Jestem w związku z obcokrajowcem-V część pogaduszek Mieszadełek.

[m.arty]

Blotowlosa - Super wakacje 😊😊 oby kolano wróciło do normy szybko.

Mukaa - to już wielkie odliczanie 😀😀

wysłane z telefonu

[roux666]

Siema Mieszadelka, co tu tak cicho znowu? Co slychac??

[m.arty]

U mnie nic ciekawego. Za goraco sie zrobilo.

wysłane z telefonu

[roux666]

Napisane przez m.arty

U mnie nic ciekawego. Za goraco sie zrobilo.

wysłane z telefonu

aaah dzis rozmawialam z moja przyjaciolka z dublina, mowila ze takiego upaly to dawno u niej nie bylo..

u mnie za to leje..

a ja cala upocona, zaatakowalam Chodakowska, pozniej jakies cardio..i padam na pyszczek.

[m.arty]

Roux ja uderzylam w fitnes blender znowu. Po sobotnim wycisku nadal ledwo chodzę ale mogę ruszać rękami i brzuchem wiec dzisiaj będzie wycisk na ramiona i plecy i abs-y. Nazarlam się jak głupia bo jestem przed @ i dzisiaj zjadłam konia z kopytami. Ale okazuje się ze odstąpienie cukru skutkuje tym że jak się rzuciłam na rudzynki i orzechy w czekoladzie to zjadłam tylko pół paczki. Miesiąc temu zjadłabym całą i byłoby mi mało. A teraz po pół było mi mdło.

wysłane z telefonu

[roux666]

Napisane przez m.arty

Roux ja uderzylam w fitnes blender znowu. Po sobotnim wycisku nadal ledwo chodzę ale mogę ruszać rękami i brzuchem wiec dzisiaj będzie wycisk na ramiona i plecy i abs-y. Nazarlam się jak głupia bo jestem przed @ i dzisiaj zjadłam konia z kopytami. Ale okazuje się ze odstąpienie cukru skutkuje tym że jak się rzuciłam na rudzynki i orzechy w czekoladzie to zjadłam tylko pół paczki. Miesiąc temu zjadłabym całą i byłoby mi mało. A teraz po pół było mi mdło.

wysłane z telefonu

mieszadelki beda sexy na latoooo!!

[blotowlosa]

m.arty gratulacje )

u nas też ciepło strasznie. Kolano wróciło do formy więc mogę znów taplać się w wodzie. Truskawki na balkonie owocują, a ja opycham się lodami. Lato <3

[roux666]

aaa truskawyyy!


jeju dziewczyny, jako ze niemal wszystkie jestescie za granica i macie stycznosc z obcokrajowcami... powiedzcie mi, jak to jest z tymi portugalczykami!?

Mam w pracy jednego, ktory jest bardzo uczynny i mily, ale sie tak klei do mnie ze az mnie korci, zeby mu czasem cos powiedziec :/
Nie moge zniesc tego jego wiecznego dotykania ramienia, poklepywania po plecach, tych jego niby przytulasow...jejjuuu zaaaa duzo tego. Kolezanka z pracy mi powiedziala, ze portugalczycy tak juz maja...
On sie ciagle klei!!

W weekend zaprosilam moja paczke z pracy na kolacje no i tak sie sklada, ze on tez wpadl. I podczas gdy cala kanapa byla wolna, ja bylam w jednym rogu on postanowil usiasc 2 cm ode mnie, niemal na mnie!! Jezuuu cala kanape mial!! ;/
Tak mnie juz irytujeee. Tym bardziej, ze juz ktos mu w pracy zwrocil uwage, zeby nie dotykal tak dziewczyn, bo to nie jest komfortowe. A ten nic..
Najgorsze jest to, ze nie wiem jak mu zwrocic uwage, bo te jego czulosci nie maja absolutnie charakteru seksualnego albo jakiegos negatywnego, ja widze ze on to robi, bo jest taki mily, ale na litosc boska...ilez mozna

Znam wielu portugalczykow, brazylijczykow, ale nidy wczesniej sie z tym nie spotkalam... a teraz nagle slysze od ludzi, ze portugalczycy tak maja. Serio??
Dzis mialam kurs francuskiego, owczywiscie on tez uczeszcza... Az mnie ciarki przeszly jak usiadl kolo mnie. No i oczywiscie cale 1,5h ... poklepywanie po plecach albo klaedzenie mi reki na ramieniu jak mialam odpowiadac albo cos czytac..

uhh musialam gdzies moj jad wylac :P

[heziola]

Moj portugalczyk mowi, ze to zalezy od osoby to nie jest tak,ze oni tak maja. Ja znam tylko kilku, ale zaden z nich sie tak nie klei, nie licze mojego TZta oczywiscie, bo to co innego

[m.arty]

