Psychiatra - cz. 2

[Madlen__18]

Napisane przez KawaMarcepanowa

Znaczy to było w kontekście tego że większość chorób ciała jest wywołane przez psychikę, jej złe funkcjonowanie, stąd też powodzenie placebo. No ale kurcze to skoro idąc od drugiej strony-wszystko da się naprawić uleczeniem psychiki, to po co byłyby leki, szpitale itp?

Naprawić w 100% może nie wszystko, ale pomóc to na pewno tak.
Tak myślę.

Dla mnie nieuleczalni ludzie to tacy, którzy twardo stoją przy tym co ich niszczy (poglądy, traumy, chore przekonania, stare rany), mimo, że znają drogę wyjścia z tego.
Nie pozwalają sobie na to i tkwią w tym co jest destrukcyjne. Nie chcą walczyć.

Ja to tak rozumiem, ale co człowiek to interpretacja.

Filmy....hmmm nie wiem, muszę pomyśleć.
Z książek o tematyce depresji (ale dwubiegunowej akurat) to już pisałam kraina prozaca.
Tam się temat psychiatryka jedynie przewija, nie ma dłuższego opisu.
Innych chyba sobie teraz nie przypominam.

[KawaMarcepanowa]

pushit - film Prozac Nation

[tusamolot]

Napisane przez Madlen__18

psychiatra czy psycholog?
psychiatrę zwykle da się przyspieszyć..
no i w jakim wieku jesteś???

18. w czerwcu 19 skoncze. i potrzebuje zdecydowanie psychiatry,i to jak najszybciej...gdziekolwie k pytam nie maja miejsc i zaczynam juz podejrzewac,ze mowia to na 'odwal sie' :<

[201704051255]

dzieki, znalazlam temat na filmwebie: http://www.filmweb.pl/topic/586519/J...trycznych.html

tusamolot prywatnie czeka sie ok tygodnia, panstwowo nie dluzej niz dwa na ogol, ale bywa i miesiac

[Madlen__18]

Napisane przez pushit

to dla mnie troche przegiecie
a co z aids? nowotworami? gnijacymi jelitami, ktore ludziom wycinaja? od placebo przestana gnić?

Nie no, bez przesady.
Ale jeśli człowiek się podda psychicznie to organizm też przestaje walczyć.
Człowiek z powerem, chęcią walki, życia, ma lepsze wyniki w leczeniu. To się chyba zawsze sprawdza.
Nikomu chyba wola walki i dobre nastawienie w niczym nie zaszkodziło.

A "nieuleczalni ludzie" to pisałam jak rozumiem. W kontekście tego co ja o tym myślę to sprzeczności chyba nie ma żadnej.

Wiecie...ciężko się strasznie uwolnić od myśli o osobie, która popełniła samobójstwo. Kiedy myślę o M. dociera do mnie zawsze jak głęboko musiałam tkwić w tym koszmarze, jak strasznie bolała mnie każda komórka, skoro zniknęły wyrzuty sumienia i uczucia względem innych osób. Jak bardzo nie zdawałam sobie sprawy jak by to zabolało moich bliskich nawet sądziłam, że się ode mnie uwolnią. Tym bardziej jest mi przykro...bo znam dwie strony medalu : co trzeba czuć by mieć odwagę, oraz co czuje osoba, która kogoś traci.
To nieprawdopodobnie smutne.
Wiedzieć co to za stan, mieć świadomość, że się nie mogło nic zrobić i jeszcze tak beznadziejnie tęsknić za kimś...


---------- Dopisano o 09:49 ---------- Poprzedni post napisano o 09:47 ----------

Napisane przez tusamolot

18. w czerwcu 19 skoncze. i potrzebuje zdecydowanie psychiatry,i to jak najszybciej...gdziekolwie k pytam nie maja miejsc i zaczynam juz podejrzewac,ze mowia to na 'odwal sie' :<

Typowe, bo tak faktycznie jest z tymi miejscami. Do miesiąca czasu można czekać. Ale cię powinni wpisać, np na czerwiec, a nie, ,że z kwitkiem odesłać.

[201704051255]

ja bym sie chyba do konca zalamala gdyby ktos z mojego bliskiego otoczenia ze soba skonczyl

swietna ksiazka z motywem chorego psychicznie czlowieka i jesczez bardziej chorego spoleczenstwa w klimacie ubika, gdyby ktos chcial przeczytac - opuścic los raques maciej żerdziński

[Madlen__18]

Poszukam ksiązki.

W zasadzie taka świadomość szersza, że to co się działo ze mną to choroba , takie stany są chorobą tak na 100% przyszła u mnie później jak zaczęłam wychodzić z tego.
Jak byłam w szpitalu to miałam taki zeszyt ze sobą (który nawiasem założyłam w celu pożegnania się z bliskimi, miał zawierać listy i wytłumaczenie mojej decyzji, miał udowadniać, że byłam świadoma kiedy się zabiłam;/ pisałam w nim w szkole..na kolanie w czasie lekcji, koleżanki się pytały co ja piszę a ja jakby nigdy nic), pisałam w nim coś w rodzaju pamiętnika.
Mam go do tej pory, posłuży mi jako pomoc w pisaniu książki, będą tam jego fragmenty.
Co tam jest? Poza pamiętnikiem mniej lub bardziej dramatycznym krzykiem, poszarpanymi kartkami od nacisku długopisu, obrazki, jakieś krzyże czarne, słowa "usłyszane przeze mnie", masa rezygnacji, poddanie się i cały ten krzyk.
Przeraża mnie czasem gdy tam zajrzę. Większość średnio rozumiana dla osób "z zewnątrz".

Tak na prawdę umiejętność patrzenia na to z perspektywy czasu sprawia że wiem, że muszę robić wszystko by nigdy więcej się w tym położeniu nie znaleźć. Nigdy nie zapomnę jak to przerażające. Dlatego kibicuję każdemu kto podejmuje walkę wyjścia z tego. Wiem, że można ją wygrać. Wiem też, że niektórzy przegrywają, chociażby najbardziej kochali życie (jak M)

[selly]

[QUOTE=Madlen__18;18853621]
Dla mnie nieuleczalni ludzie to tacy, którzy twardo stoją przy tym co ich niszczy (poglądy, traumy, chore przekonania, stare rany), mimo, że znają drogę wyjścia z tego.

Mam pytanie do Madlen. Jak zatem odrzucić poglady , które nas niszczą ? Jak w praktyce pozbyć się obsesyjnych myśli na temat własnej brzydoty ? Trochę podczytuję ten wątek , ale nie przeczytałam całego , więc nie wiem, może już o tym było, a może nie ...

Jak w praktyce pozbyć się obsesyjnej mysli, która zatruwa mi życie ?
Będę wdzięczna za Wasze rady.

[201704051255]

selly gdyby byla na to zlota recpta, to psychologowie i terapeuci nie mieliby pracy niestety..

[Madlen__18]

[QUOTE=selly;18854922]

Napisane przez Madlen__18

Dla mnie nieuleczalni ludzie to tacy, którzy twardo stoją przy tym co ich niszczy (poglądy, traumy, chore przekonania, stare rany), mimo, że znają drogę wyjścia z tego.

Mam pytanie do Madlen. Jak zatem odrzucić poglady , które nas niszczą ? Jak w praktyce pozbyć się obsesyjnych myśli na temat własnej brzydoty ? Trochę podczytuję ten wątek , ale nie przeczytałam całego , więc nie wiem, może już o tym było, a może nie ...

Jak w praktyce pozbyć się obsesyjnej mysli, która zatruwa mi życie ?
Będę wdzięczna za Wasze rady.

Myślę, że na to pytanie odpowiedzieć może po części każda z osób które ten wątek czytają.

Ze swojej strony powiem : warto się przyglądać tym myślom, uczuciom jakie je powodują. Kiedy te myśli się zjawiają? Dlaczego akurat wtedy, czego konsekwencją mogą być?? Co jest za tym?

Do "domowej pracy" możecie próbować:

Andrzej Setman np pracuje na metodzie RTZ (Mautsby) - warto najpierw sprawdzić, które to sa przekonania, gdzie sa nasze chore poglądy zatruwające nam życie?

Piszesz np zdanie "Jestem osobą nieatrakcyjną"
i do tego pytania:
1. Czy to zdanie jest oparte na faktach?? Odpowiadasz tak lub nie.

np. gdzie tutaj jest fakt, jakąś sondę ktoś przeprowadził na temat urody, że cały świat sądzi, że jestem brzydka? Faktu tutaj nie ma. To MOJE przekonania.

Odpowiadasz zatem "NIE"

2. Czy to zdanie (pogląd) pozwala Mi osiągać bliższe lub dalsze cele??

Odpowiedź myślę jasna : to mnie raczej blokuje, powoduje nieśmiałość i niskie poczucie wartości, odpowiedź NIE

3. Czy pozwala mi rozwiązywać wewnętrzne konflikty lub zapobiegać ich powstawaniu? Raczej je tworzy..więc NIE

4. Czy pozwala Mi czuć się tak jakbym się chciała czuć?
NIE, chyba, że to masochizm.

5. Czy chroni Twoje/Moje życie, zdrowie, lub poczucie własnej wartości??

NIE, wręcz przeciwnie.

Wg. Mautsbiego wystarczą 3 odpowiedzi negatywne by uznać pogląd za chory , przy czym odpowiedź negatywna na pierwsze pytanie jakby -przewyższa wszystkie inne.

Propozycja jest taka, aby stworzyć pod ten chory pogląd, zdanie zawierające pogląd zdrowy, czyli możliwie najwięcej odpowiedzi na "+".

Taki, który temu choremu poglądowi przeczy.
Najlepiej, żeby nie zawierał w sobie słowa "nie" no bo to trochę nacechowane negatywnie.

Przykład, ktory podałam jest abstrakcyjny więc ciężko mi na szybko jakieś modelowe fajne zdanie podać, bo siedzę też w pracy

Ale wg tej metody warto prowadzić sobie taki dzienniczek, sprawdzać zdania wg pytań, dopisywać do nich nowe, zdrowe. Czytać je sobie co jakiś czas. Średnio 40 dni takiej pracy powinno zacząć owocować "otwarciem się oczek", poszerzeniem myślenia.
Jeśli się tego nauczyć, dośc szybko można potem nie przejmować się destrukcyjnymi myślami, kiedy się wie, że nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:01 ----------

Napisane przez pushit

selly gdyby byla na to zlota recpta, to psychologowie i terapeuci nie mieliby pracy niestety..

ano właśnie)

Jest dużo metod, ale złotego środka nie ma nigdy, no bo u każdego przyczyny takiego myślenia są inne.
Często się te przekonania np w domu dostaje, albo od grupy rówieśniczej i wtedy sobie warto terapią pomóc , albo jakimś treningiem psychologicznym ( to akurat głównie dlatego, że strasznie pomaga "grupa", informacje zwrotne jakie się dostaje od innych ludzi, to jak cię widzą i odbierają, burzy ten nierealny chory obrazek - ja tak miałam na treningu, bo również mam spore problemy z akceptowaniem wyglądu swojego....)

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, może tylko tyle, że warto pracować nad tym bo to procentuje, a takie nieprawdziwe przekonania strasznie psują życie, czas przez palce przecieka niepotrzebnie.

[selly]

Dziękuję za odpowiedzi, ale przyznaje szczerze nie wiele z tego rozumiem...

Piszę zdanie "Mam problem ...."
i do tego pytania:
1. Czy to zdanie jest oparte na faktach?? Odpowiadam - "tak" ( niestety).
2.3.4.5Na pozostałe pytania odpowiadam " nie"
Propozycja jest taka, aby stworzyć pod ten chory pogląd, zdanie zawierające pogląd zdrowy, czyli możliwie najwięcej odpowiedzi na "+".
Taki, który temu choremu poglądowi przeczy.
Ale jak zaprzeczyć czemuś co jest faktem ?

[Madlen__18]

Napisane przez selly

Dziękuję za odpowiedzi, ale przyznaje szczerze nie wiele z tego rozumiem.

Piszę zdanie "Mam problem ...."
i do tego pytania:
1. Czy to zdanie jest oparte na faktach?? Odpowiadam - tak.
2.3.4.5Na pozostałe pytania odpowiadam " nie"
Propozycja jest taka, aby stworzyć pod ten chory pogląd, zdanie zawierające pogląd zdrowy, czyli możliwie najwięcej odpowiedzi na "+".
Taki, który temu choremu poglądowi przeczy.
Ale jak zaprzeczyć czemuś co jest faktem ?

Czy jesteś pewna, że to jest FAKT obiektywny czy jedynie Twoje spojrzenie na to?? Wg jakich kryteriów oceniasz, że to jest fakt???

[selly]

Widzę , że to jest faktem . To coś co każdy może zobaczyć , zmierzyć , to coś konkretnego.

Pewnie, że kazdy z nas ocenia i patrzy na fakty w sposób subiektywny, więc dopuszczam myśl, że ja również mój " fakt" wyolbrzymiam, ale ciągle jest on faktem , z którym ciężko mi żyć.

[Madlen__18]

Napisane przez selly

Widzę , że to jest faktem . To coś co każdy może zobaczyć , zmierzyć , to coś konkretnego.

To pewnie mówisz o jakimś defekcie (również mam bardzoo poważny defekt niejeden), ale czy on wpływa na postrzeganie Twojej osoby jako kogos zupełnie nieatrakcyjnego? Nie ma +?
Może być natomiast tak, że ta rzecz przysłania ci wszystkie inne, wydaje ci się, że jest priorytetem w ocenie Twojej atrakcyjności przez inne osoby, nie dopuszcza wersji, że inni widzę Cię inaczej, widzą w Tobie inne rzeczy, na inne rzeczy zwracają uwagę i mimo defektu (jakiś defekt każdy ma) nie wpływa to na Twoją atrakcyjność ogólnie.
Dlaczego akurat ta rzecz ma Cię dyskwalifikować?

Edit: no i zgodnie z tym : nawet zakładając, że coś jest faktem - mamy wpływ na jego postrzeganie. Zwykle rośnie nam do gigantycznych rozmiarów, czegoś co uniemożliwia normalny obraz siebie i funkcjonowanie, przekłada się na inne aspekty życia i ogólną opinię o sobie.
A to już wtedy nie jest prawda.
Każdy fakt ma swoją interpretację. Można coś przyjąć, można zatruć sobie tym życie.
Tym bardziej że dla większości ludzi jakiś defekt nie ma aż takiego znaczenia, rangę nadajecie WY.
I wierzcie mi dziewczyny, wiem o czym mówię.
Zwłaszcza w kontekście wyglądu, znacznie odbiegam od "normy".

[selly]

Madlen, wygląda na to , że chyba doskonale mnie rozumiesz ...! Jestem w szoku. Ale trafiłaś w samo sedno !
Mam defekt, który w moich oczach mnie dyskwalifikuje . Dlaczego ? Nie wiem ...
Zatrułam sobie tym życie i jeśli czegoś z tym nie zrobię , może byc tylko gorzej...

Ale jak nadać temu mnijeszą rangę ?

No i ...jednak, nie mogę znaleźć ani jednego "+", ani jednego...

[201704051255]

ja potrafie, ale w to nie wierze, albo robie cos zle

mam grube uda
nie, sa moim zdaniem grube, jstem raczej drobnej budowy, a uda sa najwyzej okragle
moim kolegom sie podobaja, nawet mowia,z ebym sie nie odchudzała
mezczyzni lubia latynoskie ksztalty, to w obcislych dzinsach wyglada bardzo sexy

bzdura, mam grube uda, wygladam jak potwor

koniec wracamy do punktu wyjscia

[Madlen__18]

Napisane przez pushit

ja potrafie, ale w to nie wierze, albo robie cos zle

mam grube uda
nie, sa moim zdaniem grube, jstem raczej drobnej budowy, a uda sa najwyzej okragle
moim kolegom sie podobaja, nawet mowia,z ebym sie nie odchudzała
mezczyzni lubia latynoskie ksztalty, to w obcislych dzinsach wyglada bardzo sexy

bzdura, mam grube uda, wygladam jak potwor

koniec wracamy do punktu wyjscia

No bo to jest właśnie takie koło zamknięte. Ale można powiedzieć temu "stop", przynajmniej tego w sobie nie rozkręcając.
Ucinając te myśli, np pisząc zdania właśnie.
Bo to niestety wygląda tak, że najbardziej dowalamy sobie sami.
Owszem, mogliśmy dostać to np od rodziców, ale to się napędza i ewoluuje dzięki nam w zasadzie.

Bo np pushit zawsze musisz "postawić kropkę nad i" tym, że "mam grube uda i koniec". Czyli wiesz jak sobie często, bardzo często wpajałaś te przekonania to one są mocne.
Gdybyśmy tyle samo pracy ile wkładamy każdego dnia w to, żeby umniejszyć swoją wartość czy w jakiś inny sposób komplikować życie , wkładały w to co możemy zrobić dla siebie, żeby się lepiej poczuć...byłybyśmy super

A takie przekonania na minus warto ocenić pod kątem szkodliwości np. co takie przekonanie o tych udach (to przykład obrazowy, którakolwiek z wizażanek by napisała coś innego, może byłby inny, więc nie personalnie) robi z Tobą? Są jakieś jego konsekwencje, jakoś Cię ogranicza, blokuje?
Im większy jest negatywny wpływ tym bardziej warto się tym zajmować.
Podstawowy błąd to taki, że chciałoby się coś zmieniać szybko, szybciej widzieć efekt. Ale skoro robimy coś sobie czasem wiele lat...no to odkręcanie tego sporo trwa.


