Małżeństwo w rozsypce

[elvegirl]

Co tam się musi dziać, że dzieci są w to wszystko zaangażowane i wprost twierdzą, że jakby co to wolą mieszkać z ojcem...

Autorko, czy chodzisz na terapię, czy tylko farmakologia?

[malzonka121]

Terapia małżeńska tylko wtedy będzie miała sens jeśli oboje się do niej przyłożymy.Maz niestety ma to do siebie,że może mi wmawiać,że postara się razem ze mną wszystko naprawić,ale jest duza szansa,że na mówieniu się tylko skonczy,a ja po prostu nie dam rady znieść tego,że po raz kolejny będzie mówić jedno,a robić będzie co innego.Nie mam siły się zawodzic na nim

[opus21]

Jeśli nie masz siły to chyba jednak nie chcesz ratować tego. A zresztą terapia właśnie może Cię utwierdzi w przekonaniu że to już koniec

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ruda_beksa]

Napisane przez malzonka121

Terapia małżeńska tylko wtedy będzie miała sens jeśli oboje się do niej przyłożymy.Maz niestety ma to do siebie,że może mi wmawiać,że postara się razem ze mną wszystko naprawić,ale jest duza szansa,że na mówieniu się tylko skonczy,a ja po prostu nie dam rady znieść tego,że po raz kolejny będzie mówić jedno,a robić będzie co innego.Nie mam siły się zawodzic na nim

Wydaje mi się, że ty już podjęłaś decyzję, bo zakładasz porażkę nawet przed podjęciem próby.

[niemanicka]

rozumiem, że jest ci ciężko autorko. ale rozumiem też, że jemu też może być ciężko z twoją depresją. być może zatracił się w byciu ojcem, przecież wiele matek też ma z tym problem.

Przykre jest to, że ignoruje twoje potrzeby lub je lekceważy (zasłaniając się twoją chorobą). Wygląda to tak, jakby nie traktował ich poważnie. Kilkuletnie rozmowy nie pomogły, może czas na pomoc terapeuty, indywidualną lub małżeńską?

Być może on okazuje ci miłość poprzez wykonywanie tych obowiązków domowych, a nie przez podarunki czy randki i spędzanie czasu. Nie wiem co mogłoby go otrzeźwić. Co ci odpowiada, gdy mówisz że ignoruje twoje potrzeby? Jak się tłumaczy?

[malzonka121]

Nic szczególnego się nie dzieje,nie ma klotni,lub afer przy dzieciach.Nikt na nikogo nie podnosi ręki.Mam synów,myślę,że dlatego powiedzieli,że chcą mieszkać z tatą;tym bardziej,że jeden z synów jest w wieku dorastania,więc nic dziwnego,że ciągnie ich do mężczyzny.Juz nie są malutkimi dziećmi,które tula się do cycusia mamy.Chodze na terapię,min.dlatego chce tak poukładać swoje życie żeby być szczęśliwa.Na terapii dowiedziałam się,że nie mogę swoich potrzeb stawiać na szarym koncu

[flexi_88]

Rozumiem Twoje rozgoryczenie, żal i cały worek negatywnych uczuć, związanych z tym że czujesz się zawiedziona. Natomiast wyłania mi się obraz kobiety, która tak jak wspomniałaś jest zmęczona życiem. Jestes po 30stce a Twoje najstarsze dziecko ma 13 lat więc wnioskuję, że dorosłość przyszła szybko. Może przeżyłaś rozczarowanie, a kwestia z Twoim mężem pogłębiła sprawę? To wiesz tylko Ty. Natomiast zastanawia mnie, jedno. Nie chcesz nad tym popracować a argumenty, ktore podajesz przeciwko swojemu mężowi rzeczywiście przyjemne nie są, jednak moim zdaniem można nad nimi pracować. Ale Twoja pozycja jest już wycofana, na tyle, że zaczęłaś opowiadać to swoim dzieciom, czego nie pochwalam. Natomiast zastanawiam się Autorko, czego oczekujesz skoro już chyba w 3 wypowiedziach wspomniałaś o separacji/rozwodzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[malzonka121]

Bardziej niż brak chęci do ratowania wszystkiego boję się,że się zawiodę,bo w końcu to,że fizycznie będziemy uczestniczyć w terapii,to nie znaczy,że mąż przyswoi sobie pewne rady,czy pewne zachowania.Dla mnie to oczywiste,że jeśli się kogoś kocha to chce się szczęścia tej osoby,tym bardziej jeśli ktoś wprost mówi o swoich potrzebach wyszczegolniajac je.

[ruda_beksa]

Napisane przez flexi_88

Natomiast zastanawia mnie, jedno. Nie chcesz nad tym popracować a argumenty, ktore podajesz przeciwko swojemu mężowi rzeczywiście przyjemne nie są, jednak moim zdaniem można nad nimi pracować. Ale Twoja pozycja jest już wycofana, na tyle, że zaczęłaś opowiadać to swoim dzieciom, czego nie pochwalam.

Bardzo dobrze ujęłaś moje odczucia w tej kwestii.

Autorko, czy ty jeszcze kochasz tego faceta? Pytanie niby głupie, ale chyba podstawowe, biorąc pod uwagę kontekst.

[flexi_88]

Obawa o to, że zawiedziesz? Kogo, siebie, męża? Nie bierz wszystkiego wyłącznie na siebie. Jeśli ktoś tu kogokolwiek zawiedzie i nie pójdzie Wam terapia to zawiedziecie oboje. Wina będzie leżała po obu stronach.
Natomiast nigdy nie czuj się winna za to, że wymagasz atencji, uczucia czy troski.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[malzonka121]

O rozwodzie wspominam,bo musicie wziąć pod uwagę,że tkwię w takim związku już kilka dobrych lat i mam wrażenie,że przez wiele lat tylko ja chciałam zrobić coś żeby było lepiej.Nie wiem czy mam siłę po raz kolejny nastawiać się na coś,a później patrzeć na to jak mąż olewa wszystko co dla mnie wazne

[ruda_beksa]

Napisane przez malzonka121

mąż olewa wszystko co dla mnie wazne

Yyyy... przeczysz sama sobie, chyba że dla ciebie są ważne tylko wyjścia i prezenty. Piszesz, że dba o dzieci, bawi się z nimi - zakładam, że dzieci są dla ciebie ważne. Piszesz też, że sam zaproponował ci leczenie i otworzył ci oczy na to, że możesz być chora. To jak - olewa wszystko co dla ciebie ważne czy nie?

[malzonka121]

Nie ukrywam,że pierwszego syna urodziłam wcześnie i bardzo szybko musiałam dorosnąć.Wiele razy czułam się przytłoczona macierzyństwem,wiadomo,że musiałam zrezygnować w wielu rzeczy.Zawsze sobie jednak myślałam,że kiedy dzieci troszkę podrosną,to wtedy będę miała więcej okazji na przyjemności i odpoczynek,a tu okazało sie,że mogę odpocząć gdziekolwiek,ale np.z koleżanką,bo mąż ma mnie gdzieś😔No,ale jakby nie patrzeć dzieci to nie są kule u nogi i wiele razy rodzice sugerowali,że mogą pomóc zająć się dziećmi.Trzeba tylko chciec

[flexi_88]

Dopóki nie sprawdzisz to się nie dowiesz jaki będzie miał do niej (terapii) stosunek. Nie namawiam Cię też do tego bo na siłe to nie robota. Ale cały czas myślę, o tym co Twój mąż tak naprawdę o tym sądzi, w sensie rozstaniu. Bo może on tylko na to czeka, a może w chwili próby kiedy zdecydujesz, że gra skończona coś się zmieni. Nie wiem, męża znasz tylko Ty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 21:06 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

Napisane przez ruda_beksa

Yyyy... przeczysz sama sobie, chyba że dla ciebie są ważne tylko wyjścia i prezenty. Piszesz, że dba o dzieci, bawi się z nimi - zakładam, że dzieci są dla ciebie ważne. Piszesz też, że sam zaproponował ci leczenie i otworzył ci oczy na to, że możesz być chora. To jak - olewa wszystko co dla ciebie ważne czy nie?

Exactly.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[malzonka121]

Mąż jest wspaniałym ojcem,tak jak napisałam nie stanowi dla niego problemu,aby czasem pomoc w domu.Moje życie to jednak coś więcej niż dzieci(które kocham nad życie)i bieganie ze ściera w ręku.Przede wszystkim jestem kobietą,ktora czasem chciałaby się czuć jak kobieta.Owszem,jest sporo mężczyzn,którzy się mną interesują(np.w pracy),ale ja chciałabym poczuć zainteresowanie ze strony meza

[niemanicka]

autorko, a czy sama siebie traktujesz jak kobietę? dbasz o swoje potrzeby w tej kwestii? dbasz o pielęgnację ciała, ubiór (o ile to jest dla ciebie oznaką kobiecości), lub coś innego co jest dla ciebie oznaką kobiecości?

czy dbasz o czas tylko dla siebie, także w domu, nie tylko na wyjścia z koleżanką?

chyba że brakuje ci podziwu ze strony męża? jego wzroku pożądania?

