Czy sama miłość wystarczy? Dokąd prowadzi ten związek?

[AKB27]

Nowy rok, nowe plany i wzięło mnie na przemyślenie kilku spraw, zwłaszcza tych dot. mojego TŻ. Zastanawiam się dokąd zmierza nasz związek i czy z samej miłości mozna stworzyć szczęśliwy dla obu stron zwiąek. Jesteśmy ze sobą od prawie 5 lat. Kocham go nad zycie i wiem, że i on kocha mnie. Jednak przeraza mnie to że mamy zupełnie rózne wizje przyszłości, rózni nas nawet wiek (3 lata, ja jestem starsa), religia, rodzina. Zamieszkaliśmy ze sobą 3 miesiące temu i to tez zweryfikowało kilka kwestii. Kazdy ma wady, ale mnie okrutnie w TZ irytują dwie kwestie - jego koledzy i wieczne pajacowanie. Jest bardo wesołą osobą, wszędzie go pełno. Dotychczas uwazałam to za jego duzą zaletę, ale odkąd mieszkamy razem stało się to irytujące. Wracam wykończona po zajęciach i pracy, jedyne o czym marzę to kąpiel i odetchnięcie w łózku, tymczasem TZ ma milion pomysłów na wieczór. To nie tak, ze jestem zgorzkniałą starą babą, nie, tez nie lubię nudy, jestem aktywna, ale czasem potrzebuję trochę spokoju. Oczywiście mówiłam mu o tym, to powiedział ze jasne, mozemy posiedzieć w domu jeśli nigdzie nie chcę iść. I siedzimy, albo TZ wychodzi do kolegów, albo oni przychodzą do nas i ja zajmuję się swoimi sprawami, a oni urzędują w salonie. Mam z tym problem. Sytuacja z ostatnich tygodni - nie spałam dwa dni, bo pracowałam nad projektem. Akurat i tak udało mi się wcześniej skończyć i akurat jak wróciłam to byli u nas P. i M. Nie przeszkadzało mi to i tak zamierzałam odsypiać całe popołudnie i wieczór. W nocy TZ wrócił do łózka, przebudziłam się i naszła mnie ochota na czułości. Kochaliśmy się, wszystko super, zasnęliśmy. Rano wstaję idę do łazienki, patrzę zamknięte, co jest?! Zaczęłam się szarpać, po czym wychodzi z łazienki P. w samym ręczniku, ja byłam tylko w lekkim szlafroczku, zatkało mnie, miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Nie chciałam widzieć obcego faceta prawie w neglizu i by on oglądał tak mnie. P. i M. zostali u nas na noc, oczywiście TZ w nocy nie raczył mi o tym powiedzieć, byłam przekonana ze wyszli. Na bank nas słyszeli w nocy jak się kochaliśmy. To zenujące, zero prywatności. Pokłóciliśmy się strasznie o to, TZ mnie przepraszał, mówiąc ze po prostu nie pomyślał, myślał o czymś innym w nocy i ze przeciez nic się nie stało, oni nic nie słyszeli. Po drugiej sytuacji, kiedy tym razem TZ zapytał mnie czy nie mam nic przeciwko by M. zanocował u nas, ze właśnie uciekł mu ostatni pociąg, a go nie odwiezie bo trochę wypił, to co miałam robić? Zgodziłam się. Po tych wydarzeniach powiedziałam TZ ze wolałabym aby ograniczył wizyty swoich kolegów i ze totalnie nie zgadzam się na ich nocowania, niech pilnują zegarka. Wielce się zdziwił, ale uzasadniłam to i powiedział ze ok i nie było tematu. Lubię jego kumpli, są w porządku, ale uwazam ze nocowanie to przesada gdy w domu są inni domownicy. Nie wyobrazam sobie by TZ nocował w jednym domu z np. kilkoma moimi przyjaciółkami. Wyszło więc tak, ze gdy ja nie mam ochoty wychodzić z TZ, to on jedzie do kumpli sam. I raz pojechał tak, ze wrócił trzy dni później, po ostro zakrapianej imprezie która przeniosła się na drugi koniec Polski, do tego stopnia, ze stracił poczucie czasu i w poniedziałek myślał ze jest sobota i tym samym nie poszedł do pracy. Oczywiście telefon padł mu jeszcze w piątek, więc i ja nie miałam z nim zadnego kontaktu przez cały ten czas i strasznie się martwiłam. On nie wie o co chodzi, dla niego to "jazda" i no problems, on myślał ze go dzień nie było i nie wiedział ze się martwiłam, a opuszczony dzień w pracy to wgl nic. Denerwuje mnie taka nieodpowiedzialność i pajacowanie. Czy ja przesadzam? Absolutnie wszystko inne mi w TZ pasuje, to nie tak ze się nagle obudziłam i stwierdziłam ze nie pasujemy do siebie charakterem czy stylem bycia, bo uwazam ze pasujemy, mamy wspólne tematy, pasje i cechy, a w niektórych kwestiach się uzupełniamy.
Martwi mnie tez druga sprawa - oddzielne plany na ślub i dzieci. TZ uwaza, ze ślub to tylko papierek i co to mienia między ludźmi, a jemu obojętne, czy złozy gdzieś podpis, czy nie. Ma podejście totalnie "chcesz ślub, ok, cywilny, nie chcesz, super, jest nam dobrze jak jest". A dzieci to dla niego zbyt odległa przyszłość, pomyśli o tym koło 30-40 lat, tak wnioskuję z luźnych rozmów na ten temat, bo sama na razie tez nie chcę mieć dzieci, ale kiedyś na pewno tak. Zaś marę o tym by w przyszłości być zoną TZ, sformalizować nasz związek choćby w urzędzie. Ślub religijny nie wchodzi w grę, zadne z nas nie mieni swoich przekonań religijnych. W Islamie to i tak prawny kontrakt, a nie sakrament przysięga przed Bogiem. Mi chodzi tylko o to by powiedzieć to "tak", zostać z nim do śmierci, nie chcę być do końca zycia tylko czyjąś "dziewczyną". Ja nie jestem radykałem, moja rodzina ma liberalne podejście, TZ nie wierzy w istnienie Boga, czego niestety nie mozna powiedzieć o jego matce. Jego matka mnie bojkotuje od momentu gdy dowiedziała się, ze wyznaję Islam, mimo ze wcześniej wydawało mi się, ze mnie lubiła. Wiem, ze nadaje TZ na mnie, by mnie zostawił, co jest powodem konfliktu nie tylko między naszymi rodzinami, ale i między TZ a jego matką. Bardo mnie to boli, tym bardziej ze w mojej rodzinie pradziadkowie tez przechodzili konflikty z powodu róznicy religii do tego stopnia ze musieli wyjechać z kraju by zyć razem i boję się, zeby z nami nie było podobnie, jakby historia zatoczyła koło. TZ wie o tej historii i mówi ze jego matka zawsze szukała problemów, zgrywa wielką katoliczkę, a do kościoła i tak chodzi od święta, ze jest po prostu złośliwą osobą i bym się tym nie przejmowała, bo on mnie kocha niezaleznie w co wierzę. Ale religia religią, jednak takie podzielenie rodziny nie jest dobre ani dla mnie, ani dla TZ i martwi mnie to, bo nie jestem akceptowana, a reszta członków jego rodziny robi co najmniej dobrą minę do złej gry, bo nie chcą się kłócić. Czy ja szukam problemów na siłę? Jak to wygląda, czy to są powazne bariery nie do przejścia na dłuzszą metę w związku, wspólne zycie?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Lecąc od początku:
- Chyba sobie żartujesz z tym, że was dzieli wiek. 3 lata to żadna różnica, chyba że jesteście nastolatkami.
- Różnice w intensywności życia towarzyskiego mogą być bardzo upierdliwe. To, co on robi, nie jest jakieś obiektywnie złe, ale wy macie zupełnie różne potrzeby pod tym względem. To jest poważny powód do zerwania.
Ale zachował się w porządku po tym, jak popełnił błąd z nocowaniem kumpli bez twojej zgody, tylko że w przyszłości pewnie będzie mu brakowało tej swobody.
- Jego imprezowe podróże i zlewanie pracy tak naprawdę robią problem jemu, a nie tobie. Jedynie to, że cię nie informuje i pozwala ci się martwić, jest bardzo słabe. Ale znowu - nie pasujecie do siebie pod tym względem i to powód do zerwania.
- Co do ślubu, to nie rozumiem w czym widzisz problem. Powiedział przecież, że się z tobą ożeni jak będziesz chciała.
- Co do dzieci, to ile w ogóle macie lat? Wnioskując po tym, że mieszkacie razem i jesteście 5 lat razem, to chyba ta magiczna 30stka jest tuż tuż. Jemu oczywiście wolno chcieć mieć dzieci później i wcale, a tobie wolno chcieć już teraz, ale dobrze by było mieć zbieżne plany w tym temacie. U was tak nie jest i to źle dla związku.
- W jego rodzinie szukasz problemu na siłę. To nie z jego matką jesteś w związku, nie z nimi masz się dobrze dogadywać i nie z nimi masz brać ślub w przyszłości. Nie potrzebujesz ich uznania do niczego i robisz z nich problem na własne życzenie. Do tego jedziecie po jego matce pseudo-katoliczce, a czy przypadkiem w twojej religii seks bez ślubu i mieszkanie z facetem nie są do końca "legalne"?

