Rozłąka z ukochanym część III :D

[c4a3d6f8c9e736e6a222ae419d5e7da46cef81b9_611456a460e8f]

Napisane przez karo150

Cześć Dziewczyny. Niestety do Was dołączam TŻ wyjechał 1,5 tyg temu do UK, ja mam ostatni rok studiów przed sobą i muszę go jakoś przemęczyć

hej
Razem damy radę

[karo150]

Dzięki wielkie!
Teraz jest masakrycznie i nie zapowiada się, żeby miało być lepiej... ponad pół roku temu mieliśmy pierwszą rozłąkę (mój wyjazd) ale z góry było wiadomo kiedy wrócę, no i miałam blisko i często się widywaliśmy. A tutaj nawet nie ma jak zaplanować pierwszej wizyty
Jak długo Wy już wytrzymujecie? Zawsze byłam przeciwko związkom na odległość i nigdy nie wierzyłam, że to może się udać... A teraz sama przez to przechodzę okropność

[sylwusiach]

Napisane przez karo150

Dzięki wielkie!
Teraz jest masakrycznie i nie zapowiada się, żeby miało być lepiej... ponad pół roku temu mieliśmy pierwszą rozłąkę (mój wyjazd) ale z góry było wiadomo kiedy wrócę, no i miałam blisko i często się widywaliśmy. A tutaj nawet nie ma jak zaplanować pierwszej wizyty
Jak długo Wy już wytrzymujecie? Zawsze byłam przeciwko związkom na odległość i nigdy nie wierzyłam, że to może się udać... A teraz sama przez to przechodzę okropność

u mnie za tydzien minie 9 mcy rozlaki ale jeszcze 3 tygodnie i koniec

[tuliiipanek]

[1=c4a3d6f8c9e736e6a222ae4 19d5e7da46cef81b9_611456a 460e8f;43324887]

A jak tam dajesz sobie radę z rozłąką??[/QUOTE]

Dobrze, dziękuje
poczatki były bardzo złe, teraz jest lepiej ale wiadomo tęskni się

Napisane przez karo150

Cześć Dziewczyny. Niestety do Was dołączam TŻ wyjechał 1,5 tyg temu do UK, ja mam ostatni rok studiów przed sobą i muszę go jakoś przemęczyć

Ooo a mój wyjechał 2,5 tyg temu do UK
spokojnie, dacie radę, jak to się mówi "rozłąka osłabia marne uczucie a wzmaga wielkie, jak wiatr gasi świecę, a rozpala ogień"
Wspierajmy się razem i będzie dobrze

Napisane przez Frumoasa Domnisoara

Dziewczyny, za 2 dni wyjeżdżam z Hiszpanii i wracam na wątek rozłąkowy... Nie wiem jak to zniose, na samą myśl łzy mi w oczach stają, nie wiem jak kolejny raz się pożegnać, nie chcę nawet o tym myśleć...

Jestem tu od niedawna więc nie wiem jaka jest Twoja historia, ale dasz radę, jak my wszystkie

[Cerveza_]

Napisane przez Frumoasa Domnisoara

Dziewczyny, za 2 dni wyjeżdżam z Hiszpanii i wracam na wątek rozłąkowy... Nie wiem jak to zniose, na samą myśl łzy mi w oczach stają, nie wiem jak kolejny raz się pożegnać, nie chcę nawet o tym myśleć...

Jeju, czekałam na jakiś odzew od Ciebie Mam aż wielką ochotę wrócić na nasz stary, poczciwy wątek pomożemy Ci przecież!

[madlenee]

I ja dołączę do tego wątku.
Po jutrze wylatuję do Polski ze Szkocji, ale już mi smutno. Rozłąka potrwa 2 miesiące. Nie czułam się tutaj w UK dobrze, mieliśmy przyjechać tutaj wstępnie na wakacje i jak nie będę się dobrze czuła to wrócimy. Niestety sytuacja finansowa spowodowała, że J. musi zostać i chce zostać. Uważa, że tutaj czeka nas lepsza przyszłość. Ja to wiem, ale w PL mam rodzinę, przyjaciół, podoba mi się klimat, kocham moje miasto a w UK nie radzę sobie z językiem, nikogo nie znam i emigracja to nie moja bajka. Zatem postanowiliśmy razem, że najlepiej jak wrócę do Polski i zastanowię się co chce i dodatkowo zajmę się swoim zdrowiem psychicznym (od paru lat podejrzewam u siebie depresję ale nie miałam motywacji by coś z tym zrobić).
Już mi smutno, choć jeszcze nie wyjechałam. Boje się, że bez J. sobie nie poradzę, nie będę umiała znaleźć sobie zajęcia, że jeszcze psychicznie będzie ze mną gorzej...

