Lepiej być ekstrawertykiem czy introwertykiem?

[Pani_Mada]

Napisane przez natalia_t

Co do ostatniego zdania - mi w rodzinie, gdzie w pewnym momencie pojawił się taki książkowy i stereotypowy ekstrawertyk było naprawdę ciężko za czasów nastoletnich i dwudziestoletnich. Teraz wszyscy dorośliśmy i jest inaczej. Zdarzają się zgrzyty, ale nie są tak dotkliwe. W gronie znajomych - wciąż niełatwo nadążyć za niektórymi ekstrawertycznymi pomysłami i aktywnościami, ciężko spotykać się tak często jak niektórzy by chcieli (a tak właściwie 2 osoby z dziesięciu). Niby rozumieją, niby szanują, ale czasami bywa przykro. W gronie bliskich znajomych, gdzie wszyscy są bardziej intra - nie ma takich problemów, współgramy ze sobą. Co do sytuacji damsko-męskich - zawsze byłam wybierana ostatnia... Jednak teraz tż jest tak samo albo nawet bardziej intra niż ja i jest ok.

i np do tego dążę
mam znajomych ekstrawertyków i wcale nie jest im jakoś łatwo w takim życiu codziennym. czują potrzebę spotykania się w grupie duuużo częściej niż reszta może sobie pozwolić. nie jesteśmy w stanie spotykać się nawet raz w tygodniu i widać, że dla nich to za rzadko. jeden z nich mieszka sam i obecna kwarantanna to jest naprawdę męka.
wydaje mi się, że introwertycy mają trochę łatwiej w takim codziennym życiu

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Chyba raczej ekstrawertycy?

Piszę to jako najbardziej introwertyczny ekstrawertyk (). Ten test wyżej robiłam już wiele razy i wyszła mi osobowość ENFP (działacz). Uważam, że bardzo się zgadza. Przede wszystkim uwielbiam spędzać czas z innymi, ale bardzo często czuję się przytłoczona. Potrzebuję dużo czasu dla siebie, w takiej codziennej aktywności. Dużo myślę, często odpływam myślami w jakichś mi tylko znanych kierunkach. W pracy - super spędza mi się czas z 2-3 osobami, ale już przy gadaniu przez cały zespół po 8 godzinach mam dość. Bardzo łatwo nawiązuję kontakty, w każdym nowym miejscu zawsze znajdę jakąś bratnią duszę, z którą pogłębiam kontakt, ale w tłumie ludzi wolę zaczepić kogoś stojącego na uboczu, niż zabawiać wszystkich. Z wiekiem zdecydowanie idę jeszcze bardziej w stronę introwersji.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

A ja nadal nie umiem powiedzieć, jakim typem jestem.
Nie wiem, co charakteryzuje intra a co ekstrawertyka.
Z jednej strony lubię ludzi, lubię dużo mówić, nie mam problemu z mówieniem o sobie, ale z drugiej przy nowych osobach jestem tak speszona, że robię z siebie totalną idiotkę, a i siedzenie samej nie sprawia mi problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[OldWorldBlues]

Napisane przez natalcia250

Czyli jakbym kilka lat temu robiła ten test, to by mi wyszedł inny typ osobowości?

Napisane przez Pani_Mada

myślę, że osobowość się zmienia z wiekiem. nie wiem na ile to stoi w sprzeczności z faktycznym stanem nauki w tej dziedzinie, ale na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że na pewno typ osobowości zmienił mi się w stosunku tego co było np 10-15 lat temu.

Moim zdaniem – osobowość na przestrzeni takiego okresu na pewno się zmienia. Żeby było inaczej, ludzki mózg zapewne musiałby przez te kolejne 10-15 lat być poddawany takim samym bądź bardzo podobnym bodźcom, a to do momentu osiągnęcia pewnego wieku jest mało prawdopodobne. Każdy etap edukacji czy funkcjonowania na rynku pracy to zawsze inne środowisko lub/i wymagania. Odkąd jestem na studiach, to moja osobowość jest takim trochę obrazem kalejdoskopu. Ale ostatnio się unormowało na Logiku/Architekcie.

Napisane przez Pani_Mada

wszyscy mówią, że ekstrawertykom jest łatwiej i podają za przykład pracę. a co myślicie o życiu poza pracą, życiu prywatnym, w gronie stałych już znajomych, tak na co dzień ? też ekstrawertykom jest łatwiej waszym zdaniem?

Moim zdaniem nikomu nie jest łatwiej i chyba nie potrafię tego rozpatrywać w takich kategoriach; ekstrawertycy zawsze będą w stanie znaleźć innych ekstrawertyków, w gronie których będą się dobrze czuć, a introwertycy zawsze znajdą innych introwertyków (lub po prostu cichy kąt). No i nic nie stoi na przeszkodzie mieszania się obu tych grup. Niemniej odnoszę wrażenie, że ludzie są zazwyczaj wyważonymi mieszankami obu rodzajów osobowości. Chociażby nieśmiałość nie musi przecież wcale oznaczać introwertyzmu. Ja jestem raczej intro, bardzo dobrze czuję się w towarzystwie swoim i swoich hobby, zazwyczaj w ten właśnie sposób wolę spędzać czas, ale są grupy ludzi i tematy rozmów (najczęściej naukowo-filozoficzne), które robią ze mnie gadułę nie do przegadania.

[natalia_t]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87765022]A ja nadal nie umiem powiedzieć, jakim typem jestem.
Nie wiem, co charakteryzuje intra a co ekstrawertyka.
Z jednej strony lubię ludzi, lubię dużo mówić, nie mam problemu z mówieniem o sobie, ale z drugiej przy nowych osobach jestem tak speszona, że robię z siebie totalną idiotkę, a i siedzenie samej nie sprawia mi problemu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Lubienie gadania, również o sobie, nie wyklucza introwertyzmu.
Introwertycy też lubią ludzi, ale mniejsze ich grono i raczej wolą skupić uwagę na jakimś temacie, niż gadki-szmatki. Wolą kiedy to są spotkania rzadsze i krótsze niż cokilkudniowe długie spotkania w gronie kilkunastu osób. Męczą się w zgiełku, tłumie, hałasie. Potrafią z takich rzeczy czerpać to co fajne i po takich wydarzeniach są szczęśliwi, ale padają na twarz i mają dość na jakiś czas. Lepiej odpoczywają w samotności. Potrafią się sami sobą zająć. Wolą pisać niż rozmawiać - nie myślą na tyle szybko, nie są tacy rezolutni, żeby w kontakcie twarzą w twarz na bieżąco sypać ripostami, ale dużo myślą i jak ktoś ich nie zakrzyczy, często mają ciekawe i trafne spostrzeżenia.
Ekstrawertycy - ładują baterie w gronie ludzi, jak nie widzą ludzi kilka dni to im źle. Ekstrawertyk+ekstrawertyk to energetyczna bomba. Ekstrawertyk+intrawertyk to często monolog ekstrawertyka, nieraz bardziej przypominający intrygującą grę w skojarzenia, niż próby dojścia do jakiegoś wniosku. Potrafią zagadać każdego i na każdy temat. Potrafią ośmielić tych podpierających ściany.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

A nie, to mnie obcy ludzie w ogóle nie interesują, nigdy bym do nikogo nie podeszła, a już zagadać to w ogóle. Najlepiej się czuję w swoim bliskim gronie. Moja matka jest w stanie podejść do obcej osoby i spytać, skąd ma torebkę (bo mnie się np. podoba), ja jestem czerwona jak burak i najchętniej bym się wtedy zdematerializowała.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87765107]A nie, to mnie obcy ludzie w ogóle nie interesują, nigdy bym do nikogo nie podeszła, a już zagadać to w ogóle. Najlepiej się czuję w swoim bliskim gronie. Moja matka jest w stanie podejść do obcej osoby i spytać, skąd ma torebkę (bo mnie się np. podoba), ja jestem czerwona jak burak i najchętniej bym się wtedy zdematerializowała.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
To może bliżej ci do introwertyka, jednak można też być ambiwertykiem czyli takim kimś pomiędzy. W sumie to czasami ciężko jednoznacznie stwierdzić, przebywając z kimś czasami da się porównać, że ktoś jest bardziej albo mniej niż ktoś inny, ale czasami nie da się tak konkretnie kogoś przyporządkować.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez natalia_t

To może bliżej ci do introwertyka, jednak można też być ambiwertykiem czyli takim kimś pomiędzy. W sumie to czasami ciężko jednoznacznie stwierdzić, przebywając z kimś czasami da się porównać, że ktoś jest bardziej albo mniej niż ktoś inny, ale czasami nie da się tak konkretnie kogoś przyporządkować.