Podsumowując: tak, masz bardzo poważne powody do zerwania. Co prawda część jest sztuczna, ale są też takie poważne i uważam, że wasz związek nie rokuje zbyt dobrze, bo za bardzo się różnicie i będziecie się nawzajem tylko męczyć.
Trochę dziwne, że dopiero po 5 latach zaczęło ci to przeszkadzać na tyle, by rozważać rozstanie, bo nie wierzę, że tego wszystkiego nie było widać od początku.

[zamknieta26]

Napisane przez AKB27

Nowy rok, nowe plany i wzięło mnie na przemyślenie kilku spraw, zwłaszcza tych dot. mojego TŻ. Zastanawiam się dokąd zmierza nasz związek i czy z samej miłości mozna stworzyć szczęśliwy dla obu stron zwiąek. Jesteśmy ze sobą od prawie 5 lat. Kocham go nad zycie i wiem, że i on kocha mnie. Jednak przeraza mnie to że mamy zupełnie rózne wizje przyszłości, rózni nas nawet wiek (3 lata, ja jestem starsa), religia, rodzina. Zamieszkaliśmy ze sobą 3 miesiące temu i to tez zweryfikowało kilka kwestii. Kazdy ma wady, ale mnie okrutnie w TZ irytują dwie kwestie - jego koledzy i wieczne pajacowanie. Jest bardo wesołą osobą, wszędzie go pełno. Dotychczas uwazałam to za jego duzą zaletę, ale odkąd mieszkamy razem stało się to irytujące. Wracam wykończona po zajęciach i pracy, jedyne o czym marzę to kąpiel i odetchnięcie w łózku, tymczasem TZ ma milion pomysłów na wieczór. To nie tak, ze jestem zgorzkniałą starą babą, nie, tez nie lubię nudy, jestem aktywna, ale czasem potrzebuję trochę spokoju. Oczywiście mówiłam mu o tym, to powiedział ze jasne, mozemy posiedzieć w domu jeśli nigdzie nie chcę iść. I siedzimy, albo TZ wychodzi do kolegów, albo oni przychodzą do nas i ja zajmuję się swoimi sprawami, a oni urzędują w salonie. Mam z tym problem. Sytuacja z ostatnich tygodni - nie spałam dwa dni, bo pracowałam nad projektem. Akurat i tak udało mi się wcześniej skończyć i akurat jak wróciłam to byli u nas P. i M. Nie przeszkadzało mi to i tak zamierzałam odsypiać całe popołudnie i wieczór. W nocy TZ wrócił do łózka, przebudziłam się i naszła mnie ochota na czułości. Kochaliśmy się, wszystko super, zasnęliśmy. Rano wstaję idę do łazienki, patrzę zamknięte, co jest?! Zaczęłam się szarpać, po czym wychodzi z łazienki P. w samym ręczniku, ja byłam tylko w lekkim szlafroczku, zatkało mnie, miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Nie chciałam widzieć obcego faceta prawie w neglizu i by on oglądał tak mnie. P. i M. zostali u nas na noc, oczywiście TZ w nocy nie raczył mi o tym powiedzieć, byłam przekonana ze wyszli. Na bank nas słyszeli w nocy jak się kochaliśmy. To zenujące, zero prywatności. Pokłóciliśmy się strasznie o to, TZ mnie przepraszał, mówiąc ze po prostu nie pomyślał, myślał o czymś innym w nocy i ze przeciez nic się nie stało, oni nic nie słyszeli. Po drugiej sytuacji, kiedy tym razem TZ zapytał mnie czy nie mam nic przeciwko by M. zanocował u nas, ze właśnie uciekł mu ostatni pociąg, a go nie odwiezie bo trochę wypił, to co miałam robić? Zgodziłam się. Po tych wydarzeniach powiedziałam TZ ze wolałabym aby ograniczył wizyty swoich kolegów i ze totalnie nie zgadzam się na ich nocowania, niech pilnują zegarka. Wielce się zdziwił, ale uzasadniłam to i powiedział ze ok i nie było tematu. Lubię jego kumpli, są w porządku, ale uwazam ze nocowanie to przesada gdy w domu są inni domownicy. Nie wyobrazam sobie by TZ nocował w jednym domu z np. kilkoma moimi przyjaciółkami. Wyszło więc tak, ze gdy ja nie mam ochoty wychodzić z TZ, to on jedzie do kumpli sam. I raz pojechał tak, ze wrócił trzy dni później, po ostro zakrapianej imprezie która przeniosła się na drugi koniec Polski, do tego stopnia, ze stracił poczucie czasu i w poniedziałek myślał ze jest sobota i tym samym nie poszedł do pracy. Oczywiście telefon padł mu jeszcze w piątek, więc i ja nie miałam z nim zadnego kontaktu przez cały ten czas i strasznie się martwiłam. On nie wie o co chodzi, dla niego to "jazda" i no problems, on myślał ze go dzień nie było i nie wiedział ze się martwiłam, a opuszczony dzień w pracy to wgl nic. Denerwuje mnie taka nieodpowiedzialność i pajacowanie. Czy ja przesadzam? Absolutnie wszystko inne mi w TZ pasuje, to nie tak ze się nagle obudziłam i stwierdziłam ze nie pasujemy do siebie charakterem czy stylem bycia, bo uwazam ze pasujemy, mamy wspólne tematy, pasje i cechy, a w niektórych kwestiach się uzupełniamy.
Martwi mnie tez druga sprawa - oddzielne plany na ślub i dzieci. TZ uwaza, ze ślub to tylko papierek i co to mienia między ludźmi, a jemu obojętne, czy złozy gdzieś podpis, czy nie. Ma podejście totalnie "chcesz ślub, ok, cywilny, nie chcesz, super, jest nam dobrze jak jest". A dzieci to dla niego zbyt odległa przyszłość, pomyśli o tym koło 30-40 lat, tak wnioskuję z luźnych rozmów na ten temat, bo sama na razie tez nie chcę mieć dzieci, ale kiedyś na pewno tak. Zaś marę o tym by w przyszłości być zoną TZ, sformalizować nasz związek choćby w urzędzie. Ślub religijny nie wchodzi w grę, zadne z nas nie mieni swoich przekonań religijnych. W Islamie to i tak prawny kontrakt, a nie sakrament przysięga przed Bogiem. Mi chodzi tylko o to by powiedzieć to "tak", zostać z nim do śmierci, nie chcę być do końca zycia tylko czyjąś "dziewczyną". Ja nie jestem radykałem, moja rodzina ma liberalne podejście, TZ nie wierzy w istnienie Boga, czego niestety nie mozna powiedzieć o jego matce. Jego matka mnie bojkotuje od momentu gdy dowiedziała się, ze wyznaję Islam, mimo ze wcześniej wydawało mi się, ze mnie lubiła. Wiem, ze nadaje TZ na mnie, by mnie zostawił, co jest powodem konfliktu nie tylko między naszymi rodzinami, ale i między TZ a jego matką. Bardo mnie to boli, tym bardziej ze w mojej rodzinie pradziadkowie tez przechodzili konflikty z powodu róznicy religii do tego stopnia ze musieli wyjechać z kraju by zyć razem i boję się, zeby z nami nie było podobnie, jakby historia zatoczyła koło. TZ wie o tej historii i mówi ze jego matka zawsze szukała problemów, zgrywa wielką katoliczkę, a do kościoła i tak chodzi od święta, ze jest po prostu złośliwą osobą i bym się tym nie przejmowała, bo on mnie kocha niezaleznie w co wierzę. Ale religia religią, jednak takie podzielenie rodziny nie jest dobre ani dla mnie, ani dla TZ i martwi mnie to, bo nie jestem akceptowana, a reszta członków jego rodziny robi co najmniej dobrą minę do złej gry, bo nie chcą się kłócić. Czy ja szukam problemów na siłę? Jak to wygląda, czy to są powazne bariery nie do przejścia na dłuzszą metę w związku, wspólne zycie?

zamien sie na facetow Mam podobny problem
Ja wiem ze to trudne decyzje. Podobno najwazniejsze to wspolne wartosci i cele by zwiazek przetrwal i byl zgodny

jak chcesz miec dzieci a Twoj chlopaknawet ok.40 to moze zastanow sie czy warto czekac
Slub naprawde jest dla Ciebie taki istotny>

[AKB27]

- No z tym wiekiem to racja, przesadziłam, nie dzieli nas 30 lat, tylko 3. Tu na siłę szukam problemu czy jakiegoś wyjaśnienia, jakoby TZ był młodszy i chciał się jeszcze "wyszumieć".
- Właśnie to jest moim martwieniem, ze póki co zgadza się by koledzy nie przesiadywali u nas, mimo ze jak z nim nie mieszkałam to było to u nich normą, przesiadywanie u siebie nawet przez kilka dni i boję się, ze za tym zatęskni, czy co gorsza unieszczęśliwię go. Dlatego pytam o obiektywną opinię, czy moze nie przesadzam z tym i sobie coś wkręcam, problem gdzie go nie ma. Partnerki tychze kolegów nie mają nic przeciwko by ich TZ znikali na całe noce i dnie na wypadach. Moze to ja coś źle pojmuję rzeczywistość, skoro im wszystkim to pasuje.
- Olewanie pracy to dla mnie duzy problem, tak samo jak ten, ze zabalował tak ze nie wiedział ze go nie było 3 dni, a nie 1.
- Chodzi mi właśnie by nie robił tego, bo ja chcę, ale aby sam chciał. Niech nie zeni się ze mną, bo tylko ja tego chcę. Czasem czuję się, jakby się zmuszał mówiąc/robiąc coś, albo mówił tak na zasadzie "pozyjemy zobaczymy", nie myślał powaznie o nas. A takie rzeczy prędzej czy później wypłyną, ktoś poczuje się tłamszony.
- Ja mam 28, on 25 lat. Wychodzi na to, po tym co mówi, ze na dzieci mogę liczyć koło 40. To wypłynęło w luźnej rozmowie, ja nie chcę naciskać, bo zaraz wyjdzie ze "jak chcesz, to zrobię ci dziecko", tak jak z tym ślubem, ale nie w tym metoda. Tym bardziej ze w chwili obecnej na pewno nie planuję macierzyństwa. Ta rozbierzność planów na zycie najbardziej mnie martwi.
- Nie chciałam tak zabrzmieć. Szanuję jego rodzinę i lubię tych ludzi, ale przykro mi zarazem ze mnie nie akceptują, a co najwyzej tolerują (poza matką, u niej mam bilet na Marsa w jedną stronę), jak i ze jestem powodem kłótni w rodzinie TZ. Kiedy wcześniej było dobrze, ale nagle stałam się "fee" bo dowiedzieli się ze modlę się w inny sposób, czy nie chciałam zjeść schabowego na wspólnym obiedzie. Bo nie widzę innych róznic między nami. To się tylko tak wydaje, ze wiązemy się z osobą, a nie rodziną. Rodzina jest bardzo wazna w zyciu.
- W Chrześcijaństwie seks bez ślubu tez jest nielegalny. W mojej religii tez, ale jak mówiłam nie jestem radykalną Muzułmanką, wypełniam wszystkie filary mojej wiary, jednak np. póki prawo nie reguluje stosunków przedmałzeńskich, czy stroju, będę postępować wg własnego sumienia.
- O wielu rzeczach byłam świadoma, o róznicach nas dzielących, ale nie uwazałam tego za problem do czasu wspólnego zamieszkania. Co innego gdy spędzaliśmy czas na 100%, aktywnie, spotykając się 4 razy w tygodniu, czy na weekendy, to mi bardzo odpowiada, wciąz to robimy, ale nie, kiedy codziennie mamy gdzieś wychodzić, czy kogoś gościć. To zwyczajnie mnie męczy. Co do ślubu czy dzieci, to ja nie chcę tego na "juz", ale młodsza tez się nie staję i o ile 5 lat temu nie myślałam o tym w ogóle, tak teraz powoli się nad tym zastanawiam. Wiem, ze chcę. U TZ jest to na zasadzie "zastanowię się za kilka-kilkanaście lat". Nie chciałabym by wyglądało to u nas w ten sposób, ze ja chcę ślub, dziecko, on się na to godzi tylko bo ja chcę, czy co gorsze będzie zywić do mnie urazę. Moze nie teraz, czy za kilka lat, ale kiedyś, ze zrobił coś tylko dla mnie wbrew swoim planom. Ze w tym się mijamy, mimo ze naprawdę się kochamy, któreś z czegoś będzie musiało zrezygnować. Czy tu kompromis jest mozliwy, to mnie martwi... I jak wygląda to dla kogoś z zewnątrz, moze jakaś rada...


Co do ostatniego wpisu i "marginesu" wątku, nie wiem jak tego typu zaczepki nawet komentować... Dla Twojej wiadomości Borowiku, urodziłam się w Polsce tak jak i moi rodzice, a i tego typu barów nie znam. Temat uchodźców pominę, kazdy postępuje wg swojego sumienia i swoich zasad, ale jeśli Polacy mogą zyć gdziekolwiek im się podoba, to hipokryzją jest zakazywanie tego innym ludziom. Słowa francuskich polityków póki zyjemy w Polsce mnie mało interesują.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez AKB27

- No z tym wiekiem to racja, przesadziłam, nie dzieli nas 30 lat, tylko 3. Tu na siłę szukam problemu czy jakiegoś wyjaśnienia, jakoby TZ był młodszy i chciał się jeszcze "wyszumieć".

Nie chodzi o wyszumienie, tylko o jego rozrywkową osobowość. Bardzo wątpię, że przez 3 lata imprezowicz się zechce ustatkować, bo to nie w jego stylu.

- Właśnie to jest moim martwieniem, ze póki co zgadza się by koledzy nie przesiadywali u nas, mimo ze jak z nim nie mieszkałam to było to u nich normą, przesiadywanie u siebie nawet przez kilka dni i boję się, ze za tym zatęskni, czy co gorsza unieszczęśliwię go. Dlatego pytam o obiektywną opinię, czy moze nie przesadzam z tym i sobie coś wkręcam, problem gdzie go nie ma. Partnerki tychze kolegów nie mają nic przeciwko by ich TZ znikali na całe noce i dnie na wypadach. Moze to ja coś źle pojmuję rzeczywistość, skoro im wszystkim to pasuje.

To jest kwestia osobistych preferencji. Tak naprawdę nie wiesz jakie problemy w związkach mają kumple twojego faceta i co sądzą ich dziewczyny. Masz tylko informacje z trzeciej ręki. Zresztą jakie by one nie były, tobie wolno chcieć mieć spokój we własnym domu. Tak samo jak twojemu facetowi wolno chcieć zapraszać kumpli. No nie pasujecie do siebie pod tym względem i już, ale nie jest to sprawa, w której można mieć rację lub nie mieć.

- Olewanie pracy to dla mnie duzy problem, tak samo jak ten, ze zabalował tak ze nie wiedział ze go nie było 3 dni, a nie 1.

Uważam, że ogólnie ta sytuacja pokazuje jego podejście do obowiązków. Nie wiem czy to jednorazowa akcja, ale jeśli miałoby się to powtarzać, to raczej ciężko traktować takiego człowieka poważnie.

- Chodzi mi właśnie by nie robił tego, bo ja chcę, ale aby sam chciał. Niech nie zeni się ze mną, bo tylko ja tego chcę. Czasem czuję się, jakby się zmuszał mówiąc/robiąc coś, albo mówił tak na zasadzie "pozyjemy zobaczymy", nie myślał powaznie o nas. A takie rzeczy prędzej czy później wypłyną, ktoś poczuje się tłamszony.

A do czego tobie jest ślub? Bo tak czysto obiektywnie, to konsekwencje małżeństwa są takie, jakie przewiduje prawo.
Jaką różnicę dla ciebie robi czy facet tego autentycznie chce sam z siebie, czy robi to, bo mu to nie przeszkadza? Konsekwencje będą takie same, a tak czy inaczej do ślubu jest potrzebna decyzja dwóch osób, a nie tylko twoja. Jeśli on swoją podejmie bez przekonania, to będzie tylko i wyłącznie jego wina, a ewentualne pretensje mógłby mieć tylko do siebie.

- Ja mam 28, on 25 lat. Wychodzi na to, po tym co mówi, ze na dzieci mogę liczyć koło 40. To wypłynęło w luźnej rozmowie, ja nie chcę naciskać, bo zaraz wyjdzie ze "jak chcesz, to zrobię ci dziecko", tak jak z tym ślubem, ale nie w tym metoda. Tym bardziej ze w chwili obecnej na pewno nie planuję macierzyństwa. Ta rozbierzność planów na zycie najbardziej mnie martwi.

A jak u niego z podejściem do zajmowania się dziećmi? Co gdybyście wpadli? Przecież nie tylko to dziecko zrobi, tylko potem to będzie jego zobowiązanie na następnie co najmniej kilkanaście lat.
Rozbieżność planów słusznie cię martwi, bo tutaj ciężko o kompromis. Żadne podejście nie jest bardziej słuszne czy lepsze.

