Nieplanowana ciąża z nowym facetem

[honnetete]

Szkoda mi tego dziecka, bo nie wiadomo czy będzie miał pełną rodzinę czy też będzie go wychowywać samotna matka. Ale może jako kolejna faza "szaleństw" jakoś się to poukłada, zanim się urodzi - oby.
Nie wierzę, że wciąż ktoś liczy dni zamiast zastosować tak powszechną, tanią i prostą antykoncepcję. I nie rozumiem jak można później być zdziwionym, że zaszło się w ciążę " i czy można tak od razu?" no tak, można. A jeśli się nie zabezpieczasz, to znaczy,że tylko czekasz na dwie kreseczki. Dziwi mnie tylko, że z zupełnie obcym facetem. Ale nie oceniam - kto co lubi

[FacetZ]

Napisane przez Kajmakowe

grzeczna, kulturalna, po studiach na Uniwersytecie z obroną na 5, prawko zdane za pierwszym razem, rodzice tacy dumni z osiągnięć córki, a przy tym z dużą grupą jak się okazało tylko znajomych, a nie przyjaciół...

Prawdopodobnie jesteś typem dziewczyny która robiła wszystko by się przypodobać światu zewnętrznemu. Przez to niestety oddałaś część odpowiedzialności, część własnego życia. Jednocześnie nie nauczyłaś się trzymać życia mocno w garści i samemu odkrywać co jest dla ciebie dobre a co nie.
Teraz musisz nadrobić zaległości. Co prawda mając już dziecko i zaczynając nowy rozdział ale nic straconego.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez honnetete

Szkoda mi tego dziecka, bo nie wiadomo czy będzie miał pełną rodzinę czy też będzie go wychowywać samotna matka. Ale może jako kolejna faza "szaleństw" jakoś się to poukłada, zanim się urodzi - oby.
Nie wierzę, że wciąż ktoś liczy dni zamiast zastosować tak powszechną, tanią i prostą antykoncepcję. I nie rozumiem jak można później być zdziwionym, że zaszło się w ciążę " i czy można tak od razu?" no tak, można. A jeśli się nie zabezpieczasz, to znaczy,że tylko czekasz na dwie kreseczki. Dziwi mnie tylko, że z zupełnie obcym facetem. Ale nie oceniam - kto co lubi

Tak, jakby pełna rodzina była wiekuistym gwarantem szczęśliwego dzieciństwa

[elvegirl]

Napisane przez White_Dove

Po to zwiazki maja etapy by na wszystko "przyszedł stopniowo czas"

Zaiste. Tylko że niestety te etapy i rozwijanie znajomości "po bożemu" niczego nie gwarantuje. Za dobrze by było

Napisane przez Kelecka

I gdzie bedzie czas dla Was? Poznawanie sie, randki, wyjscia, wyjazdy, wakacje?

W pierwszych miesiącach życia dziecka będzie ciężko o randki, to prawda. Mają na to czas teraz, będzie na to czas później. Co do poznania się, to akurat ciąża i noworodek to czas ekspresowego poznania, kiedy można dowiedzieć się zupełnie nowych rzeczy nawet o wieloletnim partnerze

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;68267176]Wiesz co, czasami i długoletnie mężatki pragnące dzidziusia reagują zgoła inaczej, niż pokazują to w romantycznych filmach. Bywają przerażone nie mniej, niż Ty. A i w związkach różnie się dzieje. Dostałaś fajne rady, też myślę, że możesz dać mi szansę, ale niczego nie przyspieszaj, macie jeszcze dużo czasu na przebywanie tylko we dwójkę i poznanie się.
[/QUOTE]
Ano właśnie.

Napisane przez honnetete

Szkoda mi tego dziecka(...)
Nie wierzę(...)
I nie rozumiem(...)
Dziwi mnie tylko(...)
Ale nie oceniam - kto co lubi

No w ogóle nie oceniasz

Autorko, wizażanki napisały wszystko, Ty teraz po prostu daj sobie trochę czasu na ochłonięcie. Trzymam kciuki za zdrową ciążę i za poukładanie sytuacji damsko-męskiej tak, żeby Wam obojgu i dziecku było dobrze

[mslea1917]

Czemu znajomi Cię wykpili, że spotykasz się z kimś innym po zerwaniu?

[Melanchton]

Napisane przez mslea1917

Czemu znajomi Cię wykpili, że spotykasz się z kimś innym po zerwaniu?

Będę strzelać: bo przyjaźniła się z ludźmi podobnymi do samej siebie, którzy uważają, że tylko jeden schemat robienia danej rzeczy jest właściwy (ergo po rozstaniu należy popaść w żałobę, a wpadać w ramiona kolejnego mężczyzny).

[dorris23]

Dała bym szanse chłopakowi, wydaje sie byc odpowiedzialnym. Dobrze się czułaś w jego towarzystwie, rozmawialiscie godzinami, to o cymś świadczy. Może zacznijcie sie na nowo poznawać, może znów przez telefon?

Co do ciąży/dziecka. Chyba każda w ciąży miała wahania nastrojów, raz płacz raz śmiech i tak w kółko. Ja również tak miałam. I mimo, że chciałam dziecka to gdy dowiedziałam się o ciąży wcale nie bylam tego taka pewna a wręcz przerażona. Daj sobie czas. Dziecko to cud.

[kennedy]

Napisane przez Kajmakowe

Cześć, na początek napiszę, że jest mi strasznie wstyd, że stałam się jedną z tych kobiet, które zaliczyły "wpadkę".

Mam 27 lat, stałą pracę, nie zarabiam najgorzej, grzeczna, kulturalna, po studiach na Uniwersytecie z obroną na 5, prawko zdane za pierwszym razem, rodzice tacy dumni z osiągnięć córki, a przy tym z dużą grupą jak się okazało tylko znajomych, a nie przyjaciół...

I kiedy wiodłam sobie to moje z pozoru idealne życie zaczął mi się sypać prawie 5 letni związek. Rok temu zaliczyliśmy dwa rozstania i tym samym dwa powroty, ponieważ ja chciałam czuć się poważniej traktowana, a tu ani zaręczyn, ani on nie chce mieć dzieci. On chce ciągle się rozwijać, awansować, nie ten czas, nie ten moment, za dużo chcę. No i stało się. Codzienne kłótnie od lipca, przykrości, awantury. Na koniec września wyprowadził się. Był płacz, uczucie pustki.

Kilka dni po rozstaniu rozmawiałam ze znajomym z kursu i zapytał jakiego faceta bym chciała. Powiedziałam, że po przejściach gdzie go kobieta rzuciła i wie jak szanować swoją partnerkę. Uznał, że mnie z kimś pozna. Olałam to bo wcale tego nie chciałam. Uważałam, że to bez sensu. Jednak zadzwonił do mnie następnego dnia Pan A. Głos bardzo przyjemny, ładnie się wypowiadał zapytał, czy chcę się spotkać na kawę. Powiedziałam, że nie. Nie jestem zainteresowana. Jednak zaczęliśmy rozmawiać przez telefon i tak przy pierwszej rozmowie zleciało 1,5h, byłam w szoku.

Ma 29 lat, stałą pracę, własne mieszkanie, był w długim związku, który był uwieńczony krótkim małżeństwem. Żona go zdradzała z premedytacją, a on jej tego nie wybaczył. Rozwiedli się.

Rozmawialiśmy codziennie po 2-3h, pewnej soboty nawet rozmawialiśmy 6h. Rozumieliśmy się doskonale. Po 1,5 tygodnia codziennych rozmów zgodziłam się spotkać z nim na kawę. Rozmawiało nam się świetnie, zaczęliśmy się spotykać codziennie, a ja nie mogłam w to uwierzyć, że tak szybko i tak dobrze przy nim się czuję. Ciągle sobie powtarzaliśmy, że to niesamowite... Pewnego dnia zapragneliśmy siebie jeszcze bardziej, był alkohol, oboje siebie ciekawi, był alkohol i... kochaliśmy się. To było niesamowite. Zrobiliśmy to tak spontanicznie... szybko wyliczyłam, że mam wtedy dni niepłodne, zresztą tak od razu można zajść w ciążę? Ja zawsze poukładana, grzeczna, zapragnęłam szaleństwa i co?

I jestem 6-7 tygodniu ciąży. Lekarz na USG pokazał mi jak mojemu Maleństwu pulsuje już serduszko.

Początkowo radość pomieszana z niedowierzaniem. Tak łatwo? Pan A. bardzo się ucieszył od razu zaproponował, żebym się do niego przeprowadziła, zrobimy remont, zaplanujemy wspólne życie, chciałabym ślubu jak dziecko się urodzi, czy wcześniej?

I nagle we mnie coś pękło. Przecież my się nie znamy. Nie znają go moi rodzice, ani ja nie znam jego rodziców. Moi i jego rodzice są w innych miastach. Mimo tych wielu godzin rozmów i wspólnych weekendów nie doświadczyliśmy prawie niczego razem, niczego razem nie osiągnęliśmy. Na początku złość, później płacz. Odrzuciło mnie od niego. Jaki ślub, jaka przeprowadzka o czym on mówi. Zapragnęłam, żeby czas stanął w miejscu... Ja z moim poukładanym życiem w ciągu ostatnich miesięcy przeżyłam tyle rewolucji. Rozstanie ze stałym partnerem, mieszkanie samej w kawalerce, nowa znajomość, a teraz ciąża?!

Okazało się, że po rozstaniu z byłym prawie nikt się do mnie nie odzywa, ogromna grupa ludzi okazała się zwykłymi znajomymi. Rozmawiam z garstką osób. Jak się dowiedzieli, że spotykam się z kimś nowym zostałam delikatnie wykpiona. Odcięłam się.

O mojej ciąży wie tylko A. i dwie koleżanki.
Pana A. odrzuciłam, zachował się odpowiedzialnie, ale ja nie jestem gotowa na kolejne rewolucje w postaci przeprowadzki. Poprosiłam go o czas oraz żebyśmy przez kilka dni się nie widzieli, muszę zebrać myśli. Kiedy go widzę i on próbuje ze mną rozmawiać, płaczę, odzywają się hormony, mówię przykre słowa np. że nam się nie uda, że nie mamy obowiązku razem dalej żyć, że jakoś się dogadamy. On natomiast nie chce żebym sama wychowywała dziecko, prosi mnie żebyśmy dali sobie szanse. A ja patrzę na niego i widzę obcą osobę.


Zapragnęłam cofnąć czas. Zapragnęłam nawet tego, żeby być ze swoim byłym, mimo, że nie zawsze się szanowaliśmy, a on nie miał wobec mnie planów, ale chociaż wszystko było takie zwyczajne. Znałam go, on mnie, wspólni znajomi, wesołe weekendy. Ale czasu nie cofnę. Strasznie boli mnie, że czuję się samotnie, że nie ma przy mnie kogoś kto jest mi na prawdę bliski. Znajomi mnie opuścili, a gdybym im powiedziała, co się stało, to byłabym tylko obiektem plotek. Nie mam siostry. Bracia tego nie zrozumieją. Dwie koleżanki, które o tym wiedzą tylko kręcą głową z niedowierzania. Nie wiedzą co mówić. Mi samej się wydaje, że to nie moje życie.

Moi rodzice wiedzą, że spotykam się z kimś, chcą go poznać. Jednak najszybciej będą mogli go poznać w święta. I co wtedy im powiem? jestem w 9-10 tygodniu ciąży to ojciec Waszego wnuka? poznajcie się?

Jadę za tydzień do rodziców i zastanawiam się, czy sama im tego nie powiedzieć. Jednak, kiedy jeszcze dobrze nie zebrałam myśli to nie wiem czy to dobry pomysł. Bo co im powiem? Mamo odrzuciło mnie od niego, nie wiem czy coś czuję do niego, poprosiłam go o czas i przerwę bo nie mogę znieść jego pytań co dalej?

Jedno wiem, nie usunę ciąży, wezmę za to odpowiedzialność, chcę żeby dziecko było zdrowe i wiem, że on też będzie ojcem więc ma swoje prawa.

Jestem wciąż otoczona przedmiotami, które zgromadziłam z moim byłym to boleśnie przypomina o mnie dawnej, tej beztroskiej, wesołej. Kim ja się teraz stałam...


:-(

Nie rozumiem o co ci chodzi.

Dziecka nie usiniesz chlop sie ok zachowal. W czym problem?

(Wasza bezmyslnosc mnie rozwalila po takiej wpadce na pewno bym usunela ale coz chcesz zeby twoja sytuacja tak sie ciagnela do konca twojego zycia ?)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kaledonia]

Wydajesz się byś rozsądna autorko i odpowiedzialna.
On z resztą też.
Dałabym mu szansę, co nie oznaczałoby ślubu.

Napisane przez Kelecka

I gdzie bedzie czas dla Was? Poznawanie sie, randki, wyjscia, wyjazdy, wakacje?
Bedzie smrod kupy, ulewanie sie, nieprzespane noce i wory pod oczami.

Nie, nie chcialabym takiej ciazy.

Usunelabym nic nikomu nie mowiac.

Miłość to nie tylko trzymanie się za rączki i spijanie sobie z dziubków jak w bajakch Disneya.
Po takich tekstach to wiem skąd się biorą wątki i oburzenie, że facet zaprosił kobietę do baru mlecznego.

Jeśli autorka zdecyduje się utrzymywać kontakt/ wspólnie wychowywać dziecko to będą mieli czas się niejako poznać i przetestuje go w czasem może ekstremalnych sytuacjach.

[mar_jolka]

Sa szczesiwe zwiazki zawierane bardziej z rozsadku a nieco mniej z milosci.
Sa szczesliwe zwiazki zawierane po 3 miesiacach znajomosci. Wy macie jeszcze 8 miesiecy.
Na poczatku ciazy bywa sie strasznie humorzastym.

Facet wydaje sie fajny- daj mu szanse

[linka_18]

Daj sobie czas a może to przyniesie że wszystko się ułoży.
Jesteś młoda a tyle dziewczyn w twoim wieku nie może miec dzieci choc się bardzo stara.A u ciebie wszystko jest poukladane.

Ja tez zaliczylam wpadke, wesele mialo byc za rok zaplanowane,bylismy zareczenii. jeszcze się dobrze sobą sie nie nacieszylismy. Teraz nasza wpadka ma 2 lata i jest najbardziej kochanym dzieciakiem.

[tamiris]

1) Dałabym szansę temu facetowi, proszę bardzo - macie kilka miesięcy, poznajcie się, zróbcie zakupy, niech pomoże Ci przebrnąć przez okres ciąży, a będziesz potrzebowała pomocy. Zobaczysz jak się zachowa w takiej sytuacji, to będzie bardzo fajny sprawdzian
2) Nie wprowadzałabym się do niego. Spotykajcie się często, proś go o pomoc i o wszystko, czego będziesz potrzebowała, ale zostałabym jeszcze u siebie.
3) Rodzicami bym się nie przejmowała. Dogadałabym się z facetem i bym go przedstawiła jako nowego partnera/faceta/chłopaka JESZCZE PRZED ŚWIĘTAMI O ciąży bym na razie nie mówiła, ewentualnie po Nowym Roku. Będą mieli wrażenie, że znacie się wystarczająco długo Jestem pewna na 99%, że rodzice nie będą zasmuceni ciążą... Masz 27 lat i zapewne od około 3 lat myślą już o wnuku Obecnie tak to wygląda

Nie obwiniaj faceta i nie odrzucaj go
Ja bym się cieszyła, że chce być z Tobą i z dzieckiem, pomagać, wspierać itp.

Niewykluczone czy nie wyniknie z tego nic dobrego

Ewentualny ślub połączony ze chrzcinami to też fajna opcja

[ama4]

Tamiris, Twój post jest tak optymistyczny, że aż sama chciałabym tak mieć

[Istielig]

Ja dalabym szanse ojcu dziecka, mysle ze bym sie wprowadzila.
I tak twoja przyszlosc jest juz z nim zwiazans bo nosisz wasze wspolne dziecko.
I tak jak juz wiele kobiet Ci powiedziało, mogl Cie po prostu olać, ale widac ze cos zaiskrzylo, widac ze jest odpowiedzialny i mimo bardzo krotkiego zwiazku zależy Wam na sobie.
Swoją drogą- czy nie tego wlasnie chcialas bedac w poprzednim zwiazku? Zareczyn, rodziny i slubu? Teraz mozesz to wszystko miec wiec nie rozumiem tych rozterek.
Przeciez gdyby coś nie wyszlo mozecie sie zawsze rozstac, mozesz sie wyprowadzic. A warto chyba sprobowac, i dla siebie samej i dla dziecka

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Liara_Tsoni]

Trochę Cię autorko nie rozumiem.
Wpadka owszem zawsze jest szokiem, ale facet wydaje sę być fajny i odpowiedzialny, dobrze się Wam spędzało czas, rozmawiało, on nie miga się od odpowiedzialności. Ja bym się na Twoim miejscu nawet nie zastanwaiała tylko zamieszkała z nim. Nie musiscie od razu brac slubu, ale skoro na razie było dobrze, to poznajcie się (mieszkanie razem i dziecko w drodze bardzo ten proces przyśpieszają) i spróbujcie.
A takie unoszenie się "honorem", że Ty go znać nie chcesz bo ciąża to wydaje się być szczeniackie.

[softness]

Kajmakowe, do kitu masz te koleżanki że nie wiedzą co powiedzieć.
Dziwisz sie, że tak od razu w ciążę zaszłać - może Twój organizm już tak bardzo chciał dziecka, którego nie mógł przez 5 lat się doczekać u boku Piotrusia Pana (Twojego esks), że skorzystał z pierwszej nadarzającej się okazji, żeby zajśc w ciążę?
Z facetem świetnie Ci się gada, stanął na wysokości zadania, chce i ślubu i cieszy się z dziecka, w przeciwieństwie do eks, za którym zaczynasz tęsknić nie wiadomo czemu - z jakiegoś powodu się przecież rozstaliście.
Jednocześnie piszesz, że tęsknisz za sobą dawną, "beztroską" - przecież masz 27 lat, najwyższa pora przestać być małą beztroską dziewczynką. Ile jeszcze byś chciała wieść takie beztroskie życie, zanim zaczęłabyś być dorosła?
Patrzysz na A. i widzisz obcego mężczyznę - pospotykaj się z nim, na luzie, po prostu poznaj go. Daj wam szansę. Nic na siłę, ale patrząc na Twoją sytuację z boku, wygląda to pozytywnie - skończyłaś związek, który prowadził donikąd, a teraz masz i dziecko w brzuszku, i fajnego faceta u boku.

[atimaF]

Dziewczyny juz wszystko napisaly.
Mnie zastanawia co innego.Tesknisz za bylym ? Brakuje Ci emocji ? Zrywania i wracania do siebie ? Brakuje Ci nieodpowiedzialnego faceta ?
Moze nie jestes taka dojrzala i poukladana, za jaka sie uwazasz ?

[Devon_rose]

Czy fajny to się dowie pewnie po porodzie ;-)
A może chciał ją złapać na dziecko :-D

Życzę szczęśliwego zakończenia.
P.S. Napisz za kilka mcy jak u Was

[orion_lady]

Odrzucasz Pana A, bo chcesz uciec od problemu, naiwnie podświadomie uwazasz, ze jak on by zniknął to i problemu by nie bylo i wróciłby stary uporządkowany swiat. No ale... tak sie nie stanie, to zrozumiale ze w wirze emocji i wydarzen zaczęłaś sie bac, dlatego dobrze ze dałaś sobie czas na przemyślenia. Podejdź do zycia pozytywnie, teraz juz mozesz tylko zyskać to czego pragnelas czyli rodzine, chyba warto zaryzykować. Z ojcem dziecka wszystko sie dobrze ukladalo, byłaś szczesliwa, gdyby nie ciaza nie miałabyś wątpliwości czy sie dalej spotykac, wiec rob to dalej. Nie musisz sie od razu do niego wprowadzac, moze to przyjdzie z czasam. Nie pozwol, aby Twoj lek przed nieznanym zniszczyl tak dobrze zapowiadająca sie relacje. To ze sie nie znacie dobrze, to sie poznajcie, przeciez to tez nie jest facet z ktorym poszłaś do łóżka w tym samym dniu co go poznalas, nie jest az tak obcy. Nie ma zadnego przymusu mieszkania razem, slubu, robcie wszystko w swoim tempie, a glosy innych olej. Porozmawiaj z nim szczerze, ze sie przestaszylas, ze tak krótko sie znacie i ze chcesz powoli bez nacisków i określania juz od razu co bedzie za pol roku dalej sie spotykac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lexie]

Myślę, autorko, że jesteś nieco w szoku, próbujesz uciec od problemu, ale nie masz dokąd. Więc wpadasz w panikę, histeryzujesz.

