Rozstanie z facetem, część XXV

[lovecranberries]

Mnie na duchu podtrzymuje to, że jutro zaczynam szkolenie a za tydzień pracę W sumie jestem jeszcze przed rozstaniem, ale samo czekanie na spotkanie jest straszne...

[Tindomerel_]

Napisane przez lovecranberries

Mnie na duchu podtrzymuje to, że jutro zaczynam szkolenie a za tydzień pracę W sumie jestem jeszcze przed rozstaniem, ale samo czekanie na spotkanie jest straszne...

Czemu z nim zrywasz?

[lovecranberries]

Napisane przez Tindomerel_

Czemu z nim zrywasz?

Nie zrywam z nim. Jest jedyną bliską mi osobą... Ale po tym jak nie powiedziałam mu o moich kłopotach, stwierdził, że nie chce dalej żyć w kłamstwie, więc dziś jak się spotkamy, pewnie ze mną zerwie

[behemotkot]

Ja zostałam sama w mieszkaniu.
Mój były stwierdził,że sie nudzi wiec idzie na kręgle ze swoimi "nowymi znajomymi".
Mam wrażenie,że tylko ja przezywam to rozstanie. Ryczę, rozpamiętuje...a on jakby nigdy nic wychodzi to na 1 to na 2 spotkanie. Czuje się jakbym była już niepotrzebna, jakby to 5 lat było bez znaczenia...

Ale mi smutno...

[stupify]

Napisane przez Kornelciaczek

Kobieto to Ty sprawna, jak żołnierze


Znam ten ból dobitnie

sprawna to byłam, teraz jestem zapuszczona

---------- Dopisano o 17:25 ---------- Poprzedni post napisano o 17:24 ----------


Tam nie ma mięśniaków Ale okładać dobrze umieją

Ja śpię po 5 -6 h tragedia!!

A co robisz na co dzien?

---------- Dopisano o 17:25 ---------- Poprzedni post napisano o 17:25 ----------


Jaki tytuł?

Też mam takie odczucia

A wiesz obejrzalam w koncu ten slynny film trzy metry nad niebem, czy cos w tym stylu ale mnie nie zachwycil, a tylko zepsul humor
---------- Dopisano o 17:26 ---------- Poprzedni post napisano o 17:25 ----------


Zawsze możesz mnie zabrać

Moja db kiedyś przyjaciółka teraz koleżanka też mnie z Sylwestrem wyhu***

Napisane przez paputek00

Idę na drugą randkę

Daj znac jak tam poszlo i powodzonka

Napisane przez behemotkot

Ja zostałam sama w mieszkaniu.
Mój były stwierdził,że sie nudzi wiec idzie na kręgle ze swoimi "nowymi znajomymi".
Mam wrażenie,że tylko ja przezywam to rozstanie. Ryczę, rozpamiętuje...a on jakby nigdy nic wychodzi to na 1 to na 2 spotkanie. Czuje się jakbym była już niepotrzebna, jakby to 5 lat było bez znaczenia...

Ale mi smutno...

Jezu jaka fatalna sytuacja, ja to bym oszalala... Dlugo jeszcze bedziecie razem mieszkac? Wspolczuje

No to zaczynam piwkowac

[behemotkot]

Jezu jaka fatalna sytuacja, ja to bym oszalala... Dlugo jeszcze bedziecie razem mieszkac? Wspolczuje

No to zaczynam piwkowac [/QUOTE]

Do końca listopada.
Ja to już bym chciała zapomnieć o nim. Szkoda,że sie nie da tak łatwo.

Co do piwkowania to tylko pozazdrościć, lepsze to niz siedzieć i ryczeć.

[charlie charlie]

mam dzisiaj baaaardzo zly dzien. zreszta taki sam jak ostatni tydzien chcialabym zeby to juz sie skonczylo..

[stupify]

Napisane przez behemotkot

Jezu jaka fatalna sytuacja, ja to bym oszalala... Dlugo jeszcze bedziecie razem mieszkac? Wspolczuje

No to zaczynam piwkowac

Do końca listopada.
Ja to już bym chciała zapomnieć o nim. Szkoda,że sie nie da tak łatwo.

Co do piwkowania to tylko pozazdrościć, lepsze to niz siedzieć i ryczeć.[/QUOTE]

To już niedlugo, 1,5 tygodnia i wreszcie odetniesz sie od niego

Napisane przez charlie charlie

mam dzisiaj baaaardzo zly dzien. zreszta taki sam jak ostatni tydzien chcialabym zeby to juz sie skonczylo..

Jejku dziewuchy, uszy do góry Mi też źle, niedobrze, ale nie rozczulam sie nad soba (taaa a dzisiaj rano łzy w oczach), damy rade

Kurde pije w samotnosci jak alkoholik, a zaraz bede smęcic wspołlokatorowi nad uchem

[behemotkot]

http://www.youtube.com/watch?v=WAOLp7Fe0gY

Mela Koteluk
nie powinnam jej tutaj zapuszczać, ale że mam smętny humor-wrzucam.

[Tindomerel_]

To dzisiaj chyba jest jakiś dzień smutku , bo ja też smęcę.Eh. Chyba przestaję wierzyć w miłość.

[ajam89]

ja z kazdym dniem zamiast coraz lepiej czuje się coraz gorzej

[Tindomerel_]

A ja z każdym dniem coraz dziwniej.

[Kwiatuszek133]

Moim zdaniem ktos powinien wymyslic przysic wylacz/wlacz uczucia. Ja dzis mam dzien gdzie caly dzien gadalam z przyjaciolke przez skype wiec jest spoko

http://www.youtube.com/watch?v=gv9hr...eature=related

[Nuria147]

Napisane przez behemotkot

Ja zostałam sama w mieszkaniu.
Mój były stwierdził,że sie nudzi wiec idzie na kręgle ze swoimi "nowymi znajomymi".
Mam wrażenie,że tylko ja przezywam to rozstanie. Ryczę, rozpamiętuje...a on jakby nigdy nic wychodzi to na 1 to na 2 spotkanie. Czuje się jakbym była już niepotrzebna, jakby to 5 lat było bez znaczenia...

Ale mi smutno...

Współczuję tej całej sytuacji z mieszkaniem. Mój były wyprowadził się tego samego wieczora kiedy sie rozstaliśmy- wziął plecak i poszadł do hostelu na tej samej ulicy co nasze mieszkanie. A ja zostam sama i trzęsłam się z płaczu całą noc, ale potem było tylko łatwiej.
Trzymam kciuki żebyś szybko znalazła mieszkanie i mogła się odciąć!
Poza tym on pewnie też to przeżywa, tylko nie chce tego okazywać, może to jego sposób na ruszenie dalej?

Napisane przez Tindomerel_

A ja z każdym dniem coraz dziwniej.

Jak ja ;/ raz czuję się dobrze, jestem pewna siebie, a po chwili jakiś dołek, melancholia, sama nie wiem jak to nazwać.

Napisane przez Kwiatuszek133

Moim zdaniem ktos powinien wymyslic przysic wylacz/wlacz uczucia.

O, to, to! Dokładnie! ;D

[Tindomerel_]

[QUOTE=Kwiatuszek133;37747 075]Moim zdaniem ktos powinien wymyslic przysic wylacz/wlacz uczucia. Ja dzis mam dzien gdzie caly dzien gadalam z przyjaciolke przez skype wiec jest spoko



też tak uważam!

http://www.youtube.com/watch?v=K703v...eature=related

---------- Dopisano o 21:37 ---------- Poprzedni post napisano o 21:33 ----------

Napisane przez Nuria147

Jak ja ;/ raz czuję się dobrze, jestem pewna siebie, a po chwili jakiś dołek, melancholia, sama nie wiem jak to nazwać.

Nie wiem w ogóle jak mam to wszystko sobie poukładać i posklejać na tyle,żeby mieć z nim kontakt. Bo on chce.Ja też.Kiedyś. Tylko jak?

Dziwnie mi, bo nie wariuję na zasadzie: o Boże jak ja mam mieć z nim kontakt, skoro tak bardzo go kocham?! raczej..: jak mam się się z nim przyjaźnić, kiedy straciłam wiarę we wszystko co do tej pory mnie napędzało do działania?

[Kwiatuszek133]

Chociaz zyje az/tylko 20 lat dalej nie ogarniam wielu rzeczy. Mowi sie, ze kazde cierpienie ma jakis sens, ze w koncu spotka nas szczescia itd. Ale przeciez jest pelno histori, ze ktos umiera nieszczesliwy :/

Tak samo dlaczego sa osoby silniejsze i slabsze? Kurde ja strasznie wolno hm dorastam jesli chodzi o strefe emocjonalna :/ Kiedys to w ogole bylam slaba, nie powiedzialabym nic, by nie stracic. Teraz jestem silniejsza jednak nie na tyle by walczyc o siebie i swoje szczescie. Czemu jedni potrafia jasno powiedziec "NIE" a drudzy " nie umiem bez niego zyc i nie potrafie odejsc" Nie rozumiem nic zwiazane z uczuciami. Przeciez podobno to rozum wysyla wszystkie sygnaly w naszym ciele, wiec jak to w koncu jest? To jedna czesc rozumu kocha a druga jest ta myslaca?

[ulicznica]

Kwiatuszek, po co się w to pakujesz, dajesz się wciągać w jakieś rodzinne gierki? Ratuj siebie, a nie cały świat dookoła.

Wróciłam z kolacji dzisiaj o 12 w południe , matka oczywiście obrażona, że jej 24-letnia córka nie dzwoni, że nie wróci na noc (mimo że uprzedzałam, że jadę na kolację, podałam nawet adres, a ona stwierdziła że przecież ma mój telefon, więc jak coś, to zadzwoni). Czuję, że zbliża się czas, kiedy będę mogła odciąć tą toksyczną pępowinę i sytuację - szukam pracy, najchętniej w branży, która mnie interesuje, w piątek załatwię sobie przeniesienie mojej renty z ZUS, którą mama dostaje do ręki na wpłatę przelewem, na moje konto. Od dłuższego czasu nie czuję się, jakbym była u siebie, tylko na jej łasce (mimo, że sama zarządzam tymi pieniędzmi, i na życie wydaję tylko z nich, ewentualnie tego, co zarobię / dorobię). Ona oczywiście nie wierzy ani na słowo, że się kiedykolwiek od niej wyprowadzę i próbuje cały czas mnie zdołować (a tym mnie w domu nie zatrzyma na pewno), więc osiąga skutek wręcz odwrotny do zamierzanego. 24 lata to trochę za późno na odebranie jakiejkolwiek lekcji wychowania od matki - tym bardziej że wcześniej byłam zupełnie sama i nikt się mną nie interesował. Można powiedzieć, że wychowałam się sama, więc nie rozumiem o co teraz te pretensje, zupełnie jakbyśmy wcześniej byli zupełnie normalną zdrową rodzinką.

A sama kolacja - okazało się, że z jego strony z perspektywami na dalsze kolacje, spotkania, rozmowy (zapytałam go rano, czy chce to dalej ciągnąć). Na razie bez zobowiązań, po prostu łapiemy wspólne dobre chwile, coraz lepiej się rozumiemy, poznajemy się. I tak jest dobrze

[Tindomerel_]

Chciałabym,żeby mnie przytulił.

Myślę sobie,że chyba wolałabym,żebyśmy się rozstali w gniewie, wyklinając siebie nawzajem a nie tak słodko miło i uroczo i przyjaźnie. Ehh.Ja najbardziej boję się tego,że nie zaufam już nikomu. W ogóle jaką miłość ma rację bytu? Jaką ma się gwarancję,że nawet po ślubie, nas nie opuści ukochany facet? I potem co? Dla mnie ślub nie jest tylko papierkiem, jak już się z kimś zwiążę, to na zawsze, co jeśli po 3 latach małżeństwa usłyszę: nie kocham cię już?

Kwiatuszek133 ja mam 21:P mam taki sam chaos myślowy jak ty;d

[Kwiatuszek133]

Napisane przez Tindomerel_

Chciałabym,żeby mnie przytulił.

Myślę sobie,że chyba wolałabym,żebyśmy się rozstali w gniewie, wyklinając siebie nawzajem a nie tak słodko miło i uroczo i przyjaźnie. Ehh.Ja najbardziej boję się tego,że nie zaufam już nikomu. W ogóle jaką miłość ma rację bytu? Jaką ma się gwarancję,że nawet po ślubie, nas nie opuści ukochany facet? I potem co? Dla mnie ślub nie jest tylko papierkiem, jak już się z kimś zwiążę, to na zawsze, co jeśli po 3 latach małżeństwa usłyszę: nie kocham cię już?

Kwiatuszek133 ja mam 21:P mam taki sam chaos myślowy jak ty;d

Nic nie jest pewne I choc ktos jest szczesliwy i mowi, ze nigdy nie opusci, to to nie jest pewne wszystko w sumie jest 50/50 niestety.

Uwierz , ze nie byloby ci lepiej rozstac sie w gniewie, bo bys sie zadreczala i chciala zgody, co by powodowalo jeszcze wieksza tesknote- tak mysle

[Tindomerel_]

Każdy wolałby inną wersję rozstania niż ma najwidoczniej.
Najlepiej byłoby się w ogóle nie rozstawać, chociaż ja widzę,że moje było potrzebne i słuszne a ja nie miałam siły tego zrobić. Mimo wszystko tęsknię za nim. Chociaż przyszło mi dzisiaj do głowy,że tęsknię bardziej za uczuciem niż za nim.

[Kornelciaczek]

Dziś mija 5 miesięcy, pamiętałam ostatnio o tym, a dziś kompletnie mi wyleciało z głowy

---------- Dopisano o 22:01 ---------- Poprzedni post napisano o 22:00 ----------

Napisane przez ajam89

ja z kazdym dniem zamiast coraz lepiej czuje się coraz gorzej

Znam ten ból, bo przerabiam to chyba

---------- Dopisano o 22:05 ---------- Poprzedni post napisano o 22:01 ----------

Napisane przez ulicznica

Kwiatuszek, po co się w to pakujesz, dajesz się wciągać w jakieś rodzinne gierki? Ratuj siebie, a nie cały świat dookoła.

Wróciłam z kolacji dzisiaj o 12 w południe , matka oczywiście obrażona, że jej 24-letnia córka nie dzwoni, że nie wróci na noc (mimo że uprzedzałam, że jadę na kolację, podałam nawet adres, a ona stwierdziła że przecież ma mój telefon, więc jak coś, to zadzwoni). Czuję, że zbliża się czas, kiedy będę mogła odciąć tą toksyczną pępowinę i sytuację - szukam pracy, najchętniej w branży, która mnie interesuje, w piątek załatwię sobie przeniesienie mojej renty z ZUS, którą mama dostaje do ręki na wpłatę przelewem, na moje konto. Od dłuższego czasu nie czuję się, jakbym była u siebie, tylko na jej łasce (mimo, że sama zarządzam tymi pieniędzmi, i na życie wydaję tylko z nich, ewentualnie tego, co zarobię / dorobię). Ona oczywiście nie wierzy ani na słowo, że się kiedykolwiek od niej wyprowadzę i próbuje cały czas mnie zdołować (a tym mnie w domu nie zatrzyma na pewno), więc osiąga skutek wręcz odwrotny do zamierzanego. 24 lata to trochę za późno na odebranie jakiejkolwiek lekcji wychowania od matki - tym bardziej że wcześniej byłam zupełnie sama i nikt się mną nie interesował. Można powiedzieć, że wychowałam się sama, więc nie rozumiem o co teraz te pretensje, zupełnie jakbyśmy wcześniej byli zupełnie normalną zdrową rodzinką.

A sama kolacja - okazało się, że z jego strony z perspektywami na dalsze kolacje, spotkania, rozmowy (zapytałam go rano, czy chce to dalej ciągnąć). Na razie bez zobowiązań, po prostu łapiemy wspólne dobre chwile, coraz lepiej się rozumiemy, poznajemy się. I tak jest dobrze

moja by mnie chyba zabiła! Żeby ona się dowiedziała co czasem wyczynia Jej córeczka to Jak jestem w domu u rodziców to totalna kontrola jakbym miała 15 lat

Nigdy na nic nie jest za późno!!

i powodzenia.

[Malla]

Napisane przez howdoi

Akurat w tym miejscu każda rada jest cenna. Byłam strasznie cieżkim przypadkiem, i wiem, że to było z mojej i tylko wyłącznie z mojej winy, nie chciałam przemówic sobie do rozsądku, nakrecałam sie niepotrzebnie, przez co przechodziłam straszne katorgi sama ze sobą.

Najlepszym sposobem jest zajecie sie sobą, znalezienie pasji, czy też jakiegoś zainteresowania, które nas pochłonie.

Oj kochana, były cięższe przypadki

Napisane przez behemotkot

Ja zostałam sama w mieszkaniu.
Mój były stwierdził,że sie nudzi wiec idzie na kręgle ze swoimi "nowymi znajomymi".
Mam wrażenie,że tylko ja przezywam to rozstanie. Ryczę, rozpamiętuje...a on jakby nigdy nic wychodzi to na 1 to na 2 spotkanie. Czuje się jakbym była już niepotrzebna, jakby to 5 lat było bez znaczenia...

Ale mi smutno...

To najczęstszy sposób facetów na radzenie sobie z rozstaniem - imprezy, udawanie, że jest ok, a nawet i wyrywanie lasek. To nie znaczy, że ich w żaden sposób nie smuci życiowa zmiana.

Zresztą... ma siedzieć z Tobą w tej sytuacji? Trochę niezręcznie...

Mój eks po 2 miesiącach szalonego życia napisał, że na zewnątrz dusza towarzystwa, ale beze mnie jest wrakiem.

[Nuria147]

Napisane przez Tindomerel_

Nie wiem w ogóle jak mam to wszystko sobie poukładać i posklejać na tyle,żeby mieć z nim kontakt. Bo on chce.Ja też.Kiedyś. Tylko jak?

Dziwnie mi, bo nie wariuję na zasadzie: o Boże jak ja mam mieć z nim kontakt, skoro tak bardzo go kocham?! raczej..: jak mam się się z nim przyjaźnić, kiedy straciłam wiarę we wszystko co do tej pory mnie napędzało do działania?

No ale właśnie- dlaczego chcesz mieć z nim kontakt, przyjaźnić się z nim?Nie boisz się, że to będzie zbyt bolesne, będzie budziło wspomnienia i nie pozwoli Ci ruszyć dalej?

Napisane przez Tindomerel_

Każdy wolałby inną wersję rozstania niż ma najwidoczniej.
Najlepiej byłoby się w ogóle nie rozstawać, chociaż ja widzę,że moje było potrzebne i słuszne a ja nie miałam siły tego zrobić. Mimo wszystko tęsknię za nim. Chociaż przyszło mi dzisiaj do głowy,że tęsknię bardziej za uczuciem niż za nim.

Ja miałam tak samo- "formalnie" zakończył to mój ex, ale oboje o tym myśleliśmy od jakiegoś czasu, byliśmy ze sobą nieszczęśliwi. On wiedział, że ja cierpię w związku, ale też powiedziałam mu że mimo to nie jestem w stanie tego zakończyć. Tak więc on musiał podjąć decyzję. I myślę, że za jakiś czas będę mu za to wdzięczna, ze miał odwagę to zrobić.
Też myślę, że to chodzi bardziej o uczucie, tylko musisz przestać wiązać to uczucie z nim.

Napisane przez Tindomerel_

Chciałabym,żeby mnie przytulił.

Myślę sobie,że chyba wolałabym,żebyśmy się rozstali w gniewie, wyklinając siebie nawzajem a nie tak słodko miło i uroczo i przyjaźnie. Ehh.Ja najbardziej boję się tego,że nie zaufam już nikomu. W ogóle jaką miłość ma rację bytu? Jaką ma się gwarancję,że nawet po ślubie, nas nie opuści ukochany facet? I potem co? Dla mnie ślub nie jest tylko papierkiem, jak już się z kimś zwiążę, to na zawsze, co jeśli po 3 latach małżeństwa usłyszę: nie kocham cię już?

A co by to zmieniło? Ja miałam takie rozstanie z pierwszym ex- z ogromną awanturą i histerią z jego strony i owszem, straciłam zupełnie do niego szacunek i nie miałam przez to rozterek czy do niego wracac jak chciał ale nie wiem czy te nerwy wtedy były tego warte.
A co do miłości- oczywiście, że nie ma gwarancji, ale dla mnie w miłość jest wpisane zaufanie, które sprawia, że wierzysz, że ta druga osoba Cię nie skrzywdzi. Pewnie, można się naciąć, uczucia mogą wygasnąć, ale często to nie jest wina tylko jednej strony, to jest coś na co sie wspólnie pracuje.
Przepraszam, że tak chaotycznie, mam nadzieję, że zrozumiesz o co mi chodzi
W każdym razie- nie trac nadziei i nie wątp

Napisane przez ulicznica

Wróciłam z kolacji dzisiaj o 12 w południe , matka oczywiście obrażona, że jej 24-letnia córka nie dzwoni, że nie wróci na noc (mimo że uprzedzałam, że jadę na kolację, podałam nawet adres, a ona stwierdziła że przecież ma mój telefon, więc jak coś, to zadzwoni). Czuję, że zbliża się czas, kiedy będę mogła odciąć tą toksyczną pępowinę i sytuację - szukam pracy, najchętniej w branży, która mnie interesuje, w piątek załatwię sobie przeniesienie mojej renty z ZUS, którą mama dostaje do ręki na wpłatę przelewem, na moje konto. Od dłuższego czasu nie czuję się, jakbym była u siebie, tylko na jej łasce (mimo, że sama zarządzam tymi pieniędzmi, i na życie wydaję tylko z nich, ewentualnie tego, co zarobię / dorobię). Ona oczywiście nie wierzy ani na słowo, że się kiedykolwiek od niej wyprowadzę i próbuje cały czas mnie zdołować (a tym mnie w domu nie zatrzyma na pewno), więc osiąga skutek wręcz odwrotny do zamierzanego. 24 lata to trochę za późno na odebranie jakiejkolwiek lekcji wychowania od matki - tym bardziej że wcześniej byłam zupełnie sama i nikt się mną nie interesował. Można powiedzieć, że wychowałam się sama, więc nie rozumiem o co teraz te pretensje, zupełnie jakbyśmy wcześniej byli zupełnie normalną zdrową rodzinką.

A sama kolacja - okazało się, że z jego strony z perspektywami na dalsze kolacje, spotkania, rozmowy (zapytałam go rano, czy chce to dalej ciągnąć). Na razie bez zobowiązań, po prostu łapiemy wspólne dobre chwile, coraz lepiej się rozumiemy, poznajemy się. I tak jest dobrze

Gratuluję udanego wieczoru i nie tylko
No i powodzenia w szukaniu pracy!

[Tindomerel_]

[QUOTE=Nuria147;37748670]No ale właśnie- dlaczego chcesz mieć z nim kontakt, przyjaźnić się z nim?Nie boisz się, że to będzie zbyt bolesne, będzie budziło wspomnienia i nie pozwoli Ci ruszyć dalej?


Bo przyjaźnimy się od 5 lat, to strasznie fajny chłopak i nikt mnie tak nie rozumie jak on i jesteśmy identycznie pokręceni i nie chcę tracić tego.
Własnie ja się dziwnie czuję, bo wcale nie czuję cierpienia ani nie jojdam :OOoo Boże dlaczego on mnie zostawił jak ja go tak strasznie kocham??
Ostatnio rozmawialiśmy 2h i potem nie czułam niczego negatywnego ani bolesnego..
Wspomnienia zawsze będą,nawet jakbym go spotkała za 50 lat;d
Czuję się tak,jakbym już ruszyła dalej, bo niczego nie rozpamiętuję, nie smęcę,nie płaczę,nie myślę o powrotach. Prszyło mi na myśl,że może zwyczajnie ja też się w tym związku już pod koniec wypaliłam?

Z resztą miałam okazję już płakać, wymiotować z nerwów, nie jeść nie spać itp itd jak mnie przed zerwaniem zostwił na miesiąc bez kontaktu. Chyba już się wysmuciłam tyle ile potrzebowałam.

Ale brakuje mi go,nie jego jako mojej miłości,tak zwyczajnie, jego towarzystwa.

Ja miałam tak samo- "formalnie" zakończył to mój ex, ale oboje o tym myśleliśmy od jakiegoś czasu, byliśmy ze sobą nieszczęśliwi. On wiedział, że ja cierpię w związku, ale też powiedziałam mu że mimo to nie jestem w stanie tego zakończyć. Tak więc on musiał podjąć decyzję. I myślę, że za jakiś czas będę mu za to wdzięczna, ze miał odwagę to zrobić.
Też myślę, że to chodzi bardziej o uczucie, tylko musisz przestać wiązać to uczucie z nim.

Ja też


A co by to zmieniło? Ja miałam takie rozstanie z pierwszym ex- z ogromną awanturą i histerią z jego strony i owszem, straciłam zupełnie do niego szacunek i nie miałam przez to rozterek czy do niego wracac jak chciał ale nie wiem czy te nerwy wtedy były tego warte.
Pewnie masz rację.

[Nuria147]

Napisane przez Tindomerel_

Bo przyjaźnimy się od 5 lat, to strasznie fajny chłopak i nikt mnie tak nie rozumie jak on i jesteśmy identycznie pokręceni i nie chcę tracić tego.
Własnie ja się dziwnie czuję, bo wcale nie czuję cierpienia ani nie jojdam :OOoo Boże dlaczego on mnie zostawił jak ja go tak strasznie kocham??
Ostatnio rozmawialiśmy 2h i potem nie czułam niczego negatywnego ani bolesnego..
Wspomnienia zawsze będą,nawet jakbym go spotkała za 50 lat;d
Czuję się tak,jakbym już ruszyła dalej, bo niczego nie rozpamiętuję, nie smęcę,nie płaczę,nie myślę o powrotach. Prszyło mi na myśl,że może zwyczajnie ja też się w tym związku już pod koniec wypaliłam?

Z resztą miałam okazję już płakać, wymiotować z nerwów, nie jeść nie spać itp itd jak mnie przed zerwaniem zostwił na miesiąc bez kontaktu. Chyba już się wysmuciłam tyle ile potrzebowałam.

Ale brakuje mi go,nie jego jako mojej miłości,tak zwyczajnie, jego towarzystwa.

Hm, jeśli tak to chyba rozumiem o co chodzi. Brakuje Ci go jako bliskiej osoby. Jeśli tak jest, a jak piszesz- nie cierpisz już i nie rozpamiętujesz- to może kontakt z nim nie jest takim złym pomysłem? Po prostu ja u siebie nie widzę takiej możliwości, no ale każdy zwiazek, rozstanie, etc. jest inne, może u Was to zadziała? Życzę Ci żeby tak było

[paputek00]

Napisane przez nothinggood

Weszłam w nowy etap - nienawiść do eksa.

Fajnie, tak trzymaj! To zdecydowanie najwygodniejsza opcja Mam nadzieję, że impreza wypali, zawsze to okazja do poznania nowych osób. Oby znajomość dalej się rozwijała

Napisane przez behemotkot

Ja zostałam sama w mieszkaniu.
Mój były stwierdził,że sie nudzi wiec idzie na kręgle ze swoimi "nowymi znajomymi".
Mam wrażenie,że tylko ja przezywam to rozstanie. Ryczę, rozpamiętuje...a on jakby nigdy nic wychodzi to na 1 to na 2 spotkanie. Czuje się jakbym była już niepotrzebna, jakby to 5 lat było bez znaczenia...

Ale mi smutno...

Pocieszę Cię, że ja po zerwaniu z chłopakiem (z którym mieszkałam) uciekałam z domu do znajomych, na grilla, na imprezę... udawałam uśmiechniętą i radosną. W środku byłam przybita ale dopiero kiedy się wyprowadził pozwoliłam sobie na krótką załamkę. Fakt, że sama to zakończyłam ale nie było mi lekko.

Napisane przez ulicznica

A sama kolacja - okazało się, że z jego strony z perspektywami na dalsze kolacje, spotkania, rozmowy (zapytałam go rano, czy chce to dalej ciągnąć). Na razie bez zobowiązań, po prostu łapiemy wspólne dobre chwile, coraz lepiej się rozumiemy, poznajemy się. I tak jest dobrze

Nigdy nie miałam dystansu do takich sytuacji Chyba miałam szczęście, bo zawsze szybko przechodziłam do poważniejszych relacji i nie musiałam się zastanawiać jaki to etap znajomości Inna sprawa jeśli Tobie odpowiada taka sytuacja

Tindomerel_ - też wolałabym mieć żal, rozstać się w złości i psioczyć na niego. Uważam, że tak jest dużo łatwiej, bo zaciera się pozytywny wizerunek EXa i szybciej dochodzę do siebie.

Randka sympatyczna ale z mojej strony nic nie zaskoczyło. Jeśli na drugim spotkaniu dalej spoglądam na zegarek i mam ochotę wracać do domu to nic z tego nie będzie. Szkoda, bo chłopak jest sympatyczny i trochę mi go szkoda.

[TreParole]

Witam Nie sądziłam,że to się wydarzy ale jednak się wydarzyło... W poniedziałek mój ponad 3-letni związek zakończył się. On go zakończył. Powoli dochodzę do siebie. Za dużo powiedział co bolało i nadal boli.Będzie boleć. Nie mogę sobie uświadomić ,że to już jest niestety koniec... Miałam plany,marzenia a teraz się czuję tak jakby to było bez znaczenia... Wiele poświęciłam dla tego związku a poczułam się tak jakbym swojego eks Tż-ta nigdy do końca nie poznała.
Pozdrawiam wszystkich

[Kwiatuszek133]

Napisane przez TreParole

Witam Nie sądziłam,że to się wydarzy ale jednak się wydarzyło... W poniedziałek mój ponad 3-letni związek zakończył się. On go zakończył. Powoli dochodzę do siebie. Za dużo powiedział co bolało i nadal boli.Będzie boleć. Nie mogę sobie uświadomić ,że to już jest niestety koniec... Miałam plany,marzenia a teraz się czuję tak jakby to było bez znaczenia... Wiele poświęciłam dla tego związku a poczułam się tak jakbym swojego eks Tż-ta nigdy do końca nie poznała.
Pozdrawiam wszystkich

Az sie przykro czyta, ze tyle rozstan... Trzymaj sie!

[behemotkot]

Napisane przez stupify

[/B]

Do końca listopada.
Ja to już bym chciała zapomnieć o nim. Szkoda,że sie nie da tak łatwo.

Co do piwkowania to tylko pozazdrościć, lepsze to niz siedzieć i ryczeć.

To już niedlugo, 1,5 tygodnia i wreszcie odetniesz sie od niego



Boże, najgorsze, że ja wcale się od niego nie chce odcinać...tak wiem, wiem-tak będzie dla mnie najlepiej...

---------- Dopisano o 08:41 ---------- Poprzedni post napisano o 08:39 ----------

Napisane przez nuria147

współczuję tej całej sytuacji z mieszkaniem. Mój były wyprowadził się tego samego wieczora kiedy sie rozstaliśmy- wziął plecak i poszadł do hostelu na tej samej ulicy co nasze mieszkanie. A ja zostam sama i trzęsłam się z płaczu całą noc, ale potem było tylko łatwiej.
Trzymam kciuki żebyś szybko znalazła mieszkanie i mogła się odciąć!
Poza tym on pewnie też to przeżywa, tylko nie chce tego okazywać, może to jego sposób na ruszenie dalej?


Jak ja ;/ raz czuję się dobrze, jestem pewna siebie, a po chwili jakiś dołek, melancholia, sama nie wiem jak to nazwać.

Napisane przez nuria147

tez tak myślę, że ma taki sposób na odreagowanie, żeby tylko coś robić, żeby nie myśleć. Zresztą ja też wolę taka formę odreagowania.
O, to, to! Dokładnie! ;d

---------- Dopisano o 08:44 ---------- Poprzedni post napisano o 08:41 ----------

Napisane przez Malla

Oj kochana, były cięższe przypadki

To najczęstszy sposób facetów na radzenie sobie z rozstaniem - imprezy, udawanie, że jest ok, a nawet i wyrywanie lasek. To nie znaczy, że ich w żaden sposób nie smuci życiowa zmiana.

Zresztą... ma siedzieć z Tobą w tej sytuacji? Trochę niezręcznie...

Mój eks po 2 miesiącach szalonego życia napisał, że na zewnątrz dusza towarzystwa, ale beze mnie jest wrakiem.

Wiem,że niezręcznie. Źle mi z tym wszystkim, ale nie winie go za to.

Powinnam myśli skierować na coś innego, np. na to za kilka dni zostanę ciotką

---------- Dopisano o 08:48 ---------- Poprzedni post napisano o 08:44 ----------

Napisane przez TreParole

Witam Nie sądziłam,że to się wydarzy ale jednak się wydarzyło... W poniedziałek mój ponad 3-letni związek zakończył się. On go zakończył. Powoli dochodzę do siebie. Za dużo powiedział co bolało i nadal boli.Będzie boleć. Nie mogę sobie uświadomić ,że to już jest niestety koniec... Miałam plany,marzenia a teraz się czuję tak jakby to było bez znaczenia... Wiele poświęciłam dla tego związku a poczułam się tak jakbym swojego eks Tż-ta nigdy do końca nie poznała.
Pozdrawiam wszystkich

Witamy
Co się stało?
No i jak się w tej sytuacji odnajdujesz...

[charlie charlie]

mnie boli tylko to, że to wszystko stało się tak nagle - było tak cudownie a on nagle stracił zainteresowanie... i w sumie nawet nie walczył o to.