- Nie chciałam tak zabrzmieć. Szanuję jego rodzinę i lubię tych ludzi, ale przykro mi zarazem ze mnie nie akceptują, a co najwyzej tolerują (poza matką, u niej mam bilet na Marsa w jedną stronę), jak i ze jestem powodem kłótni w rodzinie TZ. Kiedy wcześniej było dobrze, ale nagle stałam się "fee" bo dowiedzieli się ze modlę się w inny sposób, czy nie chciałam zjeść schabowego na wspólnym obiedzie. Bo nie widzę innych róznic między nami.

To, że jacyś ludzie postanawiają się kłócić z twojego powodu, to tylko ich problem.

To się tylko tak wydaje, ze wiązemy się z osobą, a nie rodziną. Rodzina jest bardzo wazna w zyciu.

A to taki pusty frazes. Dla jednych rodzina jest ważna, dla innych nie. To ty ostatecznie decydujesz z kim się wiążesz i z kim utrzymujesz kontakty.

- W Chrześcijaństwie seks bez ślubu tez jest nielegalny. W mojej religii tez, ale jak mówiłam nie jestem radykalną Muzułmanką, wypełniam wszystkie filary mojej wiary, jednak np. póki prawo nie reguluje stosunków przedmałzeńskich, czy stroju, będę postępować wg własnego sumienia.

Raczej "nielegalny", w sensie że jest grzechem, ale chrześcijanie nie mają być kryształowi. W krajach z dominującym chrześcijaństwem prawo również nie reguluje takich rzeczy, ale nie o to mi chodziło. Ja tu tylko wytykam hipokryzję, bo z jego matki się nabijacie, że "zgrywa wielką katoliczkę", a sama masz do swojej religii raczej wybiórcze podejście

[f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f]

Autorko, wiek nie jest powodem tego, że do siebie nie pasujecie.

[fristi]

Też moim zdaniem ciężko będzie przeskoczyć takie różnice, ale wydaje mi się, że powinnaś z nim przede wszystkim porozmawiać. Czy on wie o Twoich obawach? Gdybyś przedstawiła mu to na spokojnie, jak tutaj, podkreśliła, że myślisz też o jego komforcie jakoś (tzn nie chcesz go do niczego zmuszać i przekonywać) to może uda się do czegoś dojść. On musiałby szczerze powiedzieć jak to widzi. Może daj mu czas, np miesiąc żeby to przemyślał. Skoro ty kochasz jego a on Ciebie to on tak samo powinien mieć szansę żeby sobie to przemyśleć. Skoro Cię kocha to może chcieć popracować nad Wami. A może ma takie same przemyślenia jak Ty?
Ta historia z tym, że poszedł w tango na 3 dni to dla mnie trochę inny kaliber. Ja bym się bardzo o to zdenerwowała szczerze mówiąc i po drugiej takiej akcji już by mnie nie było. Już nie wspominając o tym, że nie poszedł do pracy. To może nie wpływa bezpośrednio na partnera, ale uważam, że to całkiem sporo mówi o człowieku.
No zdecydowanie powinniście pogadać i od tego bym zaczęła.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[GdyKochamy]

Nie chciałabym brać ślubu z kimś, kto uważa, że ślub to tylko papier. Dla mnie to jest jakiegoś rodzaju przysięga, za którą jest się odpowiedzialnym.

I nie rozumiem, jak możesz mówić, że jest wam tak świetnie, skoro macie całkiem inne pomysły na spędzanie wolnego czasu...

[szugarbejb]

Serio jest o czym rozmawiać z gościem który znika na 3 dni z kolegami, nie idzie do pracy i tak chleje że nie daje znaku życia?

Że wam by się chciało w ogóle patrzeć na kogoś takiego. Przecież to czysta patologia.

Niech sobie z tymi kolegami zamieszka na stałe, przecież już i tak razem pomieszkują. W ogóle gość na pewno nie jest gejem?

[AKB27]

Bo jest nam ze sobą świetnie na codzień, mimo ze mam mniejsze zapotrzebowanie na imprezy niz mój TZ. Boję się jedynie o przyszłość i powazniejsze sprawy jak właśnie dzieci czy ślub.
- Ja widzę swój grzech w zyciu bez ślubu i tego nie neguję, ale tez nie chcę tak zyć do końca swoich dni. W takim razie pewnie jakieś 90% Chrześcijan czy Muzułmanów traktuje religię wybiórczo, jeśli współżyją z kimkolwiek innym niz małżonek, bo nakazania w naszych religiach się pod tym względem nie róznią, w obu seks przed ślubem jest haram, tylko w niektórych krajach dodatkowo egzekwuje to prawo.
- Chcę ślubu z kwestii prawnych i by móc być czyjąś zoną, a nie wieczną dziewczyną, chodzi tez o taką uroczystą przysięgę, oficjalne "potwierdzenie" ze ja jestem tylko jego, a on tylko mój. I chciałabym by on tez w podobny sposób o tym myślał, a nie bo ja chcę i mu wszystko jedno.
- TZ mimo tamtego wybryku on jest słowną osobą i odpowiedzialną, był to jedyny raz kiedy tak mnie zawiódł, była kłótnia, ale nigdy bym nie pomyślała by się rozstać z tego powodu. W przypadku dziecka czy wpadki na pewno wziąłby odpowiedzialność, wychowywałby, akurat dzieci lubi i one lubią jego, ma dobry kontakt, np. swego czasu pomagał w domu dziecka, ale po tym co mówi nie jest gotowy na własne i nie wiadomo kiedy będzie i jakbym np. teraz zaszła w ciąze to obawiam się, ze byłabym jedyną osobą która by się mimo wszystko ucieszyła.
- Co to w ogóle za pytanie czy nie jest gejem? Na pewno nie jest.

Rozmowa szczera to dobry pomysł, przedstawię mu to wszystko jutro jak wróci od rodziców i dowiem się jak on to widzi, konkretnie, a nie w rozmowach które przypadkiem wypływają.

[meliandra]

Napisane przez AKB27

Po tych wydarzeniach powiedziałam TZ ze wolałabym aby ograniczył wizyty swoich kolegów i ze totalnie nie zgadzam się na ich nocowania, niech pilnują zegarka. Wielce się zdziwił, ale uzasadniłam to i powiedział ze ok i nie było tematu. Lubię jego kumpli, są w porządku, ale uwazam ze nocowanie to przesada gdy w domu są inni domownicy. Nie wyobrazam sobie by TZ nocował w jednym domu z np. kilkoma moimi przyjaciółkami.

Kompletnie nie rozumiem Twojego podejścia i uważam, że zrobiłaś szopkę o nic. Nie masz ochoty na wyjścia, jesteś zmęczona, chcesz siedzieć w domu, więc Twój TŻ to rozumie i zwyczajnie spotyka się w tym czasie z kolegami, a Ty robisz mu o to jazdy. To co ma się zamknąć w czterech ścianach, bo Ty tak lubisz? Nie łazi po mieście, siedzi u Was w domu, a Ty masz pretensje. Zrozumiałabym jeszcze jakbyście mieli jeden pokój, ale skoro siedzi w innym to w czym problem. Twojego podejścia do nocowania gości też nie rozumiem. Co jest taką przesadą w nocowaniu kolegów gdy są inni domownicy? Czemu nie wyobrażasz sobie żeby Twoje przyjaciółki nocowały gdy TŻ jest w domu? Nocuję u swoich znajomych, nocuję znajomych u siebie i nie widzę w tym nic dziwnego. Oczywiście nie mówię o nocowaniu codziennie i jakiś przypadkowych ludzi.

Akcja z imprezą dziwna. Czasami też zdarza mi się balować kilka dni, ale nie ogarnąć jaki jest dzień tygodnia? No bez przesady, komu on taki kit chce wcisnąć. Nie uwierzę też, że nie nikt z jego znajomych nie miał ładowarki, a nawet jeśli to mógł się z Tobą skontaktować z czyjegoś telefonu. Nie wyobrażam sobie, żeby partner nie odzywał się do mnie od trzech dni w takiej sytuacji, bo pewnie szukałabym go już w kostnicy. Nie pójście do pracy to dla mnie jest dramat. Od tego jest NŻ.

Ślub powiedział, że może wziąć jak chcesz, więc w czym problem. Dla mnie ślub cywilny to też właściwie tylko papierek. Kocha Cię, uważa, że to nic nie zmienia i w sumie ma rację.

Co do jego matki to nie z nią jesteś w związku tylko z nim. On powinien z nią tylko porozmawiać i powiedzieć, żeby się ogarnęła.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez AKB27

Bo jest nam ze sobą świetnie na codzień, mimo ze mam mniejsze zapotrzebowanie na imprezy niz mój TZ. Boję się jedynie o przyszłość i powazniejsze sprawy jak właśnie dzieci czy ślub.

Mieszkacie razem 3 miesiące, a już zdążyliście mieć dwie spiny o nocowanie kumpli i jedną o jego weekendowy ciąg imprezowy. To jest właśnie element tej waszej codzienności i to całkiem istotny.

- Ja widzę swój grzech w zyciu bez ślubu i tego nie neguję, ale tez nie chcę tak zyć do końca swoich dni. W takim razie pewnie jakieś 90% Chrześcijan czy Muzułmanów traktuje religię wybiórczo, jeśli współżyją z kimkolwiek innym niz małżonek, bo nakazania w naszych religiach się pod tym względem nie róznią, w obu seks przed ślubem jest haram, tylko w niektórych krajach dodatkowo egzekwuje to prawo.

Ale ja się nie czepiam tego, że wybiórczo stosujesz religię, bo to chyba każda religijna osoba robi w mniejszym lub większym stopniu. Czepiam się tylko hipokryzji, czyli tak jak mówiłam wytykania teściowej czegoś, co sama robisz. Mniejsza o to, że chodzi akurat o religię.

- Chcę ślubu z kwestii prawnych i by móc być czyjąś zoną, a nie wieczną dziewczyną, chodzi tez o taką uroczystą przysięgę, oficjalne "potwierdzenie" ze ja jestem tylko jego, a on tylko mój. I chciałabym by on tez w podobny sposób o tym myślał, a nie bo ja chcę i mu wszystko jedno.

Ustalenie, że ty jesteś tylko jego, a on tylko twój, możecie sobie zrobić we własnym zakresie bez żadnego ślubu.
Ty chcesz tego jak widzę głównie z pobudek emocjonalnych. Czym się różni "wieczna dziewczyna" od żony poza statusem prawnym? Obiektywnie niczym. Jest wspólny majątek (jeśli tak postanowicie), możliwość wspólnego rozliczania podatków, informowanie o stanie zdrowia w szpitalu, dziedziczenie. Poza tym życie codzienne wygląda jak sami chcecie niezależnie od ślubu. Ty się tym jarasz, ale emocje niekoniecznie są wynikiem decyzji. On takich emocji wobec ślubu nie żywi i to nie jest jego wina, nie jest to złe, ani nie jest to dobre. Wybrałaś sobie po prostu faceta, który nic nie czuje do ślubu. On taki jest i koniec.

- TZ mimo tamtego wybryku on jest słowną osobą i odpowiedzialną, był to jedyny raz kiedy tak mnie zawiódł, była kłótnia, ale nigdy bym nie pomyślała by się rozstać z tego powodu. W przypadku dziecka czy wpadki na pewno wziąłby odpowiedzialność, wychowywałby, akurat dzieci lubi i one lubią jego, ma dobry kontakt, np. swego czasu pomagał w domu dziecka, ale po tym co mówi nie jest gotowy na własne i nie wiadomo kiedy będzie i jakbym np. teraz zaszła w ciąze to obawiam się, ze byłabym jedyną osobą która by się mimo wszystko ucieszyła.

Jeden taki wybryk to coś, co jak najbardziej można wybaczyć, bo każdy może popełnić błąd, ale musiałabyś mieć pancerne klapki na oczach, żeby nie stracić sporo zaufania po czymś takim. Zwłaszcza, że on nie widzi problemu za bardzo. Dziwi mnie też twoja pewność, że wziąłby odpowiedzialność za dziecko w razie czego. To, że lubi nie swoje dzieci i ma dobry kontakt z nimi, ma dokładnie zerowe znaczenie w tej kwestii i o niczym nie świadczy.
Ja na przykład lubię koty i papugi, ale swoich nie chcę mieć.

[Fortuna1]

Napisane przez AKB27

Bo jest nam ze sobą świetnie na codzień, mimo ze mam mniejsze zapotrzebowanie na imprezy niz mój TZ. Boję się jedynie o przyszłość i powazniejsze sprawy jak właśnie dzieci czy ślub.
- Ja widzę swój grzech w zyciu bez ślubu i tego nie neguję, ale tez nie chcę tak zyć do końca swoich dni. W takim razie pewnie jakieś 90% Chrześcijan czy Muzułmanów traktuje religię wybiórczo, jeśli współżyją z kimkolwiek innym niz małżonek, bo nakazania w naszych religiach się pod tym względem nie róznią, w obu seks przed ślubem jest haram, tylko w niektórych krajach dodatkowo egzekwuje to prawo.
- Chcę ślubu z kwestii prawnych i by móc być czyjąś zoną, a nie wieczną dziewczyną, chodzi tez o taką uroczystą przysięgę, oficjalne "potwierdzenie" ze ja jestem tylko jego, a on tylko mój. I chciałabym by on tez w podobny sposób o tym myślał, a nie bo ja chcę i mu wszystko jedno.
- TZ mimo tamtego wybryku on jest słowną osobą i odpowiedzialną, był to jedyny raz kiedy tak mnie zawiódł, była kłótnia, ale nigdy bym nie pomyślała by się rozstać z tego powodu. W przypadku dziecka czy wpadki na pewno wziąłby odpowiedzialność, wychowywałby, akurat dzieci lubi i one lubią jego, ma dobry kontakt, np. swego czasu pomagał w domu dziecka, ale po tym co mówi nie jest gotowy na własne i nie wiadomo kiedy będzie i jakbym np. teraz zaszła w ciąze to obawiam się, ze byłabym jedyną osobą która by się mimo wszystko ucieszyła.
- Co to w ogóle za pytanie czy nie jest gejem? Na pewno nie jest.

Rozmowa szczera to dobry pomysł, przedstawię mu to wszystko jutro jak wróci od rodziców i dowiem się jak on to widzi, konkretnie, a nie w rozmowach które przypadkiem wypływają.

Raczej tak świetnie nie jest skoro rozmijacie się w kwestii podstawowych poglądów - religia, dzieci, małżeństwo. Dodatkowo on raczej nie rokuje dobrze jako potencjalny ojciec i mąż.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PoPoo]

Niezła ścieme ci wkręcił z tym se nie wiedział jaki dzień tygodnia.. a ty łyknęłas jak pelikan. I jeszcze chcesz go zmusić do ślubu

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez PoPoo

Niezła ścieme ci wkręcił z tym se nie wiedział jaki dzień tygodnia.. a ty łyknęłas jak pelikan. I jeszcze chcesz go zmusić do ślubu

Skąd wiesz, że to ściema i o jakim zmuszaniu mówisz? Jak w ogóle da się kogoś zmusić do ślubu?

[meliandra]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;86330556]Skąd wiesz, że to ściema i o jakim zmuszaniu mówisz? Jak w ogóle da się kogoś zmusić do ślubu?[/QUOTE]

A wierzysz w to, że w poniedziałek można myśleć, że jest sobota? Musiałby 2 dni leżeć nieprzytomny.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez meliandra

A wierzysz w to, że w poniedziałek można myśleć, że jest sobota? Musiałby 2 dni leżeć nieprzytomny.

Tak wierzę. Po odpowiedniej dawce alkoholu to jest jak najbardziej możliwe.

[AKB27]

Wszystkie kłótnie o kolegów zostały juz rozwiązane. Moze i nie ma nic złego w nocowaniu znajomych, ale okazjonalnym, a u nich była to norma kiedy mieszkał sam. Teraz mieszka ze mną i przeszkadza mi to, nie czuję się swobodnie kiedy nocują. W domu chciałabym mieć trochę spokoju i goście są ok, ale nie kiedy wizyta trwa dwa dni i goście chodzą półnago po domu. Poza tym podczas tych wizyt nie są zazwyczaj cicho, jeszcze z M. tak, normalnie potrafią posiedzieć i porozmawiać, pograć na konsoli, pozartować, ja obok np. czytam ksiązkę, albo włączam się do rozmowy, jest spokojniej. Ale P. w połączeniu z moim TZ to dzicz, duze dzieci - muzyka, skakanie po mieszkaniu, wrzaski, śmiechy, pajacowanie, tańce. A dom to nie bar czy klub by tak szaleć. I np. jak oni siedzą w salonie to nie mogę oglądać tv, tylko jestem w sypialni. Jak oni są w sypialni, to całe łózko jest wymiętolone bo na nim siedzą, to normalne, nie usiądą na podłodze, ale wtedy muszę na nowo zmieniać pościel, albo czuję zapach jego kolegi i mnie to drazni w nocy. Jak mam humor to się bawię z nimi, ale gdy chcę spokój, to chcę spokój.
- To nie tak, ze zabroniłam mu kogoś zapraszać, ale nie musi to być tak często. Nie kazę mu siedzieć w domu, jak ja nie chcę wychodzić to moze śmiało iść na miasto, gdziekolwiek chce, albo do nich, albo zaprosić kogoś, tylko bez nocowania i nie tak często.
- Ślub jest dla mnie poza emocjonalną stroną, wazny tez od strony prawnej o tym o czym piszesz, czyli np. sprawy w szpitalu.
- TZ to nie ten typ faceta, by zostawić kobietę samą z dzieckiem, gdyby się pojawiło. Myślę, ze byłby dobrym ojcem. A przynajmniej o tym jestem przekonana, sprawdzić tego póki nie jestem w ciązy nie mam jak, by mieć 100% wiedzy.
- Religia w naszym przypadku nie jest problemem, szanujemy i akceptujemy swoje poglądy, to rodzina, a głównie matka TZ ma z tym problem, nie mój TZ. Próbował rozmawiać o tym z rodzicami tysiące razy, za kazdym razem kończy się kłótnią, albo płaczem jego matki "dlaczego on jej to (cokolwiek "to" jest) robi", ze jak wychowamy dzieci, jakto nie będzie ślubu w kościele, itd. na co TZ tłumaczy, ze on nie wierzy w Boga i ślubu w kościele i tak by nie było, jego matka nie przyjmuje tego do wiadomości, twierdzi ze mówi to ze względu na mnie, ze juz próbuję go nawracać, moze jeszcze ślub w "Arabii" ??? na co TZ się denerwuje i traci ochotę do kontaktu z rodzicami, na co znów jest płacz i wyrzuty ze jest wyrodnym synem. TZ to olewa, bo wie ze to manipulacja, ale ja się i tak zle z tym czuję bo to o mnie są te kłótnie i z praktycznego powodu, jak np. nie jestem zapraszana na spotkania, jak np. na święta, bo nie obchodzę, ale posiedzieć bym przeciez mogła, czy teraz są urodziny jego babci, nie jestem tam mile widziana, bo "tylko w gronie najblizszej rodziny, to starsza osoba, po co tłumy", TZ pojechał sam po moich namowach, bo nie chciał jechać w ogóle, z czego byłyby kolejne wyzuty i problemy.
- Nie chcę nikogo zmuszać do ślubu.
- Z tym nieogarnianiem dnia tygodnia to wyszło tak, ze ja myślałam ze wziął po prostu wolne, dlatego odsypia i nie idzie do pracy. Dla mnie to było oczywiste, tym bardziej ze nigdy nie było takiej sytuacji. Później na insta widzę post z podpisem "sobotni chillout". Ręce mi opadły, wróciłam do domu i rzeczywiście, juz w komentarzach go uświadomili jaki dzień tygodnia, w pracy coś nawymyślał o nagłej sytuacji losowej, uwierzyli i wg TZ problemu nie ma bo więcej się to nie powtórzy.

