Za późno na zmianę zawodu?

[Magmag0194]

Moim zdaniem drugie dziecko tylko Cię pogrąży jeśli chodzi o sytuację zawodową. Ciąża + kolejne kilka miesięcy na macierzyńskim. Plus później choroby malucha. W efekcie robi się z tego prawie 2 lata bez pracy bądź bywania w pracy.
Fajnie, że ukłąda Ci się z mężem, ale ja jestem zwolenniczką posiadania stabilnej WŁASNEJ sytuacji zawodowej przed podjęciem decyzji o rozmnażaniu. W życiu bywa różnie, partner może zachorować, znaleźć kochankę, zgonąć w wypadku, cokolwiek. Oczywiście nie życzę Ci tego, ale już na własne oczy widziałam takie dramaty i dlatego jestem na to wyczulona.
Oczywiście podejmiesz decyzję jaką chcesz, ale licz się z ryzykiem.

[vanja__se]

Tylko, że mam prawie 30 lat, że staraniami o pierwsze dziecko nie było tak łatwo i źle mi z myślą, że miałabym zrezygnować z drugiego dziecka. Zdrowie też coraz gorsze więc za kilka lat mogę zupełnie nie mieć takiej możliwości.

---------- Dopisano o 07:39 ---------- Poprzedni post napisano o 07:38 ----------

Dokładnie z tych powodów nie chcę czegoś takiego zaczynać.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez vanja__se

Tylko, że mam prawie 30 lat, że staraniami o pierwsze dziecko nie było tak łatwo i źle mi z myślą, że miałabym zrezygnować z drugiego dziecka. Zdrowie też coraz gorsze więc za kilka lat mogę zupełnie nie mieć takiej możliwości.

To po co ten wątek, skoro już podjęłaś decyzję? Masz możliwość zmiany zawodu i starania się o lepszą pracę, ale skoro w tym momencie wolisz się poświęcić macierzyństwu to twój wybór i nie potrzebujesz naszej aprobaty ani przyzwolenia

[vanja__se]

Mąż nie wypomina mi zarobków, uważa, że stać nas na drugie dziecko. Tylko mnie to gryzie, że zarabiam tak mało, dlatego szukam innej drogi. Swój zawód lubię ale jestem gotowa polubić inny 😊jeśli tylko będzie lepiej płatny. Tak jak pisałam, nie bardzo wiem czym się zająć biorąc też pod uwagę to gdzie mieszkam, że nie ma tu żadnych korporacji itp. Dojazd wchodzi w grę choć trochę skomplikowałoby nam to życie, tym bardziej, że mamy dziecko, ktoś musiałby je zawieźć do żłobka, odebrać bo pewnie wracalabym późno do domu. Mam jeszcze kilka miesięcy zanim muszę wrócić do pracy więc trochę czasu na zastanowienie i działania zostaje.

[kici88]

Mąż dzisiaj jest, jutro może go nie być - uzależnianie się finansowo od drugiej osoby to głupota. Co zrobisz, jak zostaniesz sama z dwójką dzieci i kiepską pracą?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez vanja__se

Mąż nie wypomina mi zarobków, uważa, że stać nas na drugie dziecko. Tylko mnie to gryzie, że zarabiam tak mało, dlatego szukam innej drogi. Swój zawód lubię ale jestem gotowa polubić inny 😊jeśli tylko będzie lepiej płatny. Tak jak pisałam, nie bardzo wiem czym się zająć biorąc też pod uwagę to gdzie mieszkam, że nie ma tu żadnych korporacji itp. Dojazd wchodzi w grę choć trochę skomplikowałoby nam to życie, tym bardziej, że mamy dziecko, ktoś musiałby je zawieźć do żłobka, odebrać bo pewnie wracalabym późno do domu. Mam jeszcze kilka miesięcy zanim muszę wrócić do pracy więc trochę czasu na zastanowienie i działania zostaje.

A czemu to nie mąż może zawozić i odbierać dziecko/dzieci ze żłobka? W razie jakby chorowały to też ty zawsze będziesz brać zwolnienie? Przy takim podziale obowiązków to średnio widzę jakiekolwiek rewolucje zawodowe jak nawet nie masz pomysłu na siebie oprócz 'chciałabym zarabiać więcej'. I czemu skoro mąż tak dobrze zarabia to nie wyłoży pieniędzy na twoje ewentualnie kursy/studia podyplomowe? Macie rozdzielność majątkową? Jeśli nie to oboje powinniście skorzystać na twoim podniesieniu kwalifikacji i zmianie pracy na taką z lepszymi warunkami.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Niektórzy tutaj bardzo radzą autorce, żeby najpierw nastawila się na karierę, a dopiero później drugie dziecko. Ale wiecie... są osoby, dla których macierzyństwo jest ważniejsze niż kariera. Autorka ewidentnie chce mieć drugie dziecko, maja z mężem na to możliwości finansowe. Praca, mieszkanie, brak kredytu - więc w czym problem? Nie ma co gdybać i straszyć, że "mąż dziś jest, jutro nie ma" - bo z takim nastawieniem, to w ogóle nikt by dzieci sobie nie robił.

Autorko, no dwóch srok za ogon nie pociągniesz. Trzeba się trochę poświęcić. Albo wybierasz drogę macierzyństwa i czeka cię kolejna przerwa zawodowa albo zaczynasz budować jakaś karierę, a dziecko odkladasz na pozniej. Bo ciężko mi sobie wyobrazić, że teraz zainwestujesz w jakieś kursy, nabedziesz wiedzę praktyczną i zamiast zacząć tę wiedzę wykorzystywać, to przechodzisz na macierzyński. Jakbyś miala zmieniać zawód, to trzeba byloby w nim trochę popracować, by nabrać doświadczenia, a nie od razu na kolejną przerwę zawodową.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Magmag0194]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;89277077]Niektórzy tutaj bardzo radzą autorce, żeby najpierw nastawila się na karierę, a dopiero później drugie dziecko. Ale wiecie... są osoby, dla których macierzyństwo jest ważniejsze niż kariera. Autorka ewidentnie chce mieć drugie dziecko, maja z mężem na to możliwości finansowe. Praca, mieszkanie, brak kredytu - więc w czym problem? Nie ma co gdybać i straszyć, że "mąż dziś jest, jutro nie ma" - bo z takim nastawieniem, to w ogóle nikt by dzieci sobie nie robił.[/QUOTE]

No tu się totalnie nie zgadzam. Jest cała masa kobiet, które w wieku 30 lat mają na tyle stabilną sytuację finansową, że poradzą sobie nawet bez męża. I o to w tym chodzi.

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;89277077]Autorko, no dwóch srok za ogon nie pociągniesz. Trzeba się trochę poświęcić. Albo wybierasz drogę macierzyństwa i czeka cię kolejna przerwa zawodowa albo zaczynasz budować jakaś karierę, a dziecko odkladasz na pozniej. Bo ciężko mi sobie wyobrazić, że teraz zainwestujesz w jakieś kursy, nabedziesz wiedzę praktyczną i zamiast zacząć tę wiedzę wykorzystywać, to przechodzisz na macierzyński. Jakbyś miala zmieniać zawód, to trzeba byloby w nim trochę popracować, by nabrać doświadczenia, a nie od razu na kolejną przerwę zawodową.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

W przypadku autorki nasze rady i tak nie mają sensu, skoro decyzja podjęta. Powinna się po prostu pogodzić z tym, że karierę odstawia na drugi plan. I tyle, to jej wybory i nie potrzebuje naszego poklasku.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;89277077]Niektórzy tutaj bardzo radzą autorce, żeby najpierw nastawila się na karierę, a dopiero później drugie dziecko. Ale wiecie... są osoby, dla których macierzyństwo jest ważniejsze niż kariera. Autorka ewidentnie chce mieć drugie dziecko, maja z mężem na to możliwości finansowe. Praca, mieszkanie, brak kredytu - więc w czym problem? Nie ma co gdybać i straszyć, że "mąż dziś jest, jutro nie ma" - bo z takim nastawieniem, to w ogóle nikt by dzieci sobie nie robił.

Autorko, no dwóch srok za ogon nie pociągniesz. Trzeba się trochę poświęcić. Albo wybierasz drogę macierzyństwa i czeka cię kolejna przerwa zawodowa albo zaczynasz budować jakaś karierę, a dziecko odkladasz na pozniej. Bo ciężko mi sobie wyobrazić, że teraz zainwestujesz w jakieś kursy, nabedziesz wiedzę praktyczną i zamiast zacząć tę wiedzę wykorzystywać, to przechodzisz na macierzyński. Jakbyś miala zmieniać zawód, to trzeba byloby w nim trochę popracować, by nabrać doświadczenia, a nie od razu na kolejną przerwę zawodową.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Można mieć i dzieci, i dobrą pracę (czy tam nazwij to szumnie karierą), a nawet całkowicie przebranżowić się będąc już matką, ale trzeba mieć pomysł się na siebie, zaangażowanego i wspierającego partnera, dobry podział obowiązków, a nie 'ja zarabiam więcej, więc ty chodzisz na zwolnienia, zawozisz/odbierasz dzieci i ogarniasz dom'. Bo w takich warunkach to trochę błędne koło - jedna osoba nie ma możliwości rozwoju zawodowego to zawsze będzie argument 'ja zarabiam więcej, ty się możesz poświęcić'. I oczywiście nie ma nic złego w tym jak, dwie osoby taki układ sobie ustalą i obu pasuje, nie ma przemocy ekonomicznej w rodzinie. Nie każdy przecież musi mieć ambicje na jakieś sukcesy na polu zawodowym. Natomiast tutaj trzeba być szczerym ze sobą i nie wmawiać sobie i innym, że nie było możliwości, tylko po prostu wolałam obrać taką ścieżkę i tyle. Każdy ma prawo przecież żyć po swojemu i to w dużej mierze on będzie ponosił konsekwencje swoich decyzji.

[902f7e545689995ed7100549f983f7667db9d210_640a7312174a8]

Jeśli chcesz się teraz skupić na rodzinie, to możesz odłożyć zmianę kariery na kilka lat. Zawód da się zmienić w wieku 35+ , tylko musisz sama wiedzieć czego chcesz, bo na razie nie wskazałaś co cię interesuje.
Przejrzyj może jakieś grupy na fb albo fora dla psychologów, może coś ci wpadnie w oko.

Lepiej jest robić cokolwiek niż nic. Możesz wykorzystać tę przerwę w pracy by np podszkolić angielski, to się przyda zawsze , a nie kosztuje prawie nic. Jeśli chciałabyś celować w jakąś pracę biurową to pewnie przydałby się excel, jeśli chcesz iść w marketing to już musiałabyś podszkolić się z bardziej wyspecjalizowanych narzędzi.
Gdybyś rzuciała chociaż kilka przykładów tego co cię interesuje to możę ktoś by konkretniej poradził, na razie przyszłaś napisać, że ' nic nie umiem, chciałabym lepiej zarabiać ale bez robienia sobie rewolucji w życiu i najlepiej bez wyrzeczeń, tego nie lubię, tamtego się boję, a z tym za duży kłopot'

[Pedro94]

[1=d5f2b1fe262415f84dead74 6c1bee8c0d6ac2850_6340b04 00d0a7;89277097]Można mieć i dzieci, i dobrą pracę (czy tam nazwij to szumnie karierą), a nawet całkowicie przebranżowić się będąc już matką, ale trzeba mieć pomysł się na siebie, zaangażowanego i wspierającego partnera, dobry podział obowiązków, a nie 'ja zarabiam więcej, więc ty chodzisz na zwolnienia, zawozisz/odbierasz dzieci i ogarniasz dom'. Bo w takich warunkach to trochę błędne koło - jedna osoba nie ma możliwości rozwoju zawodowego to zawsze będzie argument 'ja zarabiam więcej, ty się możesz poświęcić'. I oczywiście nie ma nic złego w tym jak, dwie osoby taki układ sobie ustalą i obu pasuje, nie ma przemocy ekonomicznej w rodzinie. Nie każdy przecież musi mieć ambicje na jakieś sukcesy na polu zawodowym. Natomiast tutaj trzeba być szczerym ze sobą i nie wmawiać sobie i innym, że nie było możliwości, tylko po prostu wolałam obrać taką ścieżkę i tyle. Każdy ma prawo przecież żyć po swojemu i to w dużej mierze on będzie ponosił konsekwencje swoich decyzji.[/QUOTE]

Dokładnie. Szczególnie, że bycie na macierzyńskim to może być akurat idealny czas na przebranżowienie się, o ile wszystkie domowe obowiązki nie są na barkach kobiety, a mąż ją wspiera.

[Magmag0194]

Napisane przez Pedro94

Dokładnie. Szczególnie, że bycie na macierzyńskim to może być akurat idealny czas na przebranżowienie się, o ile wszystkie domowe obowiązki nie są na barkach kobiety, a mąż ją wspiera.

Moja znajoma na macierzyńskim zdawała najtrudniejszy w naszej branży egzamin. Tak więc mam dowód we własnym otoczeniu, że można. Tylko właśnie potrzebne jest wsparcie partnera.

[Pedro94]

Napisane przez Magmag0194

Moja znajoma na macierzyńskim zdawała najtrudniejszy w naszej branży egzamin. Tak więc mam dowód we własnym otoczeniu, że można. Tylko właśnie potrzebne jest wsparcie partnera.

Wiesz, moja siostra na macierzyńskim obejrzała połowę netflixa i przeczytała pół biblioteki książek, także czasu miała masę. Tylko ona nie potrzebowała się w tym momencie rozwijać, więc wybrała relaks i nadrabianie zaległości. I tak ktoś zaraz napisze, że nie każde dziecko jest takie same i czasami nie ma się czasu. No pewnie, że czasami się nie ma. ALE CZASAMI SIĘ MA.

[kici88]

Przede wszystkim to trzeba mieć samozaparcie i chęć realnej zmiany, a tego autorka ewidentnie nie ma, więc d*pa zbita

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez Pedro94

Dokładnie. Szczególnie, że bycie na macierzyńskim to może być akurat idealny czas na przebranżowienie się, o ile wszystkie domowe obowiązki nie są na barkach kobiety, a mąż ją wspiera.

Tutaj trochę bym polemizowała czy to taki 'idealny czas'. Wszystko zależy od tego jak przebiega ciąża, jak kobieta się czuje po porodzie, czy nie było jakiś komplikacji, czy dziecko nie jest z tych bardziej problematycznych... Idealnie to byłoby móc się przebranżawiać bez jakichkolwiek obciążeń w postaci innych obowiązków i bez strachu o finanse, ale to już trzeba mieć szczęście i możliwość z czegoś zrezygnować

[alexandraaa09]

Jakoś odnoszę wrażenie, że wszystko co tyczy się opieki nad dzieckiem jest głowie autorki. W jaki sposób ojciec uczestniczy w zajmowaniu się dzieckiem? Ja bym w takim przypadku na drugie dziecko nie chciała się decydować, bez względu na karierę czy jej brak.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez alexandraaa09

Jakoś odnoszę wrażenie, że wszystko co tyczy się opieki nad dzieckiem jest głowie autorki. W jaki sposób ojciec uczestniczy w zajmowaniu się dzieckiem? Ja bym w takim przypadku na drugie dziecko nie chciała się decydować, bez względu na karierę czy jej brak.

Ogólnie coś tak mało o tym mężu i ojcu dziecka napisała.

[6f270d4e8c6dcf778f6b7eaa339056f9e260a162_657a458271287]

Napisane przez vanja__se

Mąż nie wypomina mi zarobków, uważa, że stać nas na drugie dziecko. Tylko mnie to gryzie, że zarabiam tak mało, dlatego szukam innej drogi. Swój zawód lubię ale jestem gotowa polubić inny 😊jeśli tylko będzie lepiej płatny. Tak jak pisałam, nie bardzo wiem czym się zająć biorąc też pod uwagę to gdzie mieszkam, że nie ma tu żadnych korporacji itp. Dojazd wchodzi w grę choć trochę skomplikowałoby nam to życie, tym bardziej, że mamy dziecko, ktoś musiałby je zawieźć do żłobka, odebrać bo pewnie wracalabym późno do domu. Mam jeszcze kilka miesięcy zanim muszę wrócić do pracy więc trochę czasu na zastanowienie i działania zostaje.

Świetna okazja, aby podszkolić angielski, który na pewno się przyda, niezależnie od tego, jak poprowadzisz swoja karierę zawodową. Szkoły językowe oferują kursy online, również Business English, mogłabyś już teraz zapisać się na taki kurs wakacyjny, do tego samodzielnie się dokształcać, czytać, słuchać w tym języku.

[vanja__se]

Chciałabym robić coś związanego z moim kierunkiem studiów mimo wszystko. Najbardziej podoba mi się praca typowo terapeutyczna ale tak jak pisałam, to już wydatek ogromny. Język na pewno podszkolę jeszcze teraz, póki jestem z dzieckiem w domu.

---------- Dopisano o 11:19 ---------- Poprzedni post napisano o 11:17 ----------

Mąż ma pracę hybrydową, w dni w które pracuje zdalnie pewnie będzie mógł zawieźć dziecko do żłobka i je z niego odebrać, w pozostale dni pozostawałaby pomoc rodziny.

---------- Dopisano o 11:22 ---------- Poprzedni post napisano o 11:19 ----------

Ja potrzebowałam kilku miesięcy po porodzie żeby się ogarnąć, źle się czułam, musiałam godzić wszystkie obowiązki co nie było łatwe (dom, dziecko) ale teraz chciałabym zrobić też coś dla siebie. Z czasem jest różnie, da się coś wygospodarować, dziecko potrafi się samo bawić więc nie jest aż tak absorbujące.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez vanja__se

Chciałabym robić coś związanego z moim kierunkiem studiów mimo wszystko. Najbardziej podoba mi się praca typowo terapeutyczna ale tak jak pisałam, to już wydatek ogromny. Język na pewno podszkolę jeszcze teraz, póki jestem z dzieckiem w domu.

Ale ten wydatek może być przecież rozłożony w czasie. Skoro mąż jest w porządku, bo przecież Cię w tym wesprze. Mówisz, że nie macie kredytu - to możesz zaciągnij właśnie na szkołę? Mój kolega już w czasie robienia szkolenia (czy jak oni to tam nazywają) z terapii psychodynamicznej przyjmował pacjentów. Ma pacjentów online np. z UK - Polaków mieszkających tam na stałe, ale chcących po pierwsze płacić nieco mniej za terapię, po drugie rozmawiać po polsku. Jeżeli chce się praktykować, najlepiej prywatnie, bo to najlepsze pieniądze, to trzeba być obrotnym, szukać różnych dróg. Zrób na początek rozeznanie ilu psychoterapeutów przyjmuje pacjentów w Twojej okolicy. Może to jest ta nisza. Może się również okazać, że jakaś okoliczna przychodnia również szuka. Od czegoś trzeba zacząć.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

[1=d5f2b1fe262415f84dead74 6c1bee8c0d6ac2850_6340b04 00d0a7;89277097]Można mieć i dzieci, i dobrą pracę (czy tam nazwij to szumnie karierą), a nawet całkowicie przebranżowić się będąc już matką, ale trzeba mieć pomysł się na siebie, zaangażowanego i wspierającego partnera, dobry podział obowiązków, a nie 'ja zarabiam więcej, więc ty chodzisz na zwolnienia, zawozisz/odbierasz dzieci i ogarniasz dom'. Bo w takich warunkach to trochę błędne koło - jedna osoba nie ma możliwości rozwoju zawodowego to zawsze będzie argument 'ja zarabiam więcej, ty się możesz poświęcić'. I oczywiście nie ma nic złego w tym jak, dwie osoby taki układ sobie ustalą i obu pasuje, nie ma przemocy ekonomicznej w rodzinie. Nie każdy przecież musi mieć ambicje na jakieś sukcesy na polu zawodowym. Natomiast tutaj trzeba być szczerym ze sobą i nie wmawiać sobie i innym, że nie było możliwości, tylko po prostu wolałam obrać taką ścieżkę i tyle. Każdy ma prawo przecież żyć po swojemu i to w dużej mierze on będzie ponosił konsekwencje swoich decyzji.[/QUOTE]To jest tak zwana sytuacja idealna. Jesli jedna osoba zarabia dużo więcej, to często jest to okupione jakimś kosztem, np. praca po godzinach, brak możliwości wzięcia zwolnienia na dziecko (bo obcinają premie za absencję). W takiej sytuacji też można dzielić się obowiązkami oczywiście. Typu: mąż zajmie się dzieckiem wieczorem, po powrocie z pracy, a żona może się poduczyć. Albo mąż przejmuje dziecko w weekend, a żona robi zaoczne kursy.

Ale też nie zawsze się chce. Niektórzy są po prostu przemęczeni rodzicielstwem, brakuje energii z powodu niedosypiania w nocy. No ale najłatwiej powiedzieć, że przecież się da, bo "moja siostra przeczytała na macierzyńskim stos książek". Ja na przykład kupiłam sobie sporo książek na okres ciąży. I żadnej nie przeczytałam, bo miałam wtedy spadek energii, ciągłe zmęczenie i senność, złe samopoczucie. Jak się czułam lepiej, to raczej staralam się wychodzić na spacer na świeże powietrze. A po urodzeniu dziecka już brakuje czasu i tyle z czytania. Ale jeśli autorka ma czas czytać/coś sobie obejrzeć przy obecnym dziecku, to nawet wtedy można szlifować język. Na przykład włączyć sobie serial po angielsku zamiast po polsku, to zawsze dodatkowe obycie z językiem

Ale serio, nie zawsze tak sie da zrealizować swoje plany. Przy 1 dziecku jest prościej, ale autorka chce mieć dwójkę, a też nie wiadomo, czy bobas nie okaże się wymagający.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[goslawka]

Napisane przez vanja__se

Chciałabym robić coś związanego z moim kierunkiem studiów mimo wszystko. Najbardziej podoba mi się praca typowo terapeutyczna ale tak jak pisałam, to już wydatek ogromny. Język na pewno podszkolę jeszcze teraz, póki jestem z dzieckiem w domu.

---------- Dopisano o 11:19 ---------- Poprzedni post napisano o 11:17 ----------

Mąż ma pracę hybrydową, w dni w które pracuje zdalnie pewnie będzie mógł zawieźć dziecko do żłobka i je z niego odebrać, w pozostale dni pozostawałaby pomoc rodziny.

---------- Dopisano o 11:22 ---------- Poprzedni post napisano o 11:19 ----------

Ja potrzebowałam kilku miesięcy po porodzie żeby się ogarnąć, źle się czułam, musiałam godzić wszystkie obowiązki co nie było łatwe (dom, dziecko) ale teraz chciałabym zrobić też coś dla siebie. Z czasem jest różnie, da się coś wygospodarować, dziecko potrafi się samo bawić więc nie jest aż tak absorbujące.

No żeby coś wyciągnąć to zawsze trzeba coś włożyć jeśli praca terapeuty cie interesuje i jest związana z twoim wykształceniem to idź w to. Tak wiem, że to są drogie studia, ale jeśli jest tak jak piszesz i wasza sytuacja finansowa jest stabilna to jest to inwestycja, która się zwróci.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Napisane przez Ellen_Ripley

Ogólnie coś tak mało o tym mężu i ojcu dziecka napisała.

Jakoś mnie to nie dziwi.

Trzeba zajrzeć na wcześniejsze wątki, by przekonać się, że doradzanie w czymkolwiek autorce, to daremny trud.

[837577522c61f12fd19d26721bfa89a63d19e6ec_63eec3821f71b]

Teraz to w zasadzie nie trzeba mieć własnego fizycznego gabinetu, żeby prowadzić terapie. Bardzo popularne są spotkania online, w tym takie, gdzie komunikacja odbywa się za pomocą komunikatora. Idealna praca żeby wykonywać ją z domu. Może warto pójść w tym kierunku.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;89277336]To jest tak zwana sytuacja idealna. Jesli jedna osoba zarabia dużo więcej, to często jest to okupione jakimś kosztem, np. praca po godzinach, brak możliwości wzięcia zwolnienia na dziecko (bo obcinają premie za absencję). W takiej sytuacji też można dzielić się obowiązkami oczywiście. Typu: mąż zajmie się dzieckiem wieczorem, po powrocie z pracy, a żona może się poduczyć. Albo mąż przejmuje dziecko w weekend, a żona robi zaoczne kursy.

Ale też nie zawsze się chce. Niektórzy są po prostu przemęczeni rodzicielstwem, brakuje energii z powodu niedosypiania w nocy. No ale najłatwiej powiedzieć, że przecież się da, bo "moja siostra przeczytała na macierzyńskim stos książek". Ja na przykład kupiłam sobie sporo książek na okres ciąży. I żadnej nie przeczytałam, bo miałam wtedy spadek energii, ciągłe zmęczenie i senność, złe samopoczucie. Jak się czułam lepiej, to raczej staralam się wychodzić na spacer na świeże powietrze. A po urodzeniu dziecka już brakuje czasu i tyle z czytania. Ale jeśli autorka ma czas czytać/coś sobie obejrzeć przy obecnym dziecku, to nawet wtedy można szlifować język. Na przykład włączyć sobie serial po angielsku zamiast po polsku, to zawsze dodatkowe obycie z językiem

Ale serio, nie zawsze tak sie da zrealizować swoje plany. Przy 1 dziecku jest prościej, ale autorka chce mieć dwójkę, a też nie wiadomo, czy bobas nie okaże się wymagający.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Wiesz co, nie ma obowiązku zakładać z kimś rodziny, jeśli nie potraficie się dogadać co do sprawiedliwego podziału obowiązków, tudzież was na to nie stać w danym momencie. Zwłaszcza, że takie rzeczy się powinno omawiać długo przed pojawieniem się dziecka na świecie (a i tutaj były starania, a nie wpadka). Czasy gdzie kobieta musiała wybierać pomiędzy niezależnością finansową, a macierzyństwem na szczęście odchodzą do lamusa. To nawet trudno nazwać karierą. O karierze utrudniającej rozród to można mówić w przypadku tenisistki grającej w wielkich szlemach albo właścicielki milionowego startupa, a nie kobiety szukającej normalnej pracy na etat, która pozwoli w razie czego utrzymać bez problemu siebie i ewentualne dzieci. A praca 'niewiele ponad minimalną' bez perspektywy rozwoju powoli się przestaje wpisywać w tę definicję.

---------- Dopisano o 14:18 ---------- Poprzedni post napisano o 14:13 ----------

Napisane przez I am Rock

Jakoś mnie to nie dziwi.

Trzeba zajrzeć na wcześniejsze wątki, by przekonać się, że doradzanie w czymkolwiek autorce, to daremny trud.

W sumie racja. Autorko, przeszłaś z sukcesem psychoterapię czy zamierzasz być psychologiem/terapeutą, samemu mając niewłaściwe wzorce?

[PaulinciaKWC]

Napisane przez vanja__se

Tylko, że mam prawie 30 lat, że staraniami o pierwsze dziecko nie było tak łatwo i źle mi z myślą, że miałabym zrezygnować z drugiego dziecka. Zdrowie też coraz gorsze więc za kilka lat mogę zupełnie nie mieć takiej możliwości.

---------- Dopisano o 07:39 ---------- Poprzedni post napisano o 07:38 ----------

Dokładnie z tych powodów nie chcę czegoś takiego zaczynać.

Jeszcze nie masz 30 lat a brzmisz jakbys zaraz przechodzila na emeryture. Mnostwo osob w tym wieku szuka swojej drogi zawodowej, tylko trzeba sie liczyc z tym, ze taka zmiana nie przychodzi super łatwo, lekko i przyjemnie. Jesli nie bedziesz w zaden sposob elastyczna, no to nic sie nie zmieni.

---------- Dopisano o 15:59 ---------- Poprzedni post napisano o 15:47 ----------

Napisane przez I am Rock

Jakoś mnie to nie dziwi.

Trzeba zajrzeć na wcześniejsze wątki, by przekonać się, że doradzanie w czymkolwiek autorce, to daremny trud.

az chyba zerkne, bo mi sie nie klei pierwszy post (marna wyplata, calosc idzie na zycie + dziecko) z dalsza trescia watku o tym, ze z mezem super, dobra sytuacja finansowa i tak dalej.

---------- Dopisano o 16:08 ---------- Poprzedni post napisano o 15:59 ----------

Ok ty nadal jestes przed 30 a juz 6 lat temu mowilas "w tym wieku" jak mocno starsza pani.
Jestes po terapii? czy olalas temat?

---------- Dopisano o 16:25 ---------- Poprzedni post napisano o 16:08 ----------

Autorko, az korci zapytac. Skoro macie dziecko, to szybko ci sie odmienilo czy maz chcial zostac ojcem a ty sie zgodzilas?

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

[1=fbf4f81e41525779832788c d71e9a6a506251643_6580de1 7ecce4;89277077]Niektórzy tutaj bardzo radzą autorce, żeby najpierw nastawila się na karierę, a dopiero później drugie dziecko. Ale wiecie... są osoby, dla których macierzyństwo jest ważniejsze niż kariera. Autorka ewidentnie chce mieć drugie dziecko, maja z mężem na to możliwości finansowe. Praca, mieszkanie, brak kredytu - więc w czym problem? Nie ma co gdybać i straszyć, że "mąż dziś jest, jutro nie ma" - bo z takim nastawieniem, to w ogóle nikt by dzieci sobie nie robił.

Autorko, no dwóch srok za ogon nie pociągniesz. Trzeba się trochę poświęcić. Albo wybierasz drogę macierzyństwa i czeka cię kolejna przerwa zawodowa albo zaczynasz budować jakaś karierę, a dziecko odkladasz na pozniej. Bo ciężko mi sobie wyobrazić, że teraz zainwestujesz w jakieś kursy, nabedziesz wiedzę praktyczną i zamiast zacząć tę wiedzę wykorzystywać, to przechodzisz na macierzyński. Jakbyś miala zmieniać zawód, to trzeba byloby w nim trochę popracować, by nabrać doświadczenia, a nie od razu na kolejną przerwę zawodową.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Zgadzam się. Jeżeli ktoś pragnie rodziny, to jednak karierę dopasowuje pod nią a nie na odwrót. I jak najbardziej ma sens zastanawiać się nad przyszłością zawodową teraz, kiedy sytuacja autorki jest stabilna, ma wsparcie męża i finansowo jako para radzą sobie dobrze. Przecież to nie jest tak, że człowiek sobie pomyśli: zostanę progamistą/bankierem/kimkolwiek i na drugi dzień wysyła CV. Taka zmiana to są miesiące a najczęściej lata nauki i przygotowań. Ale autorka ośmieliła się napisać, że planuje drugie dziecko nie mając doktoratu zrobionego na Harvardzie i kierowniczego stanowiska w korpo, to oczywiście ją wizaż zeżre z kosteczkami i przedstawi wszystkie najczarniejsze scenariusze. Bo to takie niesłychane, żeby przy planowaniu rodziny brać pod uwagę zarobki drugiej połówki, a nie tylko własne...


Natomiast co do pracy w korpo, to wcale wybitnej przebojowości tam nie trzeba. Ja mam porównanie ze znajomymi, które pracowały kilka lat w małych rodzinnych firmach i bardziej rodzinnie było jednak w molochach, w których pracowałam ja. Do tego różne benefity, uop na czas nieokreślony i większa dyscyplina jeśli chodzi chociażby o mobbing.

[squirrelqa]

No nie wiem... Statystycznie patrząc po tematyce wątków tutaj, a także na grupie na FB zrzeszającej kobiety (nie)pracujące, to większość rozpaczliwych i wołających o pomoc postów dotyczy sytuacji "nie mam kasy, nie mam pracy, dziecko ogranicza, ojciec dziecka nie pomaga lub już razem nie jesteśmy", a nie "wypracowałam sobie fajną karierę i żałuję, że nie zdążyłam zostać matką".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

No bo zasadniczo to brak pracy przy dziecku na stanie (czyli sytuacja zgoła inna od sytuacji autorki, która pracę ma) to jest problem bardziej palący niż żal, że się nie założyło rodziny. Poza tym, część ludzi dzieci po prostu nie chce mieć, więc i nie płacze, że ich nie ma. I jak społeczeństwo wmawia kobietom, że na pewno będą tego żałować, to się wizaż słusznie oburza, ale już roztaczanie przed kobietą planującą drugą ciążę wizji męża uciekającego z kochanką jest ok.

[Hermiona83]

Tu chyba problemem jest "chcę zmienić zawód i miejsce pracy, ale nie chcę w tym celu nic zrobić oraz nie mam kasy (hello, w starterze ten motyw wraca kilkukrotnie) i chcę mieć drugie dziecko", a nie chęć posiadania drugiego dziecka jako taka.