Jak zaakceptować brak urody?

[DzieckoHagrida]

Podobno terapia w tym pomaga - ale właściwie w jaki sposób? Oczywiście jest masa pięknych ludzi, którzy uważają się za brzydkich. Ale mnie zastanawia sytuacja, kiedy komuś naprawdę brakuje tej urody i otoczenie nie omieszka mu tego uświadamiać Jak wygląda taki proces akceptowania?
Czy nie uważacie, że odłożenie na operacje plastyczne i różne zabiegi jest w gruncie rzeczy łatwiejsze niż akceptacja, że jest się brzydkim?

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Tobie jest potrzebna terapia, co widać po wypowiedziach na forum.

Terapia uczy akceptacji i miłości do samego siebie. Uczy jak trzymać dystans od toksycznego środowiska, które ocenia nas za wygląd. Nie, operacja plastyczna nie jest łatwiejsza, zmienisz nos, usta, lecz to nie jest równoznaczne z zaakceptowaniem nowej wersji siebie.

[agnyska81]

Napisane przez DzieckoHagrida

Podobno terapia w tym pomaga - ale właściwie w jaki sposób? Oczywiście jest masa pięknych ludzi, którzy uważają się za brzydkich. Ale mnie zastanawia sytuacja, kiedy komuś naprawdę brakuje tej urody i otoczenie nie omieszka mu tego uświadamiać Jak wygląda taki proces akceptowania?
Czy nie uważacie, że odłożenie na operacje plastyczne i różne zabiegi jest w gruncie rzeczy łatwiejsze niż akceptacja, że jest się brzydkim?

Nie jestem szczególnie urodziwa, ani nie mam dobrej figury, ale w sumie co z tego? Czy naprawdę muszę wszystko w sobie oceniać? Czy moja uroda to jakiś atut (większość z tych rzeczy nie jest zależna ode mnie, albo jest zależna ale kosztem, którego nie chcę ponosić), czy jest ona obiektywna (no nie, jednemu się podobam, a komuś innemu nie), czy w końcu jakie ma ona naprawdę znaczenie? Nigdy wcześniej nie miałam tak wywalone* na to i nareszcie zaczęłam się ubierać i malować tak, jak mam ochotę, a nie żeby się zamaskować czy optycznie odchudzić.

*wywalone nie znaczy, że nie dbam o siebie, tylko o to, że mam w nosie czy wyglądam odpowiednio szczupło, przypadkiem nie za nudno albo nie za pstrokato, czy mój makeup jest akceptowalny przez moją koleżankę i czy w ogóle mam na niego chęć konkretnego dnia

[PumpkinEyes]

Przede wszystkim polega to chyba na tym, żeby nie uzależniać swojego poczucia wartości i samopoczucia od wyglądu. Każdy ma prawo wyglądać gorzej, ale nie świadczy to o tym, że jest gorszym człowiekiem albo że powinien się tym zadręczać.

[Aelora]

Widzę kilka rozwiązań problemu:
- terapia - żeby nauczyć się akceptacji swojego ciała oraz właściwej samooceny
- lookmaxing - możesz starać się poprawić swój wygląd na tyle, na ile możesz. Dobry strój, fryzura, makijaż, zabiegi kosmetyczne też robią swoje i potrafią poprawić nastrój. Byle nie przesadzić i nie wpaść w pętlę ciągłych poprawek oraz zabiegów, żeby nie wyglądać jak ktoś w stylu Donatelli Versace
- ograniczyć/zrezygnować z mediów typu Instagram, gdzie wszyscy wyglądają pięknie, mają cudowne życie, fantastyczne hobby itd.
- częściej wychodzić, przejść się na basen czy plażę. Gdy widzisz ludzi na co dzień, bez stylizacji, uświadamiasz sobie, że w sumie wszyscy mamy jakieś defekty, jest to zupełnie normalne i praktycznie nikt nie wygląda jak na okładkach gazet.

[skara]

Bez terapii może się nie obejść. Choć możesz oczywiście spróbować zobaczyć jak wiele masz - zdrowie, ręce, nogi, masz gdzie mieszkać, co jeść, czasami możesz sobie pozwolić na różne przyjemności. To jest bardzo dużo. Uroda przemija, figura przemija, zostaje to co w głowie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[squirrelqa]

A gdyby nagle zniknęli wszyscy ludzie, którzy Cię krytykują, wytykają wygląd, a w ich miejsce weszłyby osoby pozytywne, chwalące za brak make-upu, świetne włosy, super upolowane rzeczy w lumpie, cudowny śmiech czy paznokcie...
Wtedy o wiele łatwiej przejść tę przemianę i z załamującej ręce nad swoim wyglądem osoby przemienić się w kogoś, kto nie ma problemu z tym, jak wygląda, pozuje do zdjęć bez makijażu, nie przegląda się obsesyjnie w lustrze, nie porównuje się, a akceptuje i ma dużo przestrzeni na tak naprawdę zwykłe życie, a nie kontemplację niedociągnięć i nierówności w otrzymaniu urody.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez DzieckoHagrida

Podobno terapia w tym pomaga - ale właściwie w jaki sposób? Oczywiście jest masa pięknych ludzi, którzy uważają się za brzydkich. Ale mnie zastanawia sytuacja, kiedy komuś naprawdę brakuje tej urody i otoczenie nie omieszka mu tego uświadamiać Jak wygląda taki proces akceptowania?
Czy nie uważacie, że odłożenie na operacje plastyczne i różne zabiegi jest w gruncie rzeczy łatwiejsze niż akceptacja, że jest się brzydkim?

jezeli brzydota jest realna to oczywiscie ze odlozenie na operacje i zniwelowanie defektu pomoze,znam kilku ludzi w tym wlasna corke ktora miala brzydki nos a po operacji wyglada super
jesli twoje urodowe braki sa mozliwe do skorygowania to ja bym w to zainwestowala kase po co sie meczyc przez reszte zycia z np ,duzym nosem czy krzywymi zebami skoro mozna to skorygowac i czuc sie lepiej

[agnyska81]

Napisane przez squirrelqa

A gdyby nagle zniknęli wszyscy ludzie, którzy Cię krytykują, wytykają wygląd, a w ich miejsce weszłyby osoby pozytywne, chwalące za brak make-upu, świetne włosy, super upolowane rzeczy w lumpie, cudowny śmiech czy paznokcie...
Wtedy o wiele łatwiej przejść tę przemianę i z załamującej ręce nad swoim wyglądem osoby przemienić się w kogoś, kto nie ma problemu z tym, jak wygląda, pozuje do zdjęć bez makijażu, nie przegląda się obsesyjnie w lustrze, nie porównuje się, a akceptuje i ma dużo przestrzeni na tak naprawdę zwykłe życie, a nie kontemplację niedociągnięć i nierówności w otrzymaniu urody.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

O, to super wizualizacja

To ja tak kiedyś dumałam, że osoby niewidzące nie mają zupełnie problemu z czyimś wyglądem (urodą, sposobem ubierania się, ogólnym wizerunkiem). O ile to mniej rzeczy do rozkminiania, cały dział urody czy mody można traktować jak czystą abstrakcję.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez squirrelqa

A gdyby nagle zniknęli wszyscy ludzie, którzy Cię krytykują, wytykają wygląd, a w ich miejsce weszłyby osoby pozytywne, chwalące za brak make-upu, świetne włosy, super upolowane rzeczy w lumpie, cudowny śmiech czy paznokcie...
Wtedy o wiele łatwiej przejść tę przemianę i z załamującej ręce nad swoim wyglądem osoby przemienić się w kogoś, kto nie ma problemu z tym, jak wygląda, pozuje do zdjęć bez makijażu, nie przegląda się obsesyjnie w lustrze, nie porównuje się, a akceptuje i ma dużo przestrzeni na tak naprawdę zwykłe życie, a nie kontemplację niedociągnięć i nierówności w otrzymaniu urody.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[kennedy]

Napisane przez DzieckoHagrida

Podobno terapia w tym pomaga - ale właściwie w jaki sposób? Oczywiście jest masa pięknych ludzi, którzy uważają się za brzydkich. Ale mnie zastanawia sytuacja, kiedy komuś naprawdę brakuje tej urody i otoczenie nie omieszka mu tego uświadamiać Jak wygląda taki proces akceptowania?
Czy nie uważacie, że odłożenie na operacje plastyczne i różne zabiegi jest w gruncie rzeczy łatwiejsze niż akceptacja, że jest się brzydkim?

moze zacznij odpowiadac w swoich watkach zamiast tworzyc nastepne?

[ciasteczkowa_panna]

Napisane przez DzieckoHagrida

Podobno terapia w tym pomaga - ale właściwie w jaki sposób? Oczywiście jest masa pięknych ludzi, którzy uważają się za brzydkich. Ale mnie zastanawia sytuacja, kiedy komuś naprawdę brakuje tej urody i otoczenie nie omieszka mu tego uświadamiać Jak wygląda taki proces akceptowania?
Czy nie uważacie, że odłożenie na operacje plastyczne i różne zabiegi jest w gruncie rzeczy łatwiejsze niż akceptacja, że jest się brzydkim?

Jeżeli masz kasę i TOBIE przeszkadza twój wygląd to tak, odkładanie na operacje jest dobrym pomysłem bo nie ma co sobie wmawiac że sie sobie podobasz jeżeli nie.

[DzieckoHagrida]

Napisane przez kennedy

moze zacznij odpowiadac w swoich watkach zamiast tworzyc nastepne?

Jestem aktywna w każdym swoim wątku. Tutaj jeszcze nic nie piszę bo na razie nie mam nic mądrego do powiedzenia.