[szugarbejb]

No cud nie chłopak, bardzo przekonująco piszesz o jego odpowiedzialnym zachowaniu szczególnie z kolegami, ja bym brała ślub i miała 5 dzieci z nim, łap i trzymaj bo Ci ucieknie!!!



Ciekawe w której części Polski mieszkasz, że jesteś tak zdesperowana że chcesz być z kimś takim, serio nic nie rozumiem z tego wątku.

[skazana_na_bluesa]

Im wiecej piszesz o swoim facecie, tym bardziej jawi mi sie ten koles jako dzieciak. Nic, tylko robic sobie z nim dzieci. Moze jak bedziesz siedziala z dzieckiem w domu to nie zdarzy mu sie melanz, ze nie bedzie znowu ogarnial rzeczywistosci.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Kasia_MMM45]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;86330627]Tak wierzę. Po odpowiedniej dawce alkoholu to jest jak najbardziej możliwe.[/QUOTE]

Zgadzam sie. W niechlubnych czasach mojej mlodosci tez mi sie zdarzalo nie wiedziec jaki jest dzien tygodnia, co wiecej, w niedziele o 8 rano myslalam, ze jest poniedzialek i poszlam na zajecia, ktorych nie bylo

Jak ktos wpadnie w ciag alkoholowy kilkudniowy, to takie rzeczy sie zdarzaja.
Natomiast z wlasnego doswiadczenia moge powiedziec, ze jezeli ktos ma takie tendencje do picia i imprezowania, to predko sie to nie zmieni...raczej zacznie sie poglebiac dopoki czlowiek sie nie ocknie na przyslowiowym dnie.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez AKB27

Wszystkie kłótnie o kolegów zostały juz rozwiązane. Moze i nie ma nic złego w nocowaniu znajomych, ale okazjonalnym, a u nich była to norma kiedy mieszkał sam. Teraz mieszka ze mną i przeszkadza mi to, nie czuję się swobodnie kiedy nocują. W domu chciałabym mieć trochę spokoju i goście są ok, ale nie kiedy wizyta trwa dwa dni i goście chodzą półnago po domu. Poza tym podczas tych wizyt nie są zazwyczaj cicho, jeszcze z M. tak, normalnie potrafią posiedzieć i porozmawiać, pograć na konsoli, pozartować, ja obok np. czytam ksiązkę, albo włączam się do rozmowy, jest spokojniej. Ale P. w połączeniu z moim TZ to dzicz, duze dzieci - muzyka, skakanie po mieszkaniu, wrzaski, śmiechy, pajacowanie, tańce. A dom to nie bar czy klub by tak szaleć. I np. jak oni siedzą w salonie to nie mogę oglądać tv, tylko jestem w sypialni. Jak oni są w sypialni, to całe łózko jest wymiętolone bo na nim siedzą, to normalne, nie usiądą na podłodze, ale wtedy muszę na nowo zmieniać pościel, albo czuję zapach jego kolegi i mnie to drazni w nocy. Jak mam humor to się bawię z nimi, ale gdy chcę spokój, to chcę spokój.
- To nie tak, ze zabroniłam mu kogoś zapraszać, ale nie musi to być tak często. Nie kazę mu siedzieć w domu, jak ja nie chcę wychodzić to moze śmiało iść na miasto, gdziekolwiek chce, albo do nich, albo zaprosić kogoś, tylko bez nocowania i nie tak często.

Imprezowanie z kumplami nie jest złe.
Zapraszanie kumpli na noc nie jest złe.
Niezapraszanie kumpli nie jest złe.
Pajacowanie z kumplami nie jest złe.
Złe dla was jest to, że waszych potrzeb nie ma jak pogodzić.
To tak jakby stworzyć związek nałogowego palacza rzędu 2 paczki dziennie z osobą nienawidzącą nawet najmniejszego smrodu fajek. I tak jedno będzie się czuło ograniczane, a drugie i tak wyczuje przynajmniej delikatny smrodek.

- TZ to nie ten typ faceta, by zostawić kobietę samą z dzieckiem, gdyby się pojawiło. Myślę, ze byłby dobrym ojcem. A przynajmniej o tym jestem przekonana, sprawdzić tego póki nie jestem w ciązy nie mam jak, by mieć 100% wiedzy.

Na jakiej podstawie wnosisz, że to "nie ten typ"?

- Religia w naszym przypadku nie jest problemem, szanujemy i akceptujemy swoje poglądy, to rodzina, a głównie matka TZ ma z tym problem, nie mój TZ. Próbował rozmawiać o tym z rodzicami tysiące razy, za kazdym razem kończy się kłótnią, albo płaczem jego matki "dlaczego on jej to (cokolwiek "to" jest) robi", ze jak wychowamy dzieci, jakto nie będzie ślubu w kościele, itd. na co TZ tłumaczy, ze on nie wierzy w Boga i ślubu w kościele i tak by nie było, jego matka nie przyjmuje tego do wiadomości, twierdzi ze mówi to ze względu na mnie, ze juz próbuję go nawracać, moze jeszcze ślub w "Arabii" ??? na co TZ się denerwuje i traci ochotę do kontaktu z rodzicami, na co znów jest płacz i wyrzuty ze jest wyrodnym synem. TZ to olewa, bo wie ze to manipulacja, ale ja się i tak zle z tym czuję bo to o mnie są te kłótnie i z praktycznego powodu, jak np. nie jestem zapraszana na spotkania, jak np. na święta, bo nie obchodzę, ale posiedzieć bym przeciez mogła, czy teraz są urodziny jego babci, nie jestem tam mile widziana, bo "tylko w gronie najblizszej rodziny, to starsza osoba, po co tłumy", TZ pojechał sam po moich namowach, bo nie chciał jechać w ogóle, z czego byłyby kolejne wyzuty i problemy.

Te kłótnie nie są z twojego powodu, tylko z powodu toksycznej osobowości twojej "teściowej". Założę się, że każda dziewczyna synusia byłaby nie dość dobra.

- Z tym nieogarnianiem dnia tygodnia to wyszło tak, ze ja myślałam ze wziął po prostu wolne, dlatego odsypia i nie idzie do pracy. Dla mnie to było oczywiste, tym bardziej ze nigdy nie było takiej sytuacji. Później na insta widzę post z podpisem "sobotni chillout". Ręce mi opadły, wróciłam do domu i rzeczywiście, juz w komentarzach go uświadomili jaki dzień tygodnia, w pracy coś nawymyślał o nagłej sytuacji losowej, uwierzyli i wg TZ problemu nie ma bo więcej się to nie powtórzy.

W szczegółach to wygląda jeszcze gorzej niż pierwotny opis. Jesteś pewna, że wcześniej nie zdarzały mu się takie akcje, tylko nie miałaś jak ich zauważyć gdy mieszkaliście oddzielnie?