ROUX - powiedz mu wprost że invades your private space i że nie chcesz być disrespectful but you don't feel comfortable with it.
Sorki za ponglish ale w takich sytacjach łątwiej mi się wypowiedzieć po angielksu. Bo po polsku byłoby spie....j :P

[blotowlosa]

Napisane przez m.arty

ROUX - powiedz mu wprost że invades your private space i że nie chcesz być disrespectful but you don't feel comfortable with it.
Sorki za ponglish ale w takich sytacjach łątwiej mi się wypowiedzieć po angielksu. Bo po polsku byłoby spie....j :P

marty możesz prowadzić kursy polskiego

a tak serio to masz rację, ja też bym mu zwróciłą uwagę, że zakłóca twoją osobistą przestrzeń. I nie, nie wszyscy Portu tak maja, w zasadzie nie spotkałam żadengo któy by tak robił, kolega Portugalczyk w poprzedniej pracy był 100% gentlemanem i nigdy nie zachowywał się w ten sposób.

[roux666]

aaa! wyjechal DZIS na szkolenie jakies do Niemiec i ...jak wroci..to mnie juz w firmie nie bedzie Ale na porzegnanie przyszedl do mnie do biurka i mnie pocalowal w czolo. Myslalam, ze sie zagotuje!
Odepchnelam go i powiedzialam cos, nawet nie pamietam co..
yhhh faceciiii

[mukaa]

Napisane przez m.arty

ROUX - powiedz mu wprost że invades your private space i że nie chcesz być disrespectful but you don't feel comfortable with it.
Sorki za ponglish ale w takich sytacjach łątwiej mi się wypowiedzieć po angielksu. Bo po polsku byłoby spie....j :P

i wszystko jasne

[201712071518]

Napisane przez roux666

aaa! wyjechal DZIS na szkolenie jakies do Niemiec i ...jak wroci..to mnie juz w firmie nie bedzie Ale na porzegnanie przyszedl do mnie do biurka i mnie pocalowal w czolo. Myslalam, ze sie zagotuje!
Odepchnelam go i powiedzialam cos, nawet nie pamietam co..
yhhh faceciiii

Dżizas podziwiam Cie, ze w ogole tyle wytrzymalas. Ja jestem osoba lubiaca dystans i dla mnie nawet ich cmoki na powitanie sa nie do przeskoczenia -zwlaszcza, ze tak sie rzucaja do calowania nawet w chwili kiedy ktos mnie przedstawia brrrrrr.
A juz dotykanie przy rozmowie itp - nie toleruje tego.
Naprawde mialas duzo cierpliwosci do niego.

[m.arty]

Napisane przez stupid-girl

Dżizas podziwiam Cie, ze w ogole tyle wytrzymalas. Ja jestem osoba lubiaca dystans i dla mnie nawet ich cmoki na powitanie sa nie do przeskoczenia -zwlaszcza, ze tak sie rzucaja do calowania nawet w chwili kiedy ktos mnie przedstawia brrrrrr.
A juz dotykanie przy rozmowie itp - nie toleruje tego.
Naprawde mialas duzo cierpliwosci do niego.

O to znaczy że nie tylko ja jestem "jakaś dziwna" co to podaje rękę zamiast się przytulić i wycałować na powitanie. FUJ!!!!!! Do tej pory rodzina się ze mnie nabija że jako dziecko jak ktoś mnie pocałował w policzek na powitanie czy porzegnanie to ja mometalnie wycierałam policzek barkiem. Większość ludzi jest nauczona że nawet jak cmok to wp owietrzu i bez dotykania!!!!

[ogorekpazurek]

Tez podziwiam ze dlugo to znosilas...ja nawet nie lubie jak ktos blizej mnie stoi...od razu robie krok w tyl...

[Kaaanapka]

Ja rownież podziwiam, chociaż wiem po sobie ze czasami cieżko komuś powiedzieć, żeby sie odczepił. Ja mam jednego kolegę w szkole. Polaka, bardzo nie chce sie socjalizować z Norwegami, wiec wszędzie za mną łazi. Gada po polsku i gada, i idzie za mną i gada i gapi sie trochę. I co ja mam takiemu powiedzieć? Nie robi w sumie nic złego, tylko ze jak on tak gada i łazi do mnie to wszyscy Norwegowie myślą ze ja tez nie chce sie z nimi socjalizować i sie ode mnie odwracają! Ehh unikam go jak mogę bo mi z nim nie wygodnie, osacza mnie. Ale nie wiem co i jak mu powiedzieć.

[poise]

O rany, chwilę mnie tu nie było, a wszystko przez finalizowanie pracy magisterskiej. Na szczęście w zeszłym tygodniu sprawa została dopięta, czekam teraz na konkretny termin obrony, a potem adios studios Kupiliśmy też z TŻ bilety, w połowie sierpnia przeprowadzam się do niego! Mam nadzieję, że wybaczycie mi tę archeologię, ale naprawdę maj i początek czerwca miałam zupełnie wyjęte z życia.

Napisane przez Ketamina

a jak Ci się sama Finlandia podoba?

Jak podoba mi się Finlandia? No cóż, tak w skrócie to... uwielbiam ten kraj, ludzi i ich mentalność! I mam nadzieję, że to się nie zmieni kiedy tam zamieszkam

Napisane przez Ketamina

Póki co wybieram się do niego latem, problem w tym, ze paszport mi zaginął a raczej mój ex go zgubił więc nie mogę biletu kupić... a potem on (tzn. mój Meksykanin) będzie kontynuować swój doktorat w Europie

O, to całkiem dobry plan Oby paszport szybko się znalazł!

Napisane przez mukaa

coś ta Finlandia jakoś często się przewija w moim życiu ostatnio. Mąż koleżanki tam pracuje, inny mój znajomy również, przyjaciel syna mojego jest pół/ finem

Haha, to tak jak w moim, odkąd pamiętam! Nawet teraz na studiach mnie "prześladuje", mimo że kierunek mam niezwiązany z tym krajem A jak sytuacja z dyrektorką przedszkola? Zapłaciła Ci w końcu zaległą wypłatę?

Napisane przez roux

Ja wrocilam z NY 2 dni temu. Spodziewalam sie, ze bedzie spoko... Ale ...wow bylo genialnie!
Mielismy niemal kazdy dzien zaplanowany od rana do wieczora, wiec zwiedzilismy bardzo duzo, duzo rzeczy robilismy tez. no bylo genialnie. A jakie zakuupy! wow! Konicznie wracam do stanow, pewnie juz nie do NY, bo to co chcialam widzialam, ale moze SF, LA...?

Świetnie, że wyprawa za ocean się udała! Zazdroszczę!
Jak tam z Americano? A nachalnego Portugalczyka trzeba było jasno spławić i się nie przejmować
blotowlosa, brr, nie mam nic do kempingów, ale mimo wszystko wolę mieć dostęp do bieżącej, ciepłej wody a filmiki świetne, dzięki za podesłanie linków!

[roux666]

Poise, juz coraz blizej obrony i przeprowadzki, musisz byc bardzo podekscytowana!

Jak sie bedziesz przeprowadzac? zabierasz wszystko w walizki? wysylasz paczki? Gdzie zamieszkacie? U TZ czy wynajmiecie cos..? No i jakie masz plany ..?

Z Americano ok, spotykamy sie od czasu do czasu, duzo rozmawiamy, ale to tyle, ani z mojej strony ani z jego tez nie ma mega milosci

[mukaa]

Napisane przez poise

A jak sytuacja z dyrektorką przedszkola? Zapłaciła Ci w końcu zaległą wypłatę?

Dostałam na szczęście.. Nadal czasem tam pracuję (tak plus minus pół etatu), ale atmosfera jest straszna Liderka nasza złożyła wypowiedzenie, jedna z asystentek też odeszła do innego przedszkola... W ramach oszczędności nie pozwala dzwonić po zastępstwo, tylko w skrajnych przypadkach, więc dziewczyny są po prostu przemęczone. Braki w personelu dają się we znaki, te dni, w które byłam też byłam zajechana..

Szkoda, że jedna osoba tak zepsuła miejsce, w którym tak dobrze się pracowało...

Powodzenia z obroną! na jaki temat piszesz?
i pewnie jesteś podekscytowana przeprowadzką oj pamiętam to uczucie kiedy ja składałam wypowiedzenie w pracy i pakowałam manatki... W tunelu w Berlinie już zawracać chciałam
Będę trzymać kciuki, żeby przeprowadzka poszła gładko

Ciekawa też jestem jak Ci się będzie żyło w Finlandii mam nadzieję, że zdasz tu relację

[Shevya]

Hej dziewczyny, można dołączyć?

[roux666]

Smialo Shevya! Witaj

Na wstepie opowiedz cos o Was

[Shevya]

Hmm, no więc mieszkamy z TŻ w Londynie, poznaliśmy się w pracy (ja go wcale nie zauważałam przez dobre parę miesięcy, dopiero jak przeniósł się do mojego departamentu to go dostrzegłam, i to "tylko" jako człowieka, ciągle mi to wypomina bo sam podobno miał na mnie oko jak tylko zaczął pracować w tym miejscu) i jak raz ze sobą "przypadkowo" wyszliśmy na drinka, tak od tamtego wypadu zaczęliśmy się spotykać regularnie. TŻ pochodzi z Chile, ale większość życia spędził na Wyspach Kanaryjskich, więc to wyspy traktujemy bardziej jak jego dom. I właśnie doszłam do wniosku, że jesteśmy ze sobą zaledwie 4 miesiące, ale oczywiście czuć to jak wieczność, bo też mieszkamy ze sobą prawie od początku

Widzę tu dziewczyny wspominają o Finlandii, mój ukochany kraj

[poise]

Shevya, witaj!

