Co robić? Zaraz mnie szlag trafi...

[Impersona]

Stres stres i jeszcze raz stres... wiem, jak jest u mnie w czasie sesji... ja płacze, ze mam 120 książek do przeczytania w 2 miesiące (filologia polska), zwłaszcza, ze w tygodniu mogę zacząć sie uczyć dopiero o 21, kiedy mój synek idzie spać, wczesniej sie nie da. Moj TZ w tygodniu twierdzi, ze mam sie zajmowac dzieckiem i on mi nie pomoze, bo jego studia sa wazniejsze, bo to one zapewniaja nam utrzymanie, poza tym sa trudniejsze (faktycznie maja bardzo ciezko, najostrzejszy wydzial na polibudzie), w weekendy przyjezdza moja siostra, bo spi u nas, kiedy ma zjazdy i tu zaczyna sie jazda... siostra skonczyla licencjat z zabezpieczen komputerowych na prywatnej, kiepskiej uczelni, nie ma zielonego pojecia o komputerach niestety...kiedy jej tlumaczylam, zeby nie szla na akademie ekonomiczna na uzupelniajace, bo sobie nie poradzi, ona na mnie krzyczala, ze jak ja moge, ze mysle, ze pozjadalam wszystkie rozumy, a przeciez na akademii jest taki sam poziom jak w tej jej szkolce niedzielnej. Taki z niej spec od zabezpieczen, ze ani worda nie umie obslugiwac, ani sama wejsc do neta, a ostatnio poprosila, zebym zalozyla jej nowego maial, bo za duzo osob wchodzi sprawdzic jej poczte, powiedzialam, ze wystarczy haslo zmienic, to bylo "naprawde, mozna? ale fajnie"... no i teraz przyjezdza, nic nie umie i placze mojemu TZtowi, zeby w weekend ja pouczyl, zeby jej tlumaczyl, bo jak ona sie w szkole bedzie... ja tez w weekendy mam zajecia i oczywiscie zamiast czytac ksiazke czy artykul, siedze z synem, bo przeciez ksiezniczka musi byc uczona przez mojego meza i jak zwykle ja schodze na dalszy plan... czasem mam ochote wszystkich udusic albo rozszarpac... a wcale nie mam 16-tu lat

[m0n!k@]

No ok, zgadzam sie, ze jest trudno... ale zaczelam sie zastanawiac, czy ja po prostu nie denerwuje to, ze jest na studiach humanistycznych... Bo niedwano mi powiedziala, ze chyba sie rozminela z powolaniem zyciowym i zmarnowala talent matematyczny (ktorego mi brak;/)... Ja juz naprawde nie wiem, o co jej chodzi. Moze wscieka sie na mnie, bo to ja ja namowilam na ta glupia iberystyke? Ale w sumie gdyby nie to, nie dostalaby sie na zadne studia (na filologie polska jej nie przyjeli, na f. angielska tez nie...)

[Aeterna]

Dziewczyny, ale Monika przeprosiła za wycieczkę w stronę łatwości studiowania (języków).

Mnie interesują relacje siostrzane. Nie interesuje mnie, że ktoś ma teraz ciężkie studia, a ktoś w gimnazjum to ma lightowo.

Siostra Moniki też chodziła kiedyś do "lekkich szkół" (w porównaniu do st.) jak każda z nas - i dlaczego - jesli tak jest - ma się wyżywać na młodszej siostrze..? Bo ona studiuje, a M. ma 15 lat - więc ma mieć (bo ma??) na wszystko czas..?

Siostra kiedyś też miała.
To, że ktoś się użala, że ma oj, aż referat na historię (np) - nie znaczy z kolei, że skoro na studiach ma się po uszy roboty (względne), cierpi ktoś kto studiuje -> że temu pierwszemu - nie wolno się poużalać nad sobą, skoro czuje się dyskryminowany - dlatego, że studia tego drugiego są ciężkie.

Studia są wyborem (no, róznie bywa - ale jednak wyborem) - dorosłego człowieka.
Z założenia - nie powinny byc łatwe.

Dlaczego - pomijając, że Monika chce się uczyć, i traktuje swoją nauke jako ważną - jej siostra ma to bagatelizować, bo ona jest studentka, a M. raptem uczennicą (więc prościzna)..?

Zrozumienie ciężej pracującego - okej.
Ale - jesli - przykladowo - taki pies jest (był od zawsze) wspólny - to dlaczego 1 z sióstr od razu uważa się (w porównaniu z tą drugą) - ważniejsza - i przez to chce być bardziej nietykalną?
Jesli młodsza nie ma czasu (bo lekcje, "głupie" zajęcia dodatkowe - i w końcu - też chce pożyć, wolno jej - to dlaczego od razu musi przejmować wszystkie obowiązki z nim (pieskiem) związane...).

I nie musicie mi nic pisać, ile to jest roboty na studiach - bo doskonale wiem, co to jest ledwie żyć .

Nie mogą się dogadać - i tyle. Bo powinny.
Ale jeśli starsza z sióstr uważa się za pępęk świata - bo, oh, studiuje - to sorry - bardzo nieładnie.

[m0n!k@]

Widzę, Aeterna, że zrozumiałas o co mi chodzi. LO4, iberystyka, przewodniczka wycieczek po Hiszpanii - tak siostra zaplanowala mi przyszlosc. A ja jednak chce miec wybor. Tym bardziej, ze ona raz mowi, ze mam isc do lo4 (prog - ok 130 ptk), a za chwile kaze mi sie NIE uczyc chemii, bo i po co, przeciez nikt mi nie kaze... Ciekawe jak z 2 z chemii i ledwo wyciagnieta 3 z fizyki mam sie dostac do liceum o tak wysokim progu?? (Na wynik z testu mat-przyr tez nie bardzo licze; w probnym mialam tylko 33...;/).

Nie oczekiwalam zadnych pocieszen, zapewnien, ze ona jest okropna itd, bo to wiem sama, a od pocieszania mam przyjaciolke... Chodzi mi o to, ze nie wiem jak powinnam z nia romawiac, co zrobic, zeby zrozumiala, ze to jest MOJE ZYCIE i naprawde mam wazniejsze sprawy na glowie, niz odgrzewanie jej obiadu, czy mycie naczyn, kiedy przez 3 dni musialam wstawac o 6, a klasc sie po 12 i patrzec po kilka godzin w monitor...
Po prostu chyba troche za bardzo ja rodzice rozpieszczali (o matko, mnie tez?? Mam nadzieje, ze nie ) i przyzwyczaila sie, ze przyjdzie ze szkoly, to jej ktos odgrzeje obiad, podstawi pod nos, pozmywa za nia, wyjdzie z psem, zeby sie biedaczka nie przemeczala itd... I teraz przychodzi z uczelni, rodzicow nie ma i chce, zebym wszystko robila ja... nie obchodzi ja to, ze wychodze na francuski, albo to, ze nastepnego dnia mam sprawdzian i musze sie uczyc....

[m0n!k@]

Dzisiaj wielki dzień - przyszlam do domu i oznajmilam, ze jestem z siebie dumna, bo dostalam z chemii dwoje (za kartkowke) Oczywiscie mama i siostra sie skrzywily (byc dumnym z 2?!), ale pokazalam im moja kartkowke... nie zrobilam jednego rownania i juz 2... A dodam, ze nie bylo zadnej 3 w klasie No i siostra sie zlitowala i wytlumaczyla mi te dysocjacje, rownania, aniony, kationy etc.... (bo nasza baba ma takie podejscie: Chemica: "Nie rozumiecie, to mowcie, wytlumacze wam" Ktos: "To moze mi pani wytlumaczyc?" Chemica: "A CO JA CI TLUMACZYC BEDE, NA TABLICY WSZYSTKO MASZ!" - dlatego wlasnie mozna byc dumnym z 2, a 3 to juz same vipy maja...)