Dot.: Nasze codzienne jadłospisy, część X. [posty chorobowe, wątek zbiorczy]

[garden_d]

Napisane przez Ilta

Cały czas wisze nad tym zdaniem, bo to jest żywcem wyjęte z terapii poznawczo-behawioralnej. Nie umiem tego zilustrować inaczej, niż na przykładzie.
Powiedzmy, że ktoś ma depresje i nie chce mu się żyć, bo chciałby mieć udane dzieciństwo i kochających rodziców, ale dzieciństwo było straszne, wrócić nie wróci a rodzice jak nie mieli ochoty się zmieniać, tak się nie zmienili.
Dodatkowo takiej osobie wymarzył się kierunek studiów, na który nie może się dostać.
I na domiar złego - wymarzony facet jest z inną, właśnie za nią wyszedł i spodziewają się dziecka.

Można wtedy powiedzieć, że rzeczywistość nie ma ochoty się do nas dostosowywać, my nie mamy na nią wpływu wobec czego jest źle.

No a zwykle tu pojawia się myśl, że można kontrolować jedzenie i wagę a potem po linii prostej a spadzistej wędruje się do zaburzeń odżywiania.

Inni - mają pomysl że zmienią rzeczywistość wokół siebie wizjami na alkoholu i narkotykach. Przy okazji się wyluzują. Jak to się kończy - nie muszę pisać.

Jeszcze inni mają depresję i nie walczą z nikim oraz niczym.

Kolejni - rzucają się z pianą na twarzy na każdego wokół i próbują zmieniać świat na siłę. Na ten przykład - zaczną rozbijac małżeństwo anonimowymi listami "od życzliwej", będą gnębić i poniżać rodziców bo a nuż się zmienią a poza tym ich image będzie bardzo...hmmm...zdziecinn iały. Styl życia też, bo będą próbowali nadrobić stracone dzieciństwo.

Terapia o której mówię skupia się na tym, co ma się wokół siebie i nie na zmianie rzczywistości wokół siebie, tylko na zmianie POSTRZEGANIA rzeczywistości. Tak że nic wokół się nie zmienia - to my zaczynamy odbierać wszystko wokół tak, że czujemy się komfortowo.
Przy okazji terapia ta pomaga nam znaleźć nowe lub zmodyfikowac obecne cele.
I co dziwne - niby nadal nie mamy machiny czasowej, rodzice jak pili tak piją a ukochany nawet na nas nie spojrzy, a my zaczynamy widzieć to inaczej w niewymuszony sposób. Nasz - ale inny. A świat się zmienia. Często gęsto jak tylko złapiemy dobry nastrój z tą zmianą związany, to nagle wokół zaczynają się sypać nowe cele, okazje i możliwości.

A to się rozpisałam
Naprawdę lubię terapię poznawczo-behawioralną

Tak, to prawda. Mój świat zmienił się mega drastycznie właśnie na takiej terapii.

[Ilta]

Napisane przez anekania

Super
brakuje tylko wacików nasączonych sokiem

Mój TŻ ma takie hasło odnośnie wszystkich głodówek świata:

"A czy zjadłaś dzisiaj już swój liść sałaty ?"

[Promyczek Nadziei]

Wrzucę moje dzisiejsze jedzonko(pierwszy dzień bez napadu)
1. dwie kromki chleba razowego z chudym twarogiem, ogórek zielony, duży kubek kawy z mlekiem
2.activia naturalna z miksowana z mrożonymi malinami + mieszanka otrębów
3. talerz zupy+3 gotowane marchewki
4. grejpfrut, 3 wafle ryżowe
5. dwie kromki chleba razowego z szynka z indyka,ogórek do tego, oraz miseczka budyniu śmietankowego oraz 2 dwa ciastka z czekoladą
i co myślicie nie za dużo?

[yoka]

Witam .

Postanowiłam wziąć się za siebie, nie mogę pozwolić by życie uciekało mi przed nosem przez to wszystko. I nie chcę też dalej skazywać swojego organizmu na wycieńczenie.
Staram się jeść więcej. Wklejam jadłospis, proszę o ocenę i opinię czy to w ogóle się nadaje.

P:


I śn: owsianka (5 łyżek płatków owsianych, 1 łyżka otrębów pszennych, 1 łyżka kakao nieodtłuszczonego, 1 łyżka wiórków kokosowych)

II śn: bułka żytnia z twarożkiem domowym (twaróg, jogurt naturalny, rzodkiewka, szczypiorek) i ogórkiem, jabłko

O: 2 połówki pieczonego ziemniaka z kroplą oliwy (duży ziemniak) z twarożkiem jak wyżej i ogórkiem, na deser 2 garści crunchy owocowego

P: bułka francuska z budyniem, kawałeczek bułki żytniej (musiałam troszkę zagryźć słodycz )

K: bułka żytnia (prawie cała - przez podwieczorek ) z serkiem wiejskim (150g), na jednej połówce dodatkowo ogórek i rzodkiewka, na drugiej 2 pomidorki koktajlowe


Powiedzcie szczerze czy to jest ok?
I mam inne pytanie - czuję się cały czas pełna, bardzo mnie to denerwuje. Czy nie jem za dużo? Czy to jest po prostu spowodowane tym, że mam obkurczony żołądek i po prostu muszę to przeczekać?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

[Ilta]

Napisane przez Promyczek Nadziei

Wrzucę moje dzisiejsze jedzonko(pierwszy dzień bez napadu)
1. dwie kromki chleba razowego z chudym twarogiem, ogórek zielony, duży kubek kawy z mlekiem
2.activia naturalna z miksowana z mrożonymi malinami + mieszanka otrębów
3. talerz zupy+3 gotowane marchewki
4. grejpfrut, 3 wafle ryżowe
5. dwie kromki chleba razowego z szynka z indyka,ogórek do tego, oraz miseczka budyniu śmietankowego oraz 2 dwa ciastka z czekoladą
i co myślicie nie za dużo?

Nie może być za dużo, bo za bardzo przypomina mój jadłospis
W ogóle zastanawiałam się ostatnio - co chwila ktoś wrzuca swój jadłospis pt. "czy to za dużo/za mało?" a wzorców jak się je ot tak - na co dzień nie widziałam na Wizażu. To te słynne U, jak Utrzymanie ? Bo rzadko je widuje. Jest jakiś oddzielny temat z nimi ?

---------- Dopisano o 22:30 ---------- Poprzedni post napisano o 22:25 ----------

Yoka - uczucie pełności przy anoreksji jest normalne i ma dwa podłoża:

a)fizyczne - bo niedożywione mięśnie jelit nie pracują, więc przemiana materii leży i nie trawi. Jedyna opcja - jeść. Żeby mięśnie miały paliwo. Pełność w tym czasie - przetrwać. Przybierzesz na wadze, mieśnie ruszą i zaczną trawić.

b)psychiczne - to kiedy zjesz cokolwiek i od razu widzisz na własne oczy, jak spodnie pękają a Ty zamieniasz się w kulkę. Metody radzenia sobie - terapia i czytanie do bólu informacji o tym, jak ciężko jest przytyć mając niedowagę.

Na obiad za mało, reszta na moje oko wygląda ok. Garden spytaj jeszcze ew. Posiłków ilość ładna - jak odstępy między nimi to tak 3-4 godziny to jeszcze lepiej

A patrząc na to ile się dostaje jedzenia na oddziale przy anoreksji wkrótce wrzucę sobie w podpis przekonanie, że "obkurczony żołądek" to jakiś mit. Jakoś każdy dostaje porcje naprawdę duże i nie było przypadku, żeby ktoś po tym pękł czy zmarł na miejscu na "obkurczony żołądek"

[Promyczek Nadziei]

Napisane przez Ilta

Nie może być za dużo, bo za bardzo przypomina mój jadłospis
W ogóle zastanawiałam się ostatnio - co chwila ktoś wrzuca swój jadłospis pt. "czy to za dużo/za mało?" a wzorców jak się je ot tak - na co dzień nie widziałam na Wizażu. To te słynne U, jak Utrzymanie ? Bo rzadko je widuje. Jest jakiś oddzielny temat z nimi ?

hmm nie wiem czy to U czy R czy może P starałam się dzisiaj jeść wtedy kiedy będę głodna i to na co mam ochotę otworzyłam lodówke rano i mówie o jest świeży serek to zjem sobie i też zaznaczam,że nie dlatego,że chudy tylko poprostu dlatego,że miałam na niego ochotę

[Dekas]

Napisane przez yoka

Witam .

Postanowiłam wziąć się za siebie, nie mogę pozwolić by życie uciekało mi przed nosem przez to wszystko. I nie chcę też dalej skazywać swojego organizmu na wycieńczenie.
Staram się jeść więcej. Wklejam jadłospis, proszę o ocenę i opinię czy to w ogóle się nadaje.

P:


I śn: owsianka (5 łyżek płatków owsianych, 1 łyżka otrębów pszennych, 1 łyżka kakao nieodtłuszczonego, 1 łyżka wiórków kokosowych)

II śn: bułka żytnia z twarożkiem domowym (twaróg, jogurt naturalny, rzodkiewka, szczypiorek) i ogórkiem, jabłko

O: 2 połówki pieczonego ziemniaka z kroplą oliwy (duży ziemniak) z twarożkiem jak wyżej i ogórkiem, na deser 2 garści crunchy owocowego

P: bułka francuska z budyniem, kawałeczek bułki żytniej (musiałam troszkę zagryźć słodycz )

K: bułka żytnia (prawie cała - przez podwieczorek ) z serkiem wiejskim (150g), na jednej połówce dodatkowo ogórek i rzodkiewka, na drugiej 2 pomidorki koktajlowe


Powiedzcie szczerze czy to jest ok?
I mam inne pytanie - czuję się cały czas pełna, bardzo mnie to denerwuje. Czy nie jem za dużo? Czy to jest po prostu spowodowane tym, że mam obkurczony żołądek i po prostu muszę to przeczekać?

Z góry dziękuję za odpowiedź.

jest okej, okej, okej

tylko 3 x dziennie biała postać sera!

bardzo dużo błonnika, i jak napisała Ilta cierpliwości flaki się rozruszają, a z mojej strony rada: możesz im pomóc, nie jedz surowych warzyw i owoców, ogranicz błonnik, postaw na płyny (soki, napoje, kakao itd).

[tapetka22]

Napisane przez Ilta

Nie może być za dużo, bo za bardzo przypomina mój jadłospis
W ogóle zastanawiałam się ostatnio - co chwila ktoś wrzuca swój jadłospis pt. "czy to za dużo/za mało?" a wzorców jak się je ot tak - na co dzień nie widziałam na Wizażu. To te słynne U, jak Utrzymanie ? Bo rzadko je widuje. Jest jakiś oddzielny temat z nimi ?[COLOR="Silver"]

[

IIta tu są też U:
https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...1#post33965171

[teczowa dlolinka 21]

Napisane przez Promyczek Nadziei

Wrzucę moje dzisiejsze jedzonko(pierwszy dzień bez napadu)
1. dwie kromki chleba razowego z chudym twarogiem, ogórek zielony, duży kubek kawy z mlekiem
2.activia naturalna z miksowana z mrożonymi malinami + mieszanka otrębów
3. talerz zupy+3 gotowane marchewki
4. grejpfrut, 3 wafle ryżowe
5. dwie kromki chleba razowego z szynka z indyka,ogórek do tego, oraz miseczka budyniu śmietankowego oraz 2 dwa ciastka z czekoladą
i co myślicie nie za dużo?

Po pierwsze gratuluję. Oby pierwszy ale nie ostatni. Po drugie nie jest wcale za dużo, a nawet miejscami maławo. Jest normalnie, luźno jak najbardziej ok, trochę 2,3 i 4 skromnie .....nie byłaś głodna??

[garden_d]

Napisane przez Promyczek Nadziei

Wrzucę moje dzisiejsze jedzonko(pierwszy dzień bez napadu)
1. dwie kromki chleba razowego z chudym twarogiem, ogórek zielony, duży kubek kawy z mlekiem
2.activia naturalna z miksowana z mrożonymi malinami + mieszanka otrębów
3. talerz zupy+3 gotowane marchewki
4. grejpfrut, 3 wafle ryżowe
5. dwie kromki chleba razowego z szynka z indyka,ogórek do tego, oraz miseczka budyniu śmietankowego oraz 2 dwa ciastka z czekoladą
i co myślicie nie za dużo?

Bez przesady...dużo? :P Tu jest jakieś maks 1400kcal . To niewiele.

