Pieniądze nas w końcu poróżnią- problem

[SaBina1989]

Czemu piszecie że łokcie sobie urabiam po to by na chwilę błysnąć i dać więcej do koperty? :/

cały czas piszę- czy 250 zł od osoby to tak dużo? kiedy robiłyście wesela to nie liczyłyście na coś żeby chociaż minimalnie się zwróciło? nie udaję kogoś kim nie jestem, przyjaciółka wie jak zarabiam. Ja tylko chcę być w porządku, uważam że mam zdrowe ręce to mogę im coś dać.
Sorry- ale pójście za darmo - kiedy o weselu się wiedziało od x czasu- to dla mnie wstyd.


Dojrzewa we mnie myśl o rozstaniu,bardzo powoli, bo poza aspektem finansowym jesteśmy świetną parą.. z całą pewnością łatwo mi mówić kiedy sobie razem radośnie mieszkamy u rodziców.

---------- Dopisano o 19:34 ---------- Poprzedni post napisano o 19:31 ----------

Napisane przez skazana_na_bluesa

jeśli nie masz do niego szacunku to taki związek nie ma sensu.

proszę o czytanie ze zrozumieniem. Wizażanka zapytała jakim prawem kpię z jego wykształcenia- kpię z kierunku- do kierunku nie mam szacunku. Jak słyszę hasło o jego studiach to w głowie pojawia mi się ''5 lat w plecy''.

[201803290936]

Napisane przez SaBina1989

(...)
Komunikacja między nami jest świetna, naprawdę. Tylko w tym jednym przypadku... ja po prostu nie wiem- czy mi wypada od niego wymagać ? w końcu to mój gość, tak?

Taaa, jasne. Może i oboje znacie chiński, tylko najwidoczniej różne dialekty.

[wikti]

Napisane przez SaBina1989

Kpię.... bo uważam że kierunek który wybrał (chociaż na jednej z lepszych uczelni) jest wylęgarnią bezrobotnych. Z tego co wiem- NIKT z jego bliskich znajomych nie pracuje w zawodzie. No może jedna osoba której się udało. Pracują w czymś innym, ale zmarnowali 5 lat.
Te dwa lata wystarczyły bym straciła do tego cały szacunek... nic na to nie poradzę. Dwa lata z nim jestem, podnosiłam na duchu gdy dostawał kolejną odmowę. Gdybym była taka wredna to by mnie zostawił.
Postanowiałam napisać tu żeby trochę uporządkować swoje myśli odnośnie tego wszystkiego co trwa te dwa lata.

Zanim zaczęłam tę dorywczą pracę jakoś to przetrawiałam i czekaliśmy, rozmawialiśmy o przyszłości. Odkąd ją zaczęłam i fakt-bywam częściej zmęczona- zaczęły nachodzić mnie złe myśli z którymi przestaję sobie radzić.

A i jeszcze jedno- rozmawialiśmy o tym wielokrotnie. Nie milczę jak owca od tych dwóch lat, uwierz. Rozmowy o pracę kończą się jego złym humorem, ja wychodzę na kogoś kto go popycha i męczy.... nawet mu zaproponowałam żeby sobie dorobił na czas tego ''czekania na rekrutację'' bo przecież chyba każdy chce mieć swoje pieniądze nie?
Dziś właśnie była ta rozmowa. Dlaczego nie poszedł? ''Nie...bo nie. Ale o co mi chodzi?''

On nie wyjedzie zagranicę... to nie ten typ.
Rodzice załatwią mu pracę i będzie się uważał za wielkiego Pana
to nie jest facet dla Ciebie, zasługujesz na pracowitego.. wykształconego chłopaka, który Cię zrozumie. to że on umie rozmawiać z Twoimi rodzicami nic nie znaczy.. brakuje mu najważniejszego - rąk do uczciwej pracy... życie to poważna sprawa.. a jak on straci cudowną pracę a Ty będziesz na macierzyńskim.. - masz pewność, że on stanie na wysokości zadania i utrzyma rodzinę? słuchaj, nie masz 15 lat by byc w jakimś niedojrzałym związku.. lata lecą i szkoda ich marnować na kogoś kto ma poważne sprawy w nosie.
Zresztą, wracając do wątku wesela.. wstyd by mi było iść jako osoba towarzysząca i nie dorzucić się do koperty..

[blue houdini]

Kobieto, kpisz z jego wykształcenia i określasz kierunek jako "wylęgarnię bezrobotnych", a sama pracujesz na wykładaniu towaru w markecie... No Twoje studia w takim razie też są średnio przyszłościowe.
No ale widzę, że Ty na forum tylko umiesz "porządkować myśli", a w realu traktujesz go jak jajko. Co to w ogóle za tekst z tym męczeniem? Coś na to odpowiedziałaś w ogóle?
Nie strzelaj sobie w stopę i nie jedź z nim za granicę przynajmniej, bo będziesz tam go utrzymywać, zobaczysz. Jak masz jechać, to sama.

[zlotniczanka]

Napisane przez SaBina1989

Kpię.... bo uważam że kierunek który wybrał (chociaż na jednej z lepszych uczelni) jest wylęgarnią bezrobotnych. Z tego co wiem- NIKT z jego bliskich znajomych nie pracuje w zawodzie. No może jedna osoba której się udało. Pracują w czymś innym, ale zmarnowali 5 lat.

nie wiem, co on skończył, ja jestem po archeologii - pracowałam w zawodzie, bardzo sobie cenię te doświadczenia, ale okazało się, że są także inne rzeczy, które można robić, za lepsze pieniądze. Nie krytykuj kierunku studiów, bo żadne studia nie gwarantują obecnie zatrudnienia. Znam ludzi po swoim kierunku, którzy robią kariery WSZĘDZIE, a znam też takich, co kończyli prawo z dyplomem na 5 i dziś parzą kawę albo siedzą w domu. Nie studia są tu problemem, a osobowość Twojego faceta. Po prostu nie umiesz przyznać, że masz go powoli dość i myślisz o odejściu.

[SaBina1989]

Napisane przez blue houdini

Kobieto, kpisz z jego wykształcenia i określasz kierunek jako "wylęgarnię bezrobotnych", a sama pracujesz na wykładaniu towaru w markecie... No Twoje studia w takim razie też są średnio przyszłościowe.
No ale widzę, że Ty na forum tylko umiesz "porządkować myśli", a w realu traktujesz go jak jajko. Co to w ogóle za tekst z tym męczeniem? Coś na to odpowiedziałaś w ogóle?
Nie strzelaj sobie w stopę i nie jedź z nim za granicę przynajmniej, bo będziesz tam go utrzymywać, zobaczysz. Jak masz jechać, to sama.

to praca dorywcza- żeby sobie dorobić w miesiąc na wesele.
A tak pozatym- JA PRACUJĘ chociaż.

Ale dzięki za odpowiedź. Nie przyszłam tu szukać głaskania mnie po głowie.

[201803290936]

Napisane przez SaBina1989

(...)
proszę o czytanie ze zrozumieniem. Wizażanka zapytała jakim prawem kpię z jego wykształcenia- kpię z kierunku- do kierunku nie mam szacunku. Jak słyszę hasło o jego studiach to w głowie pojawia mi się ''5 lat w plecy''.

