Rozstanie z facetem XXXI

[harvvey]

Napisane przez nie_powiem

Nawet nie wiesz jak Cię rozumiem.. Życie wspomnieniami i iluzjami nie pomoże nam w zapomnieniu. U mnie minęło 10 dni od oddania rzeczy. Nie wiem co o tym wszystkim myśleć.
Czasami mam wrażenie, że obudzę się ze złego snu.. Albo usłyszę dzwonek do drzwi a za drzwiami jego, ze skruszoną miną.


Dlaczego ludzie jednego dnia mówią, że kochają, uprawiają ze sobą seks a za dwa dni okazuje się, że coś pęka? Jak tak można? Wiem, że byłam nieznośna.. Ale jak tak można?

Dlaczego ludzie mówią ,że na dobre i złe a nie dotrzymują słowa?

Przykre to wszystko. Coś pęka, a ty jesteś zupełnie bezradna. U mnie 12 dni od ostatniej rozmowy, tęsknie bardzo, ale wierzę, że to kiedyś minie.. Chociaż czas mija, to wcale nie czuję ulgi, a wręcz mam wrażenie, że mój mózg dopuszcza coraz to więcej dobrych wspomnień. Staram się z tym walczyć.. Brakuje mi rozmowy, brakuje mi dotyku i jego sprzed kilku miesięcy.

Rozmawiałam z naszym wspólnym znajomym - zabierze jego rzeczy ode mnie w październiku. Nie wiem co z moimi rzeczami i pieniędzmi, poczekam jeszcze, może jakoś je przekaże.

Napisane przez ciezko_jest_lekko_zyc

Mój eks kilka dni przed pierwszym rozstaniem uprawiał ze mną seks, mówił jaka jestem za☠☠☠ista i jak mnie kocha i nigdy nie zostawi... Koło tygodnia później odszedł tłumacząc, że prawie miesiąc miał wątpliwości czy mnie kocha....

Ło powinnam być dumna z mojego, że od jakiegoś czasu już nie słyszałam "kocham" Szkoda tylko że tak długo się zbierał, żeby powiedzieć, że tego nie czuje.

[ciezko_jest_lekko_zyc]

Napisane przez ivy_chance

Bosz, z takim to normalnie nie wiadomo co zrobić.. zabić to mało

Kilka miesięcy później do niego wróciłam a jak nie byliśmy razem to był ciągle niezdecydowany, nie wiedział czy kocha, chodził na imprezy, przyjeżdżał do mnie i mówił, że tęsknił.... a ja wiernie czekałam aż łaskawie wróci..

[She is pink]

Napisane przez eN90

Dziś mija dwa miesiąca od rozstania. Skończyły mi się łzy za nim. Nie mam ochoty płakać za eksem.
Mam za to cholerną ochotę zadzwonić do niego i powiedzieć, że jest chamem, że nigdy nie będziemy przyjaciółmi, bo prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, a on mnie zostawił w chorobie, że go nienawidzę, nie chcę na niego patrzeć, rozmawiać z nim, czytać jaki on teraz szczęśliwy i jak sobie życie układa beze mnie.
Mam wielką ochotę po prostu dać mu w twarz i poważnie się zastanawiam, czy tego nie zrobić, bo na pewno mi ulży i definitywnie zamknę wtedy ten rozdział!

Zrób to! Wyrzuć siebie złe emocje! To może Ci pomóc pozbyć się gniewu. Ja dopiero po 1,5 roku braku kontaktu z eksem nr 1, napisałam do niego i mu powiedziałam, jak mnie skrzywdził, dostałam w odpowiedzi bardzo nieprzyjemną wiadomość, ale nie przejęłam się tym. 4 dni później poznałam chłopaka, który od soboty też już moim eksem, ale i tak warto było.

Napisane przez ivy_chance

Ja już normalnie nie wierze w facetów...
A z drugiej strony tak naprawdę marzę, żeby mu się odwidziało, żeby mnie chciał..., żebyśmy się spotkali, żeby zadzwonił.
Ale czy tak naprawdę chciałabym być w takim związku? w którym on w pewnym momencie stwierdził że jednak nie chce być ze mną?
Ja już sama nie wiem... Chciałabym cofnąć czas, tak do kwietnia/maja.

Ja też już nie wierzę w facetów, chyba szukają ideałów, które nie istnieją. Mój eks przede mną spotykał się z dziewczyną, twierdził, że to jest to, chciał się z nią żenić, ale ona go zdradziła. Teraz byłam ja, nie zdradzałam go, zawsze go wspierałam, a stwierdził, że nie ma uczucia.

Los bywa przewrotny. Na początku znajomości oburzył się, że jak mój eks mógł mnie rzucić. A teraz sam on mógł.

Smutno mi, jak widzę go dostępnego na fb, że nie zatroszczy się o mnie, że być może prowadzi teraz uroczą rozmowę z nową znajomą. Że pisze do niej tak jak do mnie: cześć Księżniczko, witam piękną Panią, ciągle o pani myślę

[come_away]

Napisane przez harvvey

Najgorsze, że moje myśli krążą wokół jakiejś iluzji i wspomnień. Wyobrażam sobie, że za 2 miesiące on jednak wróci do mojego miasta, spotkamy się i będziemy siedzieć gdzieś w knajpie, śmiać się tak jak na początku, on nie będzie mógł oderwać ode mnie wzroku... i nagle uświadamiam sobie, że lepie nie. Wiem, jaki potrafi być czarujący, a jeżeli bym uległa, to pewnie drugi raz też by mnie zranił. Brakuje mi go jako przyjaciela, tak mi ciężko..
Rozmawiam sama ze sobą i tłumaczę sobie, że tak miało być. Mam nadzieję, że kiedyś obudzę się i nie będę już o tym wszystkim myśleć.

Mnie jakos za troche dluzej niz miesiac czeka spotkanie z nim, chocby dlatego, zeby oddac klucze do jego mieszkania. Na razie staram sie utrzymywac dobry kontakt, bo tak jak mowisz, jak Tobie brakuje go jako przyjaciela, tak ja w nim mialam najlepszego, jakiego do tej pory spotkalam. Na ten moment oczywiscie mamy ograniczone mozliwosci kontaktowania sie, plus nie jest to czesto, wiec mam czas by dochodzic do siebie i nie nakrecac sie po nowej rozmowie. I tak nie wiem, czy dobrze robie, wiem, ze wiekszosc z Was powie, ze nie. Ale przekonam sie pewnie na wlasnej skorze.

Sadzicie, ze rozmyslanie i przezywanie zwiazku, tego, co w nim bylo, jest lepsze od uciekania od tego myslami? Troche poprzezywalam, ale teraz nie wiem, czy podswiadomie nie uciekam od czegos, na co juz nie mam wplywu. Boje sie, ze nagle uderzy cos we mnie ze zdwojona sila, kiedy sie zobaczymy.

[Loisto]

Napisane przez ciezko_jest_lekko_zyc

Mój eks kilka dni przed pierwszym rozstaniem uprawiał ze mną seks, mówił jaka jestem za☠☠☠ista i jak mnie kocha i nigdy nie zostawi... Koło tygodnia później odszedł tłumacząc, że prawie miesiąc miał wątpliwości czy mnie kocha....

Mój były miał wątpliwości PÓŁ ROKU.
Ale i tak mi cuda wianki opowiadał przez ten czas. Byłam najkochańszą kicią i księżniczką Nawet szukaliśmy wymarzonej sali na wesele
Rozważam opcję zostania starą panną. No nie wyobrażam sobie nowego związku.

[nie_powiem]

Napisane przez come_away

Mnie jakos za troche dluzej niz miesiac czeka spotkanie z nim, chocby dlatego, zeby oddac klucze do jego mieszkania. Na razie staram sie utrzymywac dobry kontakt, bo tak jak mowisz, jak Tobie brakuje go jako przyjaciela, tak ja w nim mialam najlepszego, jakiego do tej pory spotkalam. Na ten moment oczywiscie mamy ograniczone mozliwosci kontaktowania sie, plus nie jest to czesto, wiec mam czas by dochodzic do siebie i nie nakrecac sie po nowej rozmowie. I tak nie wiem, czy dobrze robie, wiem, ze wiekszosc z Was powie, ze nie. Ale przekonam sie pewnie na wlasnej skorze.

Sadzicie, ze rozmyslanie i przezywanie zwiazku, tego, co w nim bylo, jest lepsze od uciekania od tego myslami? Troche poprzezywalam, ale teraz nie wiem, czy podswiadomie nie uciekam od czegos, na co juz nie mam wplywu. Boje sie, ze nagle uderzy cos we mnie ze zdwojona sila, kiedy sie zobaczymy.

Mi też brakuje nie tylko kochanka, ale też przede wszystkim przyjaciela w moim. Tej swobodnej, cudownej rozmowy. Było zawsze dużo do obgadania.

Ja się nie powstrzymuję przed niczym. Mój organizm sam ustala czego w danym momencie potrzebuje. Musimy przez to przejść ze wszystkimi etapami. A pewnie jeszcze będzie ich mnóstwo przed nami.
Trzeba przejść przez smutek, żal, niemożność zrozumienia i łączenia faktów, wściekłość , ból, wspomnienia, dobre wspomnienia, złe wspomnienia, dużo łez. Aż w końcu któregoś dnia obudzimy się oczyszczone.

[come_away]

Napisane przez nie_powiem

Mi też brakuje nie tylko kochanka, ale też przede wszystkim przyjaciela w moim. Tej swobodnej, cudownej rozmowy. Było zawsze dużo do obgadania.

Ja się nie powstrzymuję przed niczym. Mój organizm sam ustala czego w danym momencie potrzebuje. Musimy przez to przejść ze wszystkimi etapami. A pewnie jeszcze będzie ich mnóstwo przed nami.
Trzeba przejść przez smutek, żal, niemożność zrozumienia i łączenia faktów, wściekłość , ból, wspomnienia, dobre wspomnienia, złe wspomnienia, dużo łez. Aż w końcu któregoś dnia obudzimy się oczyszczone.

Przez wiekszosc etapow juz jakby przeszlam. Przez czesc juz wtedy, kiedy mielismy dluzsza przerwe w kontakcie. Codziennie poplakuje, ale tylko przez chwile, nie jest to tak zabijajacy placz, co na poczatku. Na dzis jestem jakby wyzuta z glebszych uczuc, nie jest to wymuszone, po prostu tak jest. A ja nie wiem, czy to dobrze, czy to cisza przed burza. Nie czuje juz tej niesprawiedliwosci pt. 'dlaczego on mnie nie kocha, dlaczego tak po prostu przestal', nie spedzam tak duzo czasu nad mysleniem o nim i o zwiazku, ale nie czuje sie uleczona nawet w polowie.
Wiecie co? Tak sobie mysle, ze wszystkie, ktore pisza, ze facet je zostawia, bo wypalilo sie z jego strony i mowi, ze nie kocha, moga powiedziec to samo - ze nie zrobily zadnego kardynalnego bledu, ktorego nie daloby sie naprawic rozmowa, ze staraly sie, tak duzo mu daly, a on nie docenil... No i majac na mysli siebie - mysle, ze ja za duzo dalam. Odebralam mu mozliwosc starania sie, bo w pewnym momencie ja bardziej przejelam inicjatywe. Nie chodzi o to, ze sie za to winie, tylko zastanawiam sie, czy nie kazdy facet jest z tej samej gliny ulepiony...

[Loisto]

Napisane przez come_away

.
Wiecie co? Tak sobie mysle, ze wszystkie, ktore pisza, ze facet je zostawia, bo wypalilo sie z jego strony i mowi, ze nie kocha, moga powiedziec to samo - ze nie zrobily zadnego kardynalnego bledu, ktorego nie daloby sie naprawic rozmowa, ze staraly sie, tak duzo mu daly, a on nie docenil... No i majac na mysli siebie - mysle, ze ja za duzo dalam. Odebralam mu mozliwosc starania sie, bo w pewnym momencie ja bardziej przejelam inicjatywe. Nie chodzi o to, ze sie za to winie, tylko zastanawiam sie, czy nie kazdy facet jest z tej samej gliny ulepiony...

Masz na myśli gonienie króliczka i łowiecki instynkt faceta? Ale ileż można się w to bawić...

[dominikak_]

Hej wizażystki,

długo zbierałam się, żeby do Was dołączyć, jeszcze dłużej, żeby tutaj napisać. Ale muszę to zrobić, dla samej siebie, może to złagodzi i ostudzi wszystkie emocje związane z rozstaniem.
Z byłym nie jesteśmy razem już dwa miesiące, było i jest mi bardzo ciężko, ale totalna rozsypka zaczęła się kiedy ten zaczął znów się kajać i zapewniać, że się zmieni, będzie inaczej. Uwierzyłam, znowu się zawiodłam..
Mam wrażenie, że szuka ze mną kontaktu tylko i wyłącznie dlatego, żeby sobie zamoczyć od czasu do czasu.

[nie_powiem]

U mnie najgorsze są poranki.. Czuję się wtedy zawiedziona i tęsknię. Często jeszcze w dodatku mi się śni.
Ja też już nie płaczę. Ale nie wyleczyłam się jeszcze.
Denerwuje mnie jego obojętność na to. Zapewne dobrze się bawi.

Chciałam się wziąć w garść w końcu, ale nie jestem chyba na to gotowa. Dopiero 3 tydzień leci. Przykro mi, bardzo przykro.

[elvegirl]

Napisane przez Loisto

Masz na myśli gonienie króliczka i łowiecki instynkt faceta? Ale ileż można się w to bawić...

To nawet nie chodzi o to, tylko...jeśli jestem w związku, w którym partner jest tak szczęśliwy z faktu, że jestem i skupia się na dawaniu mi wszystkiego, nie wymagając nic w zamian, jeśli muszę tylko leżeć i pachnieć to będę leżeć i pachnieć, ale mi się ten związek po pewnym czasie przeje.
W związku są dwie osoby i trzeba o tym pamiętać, ale pamiętać musi nie tylko strona, która bierze, ale też ta, która aktualnie daje.
Miejmy wymagania. Nie zapominajmy, że partner też się musi o nas starać. Rozpieszczajmy, ale pamiętajmy, że on też powinien.

---------- Dopisano o 09:13 ---------- Poprzedni post napisano o 09:11 ----------

Napisane przez dominikak_

Mam wrażenie, że szuka ze mną kontaktu tylko i wyłącznie dlatego, żeby sobie zamoczyć od czasu do czasu.

To jest niestety dość częste zjawisko, dlatego jeśli już raz się okazało, że jego zapewnienia są guzik warte, to dla własnego zdrowia psychicznego lepiej się odciąć...

[dominikak_]

dla mnie najgorsze są wieczory, mamy wspólnych znajomych, często się z nimi spotykam, nie chcę siedzieć sama w czterech ścianach i płakać, bo wiem, że to i tak nastąpi w nocy bądź nad ranem.
w chwilach gdy siedzę z nimi, piję piwo i robi się miło, mam wrażenie że jednak wszystko da się naprawić, będzie tak jak dawniej, przecież nic złego tak naprawdę się nie stało. kusi mnie wtedy, żeby napisać, zadzwonić, poszukać jakiegokolwiek kontaktu. a gdy ktoś z paczki wspomni o nim, robi mi się tak dziwnie gorąco..
wiem, że nie powinno tak być, powinnam mieć wyje*ane, ale po prostu nie potrafię.
ON jest straszy ode mnie, zna mnie praktycznie od pieluszki i nigdy nam to nie przeszkadzało..teraz jednak myślę, że różnica wieku jest jednak za duża..
a ciężko jest się nie spotykać i nie mieć wspólnych znajomych na wsi "osiedlu", gdzie mieszkamy..

[She is pink]

Napisane przez nie_powiem

Mi też brakuje nie tylko kochanka, ale też przede wszystkim przyjaciela w moim. Tej swobodnej, cudownej rozmowy. Było zawsze dużo do obgadania.

Dokładnie to samo czuję. Jakby straciła przede wszystkim przyjaciela. W moim mieście był mi najbliższą osobą, do której mogłam się zwrócić z każdym problemem. A teraz brakuje mi wsparcia, zwłaszcza że przeżywam również kryzys w pracy. Brakuje mi kogoś kto się mną opiekuje, kogoś kto stanie w mojej obronie. I rozmowy. Żaden facet do tej pory nie potrafił mnie tak zainteresować rozmową.
Z natury jestem choleryczką, a on działał na mnie tak jak balsam - czułam się przy nim spokojna.

Napisane przez come_away

Przez wiekszosc etapow juz jakby przeszlam. Przez czesc juz wtedy, kiedy mielismy dluzsza przerwe w kontakcie. Codziennie poplakuje, ale tylko przez chwile, nie jest to tak zabijajacy placz, co na poczatku. Na dzis jestem jakby wyzuta z glebszych uczuc, nie jest to wymuszone, po prostu tak jest. A ja nie wiem, czy to dobrze, czy to cisza przed burza. Nie czuje juz tej niesprawiedliwosci pt. 'dlaczego on mnie nie kocha, dlaczego tak po prostu przestal', nie spedzam tak duzo czasu nad mysleniem o nim i o zwiazku, ale nie czuje sie uleczona nawet w polowie.
Wiecie co? Tak sobie mysle, ze wszystkie, ktore pisza, ze facet je zostawia, bo wypalilo sie z jego strony i mowi, ze nie kocha, moga powiedziec to samo - ze nie zrobily zadnego kardynalnego bledu, ktorego nie daloby sie naprawic rozmowa, ze staraly sie, tak duzo mu daly, a on nie docenil... No i majac na mysli siebie - mysle, ze ja za duzo dalam. Odebralam mu mozliwosc starania sie, bo w pewnym momencie ja bardziej przejelam inicjatywe. Nie chodzi o to, ze sie za to winie, tylko zastanawiam sie, czy nie kazdy facet jest z tej samej gliny ulepiony...

Ja się boję, że okres największej rozpaczy dopiero przede mną. Że jeszcze się nie odzwyczaiłam, robię sobie nadzieję, że do mnie napisze. A z drugiej mogło być tak, że w sobotę, gdy mnie zostawiał, udawał tylko czułość, po to tylko żebym mnie dramatyzowała i żeby z moimi łzami wysłać mnie do domu (spotkaliśmy się w parku).

Też miałam wrażenie, że na pewnym etapie ja przejęłam inicjatywę, ja częściej chciałam się spotykać. Czytałam o tym w "Mężczyźni są z Marsa. Kobiety z Wenus". Że faceci są jak sprężyny i nawet jeśli kochają muszą raz na jakiś czas na chwilę oddalić się od partnerki i to często następuje wtedy, gdy partnerka chce się zbliżyć.

Napisane przez nie_powiem

U mnie najgorsze są poranki.. Czuję się wtedy zawiedziona i tęsknię. Często jeszcze w dodatku mi się śni.
Ja też już nie płaczę. Ale nie wyleczyłam się jeszcze.
Denerwuje mnie jego obojętność na to. Zapewne dobrze się bawi.

Chciałam się wziąć w garść w końcu, ale nie jestem chyba na to gotowa. Dopiero 3 tydzień leci. Przykro mi, bardzo przykro.

Każda z nas by chciała już mieć ten trudny okres za sobą, ale postanowiłam, że nie będę sobie wyznaczała granic, uważam że samo przyjdzie. Też mam najgorsze poranki, kiedy jeszcze leżę w łóżku. A kładąc się spać, tylko błagam, żeby on mi się nie przyśnił.

Dziewczyny nie wiem, czy dobrze zrobiłam, ale zaczęłam się udzielać na badoo, podobno tam mnóstwo kobieciarzy i zastanawiam się, czy raczej nie lepsza będzie sympatia...

[nie_powiem]

Ja się właśnie popłakałam. Było mi tego trzeba.
Też czasami liczę na to, że da się to wszystko naprawić. Że w końcu potrafię.. A później. Później przypominam sobie te słowa, że dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki, żebym dała sobie spokój, że nic nie wskóram, że jest już za późno na zmiany..

https://www.youtube.com/watch?v=kjFiqRYjAqo Nic tak do mnie nie trafia jak ta piosenka.

[dominikak_]

Później przypominam sobie te słowa, że dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki, żebym dała sobie spokój, że nic nie wskóram, że jest już za późno na zmiany..

https://www.youtube.com/watch?v=kjFiqRYjAqo Nic tak do mnie nie trafia jak ta piosenka.[/QUOTE]



skąd ja to znam.. ;(

[Loisto]

U mnie też poranki są najgorsze. Stężenie neuroprzekazników nie takie? Hormony? Coś w tym jest.
Badoo nie jest takie złe, ale lepiej nastawić się na szukanie kolegów a nie miłości

[nie_powiem]

Wszystkie chwile mi się przypominają. Nie mogę się od tego uwolnić. Nawet krojenie arbuza kojarzy mi się z nim. Był mi najbliższą osobą. A teraz?
Jak to możliwe, że w kilka chwil można odmienić tak bardzo czyjeś życie i z niego po prostu s☠☠☠☠☠☠☠ić?

[dominikak_]

siedząc i myśląc mam teraz wrażenie, że im bardziej zależy kobietom, tym mniej mężczyznom. oni chcą być zdobywcami, póki widzą, że mogą jeszcze zdobywać, adorują, starają się.. w związku pojawia się rutyna, że tak napiszę, dla mężczyzny nawet NUDA, to się zmywa...
ot takie męskie świnie..

[ivy_chance]

Błagam, niech mi któraś da kopa w dupę, żebym o nim przestała myśleć

[dominikak_]

może dzisiaj jakieś mega wielkie sprzątanie domostwa?
zmęczę się, zasnę, i jutro kolejny dzień..

[nie_powiem]

Napisane przez ivy_chance

Błagam, niech mi któraś da kopa w dupę, żebym o nim przestała myśleć

Mi też, poproszę..

[She is pink]

Napisane przez nie_powiem

Wszystkie chwile mi się przypominają. Nie mogę się od tego uwolnić. Nawet krojenie arbuza kojarzy mi się z nim. Był mi najbliższą osobą. A teraz?
Jak to możliwe, że w kilka chwil można odmienić tak bardzo czyjeś życie i z niego po prostu s☠☠☠☠☠☠☠ić?

Ja niedzielę robiłam wieczorem sobie tosty z mikrofali i sobie przypomniałam, jak często je sobie robiłam, jak wróciłam od niego, mając na skórze jeszcze jego zapach i ślady jego ust

Napisane przez dominikak_

siedząc i myśląc mam teraz wrażenie, że im bardziej zależy kobietom, tym mniej mężczyznom. oni chcą być zdobywcami, póki widzą, że mogą jeszcze zdobywać, adorują, starają się.. w związku pojawia się rutyna, że tak napiszę, dla mężczyzny nawet NUDA, to się zmywa...
ot takie męskie świnie..

coś w tym jest. ja cały czas bałam się, że się mną znudzi. był bardzo zakochany w swojej poprzedniej dziewczynie, o której mówił, że była szalona i nigdy się z nią nie nudził. bałam się, że nie będę mu w stanie dostarczać takich bodźców lub że będzie porównywał siłę uczucia, jakie miał do niej i do mnie i odejdzie ode mnie, bo nie zdając sobie sprawy, że nie chodzi o siłę uczucia, ale o to, że są one inne. z reztą jak długo można grać i bawić się w kotka i myszkę. po jakimś czasie obie strony chcą stabilizacji i bezpieczeństwa, chcą być siebie pewne

[dominikak_]

widocznie jeszcze nie dorośli..
wydaje mi się, że ja, chociaż sporo młodsza, jestem sto razy bardziej dojrzalsza..
i tak jak każdej, marzy mi się prawdziwa i szczęśliwa miłość u jego boku, nie muszę bawić się w klubach, spać z kim popadnie, wcale mnie to nie bawi, chce tylko ustatkowanej szczęśliwej miłości

[Loisto]

Chyba wszystkie oczekujemy stabilizacji, spokoju i pewnej miłości. Oni nie potrafili nam tego dać.
Zróbmy sobie zlot złamanych serc :-D

[She is pink]

Napisane przez dominikak_

widocznie jeszcze nie dorośli..
wydaje mi się, że ja, chociaż sporo młodsza, jestem sto razy bardziej dojrzalsza..
i tak jak każdej, marzy mi się prawdziwa i szczęśliwa miłość u jego boku, nie muszę bawić się w klubach, spać z kim popadnie, wcale mnie to nie bawi, chce tylko ustatkowanej szczęśliwej miłości

Dokładnie. Mam wspaniałych znajomych, dziwie się, że jeszcze ze mną wytrzymują ale mimo wszystko oni mi nie dadzą tego, co dawał mi mój eks. Z nim wszystko było inne

[dominikak_]

wszystko było by dobrze, dałabym sobie radę z rozstaniem, bo na ogół jestem twarda.. ale nie w tym przypadku, i gdy go widzę praktycznie codziennie. jak wraca z pracy, jedzie na trening, wraca z treningu, spotyka się z kumplami.. coś we mnie pęka i wtedy totalnie się rozsypuje..
staram się go unikać, ale czasami to jest niezależne ode mnie..
może ja po prostu podświadomie chce go zobaczyć?

[FocusOnWhatMatters]

To naprawdze dziwne , bo u mnie rano tez jest najgorzej.
A zwlaszcza dzisiaj , bo snilo mi sie ze blagalam go zeby wrocil, a on mnie poprostu zgnojil.
Wczoraj snilo mi sie o dziwo ze calowalam sie z jakims przystojnym facetem i caly dzien bylo mi jakos tak lepiej. Wcale nie rozpaczalam i mialam taka jakas motywacje we mnie. A dzis znow wszystko powrocilo.....jak mozna tak rozpaczac za osoba ktora ma mnie gleboko w du**e ...

[She is pink]

jutro przylatuje do mnie moja przyjaciółka z Anglii, więc się cieszę. najlepsze jest to, że to właśnie ona na początku roku zaciągnęła mnie w miejsce, w którym poznałam mojego eksa.

bardzo za nim tęsknie i jest mi przykro, że od soboty się do mnie nie odzywa, choć mieliśmy się zgadać po weekendzie. boli mnie myśl, że w sobotę mogłam z nim spędzić ostatnie chwile i już go więcej nie zobaczyć.

Mam jeszcze pytanie do dziewczyn, których były odezwał się po rozstaniu...ile czasu minęło, jak się z Wami skontaktował?

[eN90]

Mój po kilku dniach napisał mi wiadomość, że to rozstanie to jego wina i że on nie sprostał moim oczekiwaniom, bla bla bla.

Dołączam do klubu dziewczyn, które przeżywają katorgę porozstaniową z rana. Wieczorem ćwiczę do upadłego, potem czytam wizaż i zasypiam. Rano mam taką gonitwę myśli. Ot dziś sobie przypomniałam nasz seks...

[nadi83]

Nie wiem, czy ktokolwiek mnie tu pamięta (w końcu od mojej bytności w tym wątku zdążyłyście naprodukowac kolejne dwie części
), ale wpadłam się przywitac ,
\
ja zajęłam się nowymi rzeczami, mam mało czasu, poznałam kogoś w międzyczasie ale to okazał się niewypał i chyba zostanę sama, w każdym razie teraz wiem, że lepsze nic niż byc z kimś kto nie kocha tak samo mocno, kto zwodzi, oszukuje