Paniczny lęk przed lekarzami

[Zinajda]

Cześć,



Piszę do was z problemem, który mnie już naprawdę przerasta. Od dziecka byłam dość wrażliwa na wszelkie zabiegi typu pobieranie krwi, zastrzyki, usuwanie kurzajek. Nigdy na nic poważniejszego nie chorowałam, więc też wszelka diagnostyka czy leczenie było "typowe", takie z jakim każdy człowiek się spotyka. Mimo to zawsze mdlałam, czasami nawet przed samym zabiegiem czy badaniem - po prostu ze strachu. Zauważyłam, że z wiekiem mój strach staje się coraz gorszy i powoduje omdlenia nawet podczas zupełnie bezbolesnych badań, typu rentgen. Jest mi zwyczajnie wstyd, bo jestem dorosłą kobietą i przecież wiem, że nic mi nie grozi. Teraz już nawet wizyta u lekarza rodzinnego wiąże się z bezsenną nocą, spoconymi dłońmi i innymi wrażeniami... ostatnio nie byłam w stanie nawet wejść odwiedzić w szpitalu mojej mamy, bo tylko po przekroczeniu progu szpitala zrobiło mi się czarno przed oczami. Jestem już w tym wieku, że chciałabym mieć dziecko, ale nie wyobrażam sobie ciąży ani porodu. Uznałam więc, że pójdę do psychologa, który pomoże mi zapanowac nad moją fobią. Psycholog jednak spycha mój główny problem na boczny tor, a ja jestem coraz bardziej wściekła. Czy któraś z was również boryka się z takim panicznym strachem związanym z lekarzami i placówkami służby zdrowia? Jak sobie z tym radzicie? Błagam o pomoc, ponieważ czuję się już bezsilna.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Ile razy byłaś już u psychologa i co to znaczy, że spycha twój problem na boczny tor?

[fristi]

No właśnie, jak to spycha? Może po prostu zmień psychologa, nie każdy jest dobry.
Ja nie mam takich lęków, choć oczywiście wiąże się to z jakimś stresem. Wiem, że trzeba i staram się o tym nie myśleć. Nie wiem co Ci doradzić, Twój problem jest poważny i uważam, że tutaj przede wszystkim psychoterapia powinna być wdrożona, ale może właśnie u innego psychoterapeuty. Szukaj takich psychologów, którzy są też psychoterapeutami, bo psycholog to co innego. Prawo w Polsce jest takie, że psychologiem może się ogłosić każdy, psychoterapeuci są po studiach, a potem chodzą jeszcze do drugiej szkoły gdzie między innymi przechodzą własną psychoterapię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:05 ---------- Poprzedni post napisano o 17:04 ----------

Jeśli coś źle napisałam to niech mnie ktoś poprawi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ava_]

Co Ci powiedzial psycholog? Moze ma racje i podloze tego problemu jest calkiem gdzie indziej. Byc moze warto pojsc na kilka sesji.

Rowniez mdleje przy badaniu krwi, ale nie uwazam tego za problem, po prostu idac do przychodni informuje personel, ze jestem z tych bardziej wrazliwych. U Ciebie to wyglada powazniej. Probowalas jakis lekow uspokajajacych przed wizytami?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Znam osoby, które rezygnowały z usług psychologa po jednej wizycie, bo pytał o rzeczy, które pacjentowi się wydawały niezwiązane z głównym problemem.

[Zinajda]

To jest psychoterapeuta, wyraziłam się nieprecyzyjnie. Byłam na 6 spotkaniach, mam je raz na ok. 5 tygodni. Problem mojej fobii został omówiony w ten sposób, że terapeuta zaczął mnie wypytywać czy mam może za sobą jakieś traumatyczne przeżycie związane z lekarzami lub leczeniem. Ja nic takiego nie pamiętam, bo tak jak mówiłam, nie miałam nigdy poważniejszych problemów zdrowotnych. Kazał mi więc zapytać rodziców. Moja mama pamiętała tylko jak kiedyś babcia, bez porozumienia z mamą, zabrała mnie do jakiejś siostry zakonnej na zastrzyki (byłam chora będąc u babci, czy coś takiego). Miałam wtedy około 2 lat. Później podobno mówiłam ciągle "uciekać, uciekać". Ja tego kompletnie nie pamiętam. Opowiedziałam o tym psychologowi, który stwierdził, że pewnie to zdarzenie wywołało we mnie traumę, która tkwi gdzieś w mojej podświadomości. I w sumie tyle. Nic więcej z tym nie robimy. Dostałam jeszcze radę, że idąc na jakieś badanie powinnam się uspokajać powtarzając sobie w głowie, że to nie jest zastrzyk, ani pobieranie krwi - ale myślę, że nie tędy droga, bo to sprawi, że igły będą już mi się kojarzyły z największym złem na świecie. Z tym spychaniem na boczny tor chodziło mi o to, że poza fobią mam problem z różnymi natręctwami - też mi to utrudnia życie, ale jednak mniej niż paniczny strach przed lekarzami. Jednak widzę, że terapia zmierza w kierunku walki z natręctwami. Jakiś czas temu miałam okres, że robiłam różne badania podstawowe, wtedy byłam permanentnie na ziołowych uspokajaczach.

