalne, że kobieta zaczęła się obawiać. Przecież to częsta przypadłość relacji synowa-teściowa. Tym bardziej, że kobieta jest samotna i synowie są jej najbliżsi. Tylko nadal nie rozumiem po co wkrecać w to cały Wizaz z kolegą Maliniakiem na czele. Podziwiam Cię chłopaku... serio.

[SzklankaZielona1]

Odświeżam wątek, bo nie wiem co zrobić. Bardzo kocham mojego chłopaka, ale ma podobny problem co chłopak autorki-cały czas myśli że musi pomagać rodzicom, którzy zamiast iść do normalnej pracy odpalają jakieś mini interesy, które nie wychodzą i na koniec biadolą, że im ciężko. Pożyczek zazwyczaj nie oddają. Obydwoje zarabiamy dobrze a on się obawia czy starczy nam pieniędzy jak przeniesiemy się do większego mieszkania, albo będziemy mieli dzieci (poradzilibyśmy sobie nawet z jedną pensją, gdyby była taka jak obecnie). Jest mi z tym źle, pracowałam, aby mieć dobrą pozycję zawodową i czuć się od tej strony bezpiecznie i chcę żyć na poziomie na który mogę sobie pozwolić, a nie jak biedny student. Sama nie wiem czy możecie mi pomóc, ale męczy mnie to bardzo. Nie chcę żyć w cieniu nieuzasadnionych lęków. Zaczęłam chodzić do psychologa, próbuję namówić tż, ale na razie bezskutecznie. Miałyście może takie doświadczenia? Czy to jest do przeskoczenia?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez SzklankaZielona1

Odświeżam wątek, bo nie wiem co zrobić. Bardzo kocham mojego chłopaka, ale ma podobny problem co chłopak autorki-cały czas myśli że musi pomagać rodzicom, którzy zamiast iść do normalnej pracy odpalają jakieś mini interesy, które nie wychodzą i na koniec biadolą, że im ciężko. Pożyczek zazwyczaj nie oddają. Obydwoje zarabiamy dobrze a on się obawia czy starczy nam pieniędzy jak przeniesiemy się do większego mieszkania, albo będziemy mieli dzieci (poradzilibyśmy sobie nawet z jedną pensją, gdyby była taka jak obecnie). Jest mi z tym źle, pracowałam, aby mieć dobrą pozycję zawodową i czuć się od tej strony bezpiecznie i chcę żyć na poziomie na który mogę sobie pozwolić, a nie jak biedny student. Sama nie wiem czy możecie mi pomóc, ale męczy mnie to bardzo. Nie chcę żyć w cieniu nieuzasadnionych lęków. Zaczęłam chodzić do psychologa, próbuję namówić tż, ale na razie bezskutecznie. Miałyście może takie doświadczenia? Czy to jest do przeskoczenia?

Rozmawiałaś z nim o tym WPROST? Jak długo jesteście ze sobą? On w ogóle widzi problem? Bo jeżeli nie, to chyba czas się zastanowić nad ewakuacją, skoro musisz aż chodzić do psychologa przez to.

[SzklankaZielona1]

Napisane przez Ellen_Ripley

Rozmawiałaś z nim o tym WPROST? Jak długo jesteście ze sobą? On w ogóle widzi problem? Bo jeżeli nie, to chyba czas się zastanowić nad ewakuacją, skoro musisz aż chodzić do psychologa przez to.

Tak mówilam o tym wprost, powiedziałam że nie podoba mi się to że obarczają go konsekwencjami swoich decyzji, że uważam, że te jego lęki to wynik tego że w jego domu role były odwrócone (tzn rodzice zachowują się jak nieodpowiedzialne dzieci, i w razie problemów zwracają się do niego). Odpowiada, że to jego rodzina, i byłoby inaczej, gdybyśmy mieli własną. A ja raczej w takiej sytuacji własnej nie chcę zakładać. Jesteśmy razem ponad rok. Psycholog to częściowo też inne rzeczy, ale to też jest istotne. Bardzo go kocham tylko obawiam się czy to jednak tej miłości nie zniszczy.

[Casssssie]

Zapytaj się po prostu jak on sobie to dalej wyobraża. I postaw sprawę jasno - nie masz zamiaru zakładać rodziny, dopóki nie poukłada swoich spraw (z rodzicami). Niech sobie przemyśli wszystko, a Ty daj mu na to trochę czasu.
A ile macie lat ?


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[SzklankaZielona1]

Napisane przez Casssssie

Zapytaj się po prostu jak on sobie to dalej wyobraża. I postaw sprawę jasno - nie masz zamiaru zakładać rodziny, dopóki nie poukłada swoich spraw (z rodzicami). Niech sobie przemyśli wszystko, a Ty daj mu na to trochę czasu.
A ile macie lat ?


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dziękuję Casssssie porozmawiam w ten sposób. Jesteśmy po 30tce.

[skazana_na_bluesa]

A czemu teraz nie traktuje cię jak swojej rodziny?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[SzklankaZielona1]

Napisane przez skazana_na_bluesa

A czemu teraz nie traktuje cię jak swojej rodziny?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Myślę, że chodziło mu o to że nie ma dzieci, a tej chwili finansowo radzimy sobie ok. No i odkładamy na wspólną przyszłość, wakacje, zmianę mieszkania, dzieci. Ostatnio chciał pożyczyć pieniądze dla rodziców ze wspólnych oszczędności- nie zgodziłam się. Obawiam się o to, że ten problem będzie coraz większy. I mi nie chodzi o same pieniądze, ale o to emocjonalne uwikłanie. Jeśli by się coś stało nagłego, choroba, czy coś podobnego nie miałabym oporów żeby pomóc, ale ta sytuacja sprawia że czuję się z tym źle, i obawiam się co będzie dalej.

Zastanawiam się też, czy to ja nie szukam problemu na siłę i nie oczekuję zbyt wiele.

[skazana_na_bluesa]

Lol. Oczekujesz zbyt wiele, bo nie chcesz, zeby facet robił za sponsora? -_-
Ja jak zamieszkałam z facetem to traktowaliśmy się jak rodzinę. Mimo braku dzieci.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez SzklankaZielona1

(...)
Zastanawiam się też, czy to ja nie szukam problemu na siłę i nie oczekuję zbyt wiele.

Nie, nie oczekujesz zbyt wiele. Daj mu jakiś czas na przywrócenie stosunków z rodzicami do normalności (= nie sponsoruje ich głupoty), a jeżeli nie sprosta, to sorry, ale WIEJ. Uczuciami uczuciami, ale miłość i tak w końcu przez coś takiego minie, a Tobie będą się po nocach śniły zmarnowane lata. Wspieranie rodziny - tak, frajerstwo, głupota - NIE.

[SzklankaZielona1]

Napisane przez Ellen_Ripley

Nie, nie oczekujesz zbyt wiele. Daj mu jakiś czas na przywrócenie stosunków z rodzicami do normalności (= nie sponsoruje ich głupoty), a jeżeli nie sprosta, to sorry, ale WIEJ. Uczuciami uczuciami, ale miłość i tak w końcu przez coś takiego minie, a Tobie będą się po nocach śniły zmarnowane lata. Wspieranie rodziny - tak, frajerstwo, głupota - NIE.

Dziękuję Ellen

[Nancy_M]

Napisane przez SzklankaZielona1

Tak mówilam o tym wprost, powiedziałam że nie podoba mi się to że obarczają go konsekwencjami swoich decyzji, że uważam, że te jego lęki to wynik tego że w jego domu role były odwrócone (tzn rodzice zachowują się jak nieodpowiedzialne dzieci, i w razie problemów zwracają się do niego). Odpowiada, że to jego rodzina, i byłoby inaczej, gdybyśmy mieli własną. A ja raczej w takiej sytuacji własnej nie chcę zakładać. Jesteśmy razem ponad rok. Psycholog to częściowo też inne rzeczy, ale to też jest istotne. Bardzo go kocham tylko obawiam się czy to jednak tej miłości nie zniszczy.

Aha, czyli on chce najpierw założyć własną rodzinę, a dopiero potem odciąć pępowinę? Zbyt duże ryzyko, że zamiast odciąć rodzicom dopływ kasy i dać ją dzieciom, po prostu dopisze kolejne osoby do domowego budżetu. Masz rację, że w takiej sytuacji nie chcesz z nim rodziny zakładać. Bałabym się, że moje ciężko zarobione pieniądze będą wiecznie szły na zachcianki teściów, zamiast na moje własne. Nie pozwól sobie wejść na głowę

[SzklankaZielona1]

Napisane przez Nancy_M

Aha, czyli on chce najpierw założyć własną rodzinę, a dopiero potem odciąć pępowinę? Zbyt duże ryzyko, że zamiast odciąć rodzicom dopływ kasy i dać ją dzieciom, po prostu dopisze kolejne osoby do domowego budżetu. Masz rację, że w takiej sytuacji nie chcesz z nim rodziny zakładać. Bałabym się, że moje ciężko zarobione pieniądze będą wiecznie szły na zachcianki teściów, zamiast na moje własne. Nie pozwól sobie wejść na głowę

Mam dokładnie takie obawy i przemyślenia. To nawet nie sa zachcianki, ale podstawowe wydatki, niestety związane z ich nieodpowiedzialnym podejściem do życia (nie pójdą przecież do pracy jako opiekunka, kasjerka, stróż). Podobno teraz sytuacja się zmieni, bo ojciec idzie do normalnej pracy. Liczę na to, ale tak jak pisałam bardziej od tej całej finansowej sytuacji martwi mnie postawa zarówno rodziców jak i tż.