Tak, jak tak myślę o sobie i koleżankach, to jedna na bank jest bardziej introwertyczna, ale pozostałe jest mi ciężko jednoznacznie przydzielić

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Napisane przez natalcia250

Według 16Personalities jestem Logikiem, ale w ciężko mi było odpowiedzieć na niektóre pytania. Na przykład jeśli chodzi o styl pracy - przez lata moje okresy aktywności przeplatały się z okresami nieróbstwa, czyli teoretycznie powinnam zaznaczyć, że pracuję zrywami. Ale już w okresie dorosłości zaczęłam nad sobą pracować i od wielu miesięcy codziennie robię plany i harmonogramy na kolejny dzień, których zazwyczaj skrupulatnie przestrzegam - czyli tryb zorganizowany. Czyli jakbym kilka lat temu robiła ten test, to by mi wyszedł inny typ osobowości?

Co do pytania z tytułu wątku - jako introwertyk uważam, że zdecydowanie ekstrawertycy mają w życiu łatwiej, szczególnie na rozmowach o pracę, egzaminach ustnych i tego typu rzeczach. Ja mam coś takiego, że nie potrafię w trakcie rozmowy improwizować, muszę przemyśleć w spokoju pytanie i dopiero wtedy odpowiedzieć, nie potrafiłabym "zagadać" kogoś, żeby np. zasłonić brak wiedzy na egzaminie, prędzej by mnie zatkało nawet jakbym znała odpowiedź, bo w moim mózgu załącza się error, kiedy wymaga się od niego natychmiastowych reakcji tak samo z rozmowami towarzyskimi, ekstrawertycy wyrzucają z siebie słowa z prędkością karabinu maszynowego, a ja zanim przemyślę co mam do powiedzenia i czy warto to mówić, to już reszta zdąży zmienić temat

To możliwe.
Nawet nie skupiając się jakoś bardzo na pracy nad sobą ulega się zmianie pod wpływem innego etapu w życiu- wyprowadzka z domu, studia, praca.

Trudno zachowywać się introwertycznie, kiedy sytuacja- choćby w pracy- wymaga czegoś wręcz przeciwnego: codziennego kontaktu z wieloma ludźmi, skłonienia ich do mówienia o sobie i wysłuchiwania tego, przekonania ich do swoich racji, rozmawiania przez kilka godzin non stop itd.

[natalcia250]

[1=95b84f0cb57718c1b68287b 1ccb1b977c909159a_5f79027 3693ad;87765320]To możliwe.
Nawet nie skupiając się jakoś bardzo na pracy nad sobą ulega się zmianie pod wpływem innego etapu w życiu- wyprowadzka z domu, studia, praca.

Trudno zachowywać się introwertycznie, kiedy sytuacja- choćby w pracy- wymaga czegoś wręcz przeciwnego: codziennego kontaktu z wieloma ludźmi, skłonienia ich do mówienia o sobie i wysłuchiwania tego, przekonania ich do swoich racji, rozmawiania przez kilka godzin non stop itd.[/QUOTE]
myślę, że nawet jeśli zmiana pewnych znaczących cech osobowości jest możliwa, to wrodzonego intro/ekstrawertyzmu nikt nie przeskoczy, akurat to jest już chyba zapisane w genach introwertyk długo przebywający w otoczeniu, które wymaga od niego zdolności ekstrawertyka, z biegiem lat nauczy się tych zachowań, ale nie zmieni to sposobu w jaki traci/zyskuje energię.

w sumie mogło i tak być, że kilka lat temu klasyfikowałam się na inny rodzaj osobowości, ale na pewno osoba, która urodziła się introwertykiem zawsze będzie balansować między typami introwertycznymi, nie przeskoczy magicznie na ekstrawertyka :P

akurat czytałam ostatnio książkę "Introwertyzm to zaleta"

[OldWorldBlues]

Napisane przez natalcia250

myślę, że nawet jeśli zmiana pewnych znaczących cech osobowości jest możliwa, to wrodzonego intro/ekstrawertyzmu nikt nie przeskoczy, akurat to jest już chyba zapisane w genach

A konkretniej w gospodarce hormonalnej mózgu. Jeśli chodzi o ekstra/introwertyzm, to sytuacja rzeczywiście wygląda inaczej.

[Monia284]

Napisane przez natalia_t

Lubienie gadania, również o sobie, nie wyklucza introwertyzmu.
Introwertycy też lubią ludzi, ale mniejsze ich grono i raczej wolą skupić uwagę na jakimś temacie, niż gadki-szmatki. Wolą kiedy to są spotkania rzadsze i krótsze niż cokilkudniowe długie spotkania w gronie kilkunastu osób. Męczą się w zgiełku, tłumie, hałasie. Potrafią z takich rzeczy czerpać to co fajne i po takich wydarzeniach są szczęśliwi, ale padają na twarz i mają dość na jakiś czas. Lepiej odpoczywają w samotności. Potrafią się sami sobą zająć. Wolą pisać niż rozmawiać - nie myślą na tyle szybko, nie są tacy rezolutni, żeby w kontakcie twarzą w twarz na bieżąco sypać ripostami, ale dużo myślą i jak ktoś ich nie zakrzyczy, często mają ciekawe i trafne spostrzeżenia.
Ekstrawertycy - ładują baterie w gronie ludzi, jak nie widzą ludzi kilka dni to im źle. Ekstrawertyk+ekstrawertyk to energetyczna bomba. Ekstrawertyk+intrawertyk to często monolog ekstrawertyka, nieraz bardziej przypominający intrygującą grę w skojarzenia, niż próby dojścia do jakiegoś wniosku. Potrafią zagadać każdego i na każdy temat. Potrafią ośmielić tych podpierających ściany.

To prawda. Ja też potrafię być gadatliwa, ale do typowej ekstrawertyczki sporo mi brakuje, a jednak bliżej do tego introwertyzmu. Ja nigdy raczej nie miałam wokół siebie dużej grupy, może dlatego że właśnie ja jednak potrzebuję czasu, by kogoś poznać. Osoby które były w większych grupach to byli chyba zazwyczaj właśnie Ci ekstrawertycy, którzy w 5 minut potrafią nawiązywać znajomości, którzy lubią być w centrum uwagi. Tacy też są. No i ludzie do nich lgną, bo są tacy przebojowi, budzą czasami podziw, bo jednak wiele osób tak nie potrafi i myśli, że to jakaś tajna umiejętność. Jednak ogólnie ja w dużych grupach zazwyczaj średnio się czułam, kiedyś przez nieśmiałość, a później po prostu mnie męczyły. Raz od wielkiego dzwonu mogę się spotkać, ale nie częściej. Co innego spotkanie z jedną czy dwiema czy trzema osobami, to jak najbardziej lubię. Wtedy mogę bardziej się skupić na tych osobach, jak jest ich więcej to dla mnie jednak zbyt powierzchowne. Ja akurat potrafię gadać o wszystkim, nie musi być konkretnego tematu. Teraz jak się izolujemy i nie widziałam ani chłopaka długo ponad miesiąc ani koleżanek to jest ciężko. Z przyjaciółką co kilka dni rozmawiamy na wideo rozmowie tak po godzinę czy dwie Myśle, że w pewnych sytuacjach niewazne czy introwertyk czy ekstrawertyk jest sprawdzony tego kontaktu, bo ciężko jest być całkiem samego, brakuje tych kilku najblizszych osob.

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Napisane przez natalcia250

myślę, że nawet jeśli zmiana pewnych znaczących cech osobowości jest możliwa, to wrodzonego intro/ekstrawertyzmu nikt nie przeskoczy, akurat to jest już chyba zapisane w genach introwertyk długo przebywający w otoczeniu, które wymaga od niego zdolności ekstrawertyka, z biegiem lat nauczy się tych zachowań, ale nie zmieni to sposobu w jaki traci/zyskuje energię.

w sumie mogło i tak być, że kilka lat temu klasyfikowałam się na inny rodzaj osobowości, ale na pewno osoba, która urodziła się introwertykiem zawsze będzie balansować między typami introwertycznymi, nie przeskoczy magicznie na ekstrawertyka :P

akurat czytałam ostatnio książkę "Introwertyzm to zaleta"

Pisałaś wcześniej o teście 16 osobowości i myślałam, że pytanie dotyczyło zmiany wyniku tego konkretnego testu, nie w ogóle typu intra- na ekstrawertyka, bo to niemożliwe, zgadzam się.

Natomiast obserwując kogoś w pracy, można go określić jako- lub z przewagą- ekstrawertyka (energiczny, zdecydowany, wygadany, otwarty) , a to introwertyk, którego takie zachowanie dużo kosztuje , bo nie zawsze podejmując decyzję o określonym zawodzie w wieku lat nastu, mamy jego realny obraz.