[malzonka121]

Musicie zrozumieć,że skoro rozmawiam z nim na ten temat i słyszę np.wez tabletkę,to momentalnie odechciewa się wszystkiego.Jakby moje wszystkie uczucia i potrzeby można było zaspokoić tabletka.

[niemanicka]

Pytanie czy on celowo rani cię tą tabletką, czy ze szczerego serca troszczy się o ciebie w sposób niewłaściwy dla ciebie

[malzonka121]

Staram się dbać o siebie,dobrze wyglądać i dobrze się czuć.Duzo uwagi przykładam nie tylko do pielęgnacji ciała,ale też do pielęgnacji duszy(np.medytacja).Nie jestem szczególnie zakompleksiona(chociaż według siebie idealna też nie jestem).Mimo moich starań dawno nie słyszałam np.ladnie wyglądasz od człowieka którego kiedyś kochałam(nie jestem w stanie teraz określić swoich uczuć)

---------- Dopisano o 21:21 ---------- Poprzedni post napisano o 21:19 ----------

Niestety myślę,że celowo mówi tekst o tabletce,bo wie,że trafi w mój czuły punkt.Tylko nie wiem po co to robi

[Hanako]

Napisane przez malzonka121

Mąż jest wspaniałym ojcem,tak jak napisałam nie stanowi dla niego problemu,aby czasem pomoc w domu.Moje życie to jednak coś więcej niż dzieci(które kocham nad życie)i bieganie ze ściera w ręku.Przede wszystkim jestem kobietą,ktora czasem chciałaby się czuć jak kobieta.

Dobra, rozumiem, ale: czy między wami nic nie ma poza tym bieganiem z ścierą w ręku? Pocałunki na dzień dobry? Długie wieczorne rozmowy? Wspólne oglądanie filmu? Żadnej czułości, troski, okazywania uczuć poza wspomnianymi prezentami i randkami?

Bo widzisz, ja też prawie nigdy nie organizuję randek. Nie przynoszę spontanicznie prezentów do domu, a kupowanie prezentów na urodziny czy święta to dla mnie rozpacz i szarpanie włosów z głowy. Zdarza mi się zapominać o ważnych datach. Taki już ze mnie trochę nieczuły osioł - ale ja po prostu nie okazuję miłości w ten sposób, dla mnie to nie jest mega ważne. Sama nie potrzebuję prezentów czy zaproszeń na randki, i owszem, jeśli partner poprosi, to mogę czasem coś ogarnąć, ale szczerze mówiąc... Większość rzeczy zawalam.
Żeby podać przykład: ostatni prezent urodzinowy męża trzeba było odesłać ze względu na zły rozmiar - ciągle nie zamówiłam odpowiedniego. Umówiliśmy się pół roku temu, że zabiorę go na tańce - ciągle mi się tak dziwnie schodzi, że zapominam.
Polecam lekturę o pięciu językach miłości, bo choć niektórzy uważają to za brednie, to dziwnie dobrze się sprawdza. Dla mnie językiem miłości jest czułość, bliskość, dotyk, nic poza tym mogłoby nie istnieć. Może dla twojego męża to właśnie wyręczanie cię, dbanie o dzieci, naprawienie kranu bez marudzenia - a do innych form nie ma głowy?

Nie chcę tu wybielać waszego związku, pewne teksty, które przytaczasz, są przykre i niewłaściwe. Ale żyjecie obydwoje w cieniu depresji i mąż też może sobie źle radzić z tą sytuacją. A brak prezentów i randek nie zawsze musi świadczyć o braku miłości.
Więc pytam - czy są jakieś inne jej przejawy? Czy żyjecie jak współlokatorzy, obojętni wobec siebie?

[malzonka121]

Kurcze,chyba źle mnie zrozumieliscie.Ja nie jestem materialistka,lub księżniczka,która chce Bóg wie czego.Male gęsty też są ważne,ale czasem chciałoby się czuć wyjątkowo.Nie chce być wyjątkowa dla innych,nie po to wiązałam się z mężem.

Przeważnie wspólnie zajmujemy się obowiązkami,mamy czas dla siebie wieczorem,ale wtedy rzadko rozmawiamy,przeważnie oglądamy tv i zasypiamy na sofie.Nie chodzi mi także o wyjascia z mężem co weekend-dwa razy do roku też byłoby ok,ale niech on coś zaplanuje,zorganizuje,bo ile mogę robić to sama?

[elvegirl]

Napisane przez malzonka121

Nie chodzi mi także o wyjascia z mężem co weekend-dwa razy do roku też byłoby ok,ale niech on coś zaplanuje,zorganizuje,bo ile mogę robić to sama?

A czy on w ogóle kiedykolwiek wykazywał inicjatywę w tej kwestii? Bo może po prostu on jest z tych, którzy "tak mają"?

Jak Cię czytam to mam wrażenie, że ten tekst o tabletce wynika ze zmęczenia tematami które poruszasz, a których on po prostu nie rozumie.

[malzonka121]

Kiedyś naprawdę myślałam,że on nie wie o co mi chodzi,więc kupiłam mu np.drobiazg bez okazji,kiedy wracal z pracy mial wannę pełna gorącej wody i piany,organizowałam wspólnie wyjścia.Wszystko po to,zeby dać mu przykład.Czekalam aż się zrewanżuje...No i tak czekam kilka lat.Nie wiem co jeszcze mogę zrobić,jak mu to wytlumaczyc.Kiedys byliśmy jak jeden świetny team,a teraz jeśli terapia nie pomoże,to będę miała najwyżej codzienne solówki

[Hanako]

Napisane przez malzonka121

Kiedyś naprawdę myślałam,że on nie wie o co mi chodzi,więc kupiłam mu np.drobiazg bez okazji,kiedy wracal z pracy mial wannę pełna gorącej wody i piany,organizowałam wspólnie wyjścia.Wszystko po to,zeby dać mu przykład.Czekalam aż się zrewanżuje...No i tak czekam kilka lat.Nie wiem co jeszcze mogę zrobić,jak mu to wytlumaczyc.Kiedys byliśmy jak jeden świetny team,a teraz jeśli terapia nie pomoże,to będę miała najwyżej codzienne solówki

Może on po prostu taki nie jest. Wzięłaś to w ogóle pod uwagę, że to wynika z jego charakteru, podejścia do związku, a nie złej woli?

[malzonka121]

Nie wykazywał często inicjatywy,ale czasem to robił.Pamietam,że kiedyś byliśmy razem w centrum i bardzo spodobała mi się pewna torebka,ale miałam już podobna,więc postanowiłam darować sobie jej zakup.Kiedy wróciliśmy po zakupach mąż powiedział,że musi na chwilę gdzieś wyskoczyć.Kiedy wrócił okazało się,że był w sklepie specjalnie po to żeby kupić mi owa torebkę.Cieszylam się niesamowicie;nie z torebki,ale z tego,że chłop jak dąb wlazł do sklepu z damska odzieżą i bez żadnego wstydu zdjął ja z wieszaka i w sklepie pełnym samych kobiet stanął w kolejce do kasy żeby za nią zapłacić.

---------- Dopisano o 22:05 ---------- Poprzedni post napisano o 21:51 ----------

Prawda jest taka,że dałabym dużo żeby znowu chciał pokazal mi,że jestem dla niego wyjątkowa.Porozmawiam z nim,więc o terapii,to będzie moja ostatnia deska ratunku.Jesli to nie pomoże,to będzie oznaczać koniec małżeństwa.Macie rację;jeśli nie zrobię wszystkiego co w mojej mocy to mogę tego kiedyś żałować,bo mimo tych głupich,burackich tekscikow i tej(chwilowej mam nadzieję)niemocy to wiem,że kiedyś było między nami swietnie-to był facet o którym marzylam.Dziekuje😘

[Hanako]

Napisane przez malzonka121

Nie wykazywał często inicjatywy,ale czasem to robił.Pamietam,że kiedyś byliśmy razem w centrum i bardzo spodobała mi się pewna torebka,ale miałam już podobna,więc postanowiłam darować sobie jej zakup.Kiedy wróciliśmy po zakupach mąż powiedział,że musi na chwilę gdzieś wyskoczyć.Kiedy wrócił okazało się,że był w sklepie specjalnie po to żeby kupić mi owa torebkę.Cieszylam się niesamowicie;nie z torebki,ale z tego,że chłop jak dąb wlazł do sklepu z damska odzieżą i bez żadnego wstydu zdjął ja z wieszaka i w sklepie pełnym samych kobiet stanął w kolejce do kasy żeby za nią zapłacić.