[Ervisha]

A ja czuje sie odrzucona przez rodzinę... Traktują mnie jak obcą osobę jakbym nie należała do tej rodziny to boli

[szakal165]

Napisane przez Ervisha

A ja czuje sie odrzucona przez rodzinę... Traktują mnie jak obcą osobę jakbym nie należała do tej rodziny to boli

w sensie z powodu leczenia ED?

[garden_d]

Napisane przez Ervisha

A ja czuje sie odrzucona przez rodzinę... Traktują mnie jak obcą osobę jakbym nie należała do tej rodziny to boli

Dlazcego tak Cię traktują/dlaczego tak czujesz? Rozmawiałaś z nimi o tym?

[yoka]

Napisane przez Ilta

Yoka - uczucie pełności przy anoreksji jest normalne i ma dwa podłoża:

a)fizyczne - bo niedożywione mięśnie jelit nie pracują, więc przemiana materii leży i nie trawi. Jedyna opcja - jeść. Żeby mięśnie miały paliwo. Pełność w tym czasie - przetrwać. Przybierzesz na wadze, mieśnie ruszą i zaczną trawić.

b)psychiczne - to kiedy zjesz cokolwiek i od razu widzisz na własne oczy, jak spodnie pękają a Ty zamieniasz się w kulkę. Metody radzenia sobie - terapia i czytanie do bólu informacji o tym, jak ciężko jest przytyć mając niedowagę.

Na obiad za mało, reszta na moje oko wygląda ok. Garden spytaj jeszcze ew. Posiłków ilość ładna - jak odstępy między nimi to tak 3-4 godziny to jeszcze lepiej

A patrząc na to ile się dostaje jedzenia na oddziale przy anoreksji wkrótce wrzucę sobie w podpis przekonanie, że "obkurczony żołądek" to jakiś mit. Jakoś każdy dostaje porcje naprawdę duże i nie było przypadku, żeby ktoś po tym pękł czy zmarł na miejscu na "obkurczony żołądek"

Dziękuję za zerknięcie. Tak, odstępy to ok. 3h.

Napisane przez Dekas

jest okej, okej, okej

tylko 3 x dziennie biała postać sera!

bardzo dużo błonnika, i jak napisała Ilta cierpliwości flaki się rozruszają, a z mojej strony rada: możesz im pomóc, nie jedz surowych warzyw i owoców, ogranicz błonnik, postaw na płyny (soki, napoje, kakao itd).

Kurcze, dopiero teraz przeczytałam Twój komentarz. Tak więc mój dzisiejszy jadłospis zawiera wszystko o czym wspomniałaś...
Dziękuję za rady. Możesz tylko napisać czym mam zastąpić owoce/warzywa? Nie mam sokowirówki, nie lubię soków ze sklepu. Do warzyw jestem bardzo przyzwyczajona - w domu zawsze się je jadło i ciężko mi bez nich będzie.

Mój dzisiejszy:

Śn: 7 łyżek (nie za dużo...?) crunchy owocowego z kubeczkiem (150g) jogurtu naturalnego

II śn: jogurt brzoskwiniowy (kubeczek - 175g) z 2 łyżkami otrębów pszennych, gruszka

O: 6 kluseczek z ziemniaków i mąki ziemniaczanej (na oko 3-4 cm średnicy miały) z ok. 120 g twarogu, ziołami, 4 pomidorki koktajlowe

P: banan (tutaj wiem, że kiepsko, ale wybiegłam z domu - zajęcia, i tylko to było pod ręką )

K: 2 kromki chleba razowego (1 z twarogiem, ziołami, ogórkiem i rzodkiewką, 1 z serem typu mozarella - taki w bloczku jak ser żółty i pomidorem)



Zapominam dopisać, że piję dziennie ok. 1,5-2l wody, a rano kawę (czasem też po południu).

Kurczę, tak patrzę na ten jadłospis i się zastanawiam - czy nie za mało na dziś...?

Powinnam zrezygnować z błonnika jeśli piję tyle wody? I co z tymi warzywami i owocami? (tak jak napisałam, zobaczyłam Twój komentarz Dekas dopiero teraz...)

[Ervisha]

Napisane przez garden_d

Dlazcego tak Cię traktują/dlaczego tak czujesz? Rozmawiałaś z nimi o tym?

Ignorują mnie nie zwracają na mnie uwagi. Można powiedzieć, że nie uczestnicze w zyciu rodziny. Pytam np. siostry jak w szkole, co ciekawego się działo a ona zawsze krzyczy ze to nie moja sprawa, że ona nic nie będzie mówić bo jestem wścibska, podsłuchuję, wsadzam nos w nie swoje sprawy. Ogólnie jest w stosunku do mnie uszczypliwa. Codziennie mnie krzywdzi slowem. Dzisiaj ma 18- nastkę nawet za prezent nie podziękowała. Widzialam po jej minie ze jest nie zadowlona. A w ogóle zastanawialam się czy jej go dac skoro przez ostatnie 2 miesiące dzień w dzień przez nią płakalam.

Tak samo ze starsza siostrą. Przyjeżdża i nie zwraca na mnie uwaagi. Nie zapyta co i jak. Jak dostanie próbki perfum, zamówi sobie bluzkę czy torebkę od razu pędzi do tej młodszej i jej to pokazuje. Daje jej próbki perfum zaprasza do siebie. Ja jakbym w ogole nie istniała. Jedynie jej mąz pyta co u mnie słychać kiedy do nich wpadnę. Ale do kogu tu wpadac jak on cały czas w pracy a siostra i tak na mnie uwagi by nie zwracala..... Czasami myślę ze gdybym nie wyszła ze szpitala nikt by za mną nie tęsknił i nikt by nie zauważył mojej nieobecności

Mówiłam o tym mamie, ale ona ze wydaje mi się

---------- Dopisano o 19:21 ---------- Poprzedni post napisano o 19:19 ----------

Napisane przez szakal165

w sensie z powodu leczenia ED?

Nie rozumiem. Mama mi mówiła ze ED izoluje osobę chorą, ale ja chcę kontaktu z rodziną... To oni się izolują ode mnie.....

Cały czas im to powtarzam a oni dalej jakby sie ode mnie osuwają

[szakal165]

a pomyślałaś, że może przez chorobę hmm troszkę zmieniłaś się (mówię z własnego doświadczenia?

[Ervisha]

Napisane przez szakal165

a pomyślałaś, że może przez chorobę hmm troszkę zmieniłaś się (mówię z własnego doświadczenia?

Zmieniłam???? Sama nie wiem..... Mama mówi ze jestem jakaś przestraszona.... Otworzyłam się na ludzi, uśmiecham się, staram się rozmawiać, nawiązać kontakt. Chcę uczestniczyć w zyciu rodziny, ale mam wrażenie ze rodzina sie ode mnie izoluje. Mówię coś i jestem ignorowana. Nie informują mnie o sprawach rodzinnych a młodszą siostrę tak. Traktują mnie jakbym nie należała do tej rodziny. czy to źle że otworzyłąm się na ludzi ?

[szakal165]

Nie to miałam na myśli. Podjęłaś terapię? Najskuteczniejsza jest poza chorobowym środowiskiem pacjenta.

[Ervisha]

Napisane przez szakal165

Nie to miałam na myśli. Podjęłaś terapię? Najskuteczniejsza jest poza chorobowym środowiskiem pacjenta.

To co miałaś na myśli? Do psychologa chodziłam. Teraz psychicznie czuje się silna, mam plany, ambicje ale boli mnie to ze rodzina traktuje mnie jakby do rodziny nie należała

[szakal165]

Nie psycholog, a psychiatra. Chodziło mi o psychoterapię...

[Ervisha]

Napisane przez szakal165

Nie psycholog, a psychiatra. Chodziło mi o psychoterapię...

U mnie w mieście nie ma a dojeżdzać też nie mam jak. Ale nie uważam zeby był on mi potrzebny skoro psychicznie czuje sie rewelacyjnie, humor mi dopisuje, apetyt też. Mam chęć do życia, chce mi się żyć.... Mój problem to odrzucenie przez rodzinę. Wiele razy im to powtarzałam. Prawda kiedyś się izolowałam ale teraz sama idę do ludzi. Dlaczego tylko ja mam nad sobą pracowac, zmieniać sie na lepsze, isć ku lepszemu a inni nie.....

[szakal165]

Skoro uważasz, że w zaburzeniach odżywiania pomoże psycholog, to masz do tego prawo. Ja mam inne zdanie na ten temat, zwłaszcza jak długo się choruje. No i skoro psycholog ci wystarcza, to chyba powinien ci pomóc w sprawach rodzinnych również.

[Ervisha]

Napisane przez szakal165

Skoro uważasz, że w zaburzeniach odżywiania pomoże psycholog, to masz do tego prawo. Ja mam inne zdanie na ten temat, zwłaszcza jak długo się choruje. No i skoro psycholog ci wystarcza, to chyba powinien ci pomóc w sprawach rodzinnych również.

Tak tylko problem jest w tym ze w domu uważają ze są zdrowi, ze ja zmyślam. Oni nie widza problemu i nigdy nie widzieli. Jak byłam w gorszym stanie to też ja miałam chodzić do psychologa a oni nie..... I tu jest problem.... Moim zdaniem tu jest potrzebna terapia rodzinna, ale i tak chyba nic z niej nie wyjdzie

[szakal165]

Primo: terapii nie prowadzi psycholog, a psychiatra. Nie będę pisać na darmo, moim zdaniem najlepiej rozpocząć terapię z dala od toksycznego środowiska.

[Ervisha]

Napisane przez szakal165

Primo: terapii nie prowadzi psycholog, a psychiatra. Nie będę pisać na darmo, moim zdaniem najlepiej rozpocząć terapię z dala od toksycznego środowiska.

Terapię prowadzi terapeuta a to troszke co innego od psychologa i psychiatry..... Terapia na którą powinna uczęszczać cala rodzina w moim przypadku musiałaby dotyczyć ralcji między domownikami bo jak zauwazyłam nikt nikogo nie szanuje. Jakies podziały są.....

Ale i tak Ci dziekuję

[suzana1618]

Napisane przez szakal165

Primo: terapii nie prowadzi psycholog, a psychiatra. Nie będę pisać na darmo, moim zdaniem najlepiej rozpocząć terapię z dala od toksycznego środowiska.

Poprawka- psychoterapeuta (dzięki Dekas)

[garden_d]

Napisane przez yoka

Dziękuję za zerknięcie. Tak, odstępy to ok. 3h.




Kurcze, dopiero teraz przeczytałam Twój komentarz. Tak więc mój dzisiejszy jadłospis zawiera wszystko o czym wspomniałaś...
Dziękuję za rady. Możesz tylko napisać czym mam zastąpić owoce/warzywa? Nie mam sokowirówki, nie lubię soków ze sklepu. Do warzyw jestem bardzo przyzwyczajona - w domu zawsze się je jadło i ciężko mi bez nich będzie.

Mój dzisiejszy:

Śn: 7 łyżek (nie za dużo...?) crunchy owocowego z kubeczkiem (150g) jogurtu naturalnego

II śn: jogurt brzoskwiniowy (kubeczek - 175g) z 2 łyżkami otrębów pszennych, gruszka

O: 6 kluseczek z ziemniaków i mąki ziemniaczanej (na oko 3-4 cm średnicy miały) z ok. 120 g twarogu, ziołami, 4 pomidorki koktajlowe

P: banan (tutaj wiem, że kiepsko, ale wybiegłam z domu - zajęcia, i tylko to było pod ręką )

K: 2 kromki chleba razowego (1 z twarogiem, ziołami, ogórkiem i rzodkiewką, 1 z serem typu mozarella - taki w bloczku jak ser żółty i pomidorem)



Zapominam dopisać, że piję dziennie ok. 1,5-2l wody, a rano kawę (czasem też po południu).

Kurczę, tak patrzę na ten jadłospis i się zastanawiam - czy nie za mało na dziś...?

Powinnam zrezygnować z błonnika jeśli piję tyle wody? I co z tymi warzywami i owocami? (tak jak napisałam, zobaczyłam Twój komentarz Dekas dopiero teraz...)

Bardzo mało jak na P. To jest wręcz redukcyjny jadłospis, nie oszukujmy się, ile tu jest? z 1100? Naprawdę. Nie żałuj sobie na to śniadanko, bo ono ma niewiele ponad 300kcal. Na drugie też dorzuć jakieś ww złożone, (może grahamka?) bo to powinno być w końcu podstawą naszego jadłospisu.
Co do podwieczorku wiesz już, że cienko. Z resztą każdy posiłek mimo, że wygląda na pierwszy rzut oka OK, to ostatecznie nie dostarcza Tobie wystarczająco dużo. Pojedz trochę, dodaj może też zupę warzywną z ryżem czy kaszą; jakieś mieszanki studenckie do śniadania czy podwieczorku. To takie pyszne. ^^ i pragnę zauważyć, że w ogóle nie jadasz tłuszczu, a on jest bardzo potrzebny.
Co do błonnika- to przynajmniej otręby nie są Tobie potrzebne.

Napisane przez Ervisha

Ignorują mnie nie zwracają na mnie uwagi. Można powiedzieć, że nie uczestnicze w zyciu rodziny. Pytam np. siostry jak w szkole, co ciekawego się działo a ona zawsze krzyczy ze to nie moja sprawa, że ona nic nie będzie mówić bo jestem wścibska, podsłuchuję, wsadzam nos w nie swoje sprawy. Ogólnie jest w stosunku do mnie uszczypliwa. Codziennie mnie krzywdzi slowem. Dzisiaj ma 18- nastkę nawet za prezent nie podziękowała. Widzialam po jej minie ze jest nie zadowlona. A w ogóle zastanawialam się czy jej go dac skoro przez ostatnie 2 miesiące dzień w dzień przez nią płakalam.

Tak samo ze starsza siostrą. Przyjeżdża i nie zwraca na mnie uwaagi. Nie zapyta co i jak. Jak dostanie próbki perfum, zamówi sobie bluzkę czy torebkę od razu pędzi do tej młodszej i jej to pokazuje. Daje jej próbki perfum zaprasza do siebie. Ja jakbym w ogole nie istniała. Jedynie jej mąz pyta co u mnie słychać kiedy do nich wpadnę. Ale do kogu tu wpadac jak on cały czas w pracy a siostra i tak na mnie uwagi by nie zwracala..... Czasami myślę ze gdybym nie wyszła ze szpitala nikt by za mną nie tęsknił i nikt by nie zauważył mojej nieobecności

Mówiłam o tym mamie, ale ona ze wydaje mi się

---------- Dopisano o 19:21 ---------- Poprzedni post napisano o 19:19 ----------


Nie rozumiem. Mama mi mówiła ze ED izoluje osobę chorą, ale ja chcę kontaktu z rodziną... To oni się izolują ode mnie.....

Cały czas im to powtarzam a oni dalej jakby sie ode mnie osuwają

Bardzo niefajnie to wygląda. Myślę, że powinnaś mimo to walczyć i mówić o tym otwarcie. Pomów z mama. Powiedz jej dokładnie jak się czujesz, podaj przykłady i poproś ją, żeby nie bagatelizowała tego, bo Ciebie to bardzo, bardzo boli. Nie może być tak, że czujesz się odrzucona przez wszystkich.

[Dekas]

terapie prowadzi psychoterapeuta gwoli ścisłości

"psychiatra jest lekarzem, czyli osobą, która ukończyła studia medyczne a następnie 5-letnią specjalizację z zakresu psychiatrii. Psychiatra zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych, będąc lekarzem może stosować leczenie farmakologiczne, czyli przepisywać leki.

Psycholog nie jest lekarzem - jest to osoba, która ukończyła studia psychologiczne. W zakresie jego zainteresowań leżą zjawiska psychiczne człowieka, ale zajmuje się nimi pod nieco innym kątem niż psychiatra- zajmuje się psychoedukacją, wsparciem psychologicznym i diagnozą psychologiczną, którą stawia w oparciu o rozmowę z pacjentem i przeprowadzenie odpowiednich testów psychologicznych.

Psychoterapeuta to osoba, która ukończyła odpowiednie szkolenia i uzyskała uprawnienia do zajmowania się psychoterapią. Zarówno lekarz psychiatra, jak i psycholog mogą zajmować się psychoterapią.

W praktyce często zdarza się, że psycholog, psychoterapeuta i psychiatra współpracują ze sobą, proponując pacjentowi najbardziej odpowiednią dla niego pomoc"

[Ervisha]

Napisane przez suzana1618

Mylisz się, psycholog również prowadzi terapię.

Tak ale jest różnica między psychologiem, psychiatrą a terapeutą

I nie wiem co robić. Dalej mam mówić o tym jak się czuję pomimo iż to ie ma sesnu czy siedzieć cicho i jakoś to przecierpieć ?

---------- Dopisano o 21:09 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

Napisane przez garden_d

Bardzo mało jak na P. To jest wręcz redukcyjny jadłospis, nie oszukujmy się, ile tu jest? z 1100? Naprawdę. Nie żałuj sobie na to śniadanko, bo ono ma niewiele ponad 300kcal. Na drugie też dorzuć jakieś ww złożone, (może grahamka?) bo to powinno być w końcu podstawą naszego jadłospisu.
Co do podwieczorku wiesz już, że cienko. Z resztą każdy posiłek mimo, że wygląda na pierwszy rzut oka OK, to ostatecznie nie dostarcza Tobie wystarczająco dużo. Pojedz trochę, dodaj może też zupę warzywną z ryżem czy kaszą; jakieś mieszanki studenckie do śniadania czy podwieczorku. To takie pyszne. ^^ i pragnę zauważyć, że w ogóle nie jadasz tłuszczu, a on jest bardzo potrzebny.
Co do błonnika- to przynajmniej otręby nie są Tobie potrzebne.

Bardzo niefajnie to wygląda. Myślę, że powinnaś mimo to walczyć i mówić o tym otwarcie. Pomów z mama. Powiedz jej dokładnie jak się czujesz, podaj przykłady i poproś ją, żeby nie bagatelizowała tego, bo Ciebie to bardzo, bardzo boli. Nie może być tak, że czujesz się odrzucona przez wszystkich.

Wiesz mama już zmieniła podejście. Ona zawsze sie o mnie martwiła bo powaznie chorowałam na inne choroby. Czasami jak byłam mała miałam dosc jej uwagi. Boli mnie to ze moje siostry traktują mnie tak jakby mnie nie bylo... Czasami myślę ze wszytkim było dobrze jak siedziałam w szpitalu. Nawet po wyjściu ze szpitala nie widziałam by ktos sie cieszył. Przyjechałam do domu i wszytko jakby nigdy nic. jakbym nie spędziła 3 miesiecy w szpitalu. jakbym wyszła tylko na jakiś spacer. Nkt sie nie ucieszył ze wróciłam na stałe. Chciałabym mieć w siostrach przyjaciółki, oparcie a sporadycznie jestem olewana. Młodsza siostra non stp jest zapraszana przez starsza do siebie do domu. nawet dzisiaj zaproponowała jej zeby sie do niej wprowadzła na wakacje. Co rusz gdześ ją wyciąga. A ja nawet nie mam z kim isć na głupią pizze (poszłabym nawet z mamą ale ona nie lubie tego typu jedzenia)

Napisane przez Dekas

terapie prowadzi psychoterapeuta gwoli ścisłości

"psychiatra jest lekarzem, czyli osobą, która ukończyła studia medyczne a następnie 5-letnią specjalizację z zakresu psychiatrii. Psychiatra zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych, będąc lekarzem może stosować leczenie farmakologiczne, czyli przepisywać leki.

Psycholog nie jest lekarzem - jest to osoba, która ukończyła studia psychologiczne. W zakresie jego zainteresowań leżą zjawiska psychiczne człowieka, ale zajmuje się nimi pod nieco innym kątem niż psychiatra- zajmuje się psychoedukacją, wsparciem psychologicznym i diagnozą psychologiczną, którą stawia w oparciu o rozmowę z pacjentem i przeprowadzenie odpowiednich testów psychologicznych.

Psychoterapeuta to osoba, która ukończyła odpowiednie szkolenia i uzyskała uprawnienia do zajmowania się psychoterapią. Zarówno lekarz psychiatra, jak i psycholog mogą zajmować się psychoterapią.

W praktyce często zdarza się, że psycholog, psychoterapeuta i psychiatra współpracują ze sobą, proponując pacjentowi najbardziej odpowiednią dla niego pomoc"

To pisałam o terapeucie

[garden_d]

Napisane przez Ervisha

Tak ale jest różnica między psychologiem, psychiatrą a terapeutą

I nie wiem co robić. Dalej mam mówić o tym jak się czuję pomimo iż to ie ma sesnu czy siedzieć cicho i jakoś to przecierpieć ?

To ma sens, większy niż nicnierobienie. Mów o tym, rozmawiaj i podawaj przykłady mamie, powiedz dokładnie co czujesz i w jakich momentach. Mi to pomagało niejednokrotnie dojść do porozumienia, mimo, że kiedyś twierdziłam, że się nie da nic zmienić.