Skazana_na_bluesa może źle to ujęła, bo tu nie chodzi o to, że nie szanujesz go jako człowieka (w takim podstawowym zakresie pojęcia), ale powoli nie masz go ZA CO szanować, a może bardziej: on powoli nie ma Ci czym imponować. Bo "zakochanie" jest super, ale do czasu i nie zastąpi patrzenia na partnera / partnerkę z podziwem za to jaki / jaka jest, co robi, jak robi, co potrafi. Człowiek, z którym chcemy dzielić życie musi nam czymś imponować, pokazywać, że z nim nie zginiemy. Jasne, dla jednego to będzie "mamy na piwo, fajki i pizzę, ekstra", dla drugiego umiejętność oszczędzania, zapłacone rachunki, własny kąt, dla jeszcze innego co najmniej pół miliona na koncie, dwa samochody, dom. Ale czymś imponować musi, pokazywać "robię coś, rozwijam się, możesz na mnie liczyć". Bo partnera tak naprawdę wybieramy od nowa każdego dnia. Nawet przy 10 kredytach i 10 dzieci, da się wstać i wyjść. To nie staż, nie obowiązek, nie rady przyjaciół, nie "o jak ładnie razem wyglądacie", ostatecznie trzymają nas z tym drugim człowiekiem, ale poczucie "chcę, bo ten człowiek jest dla mnie najlepszy, razem zbudujemy coś trwałego i silnego". Czujesz do niego coś takiego?

[madana]

Napisane przez SaBina1989

to praca dorywcza- żeby sobie dorobić w miesiąc na wesele.
A tak pozatym- JA PRACUJĘ chociaż.

Ale dzięki za odpowiedź. Nie przyszłam tu szukać głaskania mnie po głowie.

- wiesz, czego nie rozumiem? Bycia w trudnej sytuacji finansowej, początkach pracy itp.- i dawanie na wesele 500 zł, bo to ma być 250 zł za osobę- serio na weselu TAK można podchodzić do gości? Jako tych spłacających wykupione miejsca tam, gdzie organizowane jest wesele.
W sumie też im więcej piszesz o pracy, a raczej jej braku i niechęci (jak np. wobec pracy i zarobku zaproponowanego przez Twojego ojca chłopakowi) do pracy chłopaka- to jakoś nie bardzo wyobrażam sobie waszego życia serio, gdzie są jakieś rachunki, wydatki na jedzenie/ubrania itp. - i wy sami macie za te rzeczy płacić.

[SaBina1989]

Napisane przez zlotniczanka

nie wiem, co on skończył, ja jestem po archeologii - pracowałam w zawodzie, bardzo sobie cenię te doświadczenia, ale okazało się, że są także inne rzeczy, które można robić, za lepsze pieniądze. Nie krytykuj kierunku studiów, bo żadne studia nie gwarantują obecnie zatrudnienia. Znam ludzi po swoim kierunku, którzy robią kariery WSZĘDZIE, a znam też takich, co kończyli prawo z dyplomem na 5 i dziś parzą kawę albo siedzą w domu. Nie studia są tu problemem, a osobowość Twojego faceta. Po prostu nie umiesz przyznać, że masz go powoli dość i myślisz o odejściu.

w ostatnim zdaniu- cóż, masz rację

[201704210903]

Napisane przez SaBina1989

podejście do życia jego mamy całkiem mnie zastrzeliło. Rozmawiając z nią opowiedziałam jej o tym że już dwukrotnie starałam się o staż w zawodzie - znalazłam miejsce,potencjalny pracodawca jak najbardziej chętny aby mnie wziąć - ale UP nie ma pieniędzy i stażu nie dostałam. Tak więc chociaż planowałam z mojej pracy (sklep) w końcu się zwolnić na rzecz stażu- no nie zrobię tego póki co. Jego mama na to - to no żebym się zwolniła z pracy i poszła tam na wolontariat - bo najważniejsze żeby było co wpisać w cv że w ogóle mam doświadczenie.

Szkoda tylko że w czasie studiów robiłam (oczywiście bezpłatne) praktyki w 7-8 placówkach!!!!!! z racji studiów- były obowiązkowe i tak, ale doświadczenie jakieś już mam.
Nie zrozumcie mnie źle- gdyby to było coś warte to poszłabym na ten wolontariat, ale ostatnio miałam nawet kontakt w sprawie pracy w zawodzie - kobieta obejrzała moje cv i zapytała tylko ''czy ma pani jakiś staż zawodowy poza praktykami''? oczywiście nie... i już się nie odezwała.
Może to też za wysokie mniemanie o sobie- ale wolontariat to ja mogłam robić bez dyplomu, teraz z dyplomem robiąc za darmo i tak mnie nikt nie doceni... a ten pracodawca który chętnie by mnie przyjął na staż, zastrzegł już na początku że i tak mnie nie zatrudni po stażu bo nie ma funduszy.

A czemu on nie pójdzie na wolntariat ?
Jesteś bardzo pracowita i zaradna osobą

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[oliwia18]

Autorko, jakie studia kończyliście?

[blue houdini]

Autorko, ja z Ciebie nie kpię, tylko pokazuję Twój błąd w myśleniu. Odbyłaś pierdyliard bezpłatnych praktyk i bardzo się starasz, a nie masz pracy zgodnej z Twoim wykształceniem. Przyganiał kocioł garnkowi.
Po prostu się ocknij i zamiast wymyślać, dlaczego jeszcze jest słabym materiałem na męża/chłopaka/etc., że jego studia są głupie, przerzuca węgiel babci za pieniądze, nic nie robi, po prostu przyznaj, że Ci ten darmozjad przeszkadza i wkurza. A wtedy albo z nim pogadaj, albo zerwij.

[EllisMeddle]

Napisane przez Doris1981

Człowiek, z którym chcemy dzielić życie musi nam czymś imponować, pokazywać, że z nim nie zginiemy. Jasne, dla jednego to będzie "mamy na piwo, fajki i pizzę, ekstra", dla drugiego umiejętność oszczędzania, zapłacone rachunki, własny kąt, dla jeszcze innego co najmniej pół miliona na koncie, dwa samochody, dom. Ale czymś imponować musi, pokazywać "robię coś, rozwijam się, możesz na mnie liczyć".

Bardzo dobrze powiedziane. Dokładnie to było powodem zakończenia mojego kilkuletniego związku, w którym wszystko grało, poza tym, że ja się poruszałam do przodu, miałam jakieś ambicje, zainteresowania, a mój partner stał w miejscu i nic nie zapowiadało, że to się jakoś zmieni.

[SaBina1989]

Napisane przez Doris1981

Skazana_na_bluesa może źle to ujęła, bo tu nie chodzi o to, że nie szanujesz go jako człowieka (w takim podstawowym zakresie pojęcia), ale powoli nie masz go ZA CO szanować, a może bardziej: on powoli nie ma Ci czym imponować. Bo "zakochanie" jest super, ale do czasu i nie zastąpi patrzenia na partnera / partnerkę z podziwem za to jaki / jaka jest, co robi, jak robi, co potrafi. Człowiek, z którym chcemy dzielić życie musi nam czymś imponować, pokazywać, że z nim nie zginiemy. Jasne, dla jednego to będzie "mamy na piwo, fajki i pizzę, ekstra", dla drugiego umiejętność oszczędzania, zapłacone rachunki, własny kąt, dla jeszcze innego co najmniej pół miliona na koncie, dwa samochody, dom. Ale czymś imponować musi, pokazywać "robię coś, rozwijam się, możesz na mnie liczyć". Bo partnera tak naprawdę wybieramy od nowa każdego dnia. Nawet przy 10 kredytach i 10 dzieci, da się wstać i wyjść. To nie staż, nie obowiązek, nie rady przyjaciół, nie "o jak ładnie razem wyglądacie", ostatecznie trzymają nas z tym drugim człowiekiem, ale poczucie "chcę, bo ten człowiek jest dla mnie najlepszy, razem zbudujemy coś trwałego i silnego". Czujesz do niego coś takiego?

mogę powiedzieć że czułam- tak jak piszesz- na początku związku zwłaszcza. A teraz już nie wiem.. ostatnio coraz częściej właśnie łapię się na takim myśleniu że nie widzę naszej ''wspólnej'' przyszłości i to mnie zaczeło przerażać. Moje myśli o nim zaczęły mnie przerażać. Żyję tym ''za miesiąc rozmowa rekrutacyjna, teraz się uda, muszę to jeszcze przeczekać''.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez SaBina1989

Te dwa lata wystarczyły bym straciła do tego cały szacunek...

SAMA TO NAPISAŁAŚ.

[wikti]

to jest leniuch... do niczego Ci taki facet nie jest potrzebny.. chyba, że do seksu... w każdej innej sferze Cię zawodzi.. byłam w dokładnie takiej sytuacji jak Ty.. i odeszłam od faceta lenia.. wolę sobie teraz buty kupić niż jego utrzymywać :P czy tam lepszy puder.. wcześniej na wszystkim oszczędzałam, bo było krucho z kasą.. odkąd jestem sama - odżyłam i Tobie też tego z całego serca życzę

czasy są trudne, mało kto pracuje w zawodzie.. dobrze, że coś robisz.. i przynajmniej masz własne pieniążki. Pójdźcie razem na wesele, ale potem podejmij decyzję..

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Zastanawia mnie jedno: dlaczego to Ty miałabyś pokrywać cały koszt prezentu na wesele? Jakim on jest niby Twoim gościem? Przecież to nie Ty organizujesz wesele! On jest tak samo zaproszony jak Ty, jeśli podejmuje się wziąć na siebie rolę tzw. "osoby towarzyszącej" (zakładam, że nie jest wymieniony z imienia i nazwiska w zaproszeniu - jeśli jest, to tym bardziej!), to podejmuje się także uczestniczenia w kosztach imprezy. Jak by to było w przyszłości, jesteście małżeństwem, ale za prezent dla Twojej siostry płacisz Ty, bo to Twoja siostra?

[SaBina1989]

Napisane przez skazana_na_bluesa

SAMA TO NAPISAŁAŚ.

''Kpię.... bo uważam że kierunek który wybrał (chociaż na jednej z lepszych uczelni) jest wylęgarnią bezrobotnych. Z tego co wiem- NIKT z jego bliskich znajomych nie pracuje w zawodzie. No może jedna osoba której się udało. Pracują w czymś innym, ale zmarnowali 5 lat.
Te dwa lata wystarczyły bym straciła do tego cały szacunek... nic na to nie poradzę.''

cały czas odnosiłam się do jego studiów. Wałkowaliśmy temat jego kierunku/opowiadał mi o nim niezliczoną ilość razy. Jak na początku wydawały mi się interesujące/ ciekawe/przyszłościowe/cokolwiek - to teraz mam już chyba na dyskusje o nich alergię. A on widzi siebie TYLKO w tym, nic innego nie bierze pod uwagę.

[201803290936]

Napisane przez SaBina1989

mogę powiedzieć że czułam- tak jak piszesz- na początku związku zwłaszcza. A teraz już nie wiem.. ostatnio coraz częściej właśnie łapię się na takim myśleniu że nie widzę naszej ''wspólnej'' przyszłości i to mnie zaczeło przerażać. Moje myśli o nim zaczęły mnie przerażać. Żyję tym ''za miesiąc rozmowa rekrutacyjna, teraz się uda, muszę to jeszcze przeczekać''.

Na początku to szanować i podziwiać można nawet największego menela (to oczywiście tylko przykład, a nie porównanie), którego największą umiejętnością życiową jest sprawne otwieranie zębami butelki piwa nie przerywając przy tym palenia peta. Tak działa zakochanie (nie mylić z miłością), zauroczenie, myślenie, że jakoś to będzie, oby razem. Tobie po prostu zauroczenie przeszło i widzisz, że pomimo tego, że byś może chciała, za bardzo nie masz go za co kochać i szanować i że tego uczucia nie wystarczy na kolejne np. 20 lat. Jasne, to nie znaczy że masz zrywać, możesz poczekaj jeszcze trochę, dać mu szansę, twardo porozmawiać (twardo = są pewne rzeczy, które mogą doprowadzić do naszego rozstania, zamiast: nigdy się nie rozstaniemy, bo ja Cię misiu tak kocham). Twój czas, Twoje życie, Twój wybór, tylko wybierz dobrze.

[ondatrazibethicus]

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;47716975]Zastanawia mnie jedno: dlaczego to Ty miałabyś pokrywać cały koszt prezentu na wesele? Jakim on jest niby Twoim gościem? Przecież to nie Ty organizujesz wesele! On jest tak samo zaproszony jak Ty, jeśli podejmuje się wziąć na siebie rolę tzw. "osoby towarzyszącej" (zakładam, że nie jest wymieniony z imienia i nazwiska w zaproszeniu - jeśli jest, to tym bardziej!), to podejmuje się także uczestniczenia w kosztach imprezy. Jak by to było w przyszłości, jesteście małżeństwem, ale za prezent dla Twojej siostry płacisz Ty, bo to Twoja siostra? [/QUOTE]

Też mnie to dziwi. Że dorosłemu, pełnosprawnemu mężczyźnie nie przyszło do głowy, by zatroszczyć się wspólnie o prezent od Was. Moim zdaniem to brak mu jakiegoś honoru wręcz, że pozwala za siebie płacić w takiej sytuacji. Ma świadomość tego, że Ty pracujesz po godzinach na to wesele i jeszcze go to denerwuje! W głowie mi się nie mieści, że jemu nie jest głupio w takich sytuacjach, gdy Ty wykładasz kasę, a on jedynie Ci towarzyszy...

[SaBina1989]

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;47716975]Zastanawia mnie jedno: dlaczego to Ty miałabyś pokrywać cały koszt prezentu na wesele? Jakim on jest niby Twoim gościem? Przecież to nie Ty organizujesz wesele! On jest tak samo zaproszony jak Ty, jeśli podejmuje się wziąć na siebie rolę tzw. "osoby towarzyszącej" (zakładam, że nie jest wymieniony z imienia i nazwiska w zaproszeniu - jeśli jest, to tym bardziej!), to podejmuje się także uczestniczenia w kosztach imprezy. Jak by to było w przyszłości, jesteście małżeństwem, ale za prezent dla Twojej siostry płacisz Ty, bo to Twoja siostra? [/QUOTE]

Tak, dokładnie o to mi chodziło... mimo że tak naprawdę ten wątek odkrył w czym naprawdę jest problem w moim związku..
Dodałam kiedyś takie właśnie pytanie na jakimś innym forum- czy jeśli zostałam zaproszona z osobą towarzyszącą na wesele- i biorę chłopaka - to powinien mieć taki odruch aby się starać dołożyć chociaż trochę?

I większa część osob napisała że nie- ja zapraszam- ja płacę za MOJEGO gościa.
Tak jak już pisałam- to nasze kolejne wspólne wesele. Nigdy nie wyszedł z propozycją by coś się dołożyć a wręcz jakby nie miał świadomości że to tej koperty się daje i ile.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez SaBina1989

''Kpię.... bo uważam że kierunek który wybrał (chociaż na jednej z lepszych uczelni) jest wylęgarnią bezrobotnych. Z tego co wiem- NIKT z jego bliskich znajomych nie pracuje w zawodzie. No może jedna osoba której się udało. Pracują w czymś innym, ale zmarnowali 5 lat.
Te dwa lata wystarczyły bym straciła do tego cały szacunek... nic na to nie poradzę.''

cały czas odnosiłam się do jego studiów. Wałkowaliśmy temat jego kierunku/opowiadał mi o nim niezliczoną ilość razy. Jak na początku wydawały mi się interesujące/ ciekawe/przyszłościowe/cokolwiek - to teraz mam już chyba na dyskusje o nich alergię. A on widzi siebie TYLKO w tym, nic innego nie bierze pod uwagę.

to zdanie nie mówiło jednoznacznie, że chodzi o studia.

[wikti]

Napisane przez SaBina1989

Tak, dokładnie o to mi chodziło... mimo że tak naprawdę ten wątek odkrył w czym naprawdę jest problem w moim związku..
Dodałam kiedyś takie właśnie pytanie na jakimś innym forum- czy jeśli zostałam zaproszona z osobą towarzyszącą na wesele- i biorę chłopaka - to powinien mieć taki odruch aby się starać dołożyć chociaż trochę?

I większa część osob napisała że nie- ja zapraszam- ja płacę za MOJEGO gościa.
Tak jak już pisałam- to nasze kolejne wspólne wesele. Nigdy nie wyszedł z propozycją by coś się dołożyć a wręcz jakby nie miał świadomości że to tej koperty się daje i ile.

Moim zdaniem, należy się dołożyć do koperty.. nawet jeśli idzie się jako osoba towarzysząca.. to tak wygląda jakby on się poszedł najeść za darmo. On powinien chociaż powiedzieć do Ciebie "Skarbie, to ja Ci dorzucę do tej kopert <jakaś kwota>" a Ty wtedy ew. mogłabyś odmówić i powiedzieć, że się nie zgadzasz.. jednak zasygnalizować powinien..

uciekaj od lenia i jego rodzinki

[zlotniczanka]

moim zdaniem kwestia dawania prezentu za wesele zależy od wielu czynników - ja osobiście na przykład dokładałam się byłemu do prezentu dla osób, które znałam, jak zabierał mnie na wesele osoby, której na oczy nie widziałam - nie czułam się w obowiązku. Ale też jest tak, że oboje wtedy studiowaliśmy, pracowaliśmy dorywczo, różnie było z kasą.
Co do irytacji partnerem się nie dziwię - jest tak, jak pisze Doris, ja uwielbiam jej posty, bo dziewczyna ubiera w słowa prawdę jak mało kto.

[7ff68c701155e8d8df718a53d4dcd8f42fe80c19_6010ad0234c28]

Napisane przez SaBina1989

I większa część osob napisała że nie- ja zapraszam- ja płacę za MOJEGO gościa.
Tak jak już pisałam- to nasze kolejne wspólne wesele. Nigdy nie wyszedł z propozycją by coś się dołożyć a wręcz jakby nie miał świadomości że to tej koperty się daje i ile.

Ale to nie jest TWÓJ gość, tylko gość pary młodej - i jako gość na ich ślubie powinien czuć się w obowiązku dołożyć się do prezentu, który ma służyć ich szczęściu! On zgodził się na towarzyszenie Ci na weselu, więc jednoznacznie zgodził się na bycie gościem państwa młodych, co niesie za sobą jakieś obowiązki tak czy nie? Ty zawsze możesz poszukać sobie innej osoby towarzyszącej, dla której taka rola i pokrywające się z nią konsekwencje będą raczej oczywiste. A tu wypływa na wierzch facet, który jeszcze robi łaskę, że ewentualnie pozwoli Ci wziąć się na wesele (widzisz jak to brzmi?), ale jeszcze wysuwa jakieś roszczenia, że mogłabyś tyle na nie nie pracować

[gingerbre]

Wie ze pracujesz na dwa etaty, bo chcesz mieć pieniądze do koperty i do głowy mu nie przyszło żeby pomóc? Omg! Co to za facet? Mój w życiu by na coś takiego nie pozwolił.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[SaBina1989]

Napisane przez zlotniczanka

moim zdaniem kwestia dawania prezentu za wesele zależy od wielu czynników - ja osobiście na przykład dokładałam się byłemu do prezentu dla osób, które znałam, jak zabierał mnie na wesele osoby, której na oczy nie widziałam - nie czułam się w obowiązku. Ale też jest tak, że oboje wtedy studiowaliśmy, pracowaliśmy dorywczo, różnie było z kasą.
Co do irytacji partnerem się nie dziwię - jest tak, jak pisze Doris, ja uwielbiam jej posty, bo dziewczyna ubiera w słowa prawdę jak mało kto.

ja też. I bardzo sobie cenię opinie wizażanek chociaż dają po tyłku konkretnie (nie miałam konta dotąd ale często poczytuję- zwłaszcza Intymne)


Wikti- Ostatnio o tym myślę już bardzo często..ale jeszcze właśnie nie umiem. Żeby na codzień był kretynem któremu inne kobiety w głowie/ zdrady/źle mnie traktował/ - tu wymienić miliony wątków o problemach z facetami z wizaża- to byłoby proste.
Ale on jest świetny.
Tylko naiwny i niestety... chyba niezaradny życiowo.

[gingerbre]

[1=7ff68c701155e8d8df718a5 3d4dcd8f42fe80c19_6010ad0 234c28;47717408]Ale to nie jest TWÓJ gość, tylko gość pary młodej - i jako gość na ich ślubie powinien czuć się w obowiązku dołożyć się do prezentu, który ma służyć ich szczęściu! On zgodził się na towarzyszenie Ci na weselu, więc jednoznacznie zgodził się na bycie gościem państwa młodych, co niesie za sobą jakieś obowiązki tak czy nie? Ty zawsze możesz poszukać sobie innej osoby towarzyszącej, dla której taka rola i pokrywające się z nią konsekwencje będą raczej oczywiste. A tu wypływa na wierzch facet, który jeszcze robi łaskę, że ewentualnie pozwoli Ci wziąć się na wesele (widzisz jak to brzmi?), ale jeszcze wysuwa jakieś roszczenia, że mogłabyś tyle na nie nie pracować [/QUOTE]

Dodatkowo on jest jej partnerem. Są razem od dłuższego czasu. Jak można być takim egoista i nie pomyśleć, żeby pomóc swojej dziewczynie?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[wikti]

SaBina1989, ile lat będziesz czekać aż on dorośnie?
ok możecie się przyjaźnić, ale to nie jest przyszłościowy związek.. on nie daje za wiele z siebie.. a to że potrafi mówić NIC nie znaczy
zacznij myśleć o sobie i o swoim szczęściu.. nie tłumacz go.. i co z tego, że nie zdradza? zawodzi Cię na innym, bardzo ważnym polu.. zresztą.. bez pracy i z takim podejściem do życia.. żadna wartościowa dziewczyna by go nie chciała na stałe

[201803290936]

Napisane przez wikti

Moim zdaniem, należy się dołożyć do koperty.. nawet jeśli idzie się jako osoba towarzysząca.. to tak wygląda jakby on się poszedł najeść za darmo. On powinien chociaż powiedzieć do Ciebie "Skarbie, to ja Ci dorzucę do tej kopert <jakaś kwota>" a Ty wtedy ew. mogłabyś odmówić i powiedzieć, że się nie zgadzasz.. jednak zasygnalizować powinien..

uciekaj od lenia i jego rodzinki

Tak poza tematem (a w sumie chyba i w temacie, bo moim zdaniem w tym momencie facet jest właśnie osobą towarzyszącą): akurat to Twoje zdanie, a nie ogólnie przyjęte zasady. Osoba towarzysząca to osoba towarzysząca - nie trzeba jej ze sobą "zabierać". A jakieś dywagacje, czy idzie "za darmo" to już w ogóle . Osoba towarzysząca nic nie powinna oprócz dobrego bawienia się z nami i wyglądania schludnie, bez obciachu. Autora wątku chce dać tyle, a tyle, wypruwa sobie flaki - OK, ale to jej wybór i akurat tu przyznaję facetowi rację, że widzi w tym pewną przesadę.