Starania inaczej-czyli staraczki z problemami

[EdziaO]

Dziękuję Wam bardzoim więcej dobrych życzeń tym większe szanse wiecie?Większa przychylność losu

[pxv]

Napisane przez EdziaO

dziś kończę 29 lat

Idealnego zdrowia i sto lat w szczęściu i miłości!

[magolina]

Napisane przez EdziaO

A dziś? dziś kończę 29 lat. Jest mi z tym zwyczajnie. Nie moge się doczekać wieczora bo mój nie gotujący nigdy przenigdy mąż coś mam mi zrobić do jedzenia w ramach obiadu, którego dziś ma nie gotować.

Edzia zdrowia i spełnienia marzeń. Z resztą sobie poradzisz

[moni_ka.g]

Napisane przez EdziaO

powiem szczerze, że jeszcze 5 lat temu żadna ze mnie byłaby mama. A w wieku 20 lat?to była chyba jakaś inna era dla mnie. Szczerze mówiąc moim głównym zmartwieniem było dorobienie na wyjazd wakacyjny i jak przekonać rodziców że wychodzę na imprezę i nic mi nie będzie. Sama była dzieckiem naprawdę. Dlatego już przestałam sobie wyrzucać, że zaczęłam zbyt późno.

U mnie dziś zimno jak cholera. Wczoraj zabłądziłam na tej mojej wiosce(chciałam zrobić sobie skrót) i z 1h spaceru z wózkiem zrobiły się 2h czego połowa w błocie. Bartek był czerwony jak burak i wściekły bo nie dostał na czas obiadu. Mi juz para szła uszami, że kręcę się w kółko i ciągle ślepa uliczka. TŻ stwierdził, że kupi mi nawigacjęA dziś? dziś kończę 29 lat. Jest mi z tym zwyczajnie. Nie moge się doczekać wieczora bo mój nie gotujący nigdy przenigdy mąż coś mam mi zrobić do jedzenia w ramach obiadu, którego dziś ma nie gotować.

ze mnie też 5 lat temu nie byłoby zapewne dobrej mamy, a i odpowiedniego kandydata na tatusia nie było wtedy nie ma co tego roztrząsać.

wszystkiego najlepszego z okazji urodzin

[ziebulka]

Spełnienia marzeń EdziaO! Obyś niedługo mogła przenieść się na mamusiowy i tylko zaglądać do Nas w odwiedziny

Elianko dotarł w końcu Tż do urologa?? Jakieś przeziębienie bierze teraz mojego i zastanawiamy się co z badaniem nasienia, chyba odpada?? wiesz coś może na ten temat?

Magnolia jak tam bóle, ustąpiły?? Nie chciałam pisać ale troszkę pasowało mi to do objawów psychosomatycznych. Po takim stresie jak przeżyłaś to nie było by nic dziwnego.


Czas mi się tak wlecze że każdy dzień to jak tydzień. Pierwszy raz od kilkunastu miesięcy czekam tak na wynik przytulania. Nadzieja duża w sercu, kciuki zacisinięte, pozytywne myślenie na najwyższych obrotach.

[Nue]

Wszystkiego najlepszego, EdziaO! Spełnienia marzeń i duuuużo zdrówka

[mala77]

Spełnienia marzeń Oby jak najszybciej

[elianka]

Napisane przez ziebulka

Elianko dotarł w końcu Tż do urologa?? Jakieś przeziębienie bierze teraz mojego i zastanawiamy się co z badaniem nasienia, chyba odpada?? wiesz coś może na ten temat?

Nie mam pojęcia jak się ma przeziębienie do wyników , przykro mi
Mąż ma wizytę 6 lutego. Zobaczymy.

Ja ostatnio mam bardzo zły czas, nic mnie nie cieszy, mam strasznie zmienne nastroje i zrobiłam sie zwyczajnie upierdliwa

Wszędzie w koło ciąże i noworodki i każdy mi o wszystkim opowiada, jak to półroczna Julka ładnie układa klocki, jak małemu Szymkowi rosną ząbki i jak to Mariolka jest załamana bo przytyła w ciąży 2 kg a dużo i świat jej sie zawalił.

Aktualnie co rano nie mam ochoty wstawać z łóżka.


Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

[mala77]

Elianko niestety tak jest. Kiedy większość czasu spędzasz na myśleniu 'jak, dlaczego' 'dlaczego my', na przeróżnych badaniach. A seks w pewnym momencie już nie jest tylko przyjemnością, ale i niejako obowiązkiem. I co miesiąc to samo.

[magolina]

Napisane przez ziebulka

1. Magnolia jak tam bóle, ustąpiły?? Nie chciałam pisać ale troszkę pasowało mi to do objawów psychosomatycznych. Po takim stresie jak przeżyłaś to nie było by nic dziwnego.

2. Czas mi się tak wlecze że każdy dzień to jak tydzień. Pierwszy raz od kilkunastu miesięcy czekam tak na wynik przytulania. Nadzieja duża w sercu, kciuki zacisinięte, pozytywne myślenie na najwyższych obrotach.

ziebulka czyżbyś zmieniła avatarka??? to Ty???
Co do:
1. Bole może już mniejsze, ale duszności są nadal, i zmęczenie po wejściu na I piętro dzis pojechałam o 7 zarejestrować się do pulmonologa ale byłam 11 a numerków dają 9, więc d..a i muszę jechac jutro, chyba o 5 ale też stawiam na nerwobóle.

2. Trzymam mocno, mocno kciuki oby ten cykl, tak pozytywny okazał się szczęśliwy

Napisane przez elianka

Ja ostatnio mam bardzo zły czas, nic mnie nie cieszy, mam strasznie zmienne nastroje i zrobiłam sie zwyczajnie upierdliwa

Wszędzie w koło ciąże i noworodki i każdy mi o wszystkim opowiada, jak to półroczna Julka ładnie układa klocki, jak małemu Szymkowi rosną ząbki i jak to Mariolka jest załamana bo przytyła w ciąży 2 kg a dużo i świat jej sie zawalił.

Aktualnie co rano nie mam ochoty wstawać z łóżka.


Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

Ehh skąd ja to znam.....też non stop słyszę że ta albo tamta w ciąży, albo jak to moich przyjaciółek dzieci sie pięknie rozwijają. Z jednej strony mnie to cieszy, przecież nikomu źle nie życzę, z drugiej ból w sercu, bo gdyby moje życie potoczyło sie inaczej, Lenka miałaby (gdyby urodziła się w terminie) dziś 2 miesiące

co do związków, u mnie po śmierci Lenki nasz bardzo się scementował, ale.....nie będę się tu bardzo uzewnętrzniać, chodzi po prostu o to, że mój Tż znów odwleka starania.... w listopadzie powiedział mi, że na razie nie chce bo nadal bardzo sie boi, było mi wtedy tak z tym źle, ale powiedziałam ok. Przełknęłam tą gulę. Mieliśmy zacząć od stycznia, odliczałam dni, teraz znów słyszę że on nie da rady....i jest problem. Mnie przy zdrowych zmysłach trzyma tylko myśl o kolejnej ciąży i o tym, żeby urodzić żywe i zdrowe dziecko. On na razie nie chce....na razie nie udało nam sie dogadać....

[scarlett26]

Ze mną jest na odwrót - to ja się boję... Na razie ginekolog kazał odczekać te 3 cykle,a jeszcze nie miałam nawet pierwszej @ po #. Z nas dwojga na pewno TŻ chce bardziej dziecka. Rozmawiając o wieku to ja mam niemal 31, a On 36. No i kicha - bardzo późno się poznaliśmy, ja się boję Downa i innych problemów, teraz #, oczywiście nie wiadomo czemu..... Wymyślam milion powodów, a to że przemoczyłam nogi, a to że zjadłam camembert (nie można bo listerioza), a to że milion różnych stresów, a to że mam nadwagę.............

[mala77]

Scarlet przejdzie Ci i będziesz chciała malucha. Tylko troche czasu trzeba.
Camemberty itp można jeść pod warunkiem, że są z mleka pasteryzowanego /a takie są wszytkie Turki i inne paczkowane na Polskim rynku.
31 lat to naprawdę nie jest dużo. Ryzyko zespołu downa i innych anomalii wzrasta znacznie dopiero po 40.

[EdziaO]

Napisane przez elianka

Nie mam pojęcia jak się ma przeziębienie do wyników , przykro mi
Mąż ma wizytę 6 lutego. Zobaczymy.

Ja ostatnio mam bardzo zły czas, nic mnie nie cieszy, mam strasznie zmienne nastroje i zrobiłam sie zwyczajnie upierdliwa

Wszędzie w koło ciąże i noworodki i każdy mi o wszystkim opowiada, jak to półroczna Julka ładnie układa klocki, jak małemu Szymkowi rosną ząbki i jak to Mariolka jest załamana bo przytyła w ciąży 2 kg a dużo i świat jej sie zawalił.

Aktualnie co rano nie mam ochoty wstawać z łóżka.


Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

ja wiem co masz na myśli. Mój TŻ miał takie dziwne przeczucie cąły czas ża wina jest po jego stronie, że się "nie sprawdza". Od tego myślenia odechciewało mu się w ogóle prób. Na tym tel zaczęło dochodzić między nami do spięć. Bardzo źle wspominam to jak to się wszystko z miesiąca na miesiąc toczyło. Dla mnie taka równia pochyła. Także jestem w stanie wyobrazić sobie co czujesz i co przeżywacie razem i każde z osobna. Szczerze mówiąc nie wiem co zrobiłabym w takiej sytuacji, jak próbowała ratować siebie, związek.
Na ile on jest silny, a nawet jeśli jest to dziecko (jego brak) zawsze jest tematem ciężkim, trudnym. Nie umiem tez napisać Ci mądrego słowa w tym temacie. Chyba najlepsze co można zrobić już robisz. Machina ruszyła a Ty jej nie zatrzymujesz. Tylko jak Tobie samej z tym jest, Ty jedna wiesz. Jako ta zdrowa, ta która ma być mądrzejsza, bardziej wyrozumiała, bardziej kochająca, poddająca się większej próbie...Myślę osobiście że Wam się uda, że wyjdziecie na prostą, że będziecie jedną z tych rodzin stawianych za wzór, że lekarze są omylni lub inaczej-bezsilni wobec natury. Myslę też że może nie trafiłaś na dość dobrych specjalistów. Ale na to wszystko nie mam namacalnych dowodów, które mogły by Cię pocieszyć i Ci ulżyć. Mogę tylko dodać Ci otuchy, chociaż ile ona ma być warta...

---------- Dopisano o 19:32 ---------- Poprzedni post napisano o 19:29 ----------

Napisane przez magolina

ziebulka czyżbyś zmieniła avatarka??? to Ty???
Co do:
1. Bole może już mniejsze, ale duszności są nadal, i zmęczenie po wejściu na I piętro dzis pojechałam o 7 zarejestrować się do pulmonologa ale byłam 11 a numerków dają 9, więc d..a i muszę jechac jutro, chyba o 5 ale też stawiam na nerwobóle.

2. Trzymam mocno, mocno kciuki oby ten cykl, tak pozytywny okazał się szczęśliwy



Ehh skąd ja to znam.....też non stop słyszę że ta albo tamta w ciąży, albo jak to moich przyjaciółek dzieci sie pięknie rozwijają. Z jednej strony mnie to cieszy, przecież nikomu źle nie życzę, z drugiej ból w sercu, bo gdyby moje życie potoczyło sie inaczej, Lenka miałaby (gdyby urodziła się w terminie) dziś 2 miesiące

co do związków, u mnie po śmierci Lenki nasz bardzo się scementował, ale.....nie będę się tu bardzo uzewnętrzniać, chodzi po prostu o to, że mój Tż znów odwleka starania.... w listopadzie powiedział mi, że na razie nie chce bo nadal bardzo sie boi, było mi wtedy tak z tym źle, ale powiedziałam ok. Przełknęłam tą gulę. Mieliśmy zacząć od stycznia, odliczałam dni, teraz znów słyszę że on nie da rady....i jest problem. Mnie przy zdrowych zmysłach trzyma tylko myśl o kolejnej ciąży i o tym, żeby urodzić żywe i zdrowe dziecko. On na razie nie chce....na razie nie udało nam sie dogadać....

Strasznie ciężka sytuacja i chyba nic innego nie można zrobić jak poczekać. Bo w sumie sama go dobrze rozumiesz. Może spróbuj z nim jeszcze więcej porozmawiać?Może nie znalazł ujścia dla swoich przeżyć, może to wszystko w nim siedzi?




Bardzo Wam dziękuję za życzenia

[moni_ka.g]

Napisane przez elianka

Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

ja rozumiem, że można nie wytrzymać presji, oczekiwań odnośnie dziecka, swoich niespełnionych pragnień, poczucia marnowania życia drugiej osobie (tej zdrowej, która potencjalnie z kimś innym mogłaby mieć dziecko), ciągłych starań, i jeszcze wielu innych trudności, a to rodzi mnóstwo spięć, konfliktów i nie łatwo sobie z tym poradzić.

ja przez długi czas miałam poczucie winy, że to przeze mnie jeszcze nie możemy zacząć starań i nie wiadomo było kiedy je zaczniemy i czy w ogóle będzie to możliwe i zastanawiałam się jak to z nami będzie w takiej sytuacji, czy wytrzymamy ze sobą, czy mąż nie byłby szczęśliwszy z kimś innym, zdrowym, itp., itd. mąż mi tylko powtarzał, że będzie dobrze, ale strasznie mnie to drażniło, bo wiedziałam, że to "dobrze" wcale nie jest takie realne. już wolałam jak mówił, że jak nie będziemy mogli mieć własnych dzieci to poważnie zainteresujemy się adopcją, bo przecież tyle dzieci potrzebuje miłości. ale...zobaczymy...bardzo boję się, że tak skupimy się na staraniach, że przestaną one być dla nas przyjemnością, a kojarzyć się będą tylko z obowiązkiem.

[mala77]

Ja wiem, że łatwo powiedzieć, ale działa metoda nie myślenia o poczęciu. W cyklu zajścia w ogóle miałam w ciążę nie zachodzić. I RTG i antybiotyk i alkoholu za dużo. I co. I akurat się udało. I to według wyliczeń 6 dni przed owulacją. Ale gdyby to miało być specjalnie to z 'niemyślenia' nici by wyszły

[_kasicka]

Dziewczyny czy jest może któraś z Was z Krakowa?? Potrzebuje dobrego ginekologa-endokrynologa. Stwierdziłam że nie ma sensu chodzić osobno do ginekologa a osobno do endokrynologa. Nie wiem czy po tych tabletkach clo mogło mi tsh podskoczyć bo mam teraz wysokie a przed miesiącem miałam super... Myślę że najlepiej się leczyć u jednego lekarza i wydawać jedne pieniądze i zrobić to jak najszybciej bo szkoda czasu.. aha nie pisałam Wam po drugim monitorowaniu (w 18dc) też nie było pęcherzyka wiec clo na mnie nie działa. Gin kazała mi brać teraz dwa razy dziennie duphaston i clo tez dwa razy dziennie od 5-9 dc i znowu na monitoring zobaczymy.

[ziebulka]

Napisane przez elianka

Wszędzie w koło ciąże i noworodki i każdy mi o wszystkim opowiada, jak to półroczna Julka ładnie układa klocki, jak małemu Szymkowi rosną ząbki i jak to Mariolka jest załamana bo przytyła w ciąży 2 kg a dużo i świat jej sie zawalił.

Aktualnie co rano nie mam ochoty wstawać z łóżka.


Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

Ja jestem na etapie odcięcia się od dzieci. Nie widuje znajomych z dziećmi, z jednej strony ze względu na odległości kilkuset kilometrów ktore nas dzielą a z drugiej że nie dąże jakoś bardzo do tego spotkania. Ale widok kilkunastu kobiet dziennie z niemowlętami na osiedlu, reklam papmersów czy bebiko itp i jeszcze seriali typu "licealne ciąże" skutecznie dobija.

A co do utrzymania związku to bezpośredniego wpływu starań nie odczuwam. Początkowo bardzo długo nie było diagnozy- więc nie było winy. Jak tż zrobil badanie to się zmartwił i chociaż ja wiedziałam że to wyrok to go pocieszałam że to nic takiego i damy rade (a że on nie zna się kompletnie na aspektach medycznych)- uwieżył i przestał się martwić. A jak gin patrząc na jego wyniki powiedział ze nie jest tragicznie to mój mężu nie widzi w ogóle problemu ze swojej strony
cóż jakoś staram się to ogarnąć i pchać do przodu

Napisane przez magolina

ziebulka czyżbyś zmieniła avatarka??? to Ty???

tak to ja

Dziś piękny słoneczny dzień, i kolejny dzień absytnencji bo tż poczuł się lepiej i w poniedziałek ma badanie. Ja oczywiście powinnam się uczyć i standartwo tego nie robie. Za to wczoraj sado-masochistycznie oglądałam filmiki na youtubie, może któraś ma podobne potrzeby smagania się takimi informacjami to posyłam link http://www.youtube.com/watch?v=qCdIiLLF0vw (tu akurat do IUI)

[EdziaO]

Dziewczyny generalnie podsumowując jakby nas zebrać w jedynym miejscu to siłą woli dałybyśmy radę przenieść górę

Teraz jestem taka do przodu bo mam zwyżkę

wczorajszy dzień bardzo na plus, ale dzisiejszy-awaria naszego NOWEGO samochodu. Stary ledwo się kupy trzymała, ale czy śnieg, czy mróz odpalała zawsze. Mąż wściekły bo do pracy nie pojechał. Zobaczymy co powie mechanik i za ile to powie

[mala77]

EdiaO, po prostu go zima zaskoczyła niespodziewanie

[magdaef]

Po pierwsze, to spóźnione wszystkiego najlepszego Edzia!Na jeden dzień Was zostawić i od razu impreza na wątku

Napisane przez ziebulka

Ja jestem na etapie odcięcia się od dzieci. Nie widuje znajomych z dziećmi, z jednej strony ze względu na odległości kilkuset kilometrów ktore nas dzielą a z drugiej że nie dąże jakoś bardzo do tego spotkania. Ale widok kilkunastu kobiet dziennie z niemowlętami na osiedlu, reklam papmersów czy bebiko itp i jeszcze seriali typu "licealne ciąże" skutecznie dobija.

Mnie niesamowicie dobija myśl o bratowej w ciąży (miałyśmy termin w odstępie 2 tygodni). Jestem okropna i mam straszne wyrzuty sumienia z tego powodu, ale jakoś nie jestem w stanie się z nią spotkać i dzielić jej radości... + z zamulaczy, w poniedziałek zaczynałabym 6 miesiąc.

Napisane przez EdziaO

wczorajszy dzień bardzo na plus, ale dzisiejszy-awaria naszego NOWEGO samochodu. Stary ledwo się kupy trzymała, ale czy śnieg, czy mróz odpalała zawsze. Mąż wściekły bo do pracy nie pojechał. Zobaczymy co powie mechanik i za ile to powie

Ja podejrzewam swój o pęknięcie zbiornika płynu chłodzącego

[pxv]

Napisane przez elianka

Aktualnie co rano nie mam ochoty wstawać z łóżka.

Ostatnio koleżanka z pracy spytała się mnie jak to możliwe, że tyle par, które nie mogą mieć dziecka, rozstaje się. Ona nie mogła tego rozumieć.
Ja to rozumiem a WY?
Czy Wam też tyle wysiłku czasem sprawia utrzymanie związku w kupie, kiedy jedna osoba poświęca się dla drugiej z tyłu głowy mając "gdyby.." a druga osoba ma poczucie winy chociaż winna nie jest?

No mi też się ciężko wstaje bo prawie każdy ranek zaczynam od myślenia o tym czy nam się uda, czy się wyniki poprawią itp. Ale nie mam myślenia "co by było gdyby" bo nigdy tak nie myślę, odnośnie niczego. I kto mnie zna dobrze to raczej nie mówi do mnie, że "gdyby coś było inaczej to byłoby dobrze" dlatego, że myślę, że zawsze mogłoby być gorzej. Nie da się przewidzieć, że byłoby lepiej. Widać to moim podpisie.
Nie mogę powiedzieć, że problem z zajściem w ciąże wcale na nasz związek nie wpłynął, jednak osobiście wole nie mieć dzieci niż mieć je z kimś innym niż mój mąż. On jest dla mnie najważniejszą osobą. Ale rozumiem to, że można mieć takie myśli. Ja też usłyszałam "mogłem się z Tobą nie żenić to byś nie miała problemów". Zebrało się mu za to opieprz i skończyły się takie pomysły. Jednak z nas dwojga to mąż bardziej chce mieć dzieci. Nie wiem jak wyglądałaby sytuacja gdyby było odwrotnie. Ale jest jak jest i staramy się sobie z tym radzić tak jak umiemy. Wiem, że to może banalne ale myślę, że warto sobie przypomnieć dlaczego właściwie jesteśmy razem i starć się myśleć o dobrych momentach.

Napisane przez mala77

Ja wiem, że łatwo powiedzieć, ale działa metoda nie myślenia o poczęciu. W cyklu zajścia w ogóle miałam w ciążę nie zachodzić. I RTG i antybiotyk i alkoholu za dużo. I co. I akurat się udało. I to według wyliczeń 6 dni przed owulacją. Ale gdyby to miało być specjalnie to z 'niemyślenia' nici by wyszły

No właśnie wiele razy czytałam, że dziewczyny różne pisały, że najlepiej się zachodzi jak się o tym nie myśli. Ale dla mnie się to wydaje niewykonalne. Mógłby ktoś stworzyć takie urządzenie które kierowałoby myślenie na wybrany tor. To ułatwiłoby wiele spraw, też te nie związane ze staraniem. I pomogłoby w myśleniu o związku pozytywnie, tak jak napisałam wyżej.

[moni_ka.g]

wczoraj dowiedziałam się, że żona mojego brata ciotecznego znowu jest w ciąży, mają już 8-miesięczne dziecko. siostra cioteczna mojego męża też w ciąży (po 2 latach starań i pierwszym in vitro). a my...?

[Judi21_84]

HEj Dziewczyny!
Przyznam się że aż mi głupio się Wam tu żalić że to już mój 14 cykl staranek, ponieważ mam już 3,5 rocznego synka. Doświadczyłam co to ciąża, macierzyństwo. Teraz jest problem z drugim bobasem, ale jedno dziecko już mam. Tak bardzo chciałabym żeby każda z Was w niedługim czasie mogła tulić swoje maleństwo w ramionach...

[Katee27]

Napisane przez moni_ka.g

wczoraj dowiedziałam się, że żona mojego brata ciotecznego znowu jest w ciąży, mają już 8-miesięczne dziecko. siostra cioteczna mojego męża też w ciąży (po 2 latach starań i pierwszym in vitro). a my...?

Nie bądź zazdrosna,przyjdzie i na Ciebie czas.Tylko módl się o to całym sercem i pokładaj swoją nadzieję w Bogu.Ja zawierzyłam i stał się CUD...

[magolina]

Witajcie

Byłam dziś u pulmonologa, płuca czyste i zdrowe. Także to raczej nerwobóle. Na razie mam się nie stresować ( nie wiem jak to zrobić), pic meliskę itp. , a w międzyczasie mam jeszcze iśc do kardiologa zbadać dokładnie moje serduszko.
Z Tż rozmawiamy normalnie. Na razie daliśmy sobie czas do kwietnia a potem zobaczymy. Także ja na razie będę tą wspierającą i trzymającą za wszystkie mocno kciuki.

Napisane przez ziebulka

tak to ja
)

Napisane przez pxv

No właśnie wiele razy czytałam, że dziewczyny różne pisały, że najlepiej się zachodzi jak się o tym nie myśli. Ale dla mnie się to wydaje niewykonalne. Mógłby ktoś stworzyć takie urządzenie które kierowałoby myślenie na wybrany tor. To ułatwiłoby wiele spraw, też te nie związane ze staraniem. I pomogłoby w myśleniu o związku pozytywnie, tak jak napisałam wyżej.

Byłaby gotowa wieeeele za nie zapłacić

[magdaef]

Napisane przez magolina

Także ja na razie będę tą wspierającą i trzymającą za wszystkie mocno kciuki.

I ja, i ja! Mam już drugą betę, oczywiście zgodnie z przywidywaniami dalej jestem pojedyncza. Mąż odbierał wyniki i widzę, że mocno się podłamał niepowodzeniem...Opuściła m rok studiów przez ciążę zagrożoną i może tak być, że mój R. nie będzie chciał teraz się starać, żeby nie wywalili mnie z uczelni - obawiam się, że tego argumentu mu z ręki nie wytrącę. To był ostatni cykl, w którym wyrobiłabym się przed rokiem akademickim, a tu taki psikus z pojedynczą krechą. Jeszcze nie rozmawialiśmy na ten temat, bo minęliśmy się, ale już na wszelki wypadek szukam informacji o indywidualnym toku studiów...Boję się usłyszeć "dajmy sobie czas".

Moni_ka.g Wierzę, że jeszcze będziecie się cieszyć upragnionym Maleństwem.

[MMONIKA9]

hej dziewczyny weszłam z ciekawości żeby poczytać i postanowiłam kilka słow napisać - bardzo wstrząsneły mną niektóre posty wiec co to znaczy stracić dziecko bo sama straciłam synka w 20 tyg - całą ciąże miałam zagrożoną od samego początku bardzo krwawiłam wylatywały z emnie skrzepy wielkości ręki nie raz z płaczem je rozgrzebywałam z nadzieją żeby to był tylko skrzep - 2 razy byłam w szpitalu jednak ni epotrafili stwierdzić co jest przyczyną takiego stanu niby z ciążą wszystko było ok a że miałam polipa na szyjce to twierdzili że przez niego krwawię i tak to pewnego wieczoru urodziłam nagle w domu bez żadnych skurczy moje dziecko które umierało mi na rękach do teraz nie raz płacze jak sobię o tym przypomne najgorsza była ta bezsilność trzymałam dziecko w rękach patrzyłam na nie i płakałam bo widziałam jak uchodzi z niego życie a ja nie byłam w stanie mu pomóc ;(
chce wam napisać że wiem co czujecie wiem co to za ból ale chce wam też napisać byście się nie poddawały nie bały i walczyły o to malutkie szczęście ja 9mc po poronieniu na teście ujrzałam ponownie 2 kreski był strach obawa łzy te ze strachu i ze szczęścia druga ciaża przebiegała inaczej nie było krwawien ale była uznana za zagrożoną i musiałam cały czas lezeć nie obyło sie bez szpitala w 14-17tyg były kontorle a w 33tc wylądowałam w szpitalu z 4cm rozwarciem tydzień mnie potrzymali i wypuscili po jakimś tyg rozwarcie zrobiło się na 5cm ale do spzitala już mnie nie przyjeli bo nie odeszły mi ani wody ani nie miałam skurczy i mimo że długi czas chodziłam z 5cm rozwarciem wody odeszły mi idealnie w 40tyg 22 grudnia a urodziłam po 16 godzinach męki 23 grudnia moje największe szczęście właśnie śpi na moim ramieniu i jestem najszczęśliwszą osobą na świecie
dziewczyny walczcie mimo strachu o ten największy skarb musicie wierzyć ż etym razem wszystko będzie dobrze i ze się uda ja wiele razy to sobie powtarzałam choć nie powiem kilka razy miałam moment zwątpienia ale jak widac udało się
wszystkie was mocno ściskam i życzę dużo pozytywnego nastawienia i wary

[Judi21_84]

Monika ależ smutna historia
Cieszę się że masz miesięcznego synusia.... zdrówka dla niego i samych radości dla Ciebie!!!

[moni_ka.g]

załamałam się pisałam na początku, że zaczynamy starania, że robiłam badania i wyszła mi remisja w chorobie, ale czekałam jeszcze na wyniki histopatologiczne i już je mam, wykazały fazę aktywną nie wiem jak to możliwe, skąd ta różnica. nie wiem, czy mogę być w ciąży, czy udało nam się w tym miesiącu i co dalej... we wtorek pokażę te wyniki mojemu lekarzowi, zobaczymy...ale...normaln ie chce mi się ryczeć jak się okaże, że przez kolejne ileś miesięcy nie będziemy mogli się starać...

[elianka]

MMonika - Twoja historia jest bardzo smutna, ale daje siłę i nadzieję. Cieszę się, że napisałaś.

Katee27 - ?????