Dziękuję, już miałam mętlik w głowie.

[KrolowaDancingu]

Napisane przez SzklankaZielona1

Odświeżam wątek, bo nie wiem co zrobić. Bardzo kocham mojego chłopaka, ale ma podobny problem co chłopak autorki-cały czas myśli że musi pomagać rodzicom, którzy zamiast iść do normalnej pracy odpalają jakieś mini interesy, które nie wychodzą i na koniec biadolą, że im ciężko. Pożyczek zazwyczaj nie oddają. Obydwoje zarabiamy dobrze a on się obawia czy starczy nam pieniędzy jak przeniesiemy się do większego mieszkania, albo będziemy mieli dzieci (poradzilibyśmy sobie nawet z jedną pensją, gdyby była taka jak obecnie). Jest mi z tym źle, pracowałam, aby mieć dobrą pozycję zawodową i czuć się od tej strony bezpiecznie i chcę żyć na poziomie na który mogę sobie pozwolić, a nie jak biedny student. Sama nie wiem czy możecie mi pomóc, ale męczy mnie to bardzo. Nie chcę żyć w cieniu nieuzasadnionych lęków. Zaczęłam chodzić do psychologa, próbuję namówić tż, ale na razie bezskutecznie. Miałyście może takie doświadczenia? Czy to jest do przeskoczenia?

Jak dla mnie odwrócenie sytuacji w rodzinie. Twój facet jak ojciec utrzymuje nieporadnych rodziców, którzy zamiast pójść do normalnej pracy bawią się w biznesy, które nie idą.
Oczywiście pomoc rodzicom w potrzebie zawsze jak najbardziej, ale tutaj jest zwykłe naciąganie. Najpierw odcięcie pępowiny potem dopiero zakładanie rodziny. A co będzie jak będą dzieci? Dziecku nie dasz, nie kupisz czegoś np. do szkoły bo babcia dorosła kobieta zamiast iść do pracy ciągnie pieniążki?
Życie rodziny na większym mieszkaniu to wydatki i jeszcze raz wydatki na normalnym poziomie i 1 sama wypłata to za mało (ok zależy ile się zarabia). Ale w przypadku 2 dorosłych osób tworzących rodzinę powinny być ułożone jakieś priorytety.

[Nancy_M]

Napisane przez SzklankaZielona1

Mam dokładnie takie obawy i przemyślenia. To nawet nie sa zachcianki, ale podstawowe wydatki, niestety związane z ich nieodpowiedzialnym podejściem do życia (nie pójdą przecież do pracy jako opiekunka, kasjerka, stróż). Podobno teraz sytuacja się zmieni, bo ojciec idzie do normalnej pracy. Liczę na to, ale tak jak pisałam bardziej od tej całej finansowej sytuacji martwi mnie postawa zarówno rodziców jak i tż.



Dziękuję, już miałam mętlik w głowie.

Nawet jeśli ojciec teraz pójdzie do normalnej pracy, to i tak bym się bała. Za kilka lat może prace stracić i powiedzieć na przykład, że on już nigdy więcej do normalnej pracy chodzić nie chce. Wy założycie rodzine, a tu znowu pieniądze zamiast do Waszego budżetu, popłyną do kieszeni rodziców, bo biedactwa swoich nie zarabiają. Chyba czułabym w takiej sytuacji permanentny niepokój, że nawet jeśli aktualnie jest dobrze, to zaraz znów się zaczną problemy, a ich syn przecież kochanym rodzicom nie odmówi.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Nancy_M

Nawet jeśli ojciec teraz pójdzie do normalnej pracy, to i tak bym się bała. Za kilka lat może prace stracić i powiedzieć na przykład, że on już nigdy więcej do normalnej pracy chodzić nie chce. Wy założycie rodzine, a tu znowu pieniądze zamiast do Waszego budżetu, popłyną do kieszeni rodziców, bo biedactwa swoich nie zarabiają. Chyba czułabym w takiej sytuacji permanentny niepokój, że nawet jeśli aktualnie jest dobrze, to zaraz znów się zaczną problemy, a ich syn przecież kochanym rodzicom nie odmówi.

Mocno prawdopodobna sytuacja. Facet się musi odciąć psychicznie i nauczyć się wobec rodziców asertywności, inaczej nic z tego. To, że jego ojciec chwilowo, czy na dłużej ma mieć pracę nie rozwiązuje problemu, tylko go zawiesza.