Przychodzę z pracy i nie mam na nic siły. Ktoś jeszcze?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez effcia82

Cieszy mnie zmiana czasu. Przynajmniej kot nie budzi mnie od 4 a od 5 rano

Aaaa, to dlatego moje koty nagle takie aniołki. Nie skojarzyłam.

[magi18]

Napisane przez LifeMyDreams

Cześc Dziewczyny,


Chciałam zapytać jak u Was wygląda dzień ? Co robicie po pracy najczęściej ? Jak spędzacie wolny czas i co lubicie robić ?


Mnie dopadła jakaś stagnacja - wstaje ide do pracy wracam , ogarniam obiad i dom i leżakuje na kanapie z serialami albo książką ... mam poczucie że życie mi ucieka przez palce (((

Mnie też. Wracam z pracy i w sumie nic pożytecznego nie robię, a później mam wyrzuty sumienia, że marnuje sobie życie.

Napisane przez sylvanna

Też to odczuwam bardzo Znaczy ja po pracy nie śpię, staram się jakoś wytrzymać do tej 22, ale rano ledwo zwlokę się z łóżka. W pracy oczy mi się zamykają i tylko to, że mam dużo do zrobienia i zapas kawy JAKOŚ mnie trzyma przy życiu.

Miałam taki stan po zmianie czasu. Teraz jest już lepiej, ale pierwszy tydzień to był koszmar - ledwo wytrzymywałam bez spania.

[stotek]

Ja pierwszy tydzien po zmianie czasu autentycznie czulam sie jak na permanentnym kacu na szczescie minelo, ale bardzo ciezki był to dla mnie tydzień.

[kasztanka3]

U mnie zmiana czasu w druga strone, na zimowy i jakos lzej sie wstaje rano, ale za to o 18 juz ciemno jest

[Obeyka]

Spróbuj może zmusić się do ruchu na świeżym powietrzu.

[golgie]

Ja po pracy, korzystam z siłowni dla pracowników-ok. 4 km na bieżni+ ćwiczenia na macie kosztują mnie sporo, ale potem czuję się lepiej, że w ogóle coś robię. Ostatnio miałam wyrzuty sumienia, że nie mam czasu na sport, choć przez wiele lat byłam instruktorką, teraz trochę zmalały

[Catalleya]

Widzę w tym wątku opisy swojego życia, monotonii i braku motywacji do czegokolwiek, więc pozwólcie, że się dołączę do Was

Zacznę może od początku mojego dnia.

Przed ślubem i tym samym przed przeprowadzką wstawałam ok. 6:40 żeby się ogarnąć tyle o ile, zjeść, otrzepać się z porannej zamuły na czas prowadzenia samochodu, by nie spowodować katastrofy w ruchu lądowym Dojazdy do pracy zajmowały mi ok. 30 minut (niecałe 18 km), w miejscowości ościennej względem Krakowa, więc w miarę bez korków.

Praca co prawda biurowa 8-16, ale nie muszę na szczęście wyglądać w niej nienagannie, bo spotkań z Klientami nie mamy, same maile i telefony. Jest to mała rodzinna firma, gdzie w jednym biurowym pomieszczeniu siedzę ja, syn szefa i szef. Pracuję tutaj 4 lata i jest to moja pierwsza poważna praca (poprzednich fizycznych dorywczych nie liczę). Praca sama w sobie nierozwojowa, nie ma możliwości awansu, szkoleń, ale podwyżki już były. Z racji dojazdów szef zapewnia mi auto (ubezpieczenie i naprawy są po jego stronie), paliwo tankuję sama. Szef złoty i cierpliwy człowiek, umożliwił mi rozpoczęcie doktoratu na uczelni i tym samym cotygodniowe wyjścia na uczelnię, z których to godziny sumuję i na koniec miesiąca odliczam sobie, jako wykorzystane dni urlopowe.

Przed wspomnianą przeprowadzką moje popołudnia wyglądały tak, że w domu byłam ok. 16:30, jadłam konkretny obiad u babci (mieszkamy na tym samym podwórku), szybka wspólna kawka, pogaduchy, zabawy z psami i kotami na polu, dwa razy w tygodniu fitness, a w weekendy spotkania z TŻ. W miarę uporządkowany tryb bez dzieci.

Ten tryb, w którym jeszcze jakoś w miarę funkcjonowałam i miałam siłę, zmienił się diametralnie po ślubie i przeprowadzce do teściowej z mojego rodzinnego domu, a dystans do pracy z 18 km wydłużył się na 40 km, a średni czas dojazdu w najlepszej sytuacji to ok. 40-50 minut, a w najgorszej 3 godziny jak wszyscy na dłuższe weekendy jadą do domu albo jest wypadek, a że dojeżdżam dzień w dzień przez autostradę to wszelkiego rodzaju stłuczki i zatory są często. Do tego dochodzą chore remonty w mieście, przez które to miasto i tak nie opłaca mi się dojeżdżać, bo w godzinach szczytu przebycie przez centrum odcinka 22 km zajmuje o wiele więcej niż 40 km autostradą, a o spalaniu auta w miejskich krakowskich korkach nie wspomnę.

Nieprzewidywalność trasy, korków na takim odcinku jest związana ze spóźnieniami (średnio 10,20 minut) przez co szef łagodnie zwracał mi już uwagę, ale ja pokornie tłumaczyłam jak to wygląda i napomknęłam, że myślałam już przez to o zmianie pracy nawet. Jako osoba źle znosząca wszelką krytykę zamykałam się w toalecie, płakałam, że tak to wygląda i wracałam do biurka. Mąż niejednokrotnie mówił, by zmienić pracę, bo widzi jak często wracam wściekła tymi dojazdami, głupotą ludzi na drodze, a nie daj Boże jak do tego boli mnie brzuch, a ostatnio mam jakieś problemy tego typu, to już w ogóle armagedon.

Po powrocie ogarniam się, jem obiad (gotuje nam teściowa, która jest w domu cały czas, a jak leci do teścia za granicę to gotuję sama na 2, 3 dni). Pracy nie mam ciężkiej, ale jest nudna, bez wyzwań. Ktoś powie, że pogięło mnie, że narzekam mając dobrego szefa, ale wyobraźcie sobie jedną kobitę, która siedzi z dwoma facetami 8 h dziennie (w tym jeden z nich jest introwertykiem, którym pyskuje do swojego ojca-szefa, bo czemu by nie) i nie ma z kim pogadać na typowo babskie tematy.

Jedna z Was pisała kiedyś, że mało rozwojowa praca sprawiła, że zaczęła głupieć, wręcz cofać się w rozwoju i coś w tym jest. Kiedyś miałam zapał do nauki, poznawania nowych rzeczy, nabywania umiejętności. Obecnie jestem na tych studiach jeszcze, które przez pracę nie są robione na 100% tak jak powinno to wyglądać, ale jak tu cokolwiek pisać, czytać naukowego skoro człowiek jest odmóżdżony pracą? Nigdy nie przypuszczałam, że monotonia może tak działać na człowieka i jego mózg. Na ten moment względny luz w pracy sprawia, że zawsze mogę coś na uczelnię podziałać mimo wszystko, ale poranne wstawanie wyniszcza mnie na resztę dnia.

Co do wstawania rano mam tak jak Wy, bo jestem typową nocną sową, ale nie mogę sobie pozwolić na zarwanie nocy, więc chodzę spać ok. 23:00, wstaję między 6:00, a 6:20, by wyjść o 7:00. W sumie to zmartwychwstaję każdy poranek, nie ogarniam nic, ledwo żyję, a mąż jak kiedyś widział mnie taką rano to był w szoku, że siedzę, jem śniadanie i nie odzywam się słowem do niego nawet

Na fitness chodzę średnio 1 raz w tygodniu, czasami dwa razy, ale chciałabym 3 jak skończy się rok akademicki. W domu mam orbitrek, który zgarnia kurz, a na jego jego pedały kładę miskę z chipsami, ale chciałabym się znowu zmotywować do jego używania, bo świadomie sama robię sobie szkodę małą ilością ruchu.

Drzemek staram się unikać jak ognia, bo jak zapadnę w kilkugodzinną to potem mam dramat w głowie i zero przygotowanych rzeczy na kolejny dzień, co mnie drażni.

Witaminę D3 suplementuję (mam nadzieję że to to samo co wit. D ?), magnez też biorę, ale i tak czegoś mi brakuje, bo strasznie włosy mi lecą i do tego dolegliwości żołądkowe w postaci okropnych wzdęć). Badania miałam robione i wszystko OK wg nich, tarczyca w normie, ale będę musiała zbić TSH, bo w przypadku planowanej ciąży jest za wysokie.

Spróbuję jeszcze jakieś Centrum suplementować, czy coś, bo już mam prześwity na głowie, a jak nie to trycholog

Ogólnie jak tak czytam opisy naszych żyć to jest to błędne koło, bo tkwimy w nudnych pracach, często z beznadziejnymi ludźmi, zarobkami, chcemy coś zmienić, ale mamy nieuzasadnione wewnętrzne obawy, a przede wszystkim brak nam sił do działań po tej nudnej pracy, brak sił na trening, na zmianę diety, złych nawyków i dalszego samorozwoju. A życie jest po to by żyć, a nie przeżyć byle jak będąc uciśnionym.

[Roxien]

Smutne realia polskeigo rynku pracy. Prawda jest taka, że dla sporej częsci z nas zlapanie nawet nudnej pracy w korpo to juz jest taki komfort, że cięzko ją zmienić. Ja przynajmniej oddalam od siebie taka opcje pomimo tego że poza weekendami moj dzien wyglada czesto tak, ze wstaje o 7 do pracy, trace godzine na dojazd, wracam do domu kolo 18 i padam na pysk. Po prostu posadka jest za ciepla aby wybrzydzać.

[cava]

Napisane przez Catalleya

Witaminę D3 suplementuję (mam nadzieję że to to samo co wit. D ?), magnez też biorę, ale i tak czegoś mi brakuje, bo strasznie włosy mi lecą i do tego dolegliwości żołądkowe w postaci okropnych wzdęć). Badania miałam robione i wszystko OK wg nich, tarczyca w normie, ale będę musiała zbić TSH, bo w przypadku planowanej ciąży jest za wysokie.

Spróbuję jeszcze jakieś Centrum suplementować, czy coś, bo już mam prześwity na głowie, a jak nie to trycholog

Zrób badania na białka autoagresywne (bia;łka C-reaktywne), czyli idź do reumatologa i poproś o nie.
Zyjesz w stresie, a ten uaktywnia choroby autoimmunlogiczne.
Lecące włosy, kiepska jakość snu mimo odpowiedniej ilosc godzin, ogólne zmeczenie i uczucie rozbicia, bóle różnorakie, to sa objawy uaktywnionej autoagresji.
A jest ich wiecej (chorób autoimmunologicznych) niż tylko te związane z tarczycą, to moze być coś z chorób reumatoidalnych.

[syklamen]

Ja wstaję 5:15, do pracy wychodzę 6:10 - jestem na 8. Kończę o 16, w domu jestem na 18:15-18:30. Także pocieszę Cię, że może być gorzej. Plus nie ma mi kto gotować obiadów, bo mieszkam tylko z Tż. Także jak już wracam do domu to jestem wściekle głodna i nieraz muszę po drodze coś kupić, bo nie wytrzymuje. Teraz jest dużo lepiej, w okresie jesienno-zimowym to była katorga. Codziennie obiecuję sobie, że pójdę na siłownię i oczywiście siedzę na czterech literach, bo nie mam siły. Pracę mam ciężką i męczącą. Pracuję w sądzie.

[Catalleya]

Cava dziękuję Ci za odpowiedź Zrobię w takim razie to badanie, bo trzeba wszystkiego próbować. TSH co prawda jest w normie, ale przeciwciała tarczycowe (anty TPO) mam podwyższone, bo jakiś czas temu były one na poziome 500 jednostek. Mimo wszystko dwóch endokrynologów stwierdziło, że nie leczy się tego, bo tylko TSH jest tutaj tutaj wystarczającym wyznacznikiem.

[cava]

Napisane przez Catalleya

Cava dziękuję Ci za odpowiedź Zrobię w takim razie to badanie, bo trzeba wszystkiego próbować. TSH co prawda jest w normie, ale przeciwciała tarczycowe (anty TPO) mam podwyższone, bo jakiś czas temu były one na poziome 500 jednostek. Mimo wszystko dwóch endokrynologów stwierdziło, że nie leczy się tego, bo tylko TSH jest tutaj tutaj wystarczającym wyznacznikiem.

te badania z TSH, weź ze sobą i tez pokaż reumatologowi i mu powiedz wszelkie objawy jakie masz.


Bedzie Cię tez pytał, czy masz w rodzinie reumatyków, to się wypytaj, bo tendencja do chorób autoimmunologicznych jest dziedziczna. Wiec jeśli są, to od razu mu powiedz.

[kasztanka3]

Napisane przez syklamen

Ja wstaję 5:15, do pracy wychodzę 6:10 - jestem na 8. Kończę o 16, w domu jestem na 18:15-18:30. Także pocieszę Cię, że może być gorzej. Plus nie ma mi kto gotować obiadów, bo mieszkam tylko z Tż. Także jak już wracam do domu to jestem wściekle głodna i nieraz muszę po drodze coś kupić, bo nie wytrzymuje. Teraz jest dużo lepiej, w okresie jesienno-zimowym to była katorga. Codziennie obiecuję sobie, że pójdę na siłownię i oczywiście siedzę na czterech literach, bo nie mam siły. Pracę mam ciężką i męczącą. Pracuję w sądzie.

Ja podobnie, pobudka o 5:30, wychodze pare min przed 7, prace zaczynam o 9, koncze o 17:30, w domu jestem o 19:30. W zeszlym tygodniu zlozylam wypowiedzenie, bede szukac czegos blizej.

[khloe]

Napisane przez kasztanka3

Ja podobnie, pobudka o 5:30, wychodze pare min przed 7, prace zaczynam o 9, koncze o 17:30, w domu jestem o 19:30. W zeszlym tygodniu zlozylam wypowiedzenie, bede szukac czegos blizej.

Ło matko, praktycznie cały dzień w pracy.
Podziwiam takich ludzi, ja bym chyba wracala z pracy, myła się, jadla i spać. .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kasztanka3]

Napisane przez khloe

Ło matko, praktycznie cały dzień w pracy.
Podziwiam takich ludzi, ja bym chyba wracala z pracy, myła się, jadla i spać. .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja czasami przychodze z pracy i np. siadam na kanapie, albo klade sie na chwile, zeby sie owinac kocykiem, bo mi zimno, i budze sie o 4 czy 5 rano, w ubraniach, soczewkach i makijazu, odkad zmienily mi sie godziny pracy z 9-17 na 9-17:30, to zdarza sie to coraz czesciej, to glowny powod zlozenia wypowiedzenia, bo swoja prace lubie, ale nie bylo mozliwosci transferu do innej lokalizacji, a o to najpierw prosilam.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez khloe

Ło matko, praktycznie cały dzień w pracy.
Podziwiam takich ludzi, ja bym chyba wracala z pracy, myła się, jadla i spać. .

Ja również. Pracowałam tak przez moment lata temu i szczerze mówiąc bardzo źle czułam się psychicznie. Nie dla mnie. Bardzo szybko dorobiłabym się depresji w takim trybie.

Wczoraj machnęłam 40 minut na orbitreku i energia mnie rozpiera. Muszę ćwiczyć - to mój jedyny sposób na brak siły.

[Kafkazmlekiem]

Ja tak miałam w poprzedniej pracy. Niby nie była bardzo ciężka, ale atmosfera i współpraca z innymi była bardzo stresująca. I siedziałam często więcej niż 8 godzin. Więc jak wracałam, to często po obiedzie przysypiałam przynajmniej dwie godzinki, tak od 19 do 21 żeby jakoś do tej 23 jeszcze chwilę pofunkcjonować... strasznie to było frustrujące.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez kasztanka3

Ja podobnie, pobudka o 5:30, wychodze pare min przed 7, prace zaczynam o 9, koncze o 17:30, w domu jestem o 19:30. W zeszlym tygodniu zlozylam wypowiedzenie, bede szukac czegos blizej.

Podziwiam.
Ale myślę że dobrze robisz. Powodzenia w szukaniu pracy.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[kasztanka3]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;86845815]Podziwiam.
Ale myślę że dobrze robisz. Powodzenia w szukaniu pracy.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Dziekuje
Na razie nie bede szukac, zrobie sobie kilka tygodni przerwy i w lipcu zaczne poszukiwania

[stotek]

Napisane przez kasztanka3

Dziekuje
Na razie nie bede szukac, zrobie sobie kilka tygodni przerwy i w lipcu zaczne poszukiwania

Bardzo dobry plan, wspaniale po wymagającej pracy jest przez pewien czas odpocząć i przewietrzyc głowę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Catalleya]

Ja dzisiaj tj. sobota dostałam jakiegoś powera na sprzątanie, pranie, nawet kwiatki poprzesadzałam Po takim dniu to koniecznie zasłużona kąpiel Słoneczna pogoda po tygodniowych ulewach dobrze robi człowiekowi

[kasztanka3]

Napisane przez stotek

Bardzo dobry plan, wspaniale po wymagającej pracy jest przez pewien czas odpocząć i przewietrzyc głowę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Moj maz to w ogole zaproponowal, zebym wrocila do szukania pracy jak bede w lepszej formie, czyli za pare miesiecy, ale przez pare miesiecy bym πer.dolca dostala w domu, jak sie tutaj przeprowadzilam w 2017, to na mojej pierwszej trzymiesiecznej wizie nie moglam w ogole pracowac, nudzilo mi sie strasznie

[lightangel]

Napisane przez kasztanka3

Moj maz to w ogole zaproponowal, zebym wrocila do szukania pracy jak bede w lepszej formie, czyli za pare miesiecy, ale przez pare miesiecy bym πer.dolca dostala w domu, jak sie tutaj przeprowadzilam w 2017, to na mojej pierwszej trzymiesiecznej wizie nie moglam w ogole pracowac, nudzilo mi sie strasznie

To może spróbuj wolontariatu w jakiejś dziedzinie którą lubisz? Nie będziesz się nudzić, ale będziesz miała czas na to żeby bez stresu dojść do siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Napisane przez lightangel

To może spróbuj wolontariatu w jakiejś dziedzinie którą lubisz? Nie będziesz się nudzić, ale będziesz miała czas na to żeby bez stresu dojść do siebie.

Fajny pomysł.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Niektóre z was tutaj bardzo dużo pracują - cały dzień

Napisane przez Catalleya

Ogólnie jak tak czytam opisy naszych żyć to jest to błędne koło, bo tkwimy w nudnych pracach, często z beznadziejnymi ludźmi, zarobkami, chcemy coś zmienić, ale mamy nieuzasadnione wewnętrzne obawy, a przede wszystkim brak nam sił do działań po tej nudnej pracy, brak sił na trening, na zmianę diety, złych nawyków i dalszego samorozwoju. A życie jest po to by żyć, a nie przeżyć byle jak będąc uciśnionym.

No właśnie.

Dziewczyny, jakiś czas temu byłam dokładnie tam gdzie wy - też praca biurowa, nudna, żmudna, ale też i dużo stresu, życie przeciekało mi przez palce. Miałam nadwage, i na nic siły. W dodatku podjadałam w pracy przy kompie, bo jakoś trzeba było sobie humor poprawiać. Wydaje mi się, że byłam wtedy w jakiejś depresji, nie cierpiałam tej pracy i chodziłam ciągle zmęczona.

ALE, zmieniłam to, w dodatku po 30-tce, i odwróciłam swoje życie do góry nogami. Wróciłam do uczenia, a raczej szkolenia - bo ucze dorosłych w firmach. Pracuje dużo, ale godziny są różne, i przede wszystkim: kocham te prace, wiec to zupelnie inny rodzaj zmęczenia i wypompowania.

Wydaje mi sie, ze szkopuł w tym, że nie lubimy tych prac biurowych - sa nudne, stresuja nas, nieciekawe... gdyby nas interesowały, to mysle, ze inaczej bysmy sie tez czuly, nawet pomimo tylu godzin spedzonych w nich.

Chce napisac, zebyscie nie baly sie zmian, tylko poszly w cos, co szczerze lubicie i was interesuje, bo zawsze wtedy osiągnie się mniejszy lub większy sukces. Tylko trzeba to w miare dobrze przemyślec wcześniej.

Trzymam za was kciuki i rozumiem was bardzo dobrze!

---------- Dopisano o 10:43 ---------- Poprzedni post napisano o 10:42 ----------

Napisane przez Ellen_Ripley

Wczoraj machnęłam 40 minut na orbitreku i energia mnie rozpiera. Muszę ćwiczyć - to mój jedyny sposób na brak siły.

To raz, a dwa, że psychicznie człowiek znacznie lepiej sie czuje Ja jak tylko jakieś dołki załapuje, albo gorzej o sobie zaczynam myśleć, to dla mnie to znak, że już długo nie ćwiczyłam. Zabieram sie za ćwiczenia i jak reką odjął .

[kasztanka3]

Napisane przez lightangel

To może spróbuj wolontariatu w jakiejś dziedzinie którą lubisz? Nie będziesz się nudzić, ale będziesz miała czas na to żeby bez stresu dojść do siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie jestem zestresowana, po prostu jestem przemeczona i sfrustrowana codziennymi dojazdami 1.5-2 h w jedna strone. Planuje sobie chodzic moze na jakies meet upowe eventy, chociaz pewnie w drugiej polowie czerwca bedzie z tym ciezko, bo zimno. To kolejny powod dla zrobienia sobie przerwy, w koncu chcialabym wyleczyc infekcje zatok, a chodzac do pracy sie nie da, bo zimno.

[lightangel]

Napisane przez kasztanka3

Nie jestem zestresowana, po prostu jestem przemeczona i sfrustrowana codziennymi dojazdami 1.5-2 h w jedna strone. Planuje sobie chodzic moze na jakies meet upowe eventy, chociaz pewnie w drugiej polowie czerwca bedzie z tym ciezko, bo zimno. To kolejny powod dla zrobienia sobie przerwy, w koncu chcialabym wyleczyc infekcje zatok, a chodzac do pracy sie nie da, bo zimno.

Pewnie jak będziesz mogła odpocząć i nabrać sił to szybciej wyleczysz zatoki. Ja też zimą walczę z zatokami, więc wiem jakie to upierdliwe. Mam nadzieję że szybko dojdziesz do siebie i będziesz mogła nacieszyć się odpoczynkiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez kasztanka3

Moj maz to w ogole zaproponowal, zebym wrocila do szukania pracy jak bede w lepszej formie, czyli za pare miesiecy, ale przez pare miesiecy bym πer.dolca dostala w domu, jak sie tutaj przeprowadzilam w 2017, to na mojej pierwszej trzymiesiecznej wizie nie moglam w ogole pracowac, nudzilo mi sie strasznie

Ja bym na twoim miejscu nie robiła tak długiej przerwy w szukaniu pracy, tylko na spokojnie poprzebierala w ofertach i wybrała wymarzoną.
Chociaż nie wiem jak to z pracą w Australii jest. W Polsce wymarzoną można nawet i do pół roku szukać.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 13:29 ---------- Poprzedni post napisano o 13:22 ----------

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;86848751]Niektóre z was tutaj bardzo dużo pracują - cały dzień



No właśnie.

Dziewczyny, jakiś czas temu byłam dokładnie tam gdzie wy - też praca biurowa, nudna, żmudna, ale też i dużo stresu, życie przeciekało mi przez palce. Miałam nadwage, i na nic siły. W dodatku podjadałam w pracy przy kompie, bo jakoś trzeba było sobie humor poprawiać. Wydaje mi się, że byłam wtedy w jakiejś depresji, nie cierpiałam tej pracy i chodziłam ciągle zmęczona.

ALE, zmieniłam to, w dodatku po 30-tce, i odwróciłam swoje życie do góry nogami. Wróciłam do uczenia, a raczej szkolenia - bo ucze dorosłych w firmach. Pracuje dużo, ale godziny są różne, i przede wszystkim: kocham te prace, wiec to zupelnie inny rodzaj zmęczenia i wypompowania.

Wydaje mi sie, ze szkopuł w tym, że nie lubimy tych prac biurowych - sa nudne, stresuja nas, nieciekawe... gdyby nas interesowały, to mysle, ze inaczej bysmy sie tez czuly, nawet pomimo tylu godzin spedzonych w nich.

Chce napisac, zebyscie nie baly sie zmian, tylko poszly w cos, co szczerze lubicie i was interesuje, bo zawsze wtedy osiągnie się mniejszy lub większy sukces. Tylko trzeba to w miare dobrze przemyślec wcześniej.

Trzymam za was kciuki i rozumiem was bardzo dobrze!

---------- Dopisano o 10:43 ---------- Poprzedni post napisano o 10:42 ----------



To raz, a dwa, że psychicznie człowiek znacznie lepiej sie czuje Ja jak tylko jakieś dołki załapuje, albo gorzej o sobie zaczynam myśleć, to dla mnie to znak, że już długo nie ćwiczyłam. Zabieram sie za ćwiczenia i jak reką odjął .[/QUOTE]Większość ludzi pracuje podobnie, po 8 h raczej rozchodzi się o czas dojazdu do pracy. To rozwala cały dzień i odbiera chęci do czegokolwiek.
Mi przez ponad 2 lata dojazd zajmował ok. 2,5 h w dwie strony komunikacja miejska. Jak nie zdążyłam na busa/ zepsul się/ bywa awaria tramwaju, to następny autobus miałam za 40 min, więc już w ogole tragedia.
Wracałam do domu i właściwie był koniec dna, byłam nie do życia.

A teraz czuję, że odzyskalam życie. Pracy nie zmieniłam, ale w końcu mnie było stać na samochód. Teraz dojazdy zajmują mi 25 min w jedną stronę.
Nie ma w ogóle porównania. Nie ma żadnej opcji, że kiedykolwiek wrócę do tak długich podróży.
Jeżdżę też rowerem i wtedy dojazd to ponad godzina w jedną strone, ale to już co innego, bo wtedy mam już aktywność fizyczna zaliczona i po prostu to lubię.
W autobusach czułam się marnuje życie, mimo że teoretycznie czytałam wtedy książkę, przeglądałam neta itp.


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[kasztanka3]

Napisane przez lightangel

Pewnie jak będziesz mogła odpocząć i nabrać sił to szybciej wyleczysz zatoki. Ja też zimą walczę z zatokami, więc wiem jakie to upierdliwe. Mam nadzieję że szybko dojdziesz do siebie i będziesz mogła nacieszyć się odpoczynkiem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dziekuje

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;86849070]Ja bym na twoim miejscu nie robiła tak długiej przerwy w szukaniu pracy, tylko na spokojnie poprzebierala w ofertach i wybrała wymarzoną.
Chociaż nie wiem jak to z pracą w Australii jest. W Polsce wymarzoną można nawet i do pół roku szukać.
[/QUOTE]

Nie planuje kilkumiesiecznego siedzenia w domu, maksymalnie 2-3 tygodnie nicnierobienia, a potem poszukiwania czegos nowego, tak na spokojnie.

[Ellen_Ripley]

[1=eae59dc78e1e9e84c064a10 ad74dde2dd7f297a0_6313dc7 3a6c64;86848751]
(...)
To raz, a dwa, że psychicznie człowiek znacznie lepiej sie czuje Ja jak tylko jakieś dołki załapuje, albo gorzej o sobie zaczynam myśleć, to dla mnie to znak, że już długo nie ćwiczyłam. Zabieram sie za ćwiczenia i jak reką odjął .[/QUOTE]

O tak. Wczoraj poćwiczyłam, dzisiaj już się przeszłam trochę po mieście (niedużo, ale jednak mobilizacja, a nie leżenie cały dzień przed tv). Od razu czuję, że weekend jest "pełniejszy", nie zmarnowany. Dzisiaj również ćwiczę.

Co do nudnej i żmudnej pracy biurowej, to zaczynam się zastanawiać nad szkołą dla kosmetyczek, bo komu robiłam zabieg, czy masaż twarzy twierdzi, że minęłam się z powołaniem.