Nie zawsze wszystko w życiu da się zaplanować. To, co niezaplanowane, nie musi być wcale złe.

Spróbuj podejść do tego na zasadzie „co będzie, to będzie”. Nie wykonuj gwałtownych ruchów, nie przeprowadzaj się, nie bierz żadnego ślubu. Spotkaj się z facetem i powiedz mu na spokojnie, bez histerii, że ciąża to już duża zmiana w życiu, że nie znacie się jeszcze na tyle dobrze, żebyś chciała dokładać do tego przeprowadzkę czy ślub. Spotykajcie się dalej, poznawajcie się, poznaj go może z rodzicami, skoro ma to dla Ciebie takie znaczenie. Przygotowujcie się powolutku do narodzin dziecka.

I zobaczysz co z tego wyniknie. Wiadomo, że to nowa relacja, to co jest między Wami – ale każda relacja jest najpierw nowa, w każdej ludzie muszą się poznać. Skoro zamierzasz tak czy siak urodzić dziecko, wiesz też, że on chce być ojcem, do tego masz przyzwoitą pracę, mieszkanie – to Twój problem jest tak naprawdę znacznie mniejszy, niż Ci się w tej chwili wydaje

[Lumimi]

Po pierwsze nie tesknisz za bylym tylko za ta "stabilizacja" co z nim mialas. Jaki byl taki byl, ale go znalas.

Teraz masz cos nowego, nowy facet, ciaza itp. Duzo sie dzieje, wiec nie dziwne ze sie przestraszylas i chcialabys wrocic do tego co znasz. Mimo ze gorsze.

Ja bym faceta nie skreslala, dobrze sie z nim rozmawialo, jakas chemia tez miedzy wami byla skoro skonczylo sie w lozku. Widac ze facet tez fajny skoro nie zwial i chce to wziac "na klate".

Nic na sile. Skoro nie chcesz z nim mieszkac nie mieszkaj czy nie bierz slubu. Dajcie sobie czas.

Rodzicow i znajomych miej w dupie. Czyje to zycie? Czyje szczescie? Pogadaja i przestana.

[mar_jolka]

Zwroc jeszcze uwage ze i facet moze byc przestraszony, zaskoczony, zaniepokojony....... ......................... ..( dopisac inne)
Tak samo jak i dla Ciebie to dla niego nowa sytuacja. On tez Cie nie zna, nie wie czy moze na Tobie polegac, czy bedziesz dobra matka dla jego dziecka. Oboje jestescie w bardzo ostrej zmianie zyciowej. Zwroc uwage na niego. Nie skupiaj sie tylko na sobie. Moze to pozwoli Ci inaczej na niego spojzec.

[Kajmakowe]

Dziewczyny dziękuję Wam przeczytałam każdą wypowiedź i cieszę się, że tu napisałam, poczułam się teraz pewniejsza siebie. Dziękuję też za słowa, które były "kubłem zimnej wody" bo może i faktycznie przesadzam. Fakt mam swoje lata i ja na prawdę od około 2 lat myślałam o posiadaniu dziecka tylko były partner go nie chciał Chyba faktycznie należy się uspokoić, wyciszyć i nie unosić się honorem. Teraz kilka dni odpocznę i powrócę do rozmów z A. i dam mu szansę. Jeszcze raz dziękuję

Do dziewczyn, które pisały o aborcji. Tego to na pewno nie zrobię. Wiele kobiet marzy o posiadaniu dziecka i nie może go mieć, a niektóre tracą tą możliwość przez problemy po aborcji. Sama mam niedoczynność tarczycy (leczoną) i czasem zastanawiałam się, czy będę mogła mieć dzieci, czy uda mi się kiedyś zajść więc nie zrobię takiej (jak dla mnie) głupoty.
Proszę też nie pisać słów "współczuję temu dziecku", moje dziecko, czy wychowywane przeze mnie, czy przez nas dwoje będzie kochanym dzieckiem i dam mu wszystko co tylko będę mogła dać. Współczuć to można dzieciom, które są wychowywane w rodzinach z problemami alkoholowymi, które doświadczają przemocy i chodzą głodne.

Jedyne co wiem na pewno to z całego serca pragnę, żeby moje dziecko urodziło się zdrowe.

[drazetkaa]

To będzie piękna historia. Zobaczysz. Z A. czy bez niego.
I myślę, że rodzice też będą wnukiem / wnuczką zachwyceni. Nie masz 15 lat w końcu

[elienka]

Dziecko to dar. Pozwól sobie popełniać błędy, nie każdy błąd musi się skończyć źle. Rodzicom powiesz kiedy będzie widać, na razie daj sobie odpocząć.
PS moja kuzynka wpadła, kilka miesięcy po poznaniu swojego chłopaka, był szybki ślub, a lekarze na USG mieli taki rozrzut z datami porodu że w pewnym momencie śmialiśmy się że będzie krócej niż 9 miesięcy od pierwszego spotkania.
Okazali się świetnym małżeństwem, dzisiaj mają 3-kę dzieciaków i w zasadzie są chyba szczęśliwi.

[Andz126p]

Po prostu żyj kochana 😊

[eyo]

Napisane przez Kajmakowe

Dziewczyny dziękuję Wam przeczytałam każdą wypowiedź i cieszę się, że tu napisałam, poczułam się teraz pewniejsza siebie. Dziękuję też za słowa, które były "kubłem zimnej wody" bo może i faktycznie przesadzam. Fakt mam swoje lata i ja na prawdę od około 2 lat myślałam o posiadaniu dziecka tylko były partner go nie chciał Chyba faktycznie należy się uspokoić, wyciszyć i nie unosić się honorem. Teraz kilka dni odpocznę i powrócę do rozmów z A. i dam mu szansę. Jeszcze raz dziękuję

Do dziewczyn, które pisały o aborcji. Tego to na pewno nie zrobię. Wiele kobiet marzy o posiadaniu dziecka i nie może go mieć, a niektóre tracą tą możliwość przez problemy po aborcji. Sama mam niedoczynność tarczycy (leczoną) i czasem zastanawiałam się, czy będę mogła mieć dzieci, czy uda mi się kiedyś zajść więc nie zrobię takiej (jak dla mnie) głupoty.
Proszę też nie pisać słów "współczuję temu dziecku", moje dziecko, czy wychowywane przeze mnie, czy przez nas dwoje będzie kochanym dzieckiem i dam mu wszystko co tylko będę mogła dać. Współczuć to można dzieciom, które są wychowywane w rodzinach z problemami alkoholowymi, które doświadczają przemocy i chodzą głodne.

Jedyne co wiem na pewno to z całego serca pragnę, żeby moje dziecko urodziło się zdrowe.

powodzenia - trzyma kciuki za Ciebie i za was

[MissChievousTess]

Trzymam kciuki. Ja też jestem z wpadki. Rodzice są razem od wielu lat. Co prawda byli małżeństwem przed, ale studenckim. Mama śmieje się, że w domu mieli podręczniki, półki, krzesła, stół i...mnie. Oczywiście nieplanowaną. Tuż przed najtrudniejszą sesją egzaminacyjną w ich życiu. A w tym roku świętowali 35 lecie małżeństwa. ;-) I fakt, on też się boi. A o ciążę naprawdę nie tak łatwo, więc drastycznych decyzji nie warto podejmować pochopnie. Ja uważam, że kobieta powinna mieć wybór bo matką będzie już na całe życie. Ale nie uważam, że aborcja to coś dobrego, albo że nie jest to jakaś forma zabijania/pozbawiania życia albo, że powinna być traktowana jako antykoncepcja. Ty decyzję już podjęłaś (najwyraźniej). Myślę, że słuszną. Widziałam już parę kobiet w takiej sytuacji jak Ty i aborcji nie wybrały. I wiem, że nigdy tego nie żałowały. Dla jednej jak okazało się po latach była to jedyna szansa na zdrowego syna.

[kennedy]

Ni sie wydaje ze autorka sobie da rade i niedlugo doceni sytuacje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[linka_18]

Autorko daj znac jak wam sie uklada.