Chorobliwy strach przed... chorobą

[_Tola]

Ostatnio nie mogę od siebie odgonić czarnych, pesymistycznych myśli. Ogolnie mam 24 lata, studiuję, wiodę normalne życie, bez zadnych rewelacji. Wiadomo raz wiedzie sie lepiej, raz gorzej, mam duzo kompleksów i wad nad ktorymi pracuję, ale ktore nadal gdzies tam ciagna mnie w dół. Ostatnimi czasy mam ciagle bardzo pesymistyczne mysli. Okazalo sie ze po jakis 8 latach od walki z rakiem piersi moja ciocia ma przezuty do wezlow chłonnych. Niby drobne zmiany, szybko wykryte, dobrze rokuje, no ale rak... dalo mi to do myslenia pod tym wzgledem, jak zycie jest ulotne i w jak zaskakujacym momencie tskie informacje przychodza i spadaja jak gromy z jasnego nieba. Po tym wszystkim przez przypadek moja wlasna mama wygadala sie, ze tez miala raka, tarczycy... nic o tym nie wiedzialam!!! Pamiętam, ze miala wycinana całą tarczycę, z powodu guzkow, ale bylam wtedy 3 klasie podstawowki, do tego mlodsze rodzenstwo i bylismy kompletnie nieswiadomi, mama pewnie nie chciala nas martwić... po prostu przypadkiem jakos sie wygadala ze to co jej wycieli okazalo sie byc rakiem. Scielo mnie z nog i bardzo sie zmartwilam i od tamtej pory codziennie o nia martwię. Boje sie nawrotu choroby, albo ze cos mowego sie pojawi. Gdy ma gorszy humor, albo jest zmeczona to od razu sie stresuje, ze cos z jej zdrowiem jest nie tak. Siedze i czytam w internecie o suplementacji po chorobach tarczycy, o endometrium z którym tez ma problem... generalnie wiekszosc dnia martwię sie o nia, boje sie co to bedzie gdy jej zanraknie... zastanawiam czy nic jej nie dolega. To chore. Mama oczywiscie jest pod opieka lekarzy, ale mam tez wątpliwości co do tego jak ja prowadza, wypisalam jej kartke z badaniami ktore ma wykonac, tak dla spokoju. Ostatnio caly czas chrząka, boje sie ze moze to miec zwiazwk z tym ze w okolicy tarczycy cos sie dzieje. Mama jest dla mnie najwazniejsza na świecie, tak bardzo chce by zyla dlugo i zdrowo.
Niestety prowadzi firme, ma duzo pracy i stresow a malo czasu dla siebie. Tak malo ze nawet ma te badania ma problem znalezc chwile. Chce jej jakos delikatnie zwrocic uwage na to by zaczela o siebie barsziej dbac. Ale niestety w glowie mam same czarne mysli apropo jej zdrowia (nie wiem czemu, dobija mnie to).
Czy to ze mna juz jest cos nie tak?
Wybaczcie ze tak chaotycznie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

W samym martwieniu nie ma nic dziwnego, ale musisz zrozumieć, że każdy z nas kiedyś umrze. Nowotwory są bardzo powszechne obecnie z wielu powodu. Poprawy diagnostyki - kiedyś nikt nie wnikał na co chłop umarł. Wydłużenia długości życia - nowotwór to najczęściej taki 'błąd systemu' im starszy model albo gorszej jakości (genetyka), tym większe prawdopodobieństwo, że coś się popsuje i powstanie zmiana. Praktycznie każdy ma kogoś w rodzinie kto chorował/zmarł na nowotwór. Moja mama też chorowała na raka piersi, ale najważniejsze, że teraz jest w porządku. Żadna z nas nie roztrząsa, ale obie z siostrą staramy się teraz badać regularnie. Trzeba się cieszyć chwilą, a nie rozmyślać co kiedyś będzie. Praca to żadna wymówka, bo zdrowie jest najważniejsze. Oczywiście ważne jest dbanie o siebie - zdrowa dieta (nadwaga zwiększa ryzyko nowotworów bardziej niż się ludziom wydaje), odpoczynek, regularne badania (również dentysta, bo stany w zapalne uzębienia też mogą się przyczyniać do wielu innych chorób). Do tego zachęcaj mamę, a najlepiej jakbyś sama dała jej przykład, stosując się do tych zasad. Nie wiem w jakim jesteś wieku, ale jeżeli faktycznie twoja mama jest taka zapracowana to może mogłabyś jakoś ją odciążyć skoro się martwisz.

