Polecamy:

Mocny Akcent · 2011-09-12, 10:29

Cytat:

Napisane przez Celestia

Niestety

po weekendzie.

kochana co u Ciebie??????

paula

BitterSweet

ja zaznaczam, że dalej czytam "Bądź swoim guru"....to taka wieczorna lektura. Miło się czyta. Muszę sobie wypisać listę inteligentnych celów.

Cel 1.: wymyślić cele

Celestia · 2011-09-12, 10:41

Cytat:

Napisane przez Mocny Akcent

kochana co u Ciebie??????

paula

BitterSweet

ja zaznaczam, że dalej czytam "Bądź swoim guru"....to taka wieczorna lektura. Miło się czyta. Muszę sobie wypisać listę inteligentnych celów.

Cel 1.: wymyślić cele

Haha, tez nie raz mam z tym problem

U mnie nie wiele zmian, wciąż szukam pracy, ale afirmuję ostro i wierzę w to, że będę miała fajną pracę z fajnymi ludzmi i z w miarę dobrymi zarobkami

Lainathiel · 2011-09-12, 10:41

Prosze prosze

Akcent szaleje

Dzien dobry. Nie zapomniałyście o mnie?

U mnie dziś niebieskie niebo!! W tym mieście to naprawdę rzadkie zjawisko! Cudnie nastraja, sam fakt, że wstałam dziś przed 10 to jest coś!

BittersweetCocaine · 2011-09-12, 10:44

Ja się ostatnio mało tu udzielam, bo też się uczę do egzaminu... Buuu i tak mi okropnie idzie

Trzymajcie kciuki za mnie w czwartek...
PS: Fajnie, że jeszcze ktoś o mnie pamięta

a paula to pewnie zakochana teraz

Celestia · 2011-09-12, 10:47

Cytat:

Napisane przez BittersweetCocaine

Ja się ostatnio mało tu udzielam, bo też się uczę do egzaminu... Buuu i tak mi okropnie idzie

Trzymajcie kciuki za mnie w czwartek...
PS: Fajnie, że jeszcze ktoś o mnie pamięta

a paula to pewnie zakochana teraz

Pamiętaj o pozytywnym myśleniu i wyobrażeniu sobie idealnej oceny

Mocny Akcent · 2011-09-12, 10:50

Cytat:

Napisane przez Lainathiel

Prosze prosze

Akcent szaleje

Dzien dobry. Nie zapomniałyście o mnie?

U mnie dziś niebieskie niebo!! W tym mieście to naprawdę rzadkie zjawisko! Cudnie nastraja, sam fakt, że wstałam dziś przed 10 to jest coś!

pamiętamy

U nas też słoneczko

BittersweetCocaine trzymam kciuki

Celestia · 2011-09-12, 10:50

I u mnie tez cieplusio

Lainathiel · 2011-09-12, 10:54

Czyż nie jest od razu pozytywniej na wątku jak się słyszy, że wszędzie przyświeca słoneczko?

Ja czuję jak bije stąd energia!

Celestia · 2011-09-12, 10:58

No jasne, że tak

dlatego nie cierpię zimy i jesieni, jest ciemno, ponuro i zimno.

Mocny Akcent · 2011-09-12, 11:08

Cytat:

Napisane przez Celestia

No jasne, że tak

dlatego nie cierpię zimy i jesieni, jest ciemno, ponuro i zimno.

ja też....no ale cóż cieszmy się chwilą

paula-zla · 2011-09-12, 11:16

Cytat:

Napisane przez klaaa

O tak, pogoda piękna, wczoraj nie mogłam się nadziwić, że jest tak gorąco. Niech będzie tak jak najdłużej

.

A ja poproszą duuuużo pozytywnego myślenia i trzymania kciuków jutro, bo mam strasznie trudną poprawkę.

Trzymamy kciuki

Cytat:

Napisane przez Mocny Akcent

kochana co u Ciebie??????

paula

BitterSweet

ja zaznaczam, że dalej czytam "Bądź swoim guru"....to taka wieczorna lektura. Miło się czyta. Muszę sobie wypisać listę inteligentnych celów.

Cel 1.: wymyślić cele

Jestem, jestem!

U mnie trochę spadek formy. W głównej mierze to związane z nim. Widzimy się w środę na jego obronie i myślę, że wtedy wiele się wyjaśni.

Poza tym, zaczęłam pracę i zapieprz jest straszny. Co prawda mam dużo wolnego, więc będę chciała poszukać sobie czegoś dorywczego, żeby zapchać dziurę i nie siedzieć bezczynnie, ale gdy pracuję to jestem wykończona.

Dziewczyny, tak bardzo chciałabym uwierzyć, że wszystko będzie wspaniale, że wszystko będzie proste i bez zmartwień. Myślałam, że trafiłam na odpowiednią osobę, na którą czekałam, a tym czasem jego zachowanie powoduje, że wątpię. Wątpię w to wszystko, wątpię w nas i zdystansowałam się do naszej znajomości.

Cytat:

Napisane przez BittersweetCocaine

Ja się ostatnio mało tu udzielam, bo też się uczę do egzaminu... Buuu i tak mi okropnie idzie

Trzymajcie kciuki za mnie w czwartek...
PS: Fajnie, że jeszcze ktoś o mnie pamięta

a paula to pewnie zakochana teraz

Trzymamy

Celestia · 2011-09-12, 11:17

No coż, za parę miechow znowu będzie śłonce

---------- Dopisano o 12:17 ---------- Poprzedni post napisano o 12:16 ----------

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Trzymamy kciuki

Jestem, jestem!

U mnie trochę spadek formy. W głównej mierze to związane z nim. Widzimy się w środę na jego obronie i myślę, że wtedy wiele się wyjaśni.

Poza tym, zaczęłam pracę i zapieprz jest straszny. Co prawda mam dużo wolnego, więc będę chciała poszukać sobie czegoś dorywczego, żeby zapchać dziurę i nie siedzieć bezczynnie, ale gdy pracuję to jestem wykończona.

Dziewczyny, tak bardzo chciałabym uwierzyć, że wszystko będzie wspaniale, że wszystko będzie proste i bez zmartwień. Myślałam, że trafiłam na odpowiednią osobę, na którą czekałam, a tym czasem jego zachowanie powoduje, że wątpię. Wątpię w to wszystko, wątpię w nas i zdystansowałam się do naszej znajomości.

Trzymamy

Dziubiuniu, co się stalo? chcesz coś więcej o tym napisać?

Mocny Akcent · 2011-09-12, 11:48

paula jak wiesz ja po bolesnym rozstaniu....cięzko mi cokoliek doradzić, ale jeśli widzisz, że coś jest nie tak i nie da się tego uratować......to nie nastrajaj sie negatywnie tylko pomyśl, że lepiej teraz.....a nie później.....

paula-zla · 2011-09-12, 11:51

Uwaga, bo szykuje się długi wywód.

Widziałam, że od początku naszej znajomości on bardzo się stara. Wyznał, że mu strasznie zależy, że nie chce mnie stracić, że jestem fantastyczna i w ogóle naj, że nigdy wcześniej tak nie miał, że po pierwszym spotkaniu czuł się jakby dostał obuchem w głowę. Oczywiście, było to dla mnie bardzo miłe, jednak nauczona doświadczeniem nieco studziłam jego zapał, powiedziałam wprost, że nie jestem zbyt wylewna, mam problem z okazywaniem emocji, ale mimo wszystko, mówiłam mu, że lubię spędzać z nim czas i jest dla mnie równie ważny.

Przyjechał do mnie w zeszłym tygodniu, mile spędziliśmy trzy dni, ale było kilka sytuacji, w których... pozwoliłam sobie na dużo. Trochę go podpuszczałam, bywałam zgryźliwa, czasem palnęłam coś nieprzemyślanie. To dotyczyło mojej przeszłości, mówiłam, że dużo się bawiłam... No, jakbym autentycznie chciała mu zrobić na złość.
Zauważyłam, że on jest nieco przewrażliwiony na punkcie swojego wyglądu, tzn. nie jest narcyzem, ale chodzi raczej o to, że ma wiele kompleksów. Tłumaczyłam mu, że podoba mnie się taki jaki jest, lubię jego ciało. Choć dwa razy była taka sytuacja, że palnęłam coś na temat jego owłosionej klaty... On co jakiś czas mówił, że znajdę sobie innego, przystojniejszego, podpuszcza mnie, że jestem za ładna dla niego, pewnie miałam duże powodzenie i podobne bzdety. Jakby się bał, że wywinę mu jakiś numer, skrzywdzę. Raz po takiej sytuacji, gdy próbowałam wyjaśnić dokładnie o co mi chodziło, zapytałam, czy zasiałam w nim ziarnko wątpliwości, a on odpowiedział, że nie wie, ponieważ prawie mnie nie zna. Zabolało.

Przez cały tydzień przygotowuje się do środowej obrony. Uprzedził mnie, że znika na ten czas, bo będzie się uczył. Ok, jasna sprawa, rozumiem. Gdy pytał kiedy się zobaczymy, odpowiedziałam, że mogę przyjechać do niego na kilka godzin, gdy będę miała wolny dzień w pracy. On na to, że odpada, ponieważ musi się skupić na nauce. Ok, rozumiem. Poprosił mnie, czy mogłabym przyjechać na jego obronę, być przy nim i wspierać go. Oczywiście, że tak.
Później dowiedziałam się, że spędzał popołudnia oglądając ulubiony serial, albo spędzając czas z przyjaciółmi zamiast na nauce. Ale ze mną zobaczyć się nie chciał.
Napisał mi potem, że tęskni za mną, że chciałby, żebym była przy nim teraz. Zapytałam się, czy nie znalazłby wolnej chwili, a wpadłabym do niego między jednym pociągiem, a drugim. No, ogólnie to znalazłby, ale WOLAŁBY posiedzieć w domu i uczyć się. Aha, dla kumpli masz czas.
Przez cały ten tydzień jest strasznie dziwny. Mówię mu to, że wyczuwam, że coś się dzieje, jednak nie naciskam, nie truję mu uparcie dupy, nie wiercę dziury w brzuchu. On mówi, że strasznie się denerwuje i martwi tym co będzie dalej, bo jeszcze nie wie, czy będzie kontynuował studia, czy zrobi sobie rok wolnego i pójdzie do pracy, czy może przeprowadzi się do stolicy. Jakiś czas temu rozmawialiśmy odnośnie trzeciej opcji i mówił, że będzie ciężko podjąć mu decyzję, ponieważ w jego życiu dużo się zmieniło, pojawiłam się ja, a on nie chce mnie stracić. Podczas ostatniej rozmowy przez telefon powiedział, że jedyne co wie to to, że nic nie wie.
Jak dla mnie to widzę, że zdystansował się wobec mnie, mniej mówi, uważnie dobiera słowa. W ogóle kontakt mamy rzadszy. Zachowuje się po prostu inaczej. Jakby trochę... żałował tego co powiedział wcześniej.
Rozumiem, że to stres, nerwy, w dodatku rodzice zawracają mu głowę i ciągle kłócą się w domu. Ale martwię się, martwię się o nas. On o tym wie, powiedział, że przecież martwienie nic mi nie da. I że będzie git.

Co o tym myślicie? Panikuję, przesadzam, histeryzuję?

Celestia · 2011-09-12, 12:13

Paula - no i dobrze, że wywód, przynajmniej się wygadałaś

Ja na Twoim miejscu poczekałabym z czymkolwiek, rozmowami itp do jego obrony. Teraz chłopak faktycznie żyje w stresie (pamietam po sobie, jak znosiłam jajo i chodziłam jak na szpilkach), po obronie w końcu odetchnie i zacznie o wszystkim trzeźwo myśleć i jeszcze sama mowiłaś, że ma inne kłopoty w domu.

Nie bardzo wiem co może być przyczyną tego, że się zdystansował. Może faktycznie ma niskie mniemanie o sobie i uznał, że na Ciebie nie zasługuje? A szkoda by bylo, bo przecież, jak sama napisalaś, bardzo mu na Tobie zależy.

Ja to bym pewnie porozmawiała z nim szczerze po obronie o co tak naprawdę kaman. To co was łączy ma naprawdę szansę na coś pięknego i absolutnie nie trzeba tego na tym etapie przekreślać. Mam nadzieję, że powie Ci wszystko co trzeba, wyjaśnicie sobie i wszystko się ułozy

I co ważne, Paula, nie nastawiaj się negatywnie, bo będziesz się smucić. Sama zauwazyłam u siebie. Moim zdaniem, oczywiscie powinnaś wierzyć, że będzie dobrze, to na pewno jest chwilowe zachwianie u was

taki okres, poczekaj do tej środy, bądz przy nim, wspieraj go, niech zobaczy jaka jesteś kochana i jesteś. Jesteś dla niego

on to doceni i zobaczy, że nie moze bez Ciebie żyć

paula-zla · 2011-09-12, 12:24

Cytat:

Napisane przez Celestia

Paula - no i dobrze, że wywód, przynajmniej się wygadałaś

Ja na Twoim miejscu poczekałabym z czymkolwiek, rozmowami itp do jego obrony. Teraz chłopak faktycznie żyje w stresie (pamietam po sobie, jak znosiłam jajo i chodziłam jak na szpilkach), po obronie w końcu odetchnie i zacznie o wszystkim trzeźwo myśleć i jeszcze sama mowiłaś, że ma inne kłopoty w domu.

Nie bardzo wiem co może być przyczyną tego, że się zdystansował. Może faktycznie ma niskie mniemanie o sobie i uznał, że na Ciebie nie zasługuje? A szkoda by bylo, bo przecież, jak sama napisalaś, bardzo mu na Tobie zależy.

Ja to bym pewnie porozmawiała z nim szczerze po obronie o co tak naprawdę kaman. To co was łączy ma naprawdę szansę na coś pięknego i absolutnie nie trzeba tego na tym etapie przekreślać. Mam nadzieję, że powie Ci wszystko co trzeba, wyjaśnicie sobie i wszystko się ułozy

I co ważne, Paula, nie nastawiaj się negatywnie, bo będziesz się smucić. Sama zauwazyłam u siebie. Moim zdaniem, oczywiscie powinnaś wierzyć, że będzie dobrze, to na pewno jest chwilowe zachwianie u was

taki okres, poczekaj do tej środy, bądz przy nim, wspieraj go, niech zobaczy jaka jesteś kochana i jesteś. Jesteś dla niego

Na pewno nie będę podejmować szczerych rozmów na ten temat teraz. Nie chcę go niepotrzebnie denerwować, widzę, że jest wyjątkowo drażliwy.

Mnie się raczej wydaje, że on po prostu boi się... że go oszukam, albo ukrywam coś istotnego, że wytnę mu numer, zostawię. Czuję, że nie do końca darzy mnie zaufaniem.
Ostatnio spotkałam jego przyjaciela, pytał o nas i w ogóle, więc powiedziałam mu ogólnie, że Ł. stresuje się przed obroną. Uspokajał mnie, że wszystko na pewno będzie dobrze, że on sobie poradzi w każdej sytuacji. Sypnął też tekstem, że wszyscy widzą, że mu zależy.

Broń Boże, nie chcę niczego przekreślać, ale po prostu... martwię się. Dlatego czekam do środy jak na głupi wyrok. Muszę uzbroić się w cierpliwość, jeżeli faktycznie jest coś nie tak to mam nadzieję, że dowiem się tego.

Przyznam się, że przeszłam już etap permanentnego smutku kilka dni temu. Gdy do mnie napisał, że chyba ma depresję, że mu ciężko, że źle się czuje to napisałam mu, że jestem przy nim, że może na mnie liczyć... Potem rozmawialiśmy przez telefon, a on mówi, że on to wszystko wie, jednak to, że mu to mówię wcale mu nie pomaga w podjęciu decyzji. Poczułam się jakby ktoś wylał mi kubeł zimnej wody na łeb.

Mocny Akcent · 2011-09-12, 12:54

Zgadzam się z Celestią, dodam jednak coś od siebie......mój ex zostawił mnie nagle, z dnia na dzień. Nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, ze cos się psuje, albo że jemu coś przeszkadza. Bo swoim zachowaniem sugerował mi jak bardzo mnie kocha......

U Was jest inaczej, bo wdarł się kryzys. Tż jest zestresowany, i czasem to się przedkłada na inną osobę-najbliższą. Poczekaj do obrony. Wspieraj go....potem rozmowa. I w te albo we wte.... powiedz, ze kochasz go najbardziej na Świecie, i chcesz z nim być...ALE....przecież jesli jemu przeszło, siłą go nie zatrzymasz...bo to wiadomo do czego prowadzi.

Trzymam kciuki, żebyście wszytsko wyjaśmnili. i żeby było jeszcze lepiej niz tak jak dawniej

Celestia · 2011-09-12, 12:56

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Na pewno nie będę podejmować szczerych rozmów na ten temat teraz. Nie chcę go niepotrzebnie denerwować, widzę, że jest wyjątkowo drażliwy.

Mnie się raczej wydaje, że on po prostu boi się... że go oszukam, albo ukrywam coś istotnego, że wytnę mu numer, zostawię. Czuję, że nie do końca darzy mnie zaufaniem.
Ostatnio spotkałam jego przyjaciela, pytał o nas i w ogóle, więc powiedziałam mu ogólnie, że Ł. stresuje się przed obroną. Uspokajał mnie, że wszystko na pewno będzie dobrze, że on sobie poradzi w każdej sytuacji. Sypnął też tekstem, że wszyscy widzą, że mu zależy.

Broń Boże, nie chcę niczego przekreślać, ale po prostu... martwię się. Dlatego czekam do środy jak na głupi wyrok. Muszę uzbroić się w cierpliwość, jeżeli faktycznie jest coś nie tak to mam nadzieję, że dowiem się tego.

Przyznam się, że przeszłam już etap permanentnego smutku kilka dni temu. Gdy do mnie napisał, że chyba ma depresję, że mu ciężko, że źle się czuje to napisałam mu, że jestem przy nim, że może na mnie liczyć... Potem rozmawialiśmy przez telefon, a on mówi, że on to wszystko wie, jednak to, że mu to mówię wcale mu nie pomaga w podjęciu decyzji. Poczułam się jakby ktoś wylał mi kubeł zimnej wody na łeb.

Dziwne to trochę to jego zachowanie. Ale podejrzewam, że to wszystko może być winą tego stresu, który teraz ma na głowie. Czekać do środy, potem będzie już coraz lepiej. Paula, kochanie, proszę nie martw się strasznie, bo nie będzie to slużyć Twojemu samopoczuciu.
Może ma za sobą kiepską przeszłość z dziewczynami i teraz boi się, że coś mu zrobisz. Jest troche nieufny, ale mysle, że z czasem jak mu pokazesz, że jesteś super osobą, której można zaufać, to zmieni zachowanie

paula-zla · 2011-09-12, 12:58

Cytat:

Napisane przez Mocny Akcent

Zgadzam się z Celestią, dodam jednak coś od siebie......mój ex zostawił mnie nagle, z dnia na dzień. Nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, ze cos się psuje, albo że jemu coś przeszkadza. Bo swoim zachowaniem sugerował mi jak bardzo mnie kocha......

U Was jest inaczej, bo wdarł się kryzys. Tż jest zestresowany, i czasem to się przedkłada na inną osobę-najbliższą. Poczekaj do obrony. Wspieraj go....potem rozmowa. I w te albo we wte.... powiedz, ze kochasz go najbardziej na Świecie, i chcesz z nim być...ALE....przecież jesli jemu przeszło, siłą go nie zatrzymasz...bo to wiadomo do czego prowadzi.

Trzymam kciuki, żebyście wszytsko wyjaśmnili. i żeby było jeszcze lepiej niz tak jak dawniej

Akcencik, doskonale o tym wiem, ponieważ już raz wycięto mi taki numer... Z dnia na dzień... Przez pryzmat tego doświadczenia strasznie się boję... Życie jest przewrotne.

Poczekam do obrony, a na razie staram się być taka jak dawniej. Ale nie wiem co usłyszę. I tego się boję.

Celestia · 2011-09-12, 13:02

Cytat:

Napisane przez Mocny Akcent

Zgadzam się z Celestią, dodam jednak coś od siebie......mój ex zostawił mnie nagle, z dnia na dzień. Nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, ze cos się psuje, albo że jemu coś przeszkadza. Bo swoim zachowaniem sugerował mi jak bardzo mnie kocha......

Tego to już w ogóle nie rozumiem...

---------- Dopisano o 14:02 ---------- Poprzedni post napisano o 14:01 ----------

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Akcencik, doskonale o tym wiem, ponieważ już raz wycięto mi taki numer... Z dnia na dzień... Przez pryzmat tego doświadczenia strasznie się boję... Życie jest przewrotne.

Poczekam do obrony, a na razie staram się być taka jak dawniej. Ale nie wiem co usłyszę. I tego się boję.

Ja wiem, że usłyszysz, że jesteś jego ukochaną dziewczyną i że Cię uwielbia

paula-zla · 2011-09-12, 13:07

Cytat:

Napisane przez Celestia

Dziwne to trochę to jego zachowanie. Ale podejrzewam, że to wszystko może być winą tego stresu, który teraz ma na głowie. Czekać do środy, potem będzie już coraz lepiej. Paula, kochanie, proszę nie martw się strasznie, bo nie będzie to slużyć Twojemu samopoczuciu.
Może ma za sobą kiepską przeszłość z dziewczynami i teraz boi się, że coś mu zrobisz. Jest troche nieufny, ale mysle, że z czasem jak mu pokazesz, że jesteś super osobą, której można zaufać, to zmieni zachowanie

Powiem tak: jego znajomi, zresztą on sam przyznaje, że ma ciężki charakter. Koleżanka, która nas poznała powiedziała, że wcześniej nie układało mu się z dziewczynami, ponieważ one miały charaktery zbliżone do niego i nie mogli się dogadać. No, ale przecież nie mogę dać mu wejść na głowę. Więc gdzie tu złoty środek? Czcze gadanie.
Ale do licha, starał się, było tak super, więc wiem, że potrafi JAK CHCE. Ale nie wiem, może faktycznie tak reaguje na stres, a może tylko zasłania się tym, a prawdy nie chce mi powiedzieć. Jego najlepszy przyjaciel mówił, żebym się nie martwiła, że oni znają się od kołyski, że wszystko będzie dobrze. Ale nikt oprócz niego nie wie co tak naprawdę siedzi mu w głowie. W pewnym momencie już kompletnie nie wiedziałam jak reagować, czy pocieszać, czy zachować dystans, bo jak go pocieszam to on potrafi dowalić tekstem, który sprawi, że mi się odechciewa. A z drugiej strony, wcześniej ja też taka byłam...
Po prostu to jedna wielka niewiadoma. Mogę tylko czekać.

anuska594 · 2011-09-12, 13:15

Fajnie że tu trafiłam. Ja nie jestem optymistką. Ostatnio straciłam pracę i coraz trudniej mi uwierzyć że może wydarzyć się cioś dobrego. W domu też źle. Mam ciche dni zmężem, choć myślałam że mnie to się nie przydarzy . Dziecko poinformowało mnie o dacie mojej śmierci
http://✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂.com/site/news48/ i to załatwiło mnie na amen

Celestia · 2011-09-12, 13:16

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Powiem tak: jego znajomi, zresztą on sam przyznaje, że ma ciężki charakter. Koleżanka, która nas poznała powiedziała, że wcześniej nie układało mu się z dziewczynami, ponieważ one miały charaktery zbliżone do niego i nie mogli się dogadać. No, ale przecież nie mogę dać mu wejść na głowę. Więc gdzie tu złoty środek? Czcze gadanie.
Ale do licha, starał się, było tak super, więc wiem, że potrafi JAK CHCE. Ale nie wiem, może faktycznie tak reaguje na stres, a może tylko zasłania się tym, a prawdy nie chce mi powiedzieć. Jego najlepszy przyjaciel mówił, żebym się nie martwiła, że oni znają się od kołyski, że wszystko będzie dobrze. Ale nikt oprócz niego nie wie co tak naprawdę siedzi mu w głowie. W pewnym momencie już kompletnie nie wiedziałam jak reagować, czy pocieszać, czy zachować dystans, bo jak go pocieszam to on potrafi dowalić tekstem, który sprawi, że mi się odechciewa. A z drugiej strony, wcześniej ja też taka byłam...
Po prostu to jedna wielka niewiadoma. Mogę tylko czekać.

Dobrze kochaniutka, na razie czekaj i daj mu ten czas do środy

póki co, nie panikuj, pomódl sie o dobry rezultat (jeśli jesteś wierząca) i wlaściwe zachowanie, wszystko będzie dobrze. Ciocia celestia czuwa

paula-zla · 2011-09-12, 13:27

Trzymajcie kciuki. Jeju, chcę, żeby wszystko było dobrze.

Mocny Akcent · 2011-09-12, 13:36

paula

a powiedz jakie masz przeczucie......czasem instynkt się nie myli

---------- Dopisano o 14:36 ---------- Poprzedni post napisano o 14:33 ----------

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Trzymajcie kciuki. Jeju, chcę, żeby wszystko było dobrze.

Celestia · 2011-09-12, 13:40

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Trzymajcie kciuki. Jeju, chcę, żeby wszystko było dobrze.

Trzymam.

paula-zla · 2011-09-12, 13:41

Teraz już mam kocioł w głowie. Od kilku dni chodziłam jak struta. Od razu, pierwsza moja myśl, reakcja na nieco inne zachowanie to to, że dzieje się coś złego. Dwa lata temu przeżywałam coś podobnego i od razu przeszło mi przez myśl, że nie jest najlepiej, że on też może wywinąć mi numer, że ucieknie. Potem, gdy rozmawialiśmy uspokoiłam się, a potem znowu, pożar morza, okropny stres, nerwy i mnóstwo napędzających się myśli, a może to, a może tamto...
Obecnie czuję dystans, muszę być cierpliwa. Nic innego nie wymyślę.

Celestia · 2011-09-12, 13:43

Cytat:

Napisane przez paula-zla

Teraz już mam kocioł w głowie. Od kilku dni chodziłam jak struta. Od razu, pierwsza moja myśl, reakcja na nieco inne zachowanie to to, że dzieje się coś złego. Dwa lata temu przeżywałam coś podobnego i od razu przeszło mi przez myśl, że nie jest najlepiej, że on też może wywinąć mi numer, że ucieknie. Potem, gdy rozmawialiśmy uspokoiłam się, a potem znowu, pożar morza, okropny stres, nerwy i mnóstwo napędzających się myśli, a może to, a może tamto...
Obecnie czuję dystans, muszę być cierpliwa. Nic innego nie wymyślę.

Paula, ja mialam wlasnie takie odczucia parę dni temu, ale jak się okazało, nie potrzebnie

paula-zla · 2011-09-12, 13:51

Cytat:

Napisane przez Celestia

Paula, ja mialam wlasnie takie odczucia parę dni temu, ale jak się okazało, nie potrzebnie

No, to może będzie git tak jak on faktycznie mówi

Dziękuję Wam, jak zwykle

Celestia · 2011-09-12, 13:52

Cytat:

Napisane przez paula-zla

No, to może będzie git tak jak on faktycznie mówi

Dziękuję Wam, jak zwykle

Będzie dziubek

a tymczasem, wyjdz sobie do kina z koleżankami, czy coś

2011-09-12, 10:41	#4143
Lainathiel Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2008-06 Lokalizacja: Edi Wiadomości: 2 102	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Prosze prosze Akcent szaleje Dzien dobry. Nie zapomniałyście o mnie? U mnie dziś niebieskie niebo!! W tym mieście to naprawdę rzadkie zjawisko! Cudnie nastraja, sam fakt, że wstałam dziś przed 10 to jest coś! __________________ [CENTER]Moja jest tylko racja i to święta racja, bo jeżeli nawet jest i twoja, to moja jest mojsza niż twojsza i zaprawdę powiadam wam, że to właśnie moja racja jest najmojsza

2011-09-12, 10:44	#4144
BittersweetCocaine Zakorzenienie Zarejestrowany: 2009-08 Lokalizacja: Z kociej polany Wiadomości: 3 783	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Ja się ostatnio mało tu udzielam, bo też się uczę do egzaminu... Buuu i tak mi okropnie idzie Trzymajcie kciuki za mnie w czwartek... PS: Fajnie, że jeszcze ktoś o mnie pamięta a paula to pewnie zakochana teraz

2011-09-12, 10:50	#4147
Celestia Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-01 Lokalizacja: 3City Wiadomości: 8 541	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II I u mnie tez cieplusio __________________ Uzależniona od wizażu Niepoprawna optymistka Ćwiczę z XHIT, Mel B i Jillian

2011-09-12, 10:54	#4148
Lainathiel Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2008-06 Lokalizacja: Edi Wiadomości: 2 102	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Czyż nie jest od razu pozytywniej na wątku jak się słyszy, że wszędzie przyświeca słoneczko? Ja czuję jak bije stąd energia! __________________ [CENTER]Moja jest tylko racja i to święta racja, bo jeżeli nawet jest i twoja, to moja jest mojsza niż twojsza i zaprawdę powiadam wam, że to właśnie moja racja jest najmojsza

2011-09-12, 10:58	#4149
Celestia Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-01 Lokalizacja: 3City Wiadomości: 8 541	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II No jasne, że tak dlatego nie cierpię zimy i jesieni, jest ciemno, ponuro i zimno. __________________ Uzależniona od wizażu Niepoprawna optymistka Ćwiczę z XHIT, Mel B i Jillian

2011-09-12, 11:48	#4153
Mocny Akcent Dolce vita Zarejestrowany: 2008-08 Wiadomości: 6 409	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II paula jak wiesz ja po bolesnym rozstaniu....cięzko mi cokoliek doradzić, ale jeśli widzisz, że coś jest nie tak i nie da się tego uratować......to nie nastrajaj sie negatywnie tylko pomyśl, że lepiej teraz.....a nie później.....

2011-09-12, 11:51	#4154
paula-zla Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-11 Wiadomości: 14 179	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Uwaga, bo szykuje się długi wywód. Widziałam, że od początku naszej znajomości on bardzo się stara. Wyznał, że mu strasznie zależy, że nie chce mnie stracić, że jestem fantastyczna i w ogóle naj, że nigdy wcześniej tak nie miał, że po pierwszym spotkaniu czuł się jakby dostał obuchem w głowę. Oczywiście, było to dla mnie bardzo miłe, jednak nauczona doświadczeniem nieco studziłam jego zapał, powiedziałam wprost, że nie jestem zbyt wylewna, mam problem z okazywaniem emocji, ale mimo wszystko, mówiłam mu, że lubię spędzać z nim czas i jest dla mnie równie ważny. Przyjechał do mnie w zeszłym tygodniu, mile spędziliśmy trzy dni, ale było kilka sytuacji, w których... pozwoliłam sobie na dużo. Trochę go podpuszczałam, bywałam zgryźliwa, czasem palnęłam coś nieprzemyślanie. To dotyczyło mojej przeszłości, mówiłam, że dużo się bawiłam... No, jakbym autentycznie chciała mu zrobić na złość. Zauważyłam, że on jest nieco przewrażliwiony na punkcie swojego wyglądu, tzn. nie jest narcyzem, ale chodzi raczej o to, że ma wiele kompleksów. Tłumaczyłam mu, że podoba mnie się taki jaki jest, lubię jego ciało. Choć dwa razy była taka sytuacja, że palnęłam coś na temat jego owłosionej klaty... On co jakiś czas mówił, że znajdę sobie innego, przystojniejszego, podpuszcza mnie, że jestem za ładna dla niego, pewnie miałam duże powodzenie i podobne bzdety. Jakby się bał, że wywinę mu jakiś numer, skrzywdzę. Raz po takiej sytuacji, gdy próbowałam wyjaśnić dokładnie o co mi chodziło, zapytałam, czy zasiałam w nim ziarnko wątpliwości, a on odpowiedział, że nie wie, ponieważ prawie mnie nie zna. Zabolało. Przez cały tydzień przygotowuje się do środowej obrony. Uprzedził mnie, że znika na ten czas, bo będzie się uczył. Ok, jasna sprawa, rozumiem. Gdy pytał kiedy się zobaczymy, odpowiedziałam, że mogę przyjechać do niego na kilka godzin, gdy będę miała wolny dzień w pracy. On na to, że odpada, ponieważ musi się skupić na nauce. Ok, rozumiem. Poprosił mnie, czy mogłabym przyjechać na jego obronę, być przy nim i wspierać go. Oczywiście, że tak. Później dowiedziałam się, że spędzał popołudnia oglądając ulubiony serial, albo spędzając czas z przyjaciółmi zamiast na nauce. Ale ze mną zobaczyć się nie chciał. Napisał mi potem, że tęskni za mną, że chciałby, żebym była przy nim teraz. Zapytałam się, czy nie znalazłby wolnej chwili, a wpadłabym do niego między jednym pociągiem, a drugim. No, ogólnie to znalazłby, ale WOLAŁBY posiedzieć w domu i uczyć się. Aha, dla kumpli masz czas. Przez cały ten tydzień jest strasznie dziwny. Mówię mu to, że wyczuwam, że coś się dzieje, jednak nie naciskam, nie truję mu uparcie dupy, nie wiercę dziury w brzuchu. On mówi, że strasznie się denerwuje i martwi tym co będzie dalej, bo jeszcze nie wie, czy będzie kontynuował studia, czy zrobi sobie rok wolnego i pójdzie do pracy, czy może przeprowadzi się do stolicy. Jakiś czas temu rozmawialiśmy odnośnie trzeciej opcji i mówił, że będzie ciężko podjąć mu decyzję, ponieważ w jego życiu dużo się zmieniło, pojawiłam się ja, a on nie chce mnie stracić. Podczas ostatniej rozmowy przez telefon powiedział, że jedyne co wie to to, że nic nie wie. Jak dla mnie to widzę, że zdystansował się wobec mnie, mniej mówi, uważnie dobiera słowa. W ogóle kontakt mamy rzadszy. Zachowuje się po prostu inaczej. Jakby trochę... żałował tego co powiedział wcześniej. Rozumiem, że to stres, nerwy, w dodatku rodzice zawracają mu głowę i ciągle kłócą się w domu. Ale martwię się, martwię się o nas. On o tym wie, powiedział, że przecież martwienie nic mi nie da. I że będzie git. Co o tym myślicie? Panikuję, przesadzam, histeryzuję? __________________ don't leave my hyper heart alone on the water cover me in rag and bone and sympathy 'cause i don't want to get over you i don't want to get over you wymienię

2011-09-12, 12:13	#4155
Celestia Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-01 Lokalizacja: 3City Wiadomości: 8 541	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Paula - no i dobrze, że wywód, przynajmniej się wygadałaś Ja na Twoim miejscu poczekałabym z czymkolwiek, rozmowami itp do jego obrony. Teraz chłopak faktycznie żyje w stresie (pamietam po sobie, jak znosiłam jajo i chodziłam jak na szpilkach), po obronie w końcu odetchnie i zacznie o wszystkim trzeźwo myśleć i jeszcze sama mowiłaś, że ma inne kłopoty w domu. Nie bardzo wiem co może być przyczyną tego, że się zdystansował. Może faktycznie ma niskie mniemanie o sobie i uznał, że na Ciebie nie zasługuje? A szkoda by bylo, bo przecież, jak sama napisalaś, bardzo mu na Tobie zależy. Ja to bym pewnie porozmawiała z nim szczerze po obronie o co tak naprawdę kaman. To co was łączy ma naprawdę szansę na coś pięknego i absolutnie nie trzeba tego na tym etapie przekreślać. Mam nadzieję, że powie Ci wszystko co trzeba, wyjaśnicie sobie i wszystko się ułozy I co ważne, Paula, nie nastawiaj się negatywnie, bo będziesz się smucić. Sama zauwazyłam u siebie. Moim zdaniem, oczywiscie powinnaś wierzyć, że będzie dobrze, to na pewno jest chwilowe zachwianie u was taki okres, poczekaj do tej środy, bądz przy nim, wspieraj go, niech zobaczy jaka jesteś kochana i jesteś. Jesteś dla niego on to doceni i zobaczy, że nie moze bez Ciebie żyć __________________ Uzależniona od wizażu Niepoprawna optymistka Ćwiczę z XHIT, Mel B i Jillian Edytowane przez Celestia Czas edycji: 2011-09-12 o 12:14

2011-09-12, 12:54	#4157
Mocny Akcent Dolce vita Zarejestrowany: 2008-08 Wiadomości: 6 409	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Zgadzam się z Celestią, dodam jednak coś od siebie......mój ex zostawił mnie nagle, z dnia na dzień. Nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, ze cos się psuje, albo że jemu coś przeszkadza. Bo swoim zachowaniem sugerował mi jak bardzo mnie kocha...... U Was jest inaczej, bo wdarł się kryzys. Tż jest zestresowany, i czasem to się przedkłada na inną osobę-najbliższą. Poczekaj do obrony. Wspieraj go....potem rozmowa. I w te albo we wte.... powiedz, ze kochasz go najbardziej na Świecie, i chcesz z nim być...ALE....przecież jesli jemu przeszło, siłą go nie zatrzymasz...bo to wiadomo do czego prowadzi. Trzymam kciuki, żebyście wszytsko wyjaśmnili. i żeby było jeszcze lepiej niz tak jak dawniej

2011-09-12, 13:15	#4162
anuska594 Przyczajenie Zarejestrowany: 2011-09 Wiadomości: 1	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Fajnie że tu trafiłam. Ja nie jestem optymistką. Ostatnio straciłam pracę i coraz trudniej mi uwierzyć że może wydarzyć się cioś dobrego. W domu też źle. Mam ciche dni zmężem, choć myślałam że mnie to się nie przydarzy . Dziecko poinformowało mnie o dacie mojej śmierci http://✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂✂.com/site/news48/ i to załatwiło mnie na amen

2011-09-12, 13:27	#4164
paula-zla Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-11 Wiadomości: 14 179	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Trzymajcie kciuki. Jeju, chcę, żeby wszystko było dobrze. __________________ don't leave my hyper heart alone on the water cover me in rag and bone and sympathy 'cause i don't want to get over you i don't want to get over you wymienię

2011-09-12, 13:41	#4167
paula-zla Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-11 Wiadomości: 14 179	Dot.: Moc pozytywnego myślenia - część II Teraz już mam kocioł w głowie. Od kilku dni chodziłam jak struta. Od razu, pierwsza moja myśl, reakcja na nieco inne zachowanie to to, że dzieje się coś złego. Dwa lata temu przeżywałam coś podobnego i od razu przeszło mi przez myśl, że nie jest najlepiej, że on też może wywinąć mi numer, że ucieknie. Potem, gdy rozmawialiśmy uspokoiłam się, a potem znowu, pożar morza, okropny stres, nerwy i mnóstwo napędzających się myśli, a może to, a może tamto... Obecnie czuję dystans, muszę być cierpliwa. Nic innego nie wymyślę. __________________ don't leave my hyper heart alone on the water cover me in rag and bone and sympathy 'cause i don't want to get over you i don't want to get over you wymienię

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)