[Limonka2738]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;87762077]A nie, to mnie obcy ludzie w ogóle nie interesują, nigdy bym do nikogo nie podeszła, a już zagadać to w ogóle. Najlepiej się czuję w swoim bliskim gronie. Moja matka jest w stanie podejść do obcej osoby i spytać, skąd ma torebkę (bo mnie się np. podoba), ja jestem czerwona jak burak i najchętniej bym się wtedy zdematerializowała.
[/QUOTE]


Wiesz, mnie też nie interesują i jestem introwertykiem na pewno.


Ale bez problemu podchodzę do ludzi zapytać o coś, pomóc itd.


Ja po prostu nie lubię przebywać z ludźmi długo, bo mnie to męczy. Nie jestem nieśmiała, nie wstydzę się... tylko... no w☠☠☠☠ia mnie, że muszę z ludźmi gadać. I jak jest impreza, to muszę udawać, że obchodzą mnie żarty obcych ludzi. Często ludzie zwracają mi uwagę, że na nich nie patrzę (a ja słucham, tylko nie lubię patrzeć rozmówcy w oczy, to dla mnie creepy) i ponoć jestem "dziwna" na pierwszy rzut oka. (Raczej nie mówię, jak jestem w nowej grupie, tylko siedzę i cicho oceniam. Im bardziej pijana jestem, tym bardziej oceniam i jestem jeszcze cichsza.


Ale jak już jestem w znajomej grupie, to mi się japa nie zamyka.


Ale kojarzycie takie głupie spotkanie z kimś z liceum w spożywczaku, kiedy nie macie o czym gadać, ale coś tam trzeba powiedzieć i w końcu jedna z osób mówi "ojej, muszę już lecieć, zdzwonimy się!". Nienawidzę tego i udaję, że tych ludzi w ogóle nie widzę. Większości i tak nie rozpoznaję.



Słowem - bycie introwertykiem to nie jest nieśmiałość czy bycie cichym. To brak chęci rozmawiania i przebywania z ludźmi bez powodu, dla samego rozmawiania i przebywania.

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

[QUOTE=Limonka2738;8776569 6]Wiesz, mnie też nie interesują i jestem introwertykiem na pewno.


Ale bez problemu podchodzę do ludzi zapytać o coś, pomóc itd.


Ja po prostu nie lubię przebywać z ludźmi długo, bo mnie to męczy. Nie jestem nieśmiała, nie wstydzę się... tylko... no w☠☠☠☠ia mnie, że muszę z ludźmi gadać. I jak jest impreza, to muszę udawać, że obchodzą mnie żarty obcych ludzi. Często ludzie zwracają mi uwagę, że na nich nie patrzę (a ja słucham, tylko nie lubię patrzeć rozmówcy w oczy, to dla mnie creepy) i ponoć jestem "dziwna" na pierwszy rzut oka. (Raczej nie mówię, jak jestem w nowej grupie, tylko siedzę i cicho oceniam. Im bardziej pijana jestem, tym bardziej oceniam i jestem jeszcze cichsza.


Ale jak już jestem w znajomej grupie, to mi się japa nie zamyka.


Ale kojarzycie takie głupie spotkanie z kimś z liceum w spożywczaku, kiedy nie macie o czym gadać, ale coś tam trzeba powiedzieć i w końcu jedna z osób mówi "ojej, muszę już lecieć, zdzwonimy się!". Nienawidzę tego i udaję, że tych ludzi w ogóle nie widzę. Większości i tak nie rozpoznaję.



Słowem - bycie introwertykiem to nie jest nieśmiałość czy bycie cichym. To brak chęci rozmawiania i przebywania z ludźmi bez powodu, dla samego rozmawiania i przebywania.[/QUOTE]


Świetnie to opisałaś.

[nie_powiem]

Napisane przez Pani_Mada

myślę, że osobowość się zmienia z wiekiem. nie wiem na ile to stoi w sprzeczności z faktycznym stanem nauki w tej dziedzinie, ale na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że na pewno typ osobowości zmienił mi się w stosunku tego co było np 10-15 lat temu.
np teraz nauczyłam się w ogóle nie przejmować zdaniem innych. kiedyś było zupełnie inaczej. tak samo jeśli chodzi o trzymanie się własnych harmonogramów itd.
wiele jednak wypracowuje się z wiekiem

wszyscy mówią, że ekstrawertykom jest łatwiej i podają za przykład pracę. a co myślicie o życiu poza pracą, życiu prywatnym, w gronie stałych już znajomych, tak na co dzień ? też ekstrawertykom jest łatwiej waszym zdaniem?

Też jestem zdania, że osobowość się zmienia z wiekiem i w ogóle kształtuje też z doświadczeniem, przyjętym (lub narzuconym) trybem życia czy jakimiś wydarzeniami. Zwłaszcza zmiany mogą nastąpić po tym okresie licealno-studenckim.

Nadal uważam, że biorąc pod uwagę takiego "przeciętnego" introwertyka i ekstrawertyka (czy stereotypy na ich temat), łatwiej w życiu prywatnym ekstrawertykom, którzy bardziej może się garną do tego, by utrzymać znajomości i mają jakby więcej chęci do wspólnego spędzania czasu itd. Mój facet czy moja przyjaciółka to typowi introwertycy (a mój facet jeszcze w dodatku domator) i widzę, że im jest ciężej utrzymać znajomości.

Ja myślę, że jestem gdzieś pomiędzy, co uważam za najlepszą, optymalną opcję - choć nadal duużo bliżej mi do introwertyka niż ekstrawertyka i też wiele zależy od sytuacji. A czasem to się zastanawiam czy ja jestem introwertykiem czy po prostu nie lubię ludzi

[Quarantine]

W USA "koledzy" z miasteczka - pipidówy czy może z pracy (nie pamiętam) zabili "przy ognisku" jednego za to że po prostu był inny - bywał zamyślony, małomówny, lubil patrzeć na gwiazdy... Introwertycy chyba sa w mniejszości i mają przez to gorzej.

[ateris]

W biznesie/w pracy zdecydowanie lepiej być ekstrawertykiem.
W życiu codziennym najlepiej mieszanką obu typów.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Mada]

Napisane przez Quarantine

W USA "koledzy" z miasteczka - pipidówy czy może z pracy (nie pamiętam) zabili "przy ognisku" jednego za to że po prostu był inny - bywał zamyślony, małomówny, lubil patrzeć na gwiazdy... Introwertycy chyba sa w mniejszości i mają przez to gorzej.

jakoś szczerze wątpię, że Ci 'koledzy' to wcześniej takie dobre chłopaki byli i nagle sobie wzięli i zabili kogoś bo się nie odzywał. to już wcześniej byłą patologia, a fakt że chłopak był małomówny nie oznacza, że był introwertykiem
no i częściej to można dostać za odzywanie się za wiele niż za mało

ten przykład niczego nie dowodzi

[Quarantine]

Napisane przez Pani_Mada

jakoś szczerze wątpię, że Ci 'koledzy' to wcześniej takie dobre chłopaki byli i nagle sobie wzięli i zabili kogoś bo się nie odzywał. to już wcześniej byłą patologia, a fakt że chłopak był małomówny nie oznacza, że był introwertykiem
no i częściej to można dostać za odzywanie się za wiele niż za mało

ten przykład niczego nie dowodzi

Tego nie powiedziano że byli dobrzy ale też z tego co pamiętam, to nie byli dotąd notowani kryminalnie a ofiarą nie był przygodnie napotkany człowiek ani taki co im czymś zawinił.

O introwertykach: "Ten typ osobowości nie potrzebuje wielu bodźców zewnętrznych, tak istotnych dla ekstrawertyka, bowiem najlepiej czuje się w samotności, skupiając uwagę na swoich myślach i odczuciach." https://www.medonet.pl/zdrowie,intro...l,1725042.html

Może niekoniecznie każdy małomówny i zamyślony to introwertyk ale wielu introwertyków jest małomównych i zamyślonych, co może prowokować na przykald do kręcenia beki z nich bez obawy reakcji z ich strony albo wrabiania ich w coś, rzucania publicznych podejrzeń, wzajemnego napędzania się przeciwko nim. I to nie tylko ze strony zdefiniowanej patologii.

[Pani_Mada]

Napisane przez Quarantine

Tego nie powiedziano że byli dobrzy ale też z tego co pamiętam, to nie byli dotąd notowani kryminalnie a ofiarą nie był przygodnie napotkany człowiek ani taki co im czymś zawinił.

O introwertykach: "Ten typ osobowości nie potrzebuje wielu bodźców zewnętrznych, tak istotnych dla ekstrawertyka, bowiem najlepiej czuje się w samotności, skupiając uwagę na swoich myślach i odczuciach." https://www.medonet.pl/zdrowie,intro...l,1725042.html

Może niekoniecznie każdy małomówny i zamyślony to introwertyk ale wielu introwertyków jest małomównych i zamyślonych, co może prowokować na przykald do kręcenia beki z nich bez obawy reakcji z ich strony albo wrabiania ich w coś, rzucania publicznych podejrzeń, wzajemnego napędzania się przeciwko nim. I to nie tylko ze strony zdefiniowanej patologii.

to nadal niczego nie dowodzi

jaki był wyrok sądu? że zabili chłopaka bo był introwertykiem? podziel się faktami (link)

[Quarantine]

Napisane przez Pani_Mada

to nadal niczego nie dowodzi

jaki był wyrok sądu? że zabili chłopaka bo był introwertykiem? podziel się faktami (link)

zabili bo był inny, taka była konkluzja śledczych, to był program w telewizji.

[Pani_Mada]

Napisane przez Quarantine

zabili bo był inny, taka była konkluzja śledczych, to był program w telewizji.

wygodnie
a kiedy chociaż to było?

[Quarantine]

Napisane przez Pani_Mada

wygodnie
a kiedy chociaż to było?

Ja to z rok temu oglądałem na takim kryminalnym dokumentalnym programie o nazwie ID. Wiesz,tam może nie było tak że "chodźcie go zabijemy bo jest małomówny" może sobie coś tam na niego wymyślili, na przykład na mnie sąsiedzi wymyślili ze dbam o siebie (sport, solarium) zamiast rodzinę założyć. Jakby mogli to tez by mnie zabili. Może nie byłoby tego problemy gdyby .... no właśnie, gdybym nie trzymal sie na uboczu (ale byłem grzeczny i uczynny) bo po prostu to nie sa dla mnie partnerzy do obcowania (bez podtekstów).

---------- Dopisano o 10:51 ---------- Poprzedni post napisano o 10:43 ----------

A jeszcze jak gość przy tym swoim zamyśleniu miał wyraz twarzy "zeżryjcie mnie, muchy" to już kaplica murowana.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez quarantine

ja to z rok temu oglądałem na takim kryminalnym dokumentalnym programie o nazwie id. Wiesz,tam może nie było tak że "chodźcie go zabijemy bo jest małomówny" może sobie coś tam na niego wymyślili, na przykład na mnie sąsiedzi wymyślili ze dbam o siebie (sport, solarium) zamiast rodzinę założyć. Jakby mogli to tez by mnie zabili. może nie byłoby tego problemy gdyby .... No właśnie, gdybym nie trzymal sie na uboczu (ale byłem grzeczny i uczynny) bo po prostu to nie sa dla mnie partnerzy do obcowania (bez podtekstów).

---------- dopisano o 10:51 ---------- poprzedni post napisano o 10:43 ----------

a jeszcze jak gość przy tym swoim zamyśleniu miał wyraz twarzy "zeżryjcie mnie, muchy" to już kaplica murowana.

:d

[Swietusia]

Napisane przez xxklvrvxx

Jak myślicie, lepiej być ekstrawertykiem czy introwertykiem? Komu z tej dwójki łatwiej żyć? Podzielcie się informacją, kim jesteście. Możecie nawet sprecyzować, czy jesteście cholerykiem, sangwinikiem, melancholikiem a może flegmatykiem? Jakie dostrzegacie zalety waszego typu osobowości, a jakie wady? Co was denerwuje w innych typach osobowości?

Na podstawie testu przeprowadzonego przez doradcę zawodowego jestem melancholikiem, który ma w sobie też dużo z flegmatyka. Z moich obserwacji znaczenie ma nie tylko osobowość, której wychodzi w nas najwięcej, ale proporcje z innymi typami. Mojej psiapsi wyszło również , że jest melancholikiem, ale ona miała na drugim miejscu choleryka, z którego mi wyszło niemal nic - a jej niemal nic nie wyszło z flegmatyka. Takie z nas melancholiczki, a jednak inne.

Nie uważam, żeby od tego, jaki mamy typ osobowości zależało, czy łatwiej czy trudniej nam żyć. Wolę myśleć, że to, jak nam się żyje, jest bardziej zależne od naszego otoczenia, bo otoczeniu jest bliżej do bycia zmienną niż naszej osobowości, w końcu mamy być sobą.

Najbardziej zwracam uwagę na te typy osobowości w kwestiach zawodowych. Na przykład podobno łatwiej znaleźć nić porozumienia z szefem, który ma taki kolor jak Ty (tu już mówię o modelu DISC, bo na jego podstawie mi ktoś powiedział o tych zawodowych sprawach, ale on ma chyba dużo wspólnego z hipokratesowymi typami osobowości). A gdy się pracuje w parze, bywa, że najefektywniejszą jest praca dwóch przeciwnych charakterów, bo się uzupełniają i to mogę potwierdzić z doświadczenia. Warto też, gdy jest się świadomym swojego typu charakteru, czyli tego, co w nas najmocniejsze i najsłabsze, pracować nad równowagą.

Pamiętam, że podczas robienia testów pomyślalam, że w innych typach osobowości niż mój najbardziej mnie denerwuje brak lojalności.

---------- Dopisano o 11:17 ---------- Poprzedni post napisano o 11:02 ----------

Napisane przez natalia_t

O wiele bardziej przemawia do mnie enneagram.

Kiedyś sobie zrobiłam test internetowy na enneagram i jakiś czas temu chciałam go zrobić jeszcze raz, bo mi się podobał, ale był niedostępny.

[Sabrinasab]

ja to też nie mam pojęcia jakim typem jestem w sumie żadne testy osobowości mi nie wychodzą jednoznacznie, chyba jestem na pograniczu.
W towarzystwie zazwyczaj dużo mówię, lubię ludzi, spotkania, mam bardzo dużo znajomych, nigdy nie miałam problemu z prezentacjami, czy rozmowami z obcymi. Jednak taki prawdziwy reset i ładowanie aku daje mi samotność. Po spotkaniach jestem zwykle bardzo nakręcona i nie do końca odpowiada mi ten stan. Uwielbiam ten czas, gdy po całym dniu z ludźmi mogę być sama ze sobą. Jestem pewna, że nigdy nie umiałabym z kimś dzielić jednego pokoju. Zatłukłabym nawet najukochańszą osobę po kilku dniach.

[Midziak]

Wydaje mi sie, ze lepiej zachowac balans miedzy jednym a drugim, bycie przesadnym introwertykiem jak i ekstrawertykiem niesie za sobą zawsze bagaż cech, które bardzo łatwo moga zostac uznane za denerwujące i prowadzic do nieprzyjemnych ocen.

[chacaos]

Nie ma reguły, kto ma lepiej. Bycie introwertykiem nie musi wiązać się z nieudolnością w relacjach międzyludzkich, bycie ekstrawertykiem niekoniecznie oznacza, że człowiek popełnia samobójstwo, gdy musi spędzić weekend w samotności.

Co do typów osobowości, jeśli interesuje was ta tematyka, to zamiast testu 16personalities wartego tyle co horoskop (- jesteś debilem? - nie --> wysoka intuicja) polecam zainteresować się mbti, tzn. poczytać, co oznaczają te literki i spróbować zdiagnozować się samemu, a testy traktować tylko jak podpowiedź. Nie można być ,,czymś pomiędzy INTP a INTJ''. bo nie dzielą one ze sobą żadnej funkcji. Enneagram też jest fajny.

Napisane przez natalcia250

Według 16Personalities jestem Logikiem, ale w ciężko mi było odpowiedzieć na niektóre pytania. Na przykład jeśli chodzi o styl pracy - przez lata moje okresy aktywności przeplatały się z okresami nieróbstwa, czyli teoretycznie powinnam zaznaczyć, że pracuję zrywami. Ale już w okresie dorosłości zaczęłam nad sobą pracować i od wielu miesięcy codziennie robię plany i harmonogramy na kolejny dzień, których zazwyczaj skrupulatnie przestrzegam - czyli tryb zorganizowany. Czyli jakbym kilka lat temu robiła ten test, to by mi wyszedł inny typ osobowości?

Każdy wraz z wiekiem uczy się panować nad swoimi słabszymi stronami - thinker zaczyna uwzględniać czynnik ludzki, sensoryk częściej korzysta z intuicji itd. Nie zmienia to typu, jeśli jesteś INTPem, wciąż powinnaś bardziej odnajdować się w improwizacji, wymyślaniu innowacji, szerszych, ale powierzchownych zainteresowaniach, niż w rutynie, procedurach i szczegółach.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Dla mnie te odpowiedzi w tym teście 16personalities rzeczywiście przypominają horoskop Każdy tam znajdzie coś dla siebie.