Związek na odległość

[berkleystreet]

Cześć wszystkim. Muszę to z siebie wyrzucić a wszystkie tego typu wątki jakie widziałam są już dawno zapomniane. Mój Tż w środę poleciał do USA na pełne 3 miesiące, żegnaliśmy się w niedzielę bo przed wyjazdem i tak miał bardzo dużo spraw na głowie do załatwienia, nie chciałam jeszcze go męczyć przyjezdzaniem do mnie. Ten tydzień był dla mnie bardzo męczący, są momenty że kompletnie sobie nie radzę, wpadam w taki nagły smutek, płaczę przez 15 minut, przechodzi, jest lepiej, i za kilka godzin to samo. Rozmowa z T. pomaga ale tylko na chwilę, jak patrzę na niego mam łzy w oczach, bardzo trudno jest mi się przyzwyczaić, że przez 3 miesiące go nie przytulę, nie dotknę, zupełnie nic. A i te rozmowy są bardzo żadko, wiadomo, różnica czasu to 6h, teraz ja codziennie chodziłam do pracy, on zaczyna od poniedziałku więc będzie jeszcze gorzej, albo ja będę zarywac noce albo on a ja będę wstawać przed świtem, znowu chce mi się płakać jak pomyślę, że na normalną rozmowę będziemy mieli czas tylko w weekendy, a i to pewnie nie zawsze. Opowiedzcie jak to jest u Was, jak radzicie sobie z samotnością, z tym ciągłym smutkiem i tęsknotą.

[Mija62]

Napisane przez berkleystreet

Cześć wszystkim. Muszę to z siebie wyrzucić a wszystkie tego typu wątki jakie widziałam są już dawno zapomniane. Mój Tż w środę poleciał do USA na pełne 3 miesiące, żegnaliśmy się w niedzielę bo przed wyjazdem i tak miał bardzo dużo spraw na głowie do załatwienia, nie chciałam jeszcze go męczyć przyjezdzaniem do mnie. Ten tydzień był dla mnie bardzo męczący, są momenty że kompletnie sobie nie radzę, wpadam w taki nagły smutek, płaczę przez 15 minut, przechodzi, jest lepiej, i za kilka godzin to samo. Rozmowa z T. pomaga ale tylko na chwilę, jak patrzę na niego mam łzy w oczach, bardzo trudno jest mi się przyzwyczaić, że przez 3 miesiące go nie przytulę, nie dotknę, zupełnie nic. A i te rozmowy są bardzo żadko, wiadomo, różnica czasu to 6h, teraz ja codziennie chodziłam do pracy, on zaczyna od poniedziałku więc będzie jeszcze gorzej, albo ja będę zarywac noce albo on a ja będę wstawać przed świtem, znowu chce mi się płakać jak pomyślę, że na normalną rozmowę będziemy mieli czas tylko w weekendy, a i to pewnie nie zawsze. Opowiedzcie jak to jest u Was, jak radzicie sobie z samotnością, z tym ciągłym smutkiem i tęsknotą.

Chyba przyda się wam taka przerwa, bo 'trochę' histeryzujesz lub jesteś bluszczem.

[linkinpaark]

Napisane przez Mija62

Chyba przyda się wam taka przerwa, bo 'trochę' histeryzujesz lub jesteś bluszczem.

Wow. Serio? Ten wniosek to z tego, że dziewczyna nie umie sobie poradzić z trzymiesięczną rozłąką? Bo ja też mieszkam ze swoim facetem, widzę go prawie codziennie i gdyby nagle mi ktoś powiedział, że go nie zobaczę 3 miesiące, to też bym wpadła w niezły dołek. Autorka może być zwyczajnie wrażliwą osobą.

Autorko, nie dziwie ci się. Takie rozstania na dłuższy czas nigdy nie są miłe. Ale myślę, że to kwestia tygodnia/dwóch, żeby zacząć się przestawiać na inny tryb. Spróbuj się zająć czymś innym. Może sport/wyjście z koleżankami? Masz pewność, że on za te trzy miesiące wróci? Pytam, bo łatwiej jest coś znieść, gdy znasz datę końca tej sytuacji i możesz niejako sobie ,,odliczać" . Spróbuj produktywnie wykorzystać ten czas, w końcu masz go teraz dla siebie więcej. I nie ma co wpędzać faceta w poczucie winy, a tak będzie jeśli będziesz mu płakać do telefonu. Skoro podjął decyzję o wyjeździe, to domniemywam, że nie miał wyjścia bądź bardzo chciał. Spróbuj go wspierać.

[extranjera]

Dokladnie taka sama sytuacja u mnie. Moj chlopad do Stanów wyjechal w polowie czerwca, rozwalilo mnie to kompletnie, tez te 6h roznicy i to, ze nie mogl tyle pisac ile chcialam sprawil, ze aktualnie jest miedzy nami zle i jesteśmy w zawieszeniu, takim ala rozejsciu się, bo wyszly takie i inne sprawy... Takze doskonale cie rozumiem, bo przezywalam i w sumie przeżywam to samo. Napady placzu, ale to panicznego ze zobaczę go dopiero pod koniec września... Jedynie czego moge ci zyczyc to wielkiej sily w sobie i również zachecam, żebys zajela sie tym co masz tu i teraz, zebys pomyslala o sobie, robila rzeczy ktore lubisz. Ja wlasnie musialam tak skierowac swoje mysli, bo bylo juz ze mna na tyle zle przez ten wyjazd i to co sie dzialo miedzy nami, ze mialam juz okropne mysli. A jak bedziesz miec co robic, nie bedziesz tak myslala o tej odlegloscini, ze chwilowo jestes sama. Ten czas mimo wszystko zleci naprawde szybko, choc wiem ze dla ciebie to wiecznosc. Sama mam zamiar utrzymac brak kontaktu z moim chlopakiem do konca jego wyjazdu i chce czekac na lotnisku na niego i wtedy sie przekonac czy ten wyjazd mial byc zmiana jego (jak sam mowil) i jest o co walczyc i sie starac, czy dajemy temu co jest miedzy nami umrzec. Trzymam za ciebie kciuki i jak ci zle to pisz tutaj, zeby sie wygadac i wyplakac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[umpapumpa]

Dla mnie taka odległość jest za duża, każda powyżej 200 km ale to Twój wybór.
Z aktualnym chłopakiem dzieli nas 180 km i bardzo za sobą tęsknimy, ale on stara się podtrzymać kontakt, przyjeżdża do mnie kiedy może, inaczej ja bym chyba zrezygnowała...

[linkinpaark]

Dziewczyny bez obrazy, ale jak wam się związki rozpadają, bo parę miesięcy się nie widzicie z partnerem, albo dlatego, że macie do siebie 150 km, to chyba ich podstawy są marne...

[Jogurtowe_love]

Tęsknić niestety będziesz, raczej z tym nie da się nic zrobić. Wiem, że teraz wydaje się, że to długi czas, ale przekonasz się jak te 3 miesiące szybko miną. Wykorzystaj ten czas na jakieś swoje przyjemności, spotkania ze znajomymi. Staraj się znaleźć sobie zajęcie.

[umpapumpa]

Napisane przez linkinpaark

Dziewczyny bez obrazy, ale jak wam się związki rozpadają, bo parę miesięcy się nie widzicie z partnerem, albo dlatego, że macie do siebie 150 km, to chyba ich podstawy są marne...