[maliandzia]

Jak tam się trzymacie ? Jak minął weekend?
Co taka cisza się zrobiła ? U mnie sprawa się wyjaśniła i jest już ok .

[tuliiipanek]

madlenee na poczatek zajmij się swoim zdrowiem, to najważniejsze
a wszystko inne się ułoży

Napisane przez maliandzia

Jak tam się trzymacie ? Jak minął weekend?
Co taka cisza się zrobiła ? U mnie sprawa się wyjaśniła i jest już ok .

Cieszę się
weekend minął imprezowo a teraz sobie odpoczywam
dobrze się trzymam, choć momenty załamania są

[sylwusiach]

wczoraj zrobilysmy babski wieczor z kolezanka z pracy

ile alko poszlo ale bylo super
jeszcze 15 dni i TŻ bedzie wolny

[maliandzia]

Napisane przez tuliiipanek

Cieszę się
weekend minął imprezowo a teraz sobie odpoczywam
dobrze się trzymam, choć momenty załamania są

Też jestem szczęśliwa bo usłyszałam od niego dużoo miłych i wzruszających słów . Wspomniał też o zaręczynach, że chce się oświadczyć, ale chce zrobić to wtedy kiedy nie będę się tego spodziewać . Chyba przestanę naciskać na niego w tej sprawie. będzie ok, wiadomo, że u każdego zawsze się pojawiają, ale trzeba być dzielnym .

Napisane przez sylwusiach

wczoraj zrobilysmy babski wieczor z kolezanka z pracy

ile alko poszlo ale bylo super
jeszcze 15 dni i TŻ bedzie wolny

U mnie jeszcze nie wiadomo ile dni minie kiedy uwolnimy się z związku na odległość, ale cieszę się z Twojego szczęścia

[wredotka93]

Hej
Piszę z baaardzo starego konta (swoją drogą jak czytam stare posty to zastanawiam się czy naprawdę byłam taka głupia) bo mam problem.
Jestem z chłopakiem, mieszkamy w innych miastach. Znamy się 1,5 roku i od czasu do czasu przyjeżdża do mnie (ja jeszcze u niego nie byłam). Poznaliśmy się przez internet w momencie, gdy on kończył znajomość z dziewczyną, o którą bardzo długo zabiegał. Nic z tego nie wyszło przez nią, bawiła się nim. On dość szybko zauroczył się we mnie więc czułam, że to tylko dla zapomnienia i starałam się w to nie angażować i traktować jako zwykłego kolegę. Tak było. Pierwszy raz kiedy miał do mnie przyjechać po tygodniu nieodzywania się powiedział, że nie może bo nie ma kasy. Zrozumiałam bo sama nie jestem bogata i wiem jak to jest nie mieć na coś pieniędzy. Tydzień nieodzywania się też mu "wybaczyłam" bo podobno tak ma (w trakcie naszej znajomości bo moich wyznaniach co wtedy czuję zaczął to zmieniać i zrobił spore postępy). Problemy rozwiązuje sam i w danym momencie tylko na tym się skupia. Dziwne ale ok, każdy ma jakieś "dziwactwa". Nadal pisaliśmy, rozmawialiśmy przez telefon on stał się dla mnie ogromnym wsparciem gdy miałam problemy na studiach i tym mnie zdobył. Jesteśmy do siebie podobni, wydaje mi się że do siebie pasujemy, chcemy tego samego w życiu (dość szczegółowo o tym rozmawialiśmy, o marzeniach, o planach na przyszłość). Ponad pół roku temu strasznie się pokłóciliśmy, znów miał słabszą chwilę i nie odzywał się przez moment (to był zwariowany rok, poprawa matury itd.) miał przyjechać do mnie na studia ale znowu kwestia pieniędzy, brak możliwości pomocy ze strony rodziców i nie mógł. Wyznał mi wtedy że na początku miał jeszcze nadzieję, że uda mu się z tamtą i głównie dlatego nie przyjechał (chociaż kasy też nie miał) ale że to przeszłość. Powiedziałam mu że będę czekać i piszę się na związek na odległość bo za bardzo mi na nim zależy żebym mogła odpuścić. Pierwszy raz powiedział, że mnie kocha. Od wtedy było dobrze. Ja na nowo nabrałam do niego zaufania i czekałam na spotkanie. Przyjechał było cudownie, rozmawialiśmy jakbyśmy znali się od dawna, dużo się śmialiśmy, przytulaliśmy. Oboje nabraliśmy pewności że pod względem fizycznym też sobie odpowiadamy (zdjęcia to jednak nie to samo co widzieć kogoś na żywo). Jakiś czas temu przyjechał kolejny raz, poznał moją rodzinę. Jest moim pierwszym chłopakiem mimo że się tego początkwo obawiałam otworzyłam się przed nim i nieco "bawiliśmy się", powoli zaczął mnie przełamywać. Przez ostatnie kilka dni był nie w sosie, podobno choroba (tak mówił). Wczoraj wyznał, że spotkał tę dziewczynę i wyznała mu że jest w nim zakochana. Poinformował ją, że kogoś ma i ona stwierdziła, że nie będzie się w to mieszać ale że chce utrzymywać z nim kontakt bo tego jej brakowało. Wybuchłam, zaczęłam być chamska. Nie ufam jej, mam wrażenie że tylko czeka aż nam się nie uda a ona go zabierze. On po tej kłótni powiedział, że wydawało mu się to wszystko łatwiejsze i że chyba nie da rady wytrzymać na odległość te 3 lata. Im dłużej jest daleko ode mnie tym uczucie bardziej słabnie ale kiedy znów jesteśmy razem to znowu to się ożywia. Rozmawialiśmy i koniec końców przyznał mi rację, że wiedzieliśmy o tym i że damy radę bo się kochamy. Mnie dalej to wszystko niepokoi . Ja spoglądam na związek z nutką naiwności tzn. wierzę w przeznaczenie, a on jest w tym realistą. Mówił kiedyś że tak naprawdę z kimś innym mogłabym być równie szczęśliwa.

Uff... musiałam się wygadać komuś obcemu, kto nie zna ani mnie, ani jego a na dodatek wie co to związek na doległość. Jeśli możecie to wypowiedźcie się co na ten temat myślicie. Czy przesadzam i szukam problemów tam gdzie ich nie ma.

[madlenee]

No i stało się. 2,5 miesiąca rozłąki... Pierwsze godziny są straszne. Myślałam że powrót do domu mnie ucieszy - rodzina, znajomi... A jest mi źle, bo bez niego to miejsce nie jest już takie samo.

[c4a3d6f8c9e736e6a222ae419d5e7da46cef81b9_611456a460e8f]

Hej u mnie jakoś leci, jestem szczęśliwa bo mój wraca za tydzień

[maliandzia]

Mnie dziś dopadł gorszy dzień . Rano poleciały łzy, ale się opanowałam. Teraz głowa pęka, tabletki nawet nie pomagają

[madlenee]

maliandzia masz bardzo podobne podejście do życia i swojego mężczyzny jak ja. Jak znosisz rozłąkę? Co robisz? Ile wam jeszcze zostało? Wybacz, że pytam, ale nie doszukałam się w wątku odpowiedzi - zbyt dużo stron :P

[margaa]

Napisane przez wredotka93

Hej
Piszę z baaardzo starego konta (swoją drogą jak czytam stare posty to zastanawiam się czy naprawdę byłam taka głupia) bo mam problem.
Jestem z chłopakiem, mieszkamy w innych miastach. Znamy się 1,5 roku i od czasu do czasu przyjeżdża do mnie (ja jeszcze u niego nie byłam). Poznaliśmy się przez internet w momencie, gdy on kończył znajomość z dziewczyną, o którą bardzo długo zabiegał. Nic z tego nie wyszło przez nią, bawiła się nim. On dość szybko zauroczył się we mnie więc czułam, że to tylko dla zapomnienia i starałam się w to nie angażować i traktować jako zwykłego kolegę. Tak było. Pierwszy raz kiedy miał do mnie przyjechać po tygodniu nieodzywania się powiedział, że nie może bo nie ma kasy. Zrozumiałam bo sama nie jestem bogata i wiem jak to jest nie mieć na coś pieniędzy. Tydzień nieodzywania się też mu "wybaczyłam" bo podobno tak ma (w trakcie naszej znajomości bo moich wyznaniach co wtedy czuję zaczął to zmieniać i zrobił spore postępy). Problemy rozwiązuje sam i w danym momencie tylko na tym się skupia. Dziwne ale ok, każdy ma jakieś "dziwactwa". Nadal pisaliśmy, rozmawialiśmy przez telefon on stał się dla mnie ogromnym wsparciem gdy miałam problemy na studiach i tym mnie zdobył. Jesteśmy do siebie podobni, wydaje mi się że do siebie pasujemy, chcemy tego samego w życiu (dość szczegółowo o tym rozmawialiśmy, o marzeniach, o planach na przyszłość). Ponad pół roku temu strasznie się pokłóciliśmy, znów miał słabszą chwilę i nie odzywał się przez moment (to był zwariowany rok, poprawa matury itd.) miał przyjechać do mnie na studia ale znowu kwestia pieniędzy, brak możliwości pomocy ze strony rodziców i nie mógł. Wyznał mi wtedy że na początku miał jeszcze nadzieję, że uda mu się z tamtą i głównie dlatego nie przyjechał (chociaż kasy też nie miał) ale że to przeszłość. Powiedziałam mu że będę czekać i piszę się na związek na odległość bo za bardzo mi na nim zależy żebym mogła odpuścić. Pierwszy raz powiedział, że mnie kocha. Od wtedy było dobrze. Ja na nowo nabrałam do niego zaufania i czekałam na spotkanie. Przyjechał było cudownie, rozmawialiśmy jakbyśmy znali się od dawna, dużo się śmialiśmy, przytulaliśmy. Oboje nabraliśmy pewności że pod względem fizycznym też sobie odpowiadamy (zdjęcia to jednak nie to samo co widzieć kogoś na żywo). Jakiś czas temu przyjechał kolejny raz, poznał moją rodzinę. Jest moim pierwszym chłopakiem mimo że się tego początkwo obawiałam otworzyłam się przed nim i nieco "bawiliśmy się", powoli zaczął mnie przełamywać. Przez ostatnie kilka dni był nie w sosie, podobno choroba (tak mówił). Wczoraj wyznał, że spotkał tę dziewczynę i wyznała mu że jest w nim zakochana. Poinformował ją, że kogoś ma i ona stwierdziła, że nie będzie się w to mieszać ale że chce utrzymywać z nim kontakt bo tego jej brakowało. Wybuchłam, zaczęłam być chamska. Nie ufam jej, mam wrażenie że tylko czeka aż nam się nie uda a ona go zabierze. On po tej kłótni powiedział, że wydawało mu się to wszystko łatwiejsze i że chyba nie da rady wytrzymać na odległość te 3 lata. Im dłużej jest daleko ode mnie tym uczucie bardziej słabnie ale kiedy znów jesteśmy razem to znowu to się ożywia. Rozmawialiśmy i koniec końców przyznał mi rację, że wiedzieliśmy o tym i że damy radę bo się kochamy. Mnie dalej to wszystko niepokoi . Ja spoglądam na związek z nutką naiwności tzn. wierzę w przeznaczenie, a on jest w tym realistą. Mówił kiedyś że tak naprawdę z kimś innym mogłabym być równie szczęśliwa.

Uff... musiałam się wygadać komuś obcemu, kto nie zna ani mnie, ani jego a na dodatek wie co to związek na doległość. Jeśli możecie to wypowiedźcie się co na ten temat myślicie. Czy przesadzam i szukam problemów tam gdzie ich nie ma.

Szczeże powiedziawszy z twojego opisu moge wywnioskowac tylko jedno "twój chłopak" trzyma cie jako tak zwaną rezerwową z tamta narazie nic niema ale nie traci nadziej że coś będzie a jeśli by się nie doczekał zawsze ma ciebie.

Wiem że to przykre co mówie ale takie mam wrażenie i wydaje mi sie że ty tez niejesteś pewna tego co między wami jest. Spróbujcie pogadac wyjasnic sobie wszystko

Napisane przez madlenee

No i stało się. 2,5 miesiąca rozłąki... Pierwsze godziny są straszne. Myślałam że powrót do domu mnie ucieszy - rodzina, znajomi... A jest mi źle, bo bez niego to miejsce nie jest już takie samo.

Poczekaj parę dni uspokoisz się i przemyślisz czy ta rozłąka była dobry pomysłem. Dwa i pół miesiąca to nie tak długo trzymaj się

[wredotka93]

Napisane przez margaa

Szczeże powiedziawszy z twojego opisu moge wywnioskowac tylko jedno "twój chłopak" trzyma cie jako tak zwaną rezerwową z tamta narazie nic niema ale nie traci nadziej że coś będzie a jeśli by się nie doczekał zawsze ma ciebie.

Wiem że to przykre co mówie ale takie mam wrażenie i wydaje mi sie że ty tez niejesteś pewna tego co między wami jest. Spróbujcie pogadac wyjasnic sobie wszystko

To pierwsze co zawsze robimy. Rozmawialiśmy i z tego co mówi to chwilowy dół. Dużo problemów skumulowało się w jednym czasie. Wątpie że traktuje mnie jako rezerwową. Za bardzo się w to angażuje jak jest normalnie.

Ja ze swojej strony jestem pewna co czuję i czego chcę. Mu też ufam, uwiera mnie jedynie ta dziewczyna i jego naiwne podejście do tego.

[magdish]

Frumoasa Domnisoara a dlaczego już wyjeżdżasz z Hiszpanii? Z tego co pamietam miałaś wrócić na Boże Narodzenie?

[maliandzia]

Napisane przez madlenee

maliandzia masz bardzo podobne podejście do życia i swojego mężczyzny jak ja. Jak znosisz rozłąkę? Co robisz? Ile wam jeszcze zostało? Wybacz, że pytam, ale nie doszukałam się w wątku odpowiedzi - zbyt dużo stron :P

U mnie rozłąka wygląda trochę inaczej niż u Was . Ja ze swoim TŻ widzimy się co tydzień, co dwa zależy jak wraca do mnie. Rozłąka zaczęła się rok temu jak mój luby musiał wyjechać na studia dzienne do miasta oddalonego o 200 km. Było ciężko, ponieważ wcześniej widzieliśmy się codziennie, w szkole na przerwach i po szkole w domach. Pozostały nam jedynie weekendy o ile może wrócić. W tym roku jest lepiej, jakoś tydzień znacznie szybciej mi leci i już weekend . Myślę, że wszystko wróci do normy w przyszłym roku w październiku, ponieważ zamieszkamy już razem . Teraz w sumie moje spędzanie czasu to szkoła, później rozmowa z Nim, a później nauka, bo już niedługo matura . I dni jakoś lecą.

[margaa]

Napisane przez wredotka93

To pierwsze co zawsze robimy. Rozmawialiśmy i z tego co mówi to chwilowy dół. Dużo problemów skumulowało się w jednym czasie. Wątpie że traktuje mnie jako rezerwową. Za bardzo się w to angażuje jak jest normalnie.

Ja ze swojej strony jestem pewna co czuję i czego chcę. Mu też ufam, uwiera mnie jedynie ta dziewczyna i jego naiwne podejście do tego.

Cóż to tylko moja opinia która wynikła z twoje wcześniejsze wypowiedzi ja mam wrażenia że chłop coś kreci ale jeśli ty mu ufasz to ok

[magdish]

A ja może napisze co tam u mnie, chociaż wiele nowych twarzy tutaj widze . Generalnie jestem z siebie dumna, bo mój facet 'przestał mnie obchodzić' (wiadomo że nie całkiem ). Po prostu nie skomlę w jego stronę już jak pies. W zasadzie nie proszę się o kontakt, ale wczoraj miał urodziny, dzwoniłam do niego, nie odebrał, napisałam smsa z życzeniami, nie odpisał. Wiem że ma teraz kupę roboty, ale to nie znaczy że nie może znaleźć minuty w ciagu dnia żeby o sobie dać znać. Powoli to olewam, idę z koleżanka dzisiaj na piwo, chyba wcale nie wezme telefonu. Mam zamiar w końcu cieszyć się samą sobą, a nie swoje szczęście uzależniać od niego. Chyba skończyła się u mnie era romantyczności, a związek mi zwisa.

[maliandzia]

Napisane przez magdish

A ja może napisze co tam u mnie, chociaż wiele nowych twarzy tutaj widze . Generalnie jestem z siebie dumna, bo mój facet 'przestał mnie obchodzić' (wiadomo że nie całkiem ). Po prostu nie skomlę w jego stronę już jak pies. W zasadzie nie proszę się o kontakt, ale wczoraj miał urodziny, dzwoniłam do niego, nie odebrał, napisałam smsa z życzeniami, nie odpisał. Wiem że ma teraz kupę roboty, ale to nie znaczy że nie może znaleźć minuty w ciagu dnia żeby o sobie dać znać. Powoli to olewam, idę z koleżanka dzisiaj na piwo, chyba wcale nie wezme telefonu. Mam zamiar w końcu cieszyć się samą sobą, a nie swoje szczęście uzależniać od niego. Chyba skończyła się u mnie era romantyczności, a związek mi zwisa.

Ile jesteście ze sobą razem? Ile czasu w związku na odległość?

[201610170910]

Dziewczyny, dziś o 4 nad ranem dotarłam do domu, póki co dochodzę do siebie i ogarniam się jakoś. Jak tylko znajdę chwilę to nadrobię co u Was i napiszę coś więcej od siebie. Najważniejsza rzecz - nadal jestem z G., nadal zakochana jak wariatka Teraz to ma być nasza druga i ostatnia rozłąka, więcej nie zniosę, on chyba też nie.
Kolejny raz liczę na Wasze wsparcie

[sylwusiach]

Napisane przez Frumoasa Domnisoara

Dziewczyny, dziś o 4 nad ranem dotarłam do domu, póki co dochodzę do siebie i ogarniam się jakoś. Jak tylko znajdę chwilę to nadrobię co u Was i napiszę coś więcej od siebie. Najważniejsza rzecz - nadal jestem z G., nadal zakochana jak wariatka Teraz to ma być nasza druga i ostatnia rozłąka, więcej nie zniosę, on chyba też nie.
Kolejny raz liczę na Wasze wsparcie

czesc witaj z powrotem tu pomozemy na pewno u mnie juz coraz blizej konca a tak sie dluzy

[elonka12]

Napisane przez Frumoasa Domnisoara

Dziewczyny, dziś o 4 nad ranem dotarłam do domu, póki co dochodzę do siebie i ogarniam się jakoś. Jak tylko znajdę chwilę to nadrobię co u Was i napiszę coś więcej od siebie. Najważniejsza rzecz - nadal jestem z G., nadal zakochana jak wariatka Teraz to ma być nasza druga i ostatnia rozłąka, więcej nie zniosę, on chyba też nie.
Kolejny raz liczę na Wasze wsparcie

[sylwusiach]

Napisane przez elonka12

co u Ciebie?

[elonka12]

Napisane przez sylwusiach

co u Ciebie?

pojawiła się szansa zakończenia rozłąki jeszcze w tym roku
ale nie chcę zapeszać

Wy pewnie już odliczacie dni?

[sylwusiach]

Napisane przez elonka12

pojawiła się szansa zakończenia rozłąki jeszcze w tym roku
ale nie chcę zapeszać

Wy pewnie już odliczacie dni?

super
zostaly 2 tygodnie do konca wyroku
odliczamy juz ale bardzo sie dluzy juz..
codziennie rozmawiamy i planujemy jak nadrobimy rozlake

[elonka12]

Napisane przez sylwusiach

super
zostaly 2 tygodnie do konca wyroku
odliczamy juz ale bardzo sie dluzy juz..
codziennie rozmawiamy i planujemy jak nadrobimy rozlake

Będzie ogień

[sylwusiach]

Napisane przez elonka12

Będzie ogień

dlatego wzielam 4 dni wolnego