Facet bez ambicji

[samotny_t]

Napisane przez skwaruszek

Wiesz, wiele osób nie pracuje w branży. Bardziej liczy się dla pracodawcy doświadczenie. Czyli jest skłonny zatrudnić pracownika z doświadczeniem w informatyce po pedagogice, niż takiego po informatyce co wypadł gorzej na testach

OK, podałas argument przeciw wymogowi studiów kierunkowych.

Napisane przez skwaruszek

Ale wyższe musi być

I to jest właśnie ten kretynizm, o którym pisałem.

[ama4]

Napisane przez samotny_t

Kretynizm w czystej postaci Olewanie wykształcenia kandydata lub żądanie wyższego kierunkowego to dwie strategie, o prymat między nimi można się spierać. Natomiast żądanie "dowolnego wyższego" to zwykła głupota.

Rozumiem, że zawodowo zajmujesz się rekrutacją ludzi i jesteś w stanie swoją opinię o głupocie takiej strategii udowodnić konkretnymi argumentami?

Bo ja doświadczenia w zatrudnianiu ludzi mam i powiem Ci, że w praktyce nie jest to zupełnie głupie. Ale nie o tym jest wątek.

[samotny_t]

Napisane przez ama4

Rozumiem, że zawodowo zajmujesz się rekrutacją ludzi i jesteś w stanie swoją opinię o głupocie takiej strategii udowodnić konkretnymi argumentami?

Bo ja doświadczenia w zatrudnianiu ludzi mam i powiem Ci, że w praktyce nie jest to zupełnie głupie. Ale nie o tym jest wątek.

Tez mam doświadczenie w rekrutowaniu ludzi. Właśnie w branży IT.

[ama4]

Napisane przez samotny_t

Tez mam doświadczenie w rekrutowaniu ludzi. Właśnie w branży IT.

Ok, mamy rozbieżne doświadczenia w takim razie

[januszpolak]

Masz do niego podejście jak nadgorliwa matka do dziecka. Skończenie tych studiów wcale nie gwarantuje mu dobrej pracy i "niezmarnowania życia". Po informatyce trzeba mieć jeszcze konkretne umiejętności i chęć do pracy (w tym wykonywania obowiązków, których widać on nie lubi...). Tak więc gratulacje i powodzenia w ciągnięciu go przez studia. Do pracy rozumiem też będziesz z nim chodzić i pytać szefa, czy dobrze się sprawuje?

Po drugie skąd pewność, że będziesz dużo lepiej od niego zarabiać. Masz taką pewność? I jeśli tak będzie, że będziesz faktycznie o wiele lepiej zarabiać, to w czym problem żeby on wyciągał tą minimalną? Chyba że masz w planach założenie dużej rodziny i lata na macierzyńskim, wtedy rozumiem, ale JEŚLI nie planujesz dzieci lub jedno to z Twojej pensji przecież się utrzymacie. No chyba że nie jesteś tak pewna swoich wysokich zarobków... więc może to Ty marnujesz życie, bo mogłaś iść na bardziej opłacalny kierunek. Chciałabyś, żeby ktoś Ci tak truł nad uchem i wypominał?

Daj mu spokój i albo się z nim rozstań, jeśli Ci taki styl życia jak jego nie pasuje (i nie dziwię się, też nie chciałabym chłopaka który idzie na studia pierwsze lepsze, bo rodzice kazali, i je po drodze totalnie olewa), albo to zaakceptuj i daj mu iść swoją drogą. Bo on prędzej czy później ogarnie że to ślepa uliczka i się za coś innego weźmie, albo stwierdzi że te studia to jednak to i warto walczyć.

[starcouple]

Zupełnie nie rozumiem waszych komentarzy. Dziewczyna chce dla niego jak najlepiej i martwi się o jego przyszłość, a on ma po prostu wszystko w dupie. Jeśli nie chce studiować i informatyka go nie kręci to niech zacznie robić coś w kierunku odnalezienia swojej drogi. Ja rozumiem, że ze studiami można się pomylić i w młodym wieku nie wiedzieć jeszcze co chce się robić, ale on nawet nie próbuje sprawdzić czy się do tego nadaje. Jak dla mnie nic nie usprawiedliwia jego zachowania i rzeczywiście jest człowiekiem bez ambicji. Wcale nie dziwię się autorce, że jest sfrustrowana bo chciałaby mu pomóc, a nie oglądać marnujący się potencjał. Wiadomo, że nie uszczęśliwimy nikogo na siłę, ale nie wjeżdżajcie na nią, że zachowuje się jak matka albo nie wiadomo co…

[LovinLight]

Napisane przez starcouple

Zupełnie nie rozumiem waszych komentarzy. Dziewczyna chce dla niego jak najlepiej i martwi się o jego przyszłość, a on ma po prostu wszystko w dupie. Jeśli nie chce studiować i informatyka go nie kręci to niech zacznie robić coś w kierunku odnalezienia swojej drogi. Ja rozumiem, że ze studiami można się pomylić i w młodym wieku nie wiedzieć jeszcze co chce się robić, ale on nawet nie próbuje sprawdzić czy się do tego nadaje. Jak dla mnie nic nie usprawiedliwia jego zachowania i rzeczywiście jest człowiekiem bez ambicji. Wcale nie dziwię się autorce, że jest sfrustrowana bo chciałaby mu pomóc, a nie oglądać marnujący się potencjał. Wiadomo, że nie uszczęśliwimy nikogo na siłę, ale nie wjeżdżajcie na nią, że zachowuje się jak matka albo nie wiadomo co…

dopiero co założone konto, liczba wiadomości 1...
tylko ja mam wrażenie że to autorka wątku ?

[Ellsa]

Napisane przez januszpolak

Masz do niego podejście jak nadgorliwa matka do dziecka. Skończenie tych studiów wcale nie gwarantuje mu dobrej pracy i "niezmarnowania życia". Po informatyce trzeba mieć jeszcze konkretne umiejętności i chęć do pracy (w tym wykonywania obowiązków, których widać on nie lubi...). Tak więc gratulacje i powodzenia w ciągnięciu go przez studia. Do pracy rozumiem też będziesz z nim chodzić i pytać szefa, czy dobrze się sprawuje?

Po drugie skąd pewność, że będziesz dużo lepiej od niego zarabiać. Masz taką pewność? I jeśli tak będzie, że będziesz faktycznie o wiele lepiej zarabiać, to w czym problem żeby on wyciągał tą minimalną? Chyba że masz w planach założenie dużej rodziny i lata na macierzyńskim, wtedy rozumiem, ale JEŚLI nie planujesz dzieci lub jedno to z Twojej pensji przecież się utrzymacie. No chyba że nie jesteś tak pewna swoich wysokich zarobków... więc może to Ty marnujesz życie, bo mogłaś iść na bardziej opłacalny kierunek. Chciałabyś, żeby ktoś Ci tak truł nad uchem i wypominał?

Daj mu spokój i albo się z nim rozstań, jeśli Ci taki styl życia jak jego nie pasuje (i nie dziwię się, też nie chciałabym chłopaka który idzie na studia pierwsze lepsze, bo rodzice kazali, i je po drodze totalnie olewa), albo to zaakceptuj i daj mu iść swoją drogą. Bo on prędzej czy później ogarnie że to ślepa uliczka i się za coś innego weźmie, albo stwierdzi że te studia to jednak to i warto walczyć.

Amen.

Nie rozumiem, dlaczego tyle kobiet nie pojmuje, że dorosły facet jest DOROSŁY?

I to dziecinne przekonanie o tym, że wie się, jak będzie wyglądało dalej życie- kto ile zarobi itd....Autorko, jak jesteś taka przewidująca, proponuję zagrać w totka- Twoje problemy rozwiążą się same, bo jak wygrasz choć kilka baniek to chłop pracować nie będzie musiał...

[starcouple]

Napisane przez LovinLight

dopiero co założone konto, liczba wiadomości 1...
tylko ja mam wrażenie że to autorka wątku ?

Spekulacja dość nieudolna. Przeglądając ten wątek po prostu zagotowało się we mnie i postanowiłam napisać. Szkoda mi dziewczyny bo robicie jej wodę z mózgu. To wygląda tak, jakby miała się na wszystko godzić i z otwartymi ramionami gratulować swojemu facetowi, że nie wie co ze sobą zrobić. To nie jest gimnazjum, gdzie ostentacyjnie okazywało się bunt wobec rodziców. Skoro tak bardzo nie chciał iść na studia to chyba ma język w gębie i mógł zareagować, przedstawić swoją wizję.
Bardzo dobrze, że dziewczyna stara się temu zaradzić i podejmuje jakieś próby. Zupełnie nie dziwię się jej wątpliwościom bo skoro teraz on nie chce ani studiować, ani pracować, to kto wie czy za kilka lat będzie miał ochotę zarabiać na chleb.
Jeżeli on potrzebuje szukać swojego "wewnętrznego ja", a ona tylko będzie się męczyć i czekać, aż łaskawie coś spełni jego wymagania, to ja już dawno bym sobie odpuściła. Nie żyjemy w czasach, gdzie praca spada z nieba.

[softness]

Napisane przez Celaena

Cześć dziewczyny! Z moim chłopakiem spotykamy się ponad rok. Wszystko jest świetnie, jest dla mnie wyrozumiały, cierpliwy, kochany, rozumie mnie i ogólnie jest świetnym i dobrym człowiekiem. Bardzo go kocham. Ale jest jeden problem. Mój chłopak w ogóle nie ma ambicji. Mamy po 20 lat. Pod presją rodziców w tamtym roku poszedł na studia. Studiuje informatykę na naprawdę dobrej uczelni. Dostał się tam bez problemu bo matura poszła mu bardzo dobrze. Jest zdolny i szybko rozumie i przyswaja rzeczy, które ma na wykładach i ćwiczeniach. Jednak gdy przychodzi do zrobienia jakiś projekt, czy kolokwium do którego musi się trochę pouczyć, zaczyna się problem. W żaden sposób nie mogę przekonać go do tego, aby siadł i zrobił ten projekt/pouczył się. Nie działają żadne argumenty, a próbowałam już chyba wszystkiego. Mieszkamy w pewnej odległości od siebie i widujemy się głównie w weekendy i kilka razy udało mi się zmusić go do pouczenia się wraz ze mną. O dziwo dał się przekonać. Ale ostatnio i to nie działa.
Niedawno nawet zapytałam go, czy podobałoby mu się nasze wspólne, być może przyszłe życie, gdybym ja znalazła dobrą pracę po moim kierunku studiów a on pracowałby jako dostawca pizzy. Czy byłby szczęśliwy że większość funduszy w domu brałaby się z moich pieniędzy. Powiedział że przecież niektóre kobiety siedzą w domu i zajmują się domem i on też mógłby to robić. Niby okej, bo ja sama nie lubię prac typowo "domowych", ale zmuszenie go do sprzątania jest jeszcze trudniejsze niż do nauki, z gotowaniem podobnie, więc jakoś nie wierzę żeby sprawdził się jako "pani domu".
Powoli tracę wiarę że mogę mu w jakikolwiek sposób pomóc. Wykształcenie nie jest dla mnie najważniejsze, pieniądze też nie, ale
wiem że on ma możliwości żeby mieć w przyszłości naprawdę dobrą pracę i jedyne czego mu trzeba, to chęci do skończenia studiów

"Just 'cause you're hung like a moose doesn't mean you gotta do porn."
A niech rozwozi tę pizzę. Ale niech coś robi, albo w domu, albo niech zarabia, bo tu się wyłania obraz faceta, któremu ręce do zadka przyrosły. Skąd się teraz tacy biorą? Chyba mamusia całe życie wszystko za takich robi.

[januszpolak]

Napisane przez starcouple

Spekulacja dość nieudolna. Przeglądając ten wątek po prostu zagotowało się we mnie i postanowiłam napisać. Szkoda mi dziewczyny bo robicie jej wodę z mózgu. To wygląda tak, jakby miała się na wszystko godzić i z otwartymi ramionami gratulować swojemu facetowi, że nie wie co ze sobą zrobić. To nie jest gimnazjum, gdzie ostentacyjnie okazywało się bunt wobec rodziców. Skoro tak bardzo nie chciał iść na studia to chyba ma język w gębie i mógł zareagować, przedstawić swoją wizję.
Bardzo dobrze, że dziewczyna stara się temu zaradzić i podejmuje jakieś próby. Zupełnie nie dziwię się jej wątpliwościom bo skoro teraz on nie chce ani studiować, ani pracować, to kto wie czy za kilka lat będzie miał ochotę zarabiać na chleb.
Jeżeli on potrzebuje szukać swojego "wewnętrznego ja", a ona tylko będzie się męczyć i czekać, aż łaskawie coś spełni jego wymagania, to ja już dawno bym sobie odpuściła. Nie żyjemy w czasach, gdzie praca spada z nieba.

Wręcz przeciwnie, uważam, że powinna się rozstać, jak jej to nie odpowiada. Nikt jej nie każe znosić jego braku ogarnięcia.

Ona nie jest od tego, żeby temu "zaradzić", nie jest jego niańką. Jak dorosły facet nie umie sam się zorientować co chce w życiu robić czy nie potrafi wypełniać swoich obowiązków (chociażby uczyć się systematycznie) to takie niańczenie zrobi z niego jeszcze większą życiową ofiarę. Tylko on jest odpowiedzialny za ścieżkę swojej kariery, oczywiście może prosić o wsparcie i je otrzymywać od dziewczyny, ale WSPARCIE w tym co robi i chce robić, a nie matkowanie.

[Ellsa]

Napisane przez januszpolak

Wręcz przeciwnie, uważam, że powinna się rozstać, jak jej to nie odpowiada. Nikt jej nie każe znosić jego braku ogarnięcia.

Ona nie jest od tego, żeby temu "zaradzić", nie jest jego niańką. Jak dorosły facet nie umie sam się zorientować co chce w życiu robić czy nie potrafi wypełniać swoich obowiązków (chociażby uczyć się systematycznie) to takie niańczenie zrobi z niego jeszcze większą życiową ofiarę. Tylko on jest odpowiedzialny za ścieżkę swojej kariery, oczywiście może prosić o wsparcie i je otrzymywać od dziewczyny, ale WSPARCIE w tym co robi i chce robić, a nie matkowanie.

W pełni się zgadzam. Jeśli ten facet jest rzeczywiście rozmemłaną ciapą (tego nie wiadomo tak naprawdę, nie znamy go), która nie wie, co chce i czy w ogóle chce coś robić w życiu, to tylko on sam może to zmienić. Zmienianie kogoś na siłę nie ma kompletnie sensu, a dojrzały związek polega na akceptacji wad i słabości partnera, a nie próbie urobienia kogoś pod naszą wizję. Jeśli ktoś nam bardzo nie odpowiada to powinniśmy się z nim rozstać, a nie robić awantury, że jest krawcem zamiast szewcem....

Jeśli w tym konkretnym przypadku facet nie potrafi postawić się rodzicom albo po prostu nie ma pomysłu na siebie to jego dziewczyna nic z tym nie zrobi- to on musi się zmienić, znaleźć swój cel w życiu, być może dojrzeć emocjonalnie i intelektualnie. To tak jak z nałogami- nie rzucisz za kogoś palenia fajek.

A tak poza tym, w tym wieku każdy ma jak najbardziej prawo szukać swojej drogi- kiedy jak nie teraz? Później przychodzą dzieci, zobowiązania i jest mniejsze pole manewru.