Mój to jest świeży związek, więc jeszcze moment temu zastanawiałam się czy warto w to wchodzić właśnie ze względu na odległość ale chłopak jest zdeterminowany póki co ja na razie do niego nie jeżdżę

[ginewrona]

3 miesiące to wbrew pozorom krótki czas rozłąki. Popatrz na to z tej strony: on wróci- a są pary, które żyją na odległość, i nie mają planów bądź możliwości, żeby to zmienić. Postaraj się skupić na sobie, wypełnić sobie czas, żeby po prostu nie myśleć. Czytaj książki, oglądaj seriale/filmy, spotykaj się z koleżankami, może to jest czas na odkrycie nowego hobby. Czy on pojechał tam do pracy? Jeśli tak, to pomyśl z tej strony, że sobie zarobi, może jak wróci, to pojedziecie gdzieś razem... teraz jest Ci ciężko, ale te 3 miesiące rozłąki to nie jest koniec świata. To może Wasz związek umocnić.

[berkleystreet]

Napisane przez linkinpaark

Wow. Serio? Ten wniosek to z tego, że dziewczyna nie umie sobie poradzić z trzymiesięczną rozłąką? Bo ja też mieszkam ze swoim facetem, widzę go prawie codziennie i gdyby nagle mi ktoś powiedział, że go nie zobaczę 3 miesiące, to też bym wpadła w niezły dołek. Autorka może być zwyczajnie wrażliwą osobą.

Autorko, nie dziwie ci się. Takie rozstania na dłuższy czas nigdy nie są miłe. Ale myślę, że to kwestia tygodnia/dwóch, żeby zacząć się przestawiać na inny tryb. Spróbuj się zająć czymś innym. Może sport/wyjście z koleżankami? Masz pewność, że on za te trzy miesiące wróci? Pytam, bo łatwiej jest coś znieść, gdy znasz datę końca tej sytuacji i możesz niejako sobie ,,odliczać" . Spróbuj produktywnie wykorzystać ten czas, w końcu masz go teraz dla siebie więcej. I nie ma co wpędzać faceta w poczucie winy, a tak będzie jeśli będziesz mu płakać do telefonu. Skoro podjął decyzję o wyjeździe, to domniemywam, że nie miał wyjścia bądź bardzo chciał. Spróbuj go wspierać.

Jestem pewna że wróci, taką dostał wizę i od zawsze mówił, że nie chce i nie zamierza tam zostać, nawet bilet powrotny miał przed wyjazdem bo to staż, i chyba tylko to narazie daje mi jakąś tam siłę. Staram się zajmować sobą, praca 8,5h też zabiera czas, ale nadal wszystko jest po prostu świeże, wszyscy pytają co tam u niego, a ja czasem opowiadam z uśmiechem a czasem od razu mam łzy w oczach, różnie bywa. Nie chcę też jego męczyć ciągłymi lamentami i tego nie robię, przynajmniej staram się nie robić, ale jednak przyzwyczajenie do człowieka i ta miłość robi swoje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 10:51 ---------- Poprzedni post napisano o 10:47 ----------

Napisane przez extranjera

Dokladnie taka sama sytuacja u mnie. Moj chlopad do Stanów wyjechal w polowie czerwca, rozwalilo mnie to kompletnie, tez te 6h roznicy i to, ze nie mogl tyle pisac ile chcialam sprawil, ze aktualnie jest miedzy nami zle i jesteśmy w zawieszeniu, takim ala rozejsciu się, bo wyszly takie i inne sprawy... Takze doskonale cie rozumiem, bo przezywalam i w sumie przeżywam to samo. Napady placzu, ale to panicznego ze zobaczę go dopiero pod koniec września... Jedynie czego moge ci zyczyc to wielkiej sily w sobie i również zachecam, żebys zajela sie tym co masz tu i teraz, zebys pomyslala o sobie, robila rzeczy ktore lubisz. Ja wlasnie musialam tak skierowac swoje mysli, bo bylo juz ze mna na tyle zle przez ten wyjazd i to co sie dzialo miedzy nami, ze mialam juz okropne mysli. A jak bedziesz miec co robic, nie bedziesz tak myslala o tej odlegloscini, ze chwilowo jestes sama. Ten czas mimo wszystko zleci naprawde szybko, choc wiem ze dla ciebie to wiecznosc. Sama mam zamiar utrzymac brak kontaktu z moim chlopakiem do konca jego wyjazdu i chce czekac na lotnisku na niego i wtedy sie przekonac czy ten wyjazd mial byc zmiana jego (jak sam mowil) i jest o co walczyc i sie starac, czy dajemy temu co jest miedzy nami umrzec. Trzymam za ciebie kciuki i jak ci zle to pisz tutaj, zeby sie wygadac i wyplakac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mama próbując mnie pocieszyć mówi, że ona z tatą mieli gorzej, bo 2 lata w wojsku, przepustek w ogóle nie dawali wtedy, pierwszy list dostala 3 tygodnie po jego wyjeździe, także my faktycznie mamy duuuuużo lepiej. I naprawdę podziwiam Cię za siłę w walce o siebie samą, bo ja wolę, przynajmniej w tym momencie, na początku, taki kontakt jaki mamy niż kompletną ciszę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 10:56 ---------- Poprzedni post napisano o 10:51 ----------

Napisane przez linkinpaark

Dziewczyny bez obrazy, ale jak wam się związki rozpadają, bo parę miesięcy się nie widzicie z partnerem, albo dlatego, że macie do siebie 150 km, to chyba ich podstawy są marne...

Nikt nie mówi o żadnym rozpadzie tylko o poradzę i sobie z samotnością. Podziel się zatem jak to robisz, że Twój związek się dobrze trzyma mimo dzielacej odległości?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 10:58 ---------- Poprzedni post napisano o 10:56 ----------

Napisane przez umpapumpa

Dla mnie taka odległość jest za duża, każda powyżej 200 km ale to Twój wybór.
Z aktualnym chłopakiem dzieli nas 180 km i bardzo za sobą tęsknimy, ale on stara się podtrzymać kontakt, przyjeżdża do mnie kiedy może, inaczej ja bym chyba zrezygnowała...

Zrezygnować z miłości i bycia kiedyś razem tylko dlatego, że chłopak przez jakiś czas jest daleko? To na pewno nie ja, taka opcja nie wchodzi w grę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 11:00 ---------- Poprzedni post napisano o 10:58 ----------

Napisane przez Jogurtowe_love

Tęsknić niestety będziesz, raczej z tym nie da się nic zrobić. Wiem, że teraz wydaje się, że to długi czas, ale przekonasz się jak te 3 miesiące szybko miną. Wykorzystaj ten czas na jakieś swoje przyjemności, spotkania ze znajomymi. Staraj się znaleźć sobie zajęcie.

Teraz jestem na etapie sprawdzania co robiłam 3 miesiące temu i szoku, że przecież to było tak niedawno ale z drugiej strony to wiadomo, jak człowiek szczęśliwy to czas inaczej płynie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Cytokina]

Doskonale rozumiem co przeżywasz. Ostatnio mój narzeczony wyjechał na tydzień do rodziców i przez pierwsze kilka dni nie mogłam siebie znaleźć miejsca, usiedzieć w mieszkaniu. Nie chciało mi się wracać z pracy, jak wracałam to nie chciało mi się robić nic, bo zazwyczaj robiliśmy to razem. Nie mogłam zasnąć, bo zazwyczaj on mnie do snu przytulał. Masakra jednym słowem. A u Ciebie jest trudniejsza sytuacja, bo u mnie nie było różnicy czasu, więc w każdym momencie mogliśmy porozmawiać, a sam okres rozłąki był znacznie krótszy. Po 3 dniach już się przyzwyczaiłam, że jestem sama i zaczęłam normalnie funkcjonować, specjalnie szukałam sobie zajęć żeby szybciej minęła mi reszta tego tygodnia. Niemniej tęsknota pozostała, a wieczory w pustym, cichym mieszkaniu były zwyczajnie smutne. W tym roku czeka nas też prawie dwumiesięczna rozłąka.



Myślę, że potrzebujesz jeszcze trochę czasu żeby się oswoić do tego, że nie ma przy tobie TŻ i macie ograniczony kontakt. Daj sobie jeszcze tydzień na przyzwyczajenie się. Mi pomogło mówienie sobie, że to tylko przejściowy stan i możesz odliczać dni do tego, aż znowu się zobaczycie.

[Adrianna_8]

Rozumiem Twój smutek, ale jeśli to jednorazowy wyjazd i za 3 miesiące chłopak będzie z powrotem, to głowa do góry.

Smutek jest naturalny w tej kwestii i na pewno ciężko Ci jest przywyknąć do tej sytuacji, ale jak pierwsza fala minie, to zastanów się jak możesz fajnie spożytkować te 3 miesiące. Sport, może jakiś kurs, więcej czasu na nadrobienie seriali, filmów, książek, spotkań ze znajomymi. Dasz radę na pewno .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mijanou]

Napisane przez Adrianna_8

Rozumiem Twój smutek, ale jeśli to jednorazowy wyjazd i za 3 miesiące chłopak będzie z powrotem, to głowa do góry.

Smutek jest naturalny w tej kwestii i na pewno ciężko Ci jest przywyknąć do tej sytuacji, ale jak pierwsza fala minie, to zastanów się jak możesz fajnie spożytkować te 3 miesiące. Sport, może jakiś kurs, więcej czasu na nadrobienie seriali, filmów, książek, spotkań ze znajomymi. Dasz radę na pewno .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

O, dobrze mówisz.
Spójrz na to tak: masz 3 miesiące tylko dla siebie

[berkleystreet]

Dziękuję dziewczyny za odpowiedzi, będę wszystko czytać w chwilach słabości albo i pisać, oby nieczęsto

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[a9e9b14f0920806ea67464fa4f1a029ea354de7e_6212d6030631b]

Takie rozstania są naprawdę dobre

Tak jak dziewczyny piszą - 3 miesiące tylko dla Ciebie, marzenie
Jeśli związek jest silny to was tylko wzmocni. Będziecie za sobą tęsknić, a kiedy już wróci, rąk od siebie nie będziecie mogli oderwać

[3d23842983a6357ec11121c0b2dc0194ed81d40b_604ff51fe6891]

Niech ci przywiezie coś dobrego.
Mój przywiózł mi pół walizki Pocków i ledwie wrócił, a ja już wsadziłabym go w następny samolot po więcej.

[berkleystreet]

[1=3d23842983a6357ec11121c 0b2dc0194ed81d40b_604ff51 fe6891;86970336]Niech ci przywiezie coś dobrego.
Mój przywiózł mi pół walizki Pocków i ledwie wrócił, a ja już wsadziłabym go w następny samolot po więcej. [/QUOTE]Zażyczę sobie chyba Conversy, bo w stanach taniej i lepsza jakość, masz rację

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[berkleystreet]

Drobna aktualizacja. Nadal jest mi smutno czasem, tęsknię, tak jak pisałyście tego się nie ominie, ale jest znacznie lepiej. Mijają prawie dwa tygodnie od ostatniego spotkania, ja nie płaczę, rozmawiamy co jakiś czas, nie codziennie bo tryb dnia na to nie pozwala ale prawie codziennie, piszemy do siebie jak komuś coś przyjdzie do głowy albo zatęskni a nie ma jak zadzwonić, generalnie jest miłość i spokój. Chyba już się pogodzilam z wyjazdem, zajmuję sobą, czas dzięki pracy jakoś leci, dam radę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Ja Ci tam zazdroszczę.

Kocham mojego faceta, ale 3 miesiące bycia "wolną" ma swój urok, zwłaszcza jak się długo jest w związku.

Pewnie tak po dwóch tygodniach bym zaczęła tęsknić, ale najważniejsze, że jest jasno ustalona data powrotu, to jest w takich związkach (dla mnie) najważniejsze.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz