Ślub za 3 tyg. Czy jest powód żeby odwołać ?

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez pannaatopowa

Ja Cię doskonale rozumiem. Rozumiem dlaczego żadne bite dziecko się nie przyzna. Jednakże ciężko dopatrywać się w tym winy Matki, która w Meżczyźnie się zakochała i widziała swoje oparcie. Nawet jeśli coś widziała to ciężko jej to było przyjąć do wiadomości. Nie Ona jedna została oszukana. Jednakże mówię - nie ma co walić głową w mur mamrocząc o wyrodnej matce a wziąć się w garść i naprawić niedopatrzenia.

Zakochanie może być wytłumaczeniem dla nastolatka ( durnego nastolatka) ale nie dla 40 letniej kobiety. W takich sprawach odkłada się na bok uczucia i myśli logicznie a jeżeli to nie pomoże zasięga się porady innych. Nie zamierzam się tutaj wyżywać na Ewie ponieważ myślę, że jest jej źle z tym ale też nie będę klepał po główce, że to nie jej wina.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez mary_poppins

Winiłabym tylko za to, że ewentualnie nie starałby się podjąć jakichkolwiek działań (choćby najbardziej oklepana wizyta u psychologa) po to, żeby dowiedzieć się czegokolwiek, i - już bez dwóch zdań - za to, że nie uwierzył dziecku, które powiedziało o co chodzi wprost. To jest juz nie do pomyślenia.

mnie przeraża jak wiele osób tutaj by nie uwierzyło w takiej sytuacji swojemu dziecku ,zastanawiam się jakie sa tego przyczyny?

[Ewa_Am]

Ja się zgadzam z Wami, że moja wina w tym wszystkim jest, bo nie zauważyłam niczego wcześniej. Nie próbowałam dociec czemu syn źle się zachowuje. Mam ogromne wyrzyty sumienia, ale co się stało to się nieodstanie (a szkoda). Tak jak któraś z Was napisała nie mogę się teraz użalać i obwiniać tylko zabrać za naprawę sytuacji.

Byłam rano w szkole u Tomka. Wychowawczyni i P. Pedagog nie zauważyły nigdy niczego. Natomiast higienistka przyprawiła mnie o skok ciśnienia. Powiedziała, że na początku roku szkolnego jak były badania widziała że Tomek ma na całym ciele siniaki i odnotowała to u siebie w papierach, ale nikogo nie powiadomiła i nie zapytała nawet syna co się stało, bo pomyślała że to wynik jakieś młodzieżowej bójki. Może się czepiam, ale wydaje mi się że kto jak kto, ale pielęgniarka szkolna powinna na takie rzeczy zwracać uwagę. Poprosiłam o ksero tych jej papierów, myślę że przyda się to na policji.

Wzięłam urlop w pracy. Chcę teraz zająć się wszystkim i przede wszystkim spędzić więcej czasu z Tomkiem. Ucieszył się bardzo jak zaproponowałam na dziś wieczór wspólne wyjście gdzieś. Aż się popłakałam jak przytulił się do mnie tak jak małe dziecko i powiedział "mamo, on mnie już nigdy nie uderzy prawda ?"

[Shira Yuki]

Napisane przez Ewa_Am

Ja się zgadzam z Wami, że moja wina w tym wszystkim jest, bo nie zauważyłam niczego wcześniej. Nie próbowałam dociec czemu syn źle się zachowuje. Mam ogromne wyrzyty sumienia, ale co się stało to się nieodstanie (a szkoda). Tak jak któraś z Was napisała nie mogę się teraz użalać i obwiniać tylko zabrać za naprawę sytuacji.

Byłam rano w szkole u Tomka. Wychowawczyni i P. Pedagog nie zauważyły nigdy niczego. Natomiast higienistka przyprawiła mnie o skok ciśnienia. Powiedziała, że na początku roku szkolnego jak były badania widziała że Tomek ma na całym ciele siniaki i odnotowała to u siebie w papierach, ale nikogo nie powiadomiła i nie zapytała nawet syna co się stało, bo pomyślała że to wynik jakieś młodzieżowej bójki. Może się czepiam, ale wydaje mi się że kto jak kto, ale pielęgniarka szkolna powinna na takie rzeczy zwracać uwagę. Poprosiłam o ksero tych jej papierów, myślę że przyda się to na policji.

Wzięłam urlop w pracy. Chcę teraz zająć się wszystkim i przede wszystkim spędzić więcej czasu z Tomkiem. Ucieszył się bardzo jak zaproponowałam na dziś wieczór wspólne wyjście gdzieś. Aż się popłakałam jak przytulił się do mnie tak jak małe dziecko i powiedział "mamo, on mnie już nigdy nie uderzy prawda ?"

popłakałam się,a rzadko mi się to zdarza .

nie popuszczaj,jednorazowe użycie siły można usprawiedliwić stresem,ale nie znęcanie się nad dzieckiem

[pannaatopowa]

każdy kto zna nastolatki powątpiewałby w wiarygodność. sama miałam dwóch braci i pomimo starań Rodziców kłamali, wagarowali, uchlewali się i kradli. wyrośli z tego, nauczyli się na swoich błędach, ale sami musieli zrozumieć że dorosłość nie zalezy od tego czy zaimponuje innym.

bycie nastolatkiem nie jest łatwe. to okres w którym jest się dzieckiem, ale nie przyjmuje sie tego do wiadomości i uważa, że może robić co chcę. każdy to przeżywał i niech kamieniem rzuci ten, kto nigdy zamiast do koleżanki nie wyladował na imprezie, korepetycje odbywały się z chłopakiem a pieniądze na "składki" lądowały w drogerii. niby nic, ale jednak noski rosły.

jednakże czasem zdarzają się trudniejsze dzieci. przyczyn buntu chłopca można było dopatrywać się w rozwodzie rodziców i nieakceptacji. dlatego właśnie wielu (ja też) zrzucało winę na chłopca. jak pisałam mam braci i oni nie potrzebowali powodu tego typu zachowań.

[mary_poppins]

Napisane przez Ewa_Am

Ja się zgadzam z Wami, że moja wina w tym wszystkim jest, bo nie zauważyłam niczego wcześniej. Nie próbowałam dociec czemu syn źle się zachowuje. Mam ogromne wyrzyty sumienia, ale co się stało to się nieodstanie (a szkoda). Tak jak któraś z Was napisała nie mogę się teraz użalać i obwiniać tylko zabrać za naprawę sytuacji.

Byłam rano w szkole u Tomka. Wychowawczyni i P. Pedagog nie zauważyły nigdy niczego. Natomiast higienistka przyprawiła mnie o skok ciśnienia. Powiedziała, że na początku roku szkolnego jak były badania widziała że Tomek ma na całym ciele siniaki i odnotowała to u siebie w papierach, ale nikogo nie powiadomiła i nie zapytała nawet syna co się stało, bo pomyślała że to wynik jakieś młodzieżowej bójki. Może się czepiam, ale wydaje mi się że kto jak kto, ale pielęgniarka szkolna powinna na takie rzeczy zwracać uwagę. Poprosiłam o ksero tych jej papierów, myślę że przyda się to na policji.

Wzięłam urlop w pracy. Chcę teraz zająć się wszystkim i przede wszystkim spędzić więcej czasu z Tomkiem. Ucieszył się bardzo jak zaproponowałam na dziś wieczór wspólne wyjście gdzieś. Aż się popłakałam jak przytulił się do mnie tak jak małe dziecko i powiedział "mamo, on mnie już nigdy nie uderzy prawda ?"

Higienistka też powinna beknąć za takie zaniedbanie, szkoła też ma obowiązek reagować w razie podejrzeń.

Świetnie że Wam się powolutku układa, mam nadzieję że Twój były partner odpowie za wszystko, co się stało.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez pannaatopowa

każdy kto zna nastolatki powątpiewałby w wiarygodność. sama miałam dwóch braci i pomimo starań Rodziców kłamali, wagarowali, uchlewali się i kradli. wyrośli z tego, nauczyli się na swoich błędach, ale sami musieli zrozumieć że dorosłość nie zalezy od tego czy zaimponuje innym.

bycie nastolatkiem nie jest łatwe. to okres w którym jest się dzieckiem, ale nie przyjmuje sie tego do wiadomości i uważa, że może robić co chcę. każdy to przeżywał i niech kamieniem rzuci ten, kto nigdy zamiast do koleżanki nie wyladował na imprezie, korepetycje odbywały się z chłopakiem a pieniądze na "składki" lądowały w drogerii. niby nic, ale jednak noski rosły.

jednakże czasem zdarzają się trudniejsze dzieci. przyczyn buntu chłopca można było dopatrywać się w rozwodzie rodziców i nieakceptacji. dlatego właśnie wielu (ja też) zrzucało winę na chłopca. jak pisałam mam braci i oni nie potrzebowali powodu tego typu zachowań.

A ja mam dwoje braci i mimo powodu nie przejawiali takich zachowań (młodszy owszem,ale i tutaj jednak powód się znalazł). A oprócz tych braci mam jeszcze dwoje przyrodnich,jeden z nich ma 18 lat. Do niedawna miałam dużą styczność z dziećmi w wieku 12-18 lat,z różnych środowisk. I wiesz co ? Nigdy nie uważałam,ze nastolatki to takie stworzenia,które z definicji są złe. A sama nie musiałam kłamać,rodzice traktowali mnie serio i wiedziałam ,że wiele mogę zyskać rozmową i uczciwością.

[Ewa_Am]

Napisane przez DopplegangerEddarda

No właśnie ciekawi mnie jakie Tomek ma zdanie o Ewie. Czy czuje żal ? a jeżeli tak to kiedy i czy jej wybaczy. Tomek mówiąc Ewie o biciu bardzo się naraził, nie wiemy czy i jak mocno za tą niesubordynację dostał.

Tomek bardzo się otworzył od momentu jak prawda wyszła na jaw. Wczoraj wieczorem z nim długo rozmawiałam. Powiedział mi, że czuł się ignorowany przeze mnie, że czasem mu się zdawało że przeszkadza i że już się dla mnie nie liczy, że był zły o to i myślał że tylko jego koledzy go rozumieją. Powiedział, że bardzo się wstydził tego że jest bity, że wstydził się mi o tym powiedzieć. Zapytałam go czy kiedykolwiek oddał mojemu partnerowi, powiedział że próbował ale ten był silniejszy i że jak powiedział o sytuacji takiej dziewczynie która mu się podobała to go wyśmiała że jest piz... a nie facet, bo nie umie się postawić. Powiedział że to spowodowało że poczuł się niemęsko i jeszcze bardziej się wstydził powiedzieć mi o wszystkim. Dodatkowo mówi, że ex partner wmawiał mu że ja mu nigdy nie uwierzę i że jak się poskarży to dostanie dużo mocniej.
Powiedział że jest trochę zły na mnie ale dodał że bardzo mnie kocha i podziekował że odrazu wyrzuciłam partnera z domu.

[Merys]

Napisane przez Ewa_Am

Ja się zgadzam z Wami, że moja wina w tym wszystkim jest, bo nie zauważyłam niczego wcześniej. Nie próbowałam dociec czemu syn źle się zachowuje. Mam ogromne wyrzyty sumienia, ale co się stało to się nieodstanie (a szkoda). Tak jak któraś z Was napisała nie mogę się teraz użalać i obwiniać tylko zabrać za naprawę sytuacji.

Byłam rano w szkole u Tomka. Wychowawczyni i P. Pedagog nie zauważyły nigdy niczego. Natomiast higienistka przyprawiła mnie o skok ciśnienia. Powiedziała, że na początku roku szkolnego jak były badania widziała że Tomek ma na całym ciele siniaki i odnotowała to u siebie w papierach, ale nikogo nie powiadomiła i nie zapytała nawet syna co się stało, bo pomyślała że to wynik jakieś młodzieżowej bójki. Może się czepiam, ale wydaje mi się że kto jak kto, ale pielęgniarka szkolna powinna na takie rzeczy zwracać uwagę. Poprosiłam o ksero tych jej papierów, myślę że przyda się to na policji.

Wzięłam urlop w pracy. Chcę teraz zająć się wszystkim i przede wszystkim spędzić więcej czasu z Tomkiem. Ucieszył się bardzo jak zaproponowałam na dziś wieczór wspólne wyjście gdzieś. Aż się popłakałam jak przytulił się do mnie tak jak małe dziecko i powiedział "mamo, on mnie już nigdy nie uderzy prawda ?"

Niestety, to chyba nie prędko się zmieni. Wiele ludzie uważa, że to sprawy rodzinne i oni nie będą się wtrącać... Nade mną też się znęcano. Jak byłam małym knypkiem opowiedziałam o wszystkim przedszkolance. Jej pomoc skończyła się na tym, że wypaliła przy moim kacie " ja wiem o państwa problemach" Nie muszę chyba tłumaczyć jak się później to dla mnie skończyło.. Policja/sądy najczęściej bagatelizują takie przypadki. Przykre to wszystko, ale niestety tak się właśnie dzieje. Wiem o tym, nie tylko ze swojego przykładu, ale również innych ludzi.
Wiem, że czujesz się winna, ale najważniejsze, że pogoniłaś tego psychola w cholerę. Twój syn przynajmniej będzie wiedział, że może na Tobie polegać i że jest dla Ciebie bardzo ważny. Dla dziecka to bardzo wiele znaczy. Dzięki Twojej pomocy i psychologa ułoży sobie wszystko w głowie i nie będzie czuł się gorszy od innych.

[pannaatopowa]

Merys rozumiem Cię. Dzieciaki zawsze wiedziały u kogo kasy, nie ma, gdzie głodno i alkohol, ale Dorośli jakby nic nie widzieli.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez pannaatopowa

każdy kto zna nastolatki powątpiewałby w wiarygodność. sama miałam dwóch braci i pomimo starań Rodziców kłamali, wagarowali, uchlewali się i kradli. wyrośli z tego, nauczyli się na swoich błędach, ale sami musieli zrozumieć że dorosłość nie zalezy od tego czy zaimponuje innym.

bycie nastolatkiem nie jest łatwe. to okres w którym jest się dzieckiem, ale nie przyjmuje sie tego do wiadomości i uważa, że może robić co chcę. każdy to przeżywał i niech kamieniem rzuci ten, kto nigdy zamiast do koleżanki nie wyladował na imprezie, korepetycje odbywały się z chłopakiem a pieniądze na "składki" lądowały w drogerii. niby nic, ale jednak noski rosły.

jednakże czasem zdarzają się trudniejsze dzieci. przyczyn buntu chłopca można było dopatrywać się w rozwodzie rodziców i nieakceptacji. dlatego właśnie wielu (ja też) zrzucało winę na chłopca. jak pisałam mam braci i oni nie potrzebowali powodu tego typu zachowań.

Znam od groma takich osób. U mnie takich rzeczy też nie było. Czasem tylko coś chlapnąłem, zjarałem się i szedłem do szkoły ale jak już było luźniej pod koniec roku

---------- Dopisano o 18:28 ---------- Poprzedni post napisano o 18:24 ----------

Napisane przez Ewa_Am

Tomek bardzo się otworzył od momentu jak prawda wyszła na jaw. Wczoraj wieczorem z nim długo rozmawiałam. Powiedział mi, że czuł się ignorowany przeze mnie, że czasem mu się zdawało że przeszkadza i że już się dla mnie nie liczy, że był zły o to i myślał że tylko jego koledzy go rozumieją. Powiedział, że bardzo się wstydził tego że jest bity, że wstydził się mi o tym powiedzieć. Zapytałam go czy kiedykolwiek oddał mojemu partnerowi, powiedział że próbował ale ten był silniejszy i że jak powiedział o sytuacji takiej dziewczynie która mu się podobała to go wyśmiała że jest piz... a nie facet, bo nie umie się postawić. Powiedział że to spowodowało że poczuł się niemęsko i jeszcze bardziej się wstydził powiedzieć mi o wszystkim. Dodatkowo mówi, że ex partner wmawiał mu że ja mu nigdy nie uwierzę i że jak się poskarży to dostanie dużo mocniej.
Powiedział że jest trochę zły na mnie ale dodał że bardzo mnie kocha i podziekował że odrazu wyrzuciłam partnera z domu.

Czyli z tego co mówisz wszystko okej się układa. Chyba musisz popracować żeby Tomek był mniej naiwny i cwańszy bo będzie dostawał po dupie. Tak ogólnie to wydaje się dobrym chłopakiem.

---------- Dopisano o 18:30 ---------- Poprzedni post napisano o 18:28 ----------

Napisane przez Merys

Niestety, to chyba nie prędko się zmieni. Wiele ludzie uważa, że to sprawy rodzinne i oni nie będą się wtrącać... Nade mną też się znęcano. Jak byłam małym knypkiem opowiedziałam o wszystkim przedszkolance. Jej pomoc skończyła się na tym, że wypaliła przy moim kacie " ja wiem o państwa problemach" Nie muszę chyba tłumaczyć jak się później to dla mnie skończyło.. Policja/sądy najczęściej bagatelizują takie przypadki. Przykre to wszystko, ale niestety tak się właśnie dzieje. Wiem o tym, nie tylko ze swojego przykładu, ale również innych ludzi.
Wiem, że czujesz się winna, ale najważniejsze, że pogoniłaś tego psychola w cholerę. Twój syn przynajmniej będzie wiedział, że może na Tobie polegać i że jest dla Ciebie bardzo ważny. Dla dziecka to bardzo wiele znaczy. Dzięki Twojej pomocy i psychologa ułoży sobie wszystko w głowie i nie będzie czuł się gorszy od innych.

Też myślę, że instytucje bagatelizują takie przypadki co innego klaps a co innego wyżywanie się.

Ja dostawałem od matki jak chodziłem do podstawówki. Tata przez długi czas wyjeżdżał za granicę i nic nie wiedział a ja uważałem to za normalne.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Też myślę, że instytucje bagatelizują takie przypadki co innego klaps a co innego wyżywanie się.

wbrew pozorom to wcale nie co innego

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

wbrew pozorom to wcale nie co innego

Klaps kiedy dziecko czegoś nie rozumie nie uważam za nic złego. Jeżeli kiedyś będę miał dziecko to będę uznawał to za ostateczną ostateczność.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Klaps kiedy dziecko czegoś nie rozumie nie uważam za nic złego. Jeżeli kiedyś będę miał dziecko to będę uznawał to za ostateczną ostateczność.

jeśli jest tak małe ,że nie rozumie tłumaczenia,to klapsa też nie zrozumie,jedynie się wystraszy,a chyba nie o strach chodzi w relacji rodzic-dziecko?

po jakims czasie jeden klaps przestanie robic na dziecku wrazenie,trzeba bedzie zwiększyć albo ilośc albo siłe

chcesz bic na zimno czy w nerwach?

O ile potrafię zrozumieć,ze komus puściły nerwy i dał tego klapsa ,to nie jestem w stanie strawić tego,że ktoś planuje bić swoje dziecko.

Uderzenie 17-latka Cię oburza,ale uderzenie mniejszego dziecka juz jest ok?
To się niczym nie różni.W jednej i drugiej sytuacji silniejszy używa swojej przewagi fizycznej po to,żeby 'nauczyć gówniarza rozumu'. Narusza jego prawo do nietykalności,narusza jego godność.
Klaps to jest bicie.W tyłek nie w twarz. Moze nie zostawić sladu,ale przekaz jest identyczny :uczysz dzieciaka,ze sprawy załatwia sie za pomocą siły,że wolno bić innych,ze inni mają prawo bić jego. Tracisz zaufanie.

[Shira Yuki]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Klaps kiedy dziecko czegoś nie rozumie nie uważam za nic złego. Jeżeli kiedyś będę miał dziecko to będę uznawał to za ostateczną ostateczność.

klaps to wyładowanie swoich frustracji,on nie uczy

[vigg]

Wtrącę się w dyskusję. Mam 23 lata, w tyłek dostałam nieraz za różne rzeczy, nie czuję się z tego powodu skrzywdzona, nie czułam strachu przed rodzicami. Z niektórych sytuacji się nawet nieraz z nimi śmieję.

Nikt mnie nie przekona, że klaps w tyłek od czasu do czasu krzywdzi dziecko. To jest po prostu bzdura. Jak dziecko nie słucha, gdy się mu mówi raz i drugi, to czasem jedynie klaps może pomóc.
Nie zgadzam się również, że klaps to wyładowywanie frustracji i że nie uczy. Uczy, wiem po sobie.

Zwykłe dane dziecku w tyłek, (bo się mu tłumaczyło sto razy, że ma czegoś nie zrobić, a ono i tak złośliwie i specjalnie to zrobiło), jest demonizowane przez osoby PRZEWRAŻLIWIONE i mające jakieś dziwne wyobrażenie o dzieciach.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez Shira Yuki

klaps to wyładowanie swoich frustracji,on nie uczy

Jestem innego zdania. Wyładowania frustracji jest wtedy gdy napieprzasz paskiem za byle co. A klaps gdy dziecko nie rozumie nijak się ma do wyładowywania frustracji.

---------- Dopisano o 20:16 ---------- Poprzedni post napisano o 20:15 ----------

Napisane przez vigg

Wtrącę się w dyskusję. Mam 23 lata, w tyłek dostałam nieraz za różne rzeczy, nie czuję się z tego powodu skrzywdzona, nie czułam strachu przed rodzicami. Z niektórych sytuacji się nawet nieraz z nimi śmieję.

Nikt mnie nie przekona, że klaps w tyłek od czasu do czasu krzywdzi dziecko. To jest po prostu bzdura. Jak dziecko nie słucha, gdy się mu mówi raz i drugi, to czasem jedynie klaps może pomóc.
Nie zgadzam się również, że klaps to wyładowywanie frustracji i że nie uczy. Uczy, wiem po sobie.

Zwykłe dane dziecku w tyłek, (bo się mu tłumaczyło sto razy, że ma czegoś nie zrobić, a ono i tak złośliwie i specjalnie to zrobiło), jest demonizowane przez osoby PRZEWRAŻLIWIONE i mające jakieś dziwne wyobrażenie o dzieciach.

Hmm. Dzięki za rozpisanie tego co miałem na myśli

[Dotka90]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jestem innego zdania. Wyładowania frustracji jest wtedy gdy napieprzasz paskiem za byle co. A klaps gdy dziecko nie rozumie nijak się ma do wyładowywania frustracji.

Jak nie rozumie gdy tłumaczysz, to jak dostanie klapsa to też nie zrozumie.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez vigg

Wtrącę się w dyskusję. Mam 23 lata, w tyłek dostałam nieraz za różne rzeczy, nie czuję się z tego powodu skrzywdzona, nie czułam strachu przed rodzicami. Z niektórych sytuacji się nawet nieraz z nimi śmieję.

Nikt mnie nie przekona, że klaps w tyłek od czasu do czasu krzywdzi dziecko. To jest po prostu bzdura. Jak dziecko nie słucha, gdy się mu mówi raz i drugi, to czasem jedynie klaps może pomóc.
Nie zgadzam się również, że klaps to wyładowywanie frustracji i że nie uczy. Uczy, wiem po sobie.

Zwykłe dane dziecku w tyłek, (bo się mu tłumaczyło sto razy, że ma czegoś nie zrobić, a ono i tak złośliwie i specjalnie to zrobiło), jest demonizowane przez osoby PRZEWRAŻLIWIONE i mające jakieś dziwne wyobrażenie o dzieciach.

Wiesz jak działa mechanizm zaprzeczenia ? Większość osób bitych w dzieciństwie uważa,że to było dobre,ze dzięki temu 'wyrośli na ludzi" ,a wiesz skąd taka reakcja? Łatwiej wytłumaczyć sobie,że rodzic bił dla dobra dziecka,niż przyjąc do wiadomości,że wyrządzał krzywdę.

Jesli tłumaczenie nie pomaga,to się szuka innej metody,jest ich multum. Tylko wtedy trzeba się wysilić ,a przywalić jest prosto.

Od jakiego wieku wolno bić ? i do jakiego?

Tak,psycholodzy dziecięcy i ludzie którzy do własnego dziecka mają szacunek są przewrażliwieni ,masz rację

I wiesz co,pewnie Cię to zdziwi,ale dziecko nie musi zawsze słuchać..

---------- Dopisano o 19:22 ---------- Poprzedni post napisano o 19:21 ----------

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jestem innego zdania. Wyładowania frustracji jest wtedy gdy napieprzasz paskiem za byle co. A klaps gdy dziecko nie rozumie nijak się ma do wyładowywania frustracji:

Tomek nie rozumiał ,dostał. To było ok?

Odpowiedz na pytanie : jeśli dziecko nie rozumie tlumaczenia to jak zrozumie klapsa?
Jeśli uważasz,że klaps nie jest wyładowaniem frustracji to jak sobie to wyobrażasz? Rozmawiasz z dzieckiem,ono obstaje przy swoim, wstajesz,uderzasz,po czym kontynuujesz rozmowę ,a dziecko przekonane tym jakże racjonalnym argumentem zgadza się z Twoim zdaniem?
Czy po prostu mówisz,mówisz,mówisz,a w końcu wściekasz się i bijesz?

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

jeśli jest tak małe ,że nie rozumie tłumaczenia,to klapsa też nie zrozumie,jedynie się wystraszy,a chyba nie o strach chodzi w relacji rodzic-dziecko?

po jakims czasie jeden klaps przestanie robic na dziecku wrazenie,trzeba bedzie zwiększyć albo ilośc albo siłe

chcesz bic na zimno czy w nerwach?

O ile potrafię zrozumieć,ze komus puściły nerwy i dał tego klapsa ,to nie jestem w stanie strawić tego,że ktoś planuje bić swoje dziecko.

Uderzenie 17-latka Cię oburza,ale uderzenie mniejszego dziecka juz jest ok?
To się niczym nie różni.W jednej i drugiej sytuacji silniejszy używa swojej przewagi fizycznej po to,żeby 'nauczyć gówniarza rozumu'. Narusza jego prawo do nietykalności,narusza jego godność.
Klaps to jest bicie.W tyłek nie w twarz. Moze nie zostawić sladu,ale przekaz jest identyczny :uczysz dzieciaka,ze sprawy załatwia sie za pomocą siły,że wolno bić innych,ze inni mają prawo bić jego. Tracisz zaufanie.

Tak, bo 17 latek jest prawie dorosły i odczuwa pewne rzeczy inaczej.

Napisałem, że w sytuacji gdy nie rozumie. Właśnie dlatego powinno się uciekać do takich rzeczy w ostateczności. Dziecko się przestraszy i zacznie się słuchać gdy tłumaczy i zabrania się raz, drugi, trzeci.

A ja właśnie nie potrafię zrozumieć, że komuś puściły nerwy. Sam odczuwam często silne emocje ponieważ takie mam geny ale nigdy nie było tak, że nerwy decydowały za mnie. To ŻADNE usprawiedliwienie.

[Shira Yuki]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jestem innego zdania. Wyładowania frustracji jest wtedy gdy napieprzasz paskiem za byle co. A klaps gdy dziecko nie rozumie nijak się ma do wyładowywania frustracji:

ne rozumiem klapsów,poniewaz ludzie po to wym,yślili język,aby się nim porozumiewać.mamy głos,mimikę twarzy i emocje wypisane ,po co więc dawac klapsy dziecku skoro można go skarcić słownie,lub zadać karę

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Wiesz jak działa mechanizm zaprzeczenia ? Większość osób bitych w dzieciństwie uważa,że to było dobre,ze dzięki temu 'wyrośli na ludzi" ,a wiesz skąd taka reakcja? Łatwiej wytłumaczyć sobie,że rodzic bił dla dobra dziecka,niż przyjąc do wiadomości,że wyrządzał krzywdę.

Jesli tłumaczenie nie pomaga,to się szuka innej metody,jest ich multum. Tylko wtedy trzeba się wysilić ,a przywalić jest prosto.

Od jakiego wieku wolno bić ? i do jakiego?

Tak,psycholodzy dziecięcy i ludzie którzy do własnego dziecka mają szacunek są przewrażliwieni ,masz rację

I wiesz co,pewnie Cię to zdziwi,ale dziecko nie musi zawsze słuchać..

---------- Dopisano o 19:22 ---------- Poprzedni post napisano o 19:21 ----------



Tomek nie rozumiał ,dostał. To było ok?

Odpowiedz na pytanie : jeśli dziecko nie rozumie tlumaczenia to jak zrozumie klapsa?

Nie, ja nie uważam, że bicie mnie przez matkę w dzieciństwie było okej. Byłem grzecznym chłopcem ale w☠☠☠☠☠☠☠ paskiem uważam za przesadę gdy np. 7 latek w ciągu jednego wieczoru nie może załapać płynnego czytania. Nienawidzę jej z całego serca do tego jeszcze dostałem pewnej obojętności w stosunku do kobiet, z wiekiem jest to coraz słabsze ale tylko dlatego, że cały czas nad tym pracuje.

Nie, bo jest prawie dorosły. Nie jest kilkulatkiem. I dostał od nie tej osoby co powinien.

Normalnie. Mamy to zakodowane w genach. Ucieczkę od bólu. Dziecko zauważy czemu dostało.

---------- Dopisano o 20:30 ---------- Poprzedni post napisano o 20:28 ----------

Napisane przez Shira Yuki

ne rozumiem klapsów,poniewaz ludzie po to wym,yślili język,aby się nim porozumiewać.mamy głos,mimikę twarzy i emocje wypisane ,po co więc dawac klapsy dziecku skoro można go skarcić słownie,lub zadać karę

Przecież cały czas mówię o kilkulatku który nie rozumie pewnych rzeczy. I przecież pisałem, że traktuje to jako OSTATECZNOŚĆ.

[Shira Yuki]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Nie, bo jest prawie dorosły. Nie jest kilkulatkiem. I dostał od nie tej osoby co powinien.

Normalnie. Mamy to zakodowane w genach. Ucieczkę od bólu. Dziecko zauważy czemu dostało.

---------- Dopisano o 20:30 ---------- Poprzedni post napisano o 20:28 ----------



Przecież cały czas mówię o kilkulatku który nie rozumie pewnych rzeczy. I przecież pisałem, że traktuje to jako OSTATECZNOŚĆ.

dziecko uczy się jak unikac klapsów,a nie skutków swoich czynów.
nauka powinna być poprzez rozmowę i tłumaczenie

[PaniPedagog]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Jestem innego zdania. Wyładowania frustracji jest wtedy gdy napieprzasz paskiem za byle co. A klaps gdy dziecko nie rozumie nijak się ma do wyładowywania frustracji.

Pasek to wyładowywanie frustracji na dziecku za własny słaby charakter/niepowodzenia życiowe.

Klaps to wyładowywanie frustracji za to, że nie potrafi się wytłumaczyć mu dlaczego robi źle.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Nie, bo jest prawie dorosły. Nie jest kilkulatkiem. I dostał od nie tej osoby co powinien.

Normalnie. Mamy to zakodowane w genach. Ucieczkę od bólu. Dziecko zauważy czemu dostało.

Mylisz zrozumienie ze strachem .Założmy ze 2latek pcha palec do kontaktu. Tłumaczysz,że nie wolno,ale dziecko nie rozumie dlaczego.Dajesz klapsa. Dalej nie rozumie.
Jedyne co osiągnąłeś to strach. Kwestią czasu jest kiedy ciekawość ten strach przezwycięży. Często wystarczy,że nie będziesz w jego polu widzenia a znowu pójdzie do kontaktu. Ono dalej nie rozumie,dlaczego nie wolno w nim grzebacć,wie tylko,że jesli rodzic je przyłapie to oberwie.

W takim przypadku wystarczy zabezpieczyc kontakt zamiast bić. I takich sytuacji jest pierdyliard.


A jak wytłumaczysz bitemu dziecku,że nie może uderzyć kogo innego? Ciebie ,kolegi?

---------- Dopisano o 19:36 ---------- Poprzedni post napisano o 19:35 ----------

Napisane przez PaniPedagog

Pasek to wyładowywanie frustracji na dziecku za własny słaby charakter/niepowodzenia życiowe.

Klaps to wyładowywanie frustracji za to, że nie potrafi się wytłumaczyć mu dlaczego robi źle.

BINGO

[Chatul]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Napisałem, że w sytuacji gdy nie rozumie. Właśnie dlatego powinno się uciekać do takich rzeczy w ostateczności. Dziecko się przestraszy i zacznie się słuchać gdy tłumaczy i zabrania się raz, drugi, trzeci.

Albo spanikuje lub (jeśli będzie większe) spróbuje oddać Śmiem twierdzić, że przeciętna reakcja na uderzenie to nie jest zastanowienie się, czy może osoba uderzająca, od jakiegoś czasu próbuje coś ważnego przekazać, ale poczucie poniżenia i chęć ucieczki bądź zrewanżowania się za uderzenie.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Przecież cały czas mówię o kilkulatku który nie rozumie pewnych rzeczy. I przecież pisałem, że traktuje to jako OSTATECZNOŚĆ.

czyli do jakiego wieku? a niemowlę można bić ? ono to juz w ogóle nie rozumie

Mam dziecko, 2,5 roku ,nie raz para mi szła uszami ,nie raz szlag mnie trafiał,ale nie uderzyłam,zawsze jest lepszy sposób niż bicie.Obecnie da się jej wszystko wytłumaczyć.

Gdybym Ci teraz przyłożyła za to,że nie pojmujesz,że klaps jest biciem to nagle doznałbyś olśnienia czy raczej wściekł się i chciał oddać ?
Ciebie skrzywdziło bicie pasem,byćmoże dlatego uznajesz,ze klaps prz tym to nic takiego. Inny w ten sam sposób jak Ty lanie pasem odbierze dawanie klapsów,kwestia indywidualnej wrażliwości.
Ktoś lany do krwi i kopany uzna ,że bicie pasem nikomu nie zaszkodzilo.
Tak naprawdę bijąc w taki czy iny sposób nie masz pojęcia jak to moze odcisnąć się na psychice dziecka.


---------- Dopisano o 19:41 ---------- Poprzedni post napisano o 19:39 ----------

Napisane przez Chatul

Albo spanikuje lub (jeśli będzie większe) spróbuje oddać Śmiem twierdzić, że przeciętna reakcja na uderzenie to nie jest zastanowienie się, czy może osoba uderzająca, od jakiegoś czasu próbuje coś ważnego przekazać, ale poczucie poniżenia i chęć ucieczki bądź zrewanżowania się za uderzenie.

Dokładnie to czują bite dzieci :złość ,upokorzenie,chęć odwetu. Wsciekły człowiek nie myśli o tym,jak stać się lepszym.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Mylisz zrozumienie ze strachem .Założmy ze 2latek pcha palec do kontaktu. Tłumaczysz,że nie wolno,ale dziecko nie rozumie dlaczego.Dajesz klapsa. Dalej nie rozumie.
Jedyne co osiągnąłeś to strach. Kwestią czasu jest kiedy ciekawość ten strach przezwycięży. Często wystarczy,że nie będziesz w jego polu widzenia a znowu pójdzie do kontaktu. Ono dalej nie rozumie,dlaczego nie wolno w nim grzebacć,wie tylko,że jesli rodzic je przyłapie to oberwie.

W takim przypadku wystarczy zabezpieczyc kontakt zamiast bić. I takich sytuacji jest pierdyliard.


A jak wytłumaczysz bitemu dziecku,że nie może uderzyć kogo innego? Ciebie ,kolegi?

---------- Dopisano o 19:36 ---------- Poprzedni post napisano o 19:35 ----------



BINGO

Nie, 2 latka nigdy bym nie uderzył. Czyli zakładasz, że niemowlak zrozumie gdy dostanie klapsa ? Wątpię.

No w przypadku zabawy z kontaktem tłumaczy się, że może zrobić sobie krzywdę. Gdy to nie pomaga można użyć tego pstryka z zapalniczki, jakieś zdjęcia ludzi którzy zostali porażeni. Zakładam, że dziecko jest już w miarę rozumne.


Myślę, że to jest osobistą kwestią każdego. Kiedy ktoś uważa, że wolno dać klapsa a kiedy nie. Wyniki będą gdy dziecko dorośnie.

Zresztą pamiętam gdy mój młodszy brat miał kilka latek, pamiętam braci i siostry cioteczne. Dużo z nimi przebywałem i nie pamiętam bym miał problemy z nimi. Wystarczało wytłumaczyć a czasem postraszyć. Dlatego jak już pisałem wielokrotnie uważam to za OSTATECZNOŚĆ.

---------- Dopisano o 20:51 ---------- Poprzedni post napisano o 20:43 ----------

Napisane przez PaniPedagog

Pasek to wyładowywanie frustracji na dziecku za własny słaby charakter/niepowodzenia życiowe.

Klaps to wyładowywanie frustracji za to, że nie potrafi się wytłumaczyć mu dlaczego robi źle.

Z pierwszym się zgodzę z drugim nie do końca ponieważ teraz tak teoretyzując w mojej głowie jestem pewien, że nie robiłbym tego w złości, będąc sfrustrowanym. Bardziej prosząc o to by dziecko posłuchało i nigdy już nie trzeba było się uciekać do takich rzeczy. Więc zamieniłbym frustrację raczej na zimną kalkulację i trochę strachu.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez DopplegangerEddarda

Z pierwszym się zgodzę z drugim nie do końca ponieważ teraz tak teoretyzując w mojej głowie jestem pewien, że nie robiłbym tego w złości, będąc sfrustrowanym. Bardziej prosząc o to by dziecko posłuchało i nigdy już nie trzeba było się uciekać do takich rzeczy. Więc zamieniłbym frustrację raczej na zimną kalkulację i trochę strachu.

Jeśli będziesz spokojny ,to zakładając ze jesteś inteligentnym czlowiekiem ,znajdziesz 10 lepszych wyjść niż bicie.

A bicie na zimno to sadyzm. Dziecko nie powinno nigdy bać się swojego rodzica.

Mam do Ciebie ogromną prośbę : jesli kiedyś przyjdzie Ci do głowy uderzenie dziecka przypomnij sobie co czułeś będąc bity. Ono będzie czulo to samo. Skala bólu nie ma tu nic do rzeczy.

Mnie mój tata uderzył raz ,miałam 3 lata.Właśnie na zimno. Prosił,żebym nie rzucała piłką. Nie posłuchałam,stłukłam pamiątkową wazę. Zawołał mnie spokojnie i dał klapsa . Pamiętam do dzisiaj i mam żal. On też pamięta,bo prawie tydzień po uderzeniu nie odzywałam się do niego. Nigdy potem nie dostałam klapsa ,moi młodsi bracia nie dostali nigdy .
Kiedyś powiedział mi,żebym nigdy nie uderzyła swojego dziecka ,a gdy przypomniałam mu tamtą sytuację i zapytałam dlaczego uderzył odpowiedział,ze był za głupi ,zeby wpaść na to,ze wystarczyło zabrać piłkę. Sam był bity jak dziecko i nie widział w 'tylko' klapsie niczego złego.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Jeśli będziesz spokojny ,to zakładając ze jesteś inteligentnym czlowiekiem ,znajdziesz 10 lepszych wyjść niż bicie.

A bicie na zimno to sadyzm. Dziecko nie powinno nigdy bać się swojego rodzica.

Mam do Ciebie ogromną prośbę : jesli kiedyś przyjdzie Ci do głowy uderzenie dziecka przypomnij sobie co czułeś będąc bity. Ono będzie czulo to samo. Skala bólu nie ma tu nic do rzeczy.

Mnie mój tata uderzył raz ,miałam 3 lata.Właśnie na zimno. Prosił,żebym nie rzucała piłką. Nie posłuchałam,stłukłam pamiątkową wazę. Zawołał mnie spokojnie i dał klapsa . Pamiętam do dzisiaj i mam żal. On też pamięta,bo prawie tydzień po uderzeniu nie odzywałam się do niego. Nigdy potem nie dostałam klapsa ,moi młodsi bracia nie dostali nigdy .
Kiedyś powiedział mi,żebym nigdy nie uderzyła swojego dziecka ,a gdy przypomniałam mu tamtą sytuację i zapytałam dlaczego uderzył odpowiedział,ze był za głupi ,zeby wpaść na to,ze wystarczyło zabrać piłkę. Sam był bity jak dziecko i nie widział w 'tylko' klapsie niczego złego.

No to cały czas tłumaczę, że gdy zawiedzie wszystko wtedy się na to zdecyduje.

A bicie w nerwach to usprawiedliwione jest ?