Nie znam się na terapii i dlatego może moje rozczarowanie jest przesadzone - być może wszystko idzie dobrze, a ja po prostu jestem zbyt niecierpliwa.

[KaLiWi]

Napisane przez fristi

No właśnie, jak to spycha? Może po prostu zmień psychologa, nie każdy jest dobry.
Ja nie mam takich lęków, choć oczywiście wiąże się to z jakimś stresem. Wiem, że trzeba i staram się o tym nie myśleć. Nie wiem co Ci doradzić, Twój problem jest poważny i uważam, że tutaj przede wszystkim psychoterapia powinna być wdrożona, ale może właśnie u innego psychoterapeuty. Szukaj takich psychologów, którzy są też psychoterapeutami, bo psycholog to co innego. Prawo w Polsce jest takie, że psychologiem może się ogłosić każdy, psychoterapeuci są po studiach, a potem chodzą jeszcze do drugiej szkoły gdzie między innymi przechodzą własną psychoterapię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:05 ---------- Poprzedni post napisano o 17:04 ----------

Jeśli coś źle napisałam to niech mnie ktoś poprawi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Odwrotnie-psycholog musi być po studiach -psychologii, a psychoterapeuta nic nie musi

[Vanir410]

Ogólnie terapia to zwykle praca wieloletnia. Jeśli nie podoba Ci się ten specjalista, pójdź do innego. Czasem trzeba się namęczyć, aby znaleźć odpowiedniego.

[szugarbejb]

Czyli masz nerwicę plus dodatkowo fobie, np.tokofobię czyli lęk przed ciąża i porodem, mam koleżankę z tym, jest w ciąży i będzie rodzić, chodzi na terapię ale zaczęła kilka lat temu od psychiatry, może najpierw powinnaś szukać pomocy u psychiatry?

[Caudofemoralis]

Napisane przez Zinajda

Cześć,
Piszę do was z problemem, który mnie już naprawdę przerasta. Od dziecka byłam dość wrażliwa na wszelkie zabiegi typu pobieranie krwi, zastrzyki, usuwanie kurzajek. Nigdy na nic poważniejszego nie chorowałam, więc też wszelka diagnostyka czy leczenie było "typowe", takie z jakim każdy człowiek się spotyka. Mimo to zawsze mdlałam, czasami nawet przed samym zabiegiem czy badaniem - po prostu ze strachu. Zauważyłam, że z wiekiem mój strach staje się coraz gorszy i powoduje omdlenia nawet podczas zupełnie bezbolesnych badań, typu rentgen. Jest mi zwyczajnie wstyd, bo jestem dorosłą kobietą i przecież wiem, że nic mi nie grozi. Teraz już nawet wizyta u lekarza rodzinnego wiąże się z bezsenną nocą, spoconymi dłońmi i innymi wrażeniami... ostatnio nie byłam w stanie nawet wejść odwiedzić w szpitalu mojej mamy, bo tylko po przekroczeniu progu szpitala zrobiło mi się czarno przed oczami. Jestem już w tym wieku, że chciałabym mieć dziecko, ale nie wyobrażam sobie ciąży ani porodu. Uznałam więc, że pójdę do psychologa, który pomoże mi zapanowac nad moją fobią. Psycholog jednak spycha mój główny problem na boczny tor, a ja jestem coraz bardziej wściekła. Czy któraś z was również boryka się z takim panicznym strachem związanym z lekarzami i placówkami służby zdrowia? Jak sobie z tym radzicie? Błagam o pomoc, ponieważ czuję się już bezsilna.