[deserova]

"Bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło” (Hi 3;25).
Jak będziesz się tylko zamartwiać i zadręczać złymi myślami to w końcu ściągniesz na siebie to nieszczęście. Odgoń złe myśli i myśl zupełnie odwrotnie od tego co masz teraz w głowie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez deserova

"Bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło” (Hi 3;25).
Jak będziesz się tylko zamartwiać i zadręczać złymi myślami to w końcu ściągniesz na siebie to nieszczęście. Odgoń złe myśli i myśl zupełnie odwrotnie od tego co masz teraz w głowie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Takie p*lenie nazywa się myśleniem magicznym i to jedno z kryteriów diagnostyki zaburzeń osobowości. Nie mówiąc już o tym, jakim zabobonem trąci.




Autorko idź do psychiatry, po prostu.

[deserova]

No ale nie zmienia to faktu, że lepiej myśleć pozytywnie niż negatywnie myślenie życzeniowe bardziej bym to nazwała. No ale zwał jak zwał. Każdego sprawa jak sobie odgania źle myśli i poprawia samopoczucie. Krzywda nikomu od pozytywnego myślenia się nie dzieje raczej o ile nie bierze tego za lekarstwo na każde zło tego świata. To była raczej luźna sugestia w celu uspokojenia emocji niż złoty sposób na poradzenie sobie z chorobą. Ja wolę myśleć, że póki nie ma problemu to nie ma co się zadręczać a gdy się pojawi to trzeba działać. Nie od dziś mowi się "nie martw się na zapas". P*leniem mogłabym nazwać twoją radę też. Niemiły komentarz z Twojej strony.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez deserova

No ale nie zmienia to faktu, że lepiej myśleć pozytywnie niż negatywnie myślenie życzeniowe bardziej bym to nazwała. No ale zwał jak zwał. Każdego sprawa jak sobie odgania źle myśli i poprawia samopoczucie. Krzywda nikomu od pozytywnego myślenia się nie dzieje raczej o ile nie bierze tego za lekarstwo na każde zło tego świata. To była raczej luźna sugestia w celu uspokojenia emocji niż złoty sposób na poradzenie sobie z chorobą. Ja wolę myśleć, że póki nie ma problemu to nie ma co się zadręczać a gdy się pojawi to trzeba działać. Nie od dziś mowi się "nie martw się na zapas". P*leniem mogłabym nazwać twoją radę też. Niemiły komentarz z Twojej strony.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No tak, czego się spodziewać po kimś, kto osobę z lękiem leczy Biblią.

[deserova]

Napisane przez Pani_Robot

No tak, czego się spodziewać po kimś, kto osobę z lękiem leczy Biblią.

Wierz mi, że do leczenia czegokolwiek biblią jest mi dalej niż daleko Kościół, modlitwy i wiara to nie moje klimaty. Co nie zmienia faktu, że będąc osobą, która określa się jako agnostyk nie mogę studiować Biblii. Akurat ten cytat, wydaje mi się, że ma wiele wspólnego z realnym życiem. No ale czego można się spodziewać po osobie, która rady inne niż swoje nazywa "pier*oleniem" eot z mojej strony. Nje będę przekonywać przekonanych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalcia250]

Napisane przez deserova

"Bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło” (Hi 3;25).
Jak będziesz się tylko zamartwiać i zadręczać złymi myślami to w końcu ściągniesz na siebie to nieszczęście. Odgoń złe myśli i myśl zupełnie odwrotnie od tego co masz teraz w głowie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

w takim razie osoby z zaburzeniami lękowymi, nerwicą, fobiami, powinny się od razu kłaść do grobu

[deserova]

Napisane przez natalcia250

w takim razie osoby z zaburzeniami lękowymi, nerwicą, fobiami, powinny się od razu kłaść do grobu

Ehh.. No nie, przeczytaj co napisałam później. Sama jestem po epizodzie depresyjnym, wierz mi, chciałam umrzeć i żadne gadki i miłe słowa i inne cuda nie działały. To może być sposób "jeden z" a nie lek na całe zło. Są różne przypadki i każdemu pomaga co innego. No ale co szkodzi przez kilka minut myśleć dobrze i chociaż próbować dogonić złe myśli, gdy nie jest jeszcze na tyle źle, że tylko terapia i leki zostają? Ok już się tu nie udzielam. Nie jestem osobą, której prawda jest naj i jej musi być wierzchu. Tym bardziej, że z tematem to juz przestaje mieć cokolwiek wspólnego. Autorko, powodzenia

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[answer_is_here]

Napisane przez _Tola

Ostatnio nie mogę od siebie odgonić czarnych, pesymistycznych myśli. Ogolnie mam 24 lata, studiuję, wiodę normalne życie, bez zadnych rewelacji. Wiadomo raz wiedzie sie lepiej, raz gorzej, mam duzo kompleksów i wad nad ktorymi pracuję, ale ktore nadal gdzies tam ciagna mnie w dół. Ostatnimi czasy mam ciagle bardzo pesymistyczne mysli. Okazalo sie ze po jakis 8 latach od walki z rakiem piersi moja ciocia ma przezuty do wezlow chłonnych. Niby drobne zmiany, szybko wykryte, dobrze rokuje, no ale rak... dalo mi to do myslenia pod tym wzgledem, jak zycie jest ulotne i w jak zaskakujacym momencie tskie informacje przychodza i spadaja jak gromy z jasnego nieba. Po tym wszystkim przez przypadek moja wlasna mama wygadala sie, ze tez miala raka, tarczycy... nic o tym nie wiedzialam!!! Pamiętam, ze miala wycinana całą tarczycę, z powodu guzkow, ale bylam wtedy 3 klasie podstawowki, do tego mlodsze rodzenstwo i bylismy kompletnie nieswiadomi, mama pewnie nie chciala nas martwić... po prostu przypadkiem jakos sie wygadala ze to co jej wycieli okazalo sie byc rakiem. Scielo mnie z nog i bardzo sie zmartwilam i od tamtej pory codziennie o nia martwię. Boje sie nawrotu choroby, albo ze cos mowego sie pojawi. Gdy ma gorszy humor, albo jest zmeczona to od razu sie stresuje, ze cos z jej zdrowiem jest nie tak. Siedze i czytam w internecie o suplementacji po chorobach tarczycy, o endometrium z którym tez ma problem... generalnie wiekszosc dnia martwię sie o nia, boje sie co to bedzie gdy jej zanraknie... zastanawiam czy nic jej nie dolega. To chore. Mama oczywiscie jest pod opieka lekarzy, ale mam tez wątpliwości co do tego jak ja prowadza, wypisalam jej kartke z badaniami ktore ma wykonac, tak dla spokoju. Ostatnio caly czas chrząka, boje sie ze moze to miec zwiazwk z tym ze w okolicy tarczycy cos sie dzieje. Mama jest dla mnie najwazniejsza na świecie, tak bardzo chce by zyla dlugo i zdrowo.
Niestety prowadzi firme, ma duzo pracy i stresow a malo czasu dla siebie. Tak malo ze nawet ma te badania ma problem znalezc chwile. Chce jej jakos delikatnie zwrocic uwage na to by zaczela o siebie barsziej dbac. Ale niestety w glowie mam same czarne mysli apropo jej zdrowia (nie wiem czemu, dobija mnie to).
Czy to ze mna juz jest cos nie tak?
Wybaczcie ze tak chaotycznie

Jesteś bardzo wrażliwą osobą i wzurszyło mnie jak kochasz mamę i się o nią martwisz Takie dziecko do skarb.
Ale - masz rację - ciągłe zamartwianie się nie jest dobre.
Ja bym na Twoim miejscu szczerze porozmawiała z mamą, że się o nią martwię, że mocno kocham i zależy mi żeby o siebie dbała. Może mama, wiedząc jak to dla Ciebie ważne, bardziej włączy Cię w swoje zdrowotne sprawy, więcej wytłumaczy i uspokoi.
Trzymaj się, pozdrawiam Was obie

[Linka25]

Jestes wspaniala corka Autorko Porozmawiaj z mamą i powiedz jej to co napisalas. Mysle ze wezmie to pod uwagę a Ty widzac ze robi wiecej dla swojego zdrowia, uspokoisz sie.
Dwa, pracuj nad podejsciem. To co mamy to tylko ta chwila, reszta i tak jest niewiadomą i to dla kazdego

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz