nienawidzę pracować

[Nuova]

Depresji nie diagnozuje psycholog.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[lulka19]

Napisane przez Nuova

Depresji nie diagnozuje psycholog.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Prawda?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e]

Nadal mi to bardziej na adhd wygląda. Nie znam się, ale psycholog może w jednym czy drugim przypadku nie zdiagnozuje, ale swoje zauważy i pokieruje dalej, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

Tak, ja tak mam, ale u mnie to wynika z przepracowania, może zaczyna się wypalenie zawodowe. Ledwo od kilku miesięcy pracuję ponad 300 godzin miesięcznie, a już daje się to we znaki. Przez to, że tyle czasu spędzam w pracy, każdy wolny dzień czy popołudnie bardzo mnie cieszy, ale potem mam ścisk w żołądku na myśl o kolejnym dniu. Od pewnego czasu walczę o to, żeby tyle nie pracować, bo jak dalej będę takim frajerem, to wykończę się w kolejne kilka miesięcy.
Autorko, musisz poradzić się kilku psychologów i psychiatrów, bo ewidentnie coś jest nie tak. Mało kto lubi wstawać rano i pracować 8 godzin, ale aż taki wstręt nie jest normalny.
Poza tym spróbuj różnych prac, również fizycznych, prac z ludźmi. Czasami to, co dla jednych jawi się jako koszmar, dla kogoś innego jest bardzo satysfakcjonujące - efekty pracy fizycznej widać szybko, a praca z ludźmi codziennie zaskakuje - czasami bardzo negatywnie, ale przynajmniej monotonia nie dopada tak szybko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez natalia_t

Tak, ja tak mam, ale u mnie to wynika z przepracowania, może zaczyna się wypalenie zawodowe. Ledwo od kilku miesięcy pracuję ponad 300 godzin miesięcznie, a już daje się to we znaki. Przez to, że tyle czasu spędzam w pracy, każdy wolny dzień czy popołudnie bardzo mnie cieszy, ale potem mam ścisk w żołądku na myśl o kolejnym dniu. Od pewnego czasu walczę o to, żeby tyle nie pracować, bo jak dalej będę takim frajerem, to wykończę się w kolejne kilka miesięcy.
Autorko, musisz poradzić się kilku psychologów i psychiatrów, bo ewidentnie coś jest nie tak. Mało kto lubi wstawać rano i pracować 8 godzin, ale aż taki wstręt nie jest normalny.
Poza tym spróbuj różnych prac, również fizycznych, prac z ludźmi. Czasami to, co dla jednych jawi się jako koszmar, dla kogoś innego jest bardzo satysfakcjonujące - efekty pracy fizycznej widać szybko, a praca z ludźmi codziennie zaskakuje - czasami bardzo negatywnie, ale przynajmniej monotonia nie dopada tak szybko

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Czy dobrze liczę, że to daje 75 godzin tygodniowo? Chyba bym umarła, a nie "dawałoby się to we znaki"

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89498222]Czy dobrze liczę, że to daje 75 godzin tygodniowo? Chyba bym umarła, a nie "dawałoby się to we znaki"

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Wystarcza etat i 7-8 dyżurów w miesiącu (po 16,5 godziny, a w weekendy i święta 24). Nic nietypowego w ochronie zdrowia. Ale tak, jest to uciążliwe, nawet jeśli na dyżurach nie dzieje się nic szczególnie stresującego czy wymagającego nie wiadomo jakiego wysiłku. Już sam fakt, że te godziny trzeba spędzić w pracy, a nie w domu, jest frustrujący.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Napisane przez natalia_t

Wystarcza etat i 7-8 dyżurów w miesiącu (po 16,5 godziny, a w weekendy i święta 24). Nic nietypowego w ochronie zdrowia. Ale tak, jest to uciążliwe, nawet jeśli na dyżurach nie dzieje się nic szczególnie stresującego czy wymagającego nie wiadomo jakiego wysiłku. Już sam fakt, że te godziny trzeba spędzić w pracy, a nie w domu, jest frustrujący.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No ale to chyba łatwo ograniczyć? Zamiast 8 dyżurów weź o połowę mniej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

Napisane przez skara

No ale to chyba łatwo ograniczyć? Zamiast 8 dyżurów weź o połowę mniej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To wtedy inni będą musieli mieć 9-10. Już widzę, jak mi dziękują 🥰

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez natalia_t

To wtedy inni będą musieli mieć 9-10. Już widzę, jak mi dziękują 🥰

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No to brakuje personelu w takim razie. Masakra.
Wiem, że praca jest męcząca, nawet jak nic się nie dzieje. Ja po 11 godzinach w pracy zdycham, nawet jesli cały dzień polegał na wysłaniu pięciu maili.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89498261]No to brakuje personelu w takim razie. Masakra.
Wiem, że praca jest męcząca, nawet jak nic się nie dzieje. Ja po 11 godzinach w pracy zdycham, nawet jesli cały dzień polegał na wysłaniu pięciu maili.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Braki kadry to też nic nowego.
No niestety. Jeszcze muszę wytrwać rok, zapierać się nogami i rękami przed niektórymi rzeczami, i będę mogła starać się pracować na własnych warunkach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[goslawka]

Napisane przez natalia_t

Braki kadry to też nic nowego.
No niestety. Jeszcze muszę wytrwać rok, zapierać się nogami i rękami przed niektórymi rzeczami, i będę mogła starać się pracować na własnych warunkach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Masakra. Też kiedyś pracowałam w służbie zdrowia. Po 21 dni bez przerwy. Miałam wrażenie, że tylko pracuje, a do domu wracam okazjonalnie żeby się przespać. Ja wytrzymałam 2 lata i uważam, że nie było warto.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Kurcze, dziewczyny, nie wiedziałam, że w służbie zdrowia w zasadzie nie masz wyboru. Myślałam, że ludzie biorą te dyżury, bo chcą więcej zarobić i że pewnie jest na nie kolejka chętnych!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Misia452]

Napisane przez skara

Kurcze, dziewczyny, nie wiedziałam, że w służbie zdrowia w zasadzie nie masz wyboru. Myślałam, że ludzie biorą te dyżury, bo chcą więcej zarobić i że pewnie jest na nie kolejka chętnych!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To że chcą zarobić to jest jakiś powód,ale z tymi chętnymi to raczej nie
Czasem nie ma wyjścia,bo nie ma komu pracować i zamiast np 10 dyżurów dowalą ci 20. Niektórzy pracują tylko w jednym miejscu,ale są też tacy którzy mają 2-3 a nawet 4 miejsca pracy (tak są tacy, znam). Mnie na szczęście to nie dotyczy,bo pracuje na UOP, pewnie gdyby warunki były lepsze to mogłabym sobie dorobić na kontrakcie lub umowie zlecenie,ale nie chce się zajeżdżać,bo teraz jest luz,a za miesiąc będę musiała robić o połowę więcej dyżurów,bo ktoś wypadł lub odszedł.
A rzadko jest tak,że wracam nie zmęczona z pracy, najczęściej nie wiem jak się nazywam

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[natalia_t]

Napisane przez skara

Kurcze, dziewczyny, nie wiedziałam, że w służbie zdrowia w zasadzie nie masz wyboru. Myślałam, że ludzie biorą te dyżury, bo chcą więcej zarobić i że pewnie jest na nie kolejka chętnych!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Zależy gdzie. Na niektórych oddziałach faktycznie walczą o dyżury, bo 2-3 to jest max. A są takie, gdzie grafik się nie zepnie przy 10. Idzie za tym kasa, ale prawdę mówiąc co mi z tej kasy, jak nie mam czasu ani siły z niej korzystać. Nawet zejścia po dyżurze to fikcja, bo wtedy nie ma komu pracować za dnia.
Jeszcze jakiś czas temu u nas norma to było 4-5 i to było bardzo ok. Ale się posypało.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Napisane przez natalia_t

Zależy gdzie. Na niektórych oddziałach faktycznie walczą o dyżury, bo 2-3 to jest max. A są takie, gdzie grafik się nie zepnie przy 10. Idzie za tym kasa, ale prawdę mówiąc co mi z tej kasy, jak nie mam czasu ani siły z niej korzystać. Nawet zejścia po dyżurze to fikcja, bo wtedy nie ma komu pracować za dnia.
Jeszcze jakiś czas temu u nas norma to było 4-5 i to było bardzo ok. Ale się posypało.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A z czego to wynika? Są ogłoszenia o pracę i nie ma chętnych do pracy czy też to jest jakieś nieudolne zarządzanie placówką, w sensie, że kierownictwo uważa, że lepiej i taniej mieć mniej pracowników i płacić im za dyżury niż wziąć kolejną osobę na pełen etat?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Misia452]

Napisane przez skara

A z czego to wynika? Są ogłoszenia o pracę i nie ma chętnych do pracy czy też to jest jakieś nieudolne zarządzanie placówką, w sensie, że kierownictwo uważa, że lepiej i taniej mieć mniej pracowników i płacić im za dyżury niż wziąć kolejną osobę na pełen etat?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Raczej to drugie. Oszczędności i jeszcze raz oszczędności.

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[natalia_t]

Napisane przez skara

A z czego to wynika? Są ogłoszenia o pracę i nie ma chętnych do pracy czy też to jest jakieś nieudolne zarządzanie placówką, w sensie, że kierownictwo uważa, że lepiej i taniej mieć mniej pracowników i płacić im za dyżury niż wziąć kolejną osobę na pełen etat?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie ma chętnych. Na takich oddziałach jak nasz przyjmuje się raczej każdego od ręki, ale po prostu chwilowo nie mamy kogo. Oszczędności w tej kwestii nie wchodzą w grę, bo mniej personelu na oddziale -> mniej przeprowadzanych zabiegów -> mniej kasy z NFZ -> szpital traci na utrzymywaniu oddziału działającego na pół gwizdka. Wpłata jednej dodatkowej pensji raczej bardziej się opłaca, niż ograniczanie przyjęć.
Bezrobotny lekarz to raczej rzadkie zjawisko. Od wielu lat kształci się za mało lekarzy w stosunku do potrzeb.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mruweczka]

Hej,
dzięki wielkie za wszystkie odpowiedzi, dzięki wam wiem, że to nie jest powszechne zjawisko i naprawdę mam problem.
Dzięki też za wskazania w kierunku ADHD, faktycznie, biorąc pod uwagę, że co chwila mam myśli, żeby przenieść się do innego miasta/kraju, zmienić chłopaka i środowisko, to być może coś w tym jest. Dlatego nigdy nie nauczyłam się żadnej przydatnej umięjetności, wszystko porzucam w połowie, wszystko mnie nudzi, kursy nieskończone, a nawet jeśli skończone, to nie robię po nich nic w tym kierunku. Jedyne co mnie nie nudzi, to oglądanie filmów i seriali, ale tylko dlatego, że mogę głową na chwilę przenieść się do innego świata.
Pomyślności wszystkim

[thirky]

Mało kto lubi pracować, większości z nas się to szybko nudzi, mamy dość, nasze prace są nudne i najchętniej rzucilibyśmy to i uciekli w Bieszczady. Tak wygląda świat. Natomiast dorosły i odpowiedzialny człowiek wie, że trzeba się nauczyć z tym żyć, odnajdywać dobre strony i jak najlepiej wykorzystywać czas wolny. Sama sobie dokładasz cierpienia zadręczając się tym i tragizując.
Skoro już wiesz że w każdej pracy się znudzisz po kilku miesiącach to po co je ciągle zmieniasz? I tak będzie znów to samo. Lepiej już zostać w jednej i nauczyć się sobie radzić z nudą i zniechęceniem, a pozostanie dłużej w jednej pracy przyniesie Ci korzyści - udowodnisz sobie, że potrafisz, co pozytywnie wpłynie na Twoją samoocenę, lepiej wdrożysz się w daną pracę, silniej zwiążesz się ze współpracownikami, może po czasie awansujesz, może na czymś poznasz się dogłębnie zamiast skakać z jednego miejsca w drugie.


Gdy mnie nachodzą takie myśli to po pierwsze doceniam to, że dzięki pracy mam pieniądze, nie jestem od nikogo zależna, na nikim nie pasożytuję, jestem samodzielną osobą. Po drugie przypominam sobie co społecznie dobrego i pożytecznego jest w mojej pracy - mogę w niej komuś pomóc, rozwiązać czyjś problem, płacę podatki, uczciwie pracuję. Po trzecie myślę o tych wszystkich ludziach którzy istnieją teraz i którzy istnieli w ciągu tysiącleci, o tym jakie mieli ciężkie prace (i o ile cięższe niż moja), jak byli zmęczeni, jak marzyli o lepszym losie, dzięki temu przypominam sobie, że tak po prostu wygląda ludzkie życie, nie ja pierwsza i nie ja ostatnia i nie ma co tego brać aż tak na poważnie. Po czwarte myślę o tym, co dobrego etatowa praca wnosi do mojego życia i mając porównanie zarówno z freelancingiem jak i krótkim okresem bezrobocia mogę powiedzieć że etat oznacza dla mnie mniejszy stres, uregulowany tryb dobowy, zwiększone poczucie własnej wartości (w porównaniu z tym z bezrobocia), bezpieczeństwo socjalne, stabilizację. Zastanawiam się też wtedy czy na pewno byłoby mi lepiej gdybym miała te dodatkowe osiem godzin tylko dla siebie? Czy na pewno bym je dobrze wykorzystywała, czy też może spałabym do południa, nie potrafiła wygrzebać się z łóżka i powoli wpadała w depresję? Czy nie byłoby mi wstyd przed ciężko pracującymi znajomymi i rodziną? Życie pozbawione narzuconych z góry obowiązków jest dobre dla osób cechujących się wysoką samodyscypliną, Ty taka nie jesteś z tego co piszesz, pomyśl czy praca nie jest może paradoksalnie tym co pomaga Ci w prowadzeniu aktywnego i pożytecznego życia?
Wiele z prac etatowych ma tę zaletę, że po zakończeniu pracy na dany dzień możesz o niej kompletnie zapomnieć i zająć się czymś innym. Jeśli martwisz się i zadręczasz pracą poza jej godzinami - przestać to robić. Znajdź sobie jakieś nowe fajne hobby albo wróć do starego które porzuciłaś, poznaj kogoś nowego, żyj, doceń to co masz, wtedy naprawdę praca nie jest taka straszna jeśli masz pracę siedzącą to KONIECZNIE uprawiaj sport, to działa cuda.

[Laief]

Napisane przez thirky

Skoro już wiesz że w każdej pracy się znudzisz po kilku miesiącach to po co je ciągle zmieniasz? I tak będzie znów to samo. Lepiej już zostać w jednej i nauczyć się sobie radzić z nudą i zniechęceniem, a pozostanie dłużej w jednej pracy przyniesie Ci korzyści - udowodnisz sobie, że potrafisz, co pozytywnie wpłynie na Twoją samoocenę, lepiej wdrożysz się w daną pracę, silniej zwiążesz się ze współpracownikami, może po czasie awansujesz, może na czymś poznasz się dogłębnie zamiast skakać z jednego miejsca w drugie.

Rozumiem niektóre argumenty, które tu wymieniasz. Tylko niekoniecznie one mają zastosowanie w tym konkretnym przypadku. Spójrz. Może autorka jest na tyle świadoma, że wie, że nie potrafi i nie da rady wytrzymać dłużej w danej pracy? Czy wówczas jest sens, aby zmuszała się do niej? Po to, żeby udowodnić sobie, że potrafi, kiedy... tak naprawdę właśnie nie potrafi i to będzie próba oszukania samej siebie. Poza tym, co chyba najważniejsze, Mruweczka nie tylko nudzi się w pracy - a okropnie cierpi, płacze i ma myśli samobójcze przez to. Zmusza się, nie po to by sobie coś udowodnić, ale po to, by mieć za co żyć. A to z kolei odbiera jej zdrowie. Koło się zamyka.
Nie rozumiem czemu z góry zakładać, że 'będzie znów to samo', zamiast próbować i szukać rozwiązania? Jest wiele różnych zawodów, miejsc pracy. Może coś zaklika i wciągnie się w to? Warto również sprawdzić ten trop z adhd i zrobić testy w tym kierunku. Może pomoże, może nie. Jednak dopóki jest jakakolwiek szansa, to czemu by z niej nie skorzystać i nie spróbować? Bez tego się nie dowie.

[Natalie_Alex]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89498261]No to brakuje personelu w takim razie. Masakra.
Wiem, że praca jest męcząca, nawet jak nic się nie dzieje. Ja po 11 godzinach w pracy zdycham, nawet jesli cały dzień polegał na wysłaniu pięciu maili.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

To jam mam odwrotnie, ale wykonuję pracę kreatywną i ciężko mi się czasem oderwać, bo chcę zobaczyć wersję finalną tego nad czym pracuję. Szczególnie, gdy pracuję z domu i nikt nie karze kończyć

Jakbym miała mieć pracę polegającą na siedzeniu w jakimś biurze niewiadomo po co, to pewnie zrezygnowałabym po tygodniu.

[thirky]

Napisane przez Laief

Rozumiem niektóre argumenty, które tu wymieniasz. Tylko niekoniecznie one mają zastosowanie w tym konkretnym przypadku. Spójrz. Może autorka jest na tyle świadoma, że wie, że nie potrafi i nie da rady wytrzymać dłużej w danej pracy? Czy wówczas jest sens, aby zmuszała się do niej? Po to, żeby udowodnić sobie, że potrafi, kiedy... tak naprawdę właśnie nie potrafi i to będzie próba oszukania samej siebie. Poza tym, co chyba najważniejsze, Mruweczka nie tylko nudzi się w pracy - a okropnie cierpi, płacze i ma myśli samobójcze przez to. Zmusza się, nie po to by sobie coś udowodnić, ale po to, by mieć za co żyć. A to z kolei odbiera jej zdrowie. Koło się zamyka.
Nie rozumiem czemu z góry zakładać, że 'będzie znów to samo', zamiast próbować i szukać rozwiązania? Jest wiele różnych zawodów, miejsc pracy. Może coś zaklika i wciągnie się w to? Warto również sprawdzić ten trop z adhd i zrobić testy w tym kierunku. Może pomoże, może nie. Jednak dopóki jest jakakolwiek szansa, to czemu by z niej nie skorzystać i nie spróbować? Bez tego się nie dowie.

Autorka napisała, że ma 30 lat, pracuje od 20 r.ż. i że schemat jest ciągle ten sam: zaczyna pracę, po ok.3 miesiącach się nudzi i rzuca. Problemem nie jest więc to, że nie szuka nowego zawodu ani miejsca pracy, tylko brak samodyscypliny. Powtarzanie tych samych prowadzących donikąd zachowań przez następne 30 lat nie ma chyba większego sensu, dlatego myślę że czas spróbować innego podejścia. Nie wierzę, że tak częste zmiany miejsca pracy nie odbijają się negatywnie na samoocenie i nie generują dodatkowego niepotrzebnego stresu.

Autorka cierpi, oczywiście, nie neguję tego. Podpowiadam swoje pomysły na zmianę perspektywy. Nie ma wyjścia, pracować trzeba, nie jest to zależne od nas, ale możemy zmienić swoje podejście do pracy.

Oczywiście że zdiagnozowanie ADHD by "pomogło", w końcu dostaje się na nie stymulanty, po nich każdy będzie się lepiej czuł i miał więcej energii. Pytanie czy faszerowanie się stymulantami przez kolejne 30 lat zanim spróbuje się popracować nad sobą to dobry pomysł.

Ja bym się zastanowiła jeszcze nad tym co autorka pisała o wyjściu bogato za mąż by nie musieć pracować - czy oddanie kontroli nad własnym życiem i finansami przypadkowemu mężczyźnie to serio coś czego autorko byś chciała?

[Kafekafe]

Przedszkolanka? Hahahahaha nie ma takiego zawodu. Jest nauczyciel. A potem dzieci przychodzą z "kur***i" do szkoły bo zdolny mozg mamusi i tatusia nie potrafi więcej wypowiedzieć. Hihi, ale mnie rozbawiłaś/eś.

---------- Dopisano o 19:06 ---------- Poprzedni post napisano o 19:04 ----------

Przetworzyć * nie wypowiedzieć

[Laief]

Napisane przez thirky

Autorka napisała, że ma 30 lat, pracuje od 20 r.ż. i że schemat jest ciągle ten sam: zaczyna pracę, po ok.3 miesiącach się nudzi i rzuca. Problemem nie jest więc to, że nie szuka nowego zawodu ani miejsca pracy, tylko brak samodyscypliny. Powtarzanie tych samych prowadzących donikąd zachowań przez następne 30 lat nie ma chyba większego sensu, dlatego myślę że czas spróbować innego podejścia. Nie wierzę, że tak częste zmiany miejsca pracy nie odbijają się negatywnie na samoocenie i nie generują dodatkowego niepotrzebnego stresu.

Autorka cierpi, oczywiście, nie neguję tego. Podpowiadam swoje pomysły na zmianę perspektywy. Nie ma wyjścia, pracować trzeba, nie jest to zależne od nas, ale możemy zmienić swoje podejście do pracy.

Oczywiście że zdiagnozowanie ADHD by "pomogło", w końcu dostaje się na nie stymulanty, po nich każdy będzie się lepiej czuł i miał więcej energii. Pytanie czy faszerowanie się stymulantami przez kolejne 30 lat zanim spróbuje się popracować nad sobą to dobry pomysł.

Ja bym się zastanowiła jeszcze nad tym co autorka pisała o wyjściu bogato za mąż by nie musieć pracować - czy oddanie kontroli nad własnym życiem i finansami przypadkowemu mężczyźnie to serio coś czego autorko byś chciała?

Tak, tylko nie mam pojęcia czy autorka od samego początku próbuje swoich sił tylko w jednym zawodzie, czy różnych? Możliwości jest wiele. A czemu uważasz, że nuda = brak samodyscypliny? Oczywiście, że tak częste zmiany mogą generować dodatkowy stres, tutaj nie przeczę. Jednak dalej uważam, że warto próbować. Szczególnie z uwagi na stan psychiczny. Poddawanie się do niczego nie prowadzi.

Zauważ, że to nie jest wyłącznie kwestia podejścia do pracy. Ale tutaj cofamy się do mojego wcześniejszego pytania.

Leki są po to, żeby nam pomagać. Pomagać, nie "pomagać". Ten cudzysłów jest co najmniej zbędny. Jeśli ktoś ma chorobę lub zaburzenia, przy których wchodzi w grę farmakoterapia to czemu miałby to być zły pomysł? Słowo "faszerowanie" jest pejoratywne i wątpliwe jest jego używanie w momencie, gdy rozmawiamy o możliwościach leczenia, które mógłby zalecić psychiatra. Nie, nie każdy będzie czuł się lepiej po stymulantach, jak i nie każdy ma więcej energii. Wyjątkowo przykro czyta się coś takiego, ponieważ widać, że jesteś negatywnie nastawiona do całego tematu adhd, a nie masz za bardzo o nim pojęcia.

[thirky]

Napisane przez Laief

Tak, tylko nie mam pojęcia czy autorka od samego początku próbuje swoich sił tylko w jednym zawodzie, czy różnych? Możliwości jest wiele. A czemu uważasz, że nuda = brak samodyscypliny? Oczywiście, że tak częste zmiany mogą generować dodatkowy stres, tutaj nie przeczę. Jednak dalej uważam, że warto próbować. Szczególnie z uwagi na stan psychiczny. Poddawanie się do niczego nie prowadzi.

Zauważ, że to nie jest wyłącznie kwestia podejścia do pracy. Ale tutaj cofamy się do mojego wcześniejszego pytania.

Leki są po to, żeby nam pomagać. Pomagać, nie "pomagać". Ten cudzysłów jest co najmniej zbędny. Jeśli ktoś ma chorobę lub zaburzenia, przy których wchodzi w grę farmakoterapia to czemu miałby to być zły pomysł? Słowo "faszerowanie" jest pejoratywne i wątpliwe jest jego używanie w momencie, gdy rozmawiamy o możliwościach leczenia, które mógłby zalecić psychiatra. Nie, nie każdy będzie czuł się lepiej po stymulantach, jak i nie każdy ma więcej energii. Wyjątkowo przykro czyta się coś takiego, ponieważ widać, że jesteś negatywnie nastawiona do całego tematu adhd, a nie masz za bardzo o nim pojęcia.

Rezygnowanie z czegoś istotnego tylko dlatego, że jest nudne to brak samodyscypliny. Czasem trzeba zacisnąć zęby i przeć do przodu. Tak jest ze wszystkim, praca, nauka, sport, hobby.

Autorka poddaje się co trzy miesiące od 15 lat rzucając każdą pracę gdy pojawiają się pierwsze niedogodności. Natomiast pozostanie w jednej pracy i zmiana nastawienia to nie jest poddanie się. Nie mówię że ma w tej pracy zostać do końca życia, ale skoro nic jej nie pasuje to niech wybierze cokolwiek i się tego przez jakiś czas trzyma.

No to *prawie* każdy będzie się czuł lepiej po stymulantach To nie jest rozmowa o ADHD i nie będę ciągnąć tego tematu, wiele osób jej poleciło diagnozowanie się pod tym kątem, a ja mam inną opinię, nawet jeśli Ci "przykro się ją czyta".

[Laief]

Napisane przez thirky

Rezygnowanie z czegoś istotnego tylko dlatego, że jest nudne to brak samodyscypliny. Czasem trzeba zacisnąć zęby i przeć do przodu.

No to *prawie* każdy będzie się czuł lepiej po stymulantach To nie jest rozmowa o ADHD i nie będę ciągnąć tego tematu, wiele osób jej poleciło diagnozowanie się pod tym kątem, a ja mam inną opinię, nawet jeśli Ci "przykro się ją czyta".

Nie kosztem swojego zdrowia psychicznego. Nic nie jest tego warte. Dla mnie parcie do przodu to właśnie nie poddawanie się i szukanie rozwiązań. Takich, które dadzą długotrwałe rezultaty i pozwolą na szczęśliwe życie, bez myśli samobójczych.

Przykro się czyta, bo nie masz wiedzy i wprowadzasz ludzi w błąd. Jesteś uprzedzona do czegoś, czego nie znasz i w związku z tym dobrze, że nie będziesz ciągnąć tego tematu. Tylko szkoda, że w ogóle go zaczęłaś. Fakty są inne, niż twoja niewiedza, którą nazywasz opinią.

[milka_70]

Napisane przez natalia_t

Zależy gdzie. Na niektórych oddziałach faktycznie walczą o dyżury, bo 2-3 to jest max. A są takie, gdzie grafik się nie zepnie przy 10. Idzie za tym kasa, ale prawdę mówiąc co mi z tej kasy, jak nie mam czasu ani siły z niej korzystać. Nawet zejścia po dyżurze to fikcja, bo wtedy nie ma komu pracować za dnia.
Jeszcze jakiś czas temu u nas norma to było 4-5 i to było bardzo ok. Ale się posypało.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dobrze ze o tym piszesz. Dla większości ludzi to jest jakiś kosmos. A tu np nauczyciele nagminnie narzekają jacy to oni nie są zapracowani

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[PumpkinEyes]

Napisane przez thirky

No to *prawie* każdy będzie się czuł lepiej po stymulantach To nie jest rozmowa o ADHD i nie będę ciągnąć tego tematu, wiele osób jej poleciło diagnozowanie się pod tym kątem, a ja mam inną opinię, nawet jeśli Ci "przykro się ją czyta".

Tylko, że twoja 'opinia' na temat leczenia psychiatrycznego może komuś zrobić krzywdę, więc może powinnaś bardziej powściągliwie ją wyrażać.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[milka_70]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Chętnie posłuchałabym prawdy. Bo w historie Natalii wierzę w 100%

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka