Rozstanie z facetem XXXIII

[latch]

Ja jestem chyba przypadkiem niereformowalnym. Od rozstania minął już ponad rok, praktycznie od początku nie mam z nim kontaktu, a on dalej mi się śni, dalej o nim myślę. Żałosne, wiem. Tym bardziej, że on układa sobie życie z inną. Czas niby leczy rany, a u mnie z miesiąca na miesiąc zamiast być lepiej, jest gorzej.


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk

[E_nigmatic]

Napisane przez latch

Ja jestem chyba przypadkiem niereformowalnym. Od rozstania minął już ponad rok, praktycznie od początku nie mam z nim kontaktu, a on dalej mi się śni, dalej o nim myślę. Żałosne, wiem. Tym bardziej, że on układa sobie życie z inną. Czas niby leczy rany, a u mnie z miesiąca na miesiąc zamiast być lepiej, jest gorzej.


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk

A co robisz żeby sobie pomóc ?
Może niepotrzebnie nad tym rozmyślasz i się zadręczasz ?
To już przeszłość, czas zacząć żyć nowym życiem, odciąć się od tego co było.
Wszystkie/wszyscy wiemy jakie to trudne ale inaczej nigdy się od tego nie uwolnisz....

[julk44]

Mój były chce się spotkać w sobotę, dobre sobie - po dwóch tygodniach. Z jednej strony spotkałabym się, z drugiej wiem że to nie będzie dla mnie dobre. Napisałam mu że pewnie ma lepsze towarzystwo do weekendowych spotkań. Ajuto
Krótka wymiana smsów na temat jego kłamstw, on zaprzecza i nie wytrzymałam... zadzwoniłam i wydarłam się na niego. Że to koniec, że mam dosyć kłamstw, że ma nie pisać bo podnosi mi ciśnienie. Potem napisałam jeszcze smsa że jeśli chce mi coś jeszcze na koniec wyjaśnić to jestem w domu dzisiaj a nie w sobotę - nie odpisał. Podejrzewam że jest w pracy, a ja zaraz spakuję jego torbę i odwiozę do rodziców.

[kominek_ss]

Cześć dziewynki, przygarniecie mnie?
Co prawda nie rozstałam się jeszcze z TŻ, ale mój związek wisi na włosku, czuję się bezradna ehh

[Teekla]

Napisane przez kominek_ss

Cześć dziewynki, przygarniecie mnie?
Co prawda nie rozstałam się jeszcze z TŻ, ale mój związek wisi na włosku, czuję się bezradna ehh

Co sie dzieje?

---------- Dopisano o 18:09 ---------- Poprzedni post napisano o 18:01 ----------

Napisane przez E_nigmatic

A co robisz żeby sobie pomóc ?
Może niepotrzebnie nad tym rozmyślasz i się zadręczasz ?
To już przeszłość, czas zacząć żyć nowym życiem, odciąć się od tego co było.
Wszystkie/wszyscy wiemy jakie to trudne ale inaczej nigdy się od tego nie uwolnisz....

Ja niestety często się łapie na tym, że rozmyślam, analizuje, gdybam...

[kominek_ss]

Napisane przez Teekla

Co sie dzieje?

Zapewne nie będę oryginalna w tym co napiszę, po prostu to co było między nami zaczęło się wypalać....TŻ zachowuje się jakby mu niezależało, robi mi na złość, kiedyś jeżeli był jakiś problem i rozmawialiśmy to widziałam jak stara się to naprawić, zmienić się, a teraz....jeszcze specjalnie zrobi drugi raz to samo.
Jesteśmy ze sobą 4 lata, nie odzywamy się do siebe od wczoraj, jestem przerażona tym, że to może się skończyć, ale z drugiej strony nie mogę pozwolić tak siebie traktować...
czuję się jakby mnie ktoś podeptał, takie dziwne uczucie..

[Teekla]

Coś konkretnego wpłynęło na jego zachowanie, czy z dnia na dzień stał się obojętny?

[kominek_ss]

Napisane przez Teekla

Coś konkretnego wpłynęło na jego zachowanie, czy z dnia na dzień stał się obojętny?

Nie, to nie było z dnia na dzień, to był długi proces w sumie, raz było lepiej, raz gorzej, ale teraz to się robi nie do wytrzymania

---------- Dopisano o 18:22 ---------- Poprzedni post napisano o 18:20 ----------

On zapewnia, że kocha itd, ale to tylko słowa, puste słowa, nie czuję tej miłości, nie czuję żeby mu zależało

[julk44]

Napisane przez kominek_ss

Nie, to nie było z dnia na dzień, to był długi proces w sumie, raz było lepiej, raz gorzej, ale teraz to się robi nie do wytrzymania

On zapewnia, że kocha itd, ale to tylko słowa, puste słowa, nie czuję tej miłości, nie czuję żeby mu zależało

Może trochę się pogubiliście? Może musicie poważnie porozmawiać czy w lewo czy w prawo, bo takie tkwienie w zawieszeniu też nie jest dobre. Jest coś jeszcze poza tym że nie czujesz miłości i kłócicie się częściej? Masz jakieś podejrzenia, że mu już nie zależy, że Cię oszukuje, kłamie lub coś ukrywa?

Ja przez tego mojego mam dzisiaj takie nerwy że aż tchu nie mogę złapać tak mnie zatyka

[DarkAmazing]

Pragnę sprostować odnośnie kontaktu- jest zerwany, a rozmowa telefoniczna była, ponieważ trzeba było załatwić sprawę formalną związaną z mieszkaniem razem tylko oczywiście się zaczęło gadanie zaraz o tym wszystkim podczas tamtej rozmowy. Ale tak to tak to ZERO kontaktu

[latch]

Napisane przez E_nigmatic

A co robisz żeby sobie pomóc ?

Może niepotrzebnie nad tym rozmyślasz i się zadręczasz ?

To już przeszłość, czas zacząć żyć nowym życiem, odciąć się od tego co było.

Wszystkie/wszyscy wiemy jakie to trudne ale inaczej nigdy się od tego nie uwolnisz....

To naprawdę nie jest tak, że siedzę i rozpamiętuję przeszłość. Staram się żyć normalnie, nie zamykam się na ludzi, często wychodzę gdzieś ze znajomymi, poznałam sporo nowych osób, próbowałam nawet randkowania, ale po którymś z kolei niewypale dałam sobie z tym spokój. Kiedy w ciągu dnia łapię się na tym, że zaczynam o nim myśleć, zaczynam coś robić, obdzwaniam znajomych, biorę do ręki jakąś książkę, idę pobiegać, cokolwiek. Z nim się nie kontaktuje, nawet nie odpisałam na życzenia urodzinowe, które mi wysłał. Usunęłam wszystkie smsy, wiadomości, pozbyłam się pamiątek, zostawiłam jedynie zdjęcia, bo dużo razem podróżowaliśmy i po prostu mi szkoda mi je usuwać. Chodziłam nawet do psychologa, ale moja stuacja finansowa się mocno pogorszyła i musiałam przestać, a na NFZ trafilam na jakiegoś konowała.

To nie jest tak, że płaczę czy ciągle tęsknię. Da się z tym moim 'czymś' do eksa żyć. Tylko kurcze, zazwyczaj po roku ma się już eksów gdzieś, nie słyszałam jeszcze o przypadku, żeby komuś były po takim czasie od zerwania śnił się po nocach, to jest naprawdę męczące.

Wydaje mi się, że to wszystko przez to, że od naszego zerwania ogólnie jakość mojego życia spadła. Posypało się wszystko, zdrowie, finanse, z problemami rodzinnymi w tle. Więc może po prostu brakuje mi mojego 'dawnego życia', bez jakichś poważniejszych problemów, kiedy wszystko się układało. A to wszystko utożsamiam z nim. Wiem, że nie jest tak, że gdyby nagle dostał olśnienia i wrócił (nawet nie wiem, czy bym tego chciała), to wszystkie problemy by zniknęły. Więc może moja teoria nie ma sensu

Więc dziewczyny, chociaż macie już pewnie dosyć tego bólu, tych przepłakanych godzin, wysłanych niepotrzebie esemesów, to potem pewnie będziecie sobie dziękować, że nie próbowałyście zgrywać twardej i przyspieszać procesu żałoby. Ja tak robiłam, dzień po rozstaniu poszłam do pracy i byłam tak rozpromieniona, że aż ludzie pytali, co mi się stało! A ja cieszyłam się, że uwolniłam się od kłótni. Próbuje sobie przypomnieć, czy w tamtym początkowym okresie porozstaniowym płakałam. Nie wydaje mi się. Wmówiłam sobie, że podjęłam jedyną słuszną decyzję i tłumiłam wszystkie uczycia. Może dlatego to wszystko trwa u mnie tak długo.


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk

[kominek_ss]

Napisane przez julk44

Może trochę się pogubiliście? Może musicie poważnie porozmawiać czy w lewo czy w prawo, bo takie tkwienie w zawieszeniu też nie jest dobre. Jest coś jeszcze poza tym że nie czujesz miłości i kłócicie się częściej? Masz jakieś podejrzenia, że mu już nie zależy, że Cię oszukuje, kłamie lub coś ukrywa?

Ja przez tego mojego mam dzisiaj takie nerwy że aż tchu nie mogę złapać tak mnie zatyka

Nie, nic takiego ne podejrzewam, raczej nie potrafiłby mnie oszukać..

Co robić? Czekać na konakt z jego strony?

[julk44]

Napisane przez kominek_ss

Nie, nic takiego ne podejrzewam, raczej nie potrafiłby mnie oszukać..

Co robić? Czekać na konakt z jego strony?

Sama nie wiem co powinnaś zrobić i nie chcę Ci źle radzić, ponieważ mi samej świat się na głowę zawalił. Chociaż jeśli nie kłamał, nie oszukiwał tak jak mój, to może wystarczy poważna rozmowa o uczuciach i obawach, chęć budowania wspólnej przyszłości, ale tak szczerze z obu stron?

[E_nigmatic]

Napisane przez latch

To naprawdę nie jest tak, że siedzę i rozpamiętuję przeszłość. Staram się żyć normalnie, nie zamykam się na ludzi, często wychodzę gdzieś ze znajomymi, poznałam sporo nowych osób, próbowałam nawet randkowania, ale po którymś z kolei niewypale dałam sobie z tym spokój. Kiedy w ciągu dnia łapię się na tym, że zaczynam o nim myśleć, zaczynam coś robić, obdzwaniam znajomych, biorę do ręki jakąś książkę, idę pobiegać, cokolwiek. Z nim się nie kontaktuje, nawet nie odpisałam na życzenia urodzinowe, które mi wysłał. Usunęłam wszystkie smsy, wiadomości, pozbyłam się pamiątek, zostawiłam jedynie zdjęcia, bo dużo razem podróżowaliśmy i po prostu mi szkoda mi je usuwać. Chodziłam nawet do psychologa, ale moja stuacja finansowa się mocno pogorszyła i musiałam przestać, a na NFZ trafilam na jakiegoś konowała.

To nie jest tak, że płaczę czy ciągle tęsknię. Da się z tym moim 'czymś' do eksa żyć. Tylko kurcze, zazwyczaj po roku ma się już eksów gdzieś, nie słyszałam jeszcze o przypadku, żeby komuś były po takim czasie od zerwania śnił się po nocach, to jest naprawdę męczące.

Wydaje mi się, że to wszystko przez to, że od naszego zerwania ogólnie jakość mojego życia spadła. Posypało się wszystko, zdrowie, finanse, z problemami rodzinnymi w tle. Więc może po prostu brakuje mi mojego 'dawnego życia', bez jakichś poważniejszych problemów, kiedy wszystko się układało. A to wszystko utożsamiam z nim. Wiem, że nie jest tak, że gdyby nagle dostał olśnienia i wrócił (nawet nie wiem, czy bym tego chciała), to wszystkie problemy by zniknęły. Więc może moja teoria nie ma sensu

Więc dziewczyny, chociaż macie już pewnie dosyć tego bólu, tych przepłakanych godzin, wysłanych niepotrzebie esemesów, to potem pewnie będziecie sobie dziękować, że nie próbowałyście zgrywać twardej i przyspieszać procesu żałoby. Ja tak robiłam, dzień po rozstaniu poszłam do pracy i byłam tak rozpromieniona, że aż ludzie pytali, co mi się stało! A ja cieszyłam się, że uwolniłam się od kłótni. Próbuje sobie przypomnieć, czy w tamtym początkowym okresie porozstaniowym płakałam. Nie wydaje mi się. Wmówiłam sobie, że podjęłam jedyną słuszną decyzję i tłumiłam wszystkie uczycia. Może dlatego to wszystko trwa u mnie tak długo.


Wysłane z mojego iPhone przez Tapatalk

Ja Ciebie doskonale rozumiem. Wydaje mi się że to jest tak jak piszesz - za dużo tych problemów na głowie masz i żadnych pozytywnych zmian, tylko te na gorsze.

Ale wiem też że to najgorsze jest już za tobą, przynajmniej nie męczysz się w związku bez perspektyw.
Wiem że to marne pocieszenie no ale zawsze jakieś.

Ja jestem zła na siebie za to że mój związek wlókł się przez tyle czasu - 3,5 roku to zdecydowanie za dużo jak na takie nie wiadomo co.
Mam 31 lat. Gdybym miała z kimś jeszcze kiedyś być - to najwyżej rok czas. Potem albo konkretne plany albo do widzenia.

[kominek_ss]

Napisane przez julk44

Sama nie wiem co powinnaś zrobić i nie chcę Ci źle radzić, ponieważ mi samej świat się na głowę zawalił. Chociaż jeśli nie kłamał, nie oszukiwał tak jak mój, to może wystarczy poważna rozmowa o uczuciach i obawach, chęć budowania wspólnej przyszłości, ale tak szczerze z obu stron?

Mieliśmy już kilka takich rozmów, wczoraj nawet powiedziałam mu o tym jak się czuję...no nic poczekam, już kilka razy było tak, że się przed nim upokarzałam ( tak to właściwie mogłę nazwać), przepraszałam go, wyciągałam pierwsza rękę, czasami tego nie doceniał, teraz jego kolej, jeżeli mu zależy to prędzej czy później się odezwie...
Tylko wiem, że będę cierpiała, ale muszę zawalczyć o swoje szczęście

[Ivy_rose]

Ja strasznie za nim tęsknie. Za tym "moim" nim

[kominek_ss]

Dziewczyny czemu my tak przez nich cierpimy?
Zasanawiacie się co robią w tym momencie kiedy my wypłakujemy sie w poduszkę, bo ja tak a oni żyją jak gdyby nigdy nic, wątpię, żeby na jakiś forach wylewali swoje smutki...

[CzarnyLabedz]

Cześć dziewczyny

Niestety muszę prosić o dołączenie do Waszego grona

Moją historię opisywałam tutaj: https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...7#post52731227

Od piątku nie jestem ze swoim facetem. Przyszedł do mnie wieczorem, a kiedy się kąpałam, otworzył zakładkę pt.:"problemy z facetem", w zasadzie to specjalnie poszłam do łazienki na dłużej, choć już kąpałam się wcześniej. Chciałam zobaczyć co on na to powie.

Kiedy wyszłam z łazienki, powiedział, że zrobił coś czego nie powinien zrobić, że jest mu przykro, ze opowiadam o naszych problemach na forum, i że nikt go jeszcze tak nie upokorzył, po czym wyszedł.

Byłam cała roztrzęsiona, nie wiedziałam co zrobić ze sobą, poszłam na spacer. Po jakimś czasie przysłał smsa, że przeprasza za wszystko i że, nie może ode mnie wymagać, żebym przy nim była gdy przechodzi przez to co teraz przechodzi, ze mnie kocha, ale mu dziś pękło serce. Napisał, że widzi, że ja już podjęłam decyzję, a on nie ma siły, żeby z nią walczyć.

To ostatnie słowo mnie zabolało, zaczęłam płakać, choć nie czułam, żeby się na to zanosiło, myślałam, że lepiej to zniosę. Dopiero w tym momencie poczułam powagę sytuacji, że to jest naprawdę koniec, że skoro on się nie chcę starać, to ten związek jest bez sensu, i poczułam coś w rodzaju złości na niego, no bo jak to? Ja sobie flaki wypruwam, wszystko dla niego, a on mi mówi, ze nie ma siły się postarać dla mnie?

Było mi wtedy bardzo przykro i przestałam odpowiadać na jego wiadomości, około 3.30 napisał, że nie wytrzyma i idzie do mnie, oczywiście go nie wpuściłam, stał pod moimi drzwiami 40 minut...
Wypisywał jakieś głupoty, w stylu, żebym go wpuściła, że on mnie błaga, że nie odejdzie póki mu nie otworzę, że ma za sobą najgorszą godzinę życia itd.

Najgorsze jest to, że dopiero jak go olałam to zaczął się starać i napisał, że ta sytuacja dała mu do zrozumienia więcej niż jakakolwiek rozmowa. Było mi przykro, bo zawsze mówił, że on wierzy, że uczciwą rozmową można wszystko załatwić, a w ostatnich tygodniach związku w ogóle nie chciał rozmawiać i teraz ma czelność pisać, że nie odzywanie się jest lepsze niż rozmowa... Faceci...

Nie mam już sił do niego. Od tamtej pory praktycznie nie utrzymujemy kontaktu, on pisze, ale ja nie odpisuje. Napisałam mu tylko wczoraj życzenia urodzinowe i pogratulowałam mu zapisania się na terapię, mówi, że robi to dla siebie, ale tez dla mnie, bo nie chce, abym cierpiała, przez to jak wygląda jego życie. Nie wiem czy mu wierzyć, potrzebuję odpoczynku, dystansu, przede wszystkim czasu... Za dużo złości i frustracji nazbierało się u mnie przez ten cały rok...

[Sibilla87]

Kominek a nie widzisz ze większość wypowiadających się tutaj kobiet zostawio swoich partnerków... I to oni mają to co Ty teraz. Ale

[CzarnyLabedz]

Sibilla87 czasami, tak jak i w moim przypadku jest tak, że obie strony cierpią. To nie jest tak, że decyzja o rozstaniu była dla mnie łatwa, jest mi bardzo ciężko z tym wszystkim. Szczególnie wieczorem, gdy kładę się do łóżka a poduszka i koc, którym się często przykrywał tak cudownie nim pachną... Czasami mam ochotę się z nim spotkać i bez słowa przejść do porządku dziennego, żeby było jak dawniej, pomimo, że mnie ranił. Ale chciałabym go mieć mimo wszystko, to się czasem WYDAJE lepsze niż bycie bez niego.

[najgorzej_]

Napisane przez kominek_ss

Dziewczyny czemu my tak przez nich cierpimy?
Zasanawiacie się co robią w tym momencie kiedy my wypłakujemy sie w poduszkę, bo ja tak a oni żyją jak gdyby nigdy nic, wątpię, żeby na jakiś forach wylewali swoje smutki...

Dokładnie tak. Podpisuję się rękami i nogami... Niestety.

Nie wiem, czemu tak przez nich cierpimy, naprawdę. Też chciałabym wiedzieć. Chciałabym bardzo...

Ja na okrągło siedzę i zastanawiam się, co on robi, o czym myśli. Mimo, że próbuję myśli o nim odpędzić ze swojej głowy - to pomaga na krótką metę. Za chwilę znowu mam tę samą sieczkę w głowie.

Mój były też żyje jak gdyby nigdy nic, jak gdyby 3 tygodnie temu mnie wcale nie zostawił... Uśmiechnięty dzisiaj przed egzaminem miał czelność powiedzieć mi "hej". A ja się jeszcze zdążyłam przed tym egzaminem poryczeć. To takie żałosne, nie wiem czy to widział. Mam nadzieję, że nie.

A moje serce pękło. Znowu... Na miliony kawałków. Psychicznie czuję się tak, jak gdyby ktoś rozdrapał wszystkie moje rany i polał je jakimś spirytusem. Jestem na dnie, dnie emocjonalnym, dnie wszystkich den na świecie.

Znowu nic nie jem, ściska mnie w żołądku, nie mam siły na nic. Wegetuję jak jakaś roślina... A on cieszy się życiem - życiem beze mnie. Wolny ptaszek, ku*wa jego mać...

[Esia_90]

Ja przyznam się, że ostatnio chodzę uśmiechnięta i ciesze się jak głupia. Oczywiście mam pewne powody ku temu ;-) Myślę, że ex to już przeszłość z którą się pogodziłam.

[faeria]

Napisane przez Esia_90

Ja przyznam się, że ostatnio chodzę uśmiechnięta i ciesze się jak głupia. Oczywiście mam pewne powody ku temu ;-) Myślę, że ex to już przeszłość z którą się pogodziłam.

Spotykasz się z kimś?
Też bardzo bym tego chciała.. powoli, ale żeby był ten ktoś

[Esia_90]

Napisane przez faeria

Spotykasz się z kimś?
Też bardzo bym tego chciała.. powoli, ale żeby był ten ktoś

Nic nie mówię, żeby nie zapeszać :-D

[E_nigmatic]

Ja właśnie pierwszy raz od miesiąca zobaczyłam swojego eks przez okno w pracy.
Jakoś tak nie ruszyło mnie to specjalnie...

[kominek_ss]

A ja mam ochotę napisać i zaproponować rozmowę, ale chyba poczekam jeszcze jeden dzień...

[najgorzej_]

A ja mam ochotę napisać do niego i z nim pogadać, nawet tak ot, ale wiem, że nie mogę... Pewnie mnie zleje, a poza tym chyba dosyć upokorzeń z mojej strony...

Tak mi ciężko, dziewczyny, naprawdę... Nie wiem jak sobie poradzę po powrocie do Krakowa, kiedy będę go widywać...

[kominek_ss]

Napisane przez najgorzej_

A ja mam ochotę napisać do niego i z nim pogadać, nawet tak ot, ale wiem, że nie mogę... Pewnie mnie zleje, a poza tym chyba dosyć upokorzeń z mojej strony...

Tak mi ciężko, dziewczyny, naprawdę... Nie wiem jak sobie poradzę po powrocie do Krakowa, kiedy będę go widywać...

Bardzo Ci współczuję, trzymaj się Kochana

[E_nigmatic]

Dziewczyny nie piszcie do nich, wyjdźcie z domu, zajmijcie się czymś tylko nie piszcie.
To sprawi że poczujecie się 10000 razy gorzej !

[Esia_90]

No i niestety tak jak myślałam wpadłam na niego. Mam dziś imieniny i czekał z kwiatami. Błagał mnie o szanse. Tyle miesięcy i on nie rozumie, że ja nie mam ochoty już cierpieć. Nie chce nic od niego. Wole być sama. Tak mi lepiej.