Napisane przez roux666

Poise, juz coraz blizej obrony i przeprowadzki, musisz byc bardzo podekscytowana!

No ja dziękuję za taką ekscytację przed obroną Najgorsze jest to, że po tych naprawdę intensywnych dwóch latach na studiach magisterskich dopadło mnie totalne rozleniwienie i nie chce mi się już jakoś szczególnie przygotowywać do tej obrony Ale muszę spiąć zadek na tej ostatniej prostej i dać z siebie wszystko!
Co do przeprowadzki... Ech, ciężko jest, bo odnoszę wrażenie, że tu na miejscu jestem z tym sama. Gdyby nie wsparcie psychiczne od TŻ to byłabym bliska załamania. Na razie czuję mieszankę wszelkich uczuć w sobie: od podekscytowania i radości, że nareszcie skończy się nasze życie na odległość i będziemy tak po prostu razem, do paniki o najbanalniejsze szczegóły. Przypuszczam, że z ulgą odetchnę dopiero w samolocie (albo raczej jak wylądujemy na lotnisku w Helsinkach) i wtedy zacznę się tak naprawdę cieszyć Póki co za dużo się dzieje, przeważa stres, który ciągnie się od dłuższego czasu, a przybrał na sile w ostatnim półroczu.

Napisane przez roux666

Jak sie bedziesz przeprowadzac? zabierasz wszystko w walizki? wysylasz paczki? Gdzie zamieszkacie? U TZ czy wynajmiecie cos..? No i jakie masz plany ..?

Planuję wszystko zabrać do walizek. Nie jest tego za wiele, poza tym kobiety mające 160cm w kapeluszu mają o tyle dobrze, że ubrania i buty nie zajmują zbyt wiele miejsca Teraz, kiedy mieszkam na dwa domy, ciężko mi określić ile miejsca będę potrzebować, ale w tym tygodniu wyprowadzam się z mieszkania studenckiego i wracam do domu, w planach mam ostrą selekcję w ciuchach i butach. Myślę, że spokojnie zmieszczę się z tym co planuję zabrać do dwóch dużych walizek i jednej małej na podręczny. Biorę tylko ubrania, buty, trochę kosmetyków i kilka książek, głównie materiały do nauki fińskiego, większość 'normalnych' książek i tak mam na kindlu. Odpuszczam sobie gadżety tj. lampa do hybryd, bo nie jest to dla mnie rzecz niezbędna do życia, a paznokciom przyda się przerwa Jeżeli przy pakowaniu nagle zabraknie miejsca, to pocztą wyślę kurtki zimowe
Zamieszkamy u TŻ, wynajmuje mieszkanie w centrum.
Uff, plany... To pytanie nr 1, które wszyscy, absolutnie wszyscy, mi zadają. No cóż, będę świeżo po studiach, nie mówię po fińsku, więc najważniejszą sprawą jest opanowanie tego języka, nie tylko ze względu na pracę, ale też dla własnego komfortu psychicznego. Zobaczymy jak wszystko się ułoży, staram się myśleć pozytywnie Wiadomo, że na początku nie będzie różowo, chociaż znajoma, która od 7 lat mieszka w FIN twierdzi, że jeżeli mówię po angielsku i po polsku, pracę (dobrą) powinnam znaleźć nawet bez znajomości fińskiego. Ja wolę się nastawić na gorszy scenariusz, ale dawać z siebie wszystko i próbować, bo lepsze jest miłe zaskoczenie niż gorzkie rozczarowanie

Napisane przez roux666

Z Americano ok, spotykamy sie od czasu do czasu, duzo rozmawiamy, ale to tyle, ani z mojej strony ani z jego tez nie ma mega milosci

I może to dobrze, że jest tak spokojnie, bez fajerwerków i znajomość idzie sobie własnym torem

Napisane przez mukaa

Dostałam na szczęście.. Nadal czasem tam pracuję (tak plus minus pół etatu), ale atmosfera jest straszna Liderka nasza złożyła wypowiedzenie, jedna z asystentek też odeszła do innego przedszkola... W ramach oszczędności nie pozwala dzwonić po zastępstwo, tylko w skrajnych przypadkach, więc dziewczyny są po prostu przemęczone. Braki w personelu dają się we znaki, te dni, w które byłam też byłam zajechana..

Szkoda, że jedna osoba tak zepsuła miejsce, w którym tak dobrze się pracowało...

Kurczę, a często właśnie tak jest, że jeden parszywy element psuje cały team. Szkoda, ale tyle dobrze, że dostałaś zasłużone wynagrodzenie

Napisane przez mukaa

Powodzenia z obroną! na jaki temat piszesz?
i pewnie jesteś podekscytowana przeprowadzką oj pamiętam to uczucie kiedy ja składałam wypowiedzenie w pracy i pakowałam manatki... W tunelu w Berlinie już zawracać chciałam
Będę trzymać kciuki, żeby przeprowadzka poszła gładko

Ciekawa też jestem jak Ci się będzie żyło w Finlandii mam nadzieję, że zdasz tu relację

Nie dziękuję! Temat wyślę na pw.
Dzięki za kciuki, jak Was czytam to znajduję w sobie coraz więcej radości I jednak TŻ miał dobry pomysł ze swoim przyjazdem do Polski przed moją przeprowadzką. Cieszę się, że do niego polecimy razem i nie będę wtedy sama
Wiem, że dobrze robię, ale dla własnego spokoju powinnam przestać wysłuchiwać niektórych ludzi, którzy tylko jojczą "bo jak sobie poradzicie, bo co jeśli zerwiecie, bo obcy kraj, bo języka nie znasz, bo wszyscy obcy, bo daleko od domu, bo, bo bo..."
Relację będę zdawać na pewno na moim blogu, głównie dla siebie - ku pamięci, ale też dla tych, którzy kiedyś też będą w takim emigracyjnym punkcie w swoim życiu

EDIT:
Dlaczego ja się zawsze tak rozpisuję?

Shevya, Chile, super! Przy tak krótkim stażu wspólne mieszkanie mogłoby być dosyć ryzykowne, bo w sumie dopiero się poznajecie, ale dobrze słyszeć, że dajecie radę i dobrze Wam razem

Widzę tu dziewczyny wspominają o Finlandii, mój ukochany kraj

o proszę! masz jakieś powiązania z Finlandią?

[roux666]

poise, trzymam mocno kciuki, bedzie dobrze! To prawda, jesli chodzi o jezyk, jak znajdziesz jakas miedzynarodowa firme to i z samym angielskim sobie poradzisz
Ja tak startowalam w Szwajcarii, wszyscy mi mowili, ze nie dam rady I dostalam sie na staz do brytyjskiej firmy. Bedzie dobrze, w Twojej wiadomosci jest tyle optymizmu i jednoczesnie rozsadu, ze wierze ze uda Ci sie!

Shevya no to witaj u nas! ( ahhaha odezwala sie ta, co juz nie miesza )

[Shevya]

Napisane przez poise

Shevya, witaj!

No ja dziękuję za taką ekscytację przed obroną Najgorsze jest to, że po tych naprawdę intensywnych dwóch latach na studiach magisterskich dopadło mnie totalne rozleniwienie i nie chce mi się już jakoś szczególnie przygotowywać do tej obrony Ale muszę spiąć zadek na tej ostatniej prostej i dać z siebie wszystko!
Co do przeprowadzki... Ech, ciężko jest, bo odnoszę wrażenie, że tu na miejscu jestem z tym sama. Gdyby nie wsparcie psychiczne od TŻ to byłabym bliska załamania. Na razie czuję mieszankę wszelkich uczuć w sobie: od podekscytowania i radości, że nareszcie skończy się nasze życie na odległość i będziemy tak po prostu razem, do paniki o najbanalniejsze szczegóły. Przypuszczam, że z ulgą odetchnę dopiero w samolocie (albo raczej jak wylądujemy na lotnisku w Helsinkach) i wtedy zacznę się tak naprawdę cieszyć Póki co za dużo się dzieje, przeważa stres, który ciągnie się od dłuższego czasu, a przybrał na sile w ostatnim półroczu.

Planuję wszystko zabrać do walizek. Nie jest tego za wiele, poza tym kobiety mające 160cm w kapeluszu mają o tyle dobrze, że ubrania i buty nie zajmują zbyt wiele miejsca Teraz, kiedy mieszkam na dwa domy, ciężko mi określić ile miejsca będę potrzebować, ale w tym tygodniu wyprowadzam się z mieszkania studenckiego i wracam do domu, w planach mam ostrą selekcję w ciuchach i butach. Myślę, że spokojnie zmieszczę się z tym co planuję zabrać do dwóch dużych walizek i jednej małej na podręczny. Biorę tylko ubrania, buty, trochę kosmetyków i kilka książek, głównie materiały do nauki fińskiego, większość 'normalnych' książek i tak mam na kindlu. Odpuszczam sobie gadżety tj. lampa do hybryd, bo nie jest to dla mnie rzecz niezbędna do życia, a paznokciom przyda się przerwa Jeżeli przy pakowaniu nagle zabraknie miejsca, to pocztą wyślę kurtki zimowe
Zamieszkamy u TŻ, wynajmuje mieszkanie w centrum.
Uff, plany... To pytanie nr 1, które wszyscy, absolutnie wszyscy, mi zadają. No cóż, będę świeżo po studiach, nie mówię po fińsku, więc najważniejszą sprawą jest opanowanie tego języka, nie tylko ze względu na pracę, ale też dla własnego komfortu psychicznego. Zobaczymy jak wszystko się ułoży, staram się myśleć pozytywnie Wiadomo, że na początku nie będzie różowo, chociaż znajoma, która od 7 lat mieszka w FIN twierdzi, że jeżeli mówię po angielsku i po polsku, pracę (dobrą) powinnam znaleźć nawet bez znajomości fińskiego. Ja wolę się nastawić na gorszy scenariusz, ale dawać z siebie wszystko i próbować, bo lepsze jest miłe zaskoczenie niż gorzkie rozczarowanie


Shevya, Chile, super! Przy tak krótkim stażu wspólne mieszkanie mogłoby być dosyć ryzykowne, bo w sumie dopiero się poznajecie, ale dobrze słyszeć, że dajecie radę i dobrze Wam razem
o proszę! masz jakieś powiązania z Finlandią?

Oj, ja z wielką chęcią będę czytać o wszystkim, co z przeprowadzką i samą Finlandią związane Na pewno dasz radę, popieram decyzję o selekcji ubrań :p
Ja powiązań żadnych większych nie mam, po prostu ukochałam sobie parę lat temu ten kraj, język, mentalność podobną do mojej i wspaniałe krajobrazy (plus oczywiście muzykę i długowłosych mężczyzn ). Filologia fińska to też jedyne co chciałam studiować, ale niestety zabrakło mi 1.5 pkt na UW i dlatego w akcie rozpaczy wyjechałam do Anglii. W sumie nie żałuję

I też, gdyby to były inne okoliczności, inne miasto - pewnie nie zdecydowałabym się na zamieszkanie z TŻ. Ale nie wyobrażam sobie tylko randkowania z nim, to by po prostu nie wyszło. Nawet teraz się rzadko widzimy jeśli jedne z nas nie ma wolnego, a że ponadto mamy w pewnym stopniu podobne wyobrażenie życia (choć różnimy się bardzo), to mieszkanie razem idzie nam super

Napisane przez roux666

poise, trzymam mocno kciuki, bedzie dobrze! To prawda, jesli chodzi o jezyk, jak znajdziesz jakas miedzynarodowa firme to i z samym angielskim sobie poradzisz
Ja tak startowalam w Szwajcarii, wszyscy mi mowili, ze nie dam rady I dostalam sie na staz do brytyjskiej firmy. Bedzie dobrze, w Twojej wiadomosci jest tyle optymizmu i jednoczesnie rozsadu, ze wierze ze uda Ci sie!

Shevya no to witaj u nas! ( ahhaha odezwala sie ta, co juz nie miesza )

Dziękuję Muszę sobie trochę wątek nadrobić później w drodze z pracy, coby Was lepiej poznać

[mukaa]

poise, w końcu nie tylko ja walę długie posty jeee

Gadaniem się nie przejmuj, wiele ludzi tak gada. To chyba Ci, którzy nie do końca są zadowoleni ze swojego życia, ale boją się coś w nim zmienić . A szczególnie podjąć tak "bohaterski" krok jak wyprowadzka za granicę. Nie chcą by komuś było lepiej niż im

Trzymam kciuki i takie podejście realistyczne jest wg mnie idealne. Też nie zakładałam, że wszystko będzie różowo, brałam pod uwagę, że może z naszego związku (w większości jednak na odległość) nic nie będzie w realu. Jednak udało się choć oczywiście łatwo nie było

Ja w ogóle uważam, że emigracja jest dobrą szkołą życia.

shevya witaj

Ja dostałam pracę jeee w końcu. Choć umowy jeszcze nie podpisałam i chyba powinnam poczekać z radością na wszelki wypadek..

kanapka> też takiego typa spotkałam... Miał syna w klasie mojego syna. Nie będę się tu rozpisywać, bo nie wiadomo kto czyta, ale ... no wyrażał się bardzo nieprzychylnie o Norwegach ogólnie i bardzo mnie tym zraził (nie wiedział, że mój facet jest Norwegiem). Potem bardzo się przymilał i .. pytał czy mu mój chłop pracę załatwi..

W ogóle jakie macie doświadczenia z rodakami? jak reagują na Wasze związki? Ja czasem mam wrażenie, że niektóre nowopoznane osoby jakby spod byka patrzą, że się "wzięło niePolaka". Niemal jak zdrada narodu... Na szczęście nie wszyscy, są też ludzie otwarci. Chciałabym poznać parę polsko/norweską, tak, żebyśmy my babki sobie poplotkowały po polsku, a oni nie siedzieli jak na tureckim kazaniu (jak mnie znajomi ostatnio odwiedzili to rozmawialiśmy wszyscy po ang, a jak tak tęsknię za spontanicznymi rozmowami po polsku :P ale też tak, żeby TZ nie gapił się tępo w sufit, bo nie wie o co chodzi). Chyba zakręciłam za bardzo... To przez to, że dzisiaj spałam jakieś 4 godziny i to z przerwą :P

[Shevya]

Napisane przez mukaa

W ogóle jakie macie doświadczenia z rodakami? jak reagują na Wasze związki? Ja czasem mam wrażenie, że niektóre nowopoznane osoby jakby spod byka patrzą, że się "wzięło niePolaka". Niemal jak zdrada narodu... Na szczęście nie wszyscy, są też ludzie otwarci. Chciałabym poznać parę polsko/norweską, tak, żebyśmy my babki sobie poplotkowały po polsku, a oni nie siedzieli jak na tureckim kazaniu (jak mnie znajomi ostatnio odwiedzili to rozmawialiśmy wszyscy po ang, a jak tak tęsknię za spontanicznymi rozmowami po polsku :P ale też tak, żeby TZ nie gapił się tępo w sufit, bo nie wie o co chodzi). Chyba zakręciłam za bardzo... To przez to, że dzisiaj spałam jakieś 4 godziny i to z przerwą :P

Myślę, że gdybym mieszkała w Polsce to właśnie byłoby tak samo - dziwne spojrzenia że się spotyka z obcokrajowcem, od razu pewnie jakieś stereotypy etc. I w sumie pamiętam, jak jeszcze tam mieszkałam i na Facebooku dodałam pewnego znajomego, z którym poznałam się przez internet - mi samej było dziwnie ze świadomością, że jakiś ktoś z obcego kraju (i to jakiego, z Nepalu ) komentuje mi zdjęcia cy statusy. Teraz nie rozumiem, czemu czułam się tak niekomfortowo, ale to pewnie dlatego że pochodzę z małego miasta i na tamten okres życia to było wydarzenie serio WOW A teraz to już codzienność, rodzice się tylko pytają za każdym razem jakiej narodowości jest tym razem mój chłopak, bo kilka już ich było

[blotowlosa]

Napisane przez mukaa

W ogóle jakie macie doświadczenia z rodakami? jak reagują na Wasze związki? Ja czasem mam wrażenie, że niektóre nowopoznane osoby jakby spod byka patrzą, że się "wzięło niePolaka". Niemal jak zdrada narodu... Na szczęście nie wszyscy, są też ludzie otwarci. Chciałabym poznać parę polsko/norweską, tak, żebyśmy my babki sobie poplotkowały po polsku, a oni nie siedzieli jak na tureckim kazaniu (jak mnie znajomi ostatnio odwiedzili to rozmawialiśmy wszyscy po ang, a jak tak tęsknię za spontanicznymi rozmowami po polsku :P ale też tak, żeby TZ nie gapił się tępo w sufit, bo nie wie o co chodzi). Chyba zakręciłam za bardzo... To przez to, że dzisiaj spałam jakieś 4 godziny i to z przerwą :P

hmm ja się niespotkałam z jakimś innym traktowaniem, moi znajomi byli wręcz zachwyceni Słowakiem z kolei kumpel z PL chodził swego czasu z Azjatką, i wzbudzała raczej ogólne zainteresowanie (inna kultura, zwyczaje itp) niż jakieś negatywne odczucia.
Moim rodzicom też to nie przeszkadza, ale wiem, że np. mieli by problem z człowiekiem z krajów arabskich lub ciemnoskórym, taka polska mentalność.

[poise]

Napisane przez roux666

poise, trzymam mocno kciuki, bedzie dobrze! To prawda, jesli chodzi o jezyk, jak znajdziesz jakas miedzynarodowa firme to i z samym angielskim sobie poradzisz
Ja tak startowalam w Szwajcarii, wszyscy mi mowili, ze nie dam rady I dostalam sie na staz do brytyjskiej firmy. Bedzie dobrze, w Twojej wiadomosci jest tyle optymizmu i jednoczesnie rozsadu, ze wierze ze uda Ci sie!

Dziękuję, to naprawdę budujące usłyszeć tyle pozytywnych słów

Napisane przez Shevya

Oj, ja z wielką chęcią będę czytać o wszystkim, co z przeprowadzką i samą Finlandią związane Na pewno dasz radę, popieram decyzję o selekcji ubrań :p

W takim razie zapraszam na blog, link znajdziesz w moim opisie. Na razie jest to mieszanka lifestyle z recenzjami kosmetyków, ale z czasem siłą rzeczy zrobi się bardziej fińsko Póki co możesz znaleźć relacje i zdjęcia z moich dotychczasowych wypadów na północ

Napisane przez Shevya

Ja powiązań żadnych większych nie mam, po prostu ukochałam sobie parę lat temu ten kraj, język, mentalność podobną do mojej i wspaniałe krajobrazy (plus oczywiście muzykę i długowłosych mężczyzn ). Filologia fińska to też jedyne co chciałam studiować, ale niestety zabrakło mi 1.5 pkt na UW i dlatego w akcie rozpaczy wyjechałam do Anglii. W sumie nie żałuję

Tu mnie zaskoczyłaś, bo to jakbym o sobie czytała, sic! Co prawda Finlandię pokochałam już pod koniec podstawówki, za muzykę, krajobrazy i tę mentalność, tak podobną do mojej. W Polsce już wtedy czułam się trochę obco, za dużo wokół kombinowania, za mało pragmatyzmu, logicznego myślenia i po prostu prawdy. I też składałam papiery do Warszawy na filologię fińską i niestety, zabrakło mi pkt. Tym sposobem postanowiłam szlifować swoją drugą miłość: angielski. Chciałam mieć kontakt z ludźmi z Finlandii, zawsze imponował mi ich spokój i mądrość, a wiedziałam, że po angielsku z Finami też się dogadam. I z jednym tak się dogadywałam, że no... same widzicie do czego to doprowadziło I też nie żałuję!

Napisane przez Shevya

I też, gdyby to były inne okoliczności, inne miasto - pewnie nie zdecydowałabym się na zamieszkanie z TŻ. Ale nie wyobrażam sobie tylko randkowania z nim, to by po prostu nie wyszło. Nawet teraz się rzadko widzimy jeśli jedne z nas nie ma wolnego, a że ponadto mamy w pewnym stopniu podobne wyobrażenie życia (choć różnimy się bardzo), to mieszkanie razem idzie nam super

I tak trzymać Wg mnie podobne priorytety i podejście do życia to jedne z najważniejszych fundamentów udanego związku

Napisane przez mukaa

Gadaniem się nie przejmuj, wiele ludzi tak gada. To chyba Ci, którzy nie do końca są zadowoleni ze swojego życia, ale boją się coś w nim zmienić . A szczególnie podjąć tak "bohaterski" krok jak wyprowadzka za granicę. Nie chcą by komuś było lepiej niż im

I niestety, ale tu chyba trafiłaś w punkt. To smutne.
Chociaż tutaj zachowanie może wynikać raczej ze strachu przed nieznanym niż niechęcią by komuś było lepiej

Napisane przez mukaa

Trzymam kciuki i takie podejście realistyczne jest wg mnie idealne. Też nie zakładałam, że wszystko będzie różowo, brałam pod uwagę, że może z naszego związku (w większości jednak na odległość) nic nie będzie w realu. Jednak udało się choć oczywiście łatwo nie było

Ja w ogóle uważam, że emigracja jest dobrą szkołą życia.

Najlepiej wtedy uniknąć rozczarowania. A początki... Początki zawsze są ciężkie

Napisane przez mukaa

Ja dostałam pracę jeee w końcu. Choć umowy jeszcze nie podpisałam i chyba powinnam poczekać z radością na wszelki wypadek..

To na wszelki wypadek poczekam z gratulacjami Ale cieszę się, że idziesz do przodu!

Napisane przez mukaa

W ogóle jakie macie doświadczenia z rodakami? jak reagują na Wasze związki? Ja czasem mam wrażenie, że niektóre nowopoznane osoby jakby spod byka patrzą, że się "wzięło niePolaka". Niemal jak zdrada narodu... Na szczęście nie wszyscy, są też ludzie otwarci.

Napisane przez Shevya

Myślę, że gdybym mieszkała w Polsce to właśnie byłoby tak samo - dziwne spojrzenia że się spotyka z obcokrajowcem, od razu pewnie jakieś stereotypy etc. I w sumie pamiętam, jak jeszcze tam mieszkałam i na Facebooku dodałam pewnego znajomego, z którym poznałam się przez internet - mi samej było dziwnie ze świadomością, że jakiś ktoś z obcego kraju (i to jakiego, z Nepalu ) komentuje mi zdjęcia cy statusy. Teraz nie rozumiem, czemu czułam się tak niekomfortowo, ale to pewnie dlatego że pochodzę z małego miasta i na tamten okres życia to było wydarzenie serio WOW A teraz to już codzienność, rodzice się tylko pytają za każdym razem jakiej narodowości jest tym razem mój chłopak, bo kilka już ich było

Hmm, mimo że pochodzę z niewielkiej wioski, nigdy nie spotkałam się z tak negatywnymi reakcjami, o których wspominacie. Owszem, było zaskoczenie, ale to chyba naturalne(?) Często natomiast słyszę słowa podziwu, że tak dajemy radę, z lekkim niedowierzaniem, że ktoś by tak nie potrafił. Początkowo były komentarze, że jaki to związek, że tak się nie da "bo odległość", "bo tęsknota", "bo przecież bliskość fizyczna też jest potrzebna", "bo tak się nie da poznać" itp.itd. Tysiąc powodów, z "bo on tam na pewno ma jakąś laskę" na czele. Na szczęście ten ostatni pojawiał się głównie na początku, a teraz, po przeszło trzech latach ludzie podchodzą do nas już całkiem normalnie.
I tak jak mówi blotowlosa, myślę, że wielu Polaków miałoby problem z kimś z krajów arabskich i generalnie innych ras otoczonych niezbyt przychylnymi stereotypami