Raz a dobrze - sprzwdzanie, przeszukiwanie, testowanie partnera

[dziewczyna__Bonda]

Napisane przez Chatul

A co to za frajda być przez 5 lat z facetem, którego się podejrzewa o zdradę? Po co taki związek?



Moim zdaniem dobrze zrobiłaś, bo raz, że wprost zakomunikowałaś, że jest problem, a dwa, że nie przeszukałaś jego rzeczy potajemnie (mógł odmówić pokazania telefonu i tym samym zakończyć związek od razu).



A jak miałaby znaleźć dowód jednorazowej zdrady w telefonie czy w skrzynce mailowej? Jak ktoś decyduje się na jednorazowy skok w bok, to raczej tego w mailach czy SMS-ach nie opisuje.
A brak dowodów na zdradę, to przecież nie dowód, że do zdrady nie doszło. I co wtedy? Zaufać, że do zdrady nie doszło? Czy jednak nie ufać i co jakiś czas przeszukiwać telefon, maila i parę innych miejsc? Ile można żyć w przeświadczeniu, że druga osoba nas zdradza? I czy naprawdę trzeba mieć dowód na tę zdradę, żeby odejść? Nie wystarczy to, że za grosz się tej osobie nie ufa i po prostu nie wierzy się, że nie zdradziła? Jaki sens ma wtedy bycie w tym związku?



A ile czasu można tak szperać bez skutku, żeby uznać, że do zdrady nie doszło?

nie napisałam że kobieta w takiej sytuacji ma szperać - zastanawiam się tylko czy ważniejsze jest: mogę patrzeć w lustro bo nie naruszyłam prywatności czy nie zabrałam dziecku domu za podstawie samych przeczuć...
czy by wykryła czy nie - nie wiemy, mógł napisać kochance że to był jeden raz, że żałuje i na tym koniec, sms został, mało prawdopodobne ale nie zakładajmy że to na 100% niemożliwe... a co by było gdyby jednak znalazła? wyżej napisałam jak mogłoby się to ksończyć a i inne możliwości na pewno też są...

[_ema_]

Napisane przez madana

- dokładnie, koleżanka niedawno przerabiała: zaczęło się zmieniać zachowanie, początkowo to były drobiazgi, ale znaczące, potem coraz więcej- niczego przekopywać nie musiała. Oczywiście mowa o kimś, z kim żyjemy na co dzień, być może inaczej to wygląda i da się poudawać, gdy związek głownie na odległość.

A ja się muszę wtrącić - nie rozumiem, czemu rozpatrujecie jeden jedyny przypadek regularnego romansu. Dla mnie zdradą, bądź sytuacją przy której rozważyłabym odejście jest np. smsowy flirt, czy korespondencja z sex-ogłoszeń. Jesli facet ma zwyczaj np. wieczorem poświęcać jakiś czas na siedzenie w internecie, to zdrada w żaden widoczny sposób jego zwyczajów nie zmieni. Więcej - będzie bardziej nakręcony, więc może się wręcz pozornie poprawić w związku czy kwestiach łóżkowych. Nie sądzę, żeby dało się zaobserwować.

[dziewczyna__Bonda]

Napisane przez rembertowa

to znaczy sytuacja, w której nie ufam partnerowi, podejrzewam go o złamanie (jakichkolwiek) zasad, nie potrafię z nim szczerze i otwarcie rozmawiać, uważam, że mnie oszukuje, nie jest powodem do odejścia, a paragon zakupu prezerwatyw już tak?

To dość smutne, wiesz?

wiem że to smutne ale nie o to mi chodzi... podałam przykład w którym rozmowy już były, facet nie zbywa: przesadzasz, daj spokój... były rozmowy, długie spokojne itp. a to subiektywne poczucie pozostało, kobieta nie musi uważać że facet na pewno ją oszukuje tylko że czuje że coś jest nie tak, sama nie wie co... może się martwi że on ma kłopoty może w pracy źle może ze zdrowiem, tysiące sytuacji na ludzi spada... a wszystko dotyczy dziecka.. trafią się kobiety które po tym jak nic nie znajdą będą spokojne i mając wyrzuty sumienia już nie będą szukać a facet po jednorazowej przygodzie więcej nie będzie zdradzał - nie może być takiej sytuacji? może rzadka sytuacja ale niczego nie wykluczajmy...

---------- Dopisano o 14:55 ---------- Poprzedni post napisano o 14:53 ----------

Napisane przez _ema_

A ja się muszę wtrącić - nie rozumiem, czemu rozpatrujecie jeden jedyny przypadek regularnego romansu. Dla mnie zdradą, bądź sytuacją przy której rozważyłabym odejście jest np. smsowy flirt, czy korespondencja z sex-ogłoszeń. Jesli facet ma zwyczaj np. wieczorem poświęcać jakiś czas na siedzenie w internecie, to zdrada w żaden widoczny sposób jego zwyczajów nie zmieni. Więcej - będzie bardziej nakręcony, więc może się wręcz pozornie poprawić w związku czy kwestiach łóżkowych. Nie sądzę, żeby dało się zaobserwować.

zgadzam się.... i taka sytuacja też może być... jak wiele, wiele innych...

[madana]

Napisane przez _ema_

A ja się muszę wtrącić - nie rozumiem, czemu rozpatrujecie jeden jedyny przypadek regularnego romansu. Dla mnie zdradą, bądź sytuacją przy której rozważyłabym odejście jest np. smsowy flirt, czy korespondencja z sex-ogłoszeń. Jesli facet ma zwyczaj np. wieczorem poświęcać jakiś czas na siedzenie w internecie, to zdrada w żaden widoczny sposób jego zwyczajów nie zmieni. Więcej - będzie bardziej nakręcony, więc może się wręcz pozornie poprawić w związku czy kwestiach łóżkowych. Nie sądzę, żeby dało się zaobserwować.

- no ale wtedy już zaczyna się nakręcanie straszne, CO tam on ogląda w tym necie- i jak ktoś ma schizę, to będzie takie rzeczy podejrzewał. No też siedzę w necie sporo, teraz na dodatek mam czas, bo po operacji jestem i na miesięcznym zwolnieniu lekarskim i jakoś nigdy nie pytał mnie mąż "cóż ty tam oglądasz sobie i robisz w tym necie"( i w drugą stronę, na dodatek każdy z nas ma swego laptopa, a ja uczulenie, jak ktoś mi kompa dotyka).
Tak żyjąc w trwodze, to oszaleć można, Emo , i tyle.

[applekiss]

No wlasnie poza tym jak sobie jedna czy druga strona obejrzy filmik dla doroslych to chyba tez nic wielkiego a nie musi od razu mowic jaki to dokladnie filmik bo po co :P

[Chatul]

Napisane przez dziewczyna__Bonda

nie napisałam że kobieta w takiej sytuacji ma szperać - zastanawiam się tylko czy ważniejsze jest: mogę patrzeć w lustro bo nie naruszyłam prywatności czy nie zabrałam dziecku domu za podstawie samych przeczuć... czy by wykryła czy nie - nie wiemy, mógł napisać kochance że to był jeden raz, że żałuje i na tym koniec, sms został, mało prawdopodobne ale nie zakładajmy że to na 100% niemożliwe... a co by było gdyby jednak znalazła? wyżej napisałam jak mogłoby się to ksończyć a i inne możliwości na pewno też są...

Gdyby wykryła, sprawa byłaby oczywista, ale ten sam efekt można byłoby osiągnąć bez udawania przed partnerem, że wszystko jest w porządku i bez przeszukiwania jego rzeczy bez jego zgody i wiedzy. Równie dobrze można byłoby wprost powiedzieć partnerowi, że jest problem, że zaufanie zmalało i chce się zobaczyć telefon, maila i co tam jeszcze. I po prostu to sprawdzić. Jak jest dowód zdrady, to koniec związku. A jak dowodu zdrady nie ma, to zastanowić się wspólnie z partnerem, co takiego złego stało się w związku, że pojawiła się niepewność, i co można z tym zrobić.
Uważam, że takie rozwiązanie jest dużo uczciwsze wobec partnera, bo daje mu świadomość tego, że jest związku problem oraz możliwość reagowania. Jeśli partner nie wie, że jest problem i nie wie, że partnerka mu jego rzeczy przegląda, to on nie ma szansy zareagować. Przestaje być partnerem w sprawie, a jego zdanie, jego wytłumaczenie i jego argumenty stają się dużo mniej istotne niż potencjalne dowody w sprawie, które sam mógłby pokazać i jeszcze odpowiedzieć na pytania, które dręczą partnerkę.

[dziewczyna__Bonda]

Napisane przez Chatul

Gdyby wykryła, sprawa byłaby oczywista, ale ten sam efekt można byłoby osiągnąć bez udawania przed partnerem, że wszystko jest w porządku i bez przeszukiwania jego rzeczy bez jego zgody i wiedzy. Równie dobrze można byłoby wprost powiedzieć partnerowi, że jest problem, że zaufanie zmalało i chce się zobaczyć telefon, maila i co tam jeszcze. I po prostu to sprawdzić. Jak jest dowód zdrady, to koniec związku. A jak dowodu zdrady nie ma, to zastanowić się wspólnie z partnerem, co takiego złego stało się w związku, że pojawiła się niepewność, i co można z tym zrobić.
Uważam, że takie rozwiązanie jest dużo uczciwsze wobec partnera, bo daje mu świadomość tego, że jest związku problem oraz możliwość reagowania. Jeśli partner nie wie, że jest problem i nie wie, że partnerka mu jego rzeczy przegląda, to on nie ma szansy zareagować. Przestaje być partnerem w sprawie, a jego zdanie, jego wytłumaczenie i jego argumenty stają się dużo mniej istotne niż potencjalne dowody w sprawie, które sam mógłby pokazać i jeszcze odpowiedzieć na pytania, które dręczą partnerkę.

czyli? rozstanie? nie tylko...

moim zdaniem nie zawsze... bo tak jak mówiłam - sytuacje są różne, ludzie są różni, jedni kłamią gorzej inni lepiej, inni wręcz bardzo dobrze, inaczej zareagują na rozmowę o problemie, inaczej będą zdradzać, inaczej próbować rozwiązywać problemy, powody podejrzeń też mogą być różne, a kłąmstwo może dotyczyć wielu rzeczy nie tylko romans... kobieta czy mąż może podejrzewać że druga połówka ma problem, przegrywa kase w kasynie albo ma poważne problemy w pracy, albo cokolwiek innego... czasem podejrzenia są duże, czasem ma się pewność, czasem się tylko zastanawia czasem się palnie głupote i przeszpera i ma wyrzuty sumienia... nie uważam żeby na tak wiele, naprawdę wiele sytuacji był jeden złoty środek by rozwiązać sytuację...

---------- Dopisano o 15:27 ---------- Poprzedni post napisano o 15:25 ----------

Napisane przez Chatul

Uważam, że takie rozwiązanie jest dużo uczciwsze wobec partnera, bo daje mu świadomość tego, że jest związku problem oraz możliwość reagowania.

też tak uważam.

[_ema_]

Napisane przez madana

- no ale wtedy już zaczyna się nakręcanie straszne, CO tam on ogląda w tym necie- i jak ktoś ma schizę, to będzie takie rzeczy podejrzewał. No też siedzę w necie sporo, teraz na dodatek mam czas, bo po operacji jestem i na miesięcznym zwolnieniu lekarskim i jakoś nigdy nie pytał mnie mąż "cóż ty tam oglądasz sobie i robisz w tym necie"( i w drugą stronę, na dodatek każdy z nas ma swego laptopa, a ja uczulenie, jak ktoś mi kompa dotyka).
Tak żyjąc w trwodze, to oszaleć można, Emo , i tyle.

Ale czy ja napisałam coś takiego? Mój post dotyczył czegoś zupełnie innego Nie wiem jakim cudem zrozumiałaś, że kazałam wpadać w paranoję i każde siedzenie w internecie kontrolować. Pisałam jedynie, że stwierdzenie 'zdradę widać jak na dłoni' jest błędem i zawężaniem definicji zdrady.

[ARAKSJEL]

Napisane przez Luba

Tak z ciekawości, jak on znalazł czas na kilka kochanek? I niekt nic nie widział.

Też jestem ciekaw .Bo rozumiem że w jednym przedziale czasowym było "kilka" hmmm...

[_Mia]

Wybaczcie, drogie Panie, ale o ile rozumiem poszanowanie cudzej prywatności, o tyle zaczynacie pomału zawężać temat i podawać przykłady jedynie na swoją korzyść, co znacznie przekłamuje temat.

Zdrada nie zawsze jest poprzedzona rocznym kryzysem, kłótniami aż wióry lecą, brakiem zaufania i ogólnym rozpadem wszelkiego pożycia.
Naprawdę różnie się wszystko układa, czasem tylko to niejasne ukłucie intuicji jest bodźcem do sprawdzenia.

Osoby, które mi zaraz odpiszą, że 'to trzeba mieć oczy otwarte a nie wiązać się z szujami' odsyłam do wątku, w którym uznano tyene przez większość za lekko zarozumiałą i zbyt wybielającą się, bo napisała, że ma pewność, że nigdy nie zdradzi. Tam spora ilość osób przyznała, że w 100% nie może ręczyć nawet za siebie- a chyba mało kto uważa się za ostatnią kanalię i już dziś planuje skoki w bok...

[Chatul]

Napisane przez dziewczyna__Bonda

czyli? rozstanie? nie tylko...

Gdyby odkryła dowód, że facet zdradził, to oczywiste byłoby, że zdradził. A czy chciałaby dalej być z tym facetem w związku, to inna sprawa.

moim zdaniem nie zawsze... bo tak jak mówiłam - sytuacje są różne, ludzie są różni, jedni kłamią gorzej inni lepiej, inni wręcz bardzo dobrze, inaczej zareagują na rozmowę o problemie, inaczej będą zdradzać, inaczej próbować rozwiązywać problemy, powody podejrzeń też mogą być różne, a kłąmstwo może dotyczyć wielu rzeczy nie tylko romans... kobieta czy mąż może podejrzewać że druga połówka ma problem, przegrywa kase w kasynie albo ma poważne problemy w pracy, albo cokolwiek innego... czasem podejrzenia są duże, czasem ma się pewność, czasem się tylko zastanawia czasem się palnie głupote i przeszpera i ma wyrzuty sumienia... nie uważam żeby na tak wiele, naprawdę wiele sytuacji był jeden złoty środek by rozwiązać sytuację...

Naprawdę nie ma znaczenia, czy podejrzewa się zdradę, czy uzależnienie od kasyna (czy cokolwiek innego). Wszystko sprowadza się i tak do podejrzeń i braku zaufania w stosunku do najbliższej osoby. A w takiej sytuacji należy moim zdaniem wprost poinformować partnera o własnych odczuciach i poprosić go o rozwianie naszych wątpliwości. Nie widzę powodu, dla którego szczera informacja o problemie i prośba o wyjaśnienie sprawy miałaby działać w przypadku zdrady, a w przypadku np. uzależnienia od kasyna już nie.

[rembertowa]

Napisane przez _Mia

Zdrada nie zawsze jest poprzedzona rocznym kryzysem, kłótniami aż wióry lecą, brakiem zaufania i ogólnym rozpadem wszelkiego pożycia.
Naprawdę różnie się wszystko układa, czasem tylko to niejasne ukłucie intuicji jest bodźcem do sprawdzenia.

Osoby, które mi zaraz odpiszą, że 'to trzeba mieć oczy otwarte a nie wiązać się z szujami' odsyłam do wątku, w którym uznano tyene przez większość za lekko zarozumiałą i zbyt wybielającą się, bo napisała, że ma pewność, że nigdy nie zdradzi. Tam spora ilość osób przyznała, że w 100% nie może ręczyć nawet za siebie- a chyba mało kto uważa się za ostatnią kanalię i już dziś planuje skoki w bok...

ale przecież tego, że intuicji należy słuchać, nikt tutaj nie kwestionuje. Kwestionowaniu podlegają metody, jakimi można się posłużyć do sprawdzenia - a kwestie tego, na ile znamy siebie i partnera oraz czy umiemy ze sobą rozmawiać, wyszły przy okazji kuriozalnej argumentacji za naruszaniem prywatności jako dopuszczalną i skuteczną metodą sprawdzania podejrzeń.

[Luba]

Napisane przez _Mia

Naprawdę różnie się wszystko układa, czasem tylko to niejasne ukłucie intuicji jest bodźcem do sprawdzenia.

A to oznacza, że zamieniamy się w szpiega z krainy deszczowców i szperamy partnerowi gdzie tylko mozna?
Co jest takiego złego w pogadaniu z delikwentem i powiedzeniu mu: pokaż mi maile i telefon? Dlaczego trzeba sznupać tak, żeby facet o tym nie wiedział?

[Hibiku]

Napisane przez dziewczyna__Bonda

nie napisałam że kobieta w takiej sytuacji ma szperać - zastanawiam się tylko czy ważniejsze jest: mogę patrzeć w lustro bo nie naruszyłam prywatności czy nie zabrałam dziecku domu za podstawie samych przeczuć...

Serio nie widzisz że zabierasz dziecku dom w momencie, gdy każesz mu żyć w środowisku nie umiejącym się komunikować i wzajemnie się krzywdzącym (niezależnie czy zdradami, czy brakiem zaufania, czy włamywaniem się do prywatnych rzeczy)? Lepsza patologia w wspólnym domu niż uczciwość po rozwodzie?

Napisane przez _ema_

A ja się muszę wtrącić - nie rozumiem, czemu rozpatrujecie jeden jedyny przypadek regularnego romansu. Dla mnie zdradą, bądź sytuacją przy której rozważyłabym odejście jest np. smsowy flirt, czy korespondencja z sex-ogłoszeń. Jesli facet ma zwyczaj np. wieczorem poświęcać jakiś czas na siedzenie w internecie, to zdrada w żaden widoczny sposób jego zwyczajów nie zmieni. Więcej - będzie bardziej nakręcony, więc może się wręcz pozornie poprawić w związku czy kwestiach łóżkowych. Nie sądzę, żeby dało się zaobserwować.

Da się. Rozmawiać, patrzeć na reakcje na konkretne tematy, reakcje na podchodzenie do komputera kiedy przy nim grzebie, ba zmienia się nawet ton głosu, spojrzenia przy normalnej rozmowie. tylko trzeba umieć widzieć, a nie tylko patrzeć...

[coffee]

Napisane przez _Mia

Naprawdę różnie się wszystko układa, czasem tylko to niejasne ukłucie intuicji jest bodźcem do sprawdzenia.

I dobrze. Niech będzie bodźcem. Tylko dlaczego nie może być bodźcem do: "mój miły, zanim pójdziesz pod prysznic - pokaż telefon", zamiast "och, poszedł pod prysznic - sprawdzę telefon"?

[_Mia]

Napisane przez coffee

I dobrze. Niech będzie bodźcem. Tylko dlaczego nie może być bodźcem do: "mój miły, zanim pójdziesz pod prysznic - pokaż telefon", zamiast "och, poszedł pod prysznic - sprawdzę telefon"?

Mam wrażenie, że kręcimy się w kółko
Przecież wbrew wszelkim prawom logiki byłoby bawić się w szpiega, a potem dopiero powiedzieć 'kochanie, mam wrażenie, że coś się ostatnio zmieniło między nami'. Wydaje mi się, że ktokolwiek szpiegował, robił to w akcie frustracji, kiedy wszystko inne już zawiodło, a jednak nie chciało się odpuścić nie mając czarno na białym. (przetrzepywanie szafek 'tak se' opisywane w pokrewnym wątku pomijam, bo to jest najoczywistsza głupota)

Z resztą, jak niewinny, to ma prawo poczuć się źle nawet, gdy nie ma nic na sumieniu, a druga strona wystosowuje prośbę o pokazanie korespondencji wprost- ale oczywiście to lepsze, niż po kryjomu, nikt nie mówił, że nie

[strix55]

tylko że nie wszyscy od razu w związku są mega otwarci i rozmawija o wszystkim, czasem zdażają się ciut bardziej zamknięte osoby. I potrzeba czasu aby się otworzyły i zaufały. No a będąc w związku czy małeżeństwie też nie nalezy mówić wszystkiego bo jak się na ulicy zobaczy ładną dziewczynie i się pomyśli o jaka laska to jasne że nie powinno się tego mówić żonie/dziewczynie bo nie będzie jej miło.

[Darkoz]

Napisane przez Chatul

Uważam, że takie rozwiązanie jest dużo uczciwsze wobec partnera, bo daje mu świadomość tego, że jest związku problem oraz możliwość reagowania. Jeśli partner nie wie, że jest problem i nie wie, że partnerka mu jego rzeczy przegląda, to on nie ma szansy zareagować. Przestaje być partnerem w sprawie, a jego zdanie, jego wytłumaczenie i jego argumenty stają się dużo mniej istotne niż potencjalne dowody w sprawie, które sam mógłby pokazać i jeszcze odpowiedzieć na pytania, które dręczą partnerkę.

Też tak myślę. Zresztą wolałabym prawdę mówiąc usłyszeć, że jestem zdradzana bezpośrednio od partnera, niż wyszperać maile typu ,,nie martw się, lada dzień rzucę tę wariatkę, jestem z nią bo mnie szantażuje i bije, ale to ciebie kocham!''. Nie czułabym potrzeby oglądania jakichś erotycznych filmików, czytania gorącej korespondencji i tym samym najeżdżania na prywatność tej drugiej kobiety. Zdradził to zdradził, bez znaczenia, czy z koleżanką z pracy czy z dzi*ką na krajowej 7 - szczegóły nie są ważne ani do niczego potrzebne, no chyba że dziewczyna chce przez faceta barana poczuć się jak kompletne zero - były takie przypadki na Wizażu. Jeśli miałabym o coś poprosić, to raczej byłby to wykaz połączeń i ostatnich rozmów na fejsie. Oczywiście sytuacja komplikuje się, gdy chodzi o jednorazowy numer i nie ma żadnych dowodów poza ,,przeczuciem''. Sama nie wiem, trudno mi przewidzieć, jak bym dokładnie postąpiła, życie często weryfikuje poglądy i przepuszczenia.

[201604220918]

Napisane przez Darkoz

Też tak myślę. Zresztą wolałabym prawdę mówiąc usłyszeć, że jestem zdradzana bezpośrednio od partnera, niż wyszperać maile typu ,,nie martw się, lada dzień rzucę tę wariatkę, jestem z nią bo mnie szantażuje i bije, ale to ciebie kocham!''. Nie czułabym potrzeby oglądania jakichś erotycznych filmików, czytania gorącej korespondencji i tym samym najeżdżania na prywatność tej drugiej kobiety. Zdradził to zdradził, bez znaczenia, czy z koleżanką z pracy czy z dzi*ką na krajowej 7 - szczegóły nie są ważne ani do niczego potrzebne, no chyba że dziewczyna chce przez faceta barana poczuć się jak kompletne zero - były takie przypadki na Wizażu. Jeśli miałabym o coś poprosić, to raczej byłby to wykaz połączeń i ostatnich rozmów na fejsie. Oczywiście sytuacja komplikuje się, gdy chodzi o jednorazowy numer i nie ma żadnych dowodów poza ,,przeczuciem''. Sama nie wiem, trudno mi przewidzieć, jak bym dokładnie postąpiła, życie często weryfikuje poglądy i przepuszczenia.

Co do jednorazowych akcji - ja sądzę, że jeśli facet zrobił coś takiego po raz pierwszy, to jest duża szansa, że szybko to wyjdzie na jaw. Wiadomo, są z tym związane spore emocje - obojętnie czy ktoś jest dumny, że się w końcu odważył, czy żałuje, że w ogóle do czegoś doszło. Gorzej z typami "zaprawionymi w bojach" - skoro mają doświadczenie w takich akcjach, to i metod maskowania musieli się nauczyć.

Poza tym uważam, że jeśli ktoś jest etatowym zdradzaczem to newralgiczne miejsca typu telefon czy e-mail będą czyste, bo są pierwsze w kolejności do kontroli. Nie ma więc sensu grzebać - jedyne co zyskujemy, to niepotrzebny mętlik w głowie.

[_Mia]

Ano i właśnie, tak jak już było wcześniej pisane- nie wiem, jakim cymbałem trzeba być, żeby mieszkając z partnerem trzymać na fb czy w telefonie intymne smsy z kochanicą/kochankiem, nie wspomnę o jakichś dowodach rzeczowych w formie zdjęć czy majtek w kieszeni

[tyene]

Napisane przez _Mia

Osoby, które mi zaraz odpiszą, że 'to trzeba mieć oczy otwarte a nie wiązać się z szujami' odsyłam do wątku, w którym uznano tyene przez większość za lekko zarozumiałą i zbyt wybielającą się, bo napisała, że ma pewność, że nigdy nie zdradzi. Tam spora ilość osób przyznała, że w 100% nie może ręczyć nawet za siebie- a chyba mało kto uważa się za ostatnią kanalię i już dziś planuje skoki w bok...

Bo mam. Tak samo mam pewność, że nie zacznę chodzić i mordować ludzi, albo prać brudnych pieniędzy. Co nie oznacza, że jestem idealna. Ja ufam sobie, bo znam siebie, codziennie ze sobą dyskutuję, codziennie nad sobą pracuję. Mam wiele wad. Nigdy nie obiecałabym, że nigdy nie będę wredna, niemiła albo nie zranię uczuć mojego męża, bo wiem, że to niemożliwe. Ale przysięga wierności moim zdaniem jest możliwa. Gdybym nie wiedziała, że mogę dotrzymać przysięgi małżeńskiej, to nigdy bym nie stanęła przed ołtarzem, a stanąć zamierzam.

I niech każdy robi co chce. Ja się czuję spokojna, bo uważam, że życie, jakie wiodą, w dużej mierze jest życiem, które jest prowadzone konsekwentnie, że ja jestem osobą z przemyślaną drogą życiową. I to mi pomaga ufać sobie, i ufać partnerowi, którzy dzieli te same wartości. Uważam, że moje wartości pomagają w wierności i uważam, że wiele życiowych wyborów, jakich dokonują, w tym pomaga.

Mnie nikt nie zdradził, nie licząc jakiś tam "związków" z okresów szkolnego randkowania 100 lat temu. Ale to nie oznacza, że jestem naiwna. Moi rodzice się nawzajem zdradzali i zgotowali sobie piekło. Ale ja wiem, że to nie jest tak, że "wyszło". Oni popełnili miliard błędów, i w dużej mierze nadal popełniają, nigdy nie nauczyli się, jak budować relacje, jak oceniać partnera, jak tworzyć błędne granice.

Być może mimo wszystkiego, co robię i jak buduje relacje i na czym są oparte mój TŻ mnie kiedyś zawiedzie. Ale nie mam zamiaru stać się osobą z zamkniętym sercem, zgorzkniałą, nieufną i szpiegującą partnera, to "jest taka szansa" i "lepiej trzymać rękę na pulsie". Jestem osobą z DDA/DDD i nie chcę po prostu wiernego męża, ja chcę miłości, w której jestem sobą, mogę oddychać, mogę pokazać siebie taką jak jestem naprawdę, w której moje pragnienie bliskości jest zaspokojone. Zostałam zraniona milion razy w moim życiu i doskonale wiem, czego nie chcę. Nie chcę życia, w którym muszę kontrolować innych, bo nie pogodziłam się z własnymi zranieniami z przeszłości.

[kleo14]

Napisane przez Chatul

Nieskazitelne środowisko? Każdy? Przyzna się do zdrady?

Przede wszystkim, nie nieskazitelne środowisko, jeśli zakłada się, że ktoś z tego środowiska jednak do zdrady się posunąć może
Po drugie, nie każdy, tylko własny partner. Ze swoim partnerem jestem dużo bliżej niż z resztą mojego otoczenia, bo to mojego partnera kocham i to jemu bardzo mocno ufam.
No i po trzecie, przyznanie się do zdrady przez zdradzającego niezbędne nie jest. Symptomy, że w związku jest coś nie tak można zauważyć i bez niepodważalnych dowodów na to, że partner zdradził. A jak zaufanie w związku jest zerowe i nie jest się w stanie zaufać partnerowi, że zdrady się nie dopuścił, to związek większego sensu nie ma. Ile przecież można się męczyć z kimś, kogo się o zdradę podejrzewa.



Prawdę powiedziawszy, to uważam, że szósty zmysł do tego generalnie potrzebny nie jest. Jak się ma dobrą relację z partnerem i jest się w tę relację bardzo zaangażowanym, to zmiany w zachowaniu partnera po prostu się widzi. I można wprost powiedzieć partnerowi, że jest problem, że ma się wątpliwości w danej kwestii i poprosić go o wyjaśnienie. Ba, można nawet poprosić o pokazanie maili, SMS-ów, czegokolwiek. Wtedy sprawa jest jasna i problem można rozwiązać w sposób uczciwy w stosunku do partnera.



A co jak się niczego nie znajdzie? Wiara w to, że partner nie kłamie czy jednak podejrzenie, że zdradził, ale ukrył zdradę na tyle dobrze, że nawet po przeszukaniu jego rzeczy dowodów na niewierność brak?

No dobra, a zakładając, że jest gorszy okres w związku, oboje problemy w pracy, przemęczenie, są rozmowy, próba doprowadzenia sytuacji do porządku, jednej osobie się udaje wyjść na prostą, drugiej niekoniecznie, sytuacja trwa, w końcu ta pierwsza osoba zaczyna mieć jakieś podejrzenia, ale wie jak to było z nią więc nie drąży zbytnio, jednak czuje, że coś jest na rzeczy. Podczas rozmowy druga osoba tłumaczy się pracą i ostatnimi wydarzeniami i teoretycznie nie ma powodu do obaw, ale intuicja mówi co innego. I co wtedy?

Jestem jeszcze ciekawa jak się odniesiecie do takiej sytuacji: jechałam porannym pociągiem, spotkałam lekko zawianego chłopaka, który wracał z imprezy, jechał do dziewczyny spać. Miał na sobie białą koszulę, a na niej ślad czerwonej szminki. Na pytanie co to za ślad chłopak mówi, że jakaś dziewczyna wpadła na niego w klubie. Teoretycznie - dość ewidentny dowód, że coś nie tak. Chłopak idzie w zaparte, jest zestresowany, zdenerwowany, bo sam wie jak to wygląda, wam się to nie podoba, rozmowy nie odnoszą rezultatu. Co robicie?

Ze swojej strony - jakbym miała podejrzenia, sprawdziłabym i nic nie znalazła - byłoby mi wstyd, gryzłabym się wyrzutami sumienia, stwierdziła, że najwidoczniej zdurniałam i obiecała sobie w duchu, że wyluzuję. Jeśli sytuacja by się powtórzyła - zaczęłabym się poważnie zastanawiać nad związkiem, bo skoro nie ufam, to coś jest nie tak i po prostu bym go zakończyła.

Napisane przez drabineczka

Rotfl, ty rozmawiasz z nami czy ze swoimi osobistymi wyobrażeniami na temat wizazanek? Bo żadna dziewusia tutaj nie studiuje korespondusi swojego misiaczka.

Dla niektorych osób chyba nie ma nic pomiędzy.

Napisane przez coffee

A myślisz, że jeśli chce romansik ukryć, to będzie trzymał mejle czy smsy, w kieszeni liściki od kochanki i jedynie dzięki sekretnemu sprawdzaniu za plecami partnera znajdziesz dowody?

Skoro mają ustalenie, że się nie sprawdzają, deklarują, że zaufanie najważniejsze, to po co ma kasować skoro wie, że dziewczyna i tak nie zajrzy? Czy zatem skasowanie czegoś niewygodnego, nawet żeby przypadkiem partner czegoś nie zauważył jest występkiem i zachwianiem zaufania?

I nadal czekam na odpowiedź, czy niesprawdzające zostały zdradzone i jak się tego dowiedziały.

[klempaa]

Napisane przez kleo14

I nadal czekam na odpowiedź, czy niesprawdzające zostały zdradzone i jak się tego dowiedziały.

Tak, zostałam zdradzona.
Jak się dowiedziałam? Przyjaciółka mi powiedziała, że widziała eksia z inną laską w sytuacji dość klarownej - również jej koleżanką. Spotkałam się z nim, zapytałam co ma mi na ten temat do powiedzenia. Zaczął się motać i wić, jak to na mnie nie zasługuje - w związku z tym ukróciłam jego cierpienia i odeszłam.

[201604191001]

Napisane przez klempaa

Tak, zostałam zdradzona.
Jak się dowiedziałam? Przyjaciółka mi powiedziała, że widziała eksia z inną laską w sytuacji dość klarownej - również jej koleżanką. Spotkałam się z nim, zapytałam co ma mi na ten temat do powiedzenia. Zaczął się motać i wić, jak to na mnie nie zasługuje - w związku z tym ukróciłam jego cierpienia i odeszłam.

No to miałaś bardzo łatwą sytuację, zazdroszczę.

[_ema_]

Napisane przez klempaa

Tak, zostałam zdradzona.
Jak się dowiedziałam? Przyjaciółka mi powiedziała, że widziała eksia z inną laską w sytuacji dość klarownej - również jej koleżanką. Spotkałam się z nim, zapytałam co ma mi na ten temat do powiedzenia. Zaczął się motać i wić, jak to na mnie nie zasługuje - w związku z tym ukróciłam jego cierpienia i odeszłam.

A gdyby stanowczo zaprzeczył? Zaufałabyś koleżance? Czy jemu i przyjęłabyś jako fakt oczywisty, że to koleżanka musi kłamać?
Jesli opcja 1 - to taki sam brak zaufania, jesli 2 - naiwność. Zostaje tylko 3 - dyskretnie sprawdzić, kto jest nielojalny. Wiem, po świńsku, ale dla mnie najrozsądniej.
Czasem ludzie potrafią kłamać bez zająknięcia. I proszę, nie argumentuj tylko 'jak się z kimś jest to się wie, że kłamie', bo gdyby to było prawdą, to nie byłoby żadnej ukrytej zdrady na świecie.

[201604220918]

Napisane przez kleo14

I nadal czekam na odpowiedź, czy niesprawdzające zostały zdradzone i jak się tego dowiedziały.

Ja się dowiedziałam przypadkiem - wieszałam pranie na balkonie, a mój były wychodził właśnie od swojej ukochanej nr 2 z bloku naprzeciwko. To był dowód ostateczny - bo zmiana w zachowaniu była wcześniej.

Potem popełniłam błąd (teraz to widzę) - bo mu wybaczyłam; ale zrobiłam się dużo bardziej podejrzliwa; obserwowałam uważnie reakcje i zachowania partnera, i kiedy tylko zauważyłam zmiany, zapytałam wprost - nie musiał nawet odpowiadać, jego mina wyrażała wszystko. Na szczęście oszczędził mi głupich tekstów typu "to nie tak jak myślisz".

[kleo14]

Napisane przez klempaa

Tak, zostałam zdradzona.
Jak się dowiedziałam? Przyjaciółka mi powiedziała, że widziała eksia z inną laską w sytuacji dość klarownej - również jej koleżanką. Spotkałam się z nim, zapytałam co ma mi na ten temat do powiedzenia. Zaczął się motać i wić, jak to na mnie nie zasługuje - w związku z tym ukróciłam jego cierpienia i odeszłam.

A gdyby koleżanka Ci tego nie powiedziała? Zauważyłaś wcześniej, że coś jest nie tak?

Napisane przez dialectic_chaos

Ja się dowiedziałam przypadkiem - wieszałam pranie na balkonie, a mój były wychodził właśnie od swojej ukochanej nr 2 z bloku naprzeciwko. To był dowód ostateczny - bo zmiana w zachowaniu była wcześniej.

Skoro widziałaś i domyślałaś się wcześniej, że coś jest nie tak, to dlaczego nie zerwalaś wcześniej? Gdybyś nie zauważyła tej sytuacji to jak długo czekałabyś na ostateczny dowód?

[klempaa]

Napisane przez _ema_

A gdyby stanowczo zaprzeczył? Zaufałabyś koleżance? Czy jemu i przyjęłabyś jako fakt oczywisty, że to koleżanka musi kłamać?
Jesli opcja 1 - to taki sam brak zaufania, jesli 2 - naiwność. Zostaje tylko 3 - dyskretnie sprawdzić, kto jest nielojalny. Wiem, po świńsku, ale dla mnie najrozsądniej.
Czasem ludzie potrafią kłamać bez zająknięcia. I proszę, nie argumentuj tylko 'jak się z kimś jest to się wie, że kłamie', bo gdyby to było prawdą, to nie byłoby żadnej ukrytej zdrady na świecie.

Zaufałabym sobie, bo czułam, że coś jest nie tak, jednak zanim z nim o tym zdążyłam pogadać - przyjaciółka mi powiedziała, ze widziała go jak czeka z kwiatami na jej koleżankę W związku z tym - niezależnie od jego odpowiedzi - odeszłabym, bo zaufania nie było.

[201604220918]

Napisane przez _ema_

A gdyby stanowczo zaprzeczył? Zaufałabyś koleżance? Czy jemu i przyjęłabyś jako fakt oczywisty, że to koleżanka musi kłamać?
Jesli opcja 1 - to taki sam brak zaufania, jesli 2 - naiwność. Zostaje tylko 3 - dyskretnie sprawdzić, kto jest nielojalny. Wiem, po świńsku, ale dla mnie najrozsądniej.
Czasem ludzie potrafią kłamać bez zająknięcia. I proszę, nie argumentuj tylko 'jak się z kimś jest to się wie, że kłamie', bo gdyby to było prawdą, to nie byłoby żadnej ukrytej zdrady na świecie.

Ja mimo wszystko sądzę, że tak właśnie jest; no chyba że strona oszukiwana jest
1. totalnym naiwniakiem, który wierzy we wszystko co usłyszy, jakkolwiek głupie by to nie było
2. świadoma tego, co się dzieje, ale woli to od siebie odsuwać;

Opieram się teraz tylko na własnym doświadczeniu, może nie jest ono jakieś ogromne, ale jest.

[klempaa]

Napisane przez kleo14

A gdyby koleżanka Ci tego nie powiedziała? Zauważyłaś wcześniej, że coś jest nie tak?

Tak tylko jeszcze nie zdażyłam z nim o tym pogadać (bo najpierw musiałam sobie wszystko w głowie poskładać, ułozyć i upewnić się, że jednak to mi się nie wydaje, że jakoś dziwnie jest). Tak się złożyło, że przed rozmową z nim spotkałam się jeszcze z przyjaciółką (która o moich podejrzeniach nie wiedziała) - i cóż, sprawa była jasna