Ad mojego wyglądu jeszcze to u mnie jest to duża deformacja wpływająca na to co robię, jak żyję, itd. Spowodowana chorobą, i jednocześnie szpecąca + ograniczająca bardzo mocno na co dzień.
Więc sporo takich przekonań znam.

[selly]

Pushit - mówisz poważnie z tymi udami ? Ja mam inny problem, przez który od 2 lat ryczę.

[pani-jesień]

A moim największym kompleksem jest to, że jestem za chuda
Przejmuję się tym zdecydowanie za bardzo, jak rozhisteryzowana nastolatka
Taka stara, a taka głupia

[Madlen__18]

Napisane przez pani-jesień

A moim największym kompleksem jest to, że jestem za chuda
Przejmuję się tym zdecydowanie za bardzo, jak rozhisteryzowana nastolatka
Taka stara, a taka głupia

Heh, to też. Nie napiszę wam ile ważę, ale mogłabym ze 6-7 kg więcej, żeby się pozbyć niedowagi.
Jest tak od zawsze, w czasach leczenia nawet podejrzewano u mnie Anę. No bo jak chuda osoba przestaje jeść nagle no to, to pierwsze co na myśl przychodzi. A ja jeść przestałam po lekach i w ostrej fazie choroby (wymyśliłam sobie, że to też sposób na wyniszczanie siebie, tyle, że wolniej, nie jedząc - a skoro apetytu i tak nie mam to same korzyści).
Teraz ważę tyle co zawsze, czyli nadal jestem chuda bardzo, chociaż już nie anorektyczna.

[selly]

Skoro Wy piszecie, to ja tez się przyznam.. Ja mam blizny na twarzy, a najgorsze jest , że co bym nie robiła , żeby się ich pozbyć, to ich przybywa. Ostatnio dorobiłam się nowej, gigantycznej na czole. Ta nowa stała się "kroplą, która przelała kielich" mojej rozpaczy.

[Madlen__18]

Selly : czemu ich przybywa??

[pani-jesień]

Napisane przez Madlen__18

Heh, to też. Nie napiszę wam ile ważę, ale mogłabym ze 6-7 kg więcej, żeby się pozbyć niedowagi.
Jest tak od zawsze, w czasach leczenia nawet podejrzewano u mnie Anę. No bo jak chuda osoba przestaje jeść nagle no to, to pierwsze co na myśl przychodzi. A ja jeść przestałam po lekach i w ostrej fazie choroby (wymyśliłam sobie, że to też sposób na wyniszczanie siebie, tyle, że wolniej, nie jedząc - a skoro apetytu i tak nie mam to same korzyści).
Teraz ważę tyle co zawsze, czyli nadal jestem chuda bardzo, chociaż już nie anorektyczna.

To chyba mamy podobną niedowagę
Cóż, taka uroda, ja nawet po paroksetynie, po której ludzie tyją nawet 10-15 kg, nabieram ciała baaardzo powoli. I cieszy mnie każde 0,5 cm więcej w obwodzie

W najgorszej fazie choroby też bardzo schudłam, miałam zerowy apetyt, płakałam z głodu, a po prostu nic nie mogłam przełknąć, wyglądałam tak, że bałam się patrzeć w lustro. Mam nadzieję, że już nigdy nie będę przeżywać czegoś takiego. Nie lubię tego nawet wspominać.

[selly]

Przybywa ich , bo zawzięcie próbowałam pozbyć się starych. Nowe są skutkiem nieudanego zabiegu kosmetycznego . Nie dość , że mam problem blizn - to jeszcze zżerają mnie wyrzuty sumienia w stylu" jak mogłam być tak głupia i to zrobić..."

[Madlen__18]

Napisane przez pani-jesień

To chyba mamy podobną niedowagę
Cóż, taka uroda, ja nawet po paroksetynie, po której ludzie tyją nawet 10-15 kg, nabieram ciała baaardzo powoli. I cieszy mnie każde 0,5 cm więcej w obwodzie

43kg przy 160cm wzrostu, niech będzie, że się przyznam.

W zasadzie napisałabym wam ocb ze mną, ale się boję, że jak to kobity zaczniemy się licytować kompleksami czy niedoskonałościami jakie mamy, albo współczuć jedna drugiej a w zasadzie po co





---------- Dopisano o 14:06 ---------- Poprzedni post napisano o 14:05 ----------

Napisane przez selly

Przybywa ich , bo zawzięcie próbowałam pozbyć się starych. Nowe są skutkiem nieudanego zabiegu kosmetycznego . Nie dość , że mam problem blizn - to jeszcze zżerają mnie wyrzuty sumienia w stylu" jak mogłam być tak głupia i to zrobić..."

Ad blizn to napiszę, że mam długa bliznę przez całe biodro, to blizna operacyjna, mam też blizny na obu rękach prawie, że od nadgarstków po łokcie, i z czasem bardzo bledną. Obecnie widać połowę mniej.
Pielęgnuj skórę, ale może w taki mniej inwazyjny sposób?
Kosmetyczne zabiegi chyba nie ingerują głęboko i te blizny mogą zniknąć.

[201704051255]

madlen wazylam 44 kiedys
46 to dla mnie idealna waga, teraz od pieprz... sulpirydu dobilam do 50kg, a kazdy kilogram odbieram jak inne osoby pewnie 5kg

selly powaznie, choc wiem, ze to tylko jedno z nastepstw
problem nie zaczal sie "bo mam grube uda"
tylko jest to spowodowane brakiem samoakceptacji wyoczonym w domu "jestes gruba, brzydka, krzywa, niedorobiona itd(ze szczegolami i wulgaryzmami)" balam sie pokazywa cludziom bez makijazu, bo przestana mnie lubic jak zobacza jaka jestem brzydka, dalej byl zakupoholizm, zaburzenia odzywiania

ja mam spora blizne na czole i biadole, ze zaczela zanikac po peelingach kwasem
uwielbiam blizny, kazda dziure w ciele rozdrapuje miesiacami zeby wyhodowac jakas pamiatke.. (a jak juz jest ropiejaca i zolta, to fotografuje do mojej kolekcji...)

[selly]

Pewnie, że nie ma co się licytować. Dla każdego z nas ten " problem " wydaje się największy.
No ale teraz jak już wiesz, co konkretnie jest moim " faktem ", pomóż ... na moim przykładzie.
Założę zeszyt, jak radzisz , ale co w nim pisać?
To jak budować te zdania z "+" ? Jak zbudować tę przeciwwagę , która pozwoli odzyskać równowagę psychiczną ?
Ty Madlen chyba taką równowagę zdobyłaś ?

[pani-jesień]

Napisane przez Madlen__18

W zasadzie napisałabym wam ocb ze mną, ale się boję, że jak to kobity zaczniemy się licytować kompleksami czy niedoskonałościami jakie mamy, albo współczuć jedna drugiej a w zasadzie po co

Zgadzam się
Ja w ogóle nie lubię mówić publicznie o moich niedoskonałościach, kompleksach itd.

pushit, zazdroszczę Ci, że przytyłaś po Sulpirydzie Ja brałam go właśnie głównie po to, żeby zwiększyć masę ciała, ale po 16-tu dniach dostałam mlekotoku, musiałam odstawić i tyle wyszło z mojego tycia

Dobra, kończę już zrzędzenie na temat wyglądu

[201704051255]

a tak btw moim marzeniem jest facet z duza blizna na twarzy...

[Madlen__18]

Selly : no to napisz jakieś zdanie zawierające to o czym mowa np "blizny na twarzy sprawiają, że jestem zupełnie nieatrakcyjna"
1. NIE
2. NIE
3. NIE
4. NIE
5. NIE

Pogląd można określić jako zaburzony.

Pomysł na zdanie zdrowe "Jestem atrakcyjna jako kobieta niezależnie od tego czy mam blizny na twarzy", "Jestem atrakcyjna i wartościowa jako kobieta niezależnie od defektów mojego wyglądu"
- to takie najprostsze, najbardziej błahe przykłady, musisz poczuć czy jest ci z tym przykładem okej, sprawdź wg pytań sobie.

Dobrze jest też wzmacniać energię wypowiedzi np Setman proponował nam byśmy próbowali budować zdania z humorem, natężeniem emocjonalnym, zamiast "jestem atrakcyjna", można napisać "jestem za***iście atrakcyjna (lub inne mocniejsze, ale to publiczne forum:P), z wykrzyknikami, takie wiecie MOCNE.

---------- Dopisano o 14:37 ---------- Poprzedni post napisano o 14:36 ----------

Napisane przez pushit

a tak btw moim marzeniem jest facet z duza blizna na twarzy...

Bardzo to ciekawe pushit. Ciekawi mnie czym są dla ciebie blizny, bo to czy nam się coś podoba czy nie to się chyba kształtuje jakoś