Seks w rodzinie katolickiej

[aniko 23]

Napisane przez Klarissa

Nie powiedziałabym, że ateiście jest jakoś szczególnie łatwo w życiu. Przede wszystkim np. ja nie urodziłam się ateistką, wręcz przeciwnie wzrastałam w bardzo katolickim środowisku i już samo tłumaczenie moim najbliższym, że odejście od religii nie oznacza iż zamierzam od razu kraść, mordować i puszczać się z całym osiedlem zajęło mi sporo czasu. Pewne zasady moralne wynosimy z rodzinnego domu a nie z religii (nawet jeśli wypływają one z nauk religijnych to mają zazwyczaj logiczne, praktyczne wytłumaczenie - o czym pisała chyba Elfir) i stosujemy je z większym czy mniejszym powodzeniem przez całe życie niezależnie od wyznawanego światopoglądu - jeśli nauczono nas w dzieciństwie, że kłamstwo jest czymś skrajnie złym to będziemy tak uważać zarówno jako katolicy jak i ŚJ czy ateiści.

Po drugie owszem - wewnętrzny system moralny zawsze może ulec zmianie (do potrzeb jego posiadacza ) ale jak nam pokazuje ten wątek tak się dziać może u każdego człowieka, nie koniecznie u ateisty - przykład menorki - jej sumienie nie uważa pozamałżeńskiego seksu za grzech, czyli sumienie "dostosowało się" do jej potrzeb. Co do reszty tego zjawiska dostosowywania sumienia, czyli po prostu hipokryzji to zostało w tym wątku powiedziane już wszystko i to co najmniej po 5 razy, więc dam sobie spokój.

Aniko 23
Nie. Ateista nie żyje przecież na pustyni lecz wśród wielu ludzi o zróżnicowanych poglądach moralnych i swoje poglądy musi dostosować do innych, mieć takie, które mogą być powszechnie akceptowalne i zgodne ze standartami (prawem), muszą być w pewnych zakresach uniwersalne. Nie moze sobie wyznaczyć całkowicie nowych standartów np. normy "zabijanie jest dobre" (przykład celowo przejaskrawiony) bo nie zostanie to zaakceptowane ani przez katolików, ani przez ateistów, ani przez inne wyznania, ani przez obowiązujące świeckie prawo.

w momencie kiedy dane zasady moralne ewoluuja , a dzieje sie to poprzez zmiane ich struktur ktora dokonuje własnie " jednostka" nie "grupa" idziemy w kierunku nie -dostosowania do powszechnosci a w przeciwnym - kierunku indywidualnosci....

a w to ze ateista musi sie dostoswac do tlumu. judaistow, katolikow itp jest niedorzeczne....

czy nie dlatego mowi sie na ateistow ze maja wolne umysły...??? bo ich myslenie nie jest detreminowane m.in przez powszechnosc....masowosc. ..czy nie odchodza od wiary dlatego ze stawiaja na indywidualnosc myslenia??

w takim razie musze porzadnie zastanowic sie nad nowa definicja ateisty

edit: poza tym Klarissa mowisz o wyznaczaniu nowych standartow podajac za przykład zmiany ktore potencjanie maja dotyczyc " wartosci, czy tez morali absolutnych" ktore sa bezwgledne w swej uniwersalnosci... i choc powoli...powolutenku ewoluuja nie sa dobrym odniesieniem w tym przypadku

---------- Dopisano o 12:36 ---------- Poprzedni post napisano o 12:16 ----------

Napisane przez paula78

Znajoma buddystka opowiadała mi jak w osiedlowym kiosku chciała kupić dla dzieci książke to byla jakas seria i akurat kolejna byly przypowiesci biblijne i sprzedawca mowie do niej :"ale wie Pani ,że to jest Biblia"

obraz tego ,że wdg. katolikow tylko oni czytaja Biblie i maja do tego prawo a kazdy inny sie tym brzydzi ,nie dotyka,nie zna itp.a jak widac ateisci wiedzą znacznie wiecej niz ci określający sie katolikami,wierzacymi i praktykującymi.

ja na jej miejscu odpwedzialbym ,ze wiem i kupuje aby palic ją w domu

według mnie to nie jest obraz niczego innego jak głupoty ludzkiej ktora ujawnia sie od czasu do czasu w postaci wscibskiej kioskarki i tyle...
nic wiecej

[Deede]

Napisane przez aniko 23

Deede sprobuje uścislic to co mialam na mysli...

zasady moralne sa determinowane przez konkretne systemy wartosci....powszechne zasady moralny dyktowane sa przez powszechne opinie i pozytywne badz negatywne reakcje na nie.. w skrocie...moralne powszechnie jest to co społeczenstwo za takie uzna....a pomimo tego normy sa zmienne...czyz nie??? siła rzeczy ewoluuja w świadomosci jednostek a z czasem i calych grup-społeczenstw...

teraz do rzeczy...ja jako jednostka....przyjmuje powszechne zasady moralne za własciwe nie dlatego ze narzuca mi je społeczenstwo (czynniki kulturowe) ale dlatego ze realizuje je niezaleznie od tych naciskow...z własnej woli.. dlatego tez mimo iz sa elementem wystepujacym powszechnie ja nadaje im jakby " indywidualna strukture" m.in poprzez ich weryfikacje w zestawieniu np z zasadami jakie niesie ze soba wyznanie ktore decyduje sie praktykowac....

uwazam ze ateiscie byc moze zyje sie łatwiej (to jest hipoteza) bo weryfikuje ogolne zasady moralno-etyczne zestwiajac je wyłącznie ze swoja wiedza, przezyciami, dojrzałoscia egzystencjalna itp nie spoczywa na nim presja przebudowania ich struktury tak by była odpowiednia dla niego jako człowieka i katolika...pozostaje przy okreslaniu ich przez pryzmat osobistej swiadomosci własnego " ja" - nie dotkniety ze tak to ujme " siła wyższa"


wybacz ale jasniej juz nie potrafie....

edit: zamachy , podjazdy, docinki jak juz wczesniej powiedzialam nie bawia mnie...wiec zostawie to bez komentarza....
informuje Cie tym samym ze nie beda ciagla tej "dziwnej" dyskusji z Toba...wyrazilam sie najjasniej jak potrafilam...jesli nie rozumiesz co mialam na mysli...to faktycznie z chaotycznaoscia nie trafilam kula w plot...uporzadkuj wlasne mysli a potem zabieraj sie za wpieranie innym niekonsekwencji...

Chodziło mi o to wytłuszczone właśnie - zrozumiałam to odwrotnie , czytając twoje posty. Inaczej rozumiałam tekst "jestem bytem rozumnym i potrafie zweryfikowac dane zasady powszechnie akceptowalne zestawaijac je z własnym systemem wartosci...
nie przyjmuje ślepo gotowego kodeksu postepowania bo zostało mi dane na papierze i wbito mi do głowy..to jest słuszne....a to nie..."
Wchodziło na to, że z tego kanonu podyktowanego przez religię (bo dobrze cię kojarzyłam ) wybierasz sobie te, które ci pasują. Teraz już wiem, że jest inaczej. O to mi chodziło, to mi się nie zgadzało.. Trzeba było tak od razu

[Klarissa]

Napisane przez aniko 23

w momencie kiedy dane zasady moralne ewoluuja , a dzieje sie to poprzez zmiane ich struktur ktora dokonuje własnie " jednostka" nie "grupa" idziemy w kierunku nie -dostosowania do powszechnosci a w przeciwnym - kierunku indywidualnosci....

a w to ze ateista musi sie dostoswac do tlumu. judaistow, katolikow itp jest niedorzeczne....

czy nie dlatego mowi sie na ateistow ze maja wolne umysły...??? bo ich myslenie nie jest detreminowane m.in przez powszechnosc....masowosc. ..czy nie odchodza od wiary dlatego ze stawiaja na indywidualnosc myslenia??

w takim razie musze porzadnie zastanowic sie nad nowa definicja ateisty

Co w tym niedorzecznego? Jak pisałam nie jesteśmy na pustyni, nie żyjemy w próżni; chcąc żyć w społeczeństwie musimy się do tego społeczeństwa dopasować w jakimś stopniu. Pewne poglądy można mieć dowolne, ale tylko w określonej sferze. Są takie dziedziny gdzie głoszenie prywatnych poglądów i przemyśleń mogło by się dla głoszącego źle skończyć.

Ateista to nie koniecznie jest wolnomyśliciel w takim rozumieniu "rewolucjonista - moralny czy obyczajowy - łamacz norm społecznych" tylko człowiek nie wierzący w istnienie boga/bogów, to, że jedno z drugim czasem szło w parze, nie oznacza, że zawsze w parze chodzi. Ja np. nie mam w sobie nic z rewolucjonisty, wręcz przeciwnie popieram stare tradycje jeśli są dobre. Nie jestem ani krztyny nowoczesna, popieram wartości rodem z Radia Maryja - trwałość rodziny, jej tradycyjny model, nierozerwalność małżeństwa*, miłość, szacunek do starszych, patriotyzm itd. Z nikim o nic nie walczę. Po prostu nie wierzę w to, że istnieje bóg, który stworzył to wszystko co nas otacza, nie wierze religiom, uważam, że zostały stworzone przez ludzi z wielu powodów, o których teraz nie mam ochoty pisać bo temat tego nie dotyczy.

* nierozerwalność małżeństwa to nie to samo co masochizm. Jak chłop pije, bije, poniewiera i nie wykazuje poprawy to nie pozostaje nic innego jak kopnąć dziada w tyłek. Tutaj mój pogląd różni się od katolickiego wyobrażenia.

edit: poza tym Klarissa mowisz o wyznaczaniu nowych standartow podajac za przykład zmiany ktore potencjanie maja dotyczyc " wartosci, czy tez morali absolutnych" ktore sa bezwgledne w swej uniwersalnosci... i choc powoli...powolutenku ewoluuja nie sa dobrym odniesieniem w tym przypadku

Po to przykład był skrajny, żeby nie było wątpliwości o co mi chodzi Takie wartości też ewoluują - chociażby jeśli chodzi o kwestię eutanazji. Jednak o ile możemy głosić jako "dobre" czy raczej etyczne (to taki zamiennik stał się ostatnio, jak nie wiemy czy coś jest dobre czy złe to się zastanawiamy czy jest etyczne czy nie, chociaż z etyką to nie ma nic wspólnego i powstaje taka "potwora", że coś jest "niby złe" ale "etyczne") zabicie cierpiącego na jego wyraźne życzenie, o tyle jeśli zaczniemy organizować wiece i namawiać do zmiany przepisów odnośnie ochrony życia (nie zabijaj) / czy przykładowo mienia (nie kradnij) to szybko skończymy w areszcie.

[Elfir]

Klarissa - w zasadzie przeciwko "nie zabijaj" występujemy w każdej wojnie. No i podczas manifestacji proaborcyjnych - z punktu widzenia osoby wierzącej.

[irie18*]

zreszta z tym nie zabijaj to wogole skomplikowana sprawa. Przeciez np zabojstwa w obronie zycia własnego lub bliskiej osoby nie uznaja sie juz za czyn niemoralny. choc nie wiem jak na to patrzy kk.

[Klarissa]

Napisane przez Elfir

Klarissa - w zasadzie przeciwko "nie zabijaj" występujemy w każdej wojnie. No i podczas manifestacji proaborcyjnych - z punktu widzenia osoby wierzącej.

Nawet wojna to lepszy przykład niż ten mój z eutanazją. Co do manifestacji proaborcyjnych - ja tutaj nie uważam, że występuję przeciwko "nie zabijaj". Nie jestem zwolenniczką aborcji o czym wielokrotnie na forum pisałam, ale nie jestem też jej przeciwniczką. Nie uważam płodu za człowieka więc jego usunięcie nie jest dla mnie morderstwem.

[aniko 23]

Napisane przez Deede

Chodziło mi o to wytłuszczone właśnie - zrozumiałam to odwrotnie , czytając twoje posty. Inaczej rozumiałam tekst "jestem bytem rozumnym i potrafie zweryfikowac dane zasady powszechnie akceptowalne zestawaijac je z własnym systemem wartosci...
nie przyjmuje ślepo gotowego kodeksu postepowania bo zostało mi dane na papierze i wbito mi do głowy..to jest słuszne....a to nie..."
Wchodziło na to, że z tego kanonu podyktowanego przez religię (bo dobrze cię kojarzyłam ) wybierasz sobie te, które ci pasują. Teraz już wiem, że jest inaczej. O to mi chodziło, to mi się nie zgadzało.. Trzeba było tak od razu

cała przyjemnosc po mojej stronie...

[scarlett26]

Seks to dla mnie trudny temat... Przez 26 lat myślałam że jestem aseksualna, aż poznałam TŻta - swoją pierwszą i jedyną miłość, a wkrótce męża. Jak już kiedyś pisałam w innym wątku nie wyobrażałam sobie nigdy, że mogłabym to zrobić z więcej niż jednym facetem w życiu. Marzyłam o facecie, dla którego byłabym pierwszą, a on pierwszym dla mnie. I to się spełniło...

Po 4 miesiącach związku byłam pewna, że On i nikt inny... Zaczęliśmy mówić o tym, że przyszłość powinna należeć do nas, razem.... Zawsze myślałam, że poczekam do ślubu. Z wielkiej miłości i pragnienia zrobiliśmy to... Bałam się, czy będę potrafiła, chciała, czy nie za późno zaczynać... Wzajemne odkrywanie się było cudowne... Teraz widzę, że bałabym się tej tradycyjnie rozumianej nocy poślubnej...

Cieszyłam się TŻtem zakochana pierwszy raz w życiu, ale od pierwszego w życiu pocałunku przez myśl przechodziły mi sprawy kościelne i jak to pogodzić.

Moja wiara to były zawsze rozstania i powroty - jeśli nie umiałam stosować się do wszystkich jej reguł w całej rościągłości to przestawałam się spowiadać, uznawałam że nie zasługuję na spokój jaki mi to daje... Zgodnie z zasadą, że nie można wybierać, wszystko jest czarne lub białe, grzech lub nie, czy jak wolicie "gorąco lub zimno"... Z drugiej stony w czasie moich poszukiwań chodziłam również na piesze pielgrzymki, zastanawiałam się nawet, czy to, że nie mam żadnych seksualnych potrzeb nie jest jakimś znakiem....

Ze względu na pewne poważne i trudne sprawy życiowe, które bardzo mnie martwiły, TŻ odwlekał oświadczyny. Jak później powiedział, chciał żebym się cieszyła nimi i nie martwiła niczym innym. Przez te niemal 3 lata kochaliśmy się sporadycznie - ze względu na wiarę chcieliśmy przestać do ślubu - gdy wpadliśmy na ten pomysł było do niego ponad rok - wytrzymaliśmy ze 3 miesiące... Nie daliśmy rady... Przechodziłam bardzo ciężki okres w życiu i potrzebowałam jego bliskości... Gdybyśmy nie zaczęli byłoby mi łatwiej... Ale gdybym czekała i po ślubie stwierdziła, że nie mogę tego robić - chyba byłoby jeszcze gorzej...

Stosowaliśmy NPR i prezerwatywy - ze względów zdrowotnych w moim przypadku odpada jakakolwiek hormonalna antykoncepcja. Budziło to w nas tez pewne poczucie winy, kilka razy obawialiśmy się czy nie jestem w ciąży... Nie nawet ze względu na ciążę jako taką, ale na moje warunki pracy, które mogłyby bardzo zaszkodzić dziecku. Z tego powodu chcemy też odłożyć ciążę na jakieś 3 lata - wówczas zmieniam pracę.

Od czasu gdy związek z TŻ przestał być przyjacielskim związkiem nie chodzę do spowiedzi i do komunii. Gdy źle się z tym czuję - np. w sobotę seks, w niedzielę msza to nie idę również do kościoła.

Ślub cywilny nie jest dla mnie ślubem. Nie napadajcie! DLA MNIE nie ma on wartości. To tylko świstek dający nazwisko. Potrzebuję życia z TŻ pobłogosławionego przez Boga i żałuję że nie umiałam wytrwać - nie doskonały - wstydzę się swojej słabej woli, tego że seks był pocieszeniem, że musiałam obawiać się ciąży, że robię coś, co zasługuje na potępienie, że czasem namawiałam do grzechu TŻ. Boję się,że być może przez to straciłam coś ważnego, że to może w jakiś sposób ujemnie wpłynąć na nasze małżeństwo. Wstydzę się przedślubej spowiedzi...

Jednocześnie wiem, że nie umiałabym żyć inaczej... Bierzemy ślub kościelny, a po ślubie planujemy stosować się w całej rozciągłości do katolickiej etyki seksualności...

Ciekawa jestem, jak mnie odbieracie... Tęsknię za Bogiem, a jednocześnie jestem od Niego daleko... Teraz nie umiem już żyć bez TŻta w tym fizycznym wymiarze... Czy też nie zasługuję na miano katoliczki?

Mam prośbę - piszcie "Bóg" - nawet te z Was, które są ateistkami... Wszak piszecie przede wszystkim o Bogu w rozumieniu rzymsko - katolickim, czyli konkretnym - a jak chodzi o konkretnego spośród wielu to duża litera jest wskazana nawet ze względu na ortografię... OK, może się czepiam i dostanę czerwoną kartkę za wytykanie błędów, ale osobiście mnie to razi...

[Deede]

Napisane przez scarlett26

Seks to dla mnie trudny temat... Przez 26 lat myślałam że jestem aseksualna, aż poznałam TŻta - swoją pierwszą i jedyną miłość, a wkrótce męża. Jak już kiedyś pisałam w innym wątku nie wyobrażałam sobie nigdy, że mogłabym to zrobić z więcej niż jednym facetem w życiu. Marzyłam o facecie, dla którego byłabym pierwszą, a on pierwszym dla mnie. I to się spełniło...

Po 4 miesiącach związku byłam pewna, że On i nikt inny... Zaczęliśmy mówić o tym, że przyszłość powinna należeć do nas, razem.... Zawsze myślałam, że poczekam do ślubu. Z wielkiej miłości i pragnienia zrobiliśmy to... Bałam się, czy będę potrafiła, chciała, czy nie za późno zaczynać... Wzajemne odkrywanie się było cudowne... Teraz widzę, że bałabym się tej tradycyjnie rozumianej nocy poślubnej...

Cieszyłam się TŻtem zakochana pierwszy raz w życiu, ale od pierwszego w życiu pocałunku przez myśl przechodziły mi sprawy kościelne i jak to pogodzić.

Moja wiara to były zawsze rozstania i powroty - jeśli nie umiałam stosować się do wszystkich jej reguł w całej rościągłości to przestawałam się spowiadać, uznawałam że nie zasługuję na spokój jaki mi to daje... Zgodnie z zasadą, że nie można wybierać, wszystko jest czarne lub białe, grzech lub nie, czy jak wolicie "gorąco lub zimno"... Z drugiej stony w czasie moich poszukiwań chodziłam również na piesze pielgrzymki, zastanawiałam się nawet, czy to, że nie mam żadnych seksualnych potrzeb nie jest jakimś znakiem....

Ze względu na pewne poważne i trudne sprawy życiowe, które bardzo mnie martwiły, TŻ odwlekał oświadczyny. Jak później powiedział, chciał żebym się cieszyła nimi i nie martwiła niczym innym. Przez te niemal 3 lata kochaliśmy się sporadycznie - ze względu na wiarę chcieliśmy przestać do ślubu - gdy wpadliśmy na ten pomysł było do niego ponad rok - wytrzymaliśmy ze 3 miesiące... Nie daliśmy rady... Przechodziłam bardzo ciężki okres w życiu i potrzebowałam jego bliskości... Gdybyśmy nie zaczęli byłoby mi łatwiej... Ale gdybym czekała i po ślubie stwierdziła, że nie mogę tego robić - chyba byłoby jeszcze gorzej...

Stosowaliśmy NPR i prezerwatywy - ze względów zdrowotnych w moim przypadku odpada jakakolwiek hormonalna antykoncepcja. Budziło to w nas tez pewne poczucie winy, kilka razy obawialiśmy się czy nie jestem w ciąży... Nie nawet ze względu na ciążę jako taką, ale na moje warunki pracy, które mogłyby bardzo zaszkodzić dziecku. Z tego powodu chcemy też odłożyć ciążę na jakieś 3 lata - wówczas zmieniam pracę.

Od czasu gdy związek z TŻ przestał być przyjacielskim związkiem nie chodzę do spowiedzi i do komunii. Gdy źle się z tym czuję - np. w sobotę seks, w niedzielę msza to nie idę również do kościoła.

Ślub cywilny nie jest dla mnie ślubem. Nie napadajcie! DLA MNIE nie ma on wartości. To tylko świstek dający nazwisko. Potrzebuję życia z TŻ pobłogosławionego przez Boga i żałuję że nie umiałam wytrwać - nie doskonały - wstydzę się swojej słabej woli, tego że seks był pocieszeniem, że musiałam obawiać się ciąży, że robię coś, co zasługuje na potępienie, że czasem namawiałam do grzechu TŻ. Boję się,że być może przez to straciłam coś ważnego, że to może w jakiś sposób ujemnie wpłynąć na nasze małżeństwo. Wstydzę się przedślubej spowiedzi...

Jednocześnie wiem, że nie umiałabym żyć inaczej... Bierzemy ślub kościelny, a po ślubie planujemy stosować się w całej rozciągłości do katolickiej etyki seksualności...

Ciekawa jestem, jak mnie odbieracie... Tęsknię za Bogiem, a jednocześnie jestem od Niego daleko... Teraz nie umiem już żyć bez TŻta w tym fizycznym wymiarze... Czy też nie zasługuję na miano katoliczki?

Mam prośbę - piszcie "Bóg" - nawet te z Was, które są ateistkami... Wszak piszecie przede wszystkim o Bogu w rozumieniu rzymsko - katolickim, czyli konkretnym - a jak chodzi o konkretnego spośród wielu to duża litera jest wskazana nawet ze względu na ortografię... OK, może się czepiam i dostanę czerwoną kartkę za wytykanie błędów, ale osobiście mnie to razi...

Dla ciebie Bóg, dla mnie bóg. Stawianie małej literki przez małego zaplutego ateistę nie powinno cię boleć..

[Ninquelote]

Jeśli piszesz o Bogu religii monoteistycznej, istoty nadprzyrodzonej i używasz małej litery to po prostu popełniasz błąd ortograficzny i twój ateizm nie ma tu żadnego znaczenia.

[Nija_]

Napisane przez Elfir

W Polsce płaci się składkę kościelną - na stronie internetowej luteranie.pl znajdują się spisane przepisy funkcjonowania tego Kosciola w Polsce - zarówno wewnętrzne jak i ustawy regulujace stosunek miedzy państwem Polskim a Kościołem.

Szukam, szukam i nie widzę. Nie twierdzę, że tego tam nie ma, pewnie źle szukam. Oczywiście dział "Kim jesteśmy" przeczytałam.

W jaki sposób płaci się tę składkę? Każdy daje ile chce na tacę albo księdzu, czy jest to jakoś regulowane prawnie, odciągane z pensji, jak w Niemczech?


Z wiara.pl, odpowiedź na pytanie jakiegoś chłopaka o to, jak rozeznać, który kościół jest tym właściwym:
Chcąc wybrać Kościół założony przez Chrystusa nie masz wielkiego wyboru. Możesz śmiało odrzucić te, które powstały później niż w 33 roku naszej ery. Czyli w zasadzie te, które zachowują apostolską sukcesję, ciągłość przekazu wiary. Praktycznie więc tylko katolicki i prawosławny.

Dlaczego nie protestancki? Przecież Luter chciał reformy KK, a że Karol V uznał go za heretyka, to... ? Luter chciał dobrze.
Jeżeli KK uważa się za założony przez Chrystua, to protestancki też ma pełne prawo się za taki uważać. Źle myślę?

[aaricia8]

Dobra, to z innej beczki - skoro aborcja jest zła, zabijanie jest złe, to co robi kapelan w wojsku?
Ktoś mi to racjonalnie wytłumaczy?

[paula78]

Napisane przez aniko 23

według mnie to nie jest obraz niczego innego jak głupoty ludzkiej ktora ujawnia sie od czasu do czasu w postaci wscibskiej kioskarki i tyle...
nic wiecej

a gdzie ty wscibskosc widzisz w zachowaniu kioskarki ?

---------- Dopisano o 21:52 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------

Napisane przez scarlett26

Ciekawa jestem, jak mnie odbieracie... Tęsknię za Bogiem, a jednocześnie jestem od Niego daleko... .

boje sie takich wyznań w ustach młodych osób ,przerażające to jest .
miałas tak zawsze ?

myslicie ,że Bóg/bóg dodaje wielkosc i sile wiary innym osobom od osob ktore ja utracily/nie chcialy/lub nigdy nie mialy ?

[aniko 23]

Napisane przez paula78

a gdzie ty wscibskosc widzisz w zachowaniu kioskarki ?

a czy pytania w stylu " Czy wie pani że to Biblia" to nie wścibstwo?? po co jej ta wiedza???

poza tym co to ma do rzeczy??? czy jedno zachowania swiadczy o pełnym obrazie tego jak katolik podchodzi do Biblii??

[MarudexuS]

Napisane przez aniko 23

a w to ze ateista musi sie dostoswac do tlumu. judaistow, katolikow itp jest niedorzeczne....

Jak to niedorzeczne? właśnie, że musi, i to bardziej niż w drugą stronę. Ateiście nie wolno się wyśmiewać z symboli religijnych, bo obraza. Nie wolno powiedzieć złego słowa o kościele czy księżach, bo obraza.A ateistę można wyzwać od komuchów i pomiotów szatana, i tu spora część katolików problemu nie widzi (żeby nie było nie generalizuję).

Głupi przykład - przypadek z jakiegoś forum - człowiek sobie wstawił w avatar grafikę jakiegoś artysty - przedstawiała ciemną postać, która celowała z kuszy czy czegoś w tym stylu krzyżem z wizerunkiem Jezusa. I co? i został zbanowany za obrazę uczuć religijnych. No sorry, co z wolnością słowa?
Jak dla mnie to po prostu jest forma sztuki, może i dość kontrowersyjna, ale jednak coś ten artysta chciał przekazać, i nie sądzę, że jego zamiarem była obraza uczuć religijnych.

Z drugiej strony chyba normalnym jest, że normalni ludzie, i ateiści i wyznawcy różnych religii, starają się dostosować do siebie po prostu po ludzku, szanując poglądy drugiego i nie wtrącając mu się w poglądy i wiarę/niewiarę. I nie uważam, żeby ateista miał tu większe czy większe prawo czy obowiązek dostosowania lub nie.

Mnie osobiście razi, gdy ktoś ocenia osobę innej wiary bądź niewiary tylko na podstawie tego, w co wierzy lub nie. Ja się staram żyć tak, żeby innym w drogę nie wchodzić i chciałabym tego samego dla siebie. Niestety to ja jestem częściej oceniana negatywnie, bo "nie chodzi do kościoła, to przecież nie może być ok"

[aniko 23]

Napisane przez MarudexuS

Jak to niedorzeczne? właśnie, że musi, i to bardziej niż w drugą stronę. Ateiście nie wolno się wyśmiewać z symboli religijnych, bo obraza. Nie wolno powiedzieć złego słowa o kościele czy księżach, bo obraza.A ateistę można wyzwać od komuchów i pomiotów szatana, i tu spora część katolików problemu nie widzi (żeby nie było nie generalizuję).

Głupi przykład - przypadek z jakiegoś forum - człowiek sobie wstawił w avatar grafikę jakiegoś artysty - przedstawiała ciemną postać, która celowała z kuszy czy czegoś w tym stylu krzyżem z wizerunkiem Jezusa. I co? i został zbanowany za obrazę uczuć religijnych. No sorry, co z wolnością słowa?
Jak dla mnie to po prostu jest forma sztuki, może i dość kontrowersyjna, ale jednak coś ten artysta chciał przekazać, i nie sądzę, że jego zamiarem była obraza uczuć religijnych.

Z drugiej strony chyba normalnym jest, że normalni ludzie, i ateiści i wyznawcy różnych religii, starają się dostosować do siebie po prostu po ludzku, szanując poglądy drugiego i nie wtrącając mu się w poglądy i wiarę/niewiarę. I nie uważam, żeby ateista miał tu większe czy większe prawo czy obowiązek dostosowania lub nie.

Mnie osobiście razi, gdy ktoś ocenia osobę innej wiary bądź niewiary tylko na podstawie tego, w co wierzy lub nie. Ja się staram żyć tak, żeby innym w drogę nie wchodzić i chciałabym tego samego dla siebie. Niestety to ja jestem częściej oceniana negatywnie, bo "nie chodzi do kościoła, to przecież nie może być ok"

wyrywasz zdanie z samego srodka mojego postu i komentujesz w kontekscie ktory niewiele ma wspolnego z tym o czym była mowa.... ( jakie to powszechne)

[MarudexuS]

Napisane przez aniko 23

wyrywasz zdanie z samego srodka mojego postu i komentujesz w kontekscie ktory niewiele ma wspolnego z tym o czym była mowa.... ( jakie to powszechne)

Ale dlaczego nie ma nic wspólnego? właśnie, że ma! właśnie mam na myśli to, że chcąc nie chcąc ateista musi dostosować jakieś tam swoje "normy" do przedstawicieli wszelkich religii, bo nie chcąc urazić ich tym czy tamtym stara się w jakiś sposób ich zrozumieć i nie urazić niechcący. O takie dostosowanie mi chodzi.Chyba, że uważasz, że przeciętny ateista ma w 4 literach uczucia innych i kieruje się tylko i wyłącznie tym, co jego "wolny umysł" sobie wytworzy, niczym nie determinowany?

[aniko 23]

Napisane przez MarudexuS

Ale dlaczego nie ma nic wspólnego? właśnie, że ma! właśnie mam na myśli to, że chcąc nie chcąc ateista musi dostosować jakieś tam swoje "normy" do przedstawicieli wszelkich religii, bo nie chcąc urazić ich tym czy tamtym stara się w jakiś sposób ich zrozumieć i nie urazić niechcący. O takie dostosowanie mi chodzi.Chyba, że uważasz, że przeciętny ateista ma w 4 literach uczucia innych i kieruje się tylko i wyłącznie tym, co jego "wolny umysł" sobie wytworzy, niczym nie determinowany?

teraz widze ze doczytalas i wyrwalas pojedyncze stwierdzenia z kilku moich postow , sklecilas je w jaks tam calosc i czego oczekujesz???

to co mialam na mysli wyrazilam powyzej...nie bede sie powtarzac...zwłaszcza w przypadku gdy ktos wykazuje postawe taka jak Ty " a dlaczego nie??? własnie ze tak" " a dlaczego nie musi?? własnie ze musi"

[paula78]

Napisane przez aniko 23

a czy pytania w stylu " Czy wie pani że to Biblia" to nie wścibstwo?? po co jej ta wiedza???

poza tym co to ma do rzeczy??? czy jedno zachowania swiadczy o pełnym obrazie tego jak katolik podchodzi do Biblii??

jaka wiedza przeciez kioskara wiedzial ze to biblia i poinformowala o tym kupującą i tyle.

przeczytaj to co napisalm ,nie swiadczy o tym jak katolik podchodzi do bibli ale jak katolik widzi wyznawcow innych wiar .

napisalam to jakos ciekawostke ,smieszna życiową historie ale widze ze nalezy wszytko rozkładać na czynniki pierwsze.

[scarlett26]

Napisane przez paula78

boje sie takich wyznań w ustach młodych osób ,przerażające to jest .
miałas tak zawsze ?

myslicie ,że Bóg/bóg dodaje wielkosc i sile wiary innym osobom od osob ktore ja utracily/nie chcialy/lub nigdy nie mialy ?

co jest przerażające? co miałam zawsze mieć?

myślę że Bóg jako taki nie dodaje wielkości i siły wiary, ale daje wiarę w przyszłość, nadzieję na to, że będzie dobrze i miłość, której każdy potrzebuje w życiu.

[wenedka]

Napisane przez paula78

jaka wiedza przeciez kioskara wiedzial ze to biblia i poinformowala o tym kupującą i tyle.

przeczytaj to co napisalm ,nie swiadczy o tym jak katolik podchodzi do bibli ale jak katolik widzi wyznawcow innych wiar .

napisalam to jakos ciekawostke ,smieszna życiową historie ale widze ze nalezy wszytko rozkładać na czynniki pierwsze.

Tamta kobieta moze i widzi innowiercow w ten sposob, ale nie stanowi to swiadectwa postawy wszystkich katolikow.

[scarlett26]

Napisane przez Ninquelote

Jeśli piszesz o Bogu religii monoteistycznej, istoty nadprzyrodzonej i używasz małej litery to po prostu popełniasz błąd ortograficzny i twój ateizm nie ma tu żadnego znaczenia.

[Deede]

Napisane przez Ninquelote

Jeśli piszesz o Bogu religii monoteistycznej, istoty nadprzyrodzonej i używasz małej litery to po prostu popełniasz błąd ortograficzny i twój ateizm nie ma tu żadnego znaczenia.

Wiem o tym doskonale, ale nie rozumiem, dlaczego kogoś ma to boleć? Jeśli napiszę Bóg, to wcale nie oznacza, że automatycznie mam większy szacunek dla tej religii. To jak z nauczycielami i wychowawcami, którzy oburzają się, że 18-letni uczeń/wychowanek rzuci im coś na "ty". Sądzą, że jeśli ktoś zwraca się do nich per pan/pani to okazuje im szacunek. Mocno by się zdziwili, jak jest naprawdę Dajcie spokój..

[Eva ID]

Napisane przez scarlett26

Ciekawa jestem, jak mnie odbieracie... Tęsknię za Bogiem, a jednocześnie jestem od Niego daleko... Teraz nie umiem już żyć bez TŻta w tym fizycznym wymiarze... Czy też nie zasługuję na miano katoliczki?

Bardzo ładnie to opisałaś Scarlett.

Nie jesteś daleko od Boga, bo jest on miłosierny i miłościwy i zawsze jest blisko Ciebie.

Co do słowa "Bóg", to bez względu na wiarę lub niewiarę, sam szacunek wymaga aby pisać Bóg z dużej litery, ktoś kto tego nie robi, to.... ehhh... szkoda słów.

[MarudexuS]

Napisane przez aniko 23

teraz widze ze doczytalas i wyrwalas pojedyncze stwierdzenia z kilku moich postow , sklecilas je w jaks tam calosc i czego oczekujesz???

to co mialam na mysli wyrazilam powyzej...nie bede sie powtarzac...zwłaszcza w przypadku gdy ktos wykazuje postawe taka jak Ty " a dlaczego nie??? własnie ze tak" " a dlaczego nie musi?? własnie ze musi"

Nie chcesz powtarzać to nie powtarzaj. Po prostu zdziwiona jestem Twoją "wcześniejszą" definicją ateisty. Fakt, zgadzam się, że zwykle są to ludzie o wolnym umyśle, ale chcąc nie chcąc ich poczynania są zdeterminowane jakąś tam masowością, bo do cholery przyszło im żyć w katopolandzie i się muszą dostosować.

I nie rozumiem pytania. Skleciłam sobie coś w całość, wyraziłam swoje zdanie. Chyba na tym dyskusja polega, czyż nie? A czego Ty oczekujesz po tej dyskusji hmm?
I chyba normalne w dyskusji jest, że podaje się argumenty, by udowodnić, że coś "musi być", i "właśnie, że jest tak". Dziwne masz podejście.

[Deede]

Napisane przez Eva ID

Bardzo ładnie to opisałaś Scarlett.

Nie jesteś daleko od Boga, bo jest on miłosierny i miłościwy i zawsze jest blisko Ciebie.

Co do słowa "Bóg", to bez względu na wiarę lub niewiarę, sam szacunek wymaga aby pisać Bóg z dużej litery, ktoś kto tego nie robi, to.... ehhh... szkoda słów.

O tym szacunku pisałam - wielka litera w tym przyp. to nie oznaka szacunku, ale respektowanie zasad pisowni.. Gdybym przejmowała się tym, że np. ktoś pisze moje imię małą literą, to nie nie świadczyłoby to dobrze o moim poczuciu własnej wartości. Chociażby.

[MarudexuS]

Napisane przez Deede

O tym szacunku pisałam - wielka litera w tym przyp. to nie oznaka szacunku, ale respektowanie zasad pisowni.. Gdybym przejmowała się tym, że np. ktoś pisze moje imię małą literą, to nie nie świadczyłoby to dobrze o moim poczuciu własnej wartości. Chociażby.

Hmm tu by trzeba było spytać może Miodka
W końcu katolicki bóg też ma jakąś swoją nazwę. A słowo bóg może oznaczać wiele innych bogów, dla kogoś bogiem mogą być pieniądze, czy wtedy też pisze się bóg z dużej litery, bo kogoś z małej może urazić? Wg mnie z dużej można pisać np Jahwe, to ma już sens.
Tu z tą wielką literą jednak chodzi chyba o ten tzw szacunek, tak jak piszemy Pan, Pani itd.

[irie18*]

no własnie katolicki Bog nie ma zadnej swojej nazwy chyba. A pisanie go z duzej litery to nie jest kwestia wiary ani szacunku tylko ortografii

[Klarissa]

Napisane przez MarudexuS

Hmm tu by trzeba było spytać może Miodka
W końcu katolicki bóg też ma jakąś swoją nazwę. A słowo bóg może oznaczać wiele innych bogów, dla kogoś bogiem mogą być pieniądze, czy wtedy też pisze się bóg z dużej litery, bo kogoś z małej może urazić? Wg mnie z dużej można pisać np Jahwe, to ma już sens.
Tu z tą wielką literą jednak chodzi chyba o ten tzw szacunek, tak jak piszemy Pan, Pani itd.

Pan i pani nie zawsze piszemy duża literą, to zależy od tego co jest po "panu" czy "pani"

Napisane przez irie18*

no własnie katolicki Bog nie ma zadnej swojej nazwy chyba. A pisanie go z duzej litery to nie jest kwestia wiary ani szacunku tylko ortografii

Taka zasada pisowni wynika z tradycji i nie ma żadnego uzasadnienia w ewolucji języka a jest tylko kwestią właśnie szacunku - tak jak pisanie imion z dużej litery. Masz rację co do tego, że "katolicki bóg" nie ma imienia innego niż słowo "Bóg" wobec czego używa się tego zwrotu tak, jak używa się imienia "Józek" dla określenia jakiegoś Józka. Jesteśmy od wieków tak przesiąknięci katolicyzmem, że odbiło się to nawet na ortografii

[MarudexuS]

Napisane przez irie18*

no własnie katolicki Bog nie ma zadnej swojej nazwy chyba. A pisanie go z duzej litery to nie jest kwestia wiary ani szacunku tylko ortografii

Hmmm to czyim imieniem w takim razie jest Jahwe?
I dlaczego tylko katolicki ma prawo bycia pisanym z wielkiej litery? a może ja czczę Słońce, proszę od dziś pisać je z wielkiej tylko przecież ludy pogańskie właśnie słońce czciły

---------- Dopisano o 07:54 ---------- Poprzedni post napisano o 07:50 ----------

Napisane przez Klarissa

Pan i pani nie zawsze piszemy duża literą, to zależy od tego co jest po "panu" czy "pani"



Taka zasada pisowni wynika z tradycji i nie ma żadnego uzasadnienia w ewolucji języka a jest tylko kwestią właśnie szacunku - tak jak pisanie imion z dużej litery. Masz rację co do tego, że "katolicki bóg" nie ma imienia innego niż słowo "Bóg" wobec czego używa się tego zwrotu tak, jak używa się imienia "Józek" dla określenia jakiegoś Józka. Jesteśmy od wieków tak przesiąknięci katolicyzmem, że odbiło się to nawet na ortografii

No właśnie, piszemy Pan i Pani jak chcemy wyrazić szacuek, tak jak Bóg z wielkiej. Wydaje mi się, że to kwestia wyboru, tzn w pewnych sytuacjach faktycznie wypada, np. pisząc oficjalne pismo "Szanowna Pani", natomiast pisząc już w luźnej rozmowie "jakaś pani przeszła obok" nie trzeba. Wydaje mi się, że mam takie samo prawo pisać bóg z małej litery, gdyż dla mnie jest po prostu jednym z wielu.