Ja czuję, wręcz bije od ciebie, że to dla ciebie bardzo ważne: to robienie przyjemności. Że ktoś pamiętał, że ktoś zrobił coś z myślą o tobie, że ktoś specjalnie poczynił wysiłki... Mam taki egzemplarz w domu, ale ja zupełnie taka nie jestem i niezbyt umiem to odwzajemnić.
Nie chcę przerzucać wszystkiego na twoją stronę, bo to nie o to chodzi, ale czy ty wiesz, co uszczęśliwia twojego męża? Czy raczej projektujesz na niego swoje potrzeby i uważasz, że to, że zorganizowałaś randkę, czekałaś z kąpielą - to jest z pewnością przyjemność dla niego? Bo mnie się zdaje, że wy się nie potraficie porozumieć.

Oczywiście, jeśli nie masz ochoty walczyć i naprawiać, to nikt cię nie zmusi. Każdy ma prawo mieć swoje oczekiwania w związku.

[Valtamerii]

Napisane przez malzonka121

Bardziej niż brak chęci do ratowania wszystkiego boję się,że się zawiodę,bo w końcu to,że fizycznie będziemy uczestniczyć w terapii,to nie znaczy,że mąż przyswoi sobie pewne rady,czy pewne zachowania.Dla mnie to oczywiste,że jeśli się kogoś kocha to chce się szczęścia tej osoby,tym bardziej jeśli ktoś wprost mówi o swoich potrzebach wyszczegolniajac je.

Mam wrazenie ,ze zaslaniasz sie mezem. Na kazda propozycje piszesz-nieeee,maz zapewne to , nieeee ,masz zapewne tamto.
Zycie z osoba chora psychiczne wykancza totalnie. Choroba nie jest Twoja wina ale tez nie funkcjonuje sie w jej trakcie normalnie. No chyba ,ze jestes w remisji.
Choroba mocno wplywa tez na dzieci.
Zacznijcie terapie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[deep_blue]

Choroba to choroba. Po prostu jest. Ale mimo to ja znając osoby z depresją, uważam że samo to że mąż z Tobą trwa w chorobie to pewne wyzwanie i wydaje mi się, że to świadczy o uczuciach do Ciebie. Wiele osób nie daje sobie z tym rady. Jeśli chcesz gdzieś wyjść to zaplanuj wyjście i to zróbcie. W momencie kiedy wasze relacje są trochę nadwyrężone trzeba się starać trochę dłużej. Może dawaj mu więcej czułości, zrozumienia a nie wymagaj, że on coś z tym zrobi. Taka metoda małych kroków. To nie jest łatwe i pewnie chciałabyś żeby to on przejął inicjatywę. Jednak może on zwyczajnie jest tym wszystkim zmęczony i nie ma ochoty się starać. Tym bardziej, że grozisz rozstaniem. Pokaż mu, że dalej jesteś kobietą, niech to zobaczy poczuje, też fizycznie. Może trudno mu na Ciebie patrzeć z tej perspektywy. Chociaż wydaje mi się, że skoro ma ochotę na seks to nie jest też z tym tak źle. Może twoje myślenie, że nie chodzi w seksie o Ciebie też jest wynikiem/pozostałością po depresji. I jeśli chcesz, żeby on widział w Tobie kobietę to może zacznij od tego, że ty zobaczysz w nim mężczyznę.

[lola23]

Jawisz mi się jako osoba męcząca i roszczeniowa, nie wiem czy taka twoja natura czy to wina choroby.Twoje potrzeby są na pierwszym miejscu, twoje samopoczucie...nie jest mężowi łatwo, dzieciom chyba też.

[madziullka]

Autorko, polecam Ci obejrzeć na YouTube kanał Kasi Sawickiej. Mowi o bardzo ciekawych rzeczach, o problemach w relacjach, o dzieciach, ich wychowaniu, o stawianiu granic, o osobowościach itp. Szczególnie nasuwa mi się tu filmik o językach miłości. To na pewno nie będzie lek na całe zło ale może zerkniesz na pewne rzeczy z innej perspektywy. Bo wg mnie używacie innych języków miłości. Uważam że jeśli są dzieci to jednak warto zawalczyć, pomimo słabych tekstów męża. Ale kto z nas nie ma gorszego dnia czy nawet tygodnia. Przypuszczam że chciałabyś mieć tą sprawę już za sobą alby było coś "na pewno", ale życie takie nie jest. Nie skreślaj wszystkiego odrazu tym bardziej że borykasz się z tak ciężką chorobą. Zrób tak abyś kiedyś nie mogła sobie niczego zarzucić nawet jeśli dojdzie do tego rozwodu.i koniecznie obejrzyj filmiki o językach miłości, mi otworzyły oczy jak odmienne mamy potrzeby i jak odmiennie wyrażamy miłość.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz