Psychiatra

[miss90]

dziewczyny na jakiej podstawie można dostać nauczanie indywidualne ?

[Nemezja]

Napisane przez miss90

dziewczyny na jakiej podstawie można dostać nauczanie indywidualne ?

Najczęściej jakaś poważna choroba.

[blue_apple]

miss90 u mnie w szkole są to osoby, które nie są w stanie uczyć się w klasie, z innymi osobami, bo przeszkadzają (i sobie i innym) i są w stanie uważać tylko na lekcjach indywidualnych.

pralinko to nieciekawie, że tak do tego podeszła pedagog.
Mam nadzieję, że uda Ci się zmienić szkołę. I że tak będzie o wiele lepiej.

Margaret90 Ale nie martw się, podjęłaś ten najważniejszy krok - chcesz wybrać się do lekarza ze swoim problemem, umówiłaś się na wizytę. Szkoda, że masz ją za tyle czasu. I mam nadzieję, że nie zmienisz decyzji

Trzymajcie się...

[bini6]

Napisane przez pralinka_

Byłam wczoraj na tej rozmowie z pedagogiem.
Było tak miło, że aż szkoda gadać
Pani stwierdziła, że to moje widzimisię, że robię to, bo chcę pokazać jaką kontrolę mam nad rodzicami, itp.
A najgorsze były jej teksty jak się rozpłakałam.
Moja mama dzwoniła do jednej szkoły i ma spotkanie za tydzień. Mam nadzieję, że coś z tego wyniknie. Bo ja nie mam zamiaru wrócić do tej szkoły.
Aaa i droga pani pedagog zaczęła mnie straszyć policją i sądem. Ale jak zauważyła, że mam te jej teksty gdzieś to już nie gadała o nim.

Ta pani pedagog to chyba pomylila sie z zawodem bo mi sie wydaje ze ona powinna ci pomoc a nie ciebie straszyc takie podejscie do niczgo nie prowadzi trzymam kciuki i wierze ze wszystko sie ulozy i znajdziesz dla siebie odpowiednia szkole

[Margaret90]

Napisane przez miss90

dziewczyny na jakiej podstawie można dostać nauczanie indywidualne ?

Nauczanie indywidualne dostaje się wtedy, kiedy jesteś ciężko chora, jesteś po wypadku i długo wracasz do zdrowia, kiedy masz fobię szkolną i nie jesteś w stanie przebywać z dziećmi i nauczycielami w jednym pomieszczeniu, również jak masz ciężką depresję bądź schizofrenię, ale tą decyzję musi podjąć dyrekcja z gronem pedagogicznym.

[bini6]

Bini6- czy jednoczesnie bierzesz leki i masz psychoterapię? Jeśli tak, to skąd się wie czy pomaga jedno czy drugie

U mnie bylo tak ze po pierwszych lekach czulam sie lepiej dostalam drugie i poczulam sie znowu gorzej wiec lekarz zmienil mi na inne i czuje sie lepiej ja to po prostu czuje zaczelam jesc poszlam do szkoly co jeszcze pare miesiecy bylo to nie mozliwe a jesli chodzi o psychologa bardzo lubie tam chodzic bo to jest jedyna osoba ktora mnbie tak naprawde do konca zrozumie i moge jej powiedziec o wszystkim

[miss90]

aha to musze sie wybrać do psychiatry.
żeby tylko udało mi sie to załatwić jak najszybciej

[neska951]

Witam nowe dziewczyny w wątku
fajnie że Wam pomaga

pralinko współczuje Ci że musisz pracować z takim kiepskim pedagogiem.....



czapeczkaelfa pozwole sobie odpowiedzieć na pytanie które zadałaś bini na temat leków, leki zazwyczaj znoszą dolegliwoości psychosomatyczne takie jak bóle wszelkiego rodzaju [ np brzucha spowodowane przez neerwy oczywiście], zmniejszają płaczliwość,niepokój ,oczywiście piszę tylko z własnego doświadczenia,

Dziewczyny nie wiem czy wpadnę przed Świętami a więc wszystkiego najlepszego , zdrowych i spokojnych Świąt Wam życzę

[bini6]

Dziewczyny nie wiem czy wpadnę przed Świętami a więc wszystkiego najlepszego , zdrowych i spokojnych Świąt Wam życzę

Dziekuje ja rowniez zycze tobie zdrowych spokojnych swiat i wracaj do nas szybko

[Margaret90]

Miss90 psychiatra od razu nie wystawi takiego zaświadczenia, będziesz musiała pójść także do psychologa, potem zapewne psychoterapia. Większe szanse mają ci, którzy przychodzą ze szpitala psychiatrycznego... nawet nie wiemy w czym leży problem...

Neska wesołych i spokojnych świąt życzę wracaj do nas szybko

Bini to naprawdę wspaniała wiadomość, że psychoterapia oraz farmakoterapia działają. Podobno jedno i drugie to sukces i duże prawdopodobieństwo wyjścia z tej koszmarnej choroby.

Dzisiaj jest mi jakoś źle, pocharatałam sobie ramie i teraz mnie boli...
Bini a czy Twoja wychowawczyni wie, że się leczysz? Jestem ciekawa czy trzeba mówic o takich rzeczach dyrekcji?

[bini6]

Bini a czy Twoja wychowawczyni wie, że się leczysz? Jestem ciekawa czy trzeba mówic o takich rzeczach dyrekcji?

Tzn ja chodze do szkoly dla doroslych wiec to byla iwylacznie moja decyzja ze poszlam do panii derektor jej o tym powiedziec ze wzgledu ze ja bardzo balam sie chodzenia do szkoly bo mam zle wspomnienia jesli chodzi o szkole u mnie nauczyciele wiedza ze choruje a klasie powiedzialam sama bo wiedzialam ze sa to luydzie dojrzali i ze zrozumieja

[bini6]

Bini to naprawdę wspaniała wiadomość, że psychoterapia oraz farmakoterapia działają. Podobno jedno i drugie to sukces i duże prawdopodobieństwo wyjścia z tej koszmarnej choroby.

Bardzo duzo zalezy rowniez od nas samych

[miss90]

tylko ja już byłam u psychologa i nic nie stwierdził. ;/

[Margaret90]

A nie wmawiasz sobie przypadkiem, że szkoła jest beznadziejna? Powiem Ci jedno: Nie warto wymyślać sobie chorób psychicznych bo jak na nie zapadniesz ( nie daj Boże) będziesz żałowała, że żyjesz. Spróbuj jeszcze pójśc do innego psychologa, może nie powiedziałąś mu wszystkiego

[bini6]

Napisane przez miss90

tylko ja już byłam u psychologa i nic nie stwierdził. ;/

Bo psycholog nie moze ci postawic diagnozy nie ma do tego prawa diagnoze moze postawic tylko lekarz ja tez chodzilam przez pare miesiecy do psychologa nie powiedziala mi ze mam depresje dopiero jak poszlam do psychiatry to sie dowiedzialam ze mam depresje

[bini6]

Napisane przez Margaret90

A nie wmawiasz sobie przypadkiem, że szkoła jest beznadziejna? Powiem Ci jedno: Nie warto wymyślać sobie chorób psychicznych bo jak na nie zapadniesz ( nie daj Boże) będziesz żałowała, że żyjesz. Spróbuj jeszcze pójśc do innego psychologa, może nie powiedziałąś mu wszystkiego

Powiem ci ze moja rodzina tez caly czas mowila ze ja sobie to wmawiam ze boje sie szkoly i ze jestem zwykla histeryczka ale ja czulam sama ze ze mna dzieje sie cos nie tak zdecydowalam ze zapisze sie do psychiatry pomimo sprzeciwu rodzicow i dzisiaj dziekuje bogu ze to zrobilam bo mogloby mnie juz tutaj z wami nie byc

[Margaret90]

Rodzice a psycholog to dwie odmienne nurty. Rodzice fakt powstrzymują się od wiadomości, ze ich dziecko moze być chore i wymaga leczenia psychotropami, ale psycholog ma z takimi ludźmi na co dzień styczność. On jest w końcu lekarzem duszy. Psychiatra to zwykły lekarz do którego udaejmy się po recepty albo zmianę leku, on z nami nie rozmawia ( poza wyjątkami) tylko zadaje rutynowe pytania, jesli tak każdy poszedłby do psychiatry to wyszedłby z receptą...

[bini6]

Napisane przez Margaret90

Rodzice a psycholog to dwie odmienne nurty. Rodzice fakt powstrzymują się od wiadomości, ze ich dziecko moze być chore i wymaga leczenia psychotropami, ale psycholog ma z takimi ludźmi na co dzień styczność. On jest w końcu lekarzem duszy. Psychiatra to zwykły lekarz do którego udaejmy się po recepty albo zmianę leku, on z nami nie rozmawia ( poza wyjątkami) tylko zadaje rutynowe pytania, jesli tak każdy poszedłby do psychiatry to wyszedłby z receptą...

Tak ale czasami sam psycholog nie wystarcza a mysle ze to duzo zalezy od lekarza czy jest lekarzem z powolania czy jest lekarzem tylko dlatego zeby miec z tego pieniadze i wpypisuje tylko recepty

[miss90]

Napisane przez bini6

Powiem ci ze moja rodzina tez caly czas mowila ze ja sobie to wmawiam ze boje sie szkoly i ze jestem zwykla histeryczka ale ja czulam sama ze ze mna dzieje sie cos nie tak zdecydowalam ze zapisze sie do psychiatry pomimo sprzeciwu rodzicow i dzisiaj dziekuje bogu ze to zrobilam bo mogloby mnie juz tutaj z wami nie byc

mam tak samo

[blue_apple]

Miss90 nie czekaj więc i wybierz się do psychiatry, bądź zmień psychologa jeśli poprzedni nie pomógł...

[bini6]

Napisane przez blue_apple

Miss90 nie czekaj więc i wybierz się do psychiatry, bądź zmień psychologa jeśli poprzedni nie pomógł...

Tez jestem tego samego zdania

[Margaret90]

Dziewczyny mają rację. Tak samo jak Bini udałam się do psychiatry bez zgody mamy, która była przeciwna. Jeśli sama o sobie nie zdecydujesz nikt Ci nie pomoże, chociaż byś prosiła i błagała na kolanach. Takie są realia. Przyjaciele odsuwają się na bok, jak ktoś jest zepsuty, niezdolny do pochłaniania problemów to już nie istnieje. Moja koleżanka ma podobne do mnie problemy i to mnie burzy...odpychamy siebie nawzajem...dziś czuję sie okropnie, najchętniej rozpierniczyłabym cały świat, nie wiem kim jestem, uciekłabym z domu przed siebie. Codziennie powtarzam sobie '' żyj w normalnym świecie, nie tym wymyślonym'', ale ja nie potrafię. Bierze mnie ****ica kiedy widze to całe zło, nie wiem co robić. I znów wpadłam w wir okaleczania a jeszcze miesiąc temu zarzekałam się, że nigdy więcej tego nie zrobię. Czuję się nikim, i proszę nie piszcie, że będzie dobrze, i, że jestem fajna bo to jeszcze pogarsza sprawę. Ile człowiek może słyszeć, że jutro będzie lepiej jak jest tak beznadziejnie...i jeszcze nie wie do końca na co jest chory. I nawet nie mam z kim o tym porozmawiać...

[Nemezja]

Margaret,mnie też nieraz denerwują te zapewnienia,że jutro będzie lepiej.Mówią to osoby,które nigdy się tak nie czuły,a na pewno nie przez tak długi czas,skąd mogą wiedzieć,że będzie dobrze?Mam wrażenie,że niektórzy mówią tak na odczepnego,nie wiedzą co powiedzieć,to tak sobie klepią.Ale żalu do nikogo nie mam,gdybym nie doświadczyła tego,czego doświadczam,nie rozumiałabym tego i też być może bym tak mówiła.Ja sama nie wiem jak będzie jutro,jak to się skończy...Ale nas życie doświadcza,nie ma co Przykro,że nie masz z kim o tym porozmawiać,ale w wirtualnym świecie masz tylko(a może aż)nas

Bini,a te wizyty u psychologa do którego chodziłaś na początku i nie brałaś jeszcze leków - pomogły Ci czy "jak grochem o ścianę"?

[bini6]

Czulam dokladnie to samo ale pomimo tego ze napisalas zeby nie pisac ze bedzie dobrze to ja napisze bedzie dobrze tez w to nie wierzylam ale jednak sie tak stalo musisz w to uwierzyc bo inaczej nic z tego nie bedzie jesli nie masz z kim pogadac a masz ochote to ja bardzo chetnie z tobo pogadam na wizazu masz moje gg ja wierze w to ze bedzie dobrze tutaj polecam forum ktory jest poswiecony depresji i nie tylko na ktorym ja rowniez jestem zapisana http://www.psychiatria.info.pl/phpBB2/index.php

[Margaret90]

Nemezja dziękuję, ale gdyby to był jedyny problem...nie wiem co się ze mną dzieje to jest nie do opisania...

[bini6]

Bini,a te wizyty u psychologa do którego chodziłaś na początku i nie brałaś jeszcze leków - pomogły Ci czy "jak grochem o ścianę"?

[/quote] Tak nie bralam jeszcze wtedy lekow bardzo chcialam isc wtedy do szkoly a ta pani psycholog zamiast mi pomagac dolowala mnie jeszcze bardziej wiec juz do niej nie poszlam dostalam adres do przychodni do ktorej teraz chodze ale postanowilam ze tym razem zapisze sie do psychiatry no a ten tak jak juz napisalam wczesniej wlaczyl mi w leczenie rowniez psychologa

[Nemezja]

Napisane przez Margaret90

Nemezja dziękuję, ale gdyby to był jedyny problem...nie wiem co się ze mną dzieje to jest nie do opisania...

Mam takie momenty,kiedy czuję się tak,że normalnie...i właśnie wtedy mówię,że to jest nie do opisania.Nie lubię tego uczucia,bo nie wiadomo o co w ogóle chodzi Chciałabym wtedy pstryknąc palcami,zasnąć i obudzić się za miesiąc,kiedy może poczuję się inaczej.Ale takich cudów nie ma,niestety...
Ten etap na razie minął,ostatnio czuję się nieokreślenie,tak jak dzisiaj.Niby dobrze,ale humor zmienia się kilkanaście razy w ciągu dnia,za chwilę coś sobie przypomnę i przychodzi wewnętrzny lęk,taki ,że ten humor,który pozostał zniża się do poziomu zerowego.Chyba przedwczoraj może na godzinę poczułam się tak,jak powinnam zawsze się czuć.Sens wszystkiego,zero lęków,żyć nie umierać.Poczułam wtedy co tracę przez tego potwora wykrzesującego resztki energii,ile rzeczy mogłabym zrobić,z czego mogłabym się cieszyć...i zaczęłam płakać,że marnuję życie takim samopoczuciem,że to święto jak czuję się dobrze.

Nie wiem,czy dobrze zrozumiałam o tym okaleczaniu - tniesz się?

Bini,trafiłaś chyba na psychologa mijającego się z powołaniem

[Margaret90]

Nemezja widzisz sama jak nam życie ucieka przez palce, my nawet nie potrafimy go złapać, dosięgnąć... Czuję sie tak jakbym lawirowała pomiędzy czymś niewidzialnym a moje życie znikło, rozproszyło się w przestrzeni...tak tne się...

[bini6]

Tez tak mysle ama do was dziewczyny pytanie a bierzecie leki ?

[bini6]

Napisane przez Nemezja

Mam takie momenty,kiedy czuję się tak,że normalnie...i właśnie wtedy mówię,że to jest nie do opisania.Nie lubię tego uczucia,bo nie wiadomo o co w ogóle chodzi Chciałabym wtedy pstryknąc palcami,zasnąć i obudzić się za miesiąc,kiedy może poczuję się inaczej.Ale takich cudów nie ma,niestety...
Ten etap na razie minął,ostatnio czuję się nieokreślenie,tak jak dzisiaj.Niby dobrze,ale humor zmienia się kilkanaście razy w ciągu dnia,za chwilę coś sobie przypomnę i przychodzi wewnętrzny lęk,taki ,że ten humor,który pozostał zniża się do poziomu zerowego.Chyba przedwczoraj może na godzinę poczułam się tak,jak powinnam zawsze się czuć.Sens wszystkiego,zero lęków,żyć nie umierać.Poczułam wtedy co tracę przez tego potwora wykrzesującego resztki energii,ile rzeczy mogłabym zrobić,z czego mogłabym się cieszyć...i zaczęłam płakać,że marnuję życie takim samopoczuciem,że to święto jak czuję się dobrze.

Nie wiem,czy dobrze zrozumiałam o tym okaleczaniu - tniesz się?

Bini,trafiłaś chyba na psychologa mijającego się z powołaniem

Jak ja znam to uczucie bardzo diobrze co opisalas chociaz doznaje go juz coraz mniej ale mam chwile zalamania ale wtedy sobie mysle ze nie moge zaprzepascic tego co juz osiagnelam