Adopcja - wątek zbiorczy

[Patrilla]

Hej dawno nie zaglądałam byłyśmy z Pola w szpitalu zdrowiejemy i zapraszamy nadal na herbatkę

[ukrycior]

Napisane przez Patrilla

Hej dawno nie zaglądałam byłyśmy z Pola w szpitalu zdrowiejemy i zapraszamy nadal na herbatkę

Łoj, mam nadzieję, że u Polki wszystko w porządku. Jak się zacznie semestr i się trochę ogarnę to odezwę się na pewno!

[kulbit]

Ukryciorku 100 lat dla Ciebie i spełnienia tych najskrytszych marzeń

[ukrycior]

Napisane przez kulbit

Ukryciorku 100 lat dla Ciebie i spełnienia tych najskrytszych marzeń

Dziekuję Kulbitku.

[Malla]

Tych mniej skrytych też

[aliisanka]

Witam serdecznie..
jeśli chodzi o adopcję, byłabym w stanie już zacząć procedurę..ale mój mąż..wierzy że uda się Nam zrobić dzidziusia..jeśli faktycznie nie będzie Nam wychodzi, chce adoptować, jak najbardziej..nawet dwójkę, tylko, że on chce poczekać.. staramy się dopiero 7 cykli, ale ja czuję że będzie coś nie tak, będąc dzieckiem miałam problemy z hormonami, teraz mam podwyższony testosteron, niewiele, ale jednak, lekarz mimo to uważa że nie powinno być to przeszkodą..miałam obserwację owulacji..i wyszła ok..ale ja jakoś myślę że będą wielkie problemy z zajściem, i raczej nie będzie mi dane.. z moich obserwacji wynika że zdrowej kobiecie, udaje się zajść w ciążę w 1-2 cyklu, no góra do 6 cyklu..a reszta..niestety..coś jest nie tak..
no nic..i tak to jest u mnie
ukrycior a jak u Ciebie teraz, na jakim etapie jesteście?

[ukrycior]

Napisane przez aliisanka

Witam serdecznie..
jeśli chodzi o adopcję, byłabym w stanie już zacząć procedurę..ale mój mąż..wierzy że uda się Nam zrobić dzidziusia..jeśli faktycznie nie będzie Nam wychodzi, chce adoptować, jak najbardziej..nawet dwójkę, tylko, że on chce poczekać.. staramy się dopiero 7 cykli, ale ja czuję że będzie coś nie tak, będąc dzieckiem miałam problemy z hormonami, teraz mam podwyższony testosteron, niewiele, ale jednak, lekarz mimo to uważa że nie powinno być to przeszkodą..miałam obserwację owulacji..i wyszła ok..ale ja jakoś myślę że będą wielkie problemy z zajściem, i raczej nie będzie mi dane.. z moich obserwacji wynika że zdrowej kobiecie, udaje się zajść w ciążę w 1-2 cyklu, no góra do 6 cyklu..a reszta..niestety..coś jest nie tak..
no nic..i tak to jest u mnie
ukrycior a jak u Ciebie teraz, na jakim etapie jesteście?

Alissdanko, a ja myślę, że się Wam uda. 7 cykli to naprawdę bardzo krótko (tak tak, jak się czeka to 5 minut wydaje się wiecznością).

My jesteśmy nadal na etapie oczekiwania.

[aliisanka]

ukryciorku, a coś już wiadomo? coś słychać? mówili ile +/- trzeba będzie czekać?

[ukrycior]

Napisane przez aliisanka

ukryciorku, a coś już wiadomo? coś słychać? mówili ile +/- trzeba będzie czekać?

Plus minus powiedzieli nam 3 lata. Czyli zostało nam ok. 1.5 roku, a że w między czasie się wydłużyło to ja osobiście obstawiam 2 lata. Nie dzwonimy do ośrodka, bo wiem, że zdeperowani rodzice robią to często. A co to zmienia? Nic. Nie chcę przysparzać sobie dodatkowych nadziei. Czekamy.

[Pomidora]

Napisane przez ukrycior

Plus minus powiedzieli nam 3 lata. Czyli zostało nam ok. 1.5 roku, a że w między czasie się wydłużyło to ja osobiście obstawiam 2 lata. Nie dzwonimy do ośrodka, bo wiem, że zdeperowani rodzice robią to często. A co to zmienia? Nic. Nie chcę przysparzać sobie dodatkowych nadziei. Czekamy.

No i przede wszystkim przygotowujecie się Będziecie wspaniałymi rodzicami! Ukryciorku, spóźnione życzenia, jak najszybszego spełnienia marzeń i samych uśmiechów w życiu

[ukrycior]

Napisane przez Pomidora

No i przede wszystkim przygotowujecie się Będziecie wspaniałymi rodzicami! Ukryciorku, spóźnione życzenia, jak najszybszego spełnienia marzeń i samych uśmiechów w życiu

Dziękuję.

Masz rację, przygotowujemy się. To są luźnie rozmowy, bez ciśnień. Ale jak dziś spadł spory śnieg to małż coś przebąkiwał o zakupie sanek.

[ranka]

allisanko, 7 cykli to krotko. popatrz na rozne fora starajacyhc sie - kobitki zdrowe a zachodza po 2 latach.

zycze powodzenia

[elapot]

Przeczytałam ten wątek i chce Wam powiedzieć, że ja też czekałam długo na swoje dzieci. Adotowałam córkę, gdy miała 4 dni, a syna gdy miał 4 miesiące . Dziś oboje chodzą do szkoły.Mimo wielu trudności nigdy nie żałowaliśmy decyzji, a dzieci wiedzą, że są adoptowane. Trzymam za Was kciuki.

[Malla]

Napisane przez elapot

Przeczytałam ten wątek i chce Wam powiedzieć, że ja też czekałam długo na swoje dzieci. Adotowałam córkę, gdy miała 4 dni, a syna gdy miał 4 miesiące . Dziś oboje chodzą do szkoły.Mimo wielu trudności nigdy nie żałowaliśmy decyzji, a dzieci wiedzą, że są adoptowane. Trzymam za Was kciuki.

Czy możesz napisać coś więcej?

[ilonkaczapela]

ile czekałaś na dzieciaczki? I jaka jest między nimi różnica?

[elapot]

Dzoeci mają 10 i 8 lat, czekaliśmy na nie około roku, a dokładnie w przypadku córki 8 miesięcy, a syna 5 miesięcy. Oboje dzieci adoptowaliśmy przez ośrodek adopcyjny, córke wzieliśmy ze szpitala, a syna z rodzinnego pogotowia. Myślę, że mieliśmy i mamy takie same problemy jak wszyscy inni rodzice. Powiedzenie im prady było trudne tylko dla nas, oni przyjeli to jak normalną sytuacje. Dla nich to normalne, że albo rodzi się samemu dzieci albo się je "bierze" ze szpitala. Nigdy też nie ukrywaliśmy tej sytuacji przed najbliższymi i w pracy.

[ilonkaczapela]

też mi się wydawało, że jeśli dziecko czuje się kochane i zna sytuację swojego przyjścia na świat, to dla niego to będzie naturalne, bo "co za różnica, skoro rodzice mnie kochają", prawda? a ile dzieci miały lat, kiedy zaczęliście o tym z nimi rozmawiać?

[elapot]

Dzieciom powiedzieliśmy wtedy, gdy nas zapytały, o to jak przyszły na świat. Miały ok. 2 lat. Syn póżniej o tym zapomniał i gdy oglądał książkę o dinozałrach zapytał czy też wykluł się z jajka, a córka przypomniała mu, że przecież urodziła cię pani. Dopiero wtedy zrozumiałam, że dla nich to jest naturalne.

[ukrycior]

Napisane przez elapot

Przeczytałam ten wątek i chce Wam powiedzieć, że ja też czekałam długo na swoje dzieci. Adotowałam córkę, gdy miała 4 dni, a syna gdy miał 4 miesiące . Dziś oboje chodzą do szkoły.Mimo wielu trudności nigdy nie żałowaliśmy decyzji, a dzieci wiedzą, że są adoptowane. Trzymam za Was kciuki.

Jak Wam się udało adoptować 4-dniowego malucha?

Uściski dla Waszej Rodziny. Słowa otuchy napełniają mnie nadzieją.

[Villa]

Witam.Jestem osobą która zajmuje się adopcjami.Świetna praca, daje mnóstwo satysfakcji.To prawda że już parodniowe dzieciaczki idą do swoich nowych mam i tatusiów.I to jest dla nich najlepsze!!!Stabilna sytuacja rodzinna!!!
Kiedyś byłam na zjeździe rodzin adopcyjnych i nigdy w życiu wcześniej bądź później nie widziałam tylku szczęśliwych, dumnych ze swoich dzieci ludzi!
Byłam już raz w ciązy, niestety dzidziuś się nie urodził, lecz wiem że jest coś takiego jak adopcja dzięki której każdy człowiek nie mogący mieć dzieci jest szczęśliwy - więc się nie martwię!!!
A za wszystkich którzy czekają na swoje upragnione adopcyjne szczęście trzymam kciuki żeby było to nak najszybciej.Buzia ki

[DAnia]

Napisane przez ukrycior

Jak Wam się udało adoptować 4-dniowego malucha?

Teoretycznie to jest możliwe, ale takie dziecko nie ma uregulowanej sytuacji prawnej - nawet jak matka już przy porodzie, a nawet wcześniej, deklaruje wolę zrzeczenia się, to zawsze ma 6 tygodni na zastanowienie się... Dopiero wtedy może to potwierdzić w sądzie i od tego momentu dzieciaczek jest wolny prawnie i może być adoptowany. Ale taka mama może się też rozmyślić...

---------- Dopisano o 21:14 ---------- Poprzedni post napisano o 21:12 ----------

ukrycior - oby Wasze czekanie było jak najkrótsze

[ukrycior]

Napisane przez DAnia

Teoretycznie to jest możliwe, ale takie dziecko nie ma uregulowanej sytuacji prawnej - nawet jak matka już przy porodzie, a nawet wcześniej, deklaruje wolę zrzeczenia się, to zawsze ma 6 tygodni na zastanowienie się... Dopiero wtedy może to potwierdzić w sądzie i od tego momentu dzieciaczek jest wolny prawnie i może być adoptowany. Ale taka mama może się też rozmyślić...

---------- Dopisano o 21:14 ---------- Poprzedni post napisano o 21:12 ----------

ukrycior - oby Wasze czekanie było jak najkrótsze

No właśnie tego "ROZMYŚLI SIĘ" bałabym się najbardziej. Nie wyobrażam sobie tego, że nagle dziecko, które kocham, musiałabym oddać mamusi, która się namyśliła...

[DAnia]

Napisane przez ukrycior

No właśnie tego "ROZMYŚLI SIĘ" bałabym się najbardziej. Nie wyobrażam sobie tego, że nagle dziecko, które kocham, musiałabym oddać mamusi, która się namyśliła...

Dokładnie... Wiadomo, każdy marzy o jak najmniejszym dzieciątku, ale wg mnie warto poczekać i mieć pewność, że już nikt mi go nie zabierze...

[ukrycior]

Napisane przez DAnia

Dokładnie... Wiadomo, każdy marzy o jak najmniejszym dzieciątku, ale wg mnie warto poczekać i mieć pewność, że już nikt mi go nie zabierze...

Wcale nie jest tak, że każdy marzy o jak najmniejszym dziecku. To taki mit, wiem z czego on wynika. Po pierwsze: od razu bedę z moim dzieckiem, nie stracę ani minuty z jego rozwoju. Po drugie: maluszek nie będzie mial szans na chorobę sierocą, nie przeżyje takiej traumy, jaką ma szansę przeżyć, gdy będzie na nas czekał. Po trzecie: ludziom się wmówi, że to nasze.

A mój mąż był szczerze przerażony możliwością posiadania niemowlęcia malutkiego, tuż po porodzie... Początkowo chcieliśmy nawet pisać o dzieciątko powyżej roku, ale panie z naszego ośrodka były miłe, cierpliwe, wszystko nam rzeczowo objaśniły i stanęło od 0-3 lat.

[Villa]

W ciągu mojej pracy jeszcze żadna kobieta nie zmieniła swojej deczji o zabraniu dziecka od nowych rodziców.Ma sześć tyg na zastanowienie się, ale to można poznać po matce na ile i czy wogóle jest zdecydowana oddać swoje dziecko do adopcji.jeżeli się wacha, płacze to dzieco idzie do rodziny zastępczej - nigdy do domu dziecka!!!!
A rodzice adopcyjni są przygotowywani na szkoleniach na taką ewentualność,że matka jednak będzie chciała je wychować.

[ukrycior]

Napisane przez Villa

W ciągu mojej pracy jeszcze żadna kobieta nie zmieniła swojej deczji o zabraniu dziecka od nowych rodziców.Ma sześć tyg na zastanowienie się, ale to można poznać po matce na ile i czy wogóle jest zdecydowana oddać swoje dziecko do adopcji.jeżeli się wacha, płacze to dzieco idzie do rodziny zastępczej - nigdy do domu dziecka!!!!
A rodzice adopcyjni są przygotowywani na szkoleniach na taką ewentualność,że matka jednak będzie chciała je wychować.

To, że rodzice są przygotowywani (informowani raczej) na szkoleniach co do praw przysługujhących matkom to zgoda. Ale jak to pogodzić z uczuciami?

[Villa]

Napisane przez ukrycior

To, że rodzice są przygotowywani (informowani raczej) na szkoleniach co do praw przysługujhących matkom to zgoda. Ale jak to pogodzić z uczuciami?

Rodzice mają wybór mogą nie zabrać tego dziecka wtedy czeka ono na zrzeczenie matki a rodzice odwiedzają go tylko u rodziny zastępczej.W naszym ośrodku kładziemy bardzo duży nacisk na to by rodzice zrozumieli, że takie jest prawo i nasze płacze, zale,złość nic nie dadzą.
Rodzice żyją w ogromnym stresie czy matka się zrzeknie czy nie, ale jest to część procesu preadopcji.My jako Ośrodek możemy tylko wspierać,oferować pomoc psychologa.A rodzice traktowć czas preadopcji jako rodzinę zastępczą.

[malgogaj]

Ukrycior, przecztyałam ten wątek z zapartym tchem i jak tylko są jakieś nowe posty to wchodze zobaczyć czy moze aby juz wam się "urodziło". Zwykła ciaża jest o tyle łatwiejsza, że wiadomo kiedy koniec. Wasza jest trudniejsza, bo czekacie i nie wiecie ile jeszcze do konca....mam nadzije ze to juz tuz tuz....życze Wam tego z całego serca.

[ukrycior]

Napisane przez malgogaj

Ukrycior, przecztyałam ten wątek z zapartym tchem i jak tylko są jakieś nowe posty to wchodze zobaczyć czy moze aby juz wam się "urodziło". Zwykła ciaża jest o tyle łatwiejsza, że wiadomo kiedy koniec. Wasza jest trudniejsza, bo czekacie i nie wiecie ile jeszcze do konca....mam nadzije ze to juz tuz tuz....życze Wam tego z całego serca.

Dziękuję.

[justysd]

Ukryciorku - bardzo się zaczytałam w Twój wątek i niejednokrotnie wzruszyłam.... Ja w sierpniu w końcu będę miała Małża na papierku. Bardzo chcę mieć dzieci -ale trochę się boję... tyle teraz par stara się bez skutku... Ciężko mi powiedzieć czy zdecydowałabym się na adopcję. Dlatego podziwiam Ciebie - chcesz uchronić swe biologiczne dzieci przed cierpieniem a obdarzyć dozgonną miłością porzucone Skarby. Nie wyobrażam sobie jak można oddać dziecko.... Ty robisz rzecz piękną Życzę cierpliwości, spokojnego oczekiwania a później to już tylko radości i nieskończonej miłości