Na pewno na twoim miejscu zmieniłabym terapeutę, według mnie zrozumienie traumy w żaden sposób nie wpływa na jej wyleczenie i nie powinno być w czasie terapii najważniejsze. I to powtarzanie sobie w głowie, że to nic strasznego... Do tego nie trzeba terapeuty, chyba każdy fobik próbuje takiej techniki na początku z intuicji, ale niewiele to daje, bo emocje nie słuchają rozsądku.

Ogólnie fobie najlepiej leczy się metodą małych kroków. Np możesz podejść do budynku szpitala, i zatrzymać się w momencie, gdy pojawi się niepokój. Pospaceruj sobie tak trochę, spróbuj się odprężyć, a gdy niepokój zniknie, wróć do domu. I tak przez kilka dni. Kiedy niepokój przestanie się pojawiać w tym momencie, pójdź o krok dalej. Wejdź do szpitala i stań w korytarzu, udawaj, że na kogoś czekasz. I znowu, pobądź sobie chwilę z tym niepokojem, oddychaj, przeczekaj. To się nazywa desensytyzacja i według mnie działa cuda w przypadku, gdy zdajesz sobie sprawę z irracjonalności fobii. Ta metoda opiera się na fakcie, że twój mózg nauczył się kojarzyć pewne doświadczenia z zagrożeniem. Jedynym wyjściem (bez leków) jest stworzenie nowych skojarzeń, bliższych rzeczywistości. To nie jest ani łatwe, ani szybkie, ale jest możliwe. Ważne, żeby robić to regularnie i nie robić zbyt wielu kroków naraz.

[Mandlal]

Też polecam Ci zmienić terapeutę, bo nie można tak bagatelizować problemu, przez który nie możesz normalnie funkcjonować

[Zinajda]

Dziękuję za wszystkie rady. Na początku grudnia idę na spotkanie z moim psychologiem i zapytam się jak dalej ma wyglądać moja terapia. Co do nerwicy, w wakacje miałam chyba jakieś apogeum, a było to związane z ciężką chorobą mojego bliskiego znajomego. Wtedy czułam się jakbym sama była chora i miała za chwilę umrzeć. Obsesją stało się ciągłe czytanie w internecie o chorobach. Najgorsze jednak były objawy fizyczne. Później znajomy trochę wydobrzał, ja wzięłam krótki urlop i wszystkie te objawy ustały.



A czy któraś z was ma lub miała fobię podobną do mojej? Chętnie poczytam o waszych doświadczeniach.



Ściskam was mocno

[matejka]

Mam niestety tak samo jak Ty! Juz prawie 30stka na karku a moj strach jaki jest taki byl. Tez jako dziecko panicznie balam sie wszelkich zastrzykow, dentysty, szczepien itp. Obecnie mam 2 sprawdzonych lekarzy do ktorych chodze (dentysta i ginekolog) i o dziwo u nich jest wszystko w porzadku. Jednak od czasu do czasu zdarza mi sie trafic z jakims innym problemem do innego lekarza i wiaze sie to za kazdym razem z ogromnym stresem. Az wstyd sie przyznac, w ciagu ostatnich 2-3 lat zdarzylo mi sie z 3 razy poplakac sie ze stresu u lekarza :/ Tez boje sie co bedzie jak zajde w ciaze, poki co nie wyobrazam sobie porodu, a chcialabym miec chociaz jedno dziecko. Poki co spycham te mysli na przyszlosc ale wiem ze do tego czasu musze sobie jakos z tym poradzic, nie chce zostac taka histeryczka do konca zycia. Moze komus udalo sie z tym uporac?

[Zinajda]

Matejka, dziekuje za odpowiedz! Mam tak samo jak Ty, tj. tez mam zaufanego dentyste i ginekologa, i kiedy ide na wizyte do nich wszystko jest dobrze. Dodam tez, ze kiedy chodzilam na depilacje laserowa, co przeciez jest bolesnym zabiegiem, to nie czulam zadnego leku i caly zabieg bylam spokojna. A wiec to sama swiadomosc obcowania z lekarzem tak na mnie dziala.

[Jusura]

Dziewczyny, a z czego to wynika? W czym Ci lekarze są lepsi od innych? Pytam, bo to może być rozwiązaniem Waszych lęków